Listopad - Salezjanie

Transkrypt

WIADOMOŚCI
INSPEKTORIALNE
Krakowskiej
Inspektorii
Salezjanów
LISTOPAD
ROK XIV
2014/145
Spis Treści:
ZIARNA DUCHOWOŚCI
3 Ze świata salezjańskiego
6 Z życia Inspektorii
10 Bóbrka
11 Kielce
12 Korostyszew
13 Kraków - Łosiówka
16 Kraków - Różana
17 Kraków - Szkoła
20 Odessa
21 Oświęcim
25 Oświęcim - Zasole
26 Pogrzebień
27 Przemyśl
28 Przemyśl - Lipowica
28 Przemyślany
29 Przyłęków
30 Rzeszów
30 Skawa
31 Staniątki
33 SWM Młodzi Światu
35 Szczyrk
35 Świętochłowice
37 Zabrze
Świętość
Zdjęcia na okładce:
Rajd Wielkich Słów, zdj.: ks. Tomasz
Kijowski SDB (przód);
Świętowanie wspomnienia św.
Cecylii na Łosiówce, zdj.: Artur
Chejnowski SDB; Cecyliada w
Bóbrce, zdj.: Oksana Pikula; Rajd
Wielkich Słów, zdj.: ks. Tomasz
Kijowski SDB (tył).
Miesięcznik wydawany przez
Towarzystwo Salezjańskie
Inspektorię Krakowską
pw. św. Jacka.
Redaktor naczelny:
ks. Mateusz Rochowiak
Korekta:
ks. Mateusz Rochowiak
Skład i łamanie:
Poligrafia Salezjańska
Adres redakcji:
ul. Bałuckiego 8, 30-318 Kraków,
tel.: (12) 252 85 00,
fax: (12) 269 02 84,
e-mail: [email protected]
Druk:
Poligrafia Salezjańska,
ul. Bałuckiego 8, 30-318 Kraków.
Redakcja zastrzega sobie prawo
skracania i adiustacji tekstów oraz
zmiany ich tytułów.
Na wiosnę 1855 roku Dominik Savio, który uznał (całkiem poważnie), że „lepsza śmierć
niż grzech”, i którego przyjaciółmi byli (całkiem poważnie) „Jezus i Maryja”, okazał chęć
realizowania programu świętości. Z ogromną
ofiarnością gotów był do stawiania ideału
możliwie jak najwyżej, na wzór świętych
kanonizowanych, takich jak Alojzy Gonzaga
czy Filip Nereusz, o których często mówiono
w jego otoczeniu. W niespełna trzynastym
roku życia został uczniem oratorium św. Franciszka Salezego. Pewnej marcowej niedzieli
kaznodzieja rozwinął trzy myśli, które według
biografa Dominika wywarły na nim głębokie
wrażenie. „Jest wolą Bożą, abyśmy się wszyscy
stali świętymi; jest rzeczą nader łatwą dopiąć
tego celu; wielka nagroda czeka w niebie tego,
który stanie się świętym”. Pierwsze sformułowanie odtwarzało wyraźnie werset z Pierwszego Listu świętego Pawła do Tesaloniczan:
„Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie”
(1 Tes 4,3), znajdujący się wtedy w czytaniu na
drugą niedzielę Wielkiego Postu. Dla Dominika kazanie stało się iskrą, która – jak powiada
Ksiądz Bosko – rozpaliła jego serce miłością
do Boga. Poszedł do kierownika swojej duszy,
by mu powiedzieć: „Czuję w sobie pragnienie
i potrzebę stać się świętym; nie wiedziałem,
że mogę to uczynić z taką łatwością; lecz
skoro zrozumiałem, że to rzecz nie tak trudna
i że to bynajmniej nie przeszkadza wesołości, chcę i muszę stanowczo stać się świętym.
Proszę zatem o radę, jak mam postąpić, by to
przedsięwzięcie wykonać”.
Kaznodzieja z owej niedzieli, którym był
Ksiądz Bosko, powtarzał, iż świętość nie jest
skomplikowana, ona jest wręcz łatwa. Nie
wyobrażajmy sobie, że wynika ona z postów,
czuwań, włosiennic i z innych bolesnych
umartwień, czyniących wygląd udręczonym.
Świętość nie polega na smutku i na odrzuceniu przyjemności. „Wiedz, że u nas – to znaczy
w zakładzie Księdza Bosko – świętość polega
na wielkiej wesołości” – mówił Dominik do
swojego kolegi, w całkowitej zgodzie z duchowością swojego mistrza.
Tylko Bóg jest święty, tylko On stanowi
źródło świętości, wiedzieli o tym Ksiądz Bosko i jego uczniowie. Właśnie Bóg, poprzez
swoją wolę, czyni świętych. Jednakowoż, zarówno nauczyciel, jak i uczniowie byli przekonani, że świętość nie jest dla mazgajów,
dla śpiochów, dla zwyczajnych wesołków,
a tym bardziej dla zepsutych. Uważali, iż świętość wymaga stanowczych wysiłków, które
przywołują ją i realizują cnoty. Mówił o tym
wyraźnie plan życiorysów napisanych przez
Księdza Bosko na temat życia jako wzoru. Tak
więc w swoim uczniu, Michale Magonem, wychwalał kolejno jego przykładną staranność
dla praktyk pobożnych, jego punktualność
w obowiązkach, jego nabożeństwo do Najświętszej Maryi Dziewicy, jego czujność przy
zachowaniu cnoty czystości, jego miłość
wobec bliźniego. Słusznie więc pośród cnót,
które uświęcają, zwyciężała miłość, przede
wszystkim apostolska.
Przełożony Generalny Viganò uważał,
że trzeba dowartościować dwa podstawowe
elementy duchowości salezjańskiej: zażyłość
z Chrystusem, niezastąpionym źródłem miłości duszpasterskiej, oraz niezbędne dla
właściwego wychowania zaangażowanie
ascetyczne. Bez prawdziwej przyjaźni z Chrystusem odczuwanej przez każdego i przeżywanej we wspólnocie, i bez poważnej
ascezy, członkowie Rodziny Salezjańskiej nie
dojdą nigdy do tego, by – zgodnie ze swoim
powołaniem – stać się „znakami i nosicielami
miłości Boga” wobec młodzieży. Świętym jest
ten, kto w pełni otwiera się na miłość Bożą,
aby ją przekazywać innym.
(Francis Desramaut „Sto haseł z duchowości salezjańskiej” – fragmenty)
WARSZTATY Z KSIĘDZEM FABIO ATTARDEM
Ze świata salezjańskiego
Tekst: www.spm.salezjanie.pl
Zdj.: ko. Karol Kliszcz SDB
Spotkanie prowadzone było w trzech językach: polskim, angielskim i włoskim, dzięki wspaniałomyślnej pomocy tych, którzy
zajmują się tłumaczeniem na bieżąco kolejnych wystąpień. Najliczniejszą grupę stanowili salezjanie z Polski oraz osoby włączone do
polskich komisji ds. duszpasterstwa młodzieżowego. W spotkaniu
uczestniczyli ponadto przedstawiciele z Irlandii, Wielkiej Brytanii,
Francji, Niemiec, Austrii, Belgii, Chorwacji, Słowacji, Słowenii, Malty,
Ukrainy, Czech, Węgier.

FORMACJA NOWYCH DYREKTORÓW
Tekst: ks. Zenon Klawikowski SDB
Zdj.: ks. Zenon Klawikowski SDB
Na naszych oczach dokonują się gruntowne przemiany na
polu społecznym, politycznym, kulturowym i religijnym. Zachodzące przemiany w świecie oddziałują i rzutują na styl życia
i apostołowania we wspólnocie Kościoła, a tym sam Zgromadzenia Salezjańskiego. Obecna sytuacja wymaga od wspólnot
salezjańskich „przystosowanej odnowy” życia i działania wychowawczo-duszpasterskiego. Kluczową postacią w tym procesie
„odnowy” we wspólnotach salezjańskich jest osoba dyrektora,
pierwszego odpowiedzialnego za animację życia zakonnego
współbraci, koordynatora działalności wychowawczo-apostolskiej oraz organizatora życia wspólnoty i zarządcy dobrami materialnymi.
Jedną z inicjatyw formacyjnych służących wsparciu dyrektorów salezjańskich w ich misji i posłudze są spotkania formacyjne
3
listopad 2014
nowych dyrektorów. Takie spotkania od wielu lat są organizowane przez Ośrodek Duchowości Salezjańskiej w Lądzie nad Wartą. Nowi przełożeni wspólnot salezjańskich po kilku miesiącach
urzędowania spotykają się, aby poprzez refleksje, dyskusje i róże
ćwiczenia usprawnić swoje posługiwanie, tak aby odpowiedzieć
na wyzwania obecnego czasu i współczesnej młodzieży.
W tym roku kolejny już raz spotkanie formacyjne nowych dyrektorów odbyło się w Salezjańskim Ośrodku Misyjnym w Warszawie w terminie 24-27 listopada. W spotkaniu wzięło udział 13
dyrektorów z czterech polskich inspektorii: ks. Dariusz Makowski z Olsztyna, ks. Marek Borysiak z Suwałk, ks. Andrzej Borysiak
z Warszawy (Bursa), ks. Andrzej Godyń z Wrocławia (parafia Chrystusa Króla), ks. Paweł Kajl z Wrocławia (dom inspektorialny), ks.
Tadeusz Augustyn z Pogrzebienia, ks. Tadeusz Itrych z Bydgoszczy,
ks. Dariusz Sztuk z Łomianek, ks. Wiesław Wilkosz z Kielc, ks. Zygmunt Kostka z Krakowa (Dębniki), ks. Zbigniew Bartoszewski z Rostowa (Rosja), ks. Marcin Kaznowski z Krakowa (Nowa Huta) oraz
ks. Arkadiusz Piotrowski z Głoskowa.
ZE ŚWIATA SALEZJAŃSKIEGO
Salezjańskie seminarium w Krakowie było od 23 do 27 listopada miejscem spotkania inspektorialnych komisji ds. duszpasterstwa
młodzieżowego regionu Europa Centrum-Północ z radcą generalnym ks. Fabio Attardem. Jest on w Zgromadzeniu Salezjańskim
odpowiedzialnym właśnie za duszpasterstwo młodzieżowe. Czterodniowe warsztaty poświęcone są w głównej mierze przyswojeniu
treści najnowszej Podstawy Programowej, opublikowanej po Kapitule Generalnej.
Poniedziałek rozpoczął się od wspólnej Mszy św. w kaplicy seminaryjnej, której przewodniczył i podczas której homilię wygłosił
ks. Dariusz Bartocha, inspektor krakowski. Po śniadaniu uczestnicy
zgromadzili się w auli seminaryjnej na pierwszym posiedzeniu
wspólnym. W czasie tego spotkania zaprezentowano przedstawicieli z poszczególnych krajów biorących udział w krakowskim spo-
tkaniu, a następnie ks. Fabio opowiedział w jaki sposób doszło do
opracowania i opublikowania Podstawy Programowej. Pozwoliło to
uczestnikom na całościowe spojrzenie na prezentowany dokument,
który w detalach omawiany będzie w grupach i na kolejnych wspólnych posiedzeniach. Jak podkreślił ksiądz radca, Podstawa Programowa nie jest podręcznikiem, z którego w prosty sposób można
zaczerpnąć wytyczne do działania, lecz raczej ma się stać źródłem
refleksji w inspektoriach do budowania własnych programów działania na najbliższe lata.
Uczestnikom spotkania pomocą w refleksji nad posługą dyrektora salezjańskiego w obecnych czasach służyli: ks. inspektor Marek
Chmielewski, który przedstawił proces i metody opracowania, realizacji i weryfikacji programu życia wspólnoty salezjańskiej, omówił sposób organizacji i prowadzenia posiedzeń Rady Domu oraz
spotkań wspólnoty, a także udzielił wielu praktycznych rad dotyczących animacji wspólnot. Ksiądz dr Zenon Klawikowski naświetlił
wyzwania, wobec których stają przełożeni zakonni wspólnot. Ksiądz
dr Wojciech Krawczyk zaprezentował nowy podręcznik do duszpasterstwa młodzieży, który został wydany w 2014 r. Ksiądz Witold
Drzyzgiewicz, ekonom inspektorialny inspektorii pilskiej wskazał na
istotne wymiary odpowiedzialności dyrektora za administrację dóbr
materialnych domów i dzieł salezjańskich. Praktyczne wskazania ze
strony psychologa zostały przekazane przez ks. dr. Dariusza Buksika. Pani Renata Stachowicz-Brycka przybliżyła nowym dyrektorom
zasady dobrej komunikacji międzyludzkiej oraz sugestie dotyczące
rozwiązywania konfliktów we wspólnotach. Ksiądz inspektor Dariusz Bartocha przedstawił animację dyrektora w zakresie realizacji
posłannictwa i opracowania programu wychowawczo-duszpasterskiego. W ostatnim dniu spotkania ks. dr Przemysław Solarski,
wikariusz inspektora z Warszawy, ukazał zadania dyrektora jako
animatora modlitwy oraz wskazał na jego posługę towarzyszenia
duchowego współbraciom. Dyrektor Ośrodka Misyjnego w ramach
słówka wieczornego przedstawił główne linie działalności ośrodka.
Spotkanie formacyjne nowych dyrektorów odbyło się w rodzinnej atmosferze dzięki wszystkim uczestnikom, a zwłaszcza
dzięki gościnności i wielkiej życzliwości miejscowej wspólnoty
salezjanów i sióstr salezjanek, gospodarzy Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego w Warszawie. W imieniu wszystkich uczestników
tego spotkania pragnę wyrazić serdecznie podziękowanie gospodarzom SOM-u, prelegentom oraz uczestnikom warszawskiego
szkolenia.

PRACOWITY WEEKEND MGS EUROPA
Tekst: Radosław Kowalczyk
Zdj.: ks. Tomasz Kijowski SDB
Ostatni weekend listopada 2014 roku (28-30) upłynął przedstawicielom krajów naszego kontynentu na jubileuszowym, dziesiątym, spotkaniu General Assembly w Wiedniu. Jak co roku delegaci
spotkali się, by wymienić się doświadczeniami animacji w poszczególnych krajach, podyskutować o przyszłości Salezjańskiego Ruchu
Młodzieżowego oraz wzrastać dzięki wspólnej modlitwie. Polskę reprezentowali: ks. Tomasz Kijowski SDB, s. Wiesława Kubiaczyk FMA,
Tomasz Detka oraz Radosław Kowalczyk.
Wszystko zaczęło się już w piątkowe popołudnie – na początku
wspólna modlitwa, powitanie oraz przypomnienie ubiegłorocznego
spotkania. Nie zabrakło także czasu na wspólną zabawę i animację, mającą na celu przełamanie lodów i poznanie siebie nawzajem.
Sobota była dniem najbardziej pracowitym. Na początek formacja
– pobudzającą konferencję o ewangelizacji jako elemencie duchowości salezjańskiej wygłosił ks. Rudolf Osanger SDB, gospodarz
spotkania. Następnie, po chwili na osobiste rozważania, przyszedł
czas na wymianę refleksji w mniejszych grupach – „W jaki sposób
rozwijam własną duchowość?”, „Jaka jest moja rola w budowaniu
4
WIADOMOŚCI INSPEKTORIALNE Inspektorii Krakowskiej pw. św. Jacka
sprawiedliwości i pokoju?”, „W jaki sposób ewangelizować młodych ludzi we współczesnym świecie?”. To tylko nieliczne pytania,
nad którymi należało się pochylić. Wieczorem zaś, po Mszy św.
sprawowanej w najstarszym wiedeńskim kościele pw. św. Ruperta,
uczestnicy mieli możliwość zwiedzić miasto. W niedzielę ważnymi
punktami było omówienie zmian w dokumentach koordynujących
pracę Ruchu oraz prezentacje dotyczące najważniejszych wydarzeń,
które zbliżają się wielkimi krokami. Reprezentanci z Włoch przedstawili program obchodów 200-lecia urodzin Księdza Bosko oraz
International Expo 2015. Ksiądz Tomasz Kijowski przedstawił aktualny stan przygotowań do Światowych Dni Młodzieży w 2016 r. Nie
zabrakło także urodzinowego tortu i gromkiego „Happy birthday”.
Spotkanie zakończyła wspólna, adwentowa już Msza św., podczas
której uczestnicy spotkania dziękowali za spędzony czas i modlili
się za całą Rodzinę Salezjańską.

Tekst: ANS
Zdj.: ANS
W dniach 28-30 listopada w Domu Generalnym odbyło się Spotkanie Inspektorów Europy poświęcone dalszej realizacji „Projektu
Europa”, zleconego przez XXVI Kapitułę Generalną Przełożonemu
Generalnemu i jego Radzie, a potwierdzonego przez nowego Przełożonego Generalnego w czasie XXVII Kapituły Generalnej. Jego
uczestnicy obradowali w braterskim klimacie, kierując się tą samą
wolą rozeznania, czego Pan żąda od salezjanów Europy i jakich nowych sposobów pracy wymaga charyzmat Księdza Bosko dzisiaj.
Obecność Przełożonego Generalnego i konferencje tematyczne
pomogły w przeprowadzeniu wspólnej refleksji. Dopomogły do tego
także sprawozdania kardynała Angelo Amato, prefekta Kongregacji
ds. Kanonizacyjnych, który mówił o ostatnim synodzie poświęconym
rodzinie, oraz te przedstawione przez wikariusza Przełożonego Generalnego i radców poszczególnych sektorów, dotyczące drogi już
zrealizowanej i możliwych dróg rozwoju.
Praca związana z oceną i wymianą opinii w grupach, jaką wykonali inspektorzy wraz z obecnymi radcami, była naprawdę wielka.
Wzięto również pod uwagę weryfikację, jaką przeprowadziły różne
rady inspektorialne odnośnie do przebytej dotąd drogi, odnosząc
5
listopad 2014
się do trzech punktów, które charakteryzują „Projekt Europa” od
jego początku, od 2008 roku: endogenna (wewnętrzna) rewitalizacja, reorganizacja i nowy układ inspektorii europejskich, przyjęcie misjonarzy w Europie. Przeprowadzono bogatą konfrontację
dotyczącą praktyki duszpasterskiej i koncepcji działań w Europie,
a także ich poznania i zrozumienia. Bardzo znacząca była również
obecność dwóch radnych generalnych instytutu Córek Maryi Wspomożycielki, co świadczy o chęci kroczenia tą samą drogą w komunii,
słuchaniu i wymianie opinii. Dalszy przebieg obrad, wychodząc od
oceny i relacji na forum publicznym, dotyczył poszczególnych punktów rozwoju, z określeniem terminów i sposobów weryfikacji. Był
także czas na rozmowę z referentami i Przełożonym Generalnym, co
przebiegło w klimacie wielkiego braterstwa i konkretów.
Obrady zakończyły się w dniu 30 listopada wystąpieniem Przełożonego Generalnego, który, przywołując to, co już było przedmiotem prac w grupach, wskazał na linie rozwoju, które będą przedmiotem obrad Rady Generalnej w najbliższych dniach i powołanej
w tym celu Komisji ds. Projektu Europa, która będzie koordynować
dalszą realizację projektu. Najbliższe spotkanie plenarne inspektorów Europy jest przewidziane w roku 2016. Teraz dalszym pracom
związanych z realizacją Projektu Europa będzie towarzyszyć wielkie
i wspólne pragnienie, by uczynić bardziej żywym i aktualnym charyzmat salezjański w Europie.

SPOTKANIE INSPEKTORÓW EUROPY
RAJD WIELKICH SŁÓW
Z ŻYCIA INSPEKTORII
Z życia inspektorii
Tekst: Agnieszka Szwed
Zdj.: Agnieszka Szwed, ks. Tomasz Kijowski SDB
„[...] i był Beskid i były słowa“, a grupa młodzieży pod opieką
salezjanów spotkała się na kolejnym Rajdzie Wielkich Słów. Ta
coroczna inicjatywa z okazji Święta Niepodległości zebrała w tym
roku wyjątkowo dużą liczbę osób z wielu stron Polski. Uczestnicy
wędrowali po Beskidzie Niskim, modlili się, a wieczorami śpiewali patriotyczne pieśni. Mieli też możliwość uczestniczenia na
cmentarzu z czasów I wojny światowej w nocnej Mszy św., której
towarzyszył blask pochodni. Co wieczór zbierali się przy kominku,
by rozmawiać o tym, co dla nich ważne. Ksiądz Tomasz Kijowski,
organizator, wypełniał swoją dewizę, według której młodzież musi
być pobożna, myśląca i zdobywać szczyty. Służył i gitarą, i stułą.
A młodzi ludzie od lat wracają do miejsca, gdzie brak internetu
i piękno przyrody wyrównują bicie serca.

WALKA O ŻYCIE
Z życia Inspektorii
Tekst: Anna Kocielińska
Tekst: Piotr Banasik
Ksiądz Andrzej Szpak – człowiek legenda, o którym tyle nasłuchałam się przez ostatnich kilkanaście lat znajomości z salezjanami, był gościem wieczoru – w ramach cyklu „Kto szuka ten żyje”.
Tyle o „Szpaku” słyszałam, a jednak nigdy nie miałam okazji spotkać go osobiście. Gdy więc dowiedziałam się, że taka sposobność
się nadarza, bez namysłu postanowiłam udać się na spotkanie.
W „chacie” Salezjańskiego Wolontariatu Misyjnego przy Tynieckiej 39 w Krakowie zgromadziło się kilkadziesiąt osób.
O wprowadzenie w klimat rozmowy zadbał zespół jazzowy
Sylwii Stańczyk, a potem na scenę wyszło dwóch salezjanów – ks.
Tomasz Kijowski i ks. Andrzej Szpak. Plan był prosty – pierwszy
miał zadawać wcześniej przygotowane pytania, drugi na nie odpowiadać. Jednak wystarczyło kilka minut, by zorientować się, że
główny bohater nie jest łatwy do ujęcia w sztywne ramy. Opowieści snuły się swobodnie, pełne dygresji i konkretnych ludzkich
historii, przywoływanych z przeszłości. Wyłaniał się z nich obraz
duszpasterza hippisów, z ponad 40-letnim stażem, który przed
laty odważył się wyjść do środowiska uważanego za swego rodzaju margines, żyjącego własnym życiem i własnymi wartościami, które niekoniecznie mieściły się w tradycyjnych kościelnych
strukturach. Skoro oni nie chcieli przyjść do kościoła, kościół –
reprezentowany przez ks. Andrzeja – przyszedł do nich. Tylko on
mógłby choć w przybliżeniu powiedzieć, ilu przez te wszystkie
6
lata organizowanych przez niego pielgrzymek, „szpakowisk”, przewinęło się ludzi. Ilu z nich udało się zaszczepić miłość do Boga,
ilu nie – trudno określić, ale nie brakowało cudów – porzucania
nałogu pod wpływem nawrócenia czy też odczucia pragnienia
przyjmowania Komunii św.
na widok innych – promieniujących niezwykłą radością po Jej
przyjęciu.
Gdy tak przysłuchiwałam się tej opowieści, a właściwie przyjacielskiej rozmowie dwóch salezjanów, przypomniało mi się motto z obrazka prymicyjnego młodszego z nich: „Niech cię pociąga
urok pustych miejsc”. Te puste miejsca zawsze kojarzyły mi się
z peryferiami, bezdrożami, może nawet manowcami – przestrzeniami zapomnianymi i rzadko odwiedzanymi. Z czasem zdałam
sobie sprawę, że to jest przestrzeń, która jest, a przynajmniej powinna być, najważniejszym terenem działalności salezjanów. Powołani do pracy z „trudną” młodzieżą są zaproszeni, by „zapuszczać
się” tam, gdzie nikt nie dociera, podejmować nierzadko pionierską
pracę, wyciągać rękę do tych, do których nikt nie ma odwagi jej
wyciągnąć. Patrząc na ks. Szpaka pomyślałam, że on miał odwagę. Wymagało to przecierania nowych dróg i eksperymentowania,
i on sam przyznaje, że z perspektywy czasu można dostrzec nie
tylko sukcesy na tym polu. Niewątpliwie jego działalność budziła
kontrowersje, ale chyba nie budzi ich tylko ten, kto nic nie robi.
Nie chcę oceniać i nie mam wystarczającej wiedzy, by to uczynić, zresztą myślę, że nikt jej – poza Bogiem – nie ma, bo przecież
7
listopad 2014
nigdy do końca nie zdajemy sobie sprawy z owoców zarówno swojego, jak i czyjegoś życia. Mogę więc powiedzieć jedynie o wrażeniu, jakie wywarło na mnie spotkanie z ks. Szpakiem. Jestem pełna
podziwu i szacunku dla tego, że zdecydował się zaryzykować, że
mu się chciało. Brzmi mi w uszach najważniejsze zdanie usłyszane
tego wieczoru: „Ryzyko w dobrym – jest ryzykiem z Ducha Świętego”. Ryzyko oznacza wyjście ze swojej strefy komfortu, podjęcie
wyzwań, które zdają się nas przerastać, ale tylko gdy zdecydujemy
się je podjąć, odkryjemy swoją właściwą miarę.
Przypominają mi się też słowa Papieża Franciszka: „Życie
umacnia się, gdy jest przekazywane, a słabnie w izolacji i pośród
wygód. Istotnie, najbardziej korzystają z życia ci, którzy rezygnują
z wygodnego poczucia bezpieczeństwa i podejmują z pasją misję
głoszenia Życia innym”. Kto szuka, ten żyje, i kto znalazłszy – podejmuje ryzyko – daje życie innym. Niech te cykliczne trzecioczwartkowe spotkania pomagają nam walczyć o Życie!

SYMPOZJUM „ ŚWIĘTO STWORZENIA
ŚWIATA I CZŁOWIEKA”
sce tego typu festiwal piosenki religijnej odbył się w 1969 roku. Był
to rodzaj festiwalu muzyki i piosenki religijnej, któremu towarzyszyła
modlitwa i refleksja. Sacrosong jako Święto Stworzenia Świata i Człowieka popierał i otoczył swoim patronatem kardynał Karol Wojtyła;
pomocy nie zaniechał nawet po wyborze na Stolicę Apostolską. Dzieło Sacrosongu było wielkim wkładem ludzi różnych dyscyplin kultury:
kompozytorów, muzyków, poetów, pisarzy w dzieło ewangelizacyjne
XX i XXI wieku. Ruch Sacrosongu kładł nacisk na ekumenizm i dialog
międzyreligijny.
Tegoroczne sympozjum składało się z kilku części. W części naukowej wzięły udział osoby duchowne: ks. prof. dr hab. Marian Graczyk
SDB („Consecratio mundi”), ks. dr Roman Mazur SDB („Idea Stworzenia w Nowym Testamencie”), ks. dr Tadeusz Szaniawski („Liturgiczne
Święto Stworzenia”), ks. Andrzej Szpak SDB („Aktualność i potrzeba
„Ruchu Sacrosongu” wraz ze Świętem Stworzenia i „nabożeństwem
twórczości” ), Panie Sługi Jezusa – Kielce (Historia łaskami słynącego
obrazu Boga Ojca) oraz osoby świeckie: dr Karolina Kmiecik-Jusięga – Ignatianum („Atrakcyjność Salezjańskiego Kościoła Młodych”
jako alternatywa współczesnej popkultury), mgr Aleksandra Majewska („Prezentacja, analiza i promocja książki ks. Jana Palusińskiego
o Święcie Stworzenia Świata i Człowieka”). Na zakończenie części
referatowej odbyła się dyskusja plenarna, którą prowadził ks. dr Kazimierz Kurek przy współudziale ks. Andrzeja Szpaka nt.: „Kult Boga
Ojca szansą na dialog różnych religii i kultur”. Ważnym momentem
w tej części było odczytanie listu do sekretarza ONZ z propozycją
ustanowienia Międzynarodowego Dnia Stworzenia Świata i Człowieka. Oferta ta została zaakceptowana przez uczestników sympozjum.
Na uwagę zasługują wnioski zaproponowane uczestnikom sympozjum dotyczące szerzenia się kultu Boga Ojca na terenie różnych diecezji w Polsce. Ważne jest przy tym również aktywizowanie laikatu do
spędzania czasu weekendowego na świętowaniu ku czci Stwórcy oraz
podjęcie prób zmierzających do ustanowienia przez Kościół katolicki
Z życia Inspektorii
Tekst: Małgorzata Pelc
Zdj.: Wojciech Karpowicz
Dnia 29 listopada odbyło się w Krakowie, w auli domu inspektorialnego i w auli seminarium, drugie sympozjum naukowo-artystyczne, którego tematem było Święto Stworzenia Świata i Człowieka.
Opracowaniem programu zajął się ks. Andrzej Szpak. W przygotowaniach do tej imprezy religijnej wzięli również udział świeccy wolontariusze. Nadzór honorowy i medialny objął nad całością inspektor
salezjańskiej prowincji krakowskiej, ks. Dariusz Bartocha. Zamierzeniem organizatorów było połączenie części teoretycznej (naukowej)
sympozjum z dorobkiem artystycznym Ruchu Sacrosong, stąd udział
w nim różnych zespołów i artystów reprezentujących repertuar poświęcony tematyce związanej z Bogiem Ojcem.
Celem sympozjum było uzasadnienie potrzeby wprowadzenia
Święta Stworzenia Świata i Człowieka, jako kultu Boga Ojca, oraz
zwrócenie uwagi na potrzebę rozwijania dialogu wśród przedstawicieli różnych kultur i religii. Zasygnalizowano także problem islamizacji Europy i reszty świata oraz prześladowań chrześcijan przez
muzułmanów. Na początku ks. Andrzej Szpak przedstawił krótką historię Festiwalu Piosenki Religijnej Sacrosong oraz jego przewodnią
ideę, którą było Święto Stworzenia. Z projektem tego święta wystąpił
na łamach Tygodnika Powszechnego około roku 1958 Antoni Gołubiew – polski pisarz, który widział potrzebę utworzenia odrębnego
dnia świątecznego, mającego upamiętniać fakt stworzenia świata
i człowieka. Jego idea stała się podstawą do zainicjowania corocznych
wydarzeń religijno-muzycznych o nazwie Sacrosong. Pierwszy w Pol8
9
listopad 2014
Święta Stworzenia Świata i Człowieka, przypisanego Bogu Ojcu, za
mnóstwo cudownych zrządzeń jakie dokonują się w świecie i wśród
nas za Jego przyczyną.
W części artystycznej sympozjum wystąpił między innymi zespół
„Echo Sacrosongu” z Rzeszowa, założony przez ks. Andrzeja Szpaka,
z „Misterium stworzenia rodziny”, obecnie pod dyrekcją Pawła Dubiela i Katarzyny Feret oraz „Organum” – chór i orkiestra symfoniczna
(Kraków) z koncertem ku czci św. Jana Pawła II, patrona Sacrosongu,
pod dyrekcją Bogusława Grzybka. Ciekawą i aktualną propozycją artystyczną okazał się spektakl prof. Alicji Baluch „Boski fenomen małżeństwa” w reż. Małgorzaty Maciejewskiej.
Uwieńczeniem wystąpień naukowo-artystycznych była Msza św.
z homilią wygłoszoną przez wikariusza inspektorialnego salezjańskiej prowincji krakowskiej, ks. Adama Paszka. Po Mszy św. odbyła się
biesiada z piosenkami Ruchu Sacrosongu i Młodzieży Różnych Kultur
oraz prezentacja poematu o Stworzycielu, z tekstem opracowanym
przez Sarę – Joannę Olbrychtowicz. Wizualizacja teatralna została
przygotowana przez reżyser Aleksandrę Barczyk, a wystąpił zespół
„Zatrzymać Obrotówkę” ze Staromiejskiego Centrum Kultury Młodzieży w Krakowie .
Proponowane Święto Stworzenia Świata i Człowieka w niedalekiej
przyszłości powinno mieć wymiar ogólnokościelny, przy zachowaniu
należnych procedur liturgicznych. Istnieje zatem potrzeba opracowania
podstaw teologicznych i filozoficznych tego święta jako wspólnego dla
wszystkich religii. Dla urzeczywistnienia tych zamierzeń potrzebne jest
wsparcie doktrynalne i dogmatyczno-duszpasterskie.
Musimy pamiętać, że dzisiejszy świat nie musi być przeszkodą
dla człowieka wierzącego: chrześcijanina, żyda, muzułmanina czy
przedstawicieli innych wyznań, ponieważ jest stworzony, zbawiony
przez Jednego Boga i każdy z nas ma obowiązek budowania w nim
„Cywilizacji Miłości i Pokoju”. Zatem Święto Stworzenia Świata i Człowieka z wiarą w Jedynego Boga może stać się siłą sprawczą w leczeniu świata poprzez szerzenie ekumenizmu i dialogu różnych kultur
i religii. Święto to z pewnością przyczyni się do odrodzenia duchowego człowieka, wniknięcia w głąb tajemnicy Boga i otworzenia się ludzi
na miłość bliźniego.

CECYLIADA
Bóbrka
Tekst: Irena Duncova
Zdj.: Oksana Pikula
W dniu 15 listopada 2014 roku w naszej
parafii odbyło się ważne wydarzenie – zorganizowano już po raz szósty Festiwal Pieśni
Religijnej „Cecyliada”. Już po raz szósty nasza
świątynia napełniła się śpiewem i muzyką,
dziecięcymi głosami na chwałę Boga. Dzieci
i młodzież z rzymskokatolickich parafii Ukrainy,
w tym z Odessy (parafia św. Piotra), Korostyszewa (parafia Narodzenia Najświętszej Maryi
Panny), Przemyślan (parafia Świętych Piotra
i Pawła), Mościsk (parafia św. Jana Chrzciciela),
Lwowa-Sichowa (parafia św. Michała Archanioła), Lwowa – katedry (parafia Wniebowzięcia
Najświętszej Maryi Panny), przybyli do naszego
miasteczka, aby wziąć udział w konkursie. Go-
spodarzami festiwalu były nasze bóbreckie dzieci
i młodzież (parafia Świętych Mikołaja i Anny).
Radosne spotkanie rozpoczęło się od ciepłych słów przywitania skierowanych przez ks.
proboszcza Mariana Kuca SDB do wszystkich
obecnych w kościele. Trzeba tutaj nadmienić, że
festiwal odbywał się pod hasłem: „Boże, ja się
modlę za Ukrainę”. Wydarzenia, które dzieją się
na naszej ziemi nie pozostawiają obojętnymi
serc ukraińskich dzieci, ani ich doli. W ich czystych duszach często słychać ostatnio straszne
słowo „wojna”. Trzeba zatem młodzież ukierunkowywać, dać odpowiedź na stawiane pytania:
„Czemu tak się dzieje?”, „Jak i dlaczego Bóg na
to pozwala?”, „Co robić?”, „Gdzie znaleźć pomoc?”
Wielka odpowiedzialność wobec młodych
osób spoczywa w tych ciężkich chwilach życia na Kościele i jego sługach. Nie mogą one
pozostawać sam na sam z realiami współczesnego świata, tym bardziej w sytuacji, w jakiej
znalazła się młodzież i dzieci na Ukrainie. Potrzeba nie tylko dać odpowiedź na najtrudniejsze pytania, ale też pokazać szlak, jakim należy
10
podążać, dopomóc w wyborach, zwłaszcza
w złożonych sytuacjach życiowych, nauczyć
dobrej modlitwy. Konieczna jest zatem modlitwa o pokój na naszej ziemi.
Jedną z takich form modlitwy jest śpiew.
Kto śpiewa na chwałę Bogu, ten podwójnie się
modli. Dlatego tegoroczny konkurs był szczególnym. Jego uczestnicy znają słowo „wojna”
nie z filmów obejrzanych w kinie, ale uświadamiają sobie tę straszną rzeczywistość swoim rozumem. W słowach każdej pieśni młodzi
prosili Boga i Pannę Maryję o jedno: „Daj po-
kój Ukrainie”. Niech nie giną nasi rodzice i bracia, a Ty, Maryjo, okryj swoim płaszczem naszą
ziemię, bądź naszą Wstawienniczką w niebie.
Módl się za nami do swojego Syna, wypraszaj
łaskę dla nas, bo my, młodzi, chcemy żyć i wierzymy, że Ty nam dopomożesz.
Zmieniała się muzyka, uczestnicy konkursu, ale wszyscy mieli w myślach te słowa:
wiara, nadzieja i miłość uratują świat. Zgodnie
z zasadami festiwalowego konkursu wyłonieni
zostali zwycięzcy, którzy najwięcej sił włożyli
w przygotowanie i najpiękniej wystąpili.
Grand prix przyznano dzieciom z parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (Korostyszew). Pierwsze miejsce zajęli przedstawiciele
z parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła
(Przemyślany). Miejsce drugie uzyskały dzieci
z parafii św. Michała Archanioła (Lwów-Sichów),
a trzecie miejsce przypadło w udziale dzieciom
z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi
Panny (Lwów – katedra). Święto pieśni religijnej zakończyło się rozdaniem nagród, wspólną
modlitwą i fotografiami.
Jesteśmy przekonani, że patronka naszego
święta – św. Cecylia była zadowolona naszymi
śpiewnymi rozmowami z Bogiem. Trzeba zauważyć, że z każdym rokiem święto „Cecyliada
– Bóbrka” nabiera coraz szerszego rozgłosu,
a organizatorzy (księża salezjanie) nabierają
nowego doświadczenia w przeprowadzaniu takich wydarzeń. Możemy być dumni, że właśnie
to święto kojarzone jest z naszym bóbreckim
kościołem. Do zobaczenia za rok!

KRONIKA ŚWIĘTOKRZYSKA
Kielce
Tekst: Jolanta Gawda
Zdj.: Alicja Tuz, zbiory Oratorium Świętokrzyskiego
W dniach 8-11 listopada odbył się po raz
trzeci rajd w Beskidzie Niskim, który zorganizował ks. Tomasz Kijowski. W tym roku wzięło
w nim udział prawie 50 uczestników z różnych
miejsc Polski (Lublina, Warszawy, Krakowa, Kielc
i Przemyśla). Bacówka w Bartnem, jak co roku,
przyjęła grupę młodych ludzi w swe ciepłe
i gościnne progi. Ów rajd jest zawsze okazją
do wspólnych śpiewów pieśni patriotycznych
z okazji kolejnych rocznic odzyskania niepodległości. Tradycją stała się również Msza św., którą
księża odprawiają na cmentarzu z I wojny światowej. Włóczęga po Beskidzie Niskim w piękną
pogodę to zaiste bezcenne przeżycie, które jest
zawsze wpisane w program rajdu. Dodam jeszcze, że grupa z Kielc liczyła 9 osób.
w sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Grupa
ikonopisów zaprezentowała ponad 40 prac.
W świat ikon przybyłe osoby wprowadził pan
Michał Płoski, natomiast muzycznie wystawę
ubogacił chór z cerkwi św. Mikołaja w Kielcach
pod batutą Rafała Bazanka. Obchody zakończyły się wspólnym obiadem.
To już po raz 7 zorganizowaliśmy „Zaduszki
Trąbki”. Przypomnę, że to wydarzenie łączy w sobie trzy małe-wielkie sprawy. Tego dnia wspominamy tragicznie zmarłą Katarzynę „Trąbkę”
Mazurkiewicz, młodą utalentowaną dziewczynę, którą zabiły narkotyki. Jej wspomnienie to
w dużej mierze przestroga dla młodych ludzi, aby uważali na siebie. Wspominamy także
świętą Cecylię, patronkę chórzystów, lutników,
Z okazji Święta Niepodległości dnia 9 listopada Oratorium Świętokrzyskie zorganizowało Rajd Bez Słów po ziemi świętokrzyskiej.
Punktem pierwszym naszego programu była
Msza św. o godz. 10.00, po której udałyśmy się
do oratorium na planowaną kawkę. Mała czarna, niczym sok z gumijagód, dodała nam dużo
energii, więc pędziłyśmy niczym strusie na
pociąg, który zawiózł nas do Łącznej. Pogoda
zaiste wspaniała, ciepło, wokół nas magiczna
mgiełka, kolory jesieni jeszcze dobrze zachowane, więc ruszyłyśmy pełne radości do naszego
celu, którym był dom rodziny Tuzów w Szałasie.
4,5 godziny marszu i jesteśmy u celu. Szybko
rozpalamy grilla, zjadamy kiełbaskę, śpiewamy
pieśni patriotyczne i biegniemy uradowane na
busa, który zabiera nas do Kielc. Było nas co
prawda tylko trzy (Jolanta Gawda, Alicja Tuz
i Małgorzata Synowiec), ale rajd okazał się naprawdę fantastyczny.
16 listopada grupa ikony, która działa przy
Oratorium Świętokrzyskim św. Jana Bosko pod
opieką Alicji Tuz, zorganizowała wystawę ikon
dla osób chorych i niepełnosprawnych w Domu
dla Niepełnosprawnych w Piekoszowie. Wystawa towarzyszyła uroczystościom odpustowym
muzyków itp. Wreszcie kontynuujemy 10-letnią
tradycję, organizując cykl spotkań słowno-muzycznych „Kto szuka, ten żyje”. Stąd mnogość
zespołów występujących. W tym roku gościliśmy następujących wykonawców: pan Henryk
Zacharski, Salezjańskie Nutki, ADHDub, Perełki
świętego Wincentego, Siemacha Spot, Hilary
11
listopad 2014
Mala i Agnieszka Kowalczyk oraz gwiazda wieczoru – New Day. Muzycznej zadumie towarzyszył pokaz zdjęć, które wykonała Alicja Tuz oraz
teksty literackie, które recytowali aktorzy Teatru
1EDEN. W roli konferansjerów wystąpili Magdalena Jarek i Tomasz Detka.
22 listopada w godz. 9-13 w świetlicy przy
ul. Górniczej odbyła się zabawa andrzejkowa dla
dzieci z Małego Oratorium. A oto co się działo:
tańce integracyjne (belgijski, brazylijski, hope,
tunel), zabawy integracyjne (rodzinka), ciasta
i ciasteczka hand made (autorstwa rodziców),
malowanie włosów, twarzy, układanie fryzur.
W efekcie dzieci radosne i zadowolone powróciły do swoich domów.
28 listopada zgodnie z coroczną tradycją
odbyła się w oratorium zabawa andrzejkowa.
Tradycyjnie na dobry początek odmówiliśmy
krótką modlitwę, po której zatańczyliśmy belgijskiego. W tym roku tłumów nie było, ale nie
zabrakło klimatu, który wytworzył się za sprawą
przybyłych osób. Oprócz tańca, jedzenia i picia
z dużym zainteresowaniem spotkały się gry
edukacyjne Rummikub, Tabu itp. Wieczór andrzejkowy zakończyliśmy o godz. 24.00.
W dniach 28-30 listopada odbył się w Kielcach zjazd wolontariuszy z wszystkich oddziałów w Polsce, tj. Poznania, Wrocławia, Świętochłowic, Kielc, Rzeszowa, Krakowa i Przemyśla.
W spotkaniu wzięło udział 30 osób. Tematem
przewodnim zjazdu było oratorium i praca salezjanów. Wszystko rozpoczęło się koncertem
zaduszkowym w piątkowy wieczór. Natomiast
w sobotę wolontariusze intensywnie pracowali już od samego rana. Warsztaty na temat „Jak
zachowywać się w grupie” prowadziła Maria
Rudawska z Saltromu, konferencję w temacie
„Oratorium i system prewencyjny Księdza Bosko” przygotował ks. Łukasz Krysmalski. Był też
czas na świadectwa, którymi podzieliły się dwie
wolontariuszki będące przez rok na misjach
w Południowym Sudanie. Wieczorem, na zakończenie dnia, odbyła się adoracja Najświętszego
Sakramentu w kaplicy oratoryjnej. Ostatni dzień
wolontariusze spędzili w terenie. W ramach
niedzieli misyjnej młodzi ludzie rozjechali się
po trzech parafiach (kościół w Niewachlowie,
kościół św. Wojciecha oraz nasz salezjański św.
Krzyż). Misją Wolontariatu na ten dzień były
świadectwa misyjne, kazania, które wygłosili księża odpowiedzialni za wolontariat, oraz
sprzedaż gadżetów przywiezionych przez wolontariuszy z krajów misyjnych, z których dochód
przeznaczony jest na pomoc tymże krajom.
29 listopada dzieci, które uczestniczyły
w nabożeństwach różańcowych największą
ilość razy, otrzymały nagrodę w postaci wycieczki do fabryki bombek „Decora” w Miechowie. W godzinach porannych grupa licząca 24
osoby pod opieką kl. Pawła Bróża udała się
do Miechowa. Jednym z ciekawszych punktów
programu było malowanie bombek. Po zajęciach warsztatowych dzieci udały się wycieczkę po fabryce, aby poznać tajniki powstawania
kolorowych cudeniek. Ostatnim punktem programu była wizyta w sklepiku, gdzie można
było zaopatrzyć się w bombki o przeróżnych
kształtach.

DZIEŃ SKUPIENIA
Korostyszew
Tekst: kl. Roman Tsyganiuk SDB
Zdj.: zbiory salezjanów z Korostyszewa
W dniach 17-18 listopada w Korostyszewie
odbyło się spotkanie salezjanów pełniących
swoją posługę duszpasterską na Ukrainie. Spotkanie rozpoczęło się w poniedziałek 17 listopada obiadem, po czym nastąpiła Koronka do
Miłosierdzia Bożego, ćwiczenia dobrej śmierci
i konferencja wikariusza inspektora, ks. Adama
Paszka. Wieczorem wszyscy wzięli udział we
Mszy św. w kościele parafialnym. Eucharystii
przewodniczył i wygłosił kazanie dyrektor
wspólnoty z Bóbrki, ks. Marian Kuc. Dzień zakończył się modlitwami brewiarzowymi i słówkiem, które wygłosił ksiądz wikariusz. Następny
dzień rozpoczął się od modlitw porannych oraz
Mszy św. Przewodniczył jej i wygłosił homilię
ks. Adam Paszek. Po Mszy św. odbyło się spotkanie, podczas którego salezjanie zaplanowali
działalność duszpasterską z młodzieżą na następny rok. Po obiedzie wszyscy rozjechali się
do swoich placówek.

ANDRZEJKI
Korostyszew
Tekst: kl. Roman Tsyganiuk SDB
Zdj.: zbiory salezjanów z Korostyszewa
W niedzielę 30 grudnia w Korostyszewie odbyły sie andrzejki. Warto zaznaczyć,
że św. Andrzej na Ukrainie jest bardzo szanowany, ponieważ to właśnie on (według
ustnej tradycji) kiedyś stanął w okolicach
Kijowa i powiedział, że tu powstanie świątynia. Rzeczywiście na tym miejscu, gdzie
kiedyś św. Andrzej przemawiał do ludzi, dzisiaj znajduje się cerkiew św. Andrzeja.
Na całej Ukrainie to święto jest bardzo popularne, zwłaszcza wśród młodzieży.
12
W tym dniu odbywają się wieczory ku czci
świętego, tzw. andrzejki, a po ukraińsku
“andrijiwski weczornyci”. W ten wieczór
w każdej wiosce na Ukrainie młodzież zbierała się w jednym domu, gdzie wszyscy razem śpiewają i bawią się. W związku z tym
młodzież z parafii oraz Młodzieżowego Centrum „Don Bosko” przygotowała spektakl pt.
„Andrijiwski Weczornyci”. Widzowie, a było
ich ponad 100 osób, byli zachwyceni z występów młodych aktorów. A było z czego się
cieszyć: piękne dekoracje, aktorzy ubrani
w ukraińskie narodowe stroje, muzyka, wystrój wnętrza...
W tym dniu młodzież uczciła również
solenizantów: ks. dyrektora Andrzeja Baczyńskiego i ks. ekonoma Andrzeja Borkowskiego. Na zakończenie wszyscy uczestnicy
zostali poczęstowani ukraińskimi (ruskimi)
pierogami.

A NADZIEJA ZAWIEŚĆ NIE MOŻE… (RZ 5,5)
Kraków - Łosiówka
Tekst: Maciej Michalak SDB
Zdj.: Krzysztof Trojanowski SDB
1 listopada, jak każdego roku, wspominamy tych, którzy uprzedzili nas w drodze do
Domu Ojca i mogą już zażywać słodyczy nieba, za którym my wciąż tęsknie wzdychamy.
Pamięć o tych, którzy odeszli, podtrzymuje nie
tylko zapalony znicz czy ustawione na grobie piękne chryzantemy, ale także modlitwa
w intencji bliskich nam osób. Przez całą oktawę
uroczystości możemy służyć naszym bliskim
zmarłym, ofiarowując w ich intencji modlitwę.
Kościół dopuszcza także odpusty za zmarłych,
dlatego poucza: „Każdego dnia od 1 do 8 listopada można dostąpić odpustu zupełnego dla
zmarłych za nawiedzenie cmentarza grzebalnego i równocześnie zmówienie choćby myślnej modlitwy w intencji zmarłych”. Odpustu
można dostąpić pod zwykłymi warunkami, są
to: spowiedź sakramentalna, przyjęcie Komunii
św. i modlitwa w intencji Ojca Świętego.
W naszym domu pamięć o bliskich oraz
współbraciach, którzy może potrzebują jesz-
13
listopad 2014
cze oczyszczenia w drodze do nieba, jest wciąż
żywa w modlitwie. Nie przypominamy sobie
o nich raz w roku, lecz każdego dnia, podczas
nieszporów, odczytując nekrolog z nazwiskami
zmarłych współbraci. O naszej żywej pamię-
ci mieliśmy okazję zaświadczyć, gromadząc
się wokół mogiły salezjańskiej na Cmentarzu
Rakowickim. Różaniec odmówiony w gronie
współbraci o godzinie 15 zjednoczył niebo
z ziemią, przypominając, że każdy z nas po-
wołany jest do świętości. Wiara w obcowanie
świętych napełnia nas nadzieją, że także my,
w Bogu znanym czasie, wolni od doczesności
spoczniemy w Jego Ojcowskich ramionach.

„MĘŻCZYZNA KATOLIK”
Tekst: Michał Piechota SDB
Zdj.: Maciej Michalak SDB
W dniach 7-11 listopada część alumnów z inspektorii wrocławskiej wzięła udział
w Formacyjnym Spotkaniu Młodych dla licealistów. Spotkaliśmy się w Marianówce położonej w Kotlinie Kłodzkiej u stóp Masywu
Śnieżnika, by wspólnie pochylić się nad ha-
słem „Mężczyzna katolik”. Nasze grono było
kameralne: szesnastu młodych ludzi i salezjanie, jednak nie utrudniało to zadania – wprost
przeciwnie, sprzyjało nawiązywaniu relacji
i podejmowaniu męskich, nie zawsze łatwych
tematów.
ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI
Tekst: Konrad Roszczyk SDB
W dzisiejszym świecie, który niesie ze
sobą echa idei globalizacji, porzucenia tego,
co w sposób bezpośredni dotyczy własnego
państwa, propagowania jego kultury i zwyczajów, należy we właściwy sposób przywrócić pragnienie zdrowego patriotyzmu. Przejawem tego może być zaangażowanie się
w organizowanie lokalnych obchodów
świąt państwowych. Pragnąc uczcić wysiłki
naszych przodków na rzecz wolności Polski,
14
dnia 11 listopada w naszym seminarium
zorganizowane zostały obchody Święta
Niepodległości. Dzień rozpoczęliśmy Mszą
św. w intencji Ojczyzny pod przewodnictwem ks. prof. Tadeusza Biesagi SDB, który
wygłosił także okolicznościowe kazanie.
Następnie udaliśmy się na przygotowaną przez kurs IV akademię patriotyczną.
Podniosłe spotkanie rozpoczęło wspólnotowe odśpiewanie Mazurka Dąbrowskie-
W sobotę 8 listopada pojawił się gość –
pan Andrzej Wronka, który z pasją i profesjonalizmem odniósł się do tematu „Mężczyzna
katolik – kim ma być?”. Przede wszystkim
zwrócił uwagę na to, by mężczyzna nie wstydził się swojej tożsamości i miał odwagę do
kształtowania swojego otoczenia zgodnie
z wyznawanymi poglądami. Uczestnicy przyjęli jego słowa z uznaniem, a mnogość zadawanych przez nich pytań świadczyła o poważnym potraktowaniu zagadnienia.
Niedziela upłynęła pod znakiem wyprawy
w góry. Po kilku godzinach wędrówki Śnieżnik
został zdobyty, chociaż z powodu silnego zachmurzenia zabrakło pięknego widoku, który
wynagrodziłby trud wspinaczki. Podczas marszu była okazja do refleksji, jak również i wielu rozmów dotyczących rozumienia katolika
jako zdobywcy.
W poniedziałkowe popołudnie nawiedziliśmy sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej, gdzie
każdy w indywidualnej modlitwie mógł powierzyć Matce swoje troski zgodnie z hasłem tego
dnia „Mężczyzna katolik – świadek wiary”.
Tak oto kolejny FSM za nami: wspólne eucharystie, modlitwa, rozmowy, spędzanie czasu w męskim, katolickim gronie – to wszystko
pozostawiło niezatarty ślad i na pewno pomoże nam w dorastaniu do męskości rozumianej w duchu naszej wiary. Do zobaczenia
w Krakowie na kolejnym zjeździe!

go. Całość poprowadził kl. Michał Libor
SDB. Zaprezentowany został również film:
„Animowana historia Polski” autorstwa
Tomasza Bagińskiego, który skłonił nas do
refleksji nad burzliwymi dziejami naszego
państwa i narodu. Refleksję kontynuował
kl. Maciej Michalak SDB wygłaszając prelekcję na temat: „Kontekst i geneza Święta
Niepodległości”. Akademię zakończyliśmy
uroczystym odśpiewaniem Roty. Swoistym
podsumowaniem obchodów Dnia Niepodległości było wspólnotowe ognisko przy
akompaniamencie pieśni patriotycznych,
kiełbasek i pieczonych ziemniaków.

ECCLESIA REFORMANDA
Prelegenci byli zgrupowani w kilka sekcji:
biblijną, historyczną, liturgiczną, pastoralną.
Był kardynał, był biskup, byli rektorzy,
profesorowie, księża, klerycy. Byli również
przedstawiciele diecezji i zakonów: dominikanów i benedyktynów. Byli też salezjanie.
Nasz dk. Robert Gajewski SDB wygłosił referat zatytułowany „Dojrzewanie Ciała Chrystusa – biblijne podstawy sentencji »Ecclesia
semper reformanda«”. Wychodząc od dojrze-
wania ciała Jezusa (por. Łk 2,52), przeszedł
do dojrzewania Ciała Chrystusa (por. Ef 4,13).
Przeanalizował przytoczone teksty, a następnie przedstawił implikacje dla świadomości
i działań Kościoła, które z nich wynikają. Po
referacie miała miejsce krótka, acz ciekawa
dyskusja nad jego treścią.
Można powiedzieć, że w tym dniu salezjanie dobrze zapisali się w świadomości
intelektualnego środowiska krakowskich
studentów. Ludziom na pożytek, Bogu na
chwałę. A naszemu współbratu serdecznie
gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów
naukowych!

postaci biblijnego proroka Jonasza w kontekście podejmowania ludzkich wysiłków
niezgodnych z wolą Bożą, stało się punktem
startowym do podjęcia autorefleksji nad relacją z Bogiem.
Tego dnia przypadło też wspomnienie
w naszej rodzinie zakonnej postaci niezwykłej, która z całą pewnością pielęgnowała
relację z Panem, o czym świadczą jej słowa:
„Myślcie tak, jak myślałby Jezus”. Błogosławiona siostra Magdalena Morano FMA, bo
o niej mowa, zapisała się, w gronie świętych
i błogosławionych salezjańskich, złotymi
zgłoskami. Wspaniała Córka Maryi Wspomożycielki, oddana nauczycielka i wychowawczyni
w pełni zaangażowana w rozwój swoich podopiecznych. Jak mówią świadkowie jej życia:
„W ogromie pracy, jaki wykonała przez całe
swoje życie, Magdalena zawsze znajdowała
czas, by codziennie rano wstać przed wszystkimi, odprawić Drogę Krzyżową, a potem po
wspólnych modlitwach zacząć pracę, która dla
wielu ludzi byłaby ponad siły”. Sama zaś Matka
Morano zachęcała jedną z sióstr: „Proś o łaskę,
by każdego dnia nieść w pokoju twój krzyż”.
Panie Boże, dzięki Ci, że wciąż uzdalniasz
wrażliwe serca do dawania świadectwa o Tobie w świecie, tak różnym…

Tekst: dk. Robert Gajewski SDB
Salezjanie: uprawiamy sport, muzykujemy, robimy teatr… umiemy też napisać dobry
artykuł naukowy. Dnia 13 listopada 2014
roku odbyło się VII Studenckie Sympozjum
Naukowe, organizowane przez krakowskie
Wyższe Seminarium Duchowne oraz Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, podczas którego
uczestnicy starali się odpowiedzieć na pytanie „Ecclesia Semper Reformanda?” („Czy
Kościół powinien się zawsze reformować?”).
LISTOPADOWY DZIEŃ SKUPIENIA
14 listopada, w piątkowy wieczór, rozpoczęliśmy kolejny już w tym roku akademickim
Dzień Skupienia. Zainaugurowała go lectio
divina, przygotowana i przeprowadzona przez
naszego współbrata, ks. Adama Węgrzyna SDB
z Lublina, obecnie doktoranta studiów biblijnych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W sobotni poranek, odprawiliśmy uroczystą jutrznię, a po niej wysłuchaliśmy konferencji ks. Adama. Tematyka nauki była swoistą syntezą dwóch rzeczywistości: biblijnej
i tej „realnej”, w której żyjemy. Ukazanie
ZA KRAJ! ZA HONOR NASZ!
Zdj.: Artur Chejnowski SDB
W kalendarzu salezjańskich uroczystości
na stałe wpisało się radosne świętowanie
wspomnienia św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej. Salezjanie, duchowi synowie św. Jana
Bosko, mają wpisane w swoje posłannictwo
ewangelizowanie za pomocą piękna muzyki
i śpiewu. Dlatego już od nowicjatu kandydaci
do Zgromadzenia pobierają nauki z zakresu
15
listopad 2014
gry na instrumencie. Przed laty w domach salezjańskich i szkołach istniały orkiestry dęte
oraz chóry kameralne, a wielu salezjanów
obdarowanych różnorakimi talentami zawodowo zajmowało się muzyką, np. ks. Antoni
Chlondowski SDB i wielu innych znamienitych muzyków. Do dziś w tradycji salezjańskiej przetrwał chór w bratnim seminarium
w Lądzie nad Wartą oraz nasz chór seminaryjny „Canticum”. Salezjańską domeną jest także
kształcenie muzyczne, dlatego dużą popularnością cieszą się nasze ośrodki muzyczne,
w tym szkoła organistowska w Lutomiersku.
W rozwoju muzycznym konieczna jest
systematyczność, dlatego co tydzień, poza
wykładami z teorii muzyki, uczestniczymy
także w zajęciach chóralnych, które w naszym seminarium prowadzi pan Andrzej
Korzeniowski. Dzięki wysokiemu poziomowi
nauczania oraz naturalnych predyspozycji
współbraci salezjanów chór „Canticum” na
przestrzeni lat zebrał wiele laurów. Niedawno mieliśmy okazję wspominać śmierć
założyciela naszego chóru, ks. Czesława Jabłeckiego SDB.
Tegoroczna Cecylka, jak nazywa się popularnie obchody św. Cecylii, upłynęła na
Łosiówce pod znakiem polskich pieśni patriotycznych. Był to także moment świętowania imienin współbraci: ks. Andrzeja Rolnika
SDB, ks. Janusza Kaszy SDB oraz kleryków:
Konrada Roszczyka, Andrzeja Wasia i Karola
Romankiewicza. Po uroczystej Mszy św., zgromadziliśmy się na wspólnym muzykowaniu.
Koncert i konkurs muzyczny zorganizowali
współbracia z kursu V, a całą imprezę poprowadzili klerycy: Łukasz Piskuła SDB i Karol
Romankiewicz SDB. Wnętrze jadalni na kilka
godzin wypełniły dźwięki polskich pieśni
i przyśpiewek prezentowanych przez po-
szczególne kursy. Zakres tematyczny obejmował czasy od dwudziestolecia międzywojennego po współczesność. Na koncertowej „scenie”
swoje walory artystyczne zaprezentowali także
nasi przełożeni, którzy cudownie odnaleźli się
w repertuarze patriotycznym międzywojnia.
Poza koncertem cała wspólnota w kursach stanęła w szranki w ramach konkursu z wiedzy artystycznej. Tu niepokonanymi okazali się współbracia z kursu III. Piękny wieczór zakończyło
odśpiewanie Apelu Jasnogórskiego i słówko ks.
dyrektora Dariusza Kozłowskiego SDB.
Każdego roku świętowanie wspomnienia
św. Cecylii wygląda inaczej. W ciągu dwunastu
miesięcy dzielących kolejne koncerty pojawia
się wiele ciekawych pomysłów. Co przyniesie
kolejny rok…?

SALTROMOWY DESIGN KOSZULKOWY
Kraków - Różana
Tekst: Maria Rudawska
Zdj.: zbiory Saltromu
Milion papierowych ścinków, dziesiątki
szkiców i pojawiające się co rusz „A niech
to! To nie tak miało być!”. A potem piękne
projekty, które zostały wypełnione farbą
akrylową i pozostaną na koszulkach już na
16
zawsze (no dobra, tak długo, jak długo będzie istnieć koszulka). Tak wyglądały zajęcia
plastyczne, które odbyły się w Saltromie
w środę 5 listopada. Pod wodzą i opieką plastyczki, pani Elżbiety Kuźniar, utworzyliśmy
najpierw szkice, a potem fachowe projekty.
Przenieśliśmy je potem na nasze koszulki
i za pomocą gąbki do mycia naczyń (bo dobrze wchłania farbę) nadaliśmy kolor, jaki
kto chciał. Trwało to dobrych kilka godzin…
Ale było warto! Każdy twórca posiada teraz
absolutnie wyjątkową koszulkę z niepowtarzalnym motywem. Następne zajęcia za dwa
tygodnie, czyli w środę 19 listopada. Ciekawe, co będziemy robić tym razem?

„DZISIAJ WIELKA JEST ROCZNICA”
Kraków - Różana
Tekst: Monika Baca
Zdj.: zbiory Saltromu
W dniu 12 listopada nasi podopieczni
stanęli przed bardzo trudnym zadaniem. Po
wielu próbach i mimo wielu przeciwności
losu nie poddali się i godnie uczcili Święto
Niepodległości. Zarówno starsi jak i młodsi
dali z siebie wszystko i udowodnili, że nigdy
nie można się poddawać.
Podobnie sytuacja wyglądała przez 123
lata niewoli. Pomimo tego, że Polska zniknęła z mapy Europy, Polacy nigdy nie przestali
BĘDZIE JAŚNIEJ
towa/Design Mission”, które miały miejsce
w październiku 2013 w Krakowie w ramach
międzynarodowych warsztatów eko-week.
Kraków - Różana
Tekst: Maria Rudawska
Zdj.: archiwum Projektu Światło
W naszej sali korepetycyjnej będzie
teraz jaśniej i ładniej, a co za tym idzie
– wszystkim będzie się tam dużo lepiej
(i przyjemniej!) uczyło. Zaprojektowanie oraz
wykonanie nowego oświetlenia naszej salki – taki cel przyświecał warsztatom, które
odbyły się w Saltromie w dniach 17–21 listopada. Przez pięć dni 19 studentów z Wydziału Form Przemysłowych Akademii Sztuk
Pięknych pracowało nad nowa aranżacją
przestrzeni naszej salki – a głównie właśnie
nad jej oświetleniem. Studenci najpierw

szczegółowo przyjrzeli się sali, przeanalizowali plan pomieszczenia, po czym, podzieleni na cztery grupy, opracowywali różne
koncepcje oświetlenia. Testowali kąty padania światła, funkcjonalność, formę, tworzyli
kolejne wersje modeli... i tak powstały cztery
różne koncepcje oświetlenia naszej sali.
Warsztaty zakończyły się wystawą,
która odbyła się w wydziałowej galerii
w piątek 21 listopada 2014 przy ul. Smoleńsk 9. Wszystko to odbyło się w ramach
kontynuacji warsztatów pt. „Misja Projek-
SZKOLNA AKCJA „ZNICZ”
Kraków - Szkoła
Tekst: ks. Marcin Kaznowski SDB
Zdj.: zbiory ZSSal. w Krakowie
W Dzień Zaduszny grupa uczniów naszej szkoły postanowiła zorganizować akcję „Znicz”. Nie chodziło w niej bynajmniej
o bezpieczeństwo na drogach, lecz o upamiętnienie zmarłych, o których być może
nikt już nie pamięta. Celem akcji, na którą
każdy miał przynieść jeden znicz (niektórzy
przynieśli więcej) było poszukiwanie na
Cmentarzu Rakowickim grobów, na których
nikt nie zapalił jeszcze żadnego znicza.
17
listopad 2014
wierzyć w to, że kiedyś na nią powróci. Mimo
dwóch nieudanych powstań narodowych
i coraz większych represji ze strony zaborców
nasi rodacy nie dali za wygraną. Każdego
dnia walczyli o to, abyśmy dzisiaj mogli żyć
w wolnym kraju, swobodnie posługiwać się
językiem polskim, „a niewolę znali tylko
z ksiąg historii”.
Dążyli różnymi sposobami do odzyskania niepodległości, prowadzili walki zbrojne,
uczyli swoje dzieci mówić po polsku, podtrzymywali naszą kulturę narodową, nigdy nie
zapomnieli kim są i skąd pochodzą. Bo wolność to przede wszystkim stan ducha, wiara
w to, że kiedyś nadejdzie taki dzień, kiedy
polska flaga będzie swobodnie powiewać,
a nasz hymn narodowy będzie znów radośnie
rozbrzmiewał od Tatr aż po Bałtyk. I właśnie
dzięki tej wierze, nadziei oraz jedności narodowej udało się Polakom przetrwać te 123
lata niewoli.
Pragnę bardzo podziękować naszym podopiecznym, wszystkim wychowawcom oraz
przybyłym gościom za uczczenie tej niezwykłej rocznicy. Dziękuję za obecność, zaangażowanie i bardzo wszystkich proszę o to, aby
nigdy nie zapominali o poświęceniu i oddaniu
naszych przodków, dzięki którym możemy
dziś żyć w wolnej Polsce.

Po krótkiej modlitwie przy grobowcu
salezjanów wyruszyliśmy na poszukiwanie
zapomnianych grobów. Okazało się, że mimo
ogromnych rzesz ludzi odwiedzających w tym
dniu cmentarz, grobów takich nie brakowało.
Zapalenie na nich znicza było oczywiście tylko symbolem, ale symbolem bardzo ważnym,
bo mówiącym o naszej pamięci i wierze, że
dla Boga nawet umarli żyją (Łk 20,38).

ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI
Kraków - Szkoła
Tekst: Małgorzata Wyrozumska
11 listopada 2014 minęła 96. rocznica
odzyskania przez Polskę niepodległości. Nasza
szkoła włączyła się w obchody upamiętniające to wydarzenie. Podczas porannych apeli
uczniowie klasy humanistyczno-lingwistycznej zaprezentowali swoim koleżankom i kolegom z gimnazjum i liceum program artystyczny ukazujący drogi Polaków do odzyskania
niepodległości w 1918 roku. Uczniowie mogli
podziwiać talent aktorski i wokalny naszych
szkolnych artystów. Duże wrażenie na publiczności zrobiły stroje z epoki.
Ciekawym uzupełnieniem wiedzy naszych
uczniów były wykłady pracowników IPN dotyczące walki Polaków o niepodległość skierowane do klas III gimnazjum i I liceum. Ponadto
na korytarzach szkolnych zostały przygotowane wystawy tematyczne na podstawie materiałów udostępnionych szkole przez pana
„JESUS CHRIST SUPERSTAR”
Adama Rolińskiego z Fundacji Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego.

17 listopada odbyła się w naszej szkole
premiera spektaklu „Jesus Christ Superstar”.
Przygotowali go uczniowie naszego liceum
i gimnazjum pod kierunkiem nauczycielki
muzyki, pani Agnieszki Gietner. Spektakl oparty był na sławnym musicalu pod tym samym
tytułem i składał się z wybranych utworów
w polskiej wersji językowej.
Musical mogli podziwiać uczniowie, nauczyciele, jak również rodzice, dla których
przewidziano osobny występ w godzinach
wieczornych. Młodzi aktorzy, mimo dużego
wyzwania artystycznego, potrafili stanąć na
wysokości zadania i przysporzyć widzom
wielu przeżyć. Dla niektórych był to sceniczny debiut, co zasługuje na tym większe
uznanie.
„Jesus Christ Superstar” to drugi po „Let
it be” duży musical w naszej szkole i – jak
zapewniają młodzi artyści – nie ostatni.

Kraków - Szkoła
Tekst: Agnieszka Gietner
„TYDZIEŃ KULTUROWY”
Kraków - Szkoła
Tekst: Joanna Chuchmacz
W dniach 17-21 listopada odbywał się
w naszej szkole pierwszy Tydzień Kulturowy
zorganizowany przez Samorząd Uczniowski
we współpracy ze Szkolnym Kołem Misyjnym.
Z tej okazji miało miejsce wiele barwnych
i ciekawych imprez, których celem było zapoznanie z odległymi od nas geograficznie regionami świata. Główny ciężar organizacyjny
spadł tym razem na trzecie klasy gimnazjum,
które kolejno w poszczególne dni tygodnia
prezentowały wybrane przez siebie kraje afrykańskie. W ramach Tygodnia Kulturowego odbywał się również kiermasz misyjny, podczas
którego można było zaopatrzyć się w oryginalne wyroby przywiezione do Polski przez
18
misjonarzy. Cały dochód przeznaczony został
na odbudowę zniszczonego przez powódź
domu wielodzietnej rodziny mieszkającej
w północnym Bangladeszu, gdzie pracuje polski salezjanin, ks. Paweł Kociołek.

KOLEJNA EDYCJA NOWEJ GRALICJI ZA NAMI
Kraków - Szkoła
Tekst: Jakub Róg
nie mogłoby mieć miejsca, gdyby nie ogromne zaangażowanie organizatorów i wolontariuszy, którym bardzo za to dziękujemy. Teraz
czekamy na kolejną wiosenną edycję.

W dniach 22-23 listopada korytarze
i sale lekcyjne naszej szkoły zmieniły się
nie do poznania. Pojawiło się tam morze
gier planszowych. Dlaczego? Wszystko
z powodu odbywającego się już po raz siódmy Krakowskiego Spotkania z Grami Planszowymi „Nowa Gralicja”, organizowanego
przez absolwentów i uczniów naszej szkoły.
Podczas dwóch dni wspaniałej wspólnej
zabawy z planszówkami każdy z uczestników mógł nie tylko zagrać ze znajomymi,
ale także spróbować swoich sił w różnych
turniejach. Po zmaganiach w planszowych
potyczkach na wszystkich zmęczonych czekał pełen pyszności bufet. To wydarzenie
WIECZÓR KU CZCI ŚW. CECYLII
Kraków - Szkoła
Tekst: Anna Rudzińska
W poniedziałek 24 listopada w naszej
szkole odbył się niezwykły koncert młodych
wykonawców, poświęcony patronce muzyki
św. Cecylii. Nie tylko młodzież naszej szkoły,
ale także nauczyciele, rodzice oraz absolwenci gimnazjum i liceum przyszli podziwiać
młodych artystów. W tym roku w przeglądzie
wzięło udział aż 25 wykonawców.
Jury w składzie: pani Agnieszka Gietner,
pani Joanna Madej-Ligenza, pani Katarzyna
Motyl, ks. Franciszek Janyga oraz Anna Rudzińska przyznało nagrody w trzech kategoriach: soliści, duety oraz zespoły muzyczne.
W kategorii solistów jury postanowiło nagrodzić pierwszym miejscem Justynę Stoszko,
drugie miejsce zajęła Karina Cwajda, natomiast
trzecie Katarzyna Cholewa. Wśród duetów najlepsze okazały się siostry Aleksandra i Dominika Niebudek, drugą nagrodę otrzymali Wiktoria
Krawczyk i Jakub Kornaś oraz Aleksandra Stoszko i Kamila Klimczak, trzecia natomiast powędrowała do Mikołaja Bzdyry i Mikołaja Grabowskiego. W kategorii „zespoły” jury postanowiło
przyznać dwie pierwsze nagrody zespołom „The
Bloom” w składzie: Karol Podsiadło, Mikołaj
Bzdyra i Artur Kalarepa oraz „The Ledge” w składzie: Wiktoria Krawczyk, Jakub Kornaś, Maciej
Szklarczyk, Mateusz Konieczny i Bartosz Iwanow. Drugie miejsce zajął zespół „Chocolate Tears” w składzie: Jagoda Bobula, Zuzanna Kosek,
Wiktor Skowron, Karol Patriak, Bartosz Iwanow
i Mateusz Konieczny. Trzecie miejsce zajęły dwa
zespoły, pierwszy w składzie: Magdalena Baran,
Kamila Słupczyńska oraz Jakub Malec oraz nasz
III URODZINY MŁODZIEŻOWEGO KLUBU RECENZENTA
Kraków - Szkoła
Tekst: Maria Róg
Ogromny tort był głównym akcentem
obchodów trzecich urodzin Młodzieżowego
Klubu Recenzenta działającego przy naszej
szkole. Klub ten tworzą uczniowie, których
19
listopad 2014
pasją jest czytanie książek nie tylko dla własnej przyjemności, ale także po to, by zachęcić do czytania innych. Opiekunem klubu jest
pani Marzena Święchowicz-Włodarczyk, która
zespół szkolny, w którego skład wchodzą: Monika Maciaszkiewicz, Aleksandra Śliwa, Nicole Ordyczyńska, Hubert Stec i Bartosz Iwanow. W tym
roku po raz pierwszy jury postanowiło przyznać
nagrodę specjalną. Otrzymał ją Przemysław
Luty, który po raz kolejny zachwycił nas swoją
grą na akordeonie.
Cała impreza nie mogłaby się odbyć i nie
miałaby takiej oprawy bez zaangażowania
Samorządu Uczniowskiego, w tym w szczególności akustyków: Jakuba Kornasia i Macieja
Szklarczyka, którym dziękujemy!

współpracuje na tym polu z Zespołem Szkół
Ogólnokształcących nr 8. Przez 3 lata istnienia przez klub przewinęło się 132 młodych
recenzentów, którzy napisali 1974 recenzje
i 1298 komentarzy do książek. Klub Recenzenta współpracuje z 97 wydawnictwami,
które w nagrodę przekazują recenzentom
bezpłatne egzemplarze książek.

XIV URODZINY CENTRUM MŁODZIEŻOWEGO
Odessa
Tekst: ks. Tadeusz Mietła SDB
Zdj.: zbiory salezjanów z Odessy
14 lat. Taki właśnie wiek ma nasze Centrum Młodzieżowe „Don Bosco” w Odessie.
W 2000 roku, na osiedlu Czeromuszki,
przy ulicy Malinowskogo, młodzież zaczęła gromadzić się przy salezjanach.
Tą rocznicę świętowaliśmy 15 listopada
2014 roku.
Wspólne zabawy, konkursy i śpiewy
różnych grup młodzieżowych ubogaciły
spotkanie urodzinowe naszego centrum.
Dziękujemy prekursorom tego dzieła,
szczególnie tym, którzy pracują w nim od
samego początku do dnia dzisiejszego. Teraz już czekamy na 15 urodziny!

CECYLIADA I JUBILEUSZ 40 LAT PRACY PANI HELENY
Odessa
Tekst: ks. Tadeusz Mietła SDB, ks. Michał Wocial SDB
23 listopada 2014 roku, w niedzielne popołudnie, w kościele św. Piotra odbył się koncert ku czci św. Cecylii, patronki chórów i muzyki kościelnej. Właśnie w takich momentach
w całości można zobaczyć bogactwo naszej
parafii w tej dziedzinie. Wystąpiło pięć chórów
oraz soliści. Serca wszystkich słuchających
otwarł chór dziecięcy, zaś młodzież z Afryki,
śpiewająca w różnych językach, emanowała
duchem radości i optymizmu. Chór parafialny
im. ks. Tadeusza Hoppego przy akompaniamencie pani organistki Heleny dodał całemu
spotkaniu splendoru i powagi.
Pani Helena Piasta, właśnie tak (jakże
po polsku!) nazywa się niezwykła kobieta,
która nieprzerwanie od 40 lat jest organistką
20
w salezjańskiej parafii św. Piotra w Odessie.
Od 30 lat w tejże parafii jest także kierownikiem chóru. 23 listopada, przy okazji corocznego festiwalu „Cecyliada”, parafianie
i salezjanie postanowili uczcić te niezwykłe
jubileusze pani Heleny. W słowach podziękowań wyrażano często podziw wobec faktu, iż
oprócz obowiązków organistki i kierownika
chóru pani Piasta jest także moderatorką grupy biblijnej, a także koordynuje grupę pomocy
dla chorych w szpitalu psychiatrycznym. Jest
poza tym żoną, matką czwórki dzieci i doskonałą gospodynią. Przyjmując pozdrowienia,
jubilatka powiedziała: „Poczytuję sobie za
wielki zaszczyt to, że mogę służyć w Domu
Pańskim. Wszystko Bogu na chwałę”. Należy
dodać, że pani Helena nigdy nie brała wynagrodzenia za swoją pracę dla parafii. Komentując tę swoją decyzję, mówi: „Moja praca, to
moja dziesięcina dla parafii.”

SPOTKANIE BURS SALEZJAŃSKICH
Odessa
Tekst: ks. Tadeusz Mietła SDB
przyniosło wiele radości, której zawsze
dla młodzieży pragnął Ksiądz Bosko. Obie
bursy spotkają się jeszcze raz wiosną, ale
tym razem w plenerze.

26 listopada, późnym wieczorem (jak
przystało na studentów), zorganizowane
zostało spotkanie dwóch burs salezjańskich: żeńskiej, prowadzonej przez siostry
salezjanki, oraz męskiej, którą prowadzą
salezjanie wraz z panią Aleksandrą Szulc.
Spotkanie odbyło się w Centrum Młodzieżowym „Don Bosko”. Rozpoczęło się od
modlitwy w kaplicy domowej. Następnie
została wygłoszona konferencja na temat
salezjańskiego charyzmatu oraz współpracy salezjanów i salezjanek w dziele
wychowania młodzieży. Konferencja nawiązywała do wyjątkowego jubileuszu
200-lecia urodzin Księdza Bosko i za cel
miała pomoc w jego przeżywaniu. Spotkanie przy „słodkim stole” wzmocniło
uczestników i dodało energii do wspólnej zabawy, a taniec „belgijski” zbliżył
i pozwolił lepiej się poznać. Spotkanie
W SZKOLE GŁÓWNEJ GOSPODARSTWA WIEJSKIEGO
Oświęcim
Tekst: Damian Kurzawa
Zdj.: Damian Kurzawa
Będąc w klasie czwartej technikum,
uczniowie z reguły myślą już o kolejnych bardzo ważnych życiowych wyborach. Jedni zrobią następny krok w kierunku swojej edukacji
i pójdą na studia, inni zaś podejmą pracę zawodową. W podjęciu ostatecznej decyzji na pewno pomagają wyjazdy na uczelnie. W związku
z tym pod koniec października udaliśmy się
(uczniowie IV klasy technikum) do Szkoły
Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Tam szczególnie interesował nas Wydział
Technologii Drewna, będący kontynuacją naszego kierunku w szkole.
Na miejscu przywitała nas pani dr. inż.
Izabela Niziołek, która jest wykładowcą,
a także odpowiada za marketing i promocję.
Po krótkim spacerze korytarzami uczelni oraz
21
listopad 2014
wizycie w auli stwierdziliśmy, że z pewnością
jest to miejsce dla młodych, chcących rozwijać
się w kierunku innowacyjności ludzi. Wrażenie
zrobiło na nas wyposażenie sal wykładowych
oraz, jak się później okazało, sami profesorowie. Na początek mieliśmy okazję wysłuchać
wykładu pana dr. hab. Pawła Kozakiewicza na
temat „Egzotycznych gatunków drewna”, który
w lekki, łatwy i przyjemny sposób zapoznał nas
z miejscami ich występowania na świecie oraz
z właściwościami każdego z nich. Ciekawym,
znanym nam również z naszej szkolnej praktyki, urozmaiceniem zajęć było prezentowanie
próbek. Trzeba przyznać, że pracownik uczelni
miał w sobie charyzmę, której może mu pozazdrościć niejeden nauczyciel. Kolejnymi punktami naszej wizyty w Szkole Głównej Gospodar-
stwa Wiejskiego w Warszawie było zwiedzenie
hal maszynowych, gdzie studenci zapoznają
się z najbardziej nowoczesnymi rozwiązaniami
w dziedzinie technologii drewna. Jak powiedział nam jeden z tamtejszych instruktorów:
„Studentów, którzy kończą naukę na naszej
uczelni, nic nie jest w stanie zaskoczyć w nowocześnie wyposażonych zakładach pracy”.
Z pewnością przyczynia się do tego fakt, że park
maszynowy warszawskiej szkoły jest ciągle
uaktualniany. Oznacza to, że uczniowie SGGW
pracujący na nowoczesnych obrabiarkach, dostają ich nowsze wersje natychmiast, gdy te pojawią się na branżowym rynku. Następnie odwiedziliśmy pracownię konserwatorską, gdzie
oglądaliśmy m.in. prace doktoranckie w formie
intarsji czy płaskorzeźby. Ciekawym miejscem
okazała się także Ksyloteka im. prof. dr. hab. inż.
Witolda Dzbeńskiego. Jest to zbiór rozmaitych
gatunków drewna o wymiarach zbliżonych do
książek. Gabinet drzewny, bo tak w XVIII wieku nazywano to miejsce, zawiera szczegółowe
opisy dotyczące pochodzenia i budowy anatomicznej poszczególnych gatunków drewna,
a także jego właściwości fizycznych, mechanicznych, technologicznych oraz zastosowań.
Kończąc wizytę, zostaliśmy oprowadzeni przez
jedną z doktorantek po laboratorium. Zapoznaliśmy się tam z mnóstwem urządzeń służących
do rozmaitych pomiarów. Ciekawostką były
fotografie przenoszone z papieru fotograficznego na drewno przy użyciu wysokoczułej substancji chemicznej.
Szczególne podziękowania za ten kształcący wypad do Warszawy kierujemy do władz
uczelni, które zaprosiły nas do siebie, a także do
organizatorów i zarazem opiekunów wycieczki
– pani Eweliny Matyjasik oraz pana Franciszka
Synowca.

ODWIEDZIŁ NAS KSIĄDZ INSPEKTOR
Oświęcim
Tekst: Jan Lelito
Zdj.: Piotr Wilk
XV FORUM SZKÓŁ KATOLICKICH
Oświęcim
Tekst: Magdalena Rybak
Zdj.: Magdalena Rybak
W dniach od 6 do 8 listopada 2014
roku na Jasnej Górze odbyło się jubileuszowe, XXV Forum Szkół Katolickich. Hasłem przewodnim tegorocznej konferencji
były słowa św. Jana Pawła II: „Człowiek jest
sobą przez prawdę i staje się bardziej sobą
przez coraz pełniejsze poznanie Prawdy”.
Spotkanie rozpoczęło się w czwartek
od konferencji dyrektorów, którzy uczestniczyli w wykładzie: „Szkoła katolicka w rzeczywistości zmian społeczno-kulturowych”.
Naszą szkołę reprezentował ks. dyrektor
Zenon Latawiec.
W piątek z samego rana na Jasną Górę
przybyli nauczyciele uczący w polskich
szkołach katolickich. Nasza placówka
także miała swoich reprezentantów. Byli
to: pani wicedyrektor Maria Miśkiewicz,
pani Małgorzata Mirecka, pani Magdalena
Rybak, pani Monika Gacek oraz panowie:
Adam Pająk, Dariusz Dekarz, Wojciech Zięcina i ks. Piotr Kadela. Dzień rozpoczęto
od Mszy św. w Kaplicy Cudownego Obrazu
Matki Bożej, po której odbyło się uroczyste otwarcie XXV Ogólnopolskiego Forum
Szkół Katolickich. Gości i uczestników powitał ks. Zenon Latawiec – przewodniczący
Rady Szkół Katolickich. Następnie można
było dowiedzieć się co nieco na temat historii Rady Szkół Katolickich oraz poznać
główne zagadnienia III Nadzwyczajnego
Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów
na temat rodziny. Ojciec Stefan Dartmann
SJ opowiedział uczestnikom o Renovabis –
niemieckiej katolickiej organizacji, której
22
celem jest pomoc ludziom w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. W piątek można
było też wysłuchać koncertu ku czci św.
Jana Pawła II w wykonaniu chóru szkół im.
Jana Pawła II sióstr prezentek w Rzeszowie. Wieczorem odbyły się jeszcze dwa wykłady. Pierwszy ukazywał związki pomiędzy
prawem a moralnością i polityką, drugi odpowiadał na pytanie: „Co to jest prawda?”.
Dzień zakończył się Apelem Jasnogórskim.
W sobotę o 7.30 wszyscy zebrali się
przed obliczem Pani Jasnogórskiej, po
Ksiądz Dariusz Bartocha pojawił się
w naszej placówce około południa w poniedziałek. Już tego samego dnia odbył
między innymi spotkania z chórzystami
oraz z bractwem Matki Bożej Wspomożenia
Wiernych. Następnego ranka powitał młodzież zebraną na apelu i wygłosił słówko.
Wtorek i środa minęły księdzu inspektorowi
na rozmowach z poszczególnymi salezjanami, pracownikami szkoły i nauczycielami. Spotkał się również z dyrekcją szkoły
i pracownikami biura projektów. Natomiast w czwartek ks. Bartocha zobaczył
się z młodzieżą z oratorium, a wieczorem
dołączył do zebranych podczas wspólnej
zabawy na Oratoryjnym Czwartku Muzycznym. Podczas pobytu ksiądz inspektor mógł
osobiście przekonać się , jak na co dzień
funkcjonuje nasza wspólnota, ocenić jej
aktualne działania i udzielić kilku wskazówek dotyczących dalszego rozwoju zakładu salezjańskiego. Serdecznie dziękujemy
ks. Dariuszowi Bartosze za wizytę i życzymy
mu wszystkiego najlepszego!

czym odbyła się Msza św. oraz dokonano
aktu zawierzenia szkolnictwa katolickiego
Matce Bożej Królowej Polski. Następnie
w auli o. Augustyna Kordeckiego, gdzie odbywały się wszystkie spotkania i wykłady,
ks. dr Marek Studenski przybliżył zebranym
prawdę o człowieku w świetle nauczania
Kościoła. Na zakończenie odbył się wykład
lekarza, pana Piotra Klimasa, pt. „Prawda
o darze życia”.
Forum zakończyło się około godziny
13.30, a jego uczestnicy, duchowo odnowieni, z wiedzą wzbogaconą wieloma cennymi informacjami, powrócili do domów,
aby w kolejnych dniach jeszcze lepiej wypełniać swoje powołanie wśród młodzieży.

KTO NIE PAMIĘTA HISTORII…
Oświęcim
Tekst: Marta Kuźma
„Kto nie pamięta historii, skazany jest na
jej ponowne przeżycie”. Każdy kraj ma swoje
narodowe święta, dni ważne dla jego historii.
W naszej ojczyźnie takim wyjątkowym dniem
jest Święto Niepodległości, które obchodzimy
11 listopada. Dla upamiętnienia odzyskania
przez Polskę wolności w 1918 (po 123 latach
niewoli) klasa II gimnazjum wraz z wychowawczynią – panią Martą Chrapczyńską przygotowała uroczysty apel. Uczniowie w podniosły sposób
przypomnieli wszystkim, w jakich okolicznościach nasza ojczyzna odzyskała niepodległość,
I MEDJUGORSKI FESTIWAL MŁODYCH
Oświęcim
Tekst: Stanisław Juszczyk
Zdj.: Stanisław Juszczyk
oraz zaśpiewali kilka pieśni patriotycznych,
wśród nich ,,Rozkwitały pąki białych róż”. Była to
również niezwykła okazja, by przypomnieć sobie
o bohaterach, którzy oddali swoje życie w walce
o Polskę. Podsumowaniem tego niezwykłego
święta stały się słowa Jana Pawła II: ,,Budujcie
przyszłość narodu na miłości Boga i braci, na
poszanowaniu przykazań Bożych i na życiu łaski.
Szczęśliwy jest bowiem człowiek, szczęśliwy jest
naród, który ma upodobanie w Prawie Pana.”

zawarcie nowych znajomości. Teraz nie pozostaje nam nic innego jak tylko odliczać
dni do kolejnego Medjugorskiego Festiwalu
Młodych w Polsce.

W dniach 14-16 listopada 2014 roku
w Piotrkowie Trybunalskim odbył się I Medjugorski Festiwal Młodych. Wzięło w nim
udział około siedemset osób z całego kraju.
Nie zabrakło oczywiście i naszych oświęcimskich wolontariuszy na czele z ks. Andrzejem
Polichtem. Fundatorem spotkania była Fundacja Divine Mercy, a głównym kaznodzieją
i animatorem o. Stanko Ćosić. Za znakomitą
oprawę muzyczną odpowiadał medjugorski
chór zrzeszający wokalistów różnych narodowości. Czas spędzaliśmy na mszach świętych, adoracjach, różańcu, a także śpiewie
i tańcu. Podczas festiwalu mogliśmy wysłuchać wielu świadectw, m.in. członków wspólnoty Cenacolo oraz konferencji księży Piotra
Pawlukiewicza i Marka Bałwasa. Po powrocie
do Oświęcimia zgodnie stwierdziliśmy, że
ostatnie dni dostarczyły nam niezapomnianych duchowych wrażeń, a także umożliwiły
WARSZTATY SCHOLI MŁODZIEŻOWEJ „CANTICUM”
Oświęcim
Tekst: s. Małgorzata Gromada CMBB
Zdj.: ks.Tomasz Pańczyszyn SDB
„Kto dobrze śpiewa, dwa razy się modli”
(św. Augustyn). W dniach 21-23 listopada
2014 Młodzieżowa Schola Liturgiczna „Canticum” z naszej parafii wzięła udział w wyjeździe
warsztatowo-integracyjnym do Kamesznicy.
Integracyjnym – ponieważ dzięki zaangażowaniu gimnazjalistów szeregi „Canticum” zostały wzmocnione i czas ten był możliwością
wspólnego poznania siebie i swych możliwości głosowych. Warsztatowym – ponieważ
naszym priorytetem było przygotowanie siebie pod względem muzycznym do świąt Bożego Narodzenia i całego czasu kolędowania.
Spróbowaliśmy także naszych sił w nauczeniu
się od podstaw dawnej pieśni adwentowej
i jeszcze przed świętami zamierzamy wykonać ją w naszym sanktuarium. Wartościowymi
zajęciami było spotkanie z panią prowadzącą
zajęcia w Muzycznej Szkole Braci Golców. Mogliśmy poznać kilka staropolskich kantyczek
związanych z Bożym Narodzeniem, zapoznać
23
listopad 2014
się z gwarą, w której są śpiewane, i po prostu
pośpiewać przy dźwiękach góralskiej muzyki
wykonywanej przez nią na skrzypcach.
Oczywiście nie brakło formy relaksu. Pospacerowaliśmy po górze zwanej Ochodzita –
widoki co prawda przesłoniła nam mgła, ale
pooddychanie świeżym powietrzem sprawiło, że po powrocie znów z entuzjazmem zabraliśmy się do pracy w czterogłosie. Wielką
radość przyniosło nam spotkanie z panem,
który w humorystyczny sposób przekazał nam
historie regionu Koniakowa, mówiąc, że tam
wszystko jest na „wysokim poziomie” (800 m
n.p.m) oraz zaprezentował nam grę na trombitach i rogach pasterskich. Każdy z nas mógł
oczywiście popróbować swoich zdolności i sił
w tym wyczynie. Podziwialiśmy także misternie zrobione koronki koniakowskie, które są
prawdziwymi dziełami sztuki.
Dziękujemy ks. Tomaszowi Pańczyszynowi za
zaproponowanie i przede wszystkim zorganizowanie takiej formy wyjazdu oraz całe
zaplecze gospodarcze (bez jedzenia także
śpiewać się nie da). Panu organiście Piotrowi Spytkowskiemu należą się dzięki za
poświęcony czas, wsparcie przy klawiszach,
wystukiwanie czasami trudnego rytmu przenikających się głosów damsko-męskich oraz
muzyczną fachowość. Mamy nadzieję, że ich
troska nie pójdzie na marne i będziemy mogli jak co roku, wzmocnieni o nowych śpiewających młodych ludzi, ubogacić liturgię
SPOTKANIE RODZICÓW
Oświęcim
Tekst: kl. Marek Bochoń SDB
Zdj.: zbiory salezjańskiej wspólnoty pw. św. Jacka w Oświęcimiu
Jak co roku w zakładzie salezjańskim
w Oświęcimiu odbyło się tradycyjne spotkanie rodziców salezjanów. Tym razem miało
ono miejsce 30 listopada br. w I niedzielę
adwentu. Do naszej placówki zawitali rodzice salezjanów, którzy na co dzień pracują
w Oświęcimiu, jak i rodzice salezjanów misjonarzy oraz księży diecezjalnych. Głównym
punktem dnia była uroczysta Eucharystia,
której przewodniczył Wikariusz Inspektora, ks.
Adam Paszek. Podczas Mszy wszyscy modlili
się w intencji rodziców salezjanów zarówno
24
żyjących, jak i zmarłych, a także o beatyfikację Służebnicy Bożej, matki Księdza Bosko –
Małgorzaty Occhieny-Bosco, którą salezjanie
nazywają Matusią Małgorzatą. Ksiądz Adam
wygłosił również do licznie zgromadzonych
wiernych Słowo Boże, podkreślając, jak ważnym
momentem roku liturgicznego jest adwent.
Uczestnicy Eucharystii po jej zakończeniu udali się do sali teatralnej, gdzie mogli
zobaczyć spektakl autorstwa salezjanina Adama Piekarzewskiego pt.: „Którędy do nieba”,
przygotowany przez młodzież naszej szkoły
w naszym sanktuarium. Już dzisiaj zapraszamy na wspólne kolędowanie po pasterce.

razem z wychowawcami. Poprzez krótkie
przedstawienie młodzi aktorzy chcieli przekazać, że świętość nie jest czymś odległym
dla człowieka i można ją osiągnąć w prosty
sposób, przez radość i wypełnianie swoich codziennych obowiązków.
Następnie rodzice salezjanów wraz z gospodarzami udali się na uroczysty obiad, w czasie którego była okazja do wspólnych rozmów
i żartów. W trakcie obiadu dyrektor zakładu, ks.
Bogdan Nowak, podziękował wszystkim rodzicom za liczne przybycie, zachęcił do uczestnictwa w uroczystościach i wydarzeniach, które
będą miały miejsce w przeciągu całego roku
oraz zaprosił na kolejne spotkanie. Na zakończenie wspólnego spotkania rodzice otrzymali
pamiątkowe kalendarze.

LISTOPAD NA ZASOLU
Oświęcim - Zasole
Tekst: Monika Barciak
Zdj.: Aneta Kuciel, zbiory świetlicy „Akademia Radości”
Tradycyjnie listopad jest okazją do wielu refleksji. Modlitwa i pamięć o zmarłych,
a w końcu podziękowanie za wolność naszej
Ojczyzny, przenika całe społeczeństwo. W parafii listopad ma swoje stałe mocne akcenty.
byłego niemieckiego obozu zagłady, w Birkenau. Kapłani, osoby zakonne i przedstawiciele parafii oświęcimskich rozważali dramat
tamtych czasów, wsłuchując się w słowa św.
Jana Pawła II. Ostatnim akordem wspólnego
świadectwa o tych trudnych dniach była wie-
czorna modlitwa różańcowa, która wyszła
z naszego kościoła parafialnego na pobliskie
miejsce pochówku ponad 600 osób. Były to
ofiary okrucieństwa obozowego, jakie znaleziono tuż po wyzwoleniu obozu w 1945
roku. Ponad 200 naszych parafian w skupieniu oddało cześć tym, którzy w cierpieniu
i opuszczeniu oddali swoje życie Bogu.
Modlitwa za zmarłych przypomina także
o tych, którzy przelewali krew, aby nasze pokolenie mogło cieszyć się wolnością. Tym refleksjom poświęcone było spotkanie z pieśnią
patriotyczną i poezją powstałą w hołdzie tym,
którzy wierzyli w szczęśliwą i niepodległą
Polskę. Były wzruszenia i uśmiech. Ważnym
wydarzeniem w oratorium był wybór przez
nadzwyczajne zebranie SL SALOS Zasole nowego prezesa – ks. Jana Dubasa. W spotkaniu
uczestniczyło 30 członków stowarzyszenia.
Miłość do Ojczyzny trzeba przekazywać
dorastającym pokoleniom Polaków. Temu
służył wyjazd zorganizowany 29 listopada
2014 do Częstochowy na Jasną Górę. Nawet
wczesna godzina wyjazdu nie wystraszyła
najmłodszych uczestników z pierwszej klasy
szkoły podstawowej, aby punktualnie o 6.45
wyjechać na pielgrzymkowy szlak. Pierwszym celem wyjazdu była „Dolina Osiki”. To
niezwykłe miejsce znajduje się 20 km przed
Częstochową w miejscowości Koziegłowy.
Po pierwsze modlitwa. Za naszych zmarłych
krewnych i członków Rodziny Salezjańskiej.
Wiele osób zatrzymywało się od rana do
późnej nocy przy grobach bliskich zmarłych
spoczywających na cmentarzu parafialnym
w Oświęcimiu. W Dzień Zaduszny, w godzinie miłosierdzia, kapłani i wierni z Oświęcimia odprawiają Mszę św. przed blokiem 11
w hitlerowskim obozie Auschwitz. Ksiądz
proboszcz Tadeusz Horwat i współbracia
salezjanie z oświęcimskich wspólnot tradycyjnie uczestniczą w tej modlitwie. Ostatnim
akordem jest zapalenie zniczy przy ścianie,
gdzie rozstrzelanych zostało wiele osób. Pamiętamy o współbraciach salezjanach, którzy tam przeżywali swoją drogę krzyżową.
9 listopada około 600 osób uczestniczyło
w drodze krzyżowej odprawianej na terenie
Od lat istnieje swoista przyjaźń między
Oświęcimiem a Koziegłowami. W tej miejscowości pielgrzymka oświęcimska zatrzymuje się na ostatni nocleg przed wejściem
na Jasną Górę. Serdeczność gospodarzy dla
pielgrzymów od lat budzi wielką wdzięczność. W Koziegłowach znajduje się jedno
z centrów ozdób świątecznych oraz istnieje
wielka tradycja wytwarzania przedmiotów
z wiór topoli osiki. Młodsi i starsi uczestnicy
pielgrzymki uczestniczyli w ponad 3-godzinnych warsztatach wykonywania ozdób świątecznych z tego szczególnego materiału. Radości z wykonanych przedmiotów było wiele.
Wspaniałe, własnoręcznie wykonane, ozdoby
pojawią się na oświęcimskich choinkach.
Część uczestników pojechała na Eucharystię do sanktuarium maryjnego w Leśniowie.
25
listopad 2014
Odbywał się w nim remont: głównego ołtarza
i czczonej w tym miejscu figury Matki Bożej.
W południe dwie grupy połączyły się, aby
wspólnie wyruszyć na Jasną Górę. Wspólny
posiłek w domu pielgrzyma im. św. Jana Pawła
II w Częstochowie wprowadził nas w atmosferę wielu pielgrzymek, jakie w tym dniu odwiedziły Królową Polski. O 14.00 rozpoczęło
się zwiedzanie Bastionu św. Rocha. Nasza
przewodniczka, siostra z duchowej szkoły bł.
Honorata Koźmińskiego, znakomicie poprowadziła nas poprzez dziejowe ślady burzliwej
historii Polski, jakie znajdujemy w darach
składanych na Jasnej Górze. Zakończyliśmy
naszą obecność na Jasnej Górze modlitwą
przed obrazem Czarnej Madonny. W drodze
powrotnej nie brakowało dobrego humoru
i wielu piosenek (najwięcej z repertuaru dzieci spotykających się w Akademii Radości).
Czas listopadowy nie musi się dłużyć, może
mieć wiele barw i odcieni.

DZIEŃ CHŁOPCA
Pogrzebień
Tekst: Sandra Wieczorek
Zdj.: Zuzanna Hajduczek
Z okazji święta wszystkich chłopców
dziewczyny oraz wychowawczynie z naszego
oratorium zaskoczyły jego męską część przygotowaną niespodzianką. Wszystko ustalone było z jak największą dokładnością, aby
zrobić wrażenie na chłopcach i odwdzięczyć
się za zeszłoroczny Dzień Kobiet. Oratoryjne
dziewczyny zgrały się świetnie i właśnie we
wtorek 30 września zastawiły stoły różnymi
przekąskami i smakołykami. Po serdecznym
powitaniu gości każdy z naszych panów dostał słodki upominek i wszyscy razem zasiedli do poczęstunku. Przy muzyce i głośnych
rozmowach czas płynął szybko, a ze stołów
zaczęło znikać przygotowane jedzenie. Po
uśmiechach naszych chłopców można było
wywnioskować, że przyjęcie bardzo im się
podobało i miło spędzili czas w dziewczę-
RÓŻANIEC W DNIU WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH
Pogrzebień
Tekst: Katarzyna Franica
Zdj.: Łukasz Franica
Tradycyjnie w wieczór Wszystkich Świętych młodzież oratoryjna zaprosiła parafian
na modlitwę różańcową za zmarłych. Z modlitwą i śpiewem na ustach procesja kierowała się do szczególnych miejsc pamięci.
Stacją początkową był obelisk upamiętniający św. Jana Pawła II i ks. Marka Sobestę,
kolejne to: grób sługi Bożej s. Laury Meozzi,
pomniki pomordowanych przez hitlerowców
i krzyż na cmentarzu parafialnym. Dziękujemy uczestnikom za wspólną modlitwę.

26
cym gronie. Impreza zakończyła się o godzinie 21.00, kiedy to goście zaczęli odchodzić
od stołów i dziękować za miły wieczór, rozchodząc się do swoich domów.

ANDRZEJKOWY WIECZÓR
Pogrzebień
Tekst: ks. Marcin Śnieżyński SDB
Zdj.: Anna Koczor
integracyjnych. Podczas obu części zabawy
uczestnikom towarzyszyły pyszne posiłki
przygotowane przez wychowawców.

Tegoroczna zabawa andrzejkowa w naszym oratorium odbyła się w sobotę 29 listopada i była podzielona na dwie imprezy.
Pierwsza, dedykowana dzieciom, miała miejsce w godzinach 15.00-18.00, a druga, dla
młodzieży, trwała od 19.00-22.00. Na obu
częściach zabawy uczestnicy dopisali ilościowo, jak również pod względem tworzenia radosnej wspólnej atmosfery. W części
przeznaczonej dla dzieci były tańce swobodne i integracyjne oraz zabawy i konkursy
z nagrodami. Animatorzy spisali się świetnie, organizując atrakcje dla dzieci. Młodzież
bawiła się przy odpowiadającej jej muzyce
oraz przy tradycyjnych salezjańskich tańcach
AKADEMIA Z OKAZJI ŚWIĘTA NIEPODLEGŁOŚCI
Przemyśl
Tekst: Łukasz Panyło
Zdj.: zbiory ZSSal. w Przymyślu
Z tej okazji, 10 listopada, uczniowie klas drugich naszej szkoły przygotowali uroczystą akademię. Nad całością czuwali opiekunowie – pani
Danuta Kołcz, pani Bożena Łobos, pan Łukasz
Panyło oraz pan Marcin Łysik. Młode pokolenie
„Naród, który nie szanuje swej przeszłości, nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i
nie ma prawa do przyszłości” (Józef Piłsudski).
11 listopada świętujemy odzyskanie niepodległości. Jest to data symboliczna, bowiem nie
sposób jednoznacznie określić, kiedy Polska
ponownie stała się suwerenna. 11 listopada
1918 roku był jednym z wielu ważnych dni dla
kształtowania się suwerennego państwa polskiego. Jednak to właśnie wtedy zakończyła się
I wojna światowa, a w Warszawie przekazano
dowództwo nad Wojskiem Polskim Józefowi
Piłsudskiemu. Dzień ten stał się symbolem odzyskania niepodległości. 11 listopada to data
-symbol odrodzenia się państwa polskiego po
123 latach niewoli. „Półtora wieku walk, krwawych nieraz i ofiarnych, znalazło swój triumf
w dniu dzisiejszym. Dzisiaj mamy wielkie święto
narodu, święto radości po długiej, ciężkiej nocy
cierpień.” (Józef Piłsudski).
27
listopad 2014
powinno pamiętać, że Polska mogłaby nigdy nie
odzyskać niezależności, gdyby nie niezłomność
wielu naszych przodków, którzy przelali krew
za utraconą Ojczyznę. Obchody 11 listopada
to właśnie wyrażanie naszego szacunku dla
tych wielkich, często bezimiennych bohaterów,
to nasz hołd składany w postaci pamięci czasu
minionego. Polacy odzyskując niepodległość po
ponad 123 latach „niebytu” po raz kolejny udowodnili, że są jednym z najbardziej niestrudzonych i najbardziej dumnych narodów świata.
Z okazji Narodowego Święta Niepodległości
życzymy wszystkim Polakom pomyślności, zdrowia i satysfakcji z podejmowanych działań. Niech
dojrzewa w nas nasza tradycja, szacunek do kraju, w którym mieszkamy i zapał do pracy. Pamiętajmy, że „Wolności nie dostaje się w prezencie, o
nią się walczy, a później trzeba jej strzec”.

KONCERT KU CZCI ŚW. CECYLII
Przemyśl
Tekst: Beata Jarecka
Zdj.: zbiory ZSSal. w Przemyślu
Dzień 22 listopada to dzień, w którym
Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej. Pod swoją opieką ma ona chórzystów,
lutników, muzyków, organistów, jak i zespoły
wokalno-muzyczne. Co roku w Zespole Szkół
Salezjańskich w Przemyślu ku czci św. Cecylii
organizujemy koncert utalentowanych muzycznie uczniów naszej szkoły. Przesłaniem
tego koncertu jest pokazanie, że harmonia
w muzyce, tak jak harmonia w życiu, potrzeb-
na jest, by życie było piękne, bez zgrzytów
i dysonansów, aby wszystkie żywioły, które pojawiają się w ludzkim życiu zagrały razem. Nie
na darmo mówi się, że muzyka łagodzi obyczaje. W ślad za tym przesłaniem w czwartkowe popołudnie 27 listopada na deskach
naszej szkolnej sceny stanęli najodważniejsi,
by przed licznie zgromadzoną publicznością
zaprezentować swoje talenty.
Domeną Mateusza z klasy III liceum
i Marty z klasy IIA gimnazjum jest śpiew. Ten
pierwszy rozwija swój talent w zakresie śpiewu operowego. Życzymy mu wielu sukcesów.
Marta potrafi zaśpiewać zarówno w języku
ojczystym, jak i obcym. Tym razem wykonała piosenkę z repertuaru anglojęzycznego.
Taniec to domena uczennic z klasy IIA gimnazjum. Weronika Worosz i Aleksandra Biały
zachwyciły nas układami tanecznymi we
własnej choreografii. Gościem specjalnym
uroczystości był Krzysztof Sadowy z klasy IIIA
gimnazjum, który występował poza konkursem. Rozbawił publiczność znaną wszystkim
piosenką „Szła dzieweczka do laseczka”. Ale
tak na marginesie: proponujemy Krzysiowi
dodatkowe lekcje śpiewu, dzięki którym jego
talent muzyczny będzie mógł rozkwitnąć. Grą
na instrumencie popis dali uczniowie klasy
IA gimnazjum: Agnieszka Zaleska (klarnet),
Gabriela Tłuczek (flet) i Paweł Panek (fortepian). Życzymy im dalszych sukcesów. Bartek
Wojdyła z klasy III liceum, ostatni z grupy artystów, o których tu piszemy, to wirtuoz gry na
skrzypcach elektrycznych. Wygrał w cuglach,
podbijając serca wszystkich zgromadzonych
w auli nauczycieli, rodziców i uczniów. Swą
grą wprawił w zachwyt nas wszystkich. Oklaskom i wiwatom nie było końca. Bartek musiał
bisować. Bartku, gdzie byłeś dotąd?
Całą uroczystość z profesjonalnym zacięciem poprowadzili Emilia Szydło z klasy IIIA
i Wiktor Zieleniecki z klasy IB. O czym donoszą opiekunki i koordynatorki projektu: Beata
Jarecka i Amelia Osiewicz.

NASZA CECYLIADA
Przemyśl - Lipowica
Tekst: ks. Roman Sikoń SDB
Zdj.: ks. Roman Sikoń SDB
W parafii św. Stanisława w Przemyślu-Lipowicy świętowaliśmy hucznie wspomnienie św. Cecylii, patronki muzyki sakralnej.
Z tej okazji w salce parafialnej odbył się
koncert muzyczny. Wykonawcami były dzieci i młodzież z naszej parafii. W przyszłości
wirtuozi, skrzypiec, fortepianu, akordeonu,
a teraz gwiazdy naszej cecyliady. Na koncert
przybyli nasi parafianie, wypełniając naszą
kameralną salę koncertową.

WIECZÓR ANDRZEJKOWY
Przemyślany
Tekst: Myrosława Cymbalista
Zdj.: Teresa Kowtun
W dniu 29 listopada 2014 roku po wieczornej Mszy św. w przemyślańskim oratorium odbyła się zabawa andrzejkowa. We
wspólnych radosnych chwilach wzięły też
udział siostry prezentki z Rohatyna wraz ze
swoją przełożoną generalną, która przejazdem wstąpiła, by zobaczyć salezjanów mo28
dlących się i potem bawiących się wraz ze
swoją młodzieżą.
Święto św. Andrzeja, pierwszego powołanego
na apostoła, uważa się za największe święto przed
Nowym Rokiem. Obchodzono je jeszcze w czasach
Rusi. Święty Andrzej, zgodnie z przekazem, był bratem apostoła Piotra. Jest patronem mieszkańców
Ukrainy, Rosji i Szkocji. W dni poprzedzające święto św. Andrzeja przyjął się zwyczaj wieczornych
spotkań, podczas których urządzało się różnego
rodzaju zabawy. Andrzejkowym zabawom towarzyszyły różne śpiewy. Wieczory andrzejkowe
trwały całą noc, ponieważ następny raz podobną
zabawę młodzi ludzie mogli przeżywać dopiero
podczas świąt Bożego Narodzenia. Szczególnie
radośnie organizowano je w Karpatach, gdzie
sama przyroda temu sprzyja. Zabawy andrzejkowe
zachowały się aż do czasów współczesnych. Jednak współczesność wniosła też pewne zmiany do
świętowania wieczorów andrzejkowych.
W dniu 29 listopada w parafii Świętych Piotra i Pawła w Przemyślanach odbył się wieczorek
andrzejkowy. Na ten wieczór nasza młodzież
przygotowała piękny program. Uczestniczyły
w nim dwie gospodynie (Irena Marycz i Myrosława Cymbalista) i jeden gospodarz (Oleg
Kulikow). Podczas imprezy, którą prowadzili
konferansjerzy (Andrzej Ślubyk i Teresa Kowtun) miały miejsce różne konkursy. Brali w nich
udział wszyscy obecni: księża, siostry zakonne,
pani organistka Irena i młodzież. Podczas całego
programu raczyliśmy się także różnego rodzaju
kanapkami, słodkościami i kompotem z suszonych owoców. Zgodnie ze zwyczajem nie mogło
zabraknąć tańców integracyjnyc i dyskoteki. Po
cudownie spędzonym czasie wszyscy ustawiliśmy się w koło do modlitwy końcowej, po której
ks. Cezary pobłogosławił obecnych na andrzejkach i wszyscy rozeszliśmy się do domów.

NOWI LEKTORZY
Przyłęków
Tekst: ks. Zbigniew Wójcik SDB
Zdj.: zbiory parafii w Przyłękowie
i jak na nasze warunki jest to wielka sprawa. Myślę, że św. Dominik Savio może być
dumny z naszej gromadki.

Dzień 4 listopada 2014 roku był bardzo
uroczysty dla Liturgicznej Służby Ołtarza
w parafii Matki Bożej Wspomożenia
Wiernych w Przyłękowie. Właśnie wtedy
w Żywcu podczas uroczystej Mszy św. ks. infułat Władysław Fidelus pobłogosławił do
wypełniania funkcji lektora 45 ministrantów, w tym czterech z naszej parafii (są to:
Maksymilian Antoń, Dominik Dobosz, Adam
Harężlak i Jarosław Słonka). Była to wielka radość dla nich, dla ich rodziców i dla
całej parafii. Dla chłopców zostały uszyte
nowe, piękne alby, przez co grupa prezentowała się imponująco. Samo przyjęcie było
bardzo uroczyste i podniosłe. Warto dodać,
że grupa lektorów powiększyła się o 100%
PIERWSZY CZWARTEK
Przyłęków
29
listopad 2014
Każdy pierwszy czwartek miesiąca
w naszej wspólnocie Liturgicznej Służby
Ołtarza jest wielkim przeżyciem. Najpierw
spotykamy się na Mszy św. w kościele, potem następuje nabożeństwo powołaniowe, a po nim gromadzimy się na spotkaniu
formacyjnym. Dzień 6 listopada był dla
nas dniem szczególnie znaczącym. Mogliśmy pogratulować zwłaszcza czterem
ministrantom z naszej parafii pobłogosławionym ostatnio w Żywcu do pełnienia funkcji lektora. Poza tym, poczynając
od tego pierwszego czwartku, wszyscy
solenizanci i jubilaci będą otrzymywać
drobne upominki i będą mogli wysłuchać
gromkiego „Sto lat!”. Spotkanie przebiegło
w bardzo miłej atmosferze i zakończyło
się pamiątkowym zdjęciem. Teraz będziemy gorliwie modlić się o nowe, liczne
i święte powołania kapłańskie, zakonne
i misyjne z naszej parafii.

WYCIECZKA DO WADOWIC
Opuściliśmy to miejsce pod wielkim wrażeniem. Czas płynął i trzeba było wracać.
Pełni wrażeń i niezapomnianych przeżyć
wróciliśmy do domu. Było super!

Przyłęków
Wyjazdy ministrantów, dzieci i lektorów z parafii Matki Bożej Wspomożenia
Wiernych z Przyłękowa organizowane
przez ks. Zbigniewa Wójcika powoli stają
się tradycją. Tym razem pod przewodnictwem ks. Zbyszka i pod opieką czwórki
rodziców nasza (liczna, bo 30-osobowa)
grupa pojechała do Wadowic. Wyjazd był
nagrodą dla najlepszych za udział w nabożeństwach różańcowych. Po przyjeździe
do Wadowic udaliśmy się do Kościoła parafialnego, gdzie poznaliśmy historię tej
świątyni. Potem odwiedziliśmy cukiernię,
aby skosztować słynnych wadowickich
kremówek. Największą atrakcją było zwiedzanie nowego Muzeum św. Jana Pawła II.
Samo muzeum i jego ekspozycje wzbudziły wielki podziw i żywe zainteresowanie.
TURNIEJ ANDRZEJKOWO-MIKOŁAJOWY
Rzeszów
Tekst: ks.Paweł Gacek SDB
Zdj.: ks.Paweł Gacek SDB
22 listopada 2014 SALOS „Don Bosco”
w Rzeszowie zorganizował V Andrzejkowo
-Mikołajowy Turniej Piłki Siatkowej Dziewcząt. Turniej został zorganizowany w trzech
kategoriach wiekowych: szkoła podstawowa
(kl. 5-6) – mini iatkówka, młodziczki oraz
szkoła ponadgimnazjalna. W turnieju wzięły
udział m.in. zespoły: SALOS „Kalina” Lublin,
SALOS „Don Bosco” Rzeszów, VI Liceum Ogólnokształcące, Gimnazjum nr 6, Gimnazjum nr
7, Gimnazjum nr 8, Szkoła Podstawowa nr 2.
W Turnieju wzięło udział prawie 200 osób.
Pierwsze miejsce w kategorii szkół ponadgimnazjalnych zdobył SALOS „Don Bosco”
SUKCESY SCHOLI „STA ALLEGRO”
Skawa
Tekst: Marta Cieplińska-Korwel i Piotr Stopka
W dniach 25-26 października w Jabłonce
odbył się XVIII Ogólnopolski Festiwal Piosenki Religijnej „Stabat Mater”. W festiwalu tym
wzięła udział schola „Sta Allegro”, której trzon
30
stanowią nasi uczniowie oraz absolwenci naszej szkoły. Dwukrotnie w kategorii zespołów
dziecięcych schola zajęła I miejsce i tym samym uzyskała tytuł Grand Prix. W ramach tegoż
Rzeszów, a w kategorii młodziczek i w kategorii
minisiatkówki drużyny SALOS-u „Kalina” Lublin.
Zwycięzcom gratulujemy! Już teraz zapraszam
na przyszły rok. Po rozgrywkach sportowych,
które stały na wysoki poziomie, a które odby-
ły się na obiektach sportowych Zespołu Szkół
Ogólnokształcących nr 4, dzieci i młodzież wzięła udział w zabawie andrzejkowej zorganizowanej przez oratorium przy parafii Opatrzności
Bożej na Nowym Mieście w Rzeszowie.

festiwalu specjalne, indywidualne wyróżnienie
za rewelacyjną grę na skrzypcach otrzymała
także absolwentka Zespołu Szkół w Skawie
Magdalena Dziechciowska. Serdecznie gratulujemy sukcesu wszystkim uczestnikom, a także
ich rodzicom, którzy swoim zaangażowaniem
przyczynili się do tego wielkiego wydarzenia.

MISTRZOSTWA SŁUŻBY LITURGICZNEJ
Skawa
Tekst: ks. Paweł Walkowiak SDB
Zdj.: ks. Paweł Walkowiak SDB
15 listopada 2014 w sali gimnastycznej Gimnazjum nr 1 im. Ojca Świętego Jana
Pawła II w Rabie Wyżnej odbył się dekanalny Etap Mistrzostw Polski Liturgicznej
Służby Ołtarza w Piłce Nożnej Halowej.
W eliminacjach brało udział 21 drużyn
ministrantów, którzy oprócz służby przy ołtarzu kochają sport w wydaniu piłkarskim.
Również ministranci ze Skawy dzielnie brali
udział w turnieju piłki nożnej, w kategorii
„szkoła podstawowa”. Po dwóch zwycięskich meczach nasi ministranci dostali się
do finału, w którym zmierzyli się z drużyną
ministrantów z parafii Spytkowice. Mecz był
bardzo zacięty, zawodnicy z obydwu drużyn
bardzo mocno angażowali się w zdobywanie goli. Mecz zakończył się w regulaminowym czasie wynikiem 2:2 i do rozstrzygnięcia wyniku potrzebne były rzuty karne.
Każda drużyna miała do wykorzystania po
3 rzuty karne. Nasi zawodnicy dzielnie wy-
korzystali dwa z nich. Trzeciego nie trzeba
było wykonywać, ponieważ nasz bramkarz
w bardzo precyzyjny sposób obronił wszyst-
ZABAWA ANDRZEJKOWA
kie trzy strzały przeciwników. W taki to sposób drużyna ministrantów ze Skawy zdobyła
I miejsce w kategorii „szkoła podstawowa”
i tym samym przeszła do eliminacji w rejonach, które odbędą się do 14 lutego 2015 r.
Naszym młodym orłom gratulujemy sukcesu
i trzymamy kciuki w dalszych eliminacjach!

uczestników okrzyknięta jako udana i nie
pozostaje nam nic innego jak czekać na kolejną za rok!

Skawa
Tekst: ks. Paweł Walkowiak SDB
Zdj.: ks. Paweł Walkowiak SDB
Jak co roku w oratorium w Skawie odbyła się andrzejkowa zabawa dla najmłodszych
mieszkańców Skawy. Młodzież z oratorium
pod przewodnictwem ks. Pawła Walkowiaka
zorganizowała trzygodzinną zabawę obfitującą w szereg atrakcji. Dzieci z zapałem brały
udział w organizowanych przez animatorów
zabawach, między innymi w karaoke, w którym mieli okazję pokazać swoje wokalne
umiejętności, czy podczas tańców w rytm
znanych utworów. Najmłodsi uczestnicy mogli wykazać się też podczas rysowania oraz
układania puzzli. Nie zabrakło również licznych wróżb andrzejkowych, na które dzieci
wyczekiwały cały dzień. Ponadto uczestnicy mogli liczyć na słodki poczęstunek oraz
zimne i ciepłe napoje. Zabawa została przez
RADA DUSZPASTERSKA NA SZKOLENIU W KARCZÓWCE
Staniątki
Tekst: Irena Karcz
Chodzi o to, żeby Kościół i każda parafia
przemieniała się we wspólnotę braci i sióstr,
którzy razem podejmują czynną odpowiedzialność za Kościół i za sprawę Ewangelii”
(św. Jan Paweł II). 14 i 15 listopada 2014
roku przedstawiciele Rady Parafialnej ze
Staniątek pod przewodnictwem ks. proboszcza Janusza Goraja wzięli udział w Formacyjnym Kursie dla Rad Duszpasterskich, zor31
listopad 2014
ganizowanym przez Uniwersytet Kardynała
Stefana Wyszyńskiego oraz Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC. Kurs został
objęty patronatem Komisji Duszpasterskiej
Konferencji Episkopatu Polski.
Podczas dwudniowego spotkania mieliśmy okazję zapoznać się z wizją Kościoła
i parafii oraz istotą apostolstwa świeckich
i rad duszpasterskich. Prowadzący wskazali
na niezwykle ważną funkcję parafii jako najmniejszej komórki Kościoła powszechnego,
w której realizuje się cały Kościół. Istotną
rolę pełnią w niej świeccy, od wewnątrz
uświęcający świat, w którym żyją. Wychodząc ze świata, realizują swe apostolstwo
w świecie. Zadaniem Rady Duszpasterskiej
jest przede wszystkim przekształcanie parafii we wspólnotę. W formie warsztatów
wypracowaliśmy narzędzia służące diagnozie parafii, wskazaniu jej mocnych i słabych
stron oraz tworzeniu programu duszpasterskiego.
Istotnym aspektem szkolenia było to, iż
mieliśmy możliwość uczestniczyć w zajęciach
wspólnie z księdzem proboszczem, mogliśmy
razem tworzyć religijną mapę parafii, będącą
punktem wyjścia do przygotowania programu
duszpasterskiego. Dało nam to możliwość
spojrzenia na społeczność lokalną zarówno
przez pryzmat świeckich, jak i naszych duszpasterzy. Takie spotkania nie tylko pozwalają
na przeniesienie zdobytego doświadczenia
na grunt parafii, ale także na ogniskowanie
życia całej wspólnoty parafialnej wokół Chrystusa i Eucharystii.
Szkolenie nie ograniczało się jedyne do
poznania i wypracowania odpowiednich metod działania rad duszpasterskich. Ważnym
aspektem była modlitwa i Eucharystia, które
sprawiły, że poczuliśmy się wspólnotą, której
przyświecają te same cele, choć pochodziliśmy
z różnych stron Polski. Atmosfera położonego
na wzgórzu Karczówka w Kielcach klasztoru
pallotynów sprzyjała zarówno modlitwie, jak
i pracy. Potwierdziły się słowa naszego świętego
Papieża: „Należeć do Kościoła to znaczy tworzyć
communio, czyli wspólnotę osób wierzących
w Chrystusa, które wzajemnie się obdarowują.”

cześnie. Wszystkie mecze zakończyły się wynikiem 2:0. Emocji nie brakowało, zwłaszcza
w meczu pomiędzy drużynami walczącymi
o I miejsce w turnieju.
Zwyciężyła drużyna TS Wisła Kraków.
Następne miejsca zajęły kolejno drużyny
MKS MOS Wieliczka, UKS Iskry Grybów, SL
SALOS Piast Kraków, SL SALOS Staniątki.
Turniej zakończył się wręczeniem pamiątkowych medali, pucharów i dyplomów. Rozdano również nagrody indywidualne dla najlepszej atakującej (Jolanta Gorzkowska – TS
Wisła Kraków), rozgrywającej (Magdalena
Lewińska – MKS MOS Wieliczka), zagrywającej (Wioletta Król – UKS Iskry Grybów) oraz
MVP (Karolina Banaś – TS Wisła Kraków).
Trenerem turnieju został wybrany ks. Franciszek Janyga (SL SALOS Piast Kraków), który
żywiołowo dopingował i motywował swoją
drużynę, Gratulujemy!
Serdeczne podziękowania należą się
tym wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób
przyczynili się do przeprowadzenia turnieju.
Dziękujemy za wsparcie Ośrodkowi Duszpasterskiemu w Staniątkach oraz MSiT. Dziękujemy ks. Ireneuszowi Maciołowi za wsparcie
i obecność podczas turnieju. Szczególne
podziękowania należą się również ponad
20-osobowej grupie młodzieży, która po raz
kolejny zaangażowała się w przygotowanie
i przeprowadzenie tego przedsięwzięcia.
Dziękujemy też tym wszystkim, którzy upiekli przepyszne ciasta, cieszące się ogromnym
zainteresowaniem w kąciku gastronomicznym.

JESIENNY TURNIEJ ŻUBRA
Staniątki
Tekst: Sylwia Wilczek
Zdj.: Adrian Klima
15 listopada na Hali Sportowej w Niepołomicach już po raz 14-ty został przeprowadzony turniej żubra w piłce siatkowej dziewcząt
(tym razem edycja jesienna), którego organizatorem było SL SALOS Staniątki. Wzięło
w nim udział 5 drużyn: SL SALOS Piast Kraków, UKS Iskry Grybów, TS Wisła Kraków,
MKS MOS Wieliczka i SL SALOS Staniątki.
Turniej rozpoczął się przywitaniem drużyn przez prezesa SL SALOS Staniątki, ks. Ireneusza Macioła. Następnie kapitan zespołu
gospodarzy odczytała modlitwę sportowca:
„Panie, oto stajemy do rywalizacji. Ty znasz
nasz trud włożony w treningi, w zmaganie
z przeciwnościami. Ty wiesz, jak dużo czasu
poświęciłyśmy, aby należycie przygotować
się do turnieju. Prosimy Cię, Boże, pozwól
nam osiągnąć jak najlepszy wynik. Tak wielu ludzi patrzy na nas z nadzieją, że ich nie
zawiedziemy. Nasze rodziny, nasi trenerzy,
przyjaciele i kibice. To im zawdzięczamy tak
wiele. Chcemy przynieść im satysfakcję i radość przez udany występ. Panie, zachowaj
nas od kontuzji i wszelkiego niebezpieczeństwa!”. Po modlitwie ksiądz prezes udzielił wszystkim błogosławieństwa na czas
trwania turnieju. Po krótkim rozpoczęciu
przyszedł czas na pierwsze mecze. Mecze zostały rozegrane systemem „każdy z każdym”
do dwóch wygranych setów (do 25 pkt.).
W sumie przeprowadzono 10 spotkań, które
były rozgrywane na dwóch boiskach jedno32
TURNIEJ MINISIATKÓWKI
Staniątki
Tekst: Sylwia Wilczek
Zdj.: Archiwum SL SALOS Staniątki
16 listopada SL SALOS Staniątki zorganizowało III Turniej Minisiatkówki Dziewcząt
o Puchar Prezesa SL SALOS Staniątki (kat. „2”,
rocznik 2004 i młodsze). W turnieju wzięło
udział 9 zespołów: MKS MOS Wieliczka, UKS
Wola Batorska, Sl SALOS Staniątki, LUKS Sukces
Komprachcice, Akademia Piłki Siatkowej Opolanka, MKS Andrychów, UKS 22 Kraków, UKS
Setbol Oświęcim, Gmina Oświęcim (OKSIR).
Zespoły wystawiły w sumie 24 drużyny.
Turniej rozpoczął się przywitaniem poszczególnych ekip oraz wspólną modlitwą
i błogosławieństwem, którego udzielił
ks. Ireneusz Macioł. Po uroczystym rozpoczęciu przyszedł czas na pierwsze mecze.
Mecze składały się z 1 seta rozgrywanego do
20 punktów (bez przewagi dwóch punktów).
Uczestniczki zostały podzielone na 6 grup.
Podział odbył się drogą losowania poszczególnych miejsc w grupach przez trenerów.
W pierwszym etapie rozegrano mecze
w każdej grupie systemem „każdy z każdym”.
Następnie drużyny, które zajęły I i II miejsce
w poszczególnych grupach oraz cztery
najlepsze drużyny, które zajęły miejsce III,
utworzyły nowe grupy, które walczyły o miejsca 1-16. Pozostałe dwie drużyny, które zaję-
ły III miejsce oraz te, które zajęły IV miejsce,
walczyły o miejsca 17-24.
Pierwsze trzy miejsca zajęły odpowiednio drużyny MKS MOS Wieliczka I, LUKS
Sukces Komprachcice i MKS MOS Wieliczka
III. Drużyny ze Staniątek uplasowały się na
miejscu VII (SL SALOS Staniątki III), XV (SL
SALOS Staniątki I) i XXIII (SL SALOS Staniątki II). Każdej zawodniczce wręczono pamiąt-
SWM I OMENAA FOUNDATION DLA AFRYKI ZACHODNIEJ
SWM Młodzi Światu
Tekst: Jadwiga Karlak
16 października 2014 roku odbyło
się ostatnie posiedzenie Trybunału Apelacyjnego w Lahore w Pakistanie w sprawie skazanej na śmierć za bluźnierstwo
chrześcijanki Asii Bibi. Jednak wyrok został potwierdzony i Asii Bibi – skazanej za
rzekome bluźnierstwo przeciwko Mahometowi – grozi śmierć. Adwokat Asii Bibi,
Naeem Shakir, poinformował, że odwoła33
listopad 2014
nie przedstawione przez obronę zostało
odrzucone. W formie pisemnej wyjaśniono
dlaczego świadkowie są niewiarygodni,
a oskarżenia fałszywe. Jednocześnie zapowiedział złożenie odwołania do Sądu Najwyższego, który jest najwyższą instancją
pakistańskiego wymiaru sprawiedliwości.
SWM Młodzi Światu zaprasza do obejrzenia zwiastunu filmu pt.„Uwolnić Asię Bibi”
kowy dyplom, koszulkę i coś słodkiego. Za
miejsca I-III zawodniczki otrzymały medale.
W klasyfikacji zespołowej (brano pod uwagę 2 najlepsze drużyny z każdego zespołu)
zwyciężyła ekipa MKS MOS Wieliczka, drugie miejsce zajęła APS Opolanka, a trzecie
UKS 22 Kraków. Każdy z tych zespołów
otrzymał szklany puchar oraz pamiątkowy
dyplom. Gratulujemy!
Podczas turnieju działał kącik gastronomiczny, w którym można było skosztować
pysznych wypieków oraz napić się dobrej
kawy. Dziękujemy młodzieży za przygotowanie i przeprowadzenie turnieju!

(http://vimeo.com/108361682), poprzez
który nie można zapomnieć, że w jednym
z pakistańskich więzień przebywa niewinnie skazana kobieta. Zdjęcia do filmu były
realizowane w maju 2014 w Pakistanie,
Francji i Włoszech. W filmie wystąpiła
rodzina Asii Bibi, prawnicy, dziennikarze
i przyjaciele zaangażowani w sprawę jej
uwolnienia, a także Anne Isabelle Tollet
– dziennikarka, autora książki „Bluźnierstwo”, która jako pierwsza nagłośniła historię Pakistanki.

KIELCE JUŻ ZA NAMI
SWM Młodzi Światu
Tekst: Magdalena Pykosz
Zdj.: zbiory SWM Młodzi Światu
Miesięczny, już listopadowy, zjazd wolontariuszy dobiegł końca. Tym razem spotkaliśmy się w Kielcach, aby po raz kolejny cieszyć
się swoją obecnością podczas realizowania
wspólnych zadań.
Ogólnopolskie spotkanie skoncentrowane wokół tematu „Oratorium” rozpoczęło się
w piątkowy wieczór koncertem zespołu „New
Day” w pobliskim kościele. Oratorium Świętokrzyskie przyjęło nas ciepło i gościnnie. Dzień
zakończyła Msza św. Sobotnie przedpołudnie
wypełniły warsztaty, podczas których mieliśmy
możliwość dowiedzieć się nieco o pracy w grupie, o rolach, jakie w niej przyjmujemy, a nawet
wcielić się w nie, sprawdzając nasze aktorskie
umiejętności. Dowiedzieliśmy się także wiele
o sobie nawzajem, szczególnie o tym, co nas
łączy. Ksiądz Łukasz Krysmalski przybliżył nam
także w konferencji temat oratorium, sięgając
do początków pracy Księdza Bosko i przecho-
dząc do swojego doświadczenia z pracy z młodzieżą w Kielcach. Wieczorem wysłuchaliśmy
prezentacji Ani i Oli, wolontariuszek, które
miniony rok spędziły w Sudanie Południowym,
ucząc i wychowując dzieci z dwóch szkół podstawowych. W ciągu dnia nie zabrakło czasu
na długie rozmowy przy herbacie, spacery po
Kielcach i wspólne gotowanie. Niedzielę spędziliśmy w trzech parafiach, prosząc o duchowe i materialne wsparcie misji – szczególnie
w Czadzie.

TYDZIEŃ EDUKACJI GLOBALNEJ 2014!
SWM Młodzi Światu
Tekst: Agnieszka Mazur
Tegoroczna, szesnasta już, edycja Tygodnia Edukacji Globalnej odbywającego się
pod patronatem Centrum Północ-Południe
przy Radzie Europy odbyła się w Polsce
w dniach 15-23 listopada 2014 roku pod hasłem: „Czy wiesz, co zjesz jutro? Nie wszyscy
na świecie są pewni codziennego posiłku. TEG
2014 – bezpieczeństwo żywnościowe”.
SWM Młodzi Światu również włączył się
w działania TEG 2014 poprzez prowadzony od
maja projekt „Razem dla Rozwoju – aktywna
Edukacja Globalna w szkołach”. W dniach od
15 do 23 listopada w prawie stu szkołach całej Polski, biorących udział w projekcie, organizowane były akcje i inicjatywy edukacyjne
promujące tegoroczne zagadnienia Tygodnia
Edukacji Globalnej.

„STRZELECKI TRACES EXPEDITION”, CZYLI 14 000 KM W DWIE GODZINY!
SWM Młodzi Światu
Tekst: Monika Zaborek
Zdj.: zbiory SWM Młodzi Światu
W sobotę 15 listopada, Piotr Trybalski zabrał nas w niezwykłą podróż śladami Pawła
Edmunda Strzeleckiego. Racząc się kubkiem
gorącej herbaty z imbirem, z zapartym z zachwytu tchem, przenieśliśmy się do australijskiego Perth, gdzie zaczęła się przygoda
naszego gościa.
Nim zapięliśmy pasy, poznaliśmy sylwetkę Pawła Edmunda Strzeleckiego, polskiego
34
podróżnika, geologa i geografa z odkrywczym
zacięciem. Dokładnie 180 lat temu po przeżyciu zawodu miłosnego Strzelecki wyruszył
w podróż dookoła świata, która zajęła mu 9 lat.
Podczas odkrywania australijskich bezdroży
patron naszego spotkania zbadał najwyższe
pasmo górskie, a najwyższy szczyt patriotycznie
nazwał na cześć naczelnika insurekcji z 1794
roku „Górą Kościuszki”.
Następnie nasz prelegent, dziennikarz,
fotograf i podróżnik pokazał nam australijski
krajobraz swoimi oczami. Nie obyło się bez
pięknych fotografii i opisów fauny i flory oraz
charakterystycznych miejsc. Oprócz pięknych
i ekscytujących aspektów australijskiej rzeczywistości poruszona została istotna kwestia Aborygenów i ich miejsca w społeczeństwie. Nasz
przewodnik po australijskim outbacku zapre-
zentował się również z nietypowej strony: pokazał nam jak przyrządzać dania w pustynnych
warunkach, jak organizować wyścigi w korycie
wyschniętej rzeki i świetnie się przy tym bawić.
Wielkie wrażenie na wszystkich uczestnikach
zrobiło również brawurowe zdobycie najwyższego szczytu Australii, wspomnianej Góry Kościuszki. Nasz gość wraz ze współpodróżnikami
zrobił to na nartach! A następnie swój wyczyn
uczcili kieliszkiem szampana! Opowieściom
i fantastycznym wyczynom nie było końca.
Podczas spotkania wszyscy czuli się jakby
współuczestniczyli w tym niesamowitym projekcie. Pozostała nutka niedosytu i apetyt na
więcej opowieści i podróży! Australijską przygodę „Strzelecki Traces Expedition” zdecydowanie można nazwać przygodą życia!

OŁTARZ ŻYCIA
Szczyrk
Tekst: ks. Mieczysław Faruń SDB
Zdj.: ks. Mieczysław Faruń SDB
Dla całej wspólnoty w Szczyrku sanktuarium jest oczkiem w głowie i sercem. Bo tu
nie tylko się modlimy przed cudownym obrazem Matki Bożej Królowej Polski z przybywającymi do nas licznie wiernymi i gośćmi, którzy
chętnie do nas przybywają i o nowości pytają.
Wychodząc naprzeciw tym oczekiwaniom i realizując wcześniej zaplanowane dzieła, w dniu
27 listopada zostały zamontowane obrazy do
ołtarza życia, namalowane przez naszych niezawodnych braci Kruczków rodem z Bystrej
Krakowskiej.
Obraz główny przedstawia Księdza Bosko,
dwa skrzydła boczne sługę Bożą Matusię Małgorzatę i św. Dominika Savio. Wszystkie obrazy utrzymane są w jasnej, można powiedzieć
„niebiańskiej” poświacie. To trzeba koniecznie
zobaczyć. Obrazy zostały założone przez pracownię państwa Kłosków, którzy wykonali
pierwszy ołtarz Miłosierdzia Bożego.
Ciekawym zbiegiem Bożej Opatrzności ołtarz życia został zamontowany tuż po koronce
do Miłosierdzia Bożego, jaka codziennie jest
odmawiana w naszym sanktuarium, przez co
została podkreślona łączność tych dwóch nie-
MAJĄ TALENT
Świętochłowice
Tekst: Wojciech Szołtysek
Zdj.: zbiory SZSP„DB” w Świętochłowicach
Występy taneczne, akrobatyka sportowa,
recytacja, prace plastyczne oraz niezliczone
rodzaje muzyczne zdominowały czwartkowe popołudnie w Centrum Kultury Śląskiej
w Świętochłowicach. Okazją były doroczne „Cecylki”, czyli przegląd talentów
wychowanków Salezjańskiego Zespołu
Szkół Publicznych „Don Bosko” w Świętochłowicach. Niemalże trzy godziny
popisów scenicznych samych uczniów
w różnych konfiguracjach nie pozwoliły się
35
listopad 2014
nudzić wypełnionej po brzegi sali. Wieczór
ku czci św. Cecylii – patronki muzyki kościelnej – przyciąga nie tylko uczniów szkoły, ale
również jej absolwentów, rodzeństwo, rodziców oraz nauczycieli. Wszyscy oni chętnie
angażują się na scenie, stąd też nie zabrakło
nietypowych duetów, jak np. córki z matką czy
nauczycielki z uczniem. Najmłodszy uczestnik
miał pięć lat i pod wpływem emocji zapragnął
wystąpić na salezjańskiej scenie, za co publika nagrodziła go gromkimi oklaskami.
zwykle pięknych i ubogacających tę świątynię
ołtarzy. Zostały one od razu zauważone przez
wiernych i przyjęte z wielką wiarą i miłością,
tak jak jest przyjmowany przez nas Chrystus,
który każdego dnia przychodzi do nas, aby dawać nam nowe życie.

Tych zresztą nie zabrakło dla nikogo –
i nieważne było, czy dany występ był bardziej
lub mniej udany. Wartością samą w sobie był
sam udział i pokazanie innego oblicza, co
potwierdza nauczycielka Aneta Fiedeń: „To
niesamowite przeżycie, kiedy wychowawca
ma możliwość zobaczenia swojego ucznia w
innym świetle. Okazuje się, że niejednokrotnie
właśnie tego rodzaju wydarzenia pozwalają
nam odkryć uczniów na nowo. Sama tego dziś
doświadczyłam.”
Dla młodych artystów było to wielkie wydarzenie, a dowodem były długie przygotowania zwieńczone niejednokrotnie profesjonalną aranżacją utworów, tak jak miało to miejsce
w przypadku chociażby rodzeństwa Moniki
i Dawida Czogałów, czy też efektowną oprawą
sceniczną. W tym ostatnim prym wiodły chociażby zespoły Ventus czy Czarne Blond Włosy.
Zresztą ci ostatni na gorąco komentowali: „Ten
występ sprawił nam wiele radości. Dziękujemy
tym, którzy dodawali nam otuchy, bili brawo lub
w inny sposób okazywali swoją jedność z występującymi. To był i będzie niezapomniany wieczór.”
Ksiądz Mirosław Niechwiej – odpowiedzialny za organizację niezwykłego koncertu
– uważa, że podziękowania należą się bez wyjątku wszystkim: „Niesprawiedliwością byłoby
pominięcie kogokolwiek z występujących na
scenie CKŚ. Te trzy godziny udowadniają, że
poprzez sztukę młodzi ludzie mogą wyrażać
swoją bogatą osobowość. Dziękuję im wszystkim za uczynienie wieczoru ku czci św. Cecylii
po raz kolejny niezapomnianym wydarzeniem.
Składam również słowa wdzięczności rodzicom za włożony trud, oraz tym, którzy przyczynili się do organizacji koncertu – w szczególności dyrekcja CKŚ na Zgodzie oraz spece od
nagłośnienia i oświetlenia – i którzy po raz
kolejny nas nie zawiedli”.

ANDRZEJKI NA 200%
Świętochłowice
Tekst: ks. Paweł Centnar SDB
Zdj.: ks. Mirosław Niechwiej SDB
Tradycji stało się zadość… Kolejny raz
nasze oratorium oraz wspólnota szkolna spotkały się na całonocnym spotkaniu andrzejkowym. Salezjanie, animatorzy oraz młodzież tę
wyjątkową noc spędzili na byciu razem. Nie
zabrakło tańców, których uczyliśmy się na
wcześniejszych obozach czy zabawach i które wszyscy bardzo lubimy. Blisko stu młodych
ludzi wzajemnie ze sobą tańczyło i wspólnie tworzyło wspaniały klimat życzliwości.
Nie zabrakło również czasu na gry na sali
gimnastycznej, czasu na rozmowy i oczywiście wspólne posiłki, żeby sił do zabawy nie
zabrakło. Powodzeniem cieszyła się gra terenowa, która uczyła nas odpowiedzialności,
jak i zawierzenia drugiej osobie, a polegała na
prowadzeniu „niewidomego” i sterowaniu go
jedynie głosem. Tor do pokonania nie był łatwy, a został przygotowany przez grono blisko
20 animatorów i pomocników, którzy mieli nie
mniej zabawy przy przygotowaniu, co uczestnicy przy pokonywaniu wymyślnych ścieżek
i przeszkód.
Nasze spotkanie andrzejkowe było również czasem przygotowania do dwusetnej
rocznicy urodzin Księdza Bosko. Z tego powodu praca w grupach była poświęcona w
całości świętemu wychowawcy. Poznawaliśmy świętego kapłana poprzez jego sny
i wizje. Każda z pięciu grup musiała przedstawić jeden sen. Wcześniej była okazja, żeby zapoznać się z treścią snu i troszkę porozmawiać
o jego przesłaniu i znaczeniu.
Nasze spotkanie zmierzało jednak do
najważniejszego celu, którym była uroczysta
36
Eucharystia i poprzedzająca ją półtoragodzinna adoracja Najświętszego Sakramentu,
podczas której była możliwość skorzystania z
sakramentu pokuty i pojednania. Był to czas
rachunku sumienia oraz czas dziękczynienia
za otrzymane łaski w minionym roku liturgicznym. Mszy św. przewodniczył ks. Adam Starzyk,
który również wygłosił słowo Boże podkreślając, że każdy ma być mieszkaniem dla Pana,
aby mógł przyjść i w nas zamieszkać.
Blisko setka dziewcząt i chłopców wraz z
wychowawcami i animatorami dzielnie trwała
do godzin rannych, gdyż spotkanie zakończyło
się dopiero o 8:00. Wszyscy bezpiecznie i w radosnym klimacie opuszczali mury szkoły, która
kolejny raz stała się ich domem, boiskiem i
parafią. Tym samym nasze oratorium spełniło
swój cel, którym jest towarzyszenie młodemu
człowiekowi w drodze do nieba.
Z serca dziękuję wszystkim uczestnikom,
a szczególnie animatorom, którzy włożyli
w to wydarzenie swoje serce i siły. Szczegól-
ne podziękowanie kieruje w stronę Weroniki
i Patrycji, naszych wychowawczyń, oraz animatorów, którzy przez ostatni miesiąc pięknie
pracowali. Dziękuję również naszemu zespołowi szkolnemu za ubogacenie śpiewem
wszystkich momentów spotkania. Dziękuje Oli,
Roksanie, Sonii, Kasi, Julce, Dominice, Viktorii,
Piotrkowi, Hani, Monice i wszystkim pomocnikom oraz obsłudze naszego święta. Chwała
Panu!

oferować? Historie Księdza Bosko i Dominika
Savio są raczej znane, może być nudno. I tu zaskoczenie! Wraz z kolejnymi obrazami z życia
świętych, relikwiami, miejscami, w których do-
serca wlewał się duch św. Jana Bosko. Może
brzmi to patetycznie, ale było prawdziwe.
Wzruszenie wywołało także przekroczenie
progu kościółka, na którym klęczał mały Dominik Savio, czekając na mszę. Oczy zaszkliły
się szczególnie niewieściej części wycieczki,
kiedy zobaczyły różowe i niebieski wstążeczki
we wszystkich miejscach i ołtarzach związanych z tym młodym świętym. Okazało się, że
jest patronem matek, kobiet w stanie błogosławionym i starających się o dziecko. Zmęcze-
rastali, przebywali, to, co było znane z książek,
szkolnych akademii czy kazań księży, stawało
się coraz bardziej autentyczne, coraz bliższe.
Dla księży przeżyciem było odprawianie Mszy
św. w kaplicy Pinardiego, w której św. Jan Bosko po raz pierwszy odprawił Mszę ze swoimi
wychowankami. W pokoikach św. Jana Bosko
przechadzał się zadumany diakon Paweł – tę
drogę duchową wybrał. Pani księgowa i pani
sekretarka stwierdzają, że chyba dopiero teraz
poznają życie naszego świętego, a nauczyciele
snują refleksje na temat tego, czy nasz duchowy przewodnik byłby dumny z naszej pracy
z młodzieżą, czy też coś należy poprawić?
Anioł Pański i chwila ciszy w miejscu, o
którym kiedyś młody Janek Bosko miał proroczy sen, wieczorne opowieści tam, gdzie
odbywało się słówko na dobranoc, pokój, w
którym Don Bosco pracował, a potem umierał
– to wszystko nie mogło nam być obojętne. W
ni, przy kolacji wszyscy odpowiadali sobie na
poprzednie pytanie – po to właśnie tu przyjechaliśmy – zaczerpnąć u źródła. Głośne śmiechy wydobywające się z pokoju świadczyły o
tym, że nikt nie żałuje. Podczas porannej Mszy
poniedziałkowej wszyscy powtarzali: dziękuję.
Na zakończenie wojażu słynna Wenecja –
wymarzona i przez niektórych widziana po raz
pierwszy. Chociaż od poprzedniego wieczoru
padał deszcz, wody po kolana nie było, a pogoda dopisała. I mimo, że tempo było szybkie,
to wąskie uliczki, błyszczące zza wystaw szkło
weneckie, tradycyjne kolorowe maski, lody
włoskie, monumentalizm katedry i loży dożów
na placu św. Marka oraz przepłynięcie gondolą w godzinach wieczornych były doskonałym
dopełnieniem wyjazdu. W drodze powrotnej busik pękał od śmiechu, nawet spać się nie chciało
(i dobrze, zważywszy na to, że bagaże powypadałyby z powodu niedomkniętego bagażnika –
Z ZIEMI WŁOSKIEJ DO POLSKI…
Zabrze
Tekst: Aneta Niewlaczyn
Zdj.: Aneta Niewlaczyn
Długi listopadowy weekend, okazja do
błogiego lenistwa, upragnionego snu, wyczekiwanego odpoczynku… Ale 14-stka pracowników Salezjańskiego Zespołu Szkół Publicznych
im. św. Dominika Savio w Zabrzu postanowiła
z tego zrezygnować i wykorzystać czas wolny na
wędrówkę śladami św. Jana Bosko i św. Dominika Savio. 7 listopada o godz.18.00 księża, nauczyciele i pracownicy szkoły w Zabrzu na czele
z ks. dyrektorem Tadeuszem Goryczką wyruszają dwoma busikami w podróż do Włoch. Wszyscy
zmęczeni, warunki drogowe złe – plucha i mgła,
w busiku ciasno i jedno pytanie: Co mnie pokusiło? Jedziemy całą noc, drzemka na parkingu przy
stacji benzynowej, wciąż leje… Przystanek nr 1
– Padwa. Przebieramy się na tylnym siedzeniu
niezawodnego busika – przecież tam, gdzie studiował Jan Kochanowski nie będziemy chodzić
w dresach… I chyba był to moment, w którym
wstąpiła w nas energia, prawdziwy włoski? –
polski! temperament – aparaty fotograficzne
w dłoń i ciao Italia! Katedra, piękne kamieniczki
i pierwsze grupowe zdjęcie! Przystanek nr 2 –Werona skąpana w deszczu, ale romantyczna. Stukot kopyt koni dorożek po zaczarowanym bruku
i słynny balkon Julii. Przystanek nr 3 – polskie
kabanosy – cóż – trzeba mieć siły na zwiedzanie.
I wreszcie droga do Turynu, z każdym kilometrem przybywał jeden promyk słońca – na
szczęście budzący naszego superbohatera, kierowcę.
Pokoje, rzucamy bagaże i udajemy się na
„salezjański spacer”. Poznajemy m. in. historię
świętego szubienic, ks. Józefa Cafasso. Docieramy do katedry w Turynie, gdzie znajduje się
słynny Całun Turyński. W tym miejscu wydaje
się, że w naszą podróż zaczęła się wkradać
sfera sacrum – ale to na nią nasze serca coraz bardziej się otwierały. Modlitwa stała się
motywem przewodnim naszej podróży. Na
zakończenie dnia Msza św. w kaplicy na Valdocco i wspólny posiłek z salezjanami różnej
narodowości. Wieczór
w pokojach – dzielenie się pierwszymi
wrażeniami z wyjazdu, integracja i nieco dłuuuższe rozmowy w pokoju żeńskim.
Niedziela była dla wszystkich zagadką.
Colle Don Bosco i Valdocco – co mogą nam za37
listopad 2014
każda podróż musi mieć przygody). 11 listopada
o godz.6.00 podróż dobiegła końca.
Co przywieźliśmy z ziemi włoskiej do Polski? Pamiątki, wino, zdjęcia, ale też dobre relacje
między nami. Jechaliśmy w 14-tkę, wróciliśmy
w 15-tkę – figura św. Dominika Savio znalazła
swoje miejsce w kaplicy szkolnej. Przede wszystkim jednak wróciliśmy z przekonaniem, jak wiele można zdziałać dzięki temu, że komuś się po
prostu chce. I nie chodzi jedynie o rozpoczynanie inwestycji bez pieniędzy, jak Ksiądz Bosko
budujący swoje kościoły. Przywieźliśmy pozytywne nastawienie do pracy w szkole, w której
charyzmat salezjański jest szczególnie ważny i
przekonaliśmy się, że świętość istnieje nie tylko
na kościelnych obrazach, ale może zagościć na
stałe w naszych sercach.

DZIĘKUJĄC ZA WOLNOŚĆ
Zabrze
Tekst: Michał Maciejak
Zdj.: Kamila Schaub
W środę 12 listopada w szkole odbył się
apel z okazji Święta Niepodległości. Został
on przygotowany przez klasę 3c gimnazjum
na czwartej godzinie lekcyjnej. Po chwili
lekkiego szumu uroczyście wprowadzono
sztandar szkoły, a wszyscy obecni odśpiewali
hymn państwowy. Następnie narrator opowiedział o okolicznościach odzyskania przez
Polskę niepodległości. Później klasa trzecia
przedstawiła nam różne pieśni i wiersze patriotyczne, m.in. „Modlitwę o Polskę”, „Rotę”,
„Polskę”, losy Polski po rozbiorach i po I woj-
ANDRZEJKOWE ORATORIUM
Zabrze
Tekst: Anna Dobrowolska
Wychowankowie zabrzańskiego oratorium
zaczęli zabawę andrzejkową już cztery dni
wcześniej. 26 listopada wychowawcy, animatorzy oraz samorząd szkolny postanowili zorganizować ostatnią przedadwentową zabawę dla
najmłodszych.
Przychodząc jak co dzień do oratorium, dzieciaki zaczęły najpierw odrabiać zadanie domowe
38
i uczyć się. Jednak już po półgodzinie wszystko
zaczęło nabierać rozpędu. Postanowiliśmy tych
naszych młodych kolegów trochę rozruszać na
początek, więc jako pierwsze pojawiły się tańce na auli. Niektóre bardziej integracyjne, inne
mniej, ale ruchu i zabawy było co nie miara. Tuż
po wstępnym zmęczeniu dzieciaków przyszła
pora na Wielką Grę, czyli Karteczki. W sali zrobiło
nie światowej oraz przemówienia marszałka
Józefa Piłsudzkiego. Na zakończenie głos zabrał dyrektor szkoły, który raz jeszcze zwrócił
uwagę na to, jak ważny dzień świętujemy.
Wszyscy podziękowaliśmy też oklaskami
uczniom, którzy występowali, oraz przygotowującej akademię pani Niewlaczyn.

się bardzo kolorowo i radośnie. Dzieciaki, biegając między sobą, grały w „marynarzyka”, starając
się za wszelką cenę przechytrzyć przeciwnika.
Gra, widać bardzo lubiana przez dzieci, nie zawiodła i tym razem. Tuż po niej aula znów na chwilę
zamieniła się w taneczny parkiet. Zaanimowane
przez animatorów tańce szukały najmłodszych
sympatyków. Po kolejnym rozruszaniu towarzystwa pojawiły się wyczekiwane przez wszystkich
wróżby. Dzieci rozeszły się do poszczególnych
stanowisk, by dowiedzieć się, co je czeka w przyszłym roku. Dziewczynki, tradycyjnie układając
buty, mogły przekonać się, która z nich pierwsza
wyjdzie za mąż. Chłopcy zaś, wbijając szpilkę
w papierowe serce, rozwiewali swoje wątpliwości co do imienia swojej wybranki. I było jeszcze
wiele, wiele innych wróżb, które sprawiły dzieciakom mnóstwo radości i wywoływały uśmiech na
twarzach.
Na sam koniec, po całej frajdzie związanej
z andrzejkowym szaleństwem, na uczestników
czekał słodki poczęstunek. Ale jeszcze tuż przed
nim wszyscy udali się do szkolnej kaplicy, by podziękować za dobrze przeżyty dzień. Później, siadając między sobą, dzieciaki rozprawiały o tym, co
ŚWIĘTO MUZYKI
Robak. Całość poprowadził, tradycyjnie już,
ks. Andrzej Gołębiowski. Przygotowaniem
tego wielkiego wydarzenia kierowali pani
Monika Burdyszek i pan Szymon Cichoń,
dyrygent, co kosztowało ich zapewne wie-
Zabrze
Tekst: Paulina Kaczmarczyk
Zdj.: Kamila Schaub
W czwartek 13 listopada odbyło się
osiemnaste już Święto Muzyki ku czci jej
patronki – św. Cecylii (niemal od początku
nazywane Cecylkami). Na tegorocznym koncercie, który miał miejsce w zabrzańskim
Domu Muzyki i Tańca, pojawiły się ważne
osobistości, a wśród nich: pani prezydent
Małgorzata Mańka-Szulik i ks. inspektor
Dariusz Bartocha SDB. Chór Cantores Don
Bosco, jak zawsze, stanął na wysokości za-
39
listopad 2014
ma im przynieść kolejny rok. A tuż po wieczornej
słodkiej uczcie wszyscy udali się do domów, by
móc w końcu opowiedzieć swoim rodzicom, co
ich jeszcze czeka.

dania. Zarówno jego występ, jaki i popisy
solistów, wzbudziły mnóstwo pozytywnych
emocji. Dumni możemy być także ze zdolności muzycznych naszych nauczycielek:
pani Agaty Bladoszewskiej i pani Aleksandry Krajewskiej. Na scenie wystąpili również
salezjanie, których reprezentował ks. Sylwester Rozenberg. Grą na fortepianie urzekli
nas Tomasz Wienchor i Dominik Piontek,
a dźwięki z gitary przepięknie wydobył Jan
le wysiłku i czasu spędzonego na próbach
z chórzystami. Jak wszyscy zgodnie podkreślali, trud ten zdecydowanie się opłacił
– wszystko było dopięte na ostatni guzik,
a zebrani goście mogli wysłuchać naprawdę pięknego koncertu, wywołującego (jak
mówili goście redaktorom szkolnej gazetki)
wzruszenie, radość i wiele innych dobrych
emocji.

40

Listopad - Salezjanie

Transkrypt

Podobne dokumenty

Gimnazjum i Liceum Towarzystwa Salezjańskiego

Prezentacja "Kuchnia francuska"

Drodzy młodzi przyjaciele!