Tytu³ artyku³u - Instytut Antropologii w Poznaniu

Kronika
121
Nowi członkowie honorowi PTA
MACIEJ HENNEBERG
Urodzony w 1949 r. w Poznaniu, Wood Jones
Professor of Anthropological and Comparative
Anatomy, Dyrektor Instytutu Nauk Anatomicznych (Department of Anatomical Sciences) i prodziekan (Associate Dean) Medical School,
University of Adelaide w Australii.
Ukończył studia (1973), doktoryzował się
(1976) i habilitował (1981) w dziedzinie antropologii na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1978 i 1984-86 był wykładowcą antropologii na University of Texas
w Austin, USA. Od 1986 do 1990 r. był profesorem nadzwyczajnym anatomii w szkole medycznej University of Cape Town, a następnie (1991-95) profesorem anatomii i biologii
człowieka na University of the Witwatersrand w Johannesburgu, RPA. Od 1996 r.
pracuje na uniwersytecie w Adelaidzie.
Profesor Henneberg jest przewodniczącym Australazjatyckiego Towarzystwa
Biologii Człowieka, Visiting Fellow of St. Cross College w Oksfordzie, Fellow of
the Australian Institute of Biology oraz członkiem honorowym Greckiego Towarzystwa Antropologicznego. Od 1985 roku, wraz z żoną – dr Renatą Henneberg, jest
osteologiem w Superintendencjach Archeologicznych Regione Basilicata, Salerno
i Pompeii we Włoszech.
Prowadził badania wykopaliskowe w Polsce, Teksasie, Afryce Południowej i we
Włoszech, a także badania longitudinalne rozwoju dzieci w Afryce i w Australii.
Opublikował 171 prac naukowych i dwa tomy prac zebranych na tematy ewolucji
człowieka, paleodemografii, paleopatologii i auksologii. Popularyzował antropologię w prasie codziennej i w programach radiowych i telewizyjnych w wielu krajach,
m.in. w BBC World Service i w National Geographic. W latach 1978-84 był sekretarzem redakcji Przeglądu Antropologicznego; obecnie jest jednym z redaktorów
(Managing Editor) czasopisma Homo. Od roku 1970 jest członkiem Polskiego
Towarzystwa Antropologicznego.
122
Nowi członkowie honorowi PTA
TADEUSZ KRUPIŃSKI
Urodzony w 1930 r. w Łańcucie, emerytowany profesor Uniwersytetu Wrocławskiego i kierownik Zakładu Biologii Człowieka Uniwersytetu Opolskiego.
Ukończył studia (1956), doktoryzował się (1962)
i habilitował (1973) w dziedzinie antropologii na
Uniwersytecie Wrocławskim; tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1978 roku, od 1995 roku
jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Wrocławskiego, a od 1999 r. – także Uniwersytetu
Opolskiego.
Działalność naukowa Tadeusza Krupińskiego
obejmuje wiele działów antropologii; tematyka
prowadzonych przez niego badań obejmowała zagadnienia filogenezy człowieka, genetyki człowieka, biologii populacji pradziejowych, antropologii klinicznej, ergonomii i historii
antropologii, a jego dorobek naukowy liczy 70 artykułów i rozpraw naukowych. Był
promotorem 12 przewodów doktorskich (obecnie kieruje trzema kolejnymi) oraz
recenzentem bardzo wielu rozpraw doktorskich i habilitacyjnych, a także wniosków
profesorskich. Wykształcił na Uniwersytetach Wrocławskim i Opolskim łącznie
ponad 400 magistrów.
Profesor Krupiński pełnił liczne funkcje uniwersyteckie, m.in. na Uniwersytecie
Wrocławskim w latach 1981-87 i 1990-96 był dziekanem Wydziału Nauk Przyrodniczych, przewodniczył kilku komisjom Senatu, a w latach 1975-2000 kierował
Zakładem Antropologii; od 1999 roku kieruje Zakładem Biologii Człowieka na
Uniwersytecie Opolskim.
Od 1975 roku jest członkiem Komitetu Antropologii PAN, a w latach 1990-93 był
jego przewodniczącym. Był też członkiem Komitetu Ergonomii PAN, członkiem
i przewodniczącym Rady Naukowej Zakładu Antropologii PAN we Wrocławiu,
członkiem Rady Naukowej Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie,
Rady Naukowej Episkopatu Polski (1989-96), Prymasowskiej Rady Społecznej
(1986-89) i członkiem oraz przewodniczącym Arcybiskupiej Rady Społecznej.
Uczestniczył w radach redakcyjnych Przeglądu Antropologicznego i Materiałów
i Prac Antropologicznych, a od 1992 r. jest redaktorem naukowym wydawnictwa
Uniwersytetu Wrocławskiego Studia Antropologiczne. Jest członkiem wielu towarzystw naukowych.
Kronika
123
NAPOLEON WOLAŃSKI
Urodzony w 1929 r. w Zapuście, studiował
(1947-51) fizykę, medycynę i antropologię
na Uniwersytecie Warszawskim. Doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim
(1957), habilitował na Uniwersytecie
Łódzkim (1962), odbył staże podoktorskie
w Fels Research Institute for Study on
Human Development w Ohio, oraz New
York Medical College & Flower Hospital
w Nowym Jorku (1964-65); w 1983 roku
uzyskał tytuł profesora.
Twórca i pierwszy kierownik: Zakładu
Antropologii w Akademii Wychowania
Fizycznego w Warszawie (1954), Zakładu
Morfofizjologii Rozwoju w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie (1959)
i Zakładu Ekologii Człowieka w Instytucie Ekologii Polskiej Akademii Nauk
(1969). Twórca Zakładu Ekologii Człowieka (1987) w rządowym Centrum Badań
Naukowych i Studiów Podyplomowych (CINVESTAV) w Meksyku, współtwórca,
wraz z żoną – prof. Anną Siniarską-Wolańską, Sekcji Ekologii Człowieka (zespołu
katedr) na Uniwersytecie im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
(2001). Od 1994 roku członek rzeczywisty Meksykańskiej Akademii Nauk. Wykładał na uniwersytetach (i współorganizował konferencje) w wielu krajach Europy,
obu Ameryk i Azji.
Badania dotyczące ekologii człowieka prowadził zarówno w Polsce, jak i poza
Polską – w Czarnogórze, Korei Południowej, Japonii i Meksyku. Jest autorem 877
publikacji, w tym 28 wydań książkowych i ponad 50 rozdziałów w książkach, wydanych w kilkudziesięciu krajach. W Polsce jego Rozwój biologiczny człowieka
doczekał się 6 wydań (1970-1986), a Czynniki rozwoju człowieka miały 3 wydania.
Był redaktorem i współautorem pierwszego podręcznika Biomedycznych podstaw
rozwoju i wychowania oraz autorem pierwszych powojennych norm rozwoju
fizycznego dzieci i młodzieży.
Profesor Wolański był założycielem i redaktorem naczelnym (1963-1968) Prac
i Materiałów Naukowych Instytutu Matki i Dziecka i Studies in Human Ecology
(od 1973), a także członkiem wielu rad redakcyjnych zagranicznych czasopism;
otrzymał członkostwa honorowe Słowackiego Towarzystwa Antropologicznego
(1965), Chorwackiego Towarzystwa Antropologicznego (1978) i Amerykańskiego
Towarzystwa Ekologii Człowieka (1987).