Konspekt do scenariusza uroczystości powitania wiosny

Konspekt do scenariusza uroczystości powitania wiosny

Data: 22 marca 2010r.
Prowadząca: Małgorzata Dorna
Grupa: dzieci sześcioletnie
Konspekt do scenariusza uroczystości powitania
wiosny
Cele ogólne:.
♦ Integrowanie zespołu uczniów klas zerowych podczas wspólnej zabawy;
♦ Kultywowanie tradycji związanych z powitaniem wiosny;
♦ Angażowanie uczniów do aktywnego udziału w uroczystościach szkolnych.
Cele szczegółowe:
Dziecko:
♦ rozwija pomysłowość, ćwiczy pamięć i uwagę;
♦ potrafi odegrać wybrane role;
♦ podaje rozwiązania do wysłuchanych zagadek przyrodniczych;
♦ zdobywa umiejętności „zdrowej” rywalizacji;
♦ uważnie śledzi inscenizację prezentowaną przez rówieśników;
♦ umie współdziałać w grupie;
♦ bierze aktywny udział w grach i zabawach przestrzegając przyjętych zasad;
♦ potrafi kulturalnie zachowywać się podczas uroczystości.
Metody: słowna (rozmowa, objaśnienia), oglądowa (pokaz, ilustracje, opis), czynna - zadań
stawianych do wykonania.
Formy: zbiorowa, grupowa, indywidualna.
Środki dydaktyczne: Telegramy dla wszystkich grup, tekst wierszowanego przerywnika,
dekoracje stanowiące scenografię do inscenizacji, stroje dzieci, ilustracje kwiatów, napisy z
nazwami kwiatów, Marzanna, sukienka Pani Wiosny, 4 doniczki z pianką, 12 kwiatów
tulipanów, pachołki, teksty zagadek, sylwety kwiatów, 4 koszyczki, 4 plansze do rysowania
drogi, pisaki, chustki, transparenty z nazwami grup, płatki kwiatów z sylabami, dyplomy,
broszurki z informacjami wiosennymi.
Uroczystość powitania wiosny została przygotowana z myślą o dzieciach z grup zerowych.
Impreza ta odbędzie się w szkolnej stołówce. Towarzyszyć jej będą występy dzieci z grupy
0 - 4. Po inscenizacji, uczniowie będą brali udział w turnieju składającym się z 5 konkurencji.
Uroczystość poprzedziły wcześniejsze przygotowania w klasach. Każda z grup otrzymała
telegram, w którym Pani Wiosna prosi o przebranie się za kwiatki, a także wykonanie
wiosennego kapelusza.
Mam nadzieję, że taka forma powitania nowej pory roku będzie dla dzieci nie tylko wesołą
zabawą, ale również spowoduje utrwalenie wiedzy na temat pierwszych zwiastunów wiosny
i przyczyni się do tego, że z większą uwagą będą obserwowały zmieniającą się przyrodę.
Przebieg spotkania klas zerowych:
1. Powitanie p.dyrektor, nauczycieli oraz przybyłych dzieci, podanie celu spotkania oraz
omówienie zasad obowiązujących w czasie trwania inscenizacji i zabaw.
2. Nauka wierszowanego przerywnika (wiersza z pokazywaniem – zał. nr 1)
3. Przedstawienie inscenizacji pt.: „Gdzie jesteś wiosno?” przez dzieci z grupy 0 – 4
(zał. nr 2).
4. Przejście do zabaw i konkurencji ruchowych oraz umysłowych, wręczenie
wychowawcom transparentu z napisem nazwy grupy.
a) „Sadzenie wiosennych kwiatów”
Startują po trzy osoby z każdej grupy – każda ma za zadanie dobiec do
pachołka z kwiatkiem za uchem i zasadzić go w doniczce.
b) Rozwiązywanie zagadek przyrodniczych.(zał. nr 3)
Na zadawane pytania odpowiadają dwie wybrane osoby z każdej grupy.
c) „ Kwiaty na łące”
Dzieci, po jednej osobie z każdej grupy, losują kolor kwiatów, który mają
zbierać. Dostają koszyczek, i na umówiony sygnał zbierają rozłożone na
podłodze kwiatki w odpowiednim kolorze.
d) Prezentacja wiosennego kapelusza.
Nauczyciel wybiera jedno dziecko z każdej grupy. Przedstawiciel ten
prezentuje wcześniej przygotowanego w klasach wiosenny kapelusz.
e) „Droga żabki do stawu”.(zał. nr4)
Na kartce jest narysowany labirynt. Zespół stanowi dwoje dzieci ( jedno
dziecko ma zawiązane oczy). Dziecko z zawiązanymi oczami, kolorowym
pisakiem rysuje drogę żaby do stawu, wg wskazówek kolegi, który może
posługiwać się jedynie określeniami: w prawo, w lewo, do góry, na dół.
5.
● W czasie trwania konkurencji nauczyciel, kiedy zajdzie taka potrzeba wykorzystuje
wcześniej przygotowany wierszowany przerywnik: Spadła deszczu kropla…
● Dzieci zaliczają konkurencje i otrzymują kolejne płatki kwiatka, który po
przyklejeniu do wcześniej otrzymanego transparentu z napisem grupy utworzy hasło:
„Witaj wiosno!”
Podsumowanie i zakończenie uroczystości.
Wręczenie przedstawicielom klas dyplomów za udział w konkurencjach(zał. nr 5)
w czasie powitania wiosny oraz broszurek(zał. nr 6), w których zawarte są ciekawostki
o wiośnie, do przeczytania przez nauczyciela w klasie.
Załącznik nr 1
Tekst wierszyka do pokazywania
Spadła deszczu kropla
PLUM (dzieci wykonują podskok)
Zawiał ciepły deszczyk
SZUM (dzieci machają w górze rękami)
Coś pachnie w powietrzu
KWIAT ( dzieci rysują powietrzu jednocześnie rękami kwiat)
Zmienia się wokoło
ŚWIAT (dzieci robią obrót wokół własnej osi)
A co tak śpiewa?
PTAK (dzieci dwoma rękami pokazują dziób ptaka)
Czyżby przyszła wiosna
Tak (dzieci robią energiczny wymach do góry prawą i lewą ręką)
Załącznik nr 2
Scenariusz przedstawienia na powitanie
wiosny
„Gdzie jesteś wiosno?”
Miejsce przedstawienia: szkolna stołówka
Scenografia: na parawanach zawieszone kwiatki za płotkiem nad nimi motyle i duże sylwety
ptaszka, pszczoły i motyla, po bokach na krzesłach stojące kosze z tulipanami, z prawej
strony trzy krzesła dla mamy i dzieci, z lewej stolik i dwa krzesła dla spikerów.
Rekwizyty: mikrofon, Marzanna, ilustracje wiosennych kwiatów, nazwy wiosennych
kwiatów, sukienka dla Pani Wiosny
Postacie: dwoje dzieci (Paulina i Monika)i mama (Dominika W.), dziewczynka przebrana za
motyla(Anastazja), spiker prowadzący – Maurycy, Rozalia
spiker – Klaudia, spiker-Wiktoria, spiker –Mikołaj, spiker- Zbyszek, spiker-Oliwia, dzieci
przebrane za wiosenne kwiaty(Ola, Dominika K., Marta, Magda), skowronki Antek, Wiktor,
Kuba, bocian – Bartek, pies Burek Dawid, niedźwiedź- Mikołaj
Przebieg inscenizacji:
SCENA I
(Dwoje dzieci i mama wchodzą na scenę. Dzieci rozglądają się i wołają)
Dzieci razem: Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
Dziecko 1: Czy jesteś za lasami?
Dziecko 2: Czy jesteś za górami?
Dzieci razem: Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
(Dzieci zwracają się do mamy)
Dziecko 1: Gdzie ta wiosna, mamusiu miła?
Mama: Nie wiem, córeczko, gdzie się ukryła.
Może jest jeszcze gdzieś za morzami,
może leśnymi wędruje drogami?
A może jest już nad naszym jeziorem
i ujrzysz ją dziś wieczorem?
Dziecko 2: A w jaki sposób ta wiosna do nas zawita?
Mama: O, moje dziecko, to tajemnica przyrody ukryta.
Może wiatr dywan jej uplecie,
a może z jaskółką przyleci na grzbiecie?
A może jej powóz pociągną motyle,
może statkiem przypłynie, na morzu ich tyle.
Dziecko 2: To ja rozejrzę się jeszcze w koło.
Mama: Wracajmy do domu, bo jeszcze słonko słabo przygrzewa.
Dziecko 1: O! Śnieżek prószy! Zimny wiatr mrozi uszy.
Dzieci wychodzą a na scenę wchodzi marzec:
Miesiąc marzec tak się maże jak niegrzeczne dzieci
To kropkami deszczu kapie, to znów słońcem świeci.
Wiatr swawolnik czasem jeszcze garścią śniegu rzuci
Ale wszyscy dobrze wiedzę, że zima nie wróci.
Piosenka „Marzec marzyciel” – „Wesoła szkoła sześciolatka” CD cz.2
SCENA II
(Muzyka cichnie, dzieci wchodzą do domu, siadają na krzesłach, włączają telewizor, spiker
zapowiada program)
Spiker – prowadzący:
Wita Państwa telewizja Szkoły Podstawowej im.A.Fiedlera w Przeźmierowie
Podajemy Państwu najświeższe wiadomości,
od 21 marca wiosna u nas gości.
W związku z tym zapraszamy Państwa na program przyrodniczy,
który odpowie na pytanie:
„I cóż na to powiecie, że wiosna jest na świecie?”
Wiersz: „Pierwszy motylek”
Pierwszy motylek wzleciał nad łakę,
W locie radośnie witał się ze słonkiem.
W górze zabłądził w chmurkę i w mgiełkę
Sfrunął trzepocąc białym skrzydełkiem.
A gdy już dosyć miał tej gonitwy,
Pytał się kwiatków, kiedy rozkwitły?
Pytał się dzieci, kiedy podrosły?
Tak mu upłynął pierwszy dzień wiosny.
Piosenka pt.: „Wiosna w błękitnej sukience”(„Moje 5 lat” CD)
Spiker – prowadzący:
Nasi reporterzy ruszyli na różne szlaki,
żeby odnaleźć wiosenne oznaki.
Koleżanka Klaudia jest przy trawniku w samym centrum miasta
zaraz nam powie, czy trawa wyrasta.
Halo Klaudia!
Spiker – Klaudia:
Z tą wiosną, proszę państwa,
to jednak mała draka:
niby trawka tu-ówdzie wyprysła,
przysłała na zwiady ptaka,
no tak, niby to przyszła,
ale na razie
byle jaka.
Bo czy to wiosna, pytam,
czy przedwiośnie słotne,
jeśli gałązka ruda
kiwa się markotnie?
Spiker – prowadzący:
Dziękuję Klaudiu za relację
a teraz czekamy na następne rewelacje.
Nasz kolejny reporter odwiedził różne zakątki i sprawdził,
czy już ptaki wróciły na pola i łąki.
Halo Mikołaju!
Spiker – Mikołaj:
(w tle słychać odgłosy ptaków)
Już wróciła zza morza jaskółka,
ponad głowami różne kreśli kółka.
Jeszcze inne ptaki do nas powracają.
Przyleciały skowroneczki
z radosną nowiną,
zaśpiewały, zawołały
ponad oziminą.
Skowronki(dzieci przebrane za ptaki):
Idzie wiosna! Wiosna idzie!
Śniegi w polu giną!
Spiker – Mikołaj:
Przyleciały bocianiska
w bielutkich kapotach,
Klekotały, ogłaszały
na wysokich płotach.
Bocian:
Idzie wiosna! Wiosna idzie!
Po łąkowych błotach!
(Na scenę wchodzą Bocian i Burek)
Wiersz „Rozmowa z bocianem”
Dzwoni bociek
-Witaj, Burku!
Co u Ciebie?
-Witaj ,boćku!
U nas, mój kochany,
Dookoła wielkie zmiany.
Na wierzbie kwitną bazie,
Stopniał śnieg, w zieleni łąki,
Pokazały się już w sadzie
Na jabłoniach pierwsze pąki…
A przy młynie, mój bocianie,
Już rechocą żaby w rzece,
Zapraszają na śniadanie…
-Żaby mówisz? To ja lecę!
Spiker – Wiktoria:
Wiosna nadchodząc wysyła swe czaty
na zwiady najpierw wypuszcza kwiaty.
Wiersz „Pierwiosnek”
Jeszcze w polu tyle śniegu,
jeszcze strumyk lodem ścięty
a pierwiosnek już na brzegu
wyrósł śliczny uśmiechnięty.
Witaj, witaj kwiatku biały
główkę jasną zwróć do słonka
już bociany przyleciały
w niebie słychać śpiew skowronka.
Stare wierzby nachyliły
miękkie bazie ponad kwiatkiem
Gdzie jest wiosna? Powiedz miły,
czyś nie widział jej przypadkiem.
Lecz on nic nie odpowiedział,
o czym myślał?-któż to zgadnie
Spojrzał w niebo, spojrzał w pola,
szepnął cicho: „Jak tu ładnie!”
Dla widzów teraz zagadka – dobierz nazwę do kwiatka.
(Wybrane dzieci z widowni zgadują jaki kwiat przedstawiony jest na ilustracji , może znajdą
się chętni aby dopasować napis do ilustracji)
Żeby wiosennych kwiatów zachwycały wonie
nie zapominajcie o ich ochronie.
Opiekujcie się kwiatami jak ta ogrodniczka mała,
która o kwiatki bardzo dobrze dbała.
Piosenka: „Kwiatowa wróżka” („Moje 5 lat”) płyta CD
Spiker – prowadzący:
A teraz zupełna rewelacja,
tylko u nas taka atrakcja!
Nasz reporter dotarł do niedźwiedziej jamy,
misia po zimowym spaniu przywitamy.
Halo Zbyszek!
Spiker – Zbyszek:
Jestem! Stary niedźwiedź na razie chrapie,
ale już widzimy pierwsze oznaki budzenia się.
Niedźwiedź ziewnął! Przeciąga się!
Już, już wstaje, wychodzi z gawry...
Jest! Obudził się! Co za piękny widok!
Aaale niedźwiedziu! Co ty... ja tylko... Do widzenia państwuuuuuuuuuu!
(Reporter wychodzi w objęciach misia)
Spiker – Oliwia:
Trawa i kwiaty wspaniale rosną
zwierzęta się budzą, ptaki śpiewają wiosną.
Trzeba złą zimę dzisiaj wyrzucić.
(Wchodzi chłopiec niosący Marzannę)
Pannę Marzannę, symbol wstrętnej zimy,
jak każe tradycja, zaraz przegonimy.
(Na scenę wchodzą wszystkie dzieci biorące udział w przedstawieniu,
śpiewają piosenkę pt.: „Marzanna” na melodię krakowiaka)
Piosenka: „Marzanna”
1.Ruszamy gromadą, wesołym pochodem,
niesiemy Marzannę nad zieloną wodę.
2.Wrzucamy do wody niedobrą boginię,
niech prędko do morza zła zima popłynie.
( Wchodzą spikerzy i zakładają Marzannie zieloną sukienkę)
3.Zgiń, przepadnij zimo i nie wracaj więcej,
Bo wiosna już czeka w zielonej sukience.
Bibliografia:
1. Pr. zb. pod red. Iwony Fechner-Sędzickiej „Szkolne teatrzyki na cztery pory
roku”, wyd. AKER, Toruń 1999
2. Ryszard Przymus „Inscenizacje pełne radości’, wyd. JUKA, Łódź 1995
3. Iwona Kołodziejska „Teatrzyk dla klas młodszych”, wyd. Korepetytor, Płock 1997
Załącznik nr 3
Czerwone nogi i białe piórka,
żaby przed nim do wody dają nurka.
Bocian
Dźwięki pod niebem wydaje
jak srebrny dzwonek.
Tak śpiewa mały, szary...
Skowronek
Niedługo zima już stąd pryśnie.
Śnieg już przebiłem.
Jestem....
Przebiśnieg
Gniazdo z błota lepi pod dachu okapem.
Przylatuje wiosną, aby uciec latem.
Jaskółka
Na górskiej polance zakwitam co roku.
Rosnę też w ogródkach, nazywam się…
Krokus
Zobaczysz je wiosną, gdy na
wierzbach rosną.
srebrne futra mają.
Jak się nazywają?
Bazie
Co buduje każdy ptak,
by chować pisklęta,
a tylko kukułka,
o tym nie pamięta?
Gniazdo
Kolorowe i pachnące,
Czy w ogrodzie, czy na łące,
Zawsze chętnie je zbieramy
na bukiecik dla swej mamy.
Kwiatki
Gdy się chowa za chmury
świat się staje ponury
A weselej na świecie
kiedy śmieje się z góry.
Słońce
Mleczka nie piją
Myszek nie jedzą
Te bure kotki
co na drzewie siedzą.
Kotki wierzbowe
Wietrzyk wiosnę niesie,
Cieplejsze już ranki
A w lesie zakwitły
Liliowe...
Sasanki
Nosi kubraczek w czarne kropki.
Wiosną budzi się do słonka.
Czy już wiesz? To ……..
Biedronka
Owad ten piękny odwiedza kwiateczki,
Ma skrzydła tęczowe,
niekiedy też w kropeczki.
Motyl
Wolniutko, wolniutko chodzi po świecie
I własny domek nosi na grzbiecie.
Ślimak
Bardzo lubi drzemać w błocie,
Jeśli nie nadchodzi bociek.
Żaba
Załącznik nr 5
DYPLOM
dla
Grupy o
–3
za udział
w
UROCZYSTOŚCI
POWITANIA
WIOSNY
Przeźmierowo 2010
Załącznik nr6
21 marca rozpoczyna się
kalendarzowa wiosna.
Dzień jest tak długi jak
noc. Od tego dania noce
są coraz krótsze, a dni
coraz dłuższe.
Ten, kto jest dobrym
obserwatorem ujrzy
wiosnę, usłyszy ją
i poczuje.
Wiosna to przecież
słońce, zielone pąki i
pierwsze kwiaty, to
świergot ptaków i
powiew ciepłego wiatru.
Wiosna to również
powracające z ciepłych krajów
ptaki.
Przylatują bociany, które
wracają zawsze w to samo
miejsce wróżąc gospodarzowi
szczęście i bogactwo.
Szczęście miał zapewnione
również ten, kto pierwszy
zobaczył przylatującego
bociana, lecz jeśli ptak siedział
– był to zły znak. Wierzono
również, że bociany nie
powracały do tych gniazd,
gdzie ktoś dopuścił się złego
czynu. Zabicie bociana,
podobnie jak innych ptaków
uważano za grzech śmiertelny.
Wielu ludzi wierzy, że kto
pierwszy zobaczy jaskółkę
cały rok będzie miał szczęście
i powodzenie. Zniszczenie
gniazda tego ptaka to wielki
grzech, a ten, kto to zrobi
dostanie okropnych piegów na
twarzy.
Szczęście w bogactwie wróży
natomiast kukułka. Jeśli
usłyszysz pierwsze wiosenne
kukanie tego ptaka i będziesz
miał pełny portfel, przez cały
rok nie zabraknie ci pieniędzy.
Według wierzeń ludowych
obrzęd topienia Marzanny
miał przyspieszyć odejście
zimy i sprowadzić do wsi
wiosnę. Niegdyś obrzęd ten
odbywał się w czwartą
niedzielę Wielkiego Postu.
Słomiana kukłę ubraną w
białą koszulę dziewczęta
obnosiły po całej wsi.
Następnie szły nad pobliską
rzekę, wesoło śpiewając,
rozbierały ją, a potem rzucały
do wody. Wyprowadzając ze
wsi Marzannę, zwaną też
Śmiertką lub Śmiercichą,
ludzie żegnali zimę – śmierć.
Po utopieniu kukły wnoszono
do wsi iglastą gałąź
przybraną wstążkami.
Młodzież chodziła z nią od
chaty do chaty, a po
skończeniu uroczystości
stroik palono. Był to znak
nastania wiosny. Z czasem
dorośli coraz rzadziej brali
udział
w obrzędach wypędzania
zimy i witania wiosny
pozostawiając
kontynuowanie tradycji
dzieciom.