AD fontes_03.2015.pub

BIULETYN PARAFIALNY
PARAFIA pw. DUCHA ŚWIĘTEGO ul. Bułgarska 30, 65-943 Zielona Góra, www.duch.zgora.pl
AD FONTES
Nr 142 (145)
Na radosne Święta Zmartwychwstania
Pańskiego—
zwycięstwa
Chrystusa Pana
nad śmiercią, piekłem i szatanem—składamy serdeczne życzenia.
Niech Chrystus Pan otworzy nasze oczy i serca, napełniając je światłem Zmartwychwstania, pokojem, radością,
mocą ducha
i wszelkim
dobrem, abyśmy umieli Go
rozpoznawać i o Nim świadczyć w naszym codzienny życiu.
Wyśpiewujmy radosne
ALLELUJA!
Duszpasterze
i Siostry Misjonarki
1
Kwiecień 2015
CZAS ŚWIĄTECZNY WIELKANOCNY
W czterdziestodniowym okresie przygotowania do świąt wielkanocnych wyróżnia się Wielki Tydzień, ostatni
tydzień postu przypadający pomiędzy dwiema wielkimi niedzielami: Palmową i Wielkanocną. Wielki Tydzień, jako czas bezpośredniego przygotowania do przeżywania największych wydarzeń w historii zbawienia charakteryzuje się niezwykle bogatą liturgią, obfituje w liczne tradycje ludowe, zwyczaje domowe, no i oczywiście intensywne
przygotowania świąteczne.
Wielki Tydzień i cykl najważniejszych obrzędów oraz uroczystości bezpośrednio związanych z Wielkanocą,
z obchodami Męki i Zmartwychwstania Chrystusa rozpoczyna Niedziela Palmowa – ostatnia niedziela postu,
w Polsce nazywana także Kwietną albo Wierzbną. W Niedzielę Palmową wspominamy uroczysty wjazd Jezusa do
Jerozolimy. Jej nazwa pochodzi od zwyczaju święcenia palm w tym dniu, który został wprowadzony w XI wieku.
Ewangelia mówi o tłumach, które rzucały na drogę palmowe gałązki, z entuzjazmem witając Jezusa: Hosanna, błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie oraz: Oto król Izraelski. Te palmowe gałązki zerwane w jerozolimskich ogrodach dla uczczenia Chrystusa stały się później w polskiej tradycji wierzbową witką, upiększaną kolorowymi wstążkami, suszonymi kolorowymi kwiatami i trawami. Do palmy wkłada się także wiecznie zielone gałązki
tui, świerku, bukszpanu. Po poświęceniu palmy zatyka się za krzyże i obrazy lub do wazonów, by strzegły domu
i zapewniały błogosławieństwo Boże. Znany jest też zwyczaj wtykania palm na polach, aby Pan Bóg strzegł zasiewów i plonów przed gradem, suszą czy ulewami.
Pogoda w Kwietną Niedzielę, wróży urodzaju wiele.
Pierwsze dni Wielkiego Tygodnia – Wielki Poniedziałek, Wtorek, Środa przypominają o pobycie Jezusa
w Jerozolimie. Ewangelie opisują dyskusje Chrystusa z uczonymi w piśmie, które prowadził w świątyni jerozolimskiej, a także wyrzucenie przez Jezusa kupców z placu świątyni. Fragmenty Ewangelii św. Jana i św. Mateusza
wspominają o namaszczeniu nóg Jezusa olejkami w czasie uczty w Betanii i Jego słowach, że nie zawsze będzie
obecny wśród swoich uczniów. Jezus świadomy przebiegu kolejnych dni, zapowiada zdradę Judasza i zaparcie się
Piotra.
W Wielki Czwartek w kościołach katedralnych ma miejsce uroczysta Msza Święta sprawowana w godzinach
porannych przez biskupa diecezjalnego wraz z prezbiterami. Nazywana jest ona Mszą Krzyżma Świętego ( czasem
Mszą Olejów), ponieważ podczas niej poświęcane są nowe oleje przeznaczone do namaszczeń: podczas chrztu, bierzmowania, sakramentu kapłaństwa oraz przy namaszczeniu chorych. W trakcie tej Mszy odbywa
się odnowienie przyrzeczeń kapłańskich.
W kościołach parafialnych ma miejsce tylko jedna uroczysta msza sprawowana wieczorem - Msza Wieczerzy
Pańskiej, któr a r ozpoczyna Triduum Paschalne. Podczas mszy w trakcie śpiewu „Chwała na wysokości biją”
wszystkie dzwony w świątyni. Po zakończeniu śpiewu dzwony i organy milkną. W czasie Przeistoczenia mogą być
używane kołatki bez gongu. W niektórych kościołach odbywa się obrzęd obmycia nóg dwunastu mężczyznom,
czyli tzw. "Mandatum". Podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej konsekruje się dostateczną ilość komunikantów tak, by
wystarczyły na dzień obecny i następny. Po zakończeniu Wieczerzy Najświętszy Sakrament przenosi się do kaplicy
adoracji, zwanej "Ciemnicą" (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy), gdzie adoruje się go do późnych godzin nocnych i przez cały Wielki Piątek. W tradycji katolickiej wieczorem w Wielki Czwartek domownicy
zbierali się na wieczerzy, zwanej „ostatnią” albo „bogatą”. Była ona podobna do wigilijnej, ale znacznie skromniejsza. Po tej wieczerzy następowało przeżywanie Wielkiego piątku, z którym związany jest do dzisiaj post ścisły.
Piękną i godną naśladowania ideą jest kwesta wielkoczwartkowa, którą możemy urządzić w naszym domu. Każdy
z domowników może złożyć dobrowolną ofiarę. Jest ona wyrazem wolności od przywiązania do dóbr materialnych.
Za zgromadzone w ten sposób pieniądze możemy kupić drobny upominek, którym w czasie świąt obdarujemy osobę potrzebującą. W Wielki Piątek w Kościele katolickim nie sprawuje się liturgii eucharystycznej. Wyjątkowo,
w 2009 roku Stolica Apostolska wyraziła zgodę na sprawowanie przez kard. Tarcisio Bertone w tym dniu mszy
świętej pogrzebowej za ofiary trzęsienia ziemi w rejonie L'Aquili we Włoszech ( L'Aquila jest miastem partnerskim
2
Zielonej Góry). Wielki Piątek jest dniem zadumy nad Męką Chrystusa, skupienia, powagi,
wzmożonej pobożności i gorliwych praktyk religijnych. Tego dnia obowiązuje post ścisły.
W
Wielki Piątek odprawiane są nabożeństwa Drogi Krzyżowej.
W dnie krzyżowe męka Boża, Wstrzymuj się od siewu zboża.
Wielka Sobota jest dniem wyciszenia i oczekiwania na przyjście Chrystusa.
Od wczesnych godzin rannych katolicy adorują Najświętszy Sakrament w przygotowanej do
tego celu kaplicy zwanej Grobem Pańskim. Tradycyjnie przy Grobie Pańskim czuwają ministranci, harcerze, a niekiedy również strażacy. Jest to czas żałoby po ukrzyżowanym Jezusie Chrystusie. Jest to również okazja do skorzystania z sakramentu pokuty. Tradycyjnie w tym dniu błogosławi się pokarmy na stół wielkanocny. W koszyczku
wielkanocnym zanosi się do kościoła pięknie zdobione jajka, kawałek chleba, sól i koniecznie baranka symbolizującego Zmartwychwstałego Chrystusa.
W Wielką Sobotę w Kościele katolickim, podobnie jak w Wielki Piątek, nie są odprawiane msze święte. Wielka Sobota kończy się po zapadnięciu zmroku (przejęto z tradycji żydowskiej, w której po zmroku rozpoczyna się nowy dzień). Po zapadnięciu zmroku odprawiana jest msza Wigilii Paschalnej, ale są to już obchody Niedzieli Wielkanocnej.
Wigilia Paschalna – liturgia sprawowana w noc Zmartwychwstania Pańskiego - stanowi integralną
i najważniejszą część Triduum Paschalnego, dorocznej uroczystości, w czasie, której celebruje się Misterium paschalne. Najważniejszym momentem Niedzieli Wielkanocnej w rodzinnym gronie jest śniadanie wielkanocne, które
rozpoczyna się od dzielenia poświęconym jajkiem i złożeniem życzeń. Tradycyjnymi ozdobami wielkanocnego stołu
są zielone gałązki wierzbowe, młode pędy zbóż, rzeżucha, kolorowe pisanki. Główne miejsce stołu zajmują: koszyk
ze święconką, figurka wielkanocnego baranka, paschał rodzinny.
Wśród wielu symboli wielkanocnych w niektórych rejonach Polski znajduje się również zając. „Zajączek” przybył
do naszego kraju z Niemiec. „ Szukanie zajączka” to sympatyczny zwyczaj polegający na wspólnej zabawie w poszukiwanie ukrytych drobnych upominków w domu lub w ogrodzie.
Poniedziałek Wielkanocny to drugi dzień świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Największe święta
chrześcijańskie, takie jak Wielkanoc czy Boże Narodzenie obchodzi się przez dwa dni, aby móc głębiej rozważać te
tajemnice wiary. Z Poniedziałkiem Wielkanocnym - drugim dniem Świąt Zmartwychwstania Pańskiego - wiąże się
tradycja śmigusa-dyngusa. Śmigus i dyngus to dwa odrębne obyczaje, które praktykowane były jednego dnia. Dlatego z czasem ich nazwy się połączyły. Dyngusem nazywano datek dawany przez gospodynie mężczyznom chodzącym w Poniedziałek Wielkanocny po domach, składającym życzenia świąteczne i wygłaszającym oracje i wiersze
o męce Pańskiej, czy też komiczne parodie. W zamian za to otrzymywali jajka, wędliny i pieczywo. Śmigus z kolei
to obyczaj polewania się wodą w Poniedziałek Wielkanocny. Stąd też nazwa "lany poniedziałek". Zwyczaj prawdopodobnie ma korzenie pogańskie i wiąże się z radością po odejściu zimy oraz z obrzędami mającymi zapewnić urodzaj i płodność. Chrześcijaństwo dodało do tego oczyszczającą symbolikę wody.
Poniedziałek Wielkanocny to dzień odwiedzin bliskich i rodziny. W tym dniu dobrze jest pamiętać o ludziach starszych, chorych, cierpiących, samotnych. Świąteczne odwiedziny sprawia, że radość ze Zmartwychwstania Chrystusa
stanie się również ich udziałem.
Bożena Ronowicz
3
Obrzędy Triduum Paschalnego
go , godz. 16.00 Koło Przyjaciół Radia Maryja
w Wielki Czwartek i Piątek o godz.18.00 w Sobotę o godz. 22.00. W tych dniach porannych
nabożeństw się nie odprawia. Gorąco zachęcamy do wspólnotowego udziału i przeżywaniu
tajemnic męki, śmierci i zmartwychwstania
Chrystusa. Do udziału w Eucharystii w Wielki
Czwartek zapraszamy dzieci kl. III, które w tym
roku obchodzą I rocznicę przyjęcia I Komunii
Świętej. Po Mszy św. Wieczerzy Pańskiej w
Wielki Czwartek, aż do Mszy św. Wigilii Paschalnej, trwać będzie Adoracja Najśw. Sakramentu:
godz. 17.00 Pr zyjaciele Par adyża , godz.
w Wielki Czwartek do 22.00,
w Wielki Piątek od 6.30 do godz. 21.30 w
Wielką Sobotę. O godz. 22.00 Msza św. Wigi
lii Paschalnej i po Mszy św. procesja Rezu
rekcyjna. Prosimy zabr ać ze sobą świece.
Plan adoracji w Wielką Sobotę
godz. 15.00 Koronka do Miłosier dzia Boże
18.00 Apostolstwo Trzeźwości, godz. 19.00
Wspólnota dla Intronizacji, NSPJ, godz. 20.00
Żywy Różaniec. Spowiedź przedświąteczna od
poniedziałku do środy włącznie od 6.30 – 7.30 i od
17.00 – 18.00. W czasie adoracji możliwość skorzystania z sakramentu pokuty w piątek od godz.
6.30 do godz. 21.30 w Wielką Sobotę. Przez całą
noc w Wielkiego Piątku na Wielką Sobotę będzie
spowiedź. Wszyscy księża z naszego Dekanatu mają wyznaczone dyżury w konfesjonale. W Wielki
Czwartek spowiedzi nie będzie. W Wielki Piątek
obowiązuje post ścisły. O godz. 17.00 Droga Krzyżowa w kościele parafialnym. W Wielką Sobotę
święcenie pokarmów o godz. 10.00, 11.00, 12.00,
13.00, 14.00 i o godz. 15.00. Msze św. w Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jak i w drugi
dzień świąt o godz. 6.30 bez procesji, 8.30, 10.00,
12.00, 14.00, 19.00. W drugi dzień świąt taca przeznaczona będzie na potrzeby KUL i Instytutu Filozoficzno – Teologicznego.
Festiwal Życia W dniach od 22 do 29 marca odbywa się każdego roku festiwal
życia. Tegoroczny, dziesiąty już zorganizowany został pod hasłem „Oddam serce w czyste ręce”. Głównym przesłaniem tych dni jest ukazanie afirmacji życia na każdym jego etapie.
Organizowane przez środowiska katolickie i organizacje pro-life marsze uliczne, wieczory modlitewne, koncerty i inne wydarzenia służą do zaapelowania do Polaków o obronę życia poczętego, wartości rodziny oraz poszanowania życia ludzkiego od momentu narodzin do naturalnej śmierci. Festiwal organizowany jest jednocześnie z przeżywaniem Dnia Świętości Życia, który został ustanowiony przez Episkopat Polski w 1998 i obchodzony jest w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. Inicjatywa biskupów była odpowiedzią na encyklikę Jana Pawła II
„Evangelium Vitae”. „Obrona i promocja życia nie są niczyim monopolem, ale zadaniem i odpowiedzialnością
wszystkich. Wyzwanie, przed którym stajemy u progu trzeciego tysiąclecia, jest trudne, tylko zgodna współpraca
wszystkich, którzy wierzą w wartość życia, pozwoli uniknąć klęski cywilizacji i jej nieobliczalnych konsekwencji”.
W tym tygodniu, w ramach festiwalu mogliśmy obejrzeć filmy, sztukę teatralną uczestniczyć w koncercie, wieczorze uwielbieniowym . Jednak najważniejszym wydarzeniem będzie Marsz dla Życia w Niedzielę Palmową, który
wyruszy po Mszy Świętej celebrowanej przez BP Stefana Regmunta. Marsz ten wyraża nie tylko nasze poparcie dla
idei poszanowania życia ludzkiego, ale jest tez wyrazem radości i wdzięczności Bogu za życie.
Serdecznie zapraszam do udziału w tym radosnym wydarzeniu, będącym wyrazem tego, ze warto żyć zgodnie z
chrześcijańskimi wartościami. Należy pokazać iż rodzina, czystość , wierność, poszanowanie dla wartości życia jest
największym dobrem, które daje szczęście. Ojciec Święty Jan Paweł II pisał ”Bronić życia , umacniać je, czcić je i
kochać-oto zadanie, które Bóg powierza każdemu człowiekowi powołując go-jako swój żywy obraz do udziału w
Jego panowaniu nad światem”. Niech słowa naszego wielkiego Rodaka będą wskazówką i zachęta do dania świadectwa.
4
Mole książkowe w akcji.
Trzy uśmiechnięte dziewczyny z Katolickiego
Gimnazjum w Zielonej Górze - Agata, Jula i Ola
z miłości do czytania książek, założyły szkolny
klub książkoholików. Pomysł, jako alternatywa
do spędzania czasu przed komputerem, smartfonem czy tabletem bardzo się spodobał społeczności uczniowskiej. Cieszy fakt, że nastolatki mają
ogromną potrzebę spotykania się i zachęcania do
czytania książek. Klub stał się miejscem gdzie
młodzi ludzie mogą swobodnie wypowiadać się
na temat przeczytanych książek, ulubionych bohaterów, nikt tutaj nikogo nie ocenia, nikt nie
zmusza do czytania. Inicjatorki klubu mają wiele
zapału i ciekawych pmysłów. Będąc członkiem
klubu można spróbować swoich sił i napisać własne opowiadanie a potem je zaprezentować. Klub
proponuje "kostiumowanie" czyli przebieranie
się za ulubionego bohatera z przeczytanej książki. Oprócz tego wspólne oglądanie ekranizacji
wybranej książki, konkursy z nagrodami. Uczennice oprócz pomysłów, które realizują w szkole,
mają również propozycję dla dzieci ze świetlic
środowiskowych i przedszkoli - chcą razem z nimi czytać bajki. Nastolatki z Katolika udowadniają, że kiedy czegoś chcemy i wkładamy w to
wysiłek, to marzenia się spełniają!
Anna Walczak—pedagog z Katolika-
5
Rekolekcje
pod hasłem „Śladami Jezusa” dla
uczniów Szkoły Podstawowej nr 1 odbyły się w dniach
24-26 marca. Poprowadziły je s. Małgorzata Michna oraz
postulantki ze Zgromadzenia Misjonarek Sióstr Chrystusa
Króla dla Polonii. Dzieci i młodzież uczestniczyły w zajęciach w szkole oraz w kaplicy. Siostry prowadzące
stworzyły świetną okazję, aby osobiście przeżyć prawdy
o Bożej miłości.
MIŁOSIERDZIE NAUCZANIE ŚW. JANA PAWŁA II
Miłosierdzia potrzebuje człowiek i świat współczesny. Potrzebuje , choć często o tym nie wie. Tak ujął
to Jan Paweł II w swej encyklice Dives in misericordia 30
listopada 1980 roku. To już blisko 35 lat od tej daty. Wydaje się jednak że niewiele z tego co napisał trafiło do
naszej świadomości, a tym bardziej przełożyło się na
praktykę naszego codziennego życia. Ów Papież Polak w
zasadniczym odbiorze tego co do nas mówił, , czego nauczał, przed czym przestrzegał, co doradzał, w większości pozostał dla nas tylko czy aż w sferze emocji. Mało,
bardzo mało, za mało zostało przez nas przyjęte z jego
nauczania. Dlatego dzisiaj my współcześnie żyjący mamy
o wiele więcej problemów w życiu codziennym, gdyż siła
ducha, która jest w nas jest o wiele słabsza niż w czasach
gdy żył z nami Papież Jan Paweł II. Miłosierdzie Współczesny świat pokazuje nam w swym obliczu jaki jest zagubiony i poraniony grzechem, bezsilny, a jednocześnie
zapatrzony w siebie i nadwrażliwy na punkcie własnej
wolności, potrzebuje miłości, która będzie go dźwigać z
nędzy, przywróci mu nadzieję, uzdrowi rany, umocni w
dobru. Wydaje się to wszystko być oczywistym a jednak
trudno sobie z tym poradzić. Jednym z podstawowych
lekarstw jest sakrament pokuty i pojednania gdzie w sposób sakramentalny i namacalny doświadczamy tajemnicy
Bożego miłosierdzia. Jest tak również gdy przebacza mi
ktoś bliski. Takie sytuacje najczęściej mają miejsce w
małżeństwie i rodzinie, czyli z osobami, z którymi przebywamy najwięcej. Jan Paweł II pisze w encyklice, że
nawrócenie jest najbardziej konkretnym wyrazem działania miłości i obecności miłosierdzia w ludzkim świecie.
Ze strony Boga Ojca nieskończona jest gotowość i moc
przebaczania; gdy tylko człowiek z autentyczną pokorą
widzi siebie samego w prawdzie, Bóg jak gdyby zapomina o całym złu. Przebaczenie jest z kolei podstawowym
warunkiem pojednania – z Bogiem, z samym sobą i z
ludźmi. Rodzinne i sąsiedzkie waśnie, rywalizacja w pracy, krytyka wszystkiego naokoło tylko dlatego ,ze jest
inne wobec naszego wyobrażenia, ten przysłowiowy
„wyścig szczurów” psuja nasze codzienne relacje. Bez
momentu przebaczenia świat staje się nieludzki. Eliminacja przebaczenia, może być tylko światem zimnej, bezwzględnej sprawiedliwości, w imię której każdy będzie
dochodził swych praw w stosunku do drugiego, a drzemiące w człowieku egoizmy różnego gatunku mogą albo
zamienić życie i współżycie ludzi w system ucisku słab6
szych przez silniejszych, albo też w arenę nieustannej
walki jednych . Dowody tego znajdujemy aż nadto w
naszym życiu codziennym. Zmiana sytuacji politycznej,
odzyskanie wolności, możliwości rozwoju, dążenie do
zaspokajania swoich coraz to większych potrzeb spowodowały, że w człowieku coraz większą rolę zaczyna odgrywać jego ego, jego mieć, brać. Jakże często prześcigamy się w osiąganiu coraz to nowych, postawionych przez
siebie celów, zapominając o innych. W tym «wyścigu
szczurów» wygrywają tylko najlepsi, a co z tymi słabszymi?
Pozostaje zadać pytanie: jak dzisiaj realizujemy swoje
chrześcijańskie miłosierdzie? Czy to słowo ma jeszcze
jakiś sens? Warto sięgnąć jeszcze raz do nauczania Jana
Pawła II. Wiele się od tego czasu zmieniło ale wiele też z
tego co napisał w encyklice Dives in misericordia okazało
się prorocze i należałoby do tego wrócić i wykorzystać w
praktyce, nie w teorii naszego życia. By nie wspominać
tylko z sentymentem Jana Pawla II, „zachwycać się” nim
„obrazkowo” realizujmy jego duchowy testament. Nie
powinniśmy rozpędzać się w dążeniu do coraz większego
dobrobytu i komfortowego stylu życia. Życie nakierowane tylko na siebie, a nie na drugiego człowieka w ostateczności kończy się klęską. Nie możemy także dawać
pozorów «bycia miłosiernym»: wrzucać do puszki
«Caritas» czy innej organizacji paru groszy na potrzeby
ubogich. Czynienie miłosierdzia nie jest przeżyciem estetycznym, niekoniecznie dostarcza emocjonalnych wzruszeń. Miłosierdzie wiąże się z rezygnacją, z ogołoceniem,
wyrzeczeniem się komfortu, z jakąś formą umierania dla
siebie. To zawsze kosztuje, często boli To pozwala powracać nam do korzeni zdrowego życia. W niektórych
sytuacjach wystarczające jest działanie indywidualne,
m.in. ofiarowanie drugiemu swego czasu, wysłuchanie,
dobre słowo, pomoc. Bywają jednak i takie sytuacje, w
których nieodzownym podmiotem świadczącym miłosierdzie okazuje się wspólnota, podejmująca konkretne działania, zwłaszcza wobec niektórych współczesnych problemów społecznych. Warto poczuć się odpowiedzialnym
za innych a nie tylko za samego siebie. Bez wspólnoty
łatwiej jesteśmy narażeni na zło, którego każdy doświadcza w mniejszym lub większym stopniu, przed którym w
pojedynkę trudniej się obronić, łatwiej można upaść.
Wzmacniajmy więc siłę naszych rodzin, odbudowujmy i
podtrzymujmy naszą kruchą, cały czas kruchą wspólnotę
tą mała i tą dużą a w tym wszystkim pomocne nam będzie przede wszystkim Boże miłosierdzie.
Krzysztof Woźniak
4 kwietnia wspominamy:
Św. Izydora, biskupa,
doktora Kościoła
( ok. 554 – 636 )
Mało kto wie, że programiści, informatycy, internauci i
sam Internet mają swojego patrona. Jest nim św. Izydor,
który pochodził z Cartageny ze znakomitej rodziny hiszpanoromańskiej. Legenda głosi, że przy narodzinach Izydora rój pszczół osiadł na jego ustach i zostawił na nich
słodki miód. Miała to być zapowiedź daru niezwykłej
wymowy, jaką szczycił się Święty. Rodzina św. Izydora
dała kościołowi kilku świętych: św. Leandra i św. Fulgencjusza – braci św. Izydora oraz św. Florentynę – ich
siostrę. Izydor, będąc małym chłopcem nie chciał się
uczyć. Pewnego dnia uciekł ze szkoły i wałęsał się po
ulicach Sewilli, a w końcu usiadł przy studni. Jego uwagę zwróciło wydrążenie w kamieniu leżącym przed studnią. Zaciekawiony nim zaczął się zastanawiać, w jaki
sposób powstało. Do studni podeszła kobieta. Izydor skorzystał z tego i zwrócił się do niej z prośbą o wyjaśnienie
dręczącego go pytania. Kobieta odrzekła: "To wydrążenie
zrobiły krople wody kapiące ze studni. Padając przez długie lata na to samo miejsce, wydrążyły zwolna dziurę w
kamieniu". Gdy kobieta odeszła, Izydor rzekł do siebie:
"To się pokazuje, co może wytrwałość. Jeżeli woda, ciągle padając, potrafi wydrążyć twardy kamień, to i ja potrafię dokonać czegoś w szkole, jeżeli co dzień choćby
tylko o jeden krok naprzód postąpię". Po tym zdarzeniu
wrócił do szkoły, przeprosił nauczyciela, przyrzekając
poprawę. Wiele lat później sobór powszechny odbyty w
roku 650 nazwał tego samego Izydora nową ozdobą katolickiego Kościoła. Pisano o nim, że polotem dorównywał
Platonowi, wiedzą – Arystotelesowi, wymową – Cyceronowi, nauką – św. Augustynowi, a świętością – św. Grzegorzowi I Wielkiemu, który był współczesny św. Izydorowi. Św. Izydor przez 37 lat był metropolitą Sewilli.
Rządził archidiecezją mądrze i gorliwie. Wyróżnił się
jako dobry pasterz, dzielny administrator i ojciec dla swoich wiernych. Umacniał Kościół w Hiszpanii, zwołując
synody, tworząc szkoły i domy zakonne. Uważał, że należy kształcić młodzież, przekazując jej na wszelkie sposoby wiedzę, aby była mądra i pobożna. Na synodach
uchwalano prawa, dotyczące karności religijnej i życia
kościelnego. Zostawił trwały ślad w literaturze kościel7
nej. Zwalczał w nich arianizm, zostawił wykład prawd
wiary i moralności, pisał o dziejach Gotów i Wandalów,
którzy opanowali jego kraj. Napisał Chronica Maiora,
książkę o cudach natury, której treścią są wydarzenia od
stworzenia świata. Największym dziełem, jakie zostawił
po sobie św. Izydor jest Codex etimologiarum - pierwszy
uporządkowany zbiór wiadomości z różnych dziedzin
wiedzy i życia oraz umiejętności praktycznych, ułożony
podobnie,
jak
współczesne
bazy
danych.
To pierwsza naukowa encyklopedia będąca ogólną syntezą wiedzy, jaką za Jego czasów posiadano. Jego wysiłki
zmierzające do systematycznego porządkowania wiedzy,
zostały przypomniane w XXI w. Przekaz jego myśli wyprzedził wieki. Godny uwagi jest nie tylko sam fakt, iż
dzieło Doktora Kościoła zawiera blisko osiem tysięcy
haseł, które są przykładem wielkiej wiedzy i erudycji
twórcy. To jednak, co decyduje o wyjątkowości
„Etymologii” jest chęć zhierarchizowania i uporządkowanie wiedzy jako takiej. Dzieło w oryginale nazywało się
"Etymologiarum libri XX seu Origines i jest kompatybilne z ideą, którą kierowali się Larry Page i Sergey Brin,
twórcy google. Pomysł stworzenia "wyszukiwarki" internetowej opartej o analizę powiązań hipertekstowych był
przecież w swoim założeniu bardzo zbliżony do pomysłu
Izydora. Można domniemywać, iż to właśnie ta praca biskupa-encyklopedysty stała się podstawą decyzji podjętej
w okresie pontyfikatu Jana Pawła II, w 1997 roku. Wówczas to Papieska Rada do Spraw Środków Społecznego
Przekazu, która ogłosiła świętego Izydora patronem Internetu, programistów, internautów i informatyków. Kościół
Katolicki od dawna docenia wagę Internetu. Wyraził to
m. in. Jan Paweł II, kiedy powiedział: "Nowy świat cyberprzestrzeni pobudza Kościół do uczestnictwa w tej
wspaniałej przygodzie, jaką jest wykorzystanie potencjału nowych technologii w dziele głoszenia Dobrej Nowiny". Kiedy w 1996 roku Watykan uruchomił swoją stronę internetową, obsługujące ją trzy serwery nazwano
imionami Archaniołów: Gabriela, Michała i Rafała. W
ikonografii św. Izydor przedstawiany jest jako stary biskup, u stóp którego znajduje się książka. W ikonografii
można go zobaczyć również z piórem w ręku oraz z księgą Codex etimologiarum, z ulem lub pszczołami (co symbolizuje jego mądrość), z pastorałem, nimbem wokół głowy, krzyżem i jadącego na koniu.
Jest patronem Hiszpanii, internetu, internautów, programistów, informatyków.
Św. Izydor jest również patronem miasta Cres, na chorwackiej wyspie Cres.
Dla zainteresowanych postacią, jeszcze modlitwa
do św. Izydora, aby nasze i naszych dzieci surfowanie w internecie tak niezbędne w pracy i w nauce było bezpieczne.
SZAFARZE
NADZWYCZAJNI
Jak co miesiąc odwiedziłem panią Janinę z Panem Jezusem. Tym razem ta kochana staruszka
już nie witała mnie uśmiechem w drzwiach. Od
kilku dni zaniemogła i prawie bez ruchu leży w
łóżku. 96 lat życia ma swoje blaski i cienie. Jak
zwykle krząta się przy niej zatroskana córka. I na
nią przyszła próba miłości do matki. Nie zawodzi.
Rozpoczynam obrzęd udzielenia Komunii Świętej. Pani Janina już nie może jak dawniej przyjąć
w całości Pana Jezusa. Odłamałem drobinę, aby
możliwa stała się komunia z Panem. Radość zawsze towarzyszy tej chwili, kiedy odkrywamy jak
piękne są chwile z nim spędzane. Pożegnałem się
z radością, bo znów mogłem zanieść tę Świętość
do potrzebującej jej osoby. Słabej, bezbronnej,
oczekującej odwiedzin wyjątkowych, odwiedzin
Pana który przychodzi w Komunii Świętej zanoszonej przez szafarza. Przełamane ciało Pańskie z
szacunkiem zaniosłem do tabernakulum. Odłożyłem do puszki z setkami innych komunikantów.
Autorem modlitwy jest J.T. Zuhlsdorf
Do kwietniowego numeru „Ad Fontes” dołączo- Tego samego dnia wieczorną mszę świętą postanowiłem ofiarować w intencji pani Janiny. Gdy
na jest naklejka z wizerunkiem Świętego
do przyklejenia na monitor komputera, laptopa ksiądz udzielał mi Komunii Świętej spotkało
czy telefonu komórkowego. Na pewno przypomnie wielkie szczęście. Oto ten przełamany kamni o modlitwie.
wałek Ciała Pańskiego został wybrany przez kapłana spośród setek innych i podany mi do spożyOprac. Bożena Ronowicz
cia. Radość i wielka to łaska za którą dziękuję PaNa Świętego Izydora dla bociana pora.
nu nieustannie. Łaska posługi szafarza. PostanoNa Izydora - pusta komora
Na św. Izydora, bywa często chłodna pora.
wiłem podzielić się tym świadectwem, aby przybliżyć sens tej wyjątkowej posługi. Jest ona oparta na niezwykłej komunii, w której wszyscy żyjemy z Panem. Niewidzialne nici, które łączą nas z
nim i ze sobą są zobowiązaniem do służby sobie
nawzajem. Wszyscy jesteśmy członkami Kościoła, czyli Mistycznego Ciała Pana Jezusa.
Wszechmocny i wieczny Boże,
Który stworzyłeś nas na Twoje podobieństwo
i poleciłeś nam szukać, przede wszystkim, tego co
dobre,
prawdziwe i piękne,
szczególnie w Boskiej Osobie Twego Jednorodzonego Syna,
Pana naszego Jezusa Chrystusa,
pomóż nam, błagamy Ciebie,
przez wstawiennictwo św. Izydora, biskupa i doktora,
abyśmy podczas naszych wędrówek w internecie
kierowali nasze ręce i oczy tylko na to, co podoba
się Tobie
i traktowali z miłością i cierpliwością
wszystkie te osoby, które spotkamy
przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Święty Izydorze, módl się za nami!
8
Niektórzy spośród nas powołani są do służby
małżonkowi, wszyscy mamy powołanie służyć
rodzicom, albo po prostu potrzebującym, którzy
żyją pośród nas. Takimi szczególnymi sługami
osobom potrzebującym są szafarze nadzwyczajni
Komunii Świętej. Kiedyś rozbawił mnie jeden z
kapłanów widząc, że wracam od chorych powiedział: „… aaa ! - to na tym osiołku dzisiaj jeździł
Pan Jezus…” (J). Można i tak – jesteśmy takimi
„osiołkami”, które wzorem tego na którym Pan
Jezus wjechał do Jerozolimy, pragną brać na swe
barki Zbawiciela i zanosić go chorym. To szczególna i zaszczytna posługa. Warto wspomnieć, że
w Diecezji Zielonogórsko – Gorzowskiej jest nas
już ponad 300 szafarzy nadzwyczajnych! W piątek, w przeddzień niedzieli palmowej Biskup Stefan Regmunt wyznaczył i pobłogosławił 25 mężczyzn i 1 kobietę do pełnienia tej posługi. Szafarzy znamy na co dzień z posługi podczas mszy
świętej. Jest to równie ważna część pełnienia tego wyjątkowego zobowiązania. Jego realizacja
poprzedzona była zawsze otwarciem się na wolę
Pana w życiu każdego z nas. Jesteśmy zwykłymi
ludźmi, pochodzimy ze zwyczajnych rodzin.
Wśród nas są nauczyciele, lekarze, przedsiębiorcy, urzędnicy, słowem – służba Panu nie wyznacza granic. Dlatego każdy człowiek ma obowiązek szukać głosu Pana w swoim życiu i odkrywać swoje powołanie. Może i Ciebie woła Pan,
abyś mu służył w ten albo inny szczególny sposób ? Warto go odkryć.
Ireneusz Dudek,
zielonogórzanin,
lat 47. Mąż Doroty, ojciec studentki
Marty i licealisty
Bartosza. Od 19
marca 2012 roku
Nadzwyczajny
Szafarz Komunii
Świętej.
Inżynier budowlany, prywatny
przedsiębiorca.
Ukończył studia
inżynierskie na
Wyższej Szkole Inżynierskiej w Zielonej Górze. Jego
pasją są wyprawy motocyklowe, uwielbia narciarstwo.
W zaciszu domowym lubi dobry film. Ważne motto
życiowe to słowa Św. Augustyna „Jeżeli Bóg jest na
pierwszym miejscu, to wszystko inne jest na swoim
miejscu”.
Krzysztof Woźniak. Zielonogórzanin od urodzenia 19.12.1965
Żonaty. Żona Ewa
nauczyciel, synowie Jakub student
3 roku, Michał
tegoroczny maturzysta Od
30.04.2008 –
Nadzwyczajny
Szafarz Komunii
Świętej. Ukończone studia Wydział Teologiczny
na Uniwersytecie
Szczecińskim.
Wykonywany zawód
Urzędnik Główny Specjalista ds. osób niepełnosprawnych Urząd Miasta Zielona Góra Zainteresowania: Muzyka (klasyczna, rock , jazz), wędrówki po górach, jazda
na rowerze, sporty wodne, historia i filozofia. Ulubieni
autorzy J.R.R.Tolkien, Z.Herbert
Lubi bardziej słuchać niż mówić, wierzy w młodych
ludzi. Ważne motto życiowe słowa św. Pawła z listu do
Rzymian(Rz 12,21,) które towarzyszyły życiu ks. Jerzego Popiełuszki „Zło dobrem zwyciężaj”.
9
ca Uniwersytetu Zielonogórskiego. Interesuje się filozofią religii i przyrody.
Posłany przez Biskupa do pełnienia posługi
Nadzwyczajnego Szafarza Komunii Świętej 27 marca 2015 roku.
Piotr Bylica,
Bardzo ważne jest dla niego przesłanie płylat 38. Mąż Moniki, ojciec Wiktora, Alek- nące z Ewangelii „ Jeżeli pozostajecie w
sandra, Juliusza i maleńkiej Aurelii.
moim słowie, (…)poznacie prawdę, a
Filozof, nauczyciel akademicki, wykładow- prawda was wyzwoli.” (J 8 8:31,32)
10
Lista nadzwyczajnych szafarzy udzielania Komunii Świętej
wyznaczonych przez
J.E. Ks. Bpa Stefana Regmunta
w dniu 27 marca 2015 r. w Zielonej Górze
w kościele parafialnym p.w. Ducha Świętego
Nazwisko i imię
Parafia
1.
2.
3.
Bylica Piotr, dr
Cepowski Andrzej
Cichowlas Wojciech
Ducha Świętego ZIELONA GÓRA
Św. Teres od Dz. Jezus BOJADŁA
Bożego Ciała BRZEG GŁOGOWSKI
4.
5.
6.
Dybowski Mirosław, mgr inż.
Gondek Bronisław
Grześków Jan Janusz
MB Wspom. Wiernych STARY KISIELIN
Bożego Ciała BRZEG GŁOGOWSKI
Św. Alberta Chmielowskiego ZIEL. GÓRA
7.
8.
9.
Huszcza Bartosz
Jaworski Marek
Kędzior Tadeusz, mgr inż.
MB Wspom. Wiernych STARY KISIELIN
Św. Teresy od Dzieciątka Jezus BOJADŁA
Św. Maksymiliana GORZÓW WLKP.
10.
11.
12.
13.
Kołecki Andrzej
Kotuła Jacek, lek. stom.
Lubin Adam
Łatuszyński Daniel
Nawiedzenia NMP ŻAGAŃ
Św. Franciszka ZIELONA GÓRA
MB Wspom. Wiernych STARY KISIELIN
Najśw. Serca Pana Jezusa DREZDENKO
14.
15.
16.
17.
Ławrynowicz Paweł, mgr inż.
Malinowski Grzegorz
Okorski Maciej
Pasieczny Łukasz
Wniebowzięcia NMP PRZYTOK
Św. Maksymiliana GORZÓW WLKP.
MB Wspom. Wiernych STARY KISIELIN
Św. Jadwigi Śląskiej ZIELONA GÓRA
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
Ratajczak Marek
Rosół Roman, mgr inż.
Rusiniak Krzysztof, mgr inż.
Stasińska Wioletta Rita, s. ZSJM
Watras Andrzej
Wiśniewski Arkadiusz
Witkowski Daniel Grzegorz, mgr
Najśw. Zbawiciela ZIELONA GÓRA
Nawiedzenia NMP ŻAGAŃ
Najświętszego Serca Pana Jezusa KIJE
Św. Józefa ZIELONA GÓRA
Świętej Rodziny WIECHLICE
Podwyższenia Krzyża Św. ZIELONA GÓRA
Św. Jadwigi Śląskiej ZIELONA GÓRA
25.
26.
Wolniak Szymon, mgr inż.
Zagroba Piotr
Wniebowzięcia NMP PRZYTOK
MB Częstochowskiej CYBINKA
PODZIĘKOWANIE
Parafialny Zespół Caritas naszej parafii składa serdeczne podziękowanie wszystkim parafianom za
zaangażowanie w zbiórkę żywności rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej z okazji Świąt
Zmartwychwstania Pańskiego.
Wasze dary złożone przy zakupach w sklepach Biedronki przy ul. Zachodniej i Wyszyńskiego 36 oraz
złożone bezpośrednio w kościele, świadczą o wielkiej wrażliwości i gotowości niesienia pomocy ludziom potrzebującym. Dzięki Waszej pomocy w rodzinach tych w okresie świątecznym zapanuje radość i spokój, a
głównie świadomość , że mogą liczyć na pomoc życzliwych ludzi. Bóg zapłać.
Wiceprezes PZC
11
LISTA
szkół , które wzięły udział w konkursie na palmę wielkanocną
27 marca 2015r.
Lp
Szkoła
Klasa
1
Placówka Opiekuńczo Wychowawcza
Grupa wychowawcza
2
Zespół Szkół Ekologicznych
IGD
3
Szkoła Podstawowa Nr 8
IVb
4
Szkoła Podstawowa Nr 8
IIc
5
Szkoła Podstawowa Nr 17
Ia
6.
Gimnazjum Nr 3
Gr. zajęć pozalekcyj.
7
Szkoła Podstawowa Nr 1
Vb
8
Szkoła Podstawowa Nr 8
Va
9
Szkoła Podstawowa Nr 14
VIa, VIb
10
Gimnazjum Nr 7
If
11
Gimnazjum Nr 7
Ic
12
Gimnazjum Nr 7
IIIa
13
Zespół Szkół Katolickich -SP
II
14
Zespół Szkół Katolickich -SP
I
15
Gimnazjum Nr 6
Ia
16
Szkoła Podstawowa Nr 17
Vb
17
Gimnazjum Nr 7
IIIc
18
Gimnazjum Nr 7
IIId
19
Gimnazjum Nr 7
Ib
20
Gimnazjum Nr 7
Ie
21
Zespół Szkół Specjalnych Nr 1
Świetlica szkolna
Zespół redakcyjny:
Bożena Ronowicz,
Łucja Kulwanowska
s. Agnieszka Lampasiak
Sławomir Ronowicz
Ryszard Ilkowski, Dorota Dudek
Ks. Andrzej Ignatowicz opiekun duchowy
12
Adres parafii:
ks. Proboszcz: Tel/fax: 684542399, Kancelaria: 683264707; ks. Proboszcz: 684542399
ks. Wikariusze: ; ks. Przemysław Kot: 684542378; ks. Krzysztof Hojzer: 684542379; ks. Maciej Kubala
684542375;ks. Jan Szymańczuk: 684542374, ks. Rezydent: ks. Eugeniusz Stelmach: 684542376;
Pracownik Kurii: ks. Tomasz Trębacz: 684542373.Siostry zakonne: 684542372 ,Strona diecezjalna:
www.kuria.zg.pl Strona parafialna: www.duch.zgora.plKonta bankowe: BZ WBK 32 1090 1535 0000
0000 5302 0720, PKO BP 90 1020 5402 0000 0002 0146 4692 Biuro parafialne: czynne w poniedziałki i
piątki w godz. 8.30-10.00 i 16.00-17.00