Tom I

-1-
Księga I od Makomaski
Przodkom moim i córce Iwonie, która
wspierała mnie w najtragiczniejszych
chwilach Ŝycia – składa w hołdzie
Autor Mirosław Rakowski
-2Od Autora
Heraldyka i genealogia były w moim Ŝyciu od
zawsze. Od szczenięcych lat fascynował mnie świat
tajemniczych herbów, ich powstanie i tworzenie, legendy i
mity związane z nimi, jak i historie rodów, które przez setki
lat tworzyły historię tej ziemi. Po rozwinięciu pierwszych
skrzydeł następuje kryzys zawiązany z nieudanym
małŜeństwem. Po rozstaniu z Ŝoną kryzys ustępuje i dzięki
córce Iwonie wróciłem do kontynuowania dalszej pracy. W
pierwszej wersji miałem zamiar wydać własny, autorski
herbarz, w układzie odmiennym od dotychczas
spotykanych. Miał on być przedstawiony herbami, a
dopiero pod kaŜdym z nich umieszczone być miały rodziny
do nich naleŜące. Los zrządził jednak inaczej i na drodze
mej stanął Pan Norbert Wacławczyk, z którym juŜ
współpracowałem i zaproponował kontynuacją dzieła
Adama Bonieckigo. Muszę przyznać, iŜ w pierwszej chwili
nie byłem tym zachwycony, inny wydźwięk ma własna
samodzielna praca, a czym innym jest w mym odczuciu
kontynuacja dzieła poprzednika. Kiedy minęły emocje
związane z tym tematem, nasunęły mi się refleksje, Ŝe jest
to jednak pewnego rodzaju nobilitacja dotychczasowej
działalności. Trudniej, choć bardziej zaszczytnie jest
bowiem kończyć dzieło wielkie, niŜ zaczynać coś co wcale
nie musi się nim okazać. Jest to równieŜ hołd złoŜony
człowiekowi, któremu nie starczyło Ŝycia na ukończenie
pracy i jest jego wskrzeszeniem, zmartwychwstaniem.
Zmieniając własny punkt widzenia, wszystkie siły i
umiejętności rzuciłem do tej pracy i wierzę, Ŝe starczy mi
czasu na jej ukończenie. Byłbym tutaj niewdzięcznikiem
gdybym nie wspomniał o tych, dzięki którym praca
niniejsza mogła powstać. O córce Iwonie i Panu Norbercie
Wacławczyku juŜ wspomniałem, poniewaŜ są to główni
-3bohaterowie, dalej wspomnieć wypada pracownika
Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu, Marcina Radomskiego,
któremu tą drogą dziękuję za wspaniałą współpracę, słowa
uznania naleŜą się teŜ Eli Derdzie, dzięki której wróciłem
do równowagi ducha i u której napisałem część pracy oraz
Ninie Kretkowskiej dzięki wsparciu której pracę moją
chciałbym zakończyć. Osobne podziękowania kieruję pod
adresem mojego wnuka Roberta, syna mojej drugiej córki,
Izabeli, wspierającego mnie od strony techniczno –
wykończeniowej zagubionego niestety pomiędzy wizją
świata małomiasteczkowo – drobnomieszczańskiego z
domieszką pruderii a wersją mniej powściągliwą.
Gdyby niewspomniane wyŜej postacie, z których
kaŜda wniosła cegiełkę, a być moŜe jeszcze coś więcej
powstanie pracy byłoby nie moŜliwe.
-4Makomaski – herbu Jastrzębiec
Józef – miał dwie śony, Teklę Niwicką i Annę
StrzyŜowską, z pierwszej synowie: Ignacy – oficer wojsk
Austriackich, Maciej Michał ur. 1788r (metryka w
Łososinie), Stani
W tym miejscu kończy się dzieło Bonieckiego, dalsza część
opracowana przez autora.
Stefan – pisane Makomaski, wymieniony 1639r,
Marianna – za Piotrem Borkowskim herbu Junosza, synem
Pawła i Zofii Kuczborska herbu Ogończyk 1660r
Mateusz - 1698r podsędek płocki, pozostawił syna
Wojciecha Bartłomieja,
Wojciech – 1698r właściciel Czochówka woj. płockie, miał
syna Jakuba – po którym syn Mikołaj – pozostawił syna
Jakuba – oŜenionego z Marianną Hądzeńską, z której
synowie: Ignacy i Stanisław, z nich
Ignacy – wylegitymowany 1841r w Królestwie, brat
Stanisław – urzędnik w Królestwie, od 1837r występował
pod herbem Zasługa, podobnie jak jego syn Leopold,
N. – 1750r za Michałem Kickim herbu Gozdawa synem
Aleksandra i Konstancji Przedwojewskiej,
Wincenty – z Makomas, syn Bartłomieja skarbnika
płockiego, 1787r nabył Ulinkę Małą pow. ksiąski od
Kozickich, zm. 1793r, Ŝona Salomea Byszewska herbu
Jastrzębiec, córka Michała i Ewy Świerkowskiej, dała mu
synów: Wincentego Jana ur. 1793r, Teofila Tomasza ur.
1784r i Józefa Teodora ur. 1776, ochrzczonych w Lelowie,
wylegitymowanych 1803r w Galicji Zachodniej, z których
Józef Teodor – miał synów:
-5Hipolita – właściciela Częstoniewa i Kiełbowa 1841r
oŜenionego z Marią Jackowską herbu Gozdawa, córką
Marcelego i Marii Makomaskiej i
Leopolda – zm. bezdzietnie, wylegitymowani 1843r w
Królestwie
Wincenty Stanisław – syn Józefa, skarbnika płockiego i
Barbary Hadziewicz herbu Wieniawa córki Piotra Pawła i
Marianny Opackiej, miał syna Józefa ur. 1797r,
Jan – właściciel Cieciszewa pow. płocki, pozostawił synów:
Stanisława i Józefa wylegitymowanych 1838/39r w
Królestwie
Wincenty – syn Pawła i Anny Chrościkowskiej, 1827/28r
funduje wzniesienie Kościoła PodwyŜszenia KrzyŜa w
śulicach,
Maria – (1837r – 1911r) za Mikołajem Orsinim –
Rosenberg, wdowa po Przeździeckim, synem Alojzego i
Bazyliany RoŜałowskiej,
Ludwik – kompozytor, syn Wincentego płk napoleońskiego,
pozostawił syna
Wacława - Ŝonatego z Michaliną Morzycką, która dała mu
czworo dzieci, z nich znany syn
Konstanty Ludwik – (1894r – 1969r) ur. w Warszawie
najstarszy z dzieci, kończy prawo na Uniwersytecie
Poznańskim, sędzia w Inowrocławiu, a w 1929r w Mińsku
Mazowieckim, od 1934r sędzia okręgowy w Warszawie,
1939r warszawskiego sądu apelacyjnego, walczył w stopniu
ppor w Armii Polskiej we Francji później w Szkocji, 1941r
mianowany przewodniczącym Odwoławczego sądu
morskiego, 1942r komisarz pracy dla przedsiębiorstw
Ŝeglugi morskiej i rybołówstwa morskiego, pracował w
komisji prac ustawodawczych przy ministerstwie
sprawiedliwości, skarbnik Stowarzyszenia Prawników
Polskich w Zjednoczonym Królestwie, po powrocie do
kraju od 1946r sędzia Sądu Apelacyjnego w Warszawie,
-61947r mianowany członkiem polskiej grupy narodowej
przy Stałym Trybunale ArbitraŜowym w Hadze, 1949r w
Łódzkim sądzie Apelacyjnym, 1951r – 1962r sędzia Sądu
Wojewódzkiego dla woj. łódzkiego, zm. w Łodzi,
pochowany tamŜe na Starym Cmentarzu Katolickim przy ul.
Ogrodowej, był odznaczony KrzyŜem Kawalerskim Orderu
Odznaczenia Polski, dwukrotnie Ŝonaty: 1) od 1922r w
Warszawie z Zofią Dworzaczek, z niej dzieci: Dorotę
Lewandowską i Wacław – kapitan Ŝeglugi wielkiej oraz 2)
od 1948r w Łodzi z Janiną Jaskulską,
Bolesław – miał córkę Wandę Jabłońską,
Adam – (1873r – 1953r), Ŝonaty z Marią Gutkowską,
Konstancja – około 1900 za Janem Gumińskim.
Makomaski – herbu Zasługa
Stanisław – syn Jakuba, 1837r otrzymał prawa nowego
szlachectwa i herb z odmianą nazwany Zasługą,
wylegitymowany w Cesarstwie z synem Leopoldem.
Makomaski –
Wincenty – major wojsk polskich, właściciel Trembaczewa,
rawski sędzia pokoju, wylegitymowany 1840r w Królestwie.
Makorzyński –
Florian – Podpisał elekcję 1697r Augusta II z woj.
inowrocławskim.
Makosiej – herbu Prawdzic
Wywodzili się z Rusi Czerwonej woj. bełskiego, ród wygsł
w XVIIw, ich nazwisko uŜywane było równieŜ jako
przydomek wielu innych rodzin.
-7Bartłomiej i Maciej – Makosiej, 1564r poborcy wybrani z
sejmu, z nich
Maciej – 1570r podstarosta,
Maciej – pisał się z Wiśniewa, właściciel Młodatycz –
1589r wojski bełski, pozostawił synów: Tomasza i
Stanisława – wspomnianych 1589r.
Makowelski (Makowielski) – herbu Epinger
Wpisani 1830r do ksiąg szlachty guberni grodzieńskiej.
Makowiecki – herbu Dołęga
Pochodzą z wielkopolski,
Walenty – 1581r komornik Stefana Batorego, miał braci i
nieznane potomstwo,
Andrzej i Adam – z woj. kaliskim, Konstanty i Paweł – z
woj. poznańskim – podpisali elekcję Agusta II 1697r,
Florian i Michał z woj. sieradzkim, Rafał z woj.
poznańskim i Krzysztof z woj. kaliskim – podpisali elekcję
Stanisława Leszczyńskiego 1733r,
Paweł – skarbnik bracławski, 1770r właściciel Pustelnika,
Ŝona Antonina Wilkiewicz, z niej syn
Józef – którego syn Józef Michał – wylegitymowany 1844
w królestwie, jego syn
Franciszek – oŜeniony z Krystyną Wejs, która dała mu syna
Franciszka – wymienionego 1861r
Henryk Benedykt – inŜynier, pracownik słuŜb miejskich,
oŜeniony z Bronisławą Rozenfeld z Włocławka,
pochodzącą z rodziny kupieckiej, mieli syna
Jerzego – (1896r – 1944r), 1933r inŜynier architekt, w
latach I Wojny Światowej działa w Bratniej Pomocy
Związku Słuchaczy Architektury „śycie”, od 1916r członek
Polskiej Organizacji Wojskowej, *pchorąŜy*, 1918r jako
-8ochotnik bieŜe udział w walkach o Lwów, 1919r ppor,
kierownik ekspozytury Oddziału II Dowództwa Okręgu
Generalnego Łódzkiego w Tomaszowie Mazowieckim,
1920r por w adiutanturze gen Józefa Piłsudzkiego, 1923r
przydzielony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych,
1924r zwolniony z słuŜby wojskowej, zamieszkuje w
Włocławku pracując w Warszawie jako architekt, buduje
umocnienia na Helu i koszary w Redzie koło Gdyni, 1937r
jeden z inicjatorów powołania politycznej organizacji
demokratycznej,
od
1938r
tworzy
Stronnictwo
Demokratyczne, 1939r jego prezes zasiada w Radzie
Naczelnej SD, w czasie II Wojny Światowej
zmobilizowany działa w sztabie obrony Warszawy,
wchodzi w skład oddziału politycznego Komendy Głównej
SłuŜby Zwycięstwa Polski później w Biurze Informacji i
Propagandy ZWZ, od 1940r kierownik Wydziału
Informacji BIP KG ZWZ, potem AK, 1941r współ
organizator „walki cywilnej”, 1942r w Społecznej
Organizacji Samoobrony, w Komitecie potem w Radzie
Pomocy śydom, 1941r major rezerwy piechoty, 1943r
prezes SD, stał na czele odłamu SD „Prostokąt”, od 1943r
atakowany przez skrajną prawicę, w maju 1944r wraz z
Ŝoną Zofią Neumann pochodzącą z Włocławka, zostają
uprowadzeni przez bojówki prawicowe Sudeczki i
zamordowani we wsi Górki pod Warszawą, wykonawcy
tego czynu zostali z wyroku AK rozstrzelani, oboje
spoczywają na Powązkach.
Makowiecki – herbu Lubicz.
Pochodzili z Mazowsza skąd przenieśli się do woj.
sandomierskiego. Z uwagi na podobieństwo herbów często
myleni z Dołęgami.
-9Stanisław – pozostawił synów: Franciszka i Jakuba
wymienionych 1546r,
Wojciech – syn Jakuba, wspomniany 1557r, a Łukasz – syn
Marcina 1590r,
Jan – Pisarz skarbowy, około 1590r był członkiem Bractwa
Miłosierdzia w Warszawie,
Bartłomiej – miał syna Stanisława, który wymieniony
1641r,
Franciszek, Jędrzej i Michał – bracia, wypisani pod 1697r,
Stanisław – osiadły w ziemi czerskiej, pozostawił synów:
Antoniego, Floriana i Michała występujących w 1690r, z
nich
Florian – był dwukrotnie Ŝonaty: 1) z Marianną Boglewską
herbu Jelita i 2) z Zofią Stanówną z nich synowie:
Aleksander, Jan i Stanisław Florian, z których
Jan – oŜeniony Anną Głowacką herbu Prus I, która dała mu
córkę Kunegundę za Franciszkiem Wielobyckim herbu
Abdank i syn Józef – wspomniany 1739r,
Stanisław Florian – ostatni syn Florian, pozostawił synów:
Franciszka, Józefa, Krzysztofa i Zygmunta, z nich
Franciszek – elektor Stanisława Augusta 1764r z woj.
sandomierskiego, poślubił Małgorzatę Badowską z której
syn
Franciszek Ksawery – burgrabia czerski, 1781r nabywa
Grabów i Wolę Grabowską, 1790r komornik graniczny
czerski, Ŝonaty z Zofią Ostromęcką herbu Pomian, która
dała mu synów: Józefa Stanisława i Antoniego, z nich
Józef Anioł Stanisław – ur. 1791r, wylegitymowany 1803r
w Galicji Zachodniej,
Maciej – 1751r subdelegat sandomierski, miał syna
Wawrzyńca, którego syn Gabriel pozostawił syna
Kacpra – Ŝonatego z Anielą Dąbrowską, z której syn
Aleksander – (1840r – 1907r), ur. w Warszawie, 1865/66r
redaguje pismo pedagogiczno – beletrystyczne „rodzina”,
- 10 1872r – 1879r redaktor i współ załoŜyciel „Gazety
Przemysłowo – Rzemieślniczej”, współpracownik wielu
gazet i czasopism, prezes sekcji rzemieślniczej przy
Towarzystwie Popierania Przemysłu i Handlu, 1868r
współtwórca spółdzielczego stowarzyszenia „Markury” w
Warszawie i staje na jego czele, 1877r organizuje w
Wiskitkach towarzystwa zakładowo – wkładowe
współpracujące z zakładami na zasadach spółdzielczych,
współtwórca
Kasy
PoŜyczkowej
Przemysłowców
Warszawskich, 1881r zastępca dyrektora Towarzystwa
Kredytowego, 1890r dyrektor, 1906r prezes towarzystwa,
ogłasza drukiem pracę z zakresu kredytowania i
bankowości, naleŜy do Towarzystwa Dobroczynności,
Inicjator i współtwórca tanich kuchni i przytułków dla
ubogich, wiceprezes warszawskiego Muzeum Rzemiosł,
pochowany na cmentarzu powązkowskim w Warszawie,
pozostawił syna
Zygmunt – (1871r – 1932r), ur. w Warszawie, jeden z
głównych
uczestników
zajść
na
Uniwersytecie
Warszawskim (silbersteinówki), 1898r wstępuje do Ligi
Narodowej, członek Towarzystwa Oświaty Narodowej, od
około 1900r komisarz miasta Warszawy, 1905r członek
Związku Unarodowienia Szkół, wchodzi do Wydziału
Szkolnego Ligi Narodowej, członek jej Komitetu
Krajowego, uczestniczy w polsko – rosyjskim zjeździe w
Moskwie, członek I Zarządu głównego Stronnictwa
Demokratycznego – Narodowego, był w gronie załoŜycieli
Towarzystwa Wpisów Szkolnych, 1904r członek
pomocniczego komitetu redakcyjnego „Polaka”, pisał do
szeregu pism o zabarwieniu narodowym, 1916r wśród
członków stronnictwa klubu państwowców polskich,
wchodzi do Rady Miejskiej, reprezentuje Klub na zjeździe
w Berlinie, za krytykiem gen. Józefa Piłsudskiego
wyrzucony z Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy
- 11 Polskich, w wolnej Polsce osiada w ziemi skierniewickiej i
działa jako wiceprezes Związku Ziemian i jest członkiem
jego zarządu powiatowego, naleŜał do Bezpartyjnego Bloku
współpracy z rządem, pochowany na Powązkach, oŜeniony
z Zofią Bartołowską, miał z nią córkę zmarłą w
dzieciństwie i synów, z których znamy Tadeusza i Witolda,
z nich
Tadeusz – (1900r – 1952r), w latach 1930r – 1933r
kierownik wydziału literackiego Polskiego Radia w
Warszawie, 1936r habilituje się na Uniwersytecie
Warszawskim i za pracę o Stanisławie Wyspiańskim
otrzymuje nagrodę PAU im. Barczewskiego, do 1945
kustosz – kierownik działu czytelni i czasopism,
współpracował z pismami literackimi, współzałoŜyciel
„Pamiętnika Warszawskiego”, 1939r redaguje kwartalnik
„Glossy”, członek Związku Historyków Sztuki i Kultury
Związku Literatów Polskich, od 1936r członek
korespondent Towarzystwa Warszawskiego, 1939r
współdziała przy ratowaniu zbiorów z gmachu
Uniwersytetu Warszawskiego, 1941r – 1944r wykłada na
tajnym kursie uniwersytetu, 1945r profesor nadzwyczajny
Uniwersytetu Toruńskiego i równocześnie do 1948r
profesor kontraktowy WyŜszej Szkoły Pedagogicznej w
Gdańsku, członek Towarzystwa Naukowego w Toruniu,
1946r członek komitetu redakcyjnego „Przeglądu
Redakcyjnego”, wydał szereg prac z zakresu historii
literatury, szczególnie uwzględniając postacie Norwida i
Wyspiańskiego, zm. w Toruniu, pochowany w Warszawie
na cmentarzu powązkowskim, Ŝona Hanna Abramowicz, z
której córka ElŜbieta, archeolog i syn Stefan,
Witold – (1903r – 1945r), brat Tadeusza, inŜynier rolnik,
autor dwóch znanych powieści dla młodzieŜy z czasów
staroŜytnej Grecji: „Przygody Meliklesa Greka” i
„Diossos”.
- 12 Makowiecki – herbu Pomian.
Pochodzą z Makowa leŜącego w ziemi dobrzyńskiej, od
którego przejęli nazwisko. Z czasem jedna ich gałąź
przeniosła się na Litwę, inna na Podole.
Hieronim – 1519r zwolniony od wyprawy wojennej, 1521r
sędzia ziemski i grodzki brzesko - kujawski, pozostawił
córkę ElŜbietę za Wawrzyńcem Dąmbskim herbu Godzięba,
synem Marcina i Doroty z Janiszewa oraz synów:
Grzegorza, Jana i Wojciecha właścicieli Czołpina
Większego, z nich
Wojciech – poślubił Katarzynę Kamieńską, która dała mu
synów: Hieronima i Rafała, z których
Hieronim – 1570rv właściciel Kamieńca, sędzia ziemski
brzesko – kujawski, Ŝonaty z Dorotą N. pozostawił synów:
Hieronima, Jana i Grzegorza z nich
Hieronim – (zm. ok. 1582r), sekretarz Mikołaja Radziwiłła
„Czarnego”, sekretarz królewski, namiestnik niświeski,
właściciel Borzymia pow. brzeski, który w 1565r odstępuje
bratu Janowi, odbywa misję do Fryderyka palatyna
reńskiego, Anglii i Szwecji, 1570r dostaje od Radziwiłłów
dobra Nacza w pow. lidzkim, ceduje bratu Janowi swe
prawa do spadku po bracie Grzgorzu do Horozanki,
Horozany i Wołoszczyzny pow. halicki, był kalwinem,
1574r rewizor starostw goniadzkiego i knyszyńskiego,
1582r otrzymał od Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła:
Wysokie, Osipy i PoŜegi na Podlesiu, marszałek
hospodarski (członek Rady Królewskiej Wielkiego
Księstwa Litewskiego), syn
Heronim – (zm. ok. 1619r), właściciel Naczy i Siemczyc
woj. nowogrodzkie i wysokiego na podlasiu,
Grzgorz – (zm. 1568r), syn Hieronima, przeniósł się z
Kujaw na Ruś Czerwoną, właściciel Łysogóry w ziemi
halickiej, 1554r wójt Kamienobrodu i ChoroŜan,
- 13 1557r/1558r podsędek ziemski halicki, 1563r chorąŜy
halicki, 1556r/1557r, (1562r – 1564r) i 1567r poseł
sejmowy z woj. ruskiego, Ŝony Anny Dubrawskiej herbu
Sas, wdowy po Janie Dzieduszyckim, pozostawił synów:
Jana i Rafała, z których
Jan – dworzanin i rotmistrz królewski na Węgrzech, 1566r
posłował do Szwecji, synowie: Wojciech i Mikołaj, z nich
Wojciech – 1613r szafarz podatków, 1618r podkomorzy
halicki, 1620r poległ pod Cecorą, Ŝona Justyna Kluś (Klusz)
herbu Szreniawa, córka Klemensa, brat
Mikołaj – 1622r właściciel Zawałowa leŜącego nad rz.
Złotą Lipą i HoroŜan, 1623r stolnik halicki, 1633r poseł na
sejm koronacyjny, Ŝonaty z Anną Gołuchowską herbu
Leliwa, córką Krzysztofa i Kowalskiej herbu Korab, z niej
córka Zofia za Stanisławem Potockim herbu Pilawa, synem
Mikołaja i Katarzyny Logofet i synowie: Piotr Stanisław i
Rafał Kazimierz, z nich
Piotr Stanisław – dziedzic z Zawałowa, 1654r miecznik
przemyski, 1675r wzięty do
niewoli przez Wezyra
Ibrahima Szyszmana, pozostawił córkę Aleksandrę za
Janem Olbrachtem Lisowskim herbu Lis,
Jan – kolejny syn Hieronima, właściciel Dowierzyna,
oŜeniony z Katarzyną NieŜowską, z której syn Zygmunt
wymieniony 1578r,
Rafał Kazimierz – (zm. 1689r), urodzony w Zawałowie na
Podolu, dworzanin pokojowy Władysława IV, 1647r poseł
ziemi halickiej na sejm walny, 1648r na konfederację
generalną warszawską, podpisuje elekcję Jana Kazimierza z
woj. ruskim, 1649r otrzymuje królewszczyzny: Tutki,
Skarzewice, Chroślenice w woj. bracławskim i dalsze:
Welesznicę i Kamienne woj. ruskim, podstoli halicki,
posłuje na 1649r/1650r z ziemi halickiej, starosta
trembowelski, 1651r na czele własnej chorągwi kozackiej,
bierze udział w wyprawie do Bracławszczyzny i wyprawie
- 14 Beresteckiej, 1656r uczestniczy w kampanii Stefana
Czarnieckiego walcząc pod Gołębiem, nad sanem i pod
Warką bierze udział w wyprawie do Wielkopolski, w
oblęŜeniu Warszawy i bitwie warszawskiej, dalej w
wyprawie na Gdańsk, 1657r obejmuje komendę nad
piechotą powiatową ziemi lidzkiej, 1663r na cze;le
chorągwi tatarskiej, uczestniczy w wyprawie moskiewskiej,
1663r/1664r w walkach na Ukrainie i przeciwko
rokoszanom Lubomirskiego, 1659r i 1664r/1665r poseł
ziemi halickiej, właściel Jordanowa woj. krakowskie, 1671r
starosta trembowelski, 1673r w wyprawie chocimskiej,
umocnił i przebudował zamek w Trembowli, 1676r
przekazuje starostwo trembowelskie i otrzymuje kasztelanię
sanocką, a w 1678r kamieniecką, 1686r rezydent przy królu,
pochowany w kościele św. Piotra w Krakowie gdzie
sprowadził z Zawałowa prochy rodziców, oŜeniony z
Teresą Eleonorą Dembińską, herbu Rawicz, córką
Franciszka i Doroty Czarnkowskiej która dała mu córki:
Mariannę za Rafałem Sarbiewskim, herbu Prawdzic, synem
Stanisława i N. za Michałem Sołtykiem, herbu własnego,
synem Aleksandra i Franciszki Mycielskiej oraz syna
Franciszka Łukasza – starostę tremboweolskiego i
mogilnickiego, rotmistrza królewskiego, podpisał elekcję
1697 z ziemią halicką, oŜeniony z Ludwiką Boratyni herbu
własnego, córką Tytusa Liwiusza i Teresy Opackiej, która
wyszła ponownie za Jana Glińskiego, pozostawili córki:
Barbarę, Sofię za Józefem Stadnickim herbu Szreniawa,
synem Kazimierza i Doroty Skrzyńskiej i N. zakonnicę –
benedyktynkę we Lwowie oraz syna
Antoniego Józefa – 1718r starostę byszewskiego,
oŜenionego z Ludwiką Łączyńską herbu Nałęcz, córką
Andrzeja i Teresy Fredro, Ŝona wyszła po raz drugi za Jana
Cetnera, z niej córka Józefa za Michałem Sołtykiem herbu
własnego, kasztelanem wiślickim i sandomierskim oraz syn
- 15 Antoni – przydomku Jarand, wspomniany 1728r,
ElŜbieta – zm. dzieckiem w 1535r, pochowana w
Zawałowie,
Jan – proboszcz łomŜyński, 1552r regent królowej Bony,
archidiakon Warszawski, kustosz i kanonik wileński 1552r
– 1565r,
Stanisław – (zm. 1624r), syn Andrzeja i Anny Bielickiej,
1565r na UJ, 1584r przebywa w Rzymie będąc
egzekutorem testamentu Ludwika Hozjusza, 1585r kanonik
gnieźnieński, 1586r kurator warmiński, 1588r kanonik,
1589r proboszcz parafii św. Mikołaja w Elblągu, pisarz
skarbu koronnego, 1594r zarządza biskupstwem
warmińskim, 1601r komisarz do lustracji dóbr królewskich
w Prusach, 1600r opat klasztoru cystersów w Koronowie,
zrzeka się kanonii warmińskiej i probostwa elbląskiego,
wspierał materialnie jezuitów braniewskich i UJ,
Piotr – 1593r sędzia ziemski dobrzyński, pozostawił syna
Macieja,
Michał – wojski starodóbski (starodubowski), 1601r
procesował się z jezuitami o ziemię,
Zofia – za Adamem Jundziłł herbu Łabędź, synem
Andrzeja i Katarzyny Olędzkiej 1620r,
Krzysztof – pisarz grodzki nowogrodzki i Olbrycht
(Wojciech) – pisarz grodzki słonimski – podpisali elekcję
1632r, z nich
Krzysztof – Ŝonaty z N. Frąckiewicz herbu Brodzic, córką
Michała i Anny Sapieha,
N. – 1613r poseł na sejm skąd obrany komisarzem do
zapłaty wojsku,
Aleksander – syn Mikołaja, właściciel wysokiego na
Podlasiu 1642r, Ŝonaty z Anną Zaranek herbu Korczak,
mieli syna Mikołaja,
- 16 Piotr – 1650r miecznik nowogrodzki, starosta dzieniewski
(drzewieniecki) i Hieronim – podstoli słonimski –
elektorowie 1648r z woj. Nowogrodzkiego, z nich
Piotr – pozostawił synów Macieja, Aleksandra, Stefana i
Władysława, a
Hieronim – był oŜeniony z Łucją Brzostowską herbu
Stzremię, córką Łukasza i Barbary Gembickiej herbu
Nałęcz 1651r, wdową po Kamińskim,
Stefan – podpisał elekcję Jana Kazimierza 1648r z woj.
Ruskim,
Jan – 1660r Ŝonaty z Barbarą Kopyczyńską (Kopycińską)
herbu Topacz, córką Szymona z Bestwiny, wdową po
Andrzeju Kalinowskim, która po raz trzeci wyszła za
Mikołaja Baworowskiego herbu Prus II,
N. – za Krzysztofem Kiełpińskim herbu Rogala, około
1615r,
Stanisław – pisał się z Łukoszyna Wielkiego, 1673r stolnik
latyczowski, elektor 1674r i 1697r z woj. podolskiego,
1699r podstarosta i sędzia grodzki kamieniecki, nosił
przydomek Szeliga, Ŝona Anna Wołydyjowska herbu
Korczak wniosła mu Maków,
Marcin zm. przed 1690r,
Maciej i Mateusz – synowie Jana, wymienieni 1691r,
Franciszek – 1696r podczaszy podolski, elektor Augusta II
z woj. podolskiego, wspomniany 1704r,
Franciszek – podpisał tą samą elekcję z woj. ruskim, razem
z Michałem,
Michał – skarbnik czerwonogrodzki, dziedzic Michałówki
(Świstówki) na Podolu i Szatawy, Ŝonaty z Zuzanną
Komorowską herbu Korczak, córką Stefana i Jadwigi
Młockiej, pozostawili syna
Stefana Leona – (1730r – 1801r), przydomku Szeliga, po
ojcu dziedzic Szatawy i Michałówki (Świstówki) pow.
kamieniecki, wybudował w Michałowie zamek obronny,
- 17 1760r skarbnik czerwonogrodzki, marszałek sejmiku w
Kamieńcu, 1761r/1762r odbudowuje zamek Kamieniecki i
modernizuje miasto, honorowy prowiantmajster, 1767r
konsyliasz konfederacji podolskiej, podpisuje w Radomiu
akt Generalnośći, po wystąpieniu przeciw Repninowi w
obawie przed represjami chroni się w Turcji, po powrocie
otrzymuje od władz konfederacji Barskiej stopień płk
powiatu czerwonogrodzkiego, po upadku Baru przechodzi
na terytorium Turcji, wraca do kraju i w 1768r oddział jego
Lipków napada i zabija Bartłomieja GiŜyckiego, kasztelana
wyszogrodzkiego, 1769r bieŜe udział w obronie śwańca,
podczas oblęŜenia Michałowa przez wojska rosyjskie
dostaje się do niewoli, z której powraca 1774r / 1775r,
ufundował unicki w Michałowie, pochowany w tamtejszym
kościele, jego osobie J. Rolle poświęcił dwa opowiadania:
„Na kresach” i „Gospodarstwo pana skarbnika
czerwonogrodzkiego”, Ŝona Teresa Małuja herby OdrowąŜ,
z której synowie: Jan i Mikołaj, z nich
Jan Ludwik – dzidzic z Michałowki (Świstówki), chorąŜy
uszycki, szambelan Stanisława Augusta, oŜeniony z
Zuzanną Markowską herbu Bończa, córką Franciszka i
Eleonory Stadnickiej,
Józef – łowczy łukowksi, miał syna
Tomasza – wymienionego 1766r, po którym syn
Mikołaj – (1760r – 1837r), łowczy łukowski, rotmistrz
kawalerii narodowej, Ŝona Salomea Bielowska, dała mu
syna
Narcyza Edwarda – (1786r – 1868r), marszałka szlachty
powiatu uszyckiego, właściciela Proskirówki i Michałówki,
Ŝonatego z Salomeą Kaczkowską, mieli syna
Michała (Mikołaja) Ksawerego – (1820r – 1862r),
dziedzica Suchałówki, Ŝonatego z Amelią Głowacką herbu
Prus I która dała mu syna
- 18 Stefana Leona – (1860r – 1949r), ur. w Michałowce pow.
uszycki, leŜący koło kamieńca Podolskiego, ostatni
właściciel
Michałówki,
Błyszczanówki
i
Huty
Błyszczanowskiej oraz Szatawy, teoretyk, praktyk i
organizator ogrodnictwa ozdobnego, od 1891r pisze
artykuły do warszawskiego „Ogrodnika Polskiego” i do
innych periodyków o podobnej tematyce, 1885r zakłada w
Kamieńcu Podolskim Towarzystwo Przyrodnicze, 1890r
kieruje ogrodami potockich w Niemirowie pow. bracławski,
1900r rozbudowuje w Michałowie zakłady ogrodniczo
handlowe, po rewolucji opuszcza Podole, w 1919r w
Warszawie bierze udział w pracach Towarzystwa
Ogrodniczego, 1924r kierownik szkółek Małopolskiego
Towarzystwa Ogrodniczego, 1922r – 1929r współredaktor i
redaktor naczelny „Przeglądu Ogrodniczego”, 1924r
członek
załoŜyciel
Polskiego
Towarzystwa
Dendrologicznego, autor szeregu prac i podręczników z
zakresu ogrodnictwa, 1930r – 1937r prowadzi zakłady
ogrodnicze w Niesłuchowie koło Lwowa, w Charzewicach
koło Rozwadowa i MiŜyńcu naleŜącym do Lubomirskich,
1937r osiada w Lublinie gdzie wydaje słownik botaniczny
łacińsko – małoruski, w 1940r jako emeryt przenosi się do
stacji doświadczalnej Mory koło Warszawy, odznaczony
orderem Polonia Restituta oraz czeskim orderem Białego
Lwa – członek korespondent PAU, zmarł w Morach
pochowany na cmentarzu Wolskim w Warszawie, 1969r
zwłoki przeniesiono do grobu rodzinnego na cmentarzu
powązkowskim, Ŝona Jadwiga Sosnowska, z której córka
Maria za N. Mniszkiem oraz synowie: Jan i Stanisław
Antoni zm. 1969r, obaj byli inŜynierami, pierwszą jego
Ŝoną była Wanda Mniszkówna, z synów
Stanisław – (1894r – 1969r), oŜeniony z Zofią Łobarzewską,
z niej córka Wanda ur. 1930r
- 19 Michał – 1701r wojski starodubowski, Ŝonaty z Zofią
Koryzna herbu własnego, po której synowie: Dominik,
Aleksander i Eliasz, z nich
Dominik – właściciel Janowic, Aleksander – Nowosad i
Eliasz – Mirowszczyzny i Rakowca,
Józef Ignacy – starosta łapkowicki, 1709r oŜeniony z
Marianną Połubińską herbu Jastrzębiec odmienny,
Walerian, Szymon i Ignacy – bracia, wspomniani 1711r,
N. – za Karolem Morsztynem herbu Leliwa, synem
Andrzeja i Salomei Branickiej, około 1720r,
Mikołaj – 1735r cześnik i poseł podolski, Ŝona Franciszka
Pogorska (Pogórska) herbu Ogończyk, córka MIkołaja i
Klary Lubienieckiej herbu Rola, pozostawili syna
Leona – Ŝonatego z N. Barocci, córką ostatniego
ambasodora Republiki Weneckiej w Petersburgu,
Ignacy i Michał – przydomku Jarand, jako posłowie
nowogrodzcy podpisali elekcję Stanisława Augusta 1764r,
Ksawery – z Ŝoną Wiktorią N. sprzedali w 1751r Maków i
Zieloną Łąkę (Czeczelinik) Józefowi Raciborowskiemu,
Jan Kazimierz – podpisał elekcję 1764r, 1778 podkomorzy
słomiński,
Szymon – miecznik mścisławski, 1768r – 1772r
N. – 1769r marszałek słomiński w konfederacji barskiej,
Mikołaj – 1788r skarbnik czerwonogrodzki, 1782r otzrymał
przywilej na załoŜenie miasta Satanowa na prawie
niemieckim, wylegitymowany w sądzie grodzkim
trembowelskim,
Antoni – 1785r prezes sądów guberni mohylowskiej,
N. – Ŝona Katarzyna Hołyńska herbu Klamry, córka Jana i
Barbary Kaszyc herbu Rawan odmienny, dała mu córkę za
Leonem Stachowskim herbu Korczak,
Jan – 1794r zasiada w Komisji Skarbowej litewskiej,
Karol – 1822r – 1830r dziedzic Kacmazowa, syn
- 20 Stanisław – marszałek powiatu mohylowskiego, miał syna
Ludwika, którego syn
Karol – był dziedzicem Kacmazowa, w 1906r jego część
sprzedał Strugalewiczowi, naleŜały do nich równieŜ
Malenicze i Kudryńce,
Teresa – 1820r – 1840 za Satnisławem Doktorowiczem
Hrebnickim herbu Ostoja, synem Józefa zm. 1820r i Reutt
herbu Gozdawa,
Jadwiga – (1834r – 1908r) za Zygmuntem Czusińskim
herbu Lubicz, synem Juliana i Alfonsyny Słoninka
Czajkowska herbu Dębno,
Karolina – mąŜ, Ludwik Kozielski herbu Jezierza 1836r,
marszałek szlachty pow. latyczowskiego,
Sebastian – 1840r zasiadał w sądach pow. siebieskiego,
Józef – marszałek pow. siebieskiego 1840r, Ŝonaty z
Weroniką Benisławską herbu Pobóg,
Wincenty – pozostawił syna
Stanisława – 1849r marszałka szlachty pow. czańskiego,
1855r prezesa sądów guberni mohylowskiej, oŜenionego z
Józefą Chrapowicką herbu Gozdawa, córką Michała i
Joanny Okuszko,
Stefan – syn Wincentego, 1855r marszałek szlachty pow.
bychowskiego,
Leontyna – córka Stanisława, za Jakubem Rakusa
Suszczewskim herbu Bogoria 1856r, jej wianem był Balin
skonfiskowany po powstaniach,
Walery – oficer w wojsku rosyjskim, 1870r prezydent w
Częstochowie,
Jadwiga – (1863r – 1910r), z Kraśnicy, mąŜ Stanisłąw
Rakusa Suszczewskim herbu Bogoria, syn Jakuba i
Leontyny Makowieckiej,
Zygmunt – 1880r właściel Kraśnicy w guberni
mohylowskiej,
- 21 Stanisław – (1891r – 1935r), ur. w dobrach rodzinnych
Chocochowie na Mińszczyźnie, syn Zygmunta i Konstancji
Brodowskiej studiuje na Politechnice Petersburskiej, gdzie
był członkiem Związku MłodzieŜy Postępowo –
Niepodległościowej następnie Związku Walki Czynnej i
delej członkiem związku strzeleckiego i Polskiej
Organizacji Wojskowej, 1915 – 1916 zastępca komendanta
POW na Petersburg, 1917r członek polsko – rosyjskiej
Narady Ekonomicznej, wraca do Warszawy i 1918r
podejmuje pracę w Królewsko – Polskim Ministerstwie
Skarbu w Departamencie Kredytowym, radca, prezes
zarządu centrali dewiz i kontroli dewizowej, 1922r członek
delegacji polskiej na rokowania polsko – niemieckie w
przejęciu
Górnego
Śląska,
bierze
udział
w
międzynarodowej konferencji gospodarczej w Genui, autor
artykułów o tematyce pienięŜno bankowej, prezes Banku
Leśnego w Wilnie, 1923r dyrektor naczelny Polskiej
Krajowej Izby PoŜyczkowej, dyrektor departamentu
kredytowego Ministerstwa Skarbu, rezygnuje w 1924r,
1930r rozpoczyna pracę w Ministerstwie Pracy i Opieki
Społecznej jako doradca i rzeczoznawca, kierownik
Wydziału Ubezpieczeniowo – Matematycznego w
Społecznych,
jego
Departamencie
Ubezpieczeń
wicedyrektor, komisarz organizacyjny reformy ubezpieczeń
społecznych, 1934r naczelny dyrektor Izby Ubezpieczeń
Społecznych, członek władz Stowarzyszenia Politechników
Piotrogrodzkich w Warszawie, członek polskiego
wolnomularstwa (nazwisko zakonne: Eugeniusz Mirski)
obrządku szkockiego, przewodniczący (czcigodny)
warszawskiej loŜy matki – Kopernik, zm. w Warszawie,
pochowany na cmentarzu powązkowskim, był odznaczony
KrzyŜem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, Ŝona
Janina Paszkowicz, z niej córka Helena ur. 1920r za
- 22 Zdzisławem Narbutt, osiedli w Anglii oraz syn Jacek – ur
1915r inŜynier geolog w słuŜbie brytyjskiej.
Makowiecki – herbu Pomian.
Rodzina tatarska, zawołŜańcy, wywodzili się z Krymu,
gałąź rodu Bazarewskich, byli przypisani do chorągwi
juszyńskiej.
Bazar – pozostawił syna Indyna – a ten
Mustafę – wymienionego 1567r w popisie wojska
litewskiego, po nim syn
Achmeć – miał syna
Dzianka – 1610r dziedzica części Bazar, RejŜ i
Pikcieniszek, jego syn
Radlin – pozostawił synów Abrama i N. oraz Mustafę i
Chosienia z nich
N. – miał syna
Mustafę – 1678r właściciela części Pikcieniszek,
Chosień – drugi syn Radlina, pisał się Makowskim, jego
potomstwo pozostało przy tym nazwisku, 1663r właściciel
części RejŜ, 1666r miał sprawę z Januszem
Abrahimowiczem,
Abram – kolejny syn Radlina, po nim syn Furs – miał
synów: Uriasza, Aleksandra i Jana, z nich
Uriasz – zm. 1714r, Ŝonaty z Fatmą Azulewicz herbu
własnego (Strzała), mieli córkę Zelissę za Stefanem
Abuniewicz herbu Nieczuja, bracia
Aleksander i Jan – 1720r za napady i gwałty na bratanicy
skazani na banicję, z nich
Aleksander – pozostawił syna
Jana – 1765r wspomnianego w popisie szlachty
grodzieńskiej,
Aleksander – wymieniony około 1780r, po nim synowie: N.
i Kazimierz, z nich
- 23 Kazimierz – wylegitymowany 1820r przed deputacją
wileńską, jego syn
Jan – wylegitymowany tamŜe 1860r
N. – drugi syn Aleksandra, brat Kazimierza, pozostawił
syna
Samuela – z którego synami wylegitymowani 1860r w
Cesarstwie i wpisani do ksiąg szlachty guberni wileńskiej,
synami tymi byli: Mustafa, Dawid i Aleksander,
Dominik – 1726r w chorągwi Biłała Kryczyńskiego,
Eliasz – miał syna
Jana – ppłk wojsk koronnych,
Abraham – właściciel RejŜ, zm. 1910r w Sroktatarach,
synowie: Maciej, Bazyli, Jan i córka Rozalia, z synów
Maciej – urzędnik skarbowy w Trokach, Ŝona ElŜbieta
Juszyńska z niej córka Konstancja i synowie: Aleksander i
Stefan, z których
Aleksander – zamieszkał w Ameryce, brat
Stefan – był kontrolerem rachunkowym dyrekcji lasów
państwowych w Wilnie, Ŝonaty z Marią śebrowską, któ®a
dała mu córki Krystynę, Zofię za Smolskim i Emilię za
Chaleckim,
Bazyli – drugi syn Abrahama poślubił Rozalię Jakubowską,
Jan – płk wojsk koronnych, Ŝona Felicja Bazarewska,
pozostawili córkę Helenę za Aleksanderem Krynickim płk
saperów wojsk rosyjskich i syna
Aleksandra – dziedzica Płaskownik na Litwie
Rozalia – za Maciejem Chozbijewiczem z RejŜ,
Mustafa – 1773r towarzysz w pułku straŜy przedniej.
Makowiecki.
Stanisław – syn Kuźmy, urzędnik rosyjski, z tytułu urzędu
uznany szlachcicem dzidzicznym i z synami: Ignacym,
- 24 Michałem i Antonim wpisani do ksiąg szlachty pow.
białystockiego w 1848r,
Makowski – herbu Jelita.
Przejęli nazwisko od Makowa leŜącego w ziemi wizkiej,
pisali się równieŜ z Witowa znajdującego się w woj.
krakowskim. Nie wiem czy byli jedną rodziną, a poniewaŜ
brak na to jakichkolwiek potwierdzeń wykazuję ich
odrębnie, oddzielnie wykazuję równieŜ tych, których nie
byłem w stanie zaliczyć do Ŝadnej z wymienionych rodzin,
a którzy pieczętowali się tym herbem. Wymienione wyŜej
Makowo zwało się uprzednio Makowo Kamionki, a później
Makowo Bure (Szare). UŜywali przydomku Saryusz.
Pochodzący z Makowa:
Piotr – 1422r nabył ziemię leŜącą nad ziemią Kamionka,
Jan – zwany Bury (Szary), 1465r dziedzic Makowa
Kamionki, od niego zwano je Makowo Bure (Szare), miał
syna
Jana – z Makowa, zwanego Burym, wójta w Kamionce,
który 1475r nabył w niej ziemię, kupując ją od Wojciecha z
Świebotczyna, wspomniany 1485r, pozostawił synów:
Macieja, Stanisława i Stefana, właścicieli wójtostwa w
Kamionce, którzy nabyli kolejną część Kamionki w 1481r
od wspomnianego Wojciecha, z nich
Stanisław – zwany Głuchym, 1486r dziedzic Makowa, jego
synowie: Andrzej, Izajasz i Wacław, byli w 1486r
dziedzicami Kamionki (Makowa), wspomniani 1499r, z
nich
Andrzej – pozostawił synów: Aaron i Konstantego 1521r
współwłaścicieli Kamionki (Makowa), wymienionych
1526r,
- 25 Maciej – drugi syn Jana Burego, dziedzic Makowa Burego
1490r, miał synów: Bernarda, Michała, Pawła i Jakuba oraz
Stanisława, 1490r współdziedziców Makowa, z których
Michał – po którym syn Krystyn – wspomniany 1555r,
Bernard – drugi syn Macieja, 1515r właściciel Makowa,
miał syna
Macieja – 1560r dziedzica Makowa, po nim syn
Jan – w 1577r wziął w zastaw część Wądołowa, pozostawił
synów: Andrzeja, Jerzego i Wojciecha, z których
Andrzej – 1629r właściciel Makowa, syn
Kazimierz – 1681r nabył część Kamionki Chmielewa,
oŜeniony z Petronelą Burzyńską córką Andrzeja, z której
synowie: Józef, Władysław i Franciszek, z nich
Józef – pozostawił syna Franciszka,
Franciszek – drugi syn Kazimierza i Burzyńskiej, komisarz
ziemi wiskiej, który w 1711r zapisał doŜywocie Ŝonie
Barbarze Jarzębskiej, brat
Władysław – 1714r instygator sądu wiskiego, miał synów:
Alberta i Wojciecha dziedziców Makowa Burego, z których
Wjciech – z Makowa Burego, Ŝonaty z Agnieszką
Mieczkowską, z której synowie: Józef i Szymon,
Wojciech – kolejny syn Jana, wnuk Macieja, Ŝonaty z
Katarzyną Rakowską, której w 1620r zabezpieczył posag
na wsi Makowo Bure, pozostawili syna
Pawła – który w 1674r sprzedał część Makowa bratu
stryjecznemu Kazimierzowi, pozostawił syna
Wawrzyńca – 1695r oŜenionego z Marianną Baranowską, z
której syn Mateusz,
Mateusz – właściciel Makowa Burego, 1757r zapis
doŜywocia z Marianną Chrzanowską, z niej syn
Michał – ur. 1754r w parafii Burzyn, 1782r Ŝona Agnieszka
Rogowska córka Kazimierza i Magdaleny Mioduszewskiej,
dała mu syna
- 26 Franciszka – ur. 1783r w Przytułach, właściciela Makowa
Burego, który zaślubił Barbarę Kossakowską i miał z nią
syna
Jana – ur. 1812r w parafii Burzyn, który z Ŝony Marianny
Makowskiej miał syna
Ksawerego Dionizego – ur. 1844r w parafii Burzyn,
budowniczego w Warszawie,
Stanisław – dziedzic Makowa, po nim synowie Bartłomiej i
Maciej wymienieni 1571r, z nich
Maciej – pozostawił syna Pawła,
Adam – (1575r – 1657r), ur. w Warszawie, uczył się w
kolegium Jezuitów w Braniewie, 1592r w nowicjacie
jezuickim św. Szczepana w Krakowie, studiuje teologię w
Poznaniu 1602r, w 1604r prefekt szkół niŜszych w Kaliszu,
1606r kaznodzieja kościoła św. Barbary w Krakowie i
opiekun Kongregacji Wniebowzięcia, 1608r wykładowca
teologii moralnej, dyrektor szkół w kolegium lubelskim,
1610r zastępca przełoŜonego domu profesów św. Barbary
w Krakowie i kaznodzieja świąteczny, przeniesiony do
Lublina, 1622r przełoŜony rezydencji w Brześciu nad
Bugiem, otwiera tam szkołę i uczniowską kongregację
Mariańską, 1627r wraca do Krakowa i jest kaznodzieją
domu św. Barbary, 1625r/1627r wygłasza kazania w
katedrze łóckiej, odbywa szereg misji na Węgry i Spisz,
1632r odsunięty do Chojnic na Pomorzu, po interwencji
moŜnych wraca do Krakowa i zostaje spowiednikiem kard.
Jana Alberta Wazy, kaznodzieja królewski, parał się
pisarstwem i dbał o rozwój muzyki kościelnej,
zorganizował kapelę w kościele św. Barbary i w 1655r
orkiestrę, którą przekazał Bractwu Miłosierdzia, zm. w
Krakowie,
Jan – dziedzic Makowa Burego, jego córka Katarzyna za
Aleksandrem synem Jana Kokoszko herbu Łada i syn
- 27 Stanisław – 1594r Ŝonaty z Katarzyną Kokoszka herbu
Łada, córką Józefa,
Franciszek – właściciel Makowa Burego, 1596r komornik
ziemski wiski,
Józef – pozostawił córkę Dorotę za Andrzejem synem Jana
z Burzyna 1597r i syna Innocentego, wszyscy dziedziczyli
na Makowie Burym,
Kazimierz – 1648r podpisał elekcję Jana Kazimierza, a
Jakub, Kazimierz i Maciej – elekcję Augusta II 1697r z
ziemią wiską,
Bartłomiej – Ŝonaty z Zofią Okruchowską, która dała mu
syna Macieja – wymienionego 1714r,
Jan – zwany Butrym, brat stryjeczny wspomnianego
Macieja syna Bartłomieja i Okruchowskiej, 1714r
komornik bialski,
Łukasz (Lucjan) – syn Andrzeja, wspomniany 1719r,
Urszula – 1736r mąŜ Paweł Milewski herbu Tuczyński,
Eleonora – dziedziczka Makowa Burego, za Jakubem
Milewskim herbu Tuczyński synem Pawła 1789r wniosła
mu Makowo Bure, Kamionki, Chmielewo, Mocarze Bartki
i Rutki Nory.
Piszący się z
Krakowskim,
Witowa
leŜącego
w
województwie
Jan – około 1500r sprzedał Witowice Piotrowi Czernemu,
1509r był zwolniony od słuŜby wojskowej, pozostawł
synów Jana, Kacpra Mikołaja i Szczęsnego, z nich
Kacper – zm. 1508r w bitwie pod Orszą, brat
Mikołaj – zabity przez Zebrzydowskiego, brat
Szczęsny – pomścił jego śmierć zabijając z kolei
Zebrzydowskiego, 1519r poległ w bitwie z Tatarami pod
Sokalem (Sokołem),
Fedko – 1519r wójt w Nowojamie,
- 28 Marcin – uczestniczył w boju pod Obertynem 1531r,
Grzegorz – miał syna Stanisława – wymienionego 1589r,
Stanisław – pozostawił syna
Jana – 1619r właściciela Jaroszewic,
Stanisław – 1641r starosta siekierski,
Jan – po nim syn
Stanisław – 1641r oŜeniony z Jadwigą Heleną
Gowarczewską herbu Rawicz,
Szymon Stanisław – (ok. 1612r – 1683r), syn Marcina, miał
pochodzić z Wielkopolski, 1637r kapłan w diecezji
krakowskiej, studiuje na UJ, 1645r uzyskuje bakalaureat,
1646r mistrzostwo sztuk wyzwolonych, 1646r – 1653
docent extraneus, 1653r powołany do Kolegium
Mniejszego, profesor Seminarium Zamkowego na Wawelu
i jego prefekt, 1654r wraca na uniwersytet gdzie jest
bakałarzem teologii, do 1665r profesor teologii, kanonik
kolegiaty św. Anny i Wszystkich Świętych, do 1653r
kaznodzieja katedralny na Wawelu, odmówił złoŜenia
przysięgi Szwedom w 1656r, brał udział w ruchu
antyszwedzkim, 1657r po oswobedzeniu Krakowa przez
wojska polskie w 1658r członek Kolegium Większego,
1658r – 1661r, 1664r – 1666r prepozyt i skarbnik domu,
1663r – 1664r i 1665r – 1666r dziekan Wydziału
Filozoficznego, 1665r uzyskuje kustodię św. Floriana, w
latach 1668r – 1669r, 1669r – 1682 rektor UJ, obrońca
praw i przywilejów Akademii, autor licznych memoriałów,
panagiryków, kazań i prac teologiczno filozoficznych,
i
probostwo
w
posiadał
kancelariat
łęczycki
Nasiechowicach, 1681r doktor teologii, prepozyt kolegiaty
Wszystkich Świętych i 1682r kanonik w katedrze
Wawelskiej, zm. w Krakowie.
- 29 Pozostałych Makowskich tego herbu wykazuję w układzie
chronologicznym, bez rozbicia na ziemie, z których
pochodzili.
Jacenty – pozostawił syna
Szymona – z Podlasia, wspomnianego 1632r, Ŝonatego w
1645r z Heleną śelechowską herbu Ciołek,
N. – oŜeniony z N. Grocholską herbu Syrokomla, córką
Wojciecha i Małgorzaty Wielogórskiej, około 1630r,
Dionizy – podpisał elekcję Władysława IV 1632r z woj.
lubelskim,
Kazimierz – wspomniany 1648r w ziemi wiskiej,
Sebastian – płk wojsk królewskich, podpisał elekcję króla
Michała 1669r z woj. bełskim, a Piotr – z woj. trockim,
Franciszek – z woj. sandomierskim oraz Franciszek i
Michał z woj. ruskim podpisali elekcję Augusta II 1697r,
Michał Dominik – cześnik trocki i Jędrzej – wspomniani
1700r,
Stanisław – kanonik hełmski, proboszcz garwoliński, 1728r
i 1732r deputat na trybunał koronny,
Jakub – elektor 1733r z woj. połockiego,
Gaspar – 1737r miecznik hełmiński, Ŝona Salomea
Chomentowska z Chomentowa, wdowa po Janie Popielu,
Stefan – 1753r zakupił Sienno,
Bonawentura – w zakonie bernardynów, ksiądz, autor prac
religijnych,
Józef – miecznik zwinogrodzki,
Jan – 1778r podkomorzy słomiński,
Antoni i Szymon Saryusz – wylegitymowani 1782r w
trembowelskim sądzie grodzkim, opisani jako Mąkowski,
Feliks – dziedzic Makowa Burego, miał syna
Franciszka – oŜenionego z Marianną Wądołowską, z niej
syn
Kazimierz – 1787r susceptant wiski,
- 30 Mikołaj – 1788r skarbnik czerwonogrodzki,
Łukasz i Florian – wymienieni w woj. kijowskim,
Ignacy – mjr wojsk rosyjskich, Michał – registrant CK sądu
szlacheckiego stanisławskiego, Antoni – registrant CK
trybunał apelacyjnego krakowskiego i Franciszek –
wylegitymowani 1800r w galicyjskim Wydziale Stanów,
Antoni i Jan – synowie Józefa oraz Jakub – syn Andrzeja –
1802r wpisani do ksiąg szlachty guberni kijowskiej,
Benedykt – syn Łukasza, wpisany tamŜe w 1815r,
Józef Feliks i Franciszek Józef – synowie Ignacego oraz
Ignacy syn Stanisława i Marianny Trojanowskiej –
wylegitymowani 1843r w Królestwie,
Stefan, Franciszek i Jan z synem Julianem – synowie
Ignacego oraz Kazimierz – syn Józefa z synami
Franciszkiem i Józefem – wylegitymowani w Cesarstwie i
wpisani 1841r do ksiąg szlachty guberni grodzieńskiej,
Jan (Chrzciciel) – archiwista akt dawnych w Lublinie, syn
Antoniego i Katarzyny Eckert, wylegitymowany 1848r w
Królestwie,
Paweł i Józef – bracia, z których Paweł – miał synów: Jana
Karola i Franciszka wylegitymowanych 1851 w Królestwie,
Józef – brat Pawła, pozostawił syna
Wincentego – burmistrza śuromina w guberni płockiej,
wylegitymowanego 1851r w Królestwie,
Maciej – Ŝonaty z Urszulą Jemielińską, która dała u syna
Józefa – oficera straŜy granicznej,
Michał – jego syn Józef, miał synów:
Adolfa – urzędnika w Lublinie, Jana, Franciszka,
Konstantego, Feliksa, Macieja, Tomasza i Wacława –
wylegitymowanych 1862r w Królestwie.
- 31 Makowki – herbu Ogończyk.
Od niepamiętnych czasów myleni i mieszani z Jelitczykami,
stąd prawidłowe wykazanie jednych i drugich jest powaŜnie
utrudnione.
Tomasz – rotmistrz rajtarski, za zasługi wojenne
nobilitowany 1662r, pozostawił synów: Jana i Macieja, z
których
Jan – miał syna Wojciecha, a ten Michała, po którym syn
Mateusz – Ŝonaty z Konstancją DrąŜewską herbu
Ślepowron, po której synowie: Józef, Julian i Szczepan
wylegitymowani 1840r w Królestwie, z nich
Józef – dziedzic Makowa w ŁomŜyńskim, brat
Julian Romuald – urzędnik w Suwałkach i
Szczepan – proboszcz w Miastkowie,
Maciej – drugi syn Tomasza, właściciel Makowa i Sikor
1683r, miał synów: Jana, Wojciecha i Walentego z których
Jan – 1700r dziedzic Makowa, miał syna Adama którego
syn
Stanisław – oŜeniony z Marianną Pac herbu Gozdawa, z
której synowie: Teodor Stanisław, Kajetan Leopold i
Antoni wylegitymowani 1844r – 1848r w Królestwie,
Wojciech – drugi syn Macieja, 1686r właściciel Makowa,
pozostawił synów Jakuba i Marcina, z nich
Jakub – miał syna
Franciszka – urodzonego 1713r w parafii Burzyn, po
którym syn
Felicjan – ur. 1751r w parafii Burzyn, Ŝonaty z Franciszką
Rogowską, która dała mu syna
Ksawerego
–
ur.
1809r
w
parafii
Burzyn
wylegitymowanego 1852r w Króestwie,
Marcin – drugi syn Wojciecha, dziedzic Makowa 1700r, po
nim synowie: Antoni i Krzysztof, z których
- 32 Antoni – miał syna Andrzeja, którego syn
Stanisław – ur. 1779r w parafii Sokoły – pozostawił syna
Macieja – ur. w parafii Kobylin, posesora Wsi Garbowo
Nowe w pow. łomŜyńskim, wylegitymowany w królestwie
1843r,
Krzysztof – drugi syn Marcina, właściciel Makowa, miał
syna
Zygmunta – ur. 1737r w parafii Kobylin, po nim syn
Jakub – ur. 1774r w Kobylinie, jego syn
Kajetan – ur. 1805r w parafii Kobylin, poślubił w 1834r u
św. Jana w Warszawie Apolonię Gajewską, która Dała mu
syna
Józefa – ur. 1838r w Warszawie, wylegitymowanego 1855r
w Królestwie,
Walenty – najmłodszy syn Macieja, brat Wojciecha i Jana,
ur. 1680r w parafii Rutki, pozostawił syna Kazimierza, po
którym syn
Piotr – ur. 1745r w parafii Kołaki, synowie: Marcin Karol i
Franciszek, wylegitymowani 1840r – 1856r w Królestwie, z
nich
Marcin Karol – ur. 1785r w parafii Rutki, urzędnik w
Pułtusku,
Grzegorz – syn Franciszka, 1699r nabywa część Tuczny od
Anny Moczulskiej, Ŝona Marianna Kowieska herbu Kownia,
z niej synowie: Mateusz, Michał i Stefan z których
Mateusz – 1713r otrzymał w testamencie część Tuczny,
Ŝona Jadwiga N., syn
Adam – ur. 1729r w Hoszczy, dwukrotnie Ŝonaty: 1) z
Katarzyną N., 2) z Ewą N., z pierwszej Ŝony syn Mateusz, z
drugiej synowie Dominik i Michał, z nich
Mateusz – ur. 1760r w parafii Hoszcza, wylegitymowany
1808 w Galicji Zachodniej, miał syna Józefa, którego syn
Józef
–
właściciel
kamienicy
w
Warszawie,
wylegitymowany 1850r w Królestwie,
- 33 Michał – najmłodszy syn Adama i Ewy, ur. 1784r w parafii
Hoszcza, wylegitymowany 1808r w Galicji Zachodniej, po
nim synowie Józef i Mikołaj z nich
Józef – oŜeniony z Eleonorą Kochańską, po której syn
Stanisław, brat
Mikołaj – miał syna Józefa, wylegitymowanego w
Królestwie 1850r,
Michał – drugi syn Grzegorza, zostawił syna
Michała – który w 1777r sporządził testament i podzielił
majątek, Ŝonatego z Marianną Zawistowską, z której córki:
Aniela, Anna i Krystyna oraz synowie: Tomasz, Walenty i
Franciszek, z których
Franciszek – ur. 1768r w Hoszczy, wylegitymowany 1808
w Galicji Zachodniej,
Stefan – ostatni syn Grzegorza, właściciel Tuczna, z Ŝony
Marianny N. Synowie: Jan i Jakub, z nich
Jan – ur. 1747r w Hoszczy, brat
Jakub – ur. 1753r ochrzczony w Kodniu, syn Kajetan miał
syna
Józefa – wylegitymowanego 1859r w Królestwie,
Kazimierz – z Ŝony Anny Snoszek syn
Michał – właściciel śelech pow. łomŜyński, miał syna
Feliksa, z którym w 1837r wylegitymowani w Królestwie,
Szymon – syn Wojciecha, poślubił Annę Wiśniewską, z
której synowie: Witalis Józef, Leonard Teodor i Stanisław,
wylegitymowani 1841r – 1844r w Królestwie, z nich
Leonard Teodor – ekspedytor pocztowy w Michałowicach
pod Krakowem, brat
Witalis Józef – ekspedytor pocztowy w Węgrowie, Ŝonaty z
Karoliną Pętkowską, z niej córka Ewa i syn
Wacław Leon – (1854r – 1929r), ur. w Piotrkowie
Trybunalskim, do 1879r pracuje w firmie księgarskiej
Gebethner i Wolff w Warszawie, 1879r organizuje i kieruje
księgarnią w Wilnie, 1900r zakłada pierwszą księgarnię i
- 34 czytelnię w Mińsku, wydawca szeregu ksiąŜek, 1922r
prezes Koła Wileńskiego Związku Księgarzy Polskich, rady
miasta Wilna, zm. w Wilnie, pochowany na Rossie, Ŝonaty
z Apolonią Chełmińską herbu Nałęcz, pozostawili córkę
Ewę Gulbinową i syna
Wacława – (1880r – 1942r), ur. w Wilnie, studiuje w
Warszawie, Krakowie i Lwowie, w czasie studiów
Warszawskich członek organizacji socjalistycznych
„Spójnia”, wchodzi dom jej Tymczasowej Rady, 1901r i
1906r aresztowany przez władze rosyjskie, adwokat, 1905r
– 1907r współuczestniczy w tworzeniu i w akcjach Koła
Obrońców Politycznych, pracuje naukowo wydając
materiały o charakterze prawniczym, po zakończeniu wojny
uczestniczy w organizowaniu sądownictwa, działał w
Milicji Obywatelskiej w Warszawie i Radzie Głównej
Opiekuńczej, 1916r wybrany do Rady Miejskiej, związany
z
aktywistycznym
Wyborczym
Komitetem
Demokratycznym,
wicedyrektor
Departamentu
Sprawiedliwości w Tymczasowej Radzie Stanu, 1918r
obejmuje
kierownictwo
Ministra
Sprawiedliwości,
wiceprezes Głównej Komisji Ziemskiej, szef sekcji w
Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych, 1917r –
1918rprowadzi wykłady na Wydziale Prawa Uniwersytetu
Warszawskiego i jest zastępcą profesora, 1921r profesor
nadzyczajny prawa karnego, 1923 zwyczajny, 1920 zgłasza
się ochotniczo do wojska i zostaje Prokuratorem
NajwyŜszego Sądu Wojskowego, 1922r otrzymuje stopień
płk Korpusu Sądowego rezerwy, 1919r w Komisji
Kodyfikacyjnej, 1920r wiceprezes sekcji prawa karnego,
współtwórca kodeksu karnego z 1923r od 1931r redaktor
„Encyklopedii Podręcznej Prawa Karnego” w gabinetach
pozaparlamentarnych 1922r Artura Śliwińskiego i Juliusza
Nowaka był Ministrem Sprawiedliwości, 1922r – 1923r
kierownik tego resortu w rządzie gen. Sikorskiego, 1926r
- 35 minister
sprawiedliwości
w
rządzie
Bartla,
współuczestniczy w opracowaniu rządowego projektu
ustawy o zmianie konstytucji (nowela sierpniowa), 1928r w
sejmie z listy Bezpartynego Bloku Współpracy z Rządem,
przewodniczy sejmowej Komisji Konstytucyjnej, 1931r
wicemarszałek sejmu, redaktor kwartalnika „Nowe
Państwo”, od 1933r wydaje „Archiwum Kryminologiczne”,
naleŜy do twórców konstytucji kwietniowej 1935r, w latach
1935r – 1937r dziekan Wydziału Prawa UW, 1938r
wchodzi do sejmu z ramienia Obozu Zjednoczenia
Narodowego i jest jego marszałkiem, 1939r znalazł się w
Rumunii, zm. w Bukareszcie, był odznaczony Orderem
Polonia Restituta II kl., od 1904r Ŝonaty z Marią Łoyko, z
niej syn Jacław Jacek zm. około 1925r,
Krzysztof – miał syna
Tomasza – oŜenionego z Teklą Karską herbu Jastrzębiec,
która dała mu synów: Ludomiła (Ludomysła) Tomasza,
Antoniego Edmunda i Zdzisława Krzysztofa – 1841r
wylegitymowanych w Królestwie,
Wojciech
–
pozostawił
synów:
Krzysztofa
wylegitymowanego 1841r w Królestwie i
Mateusza – któremu Ŝona Katarzyna Kropiwnicka dała
synów: Piotra i Faustyna – wylegitymowanych 1841 w
Królestwie,
Władysław Stanisław, Walerian Leopold, Andrzej Klemens
i Leonard Jacek – synowie Antoniego – i Stefan – syn
Teodora – wylegitymowani tamŜe w 1844r, z nich
Leonard Jacek – urzędnik, Ŝona Klementyna Dębicka herbu
Gryf, z niej syn
Czesław – (1873r – 1921r), ur. w Lublinie, studia
artystyczne odbył w Warszawie, 1898r wyjeŜdŜa do
Monachium i Rzymu, 1901r wraca do Warszawy i
poświęca się medalierstwu i rzeźbie, swoje prace wystawia
1893r w Warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk
- 36 Pięknych i w salonie Krywulta oraz w krakowskim
Towarzystwie przyjaciół Sztuk Pięknych, wystawy
indywidualne: 1904r Warszawa i 1909r Kraków, w 1920r
ofirowuje swe dzieła Muzeum Narodowemu w Poznaniu,
zm. w Warszawie, w tym samym roku umiera na tyfus syn
Jerzy,
Stanisław – miał syna Bernarda, którego syn
Antoni – urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w
Królestwie 1844r,
Antoni – Ŝonaty z Katarzyną Dworakowską, z niej syn
Andrzej wylegitymowany 1848r w Królestwie,
Józef – oŜeniony z Teklą Mitanowską, synowie Franciszek
i Konstanty wylegitymowani 1867r w Królestwie, z nich
Konstanty – słuŜył w wojsku rosyjskim,
Mateusz – syn Stanisława, wylegitymowany przed 1851r w
Cesarstwie,
Arnold Artur – (1876r – 1943r), Saryusz, syn Artura
Antoniego i ElŜbiety Kołmaczewskiej, 1908r kończy
uniwersytet i Akademię Górniczą w Petersburgu, aktywny
działacz w nielegalnych Kołach Oświaty Ludowej i
Polskiej Partii Socjalistycznej, więziony i wydalony na rok
z Petersburga, 1914r kontynuuje prace geologiczne w
Szwajcarii, 1920r przyjeŜdŜa do Polski i pracuje w
Państwowym Instytucie Geologicznym, organizuje w
Dąbrowie Górniczej stację gologiczną, wydaje szereg prac
z zakresu geologii, 1922r prof. Wolnej Wszechnicy w
Warszawie, kierownik pracowni geologicznej tej uczelni,
wykłada w Wolnej Wszechnicy w Łodzi, podczas okupacji
prowadził archiwum map i rękopisów Instytutu
Geologicznego, zm. w Warszawie odznaczony KrzyŜem
Niepodległości, od 1909r Ŝonaty z Stefanią Zofią
Wysiekerską.
- 37 Makowski – herbu Pomian.
Chosień – Makowiecki, syn Radlina, zaczął pisać się
Makowskim, a jego potomstwo pozostało przy tym
Nazwisku.
Makowski – herbu Rawicz.
Występowali na Litwie.
Stefan – pozostawił syna Jakuba, którego synowie: Jan,
Stefan, Aleksander, Piotr i Jerzy w latach 1848r, 1859r i
1860r wylegitymowani w Cesarstwie i wpisani do ksiąg
szlachty guberni kowieńskiej,
w 1889r dziedziczyli w guberni kowieńskiej:
Karol – syn Franciszka, właściciel Weroniki, Antonina i
Konstancja – córki Józefa, dziedziczki Zagowicz, Michał –
syn Józefa, dziedzic Jurkokalnia, a Stanisław – dóbr
Huberańce,
Józef i Albin – synowie Dementego, właściciele Owila.
Makowski –
Jan – otrzymał nobilitację w 1790r
Makowski – tych nie udało się zaliczyć do Ŝadnego herbu,
wspomina się takŜe o Makowskich herbu Prus ale to wielce
niepewna hipoteza.
Mikołaj – pleban kobylański i Michał – opłacali pobór z
Makowa leŜącego w ziemi bialskiej 1581r,
Mateusz – miał synów: Michała, Zygmunta i Feliksa –
1585r właścicieli Makowa Kobylina,
Kazimierz i Szymon – podpisali elekcję Jana Kazimierza
1648r z woj. podlaskim,
- 38 Stanisław – syn Andrzeja, wspomniany 1650r, Felicjan –
syn Mateusza 1653r, Szymon – syn Michała 1663r, Tomasz
i Bartłomiej – synowie Kazimierza 1670r,
Stanisław – elektor Stanisława Leszczyńskiego 1733r z woj.
podlaskiego,
Marek – 1756r sekretarz królewski, z Ŝony Ludwiki
Kitowicz, córka Julia,
Marcin – 1767r cześnik Ŝytomierski,
Aleksander Kazimierz – (1804r – 1874r), ur. w Łososinie
pod Grodnem, syn Jana budowniczego królewskiego i
ElŜbiety Baranowskiej, kończy studia prawnicze na
Uniwersytecie Wileńskim i osiada w Grodnie, adwokat i
plenipotent Ludwika Paca, 1831r ucieka do powstania i
walczy w drugim pułku piechoty liniowej pod Ostrołęką i w
obronie Warszawy, ppor, odznaczony Złotym KrzyŜem
Virituti Militari, ucieka do Prus i dalej do Francji gdzie
zamieszkuje w Besancon, 1834r przenozi się do Alzacji i
osiada w Strasburgu, tam pracuje w mennicy, 1847r –
1848r wraca do Gdańska i staje się współudziałowcem
domu handlowego „Makowski, Kendzior et. Comp.”,
przyjął obywatelstwo pruskie, publikuje artykuły o treści
handlowej, kolekcjoner dzieł sztuki, 1858r członek
Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, 1863r
współuczestniczy pośrednio w przemycie broni do
Królestwa, 1868r przenosi się do Krakowa, 1870r jeden z
załoŜycieli Banku Galicyjskiego dla Handlu i Przemysłu,
wiceprezes i prezes jego rady nadzorczej, był właścicielem
Woli Osowińskiej w guberni siedleckiej gdzie zm.,
pochowany na cmentarzu w Kocku, oŜeniony z Anną
ElŜbietą Majer (Meyer), 1825r – 1891 ur. i zm. w
Warszawie (ślub 1859r w Gdańsku), z niej syn
Aleksander -