1050 lat polskiej gospodarki 1050 años de economía polaca www.polskaviva.com GRATUITO - BEZPŁATNA

Transkrypt

MAYO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 22/5/16 10:15 Página 1
www.polskaviva.com
núm/nr 41
10.000 ejemplares - 10.000 egz
POLSKAVIVA.COM
GRATUITO - BEZPŁATNA
1050 años de economía polaca
Mayo - Maj 2016
ISSN 2299-3630
@polskaviva
DEPORTES - SPORT
1050 lat polskiej gospodarki
Francia 2016. 12-15
CULTURA / KULTURA
Prusinowski en
Pirineos Sur.
Prusinowski na
Pirineos Sur. 20-21
TURISMO - TURYSTYKA
Varsovia en primavera.
Warszawa na wiosnę.
22-23
Análisis/Analiza
02-05
Negocios/Biznes
06-07---Sociedad/Społeczeństwo 08
Derecho/Prawo
10
Deportes/Sport
12-15
Argentina/Argentyna
17
Gastronomía/Gastro
18
Educación/Edukacja
19
Cultura/Kultura
20-21
Turismo/Turystyka
22-23
9 772293 63081 3
05
ANáLISIS
POLSKAVIVA.COM
2
@polskaviva
1050 años de la economía polaca
Jakub Bromka,
economista
VARSOVIA. Según los datos de
la Universidad de San Diego el
hombre contemporáneo es inundado por un mar de información.
Las tiene que procesar más de
cien mil cada día. Este río de información lo propulsa la maquina mediática que busca fuentes
nuevas de sensación y de ingreso. En consecuencia, durante
apenas dos años dobla el número de noticias transmitidas en el
mundo. Así las cosas, ¿cómo
encontrar fuentes de información fidedignas? En época del
acceso universal a Internet es
relativamente fácil. Hay que basarse en instituciones creíbles,
tales como el Banco Mundial o el
Fondo Monetario Internacional.
Sin embargo, merece la pena
profundizar también otras fuentes, como por ejemplo la página
web de la Agencia Central de Inteligencia (CIA) de los Estados
Unidos. La veracidad de los datos que transmite díficilmente se
podría poner en tela de juicio. En
uno de sus informes más recientes de la CIA se lee que la economía polaca en 2015, según el
producto interior bruto calculado
a partir de las Paridades de Poder Adquisitivo, fue la vigésimocuarta del mundo. Festejando el
1050 aniversario del bautismo
de Polonia conviene mirar atrás
y hacer un recordatorio de cómo
se formaba la economía polaca
a lo largo de los siglos.
Principios medievales de la
historia
El país eslavo del oeste emergente de las tinieblas de la temprana Edad Media, gracias al ingenioso príncipe Miecislao I de
los Piastas, realmente entró en
el escenario de la historia europea. Una de las primeras personas en mencionar al príncipe de
los polanos es Ibrāhīm ibn
Yaʿqūb que da unas ciertas pistas sobre la economía en las tierras polacas de antes del bautismo. Este comerciante judío de la
Península Ibérica se ocupaba de
un negocio muy rentable, la trata
de los seres humanos. Los eslavos tenían fama en la época de
la temprana Edad Media de realizar un amplio comercio de los
esclavos. Junto a los productos
forestales era nuestro producto
de exportación principal, además muy apreciado sobre todo
en los países árabes debido a la
belleza de las mujeres. Es muy
significativo el origen etimológico
del tribu que iba a establecer el
futuro estado. Los “polanos”
PKP Express Intercity Premium Pendolino ED250-010 en la Estación de Gdansk. wIKIPEDIA
PKP Express Intercity Premium Pendolino ED250-010 na stacji w Gdańsku.
quiere decir, ni más ni menos,
los habitantes de los campos (en
polaco “pola”), de espacios
abiertos de culivo. Este nombre
indica la existencia de extensas
zonas rurales. Hay que subrayar
que los agricultores en aquellos
tiempos eran libres. Excepto algunas prestaciones para el soberano, normalmente en forma
de recursos naturales o cultivos,
no tenian otras cargas. Tampoco
eran ligados por fuerza a la tierra. El equipo del soberano que
era la parte principal de las fuerzas armadas, deambulaba con
el soberano por el país y a medida que se agotaban las existencias locales, cambiaban de sitio.
La administración de tierras era
prácticamente inexistente. Simplificando, se puede decir que la
Polonia de entonces se parecía
a la imagen actual de los vikingos de cine, aunque sin cascos
con cuernos.
La recepción del cristianismo
supuso una revolución que afectó a todos los estratos sociales y
a la economía. El cristianismo
trajo consigo no solo una dimensión axiológica, normativa y creativa de estado nueva, sino también un modelo nuevo de administración y de las relaciones
económicas. La implementación
gradual del feudalismo con un
nuevo sistema fiscal y con obligaciones nuevas en favor del soberano y de la Iglesia tropezó
con una fuerte resistencia social.
Es difícil quitarles la libertad a los
que la han saboreado, incluso si
esto conduce a su civilización. El
feudalismo y la Iglesia, debido a
sus necesidades, ligaron a los
agricultores a la tierra, convirtiéndoles en campesinos. Por
otro lado, se empezaron a implementar soluciones tecnológicas
nuevas y variedades nuevas de
cultivos que diversificaron la dieta de los habitantes y aumentaron el rendimiento de los campos. En aquellos tiempos fueron
innovadores el cultivo de plantas
nievas y la cría de especies de
animales antes desconocidos.
Hasta hoy en día esto se ve reflejado en los nombres de localidades donde se empezó a cultivar la vid, principalmente en respuesta a las necesidades de la
Iglesia, por ejemplo winiary o
winogrady. A aquella etapa se la
puede llamar la romanización de
la economía, es decir, la internacionalización de la cultura de los
países post románicos mediante
la Iglesia. Poco a poco se edificaban castillos e iglesias, símbolos de tiempos nuevos. A pesar
de la crisis del siglo XI y de la reacción pagana, la gente se iba
estableciendo en sus tierras, se
desarrollaba el comercio, sustituyendo los anteriores mercados
de esclavos, aumentaba el área
de cultivos. Los piñones del feudalismo paso a paso impulsaban
el mecanismo del desarrollo social y económico. Sucedía así
hasta la época de la fragmentación interna que era el equivalente polaco del muy popular
ahora “Juego de tronos”.
“Juego de tronos” polaco. El
florecimiento
La fragmentación interna era un
largo periodo entre la monarquía
patrimonial y la estamental. Duró
más de doscientos años, es decir, más o menos lo mismo que
la etapa anterior de la implementación del feudalismo. La fragmentación interna fue poco afortunada desde el punto de vista
de la economía. A medida que
avanzaba la fragmentación en
principados cada vez menores,
se hundía el comercio, ya que en
las fronteras nuevas se cobraba
el arancel y el peaje lo que debilitaba mucho a las poblaciones y
a la burguesía emergente. Por si
fuera poco, las guerras civiles
constantes arruinaban la agricultura. Los saqueos y por otro lado
las mobilizaciones eternas de
los campesinos a los que se les
impedía labrar la tierra, forzándoles a luchar con los príncipes,
deterioraban mucho el potencial
del estado. Sin embargo, ni los
ataques de los mongolos y de
los tártaros, en comparación con
los cuales el Ejército Rojo parece manso como un cordero, ni la
progresiva decentralización fre-
naron las tendencias de desarrollo. La aparición de las ciudades,
la colonización alemana, técnicas nuevas de cultivo como por
ejemplo la rotación trienal, demostraban una cierta mejora de
la situación económica y el
avance tecnológico. Es de subrayar la polarización creciente
de diversas tierrar en esta época, el declive económico de Mazovia y el papel cada vez más
importante de Silesia. No obstante, aquel periodo agudizó el
subdesarrollo económico. A fin
de cuentas, no era Polonia el lugar de donde venía la innovación que además se llevaba a
cabo de forma lenta y con una
resistencia notable.
El siglo XIV era tiempo de
cambios. Podría escribirse mucho sobre el rey Casimiro III el
Grande, un genio en el trono polaco, y sobre sus grandes planes
económicos y políticos. Es de recordar la construcción de más
de cincuenta castillos, numerosas fortificaciones municipales,
la normalización y unificación de
la ley, la eliminación de barreras
para el comercio, la relocación
de los costes del desarrollo a los
estratos más altos, aliviando a la
vez a los estratos bajos, la apertura de rutas comerciales hacia
el Este... Lo que ocurrió durante
apenas cuarenta años cambió
por completo la estructura económica del país que de dos re-
www.polskaviva.com
3
giones humildes, agotadas y
empobrecidas se convirtió en
una de las mayores fuerzas de la
Europa Central. Desgraciadamente, aquel fruto del genio, a
pesar de que había tomado un
impulso grande, muy rápidamente empezó a frenar. La ventaja fiscal a partir del Privilegio
de Koszyce del rey Luis I de
Hungría hizo que disminuyeran
los ingresos del Reino y que incrementara el papel de la caballería, la posterior nobleza. Sin
embargo, el Reino siguió desarrollándose felizmente: se fundaban poblaciones nuevas, se realizaba el arranque o se drenaban
los pantanos.
Dinastía Jagellón y el siglo de
oro
La época de la dinastía Jagellón,
que duró casi dos siglos, eran
tiempos de una prosperidad relativa, aunque ya se podía divisar el debilitamiento del estado:
el papel cada vez más importante de los privilegios de la nobleza, la opresión de los estratos inferiores o el cese del desarollo
de las ciudades que iban perdiendo su peso económico. El
poder económico lo acumulaban
más y más las clases más altas
lo que conducía a aumentar el
yugo impuesto a los campesinos. La explosión de las explotaciones feudales, junto a la restricción de las libertades personales de los agricultores, restringían las posibilidades de desarrollo de las ciudades. Solo la
nobleza consumía el superávit
generado por el estado. Hay que
destacar que, contrariamente a
lo que se suele pensar, el sistema del servicio para el señor
feudal fue eficaz. Polonia se
convertía en el granero de Europa a costa del desarrollo del futuro estrato de la burguesía.
Además el monopolio sobre el
comercio internacional del estrato privilegiado (gracias a la exención de impuestos) debilitaba a
los burgueses. La conquista de
Prusia mejoró la situación económica del país e introdujo Polonia al “Siglo de oro”, que más
bien debería denominarse el siglo “dorado”. A pesar del peso
político importante en Europa,
una riqueza todavía significativa,
una cultura enormemente desarrollada e incluso algunas innovaciones en la vida cotidiana y
en la ciencia (retretes que evacuaban al exterior los excrementos o la Revolución de Copérnico
en astrología), Polonia era una
país decadente que consumía
sus recursos en vez de invertirlos en su desarrollo.
No se puede hablar de aquella etapa sino recordando el rol
que desempeñó una reina polaca eminente, Bona Sforza, que
superaba en gran medida con
sus capacidades intelectuales y
su genio a su esposo Segismundo I el Viejo y a su hijo Segismundo Augusto. La reina Bona procuró multiplicar los bienes del poder central: tuvo un plan osado
de reformas en materia de economía y de política, supo perfectamente gestionar sus propiedades. Por desgracia, por culpa de
la pasividad de su esposo y el
conflicto con su hijo sus intencio-
Las reformas del primer ministro
władysław Grabski y la política
económica del vice primer ministro Eugeniusz Kwiatkowski,
junto a un trabajo colosal positivista de toda la nación, fueron
puntos de viraje críticos. Las reformas de Grabski de los años
veinte llavadas a cabo con un
espíritu liberal, estabilizaron la
moneda, contuvieron la inflación y crearon las primeras instituciones financieras nacionales
como el Banco de Patrimonio
Nacional (en polaco “Bank Gospodarstwa Krajowego”). Por
otro lado, Kwiatkowski, un organizador excelente, creador del
puerto en Gdynia y de la Región
Central Industrial, mediante inversiones acertadas, subió notablemente el nivel de vida de
amplias masas de habitantes de
Polonia.
Parte del centro de negocios de Varsovia. wIKIPEDIA
Część centrum biznesowego Warszawy.
nes atrevidas, como por ejemplo
recomprar los bienes incautados
por la nobleza, perfeccionar el
comercio o privilegiar las ciudades, prácticamente no pudieron
entrar en vigor.
La etapa siguiente en la historia de Polonia y de su economía
fue la República de las Dos Naciones, creada por la Unión de
Lublin de 1569. Era un país sumamente interesante: con un territorio enorme y de una densidad de población muy variada,
habitado por tres grupos culturales principales: los polacos, los
rusos y los lituanos con numerosas minorías. Un país donde
hasta el 8-10% de la población
pertenecía a la nobleza y disfrutaba de derechos electorales,
donde el poder real era debil
mientras que la autoridad principal recaía en el Parlamento bicameral y, después, en las asembleas de la nobleza local. Un país tolerante y abierto, sin parangón a escala mundial. Hasta mediados del siglo XVII el sistema
económico funcionaba relativamente bien. Desde el punto de
vista económico, el sistema de la
opresión de los campesinos seguía surtiendo efecto. Entretanto, la nobleza iba acumulando riquezas. Nacían fortunas grandes de los magnates mediante
la compra de terrenos baratos
en la zona oriental del país. Por
otro lado, una parte de la nobleza no se diferenciaba nada de
los campesinos, solo por sus títulos. La dicotomía creciente entre la propia clase alta conducía
al clientelismo y al servilismo.
Los terrenos nuevos estaban
muy poco poblados, con una
que otra ciudad, restos de la Rus
de Kiev. Esto se traducía al valor
bajo del suelo que la nobleza adquiría de buena gana, con lo que
aumentaba aun más su dominación. Sin embargo, el país era
relativamente rico, contaba con
bienes culturales impresionantes y con una ciencia desarrollada. Era destino de inmigrantes
procedentes de otras naciones.
Ocaso del país
La crisis de la mitad del siglo
XVII subvirtió aquel orden, causando que se reforzaran las peores tendencias. Se pronunciaron
aun más las diferencias entre los
más ricos y los más pobres y los
estragos causados por numerosas guerras eran mucho más
evidentes que las pérdidas tras
la II guerra mundial. La crisis
económica junto a las epidemias
llevaron a la bancarrota a la mayoría de la nobleza media, las
ciudades se despoblaron por
completo y los campesinos se
sumieron aun más en la pobreza. Una polarización extraordinaria de la sociedad (se pueda
hablar incluso de la oligarquía de
magnates) duró hasta mediados
del siglo XVIII. La potenciaban
constantes guerras, la corrupción y también la dinastía de los
wettin, de la que no se puede
escribir nada positivo.
La mitad del siglo XVIII auguraba una cierta recuperación
económica. A iniciativa de los
oligarcas-magnates empezó la
construcción de manufacturas,
se fundó la Región Industrial de
la Polonia Antigua, se creó el
Canal Real y el Canal de Ogiński. Los efectos de las ideas de la
ilustración se reflejaban de forma bastante supercifial en la
economía polaca aunque al
principio constituían un impulso
de avance: los súbditos iban a
estar exentos de la tributación
feudal en lugar de tasas de alquiler pagaderas a la nobleza,
poco a poco se iba apreciando
el valor de los burgueses que
constituían una fuerza significativa del desarrollo en los países
occidentales. Es de resaltar que
la mayoría de aquellos planes
de la modernización fue razonable. Desgraciadamente, el proceso de la recuperación económica lo dificultaba la política infructuosa del monarca Estanislao Augusto Poniatowski. Las
particiones de Polonia redujeron
a cenizas los sueños de reformar el país.
La situación de los territorios
polacos durante las particiones
dependía plenamente de la política de los invasores. La primera
fase la de industrialización trans-
curría de forma drásticamente
injusta en las tierras de los tres
ocupantes. Prusia las convirtió
en una región arreglada, altamente desarrollada e industrializada; las tierras bajo el dominio
ruso sufrían del subdesarrollo
económico y de una industrialización desequilibrada y Galicia
austriaca de una inversión insuficiente crónica, debido a su situación periférica. Aparte del efímero Reino de Polonia, Polonia
no existía en los mapas, por lo
que resulta difícil ocuparse de la
economía de aquella época. Algunos filósofos y teóricos de
ciencias sociales consideran
que Polonia llegó a ser un ente
metafísico. De todos modos, la
economía, al ser una ciencia
que se asienta en los fundamentos positivistas, no se ocupa del
albedrío ni del espíritu.
Periodo corto de independencia
El estado independiente creado
el día 11 de noviembre de 1918,
ya desde sus principios afrontaba varios problemas de índole
económica. El mayor de todos
fue la existancia de tres regiones no integradas entre si dentro del país recién unificado. Esto se observaba por ejemplo en
la producción industrial que, a lo
largo de los veinte años que
perduró Polonia hasta la II guerra mundial, no logró volver a
los niveles de antes del año
1914. Adoptar la misma moneda, restablecer el orden institucional incluyendo el sector bancario y la organización del sector estatal, unificar la infraestructura, remediar la polarización social enorme, la falta de
personal, la dominación del sector agrícola en la estructura sectorial, son solo algunas de las
preocupaciones a las que tuvo
que enfrentarse Polonia. La II
República a pesar de diversos
obstáculos, como por ejemplo la
guerra aduanera contra los alemanes, el territorio arriunado, la
amenaza de parte de la URSS,
gran crisis económico internacional, logró hacer mucho para
construir el bienestar común.
Tendencias de desarrollo modernistas
El país, todavía en pañales, que
iba creando basas de instituciones económicas, fue violentemente aniquilado durante la II
guerra mundial. Ningún país (sin
contar la USRR) sufrió tantas
pérdidas en aquel conflicto. A
consecuencia de la guerra, Polonia fue dejada bajo la tutela de
la Unión Soviética que a partir
de la segunda mitad de los años
cuarenta instauró el socialismo.
El estado ejercía pleno control
sobre la economía mediante la
planificación central, se fundaban los llamados “combinados”
industriales y explotaciones
agrícolas colectivas. Las acciones del Gobierno comunista fueron en su mayoría de poco efecto. Generaban la economía de
escasez: a menudo faltaban
productos básicos alimentarios
e industriales. El sinónimo de
aquellos tiempos era la palabra
“obtener”, cuyo fenómeno era
motivo de reflexiones de muchos pensadores extranjeros
que describían la realidad social
polaca. Sin embargo, pese a numerosos problemas en el funcionamiento de la economía socialista, merece la pena recordar
que aquel modelo llevaba a nivelar las desigualdades y, hasta
cierto punto, a la industrialización del país, suponiendo un
motor del desarrollo importante
en los territorios devastados de
Polonia.
Hoy en día, durante la tercera
década tras la caída del comunismo, seguimos luchando contra el retraso económico. Los artículos que tratan el tema del
desgaste de modelo económico
actual y de cambios institucionales imprescindibles, aparecen
cada vez más a menudo. Es
muy importante el riesgo de la
trampa de la renta media. Deberíamos reflexionar un rato, hacer
un balance de la política económica de los últimos años y sacar
conclusiones para que nuestro
país no se deslice hacia el camino de México, Argentina o Grecia, sino, a través de soluciones
eficaces, sigue el ejemplo de los
que han conseguido el éxito, como por ejemplo Alemania o Japón. Somos precisamente nosotros los responsables de cómo
será Polonia dentro de unas
cuantas décadas.
ANALIZA
1050 lat polskiej gospodarki
POLSKAVIVA.COM
4
Estación Marítima en Gdynia, los años 30. En el muelle se puede ver el transátlantico MS Piłsudski.. wIKIPEDIA
Dworzec Morski w Gdyni, lata 30. – na nabrzeżu transatlantyk MS Piłsudski.
Jakub Bromka,
ekonomista
wARSZAwA. według danych
Uniwersytetu w San Diego współczesny człowiek zalewany
jest olbrzymią ilością informacji
– zmuszony jest przetwarzać ich
ponad sto tysięcy dziennie. Tę
rzekę słów napędza machina
medialna, poszukująca nowych
źródeł sensacji i zarobku. w
konsekwencji w ciągu zaledwie
dwóch lat liczba przekazywanych newsów na świecie
podwaja się. Jak w takim razie
można odnaleźć dobre źródła
informacji? w dobie powszechnego dostępu do Internetu jest
to względnie proste – trzeba się
opierać na zaufanych instytucjach, takich jak Bank Światowy
czy Międzynarodowy Fundusz
walutowy. Jednak poza nimi
warto zgłębiać też inne źródła,
jak choćby stronę internetową
Centralnej Agencji wywiadowczej Stanów Zjednoczonych.
Prawdziwość przekazywanych
przez nią danych trudno poddawać w wątpliwość. w jednym z
ostatnich raportów CIA można
było znaleźć informację o tym,
że gospodarka Polski w roku
2015, według produktu krajowego brutto liczonego za pomocą
parytetu siły nabywczej, znajdo-
wała się na dwudziestym czwartym miejscu na świecie. Obchodząc 1050-lecie chrztu Polski, warto na chwilę spojrzeć w
przeszłość i przypomnieć sobie,
jak na przestrzeni wieków kształtowała się polska gospodarka.
Średniowieczne początki historii
Zachodniosłowiańskie państwo
wynurzające się z mroków wczesnego średniowiecza, dzięki
błyskotliwemu księciu Mieszkowi I z rodu Piasta, weszło
faktycznie na arenę dziejów Europy. Jedną z pierwszych osób,
która wspomina księcia Polan
jest Ibrahim Ibn Jakub. Jako
pierwszy daje pewne wskazówki
o tym, jak wyglądała gospodarka ziem polskich przed przyjęciem chrztu. Ten żydowski kupiec z półwyspu Iberyjskiego
zajmował się wyjątkowo intratnym zajęciem – handlem
ludźmi. Słowianie słynęli we wczesnym średniowieczu z
niezwykle ożywionego handlu
niewolnikami – obok produktów
leśnych był to nasz główny towar eksportowy, dodatkowo
niezwykle wysoko wyceniany ze
względu na urodę kobiet poszukiwanych szczególnie przez kraje arabskie. Plemię, które miało
zbudować przyszłe państwo, ma
ważny rodowód etymologiczny.
„Polanie” oznacza ni mniej, ni
więcej mieszkańcy pól, ot-
wartych przestrzeni uprawianych. Nazwa ta wskazuje na
istnienie znaczących obszarów
wiejskich. warto nadmienić, że
ówcześni rolnicy byli ludźmi
wolnymi – poza świadczeniami
na rzecz władcy, najczęściej w
formie zasobów naturalnych lub
płodów rolnych, nie mieli innych
obciążeń. Nie byli też przywiązani siłą do ziemi. Drużyna
władcy, będąca główną częścią
sił zbrojnych, wędrowała wraz z
władcą po kraju i w miarę wyczerpywania się zapasów miejscowych, zmieniali swoją lokalizację – administracja ziem
praktycznie nie istniała. Dokonując pewnego uproszczenia,
Polska tamtych czasów była podobna do współczesnego wizerunku filmowych wikingów, choć
bez hełmów z rogami.
Rewolucją
obejmującą
wszystkie warstwy społeczne, w
tym ogromne przekształcenia
gospodarcze, było przyjęcie chrześcijaństwa. Poza zupełnie
nową warstwą aksjonormatywną i państwotwórczą, chrześcijaństwo przyniosło nowy
typ gospodarowania i zależności ekonomicznych. Stopniowe
wprowadzanie feudalizmu z
nowym systemem podatkowym
i nowymi powinnościami na
rzecz władcy i kościoła napotykało na znaczne opory społeczne – trudno odebrać wolność
tym, którzy zakosztowali jej
smaku, nawet jeśli wiąże się to z
cywilizowaniem społeczności.
Feudalizm i Kościół ze względu
na swoje potrzeby przypisały
rolników do ziemi, czyniąc z nich
chłopów. Z drugiej strony zaczęto wprowadzać nowe rozwiązania technologiczne i nowe odmiany upraw, które zróżnicowały
dietę mieszkańców oraz
zwiększyły wydajność pól. Innowacją na tamte czasy była hodowla nowych odmian zwierząt i
roślin. Do dzisiaj widać to w nazwach miejscowości, gdzie
zaczęto uprawiać winorośl,
głównie na potrzeby kościoła, na
przykład winiary czy winogrady.
Ten etap można określić mianem romanizacji gospodarki –
internacjonalizacji kultury
państw postrzymskich zapośredniczonej przez Kościół. Stopniowo budowano zamki i kościoły – symbole nowych czasów.
Pomimo kryzysu XI wieku i reakcji pogańskiej, ludność sukcesywnie osiadała na zajmowanych terenach, rozwijał się
handel zastępujący wcześniejsze targi niewolników, powiększał
się areał pól uprawnych. Trybiki
feudalizmu powoli ruszały mechanizmem rozwoju społecznoekonomicznego. Działo się tak
aż do czasów rozbicia dzielnicowego, które było polskim odpowiednikiem niezwykle dziś popularnej „Gry o Tron”.
Polska „Gra o Tron”. Rozkwit
Rozbicie dzielnicowe to długi
@polskaviva
okres między monarchią patrymonialną a monarchią stanową.
Trwało ponad dwieście lat, czyli
mniej więcej tyle, ile wcześniejszy etap wprowadzania feudalizmu. Rozbicie dzielnicowe z
punktu widzenia gospodarki
było dość nieszczęśliwym czasem – w miarę postępującego
dzielenia się na coraz mniejsze
księstwa upadał handel, gdyż
na coraz to nowych granicach
pobierano cło i myto. To bardzo
osłabiało osady i tworzące się
mieszczaństwo. Dodatkowo
ciągłe wojny domowe uderzały
w rolnictwo – grabieże, a z drugiej strony ciągła mobilizacja
chłopów, którzy byli odrywani od
ziemi i zmuszani do walki przez
książąt dzielnicowych, znacznie
osłabiała potencjał państwa. Z
drugiej strony ani ataki Mongołów i Tatarów, przy których Armia Czerwona jawi się jako stado łagodnych baranków, ani
postępująca decentralizacja nie
zahamowały tendencji rozwojowych. Pojawienie się miast,
kolonizacja niemiecka, nowe
techniki upraw jak na przykład
trójpolówka świadczyły o
względnym polepszaniu się sytuacji gospodarczej i postępie
technologicznym. warto również zauważyć rosnącą polaryzację poszczególnych ziem w
tym okresie – upadek znaczenia
gospodarczego Mazowsza oraz
znaczny wzrost roli Śląska.
Niemniej okres ten pogłębia poziom zapóźnienia gospodarczego – wszak to nie z Polski przychodziły innowacje, co więcej
były one wprowadzane dość
wolno i ze znacznymi oporami.
wiek XIV to czas zmian.
Można by długo pisać o królu
Kazimierzu III wielkim – geniuszu na polskim tronie – i o jego
wielkich planach gospodarczopolitycznych. warto przypomnieć budowę ponad pięćdziesięciu zamków, licznych obwarowań miejskich, unormowanie i
ujednolicenie prawa, zniesienie
barier handlowych, obciążenie
kosztami rozwoju kraju klas
najwyższych przy zmniejszeniu
dolegliwości stanów niższych,
otwarcie dróg handlowych na
wschód… To, co się działo przez tych niespełna czterdziestu
lat, całkowicie zmieniło strukturę
ekonomiczną państwa, które ze
skromnych, wyczerpanych i zubożałych dwóch dzielnic stało
się jedną z głównych sił Europy
Środowej. Niestety ten twór geniuszu, pomimo niesamowitego
rozpędu bardzo szybko zaczął
spowalniać – ograniczenie podatków na skutek przywileju
koszyckiego króla Ludwika węgierskiego spowodowało zmniejszenie dochodów Królestwa
i zwiększenie roli rycerstwa i
późniejszej szlachty. Niemniej
Królestwo wciąż rozwijało się
www.polskaviva.com
5
pomyślnie: zakładano nowe
osady, karczowano lasy czy
osuszano bagna.
Jagiellonowie i złoty wiek
Epoka Jagiellonów, trwająca przez niespełna dwa wieki, to
czasy względnego dobrobytu,
choć można już było dostrzec
osłabianie państwa – rosnącą
rolę przywilejów szlachty, ucisk
warstw niższych, jak również
zatrzymanie rozwoju miast, które odgrywały coraz mniejszą
rolę ekonomiczną. władza ekonomiczna coraz bardziej była
kumulowana przez klasy wyższe, co prowadziło do zwiększenia obciążeń chłopskich. Eksplozja powinności pańszczyźnianych wraz z ograniczeniem
wolności osobistej rolników podkopywały możliwości rozwojowe
miast – tylko szlachta była konsumentem nadwyżek wypracowywanych przez państwo.
warto zauważyć, że wbrew
powszechnej opinii, system
pańszczyźniany był efektywny –
Polska stawała się spichlerzem
Europy kosztem rozwoju
przyszłej warstwy burżuazyjnej.
Dodatkowo monopol na handel
międzynarodowy
warstwy
uprzywilejowanej (poprzez zwolnienie z podatków) osłabiał
mieszczan. Zdobycie Prus poprawiło sytuację gospodarczą
państwa i wprowadziło Polskę w
Złoty wiek, który słuszniej byłoby
określić wiekiem „pozłoconym”.
Pomimo znaczenia politycznego
w Europie, wciąż znacznego bogactwa, niezwykle rozwiniętej
kultury, a nawet innowacji w życiu codziennym i nauce (wychodki odprowadzające odchody czy przewrót kopernikański w astrologii) Polska była
krajem dekadenckim, konsumującym swoje zasoby miast przeznaczać je na rozwój.
Mówiąc o tym okresie, nie
można zapomnieć o roli wybitnej
polskiej królowej Bony Sforzy,
która swymi zdolnościami intelektualnymi i sprytem przewyższała znacznie swego męża,
Zygmunta Starego, i syna, Zygmunta Augusta. Królowa Bona
starała się powiększyć majątek
władzy centralnej – miała śmiały
plan reform obejmujących życie
gospodarcze oraz polityczne,
doskonale zarządzała swoim
majątkiem. Niestety na skutek
bierności męża oraz konfliktu z
synem jej śmiałe zamierzenia
takie jak odkupienie zastawionych u szlachty dóbr, usprawnienie handlu czy uprzywilejowanie miast, praktycznie nie
zostały wprowadzone w życie.
Następnym etapem w dziejach państwa polskiego i jego
gospodarki była, powstała na
mocy unii lubelskiej z 1569 roku,
Rzeczypospolita Obojga Narodów. Było to państwo na wskroś
ciekawe, z ogromnym terytorium
o bardzo zróżnicowanej gęstości zaludnienia, zamieszkiwane
przez trzy główne grupy kulturowe – Polaków, Rusinów i Litwinów – z licznymi mniejszościami. Kraj, w którym aż 8-10%
społeczeństwa należało do szlachty i posiadało prawa wyborcze, o słabej władzy monarszej,
gdzie główną władzę sprawował
dwuizbowy parlament, a później
FSO Polonez MR'87 en Utrech (Holanda). En 1994 se produjeron más de 80.000 Polonez, hasta 2002. w
FSO Polonez MR’87 w Utrechcie (Holandia). W 1994 roku wyprodukowano ponad 80.000 polonezów, a ich produkcja trwała do 2002 roku.
zgromadzenia okolicznej szlachty. Kraj tolerancyjny i otwarty – ewenement na skalę
światową. Do połowy XVII wieku
system gospodarczy działał
względnie sprawnie. wciąż
nieźle pod względem ekonomicznym funkcjonował system
uciskania chłopów. Jednocześnie szlachta bogaciła się coraz
bardziej – powstawały ogromne
fortuny magnackie poprzez wykupywanie taniej ziemi na wschodzie kraju. Z drugiej zaś
strony część stanu szlacheckiego nie różniła się niczym poza
tytulaturą od chłopów. Powiększająca się dychotomia wśród
samej klasy wyższej prowadziła
do klientelizmu i służalczości.
Nowe tereny były słabo zaludnione, z nielicznymi miastami
będącymi pozostałościami po
Rusi Kijowskiej. Przekładało się
to na niską cenę ziemi, którą
chętnie nabywała szlachta, powiększając tym samym swoją
dominację. Niemniej państwo
było względnie zamożne, posiadało imponujące dobra kultury i
rozwiniętą naukę. Imigrowali do
niego przedstawiciele innych
nacji.
Schyłek państwa
Kryzys połowy XVII wieku zdewastował dotychczasowy ład i
spowodował, że umocniły się
najgorsze tendencje. Jeszcze
bardziej pogłębiły się różnice
między najbogatszymi i najbiedniejszymi, a zniszczenia na skutek licznych wojen były o wiele
bardziej dotkliwe niż straty po II
wojnie światowej; kryzys ekonomiczny i zarazy doprowadziły do
bankructwa większość średniej
szlachty, miasta wyludniły się do
reszty, a chłopi popadli w jeszcze większą biedę. wyjątkowo
silne spolaryzowanie społeczeństwa, (można było wręcz
mówić o oligarchii magnackiej)
trwało do połowy XVIII wieku.
wzmagały je kolejne wojny, korupcja, a także dynastia wettynów, o której nic dobrego napisać nie można.
Połowa XVIII wieku zwiastowała pewne ożywienie gospo-
darcze. Z inicjatywy ówczesnych oligarchów-magnatów
zaczęto budować manufaktury,
powstało Staropolskie Zagłębie
Przemysłowe, zbudowano Kanał Królewski i Kanał Ogińskiego. Efekty oświeceniowych idei
dość powierzchownie odbijały
się na polskiej gospodarce,
choć stanowiły, początkowo impuls rozwojowy – poddani mieli
zostać zwolnieni z pańszczyzny
na rzecz opłat czynszowych
uiszczanych szlachcie, powoli
zaczynano doceniać wartość
mieszczaństwa, które stanowiło
znaczną siłę rozwojową w krajach Zachodnich. Należy podkreślić, że większość elementów tej koncepcji modernizacyjnej była słuszna. Niestety proces wychodzenia z zapóźnienia
utrudniała nieudolna polityka
monarchy Stanisława Augusta
Poniatowskiego. Rozbiory Polski ostatecznie obróciły w niwecz
marzenia o reformowaniu kraju.
Sytuacja ziem Polskich w
czasach rozbiorów była w pełni
zależna od polityki zaborców.
Pierwotna faza industrializacji
była dramatycznie nierówno
rozdzielona na terytoria każdego z trzech zaborców: Prusy przekształcały ziemie w uporządkowany, wysoko rozwinięty, uprzemysłowiony obszar; ziemie
rosyjskie cierpiały w wyniku zapóźnienia i niezrównoważonego
uprzemysłowienia; Galicja austriacka była chronicznie niedoinwestowana ze względu na peryferyjne położenie. Oprócz efemerycznego Królestwa Polskiego, Polski nie było na mapach,
w związku z czym trudno zajmować się tym okresem z gospodarczego punktu widzenia.
Część
teoretyków
nauk
społecznych i filozofów twierdzi,
że Polska urosła do bytu metafizycznego, niemniej ekonomia
jako nauka bazująca na podstawach pozytywistycznych nie zajmuje się wolą i duchem.
nienia zmagało się z przeróżnymi problemami natury gospodarczej. Spośród najważniejszych spraw dotykających
system ekonomiczny największym problemem było istnienie trzech zupełnie niezintegrowanych części w nowo zjednoczonym państwie. widoczne
to było chociażby w produkcji przemysłowej, która przez dwadzieścia lat istnienia Polski do
czasów II wojny światowej, nie
wróciła do poziomu sprzed 1914
roku. Ustalanie wspólnej waluty,
budowa całościowego ładu
instytucjonalnego obejmującego
bankowość i organizację sektora państwowego, ujednolicenie
infrastruktury, ogromna polaryzacja społeczna, braki kadrowe,
dominacja rolnictwa w strukturze sektorowej państwa – to tylko
część problemów z jakimi musiało się zmierzyć nowo powstałe państwo polskie. II Rzeczpospolita pomimo ogromnych
przeciwności jak wojna celna z
Niemcami, zdewastowane terytorium, zagrożenie ze strony
ZSRR, wielki ogólnoświatowy
kryzys gospodarczy, zdołała
wiele uczynić na rzecz budowania wspólnego dobrobytu. Dwa
zasadnicze punkty zwrotne, poza ogromną pozytywną pracą u
podstaw całego narodu, to reformy premiera władysława
Grabskiego i polityka gospodarcza wicepremiera Eugeniusza Kwiatkowskiego. Reformy
Grabskiego z lat 20-tych prowadzone w duchu liberalizmu
ustabilizowały walutę, zdusiły inflację oraz stworzyły pierwsze
narodowe instytucje finansowe
jak Bank Gospodarstwa Krajowego. Z drugiej strony Kwiatkowski – wyśmienity organizator, twórca portu w Gdyni i Centralnego Okręgu Przemysłowego – poprzez trafne inwestycje
znacznie podniósł poziom życia
wielkich rzesz mieszkańców
Polski.
Krótki okres niepodległości
Niepodległe państwo Polskie
powstałe 11 listopada 1918 roku
od samego początku swego ist-
Modernistyczne tendencje
rozwojowe
Raczkujące państwo, które
tworzyło zręby instytucji gospo-
darczych, zostało brutalnie
zmiażdżone przez II wojnę światową. Żaden kraj (wyjąwszy
ZSRR) nie odniósł tak
ogromnych strat w tym konflikcie. w wyniku wojny Polska została przypisana pod kuratelę
Związku Radzieckiego, który od
połowy lat 40 wprowadzał w
Polsce socjalizm. Państwo sprawowało pełną kontrolę nad gospodarką poprzez centralne planowanie, wprowadzono kombinaty przemysłowe i państwowe
gospodarstwa rolne. Działania
władz komunistycznych były w
większość nieefektywne. Generowały gospodarkę niedoboru –
często brakowało podstawowych dóbr konsumpcyjnych
oraz przemysłowych. Synonimem tych lat stało się słowo
„załatwić”, nad którego fenomenem zastanawiało się wielu zagranicznych naukowców opisujących polską rzeczywistość
społeczną. Niemniej, pomimo
ogromnych problemów z funkcjonowaniem gospodarki socjalistycznej, warto wspomnieć, że
ten model niósł za sobą znaczne ograniczenie nierówności, a
także do pewnego momentu
skutecznie uprzemysławiał
państwo i stanowił istotną siłę
rozwojową na zdewastowanych
terytoriach Polskich.
Dzisiaj, w trzeciej dekadzie
po upadku komunizmu, wciąż
borykamy się z zapóźnieniem.
Artykuły mówiące o wypaleniu
się dotychczasowego modelu
ekonomicznego i koniecznych
zmian instytucjonalnych pojawiają się coraz część – bardzo
istotne jest niebezpieczeństwo
pułapki średniego dochodu.
warto na chwilę zatrzymać się,
podsumować dotychczasową
politykę gospodarczą ostatnich
lat i wyciągnąć wnioski, aby nasze państwo nie stoczyło się na
drogę Meksyku, Argentyny lub
Grecji, lecz poprzez skuteczne
rozwiązania naśladowało tych,
którzy odnieśli sukces, jak na
przykład Niemcy czy Japonia.
To właśnie od nas zależy, jak
będzie wyglądała Polska za kilkadziesiąt lat.
NEGOCIOS
POLSKAVIVA.COM
6
El sector inmobiliario polaco
se hace mayor de edad
Daniel Millán,
director general
de Ternum Group
VARSOVIA. Todavía recuerdo
ese frío marzo del año 2001
cuando aterrizábamos en el antiguo aeropuerto de la capital
de Polonia, Frederic Chopin.
Era la primera vez que tenía la
ocasión de visitar el país y me
pareció triste, gris, y que atravesaba un largo tiempo de crisis. Hoy miro la ciudad de Varsovia y compruebo con alegría
como la nueva arquitectura ha
llenado de formas y colores un
paisaje antes sombrío y austero.
La estrategia de entrada en
el mercado era a través de un
socio local. Un constructor pequeño pero muy serio que nos
ayudaría a salvar las barreras
locales y nos orientaría en el
mercado. Así nació Inverbud.
Nuestro negocio inmobiliario
en España estaba en pleno auge, aunque algo nos decía que
debíamos diversificar. Esa fue
la verdadera razón por la que
decidimos invertir en el mercado inmobiliario polaco. Pero,
aquí, todo era diferente. Toda-
vía recuerdo que los terrenos
se compraban en dólares debido a las enormes oscilaciones
que tenía el zloty. No existía
prácticamente un plan de urbanismo, así que la ley urbanística que regía era la “ley de bue-
na vecindad”. Esta lo que nos
venía a decir es que podrías
construir lo mismo que los edificios que tuvieras al lado. Si tenías un rascacielos, pues el
mismo derecho tenías y, como
bromeaban siempre los pola-
cos, si tenías una iglesia, pues
tenías que hacer otra y, así, toda Polonia se llenaría de parroquias.
Al contrario que en España,
el lenguaje inmobiliario no estaba arraigado en la gente de la
@polskaviva
calle. Aquí, prácticamente nadie conocía lo que eran los metros útiles, PUM, que te indicaban la edificabilidad del suelo.
La sensación es que el suelo
valía lo que tenía que valer y te
hacias la casa que te tenías
que hacer. Nadie había vivido
la especulación del suelo y la
vivienda. Casi no existían inmobiliarias y Marina Mokotow
era el gran nuevo desarrollo inmobiliario, que dio paso posteriormente a la inversión en wilanow, que fue adquirida por
Fadesa a la empresa polaca
Prokom.
Después de eso, recuerdo
unos años de locura inmobiliaria. Nosotros conseguimos hacernos un pequeño hueco en
una selva de especulación hasta que el año 2008 llegó la gran
crisis que volvió a situar en la
realidad a todos.
Hoy, contemplo un sector inmobiliario en Polonia sano, maduro y con un crecimiento sostenible. Mucho de esto se debe
a que los bancos, en Polonia,
supieron volver a la heterodoxia bancaria y no dejarse llevar
por los vaivenes del sector.
Compruebo que el mercado inmobiliario polaco no resulta
atractivo para el inversor, pero,
sin embargo, permite el acceso
a la vivienda a gran parte de la
población y esto me alegra,
pues observo que el sector inmobiliaria se ha hecho mayor
de edad y ahora tendrá que
marcar su camino no exento de
dificultades debido a la gran
competitividad mundial.
Polski sektor nieruchomości 2.0
Daniel Millán,
Dyrektor Generalny
Ternum Group
wARSZAwA. wciąż pamiętam
tamten zimny marcowy dzień
2001 roku, kiedy lądowaliśmy na
starym lotnisku Fryderyka Chopina w stolicy Polski. wtedy po
raz pierwszy miałem okazję
przyjechać do Polski. Kraj wydał
mi się smutny i szary. widać
było, że z kryzysem gospodarczym zmagał się już od
dłuższego czasu. Dziś patrzę na
warszawę i cieszy mnie, że
niegdyś ponury, surowy krajobraz dziś wypełnia nowoczesna
zabudowa, o zróżnicowanych
formach i kolorach.
Obrana przez nas strategia
wejścia na rynek opierała się na
kontakcie z lokalnym wspólnikiem – niewielką, choć solidną
firmą budowlaną, która pomogła
nam pokonać wiele przeciwności i odnaleźć się w polskiej
rzeczywistości. Tak narodził się
Inverbud.
Nasze przedsiębiorstwo de-
Vista aérea de Marina Mokotów en Varsovia. YOUTUBE
Widok z lotu ptaka na inwestycję Marina Mokotów w Warszawie.
weloperskie w Hiszpanii przeżywało okres rozkwitu, jednak coś
podpowiadało nam, że powinniśmy zdywersyfikować działalność. Dlatego też postanowiliśmy zainwestować w polski rynek nieruchomości. Jednak tutaj
wszystko wyglądało inaczej. Jak
dziś pamiętam, że z powodu
olbrzymich wahań kursu złotego,
ziemię kupowało się za dolary.
Praktycznie nie istniał plan zagospodarowania przestrzennego –zasadą panującą w branży
była „zasada dobrosąsiedztwa”.
Polegała ona na tym, że można
było wznosić tylko takie budynki,
jakie stały w najbliższej okolicy.
Jeśli obok stał wieżowiec, można było zaprojektować wieżowiec. Polacy żartowali, że jeśli
obok masz kościół, musisz budować kolejny i tak cała Polska
wypełni się parafiami.
Inaczej niż w Hiszpanii, język
sektora nieruchomości nie był
powszechnie znany. Tutaj prawie
nikt nie wiedział, czym jest powierzchnia użytkowa mieszkalna
– PUM – która określa możliwość zagospodarowania terenu.
Panowało przekonanie, że grunt
był wart tyle, ile powinien, a dom
budowało się taki, jaki było potrzeba. Nikt nie słyszał o spekulacjach gruntami czy mieszkaniami. Prawie nie istniał sektor
nieruchomości, a Marina Mokotów była wówczas nowym wielkim projektem deweloperskim,
po którym nastąpiły inwestycje w
wilanowie, wykupione następnie
od polskiej firmy Prokom przez
hiszpańskie przedsiębiorstwo
deweloperskie Fadesa.
Pamiętam późniejsze szalone
lata na rynku nieruchomości.
Udało nam się wywalczyć niewielką przestrzeń w gąszczu
spekulacji, kiedy to w 2008 roku
wybuchł kryzys, który sprowadził
wszystkich na ziemię.
Dziś widzę, że sektor nieruchomości w Polsce jest w dobrej
formie, rozwija się w sposób
zrównoważony – dojrzał. w
znacznej mierze możliwe to było
dzięki polskim bankom, które
potrafiły wyjść na prostą i nie
dały się ponieść zawirowaniom
sektora finansowego. widzę też,
że choć polski rynek nieruchomości nie jest atrakcyjny dla inwestorów, umożliwia dostęp do
mieszkań znacznej części
społeczeństwa. Cieszę się, że
jestem świadkiem tego, jak sektor nieruchomości pewnie staje
na nogi. Teraz będzie musiał
podążać swoją drogą, która nie
będzie usłana różami – konkurencja na świecie nie śpi. (Tekst
przetłumaczony z języka hiszpańskiego).
BIZNES
www.polskaviva.com
7
La OMS alerta de que respiramos polución
VARSOVIA. Según se desprende del último informe de la
OMS sobre la calidad del aire,
de entre las cincuenta ciudades
más contaminadas de la Unión
Europea, en las que los valores
de la concentración límite de
polución se superan por tres,
treita y tres de ellas son localidades polacas. Hasta el vigésimocuarto lugar en el ranking
además de las ciudades polacas, aparecen solo localidades
búlgaras. En lo más alto de esta la lista poco honrosa aparece
Żywiec. Y en la primera decena
encontramos también otras
seis ciudades polacas. En segundo lugar Pszczyna, en cuarto Rybnik, a la que siguen wodzisław Śląski, Opoczno, Sucha
Beskidzka y Godów.
La OMS, en su clasificación,
ha analizado datos de más de
tres mil ciudades de ciento tres
países. El ranking final fue elaborado en base a la comparación del nivel de partículas en
suspención en el aire que la Organización Mundial de la Salud
considera más nocivo para la
salud humana. Se trata de partículas PM2,5, es decir, de aerosoles en la atmósfera de un diámetro de 2,5 micras,que es
más de treinta vaces menos
que el diámtro del pelo humano.
¿Por qué las partículas son
tan dañinas? De acuerdo con la
OMS, la exposición continuada
a la atmósfera contaminada
con el polvo en suspensión
PM2,5 puede conducir a la reducción de la esperanza de vida. Sin embargo, basta con estar expuesto a sus efectos du-
rante un periodo corto para sufrir graves enfermedades del
sistema circulatorio o respiratorio, que a menudo llevan a la
muerte.
La OMS alerta de que más
del 80% de los habitantes del
planeta diariamente aspira un
aire que excede las normas de
cualidad determinadas por esta
organización.
A pesar de que a lo largo de
los últimos años la mayoría de
las ciudades en países desarrollados ha mejorado la calidad del aire, la contaminación
en las ciudades del mundo entre los años 2008 y 2013 aumentó un 8%.
BARTŁOMIEJ MAKIEŁA
wHO alarmuje oddychamy pyłem
VARSOVIA. Jak wynika z ostatniego raportu wHO na temat jakości powietrza, wśród pięćdziesięciu najbardziej zanieczyszczonych miast w Unii Europejskiej – gdzie dopuszczalne stężenie przekraczane jest co najmniej trzykrotnie – 33 znajduje się
w granicach Polski. Aż do dwudziestego czwartego miejsca, na
zmianę z polskimi miejscowoś-
ciami pojawiają się jedynie
miasta bułgarskie. Ze szczytu
tego niechlubnego rankingu
wstydliwie spogląda Żywiec. w
pierwszej dziesiątce znajdziemy
jeszcze sześć innych polskich
miast – drugie miejsce zajmuje
Pszczyna, czwarte Rybnik, dalej
wodzisław Śląski, Opoczno, Sucha Beskidzka i Godów.
wHO w swym zestawieniu
przeanalizowała dane zebrane z
ponad trzech tysięcy miast ze
stu trzech krajów. Ostateczny
ranking stworzony został na
podstawie porównania poziomu
pyłu zawieszonego w powietrzu,
który Światowa Organizacja
Zdrowia uważa za najbardziej
szkodliwy dla zdrowia człowieka. Jest nim pył PM2,5, czyli aerozole atmosferyczne o średnicy
2,5 mikrometra. To ponad trzydzieści razy mniej od średnicy
ludzkiego włosa.
Dlaczego są one tak niebezpieczne? według wHO długotrwałe przebywanie w atmosferze
zanieczyszczonej pyłem zawieszonym PM2,5 może prowadzić do skrócenia średniej
długości życia. wystarczy jednak przez krótki czas być narażonym się na jego działanie,
by zapaść na poważne choroby
układu krążenia czy oddechowego, często kończące się zgonem.
wHO alarmuje, że ponad
80% mieszkańców planety wdycha codziennie powietrze przekraczające określone przez tę
organizację normy jakości.
Mimo że przez ostatnich kilka
lat większość miast w krajach
rozwiniętych poprawiła jakość
powietrza, zanieczyszczenie w
miastach na świecie w latach
2008-2013 wzrosło o 8%.
SOCIEDAD - SPOłECZEńSTwO
POLSKAVIVA.COM
8
@polskaviva
El Día de la Madre, piensa en tu madre
VARSOVIA. El Día de la Madre,
al igual que Halloween o el Día
de San Valentín, muchas veces
es considarado otra de las invenciones de los especialistas
del marketing y publicidad para
que gastemos, contribuyendo
así a la subida de unas décimas
del PIB. Pero nada más lejos de
la realidad. La historia de esta
celebración precede por milenios a los más antiguos índices
económicos.
Desde la antigüedad
Los principios del Día de la Madre hay que buscarlos ya en las
culturas antiguas. Los griegos
politeistas rendían homenaje a
las diosas madres, en las que
veían el símbolo de la fertilidad y
de las buenas cosechas. Los
primeros dia de primavera eran
tiempo de realizar ofrendas a la
diosa Rea, esposa de Crono,
llamada en la mitología griega
madre del universo y de todos
los dioses. Esta costumbre fue
adquirida de los griegos de los
romanos, que honraban a Cibeles, la diosa de la fertilidad. Las
celebraciones en esta ocasión
duraban tres días y tenían el
nombre de Hilaria. Es probable
que se organizaran del 15 al 18
de mayo. Antes, el 1 de marzo,
las mujeres casadas festajaban
la Matronalia. Ese día ofrecían
flores a su protectora, la diosa
Juno, y rezaban por la felicidad
en la vida matrimonial.
Sin embargo, la historia del
Día de la Madre no se limita so-
lamente a la cuenca del Mediterráneo. La maternidad era objeto del culto también en las culturas mesoamericanas. Los aztecas rendían homenaje a la madre del dios Huitzilopochtli, a la
diosa Coyolxauhqui, la que asociaban con la luna. Por su parte,
los incas veneraban a la diosa
de la tierra, que cuidaba de las
buenas cosechas y de la fertilidad. La llamaban Mama Pacha,
es decir, Madre Tierra.
Posteriormente el culo a la
madre fue adoptado por el cristianismo, que alaba a la Virgen
María, madre de Jesucristo. Por
eso en Panamá el Día de la Madre es el 8 de diciembre, coincidiendo con la festividad de la Inmaculada Concepción.
Actualidad
En los tiempos modernos la costumbre de celebrar el Día de la
Madre no regresó hasta el siglo
XVI en Inglaterra y en Escocia,
donde el cuarto domingo de la
Cuaresma se celebraba el ‘Domingo de la Madre’. Entonces a
los siervos se les daba un día libre para que puedieran visitar
sus casas familiares y pasar
tiempo con sus madres. Se les
solía obsequiar con flores y dulces a cambio de su bendición.
Es curiosa la historia relacionada con el Día de la Madre en
los Estados Unidos. Durante la
segunda mitad del siglo XIX la
profesora Ann Marie Reeves
Jarvis desarrollaba una campaña activa para establecer el ‘Día
del Trabajo Materno’. También
una famoso abolicionista estadounidense, Julia ward Howe,
promovía el ‘Día de las Madres
para la Paz’. Debido a sus demandas, en 1914 el presidente
woodrow wilson firmó una resolución que instituía el segundo
domingo de mayo el Dia de la
Madre como un día festivo.
En Polonia se celebró por primera vez el Día de la Madre en
Cracovia en el año 1914.
Día de la Madre en el mundo
El Día de la Madre se celebra en
cerca de cien países de todo el
mundo, pero no siempre el mismo día. La fecha más popular
recae el segundo domingo de
mayo, cuando lo festejan casi
ochenta estados. En muchos
países el Día de la Madre coincide el 8 de marzo con el Día Internacional de la Mujer. España
lo celebra el primer domingo de
mayo, al igual que Hungria, Mozambique, Rumania, Lituania y
Portugal. Las madres polacas
son las únicas del mundo en
festejar su día el 26 de mayo.
Con qué sueñan las madres
Hace dos años la popular empresa Grupon realizó una encuesta en seis países europeos,
incluyendo España y Polonia.
Se preguntó a casi tres mil personas por los regalos que compran con ocasión del Día de la
Madre. Se pronunciaron también las madres. Resultó que
hasta el 90% de los polacos
suele comprar algún regalo a su
madre. Normalmente se opta
por flores, perfumes, cosméticos y dulces. Elementos de decoración de casa o pequños
electrodomésticos son también
sorpresas muy comunes. Sin
embargo, solo el 40% de los polacos sabe complacer a sus madres. A las madres polacas a
menudo, al contrario de las presunciones de sus hijos, les gustaría ir a un SPA o recibir a un
entrenador personal, mientras
que solo un cuarto de los polacos toma en consideración esta
clase de regalos. Y utensilios
electrónicos son lo que menos
agradan a las madres. Por lo
tanto es preocupante que con
motivo del Día de la Madre lo
compre uno de cada ocho encuestados. Por suerte, las madres en Polonia son muy disimuladas, hasta el 90% de ellas no
dejaría ver que el regalo no le
gusta.
La lista de regalos ideales
podría ser muy larga, pero no se
trata solamente de eso. Lo más
importante es que nuestras madres sepan que pensamos en
ellas y que les estamos agradecidos, no solo de Pascuas a Ramos.
go też w Panamie Dzień Matki
przypada 8 grudnia – w uroczystość Niepokalanego Poczęcia
Najświętszej Maryi Panny.
1914 roku prezydent woodrow
wilson podpisał rezolucję ustanawiającą drugą niedzielę maja
Dniem Matki. Jest to dzień wolny
od pracy.
w Polsce po raz pierwszy
Dzień Matki obchodzono w Krakowie w 1914 roku.
powanych z okazji Dnia Matki.
wypowiedziały się również
mamy. Jak się okazało aż 90%
Polaków zazwyczaj kupuje mamie prezent. Najczęściej są to
kwiaty, perfumy, kosmetyki i
słodycze. Popularną niespodzianką są również elementy dekoracji domu oraz małe AGD.
Okazuje się jednak, że tylko
40% Polaków trafia w gust
swoich mam. Polskie mamy,
często wbrew domysłom dzieci,
chciałyby wybrać się do SPA lub
dostać osobistego trenera,
podczas gdy te prezenty bierze
pod uwagę tylko jedna czwarta
Polaków. Sprzęt elektroniczny
natomiast sprawia mamom
najmniejszą radość. Niepokojącym jest więc fakt, że na
Dzień Matki kupuje go nawet co
ósmy respondent. Na szczęście
mamy w Polsce są wyjątkowo
taktowne – aż 90% z nich nie
dałoby po sobie poznać, że prezent im się nie podoba.
Lista idealnych prezentów
może być długa, jednak wybór
prezentu to nie wszystko. Najważniejsze, by nasze mamy
wiedziała, że o nich myślimy i że
jesteśmy im wdzięczni – nie tylko
od święta. (Tekst przetłumaczony z
Dzień Matki - pomyśl o mamie
wARSZAwA. Dzień Matki, podobnie jak Halloween czy walentynki, często uznaje się za kolejny dochodowy wymysł specjalistów od marketingu i reklamy –
jeszcze jeden pretekst, byśmy
wybrali się na zakupy i przyczynili do wzrostu PKB o kolejnych
kilka promili. Nic bardziej mylnego. Historia tego święta o całe tysiąclecia wyprzedza narodziny
najstarszych nawet wskaźników
gospodarczych.
Od starożytności
Początków Dnia Matki należy
szukać już w kulturach starożytnych. Politeistyczni Grecy
oddawali hołd matkom-boginiom, w których widzieli symbol
płodności i urodzaju. Pierwsze
dni wiosny były czasem składania ofiar bogini Rei, żonie Kronosa, nazywanej w mitologii matką
wszechświata i wszystkich
bóstw. Zwyczaj ten przejęli od
Greków Rzymianie, którzy oddawali cześć Cybele – bogini płodności, urodzaju i wiosny. Trwające z tej okazji uroczystości trwały
trzy dni i nazywane były Hilaria-
mi. Prawdopodobnie odbywały
się od 15 do 18 maja. wcześniej
– 1 marca – zamężne kobiety
obchodziły Matronalia. Tego dnia
swej opiekunce, bogini Junonie,
składały w ofierze kwiaty i modliły się o szczęście w życiu
małżeńskim. Co ciekawe, już
wtedy mężczyźni obdarowywali
swoje żony prezentami. Początków Dnia Matki doszukiwać się
można również w starożytnym
Egipcie, gdzie czczono boską
matkę faraonów – Izydę.
Historia świętowania Dnia
Matki nie ogranicza się jedynie
do basenu Morza Śródziemnego. Macierzyństwo otaczano kultem także w kulturach mezoamerykańskich. Aztekowie oddawali cześć matce boga Huitzilopochtli, bogini Coyolxauhqui,
którą utożsamiali z księżycem.
Inkowie zaś czcili boginię ziemi
zapewniająca żyzność pól i płodność. Nazywali ją Mama Pacha,
czyli Matka Ziemia.
Kult matki przejęty został
następnie przez chrześcijaństwo, które wielbi Maryję Dziewicę,
matkę Jezusa Chrystusa. Dlate-
Czasy współczesne
w czasach nowożytnych zwyczaj świętowania Dnia Matki powrócił dopiero w XVI wieku w Anglii i Szkocji, gdzie w czwartą
niedzielę wielkiego Postu obchodzono „Matczyną Niedzielę”.
Tego dnia dzieci zwalniane były
ze służby, by mogły odwiedzić
rodzinne domy i spędzić ten
dzień z matkami. Do tradycji należało składanie podarunków,
głównie kwiatów i słodyczy w zamian za otrzymane błogosławieństwo.
Ciekawa historia wiąże się z
początkami Dnia Matki w Stanach Zjednoczonych. w drugiej
połowie XIX wieku nauczycielka
Ann Marie Reeves Jarvis prowadziła aktywną kampanię na
rzecz ustanowienia „Dni Matczynej Pracy”, a znana amerykańska abolicjonistka Julia ward Howe promowała „Dzień Matek dla
Pokoju”. w efekcie ich dążeń, w
Dzień Matki na świecie
Dzień Matki obchodzony jest w
blisko stu krajach na całym
świecie, jednak nie wszędzie tego samego dnia. Najbardziej popularną datą jest druga niedziela
maja, kiedy to swój dzień świętują mamy z blisko 80 krajów. w
licznych krajach dzień ten obchodzony jest 8 marca razem z
Międzynarodowym Dniem Kobiet. Hiszpania świętuje Dzień
Matki w pierwszą niedzielę maja, podobnie węgry, Mozambik,
Rumunia, Litwa i Portugalia.
Polskie mamy jako jedyne na
świecie obchodzą swój dzień 26
maja.
O czym marzą mamy
Dwa lata temu firma Grupon przeprowadziła ankietę w sześciu
europejskich krajach, w tym w
Hiszpanii i w Polsce. Prawie trzem tysiącom osób zadano pytania dotyczące prezentów ku-
BARTŁOMIEJ MAKIEŁA
języka hiszpańskiego)
DERECHO - PRAwO
POLSKAVIVA.COM
10
@polskaviva
El factor humano en la Justicia
Juan Antonio Godoy,
abogado del despacho
Varés & Asociados
VARSOVIA. Apenas lleva a
cualquier letrado principiante
unos meses de ejercicio el darse cuenta de que el sistema de
Administración de Justicia está
preocupantemente lejos de la
perfección. No solamente hemos terminado aceptando con
naturalidad que cualquier pleito
pueda necesitar dos años para
resolverse, sino que de manera
frecuente somos testigos de
sentencias injustas y mal fundamentadas, independientemente
de que nos sean o no propicias.
Muchos son los factores que
determinan este defectuoso fun-
cionamiento, que es rasgo común de los sistemas polaco y
español. Entre ellos, una insuficiente dotación económica, un
escaso aprovechamiento de las
nuevas tecnologías o una planificación orgánica que denota la
rigidez propia de las administraciones públicas a la hora de
adaptarse a las necesidades de
los ciudadanos y que siempre
va un paso por detrás de estos.
Sin embargo, hoy quisiera detenerme en uno de los elementos
que más distorsiona la acción
de la justicia: el fieramente humano.
Dicho componente, que nunca está del todo ausente, se hace especialmente visible en algunas ocasiones. Un ejemplo:
hace unos días, asistí a una vista en Poznan en la que se diri-
mía la devolución de un menor,
hijo de polaca y español, que
había sido sustraído por su madre de su domicilio habitual en
España y llevado a Polonia. El
padre había recurrido a los juzgados para solicitar, en virtud
del tratado internacional que regula estos casos, el retorno del
menor a España. Y estaba cargado de razón. Tras nuestro alegato final, y el de la defensa de
la madre, el tribunal solicitó al
Ministerio Fiscal -que debe necesariamente intervenir cuando
un asunto afecta a menores- su
opinión.
Para nuestra incredulidad, su
representante informó a favor
de la madre y en contra de
nuestra tesis. Una vez terminada la vista, mientras esperábamos en el pasillo a que se dicta-
ra sentencia, no pude evitar dirigirme a la fiscal –una señora en
la cincuentena larga- y preguntarle cómo era posible que hubiera sostenido algo semejante.
La respuesta, escalofriante: “¿Y
qué crees? ¿que en España una
fiscal hubiera defendido a un
hombre polaco?”.
Esto sucedió en Polonia, pero por favor, que nadie piense
que cosas así son exclusiva del
país que generosamente nos
acoge. El factor humano está
presente en todos los sistemas.
En todos sitios pueden hallarse
jueces desmotivados, fiscales
más comprometidos con el género o la nacionalidad que con
la Justicia o funcionarios carentes de la más mínima empatía
hacia el justiciable. Personas
desencantadas con la profesión
que olvidan la importancia de lo
que nos traemos entre manos, y
hasta qué punto una decisión tomada a la ligera puede, por injusta, condicionar la vida de una
persona. Felizmente, son minoría.
En definitiva, la Justicia es
una institución humana, y por lo
tanto, no exenta de las flaquezas propias del humano que se
desempeñan en su seno. Por
ello, y a pesar de los muy buenos profesionales con los que
también cuenta, no es razonable esperar siempre de ella un
funcionamiento impecable. Es
ese mismo motivo el que hace
que todos aquellos que representamos un papel en esta actividad debemos tener presente,
en todo momento, nuestra parcela de responsabilidad.
Sprawiedliwość a czynnik ludzki
wARSZAwA. wystarczy raptem
kilka miesięcy praktyki zawodowej, by początkujący prawnik
uświadomił sobie, że działanie
wymiaru sprawiedliwości jest
dalekie od doskonałości. Nie tylko uznajemy za rzecz zupełnie
naturalną, że każdy proces
może ciągnąć się nawet dwa lata. Często jesteśmy też świadkami wyroków niesprawiedliwych i źle umocowanych – bez
względu na to, czy wyrok jest dla
nas korzystny, czy nie.
Czynników wpływających na
dysfunkcyjność wymiaru sprawiedliwości jest wiele – to wspólna cecha sądownictwa polskiego i hiszpańskiego. wśród nich
znajdują się między innymi
niewystarczające środki budżetowe, niewielkie wykorzystanie
nowych technologii czy sam
sposób funkcjonowania administracji publicznej, który wykazuje się niewielką elastycznością w kontakcie z obywatelem,
pozostając zawsze krok za nim.
Dziś jednak chciałbym skupić
się na jednym z elementów, które najbardziej wypaczają sens
działania wymiaru sprawiedliwości – na elemencie-do-bóluludzkim.
Czynnik ten, którego nigdy
nie da się zupełnie wyeliminować, ujawnia się w pewnych
sytuacjach. Na przykład: kilka
dni temu, w Poznaniu, brałem
udział w rozprawie, podczas
której ważyły się losy zwrotu
nieletniego – syna Polki i Hiszpana – który został uprowadz o n y p r z e z s w o j ą m a tk ę z
miejsca stałego pobytu w Hiszpanii i został przywieziony do
Polski. Ojciec wniósł sprawę do
sądu, domagając się, na mocy
właściwego międzynarodowe-
El ser humano influye con su condición en la justica. PIXABAY
Człowiek poprzez swoje uwarunkowania np. płeć czy narodowość, wpływa na wymiar sprawiedliwości.
go traktatu, powrotu dziecka do
Hiszpanii. Racja była wyraźnie
po jego stronie. Po końcowych
oświadczeniach obu stron, sąd
zwrócił się o opinię do prokuratury, której udział w przypadku
spraw dotyczących nieletnich
jest konieczny. Ku naszemu
zdumieniu prokurator – kobieta
przed sześćdziesiątką – pop a r ł a s ta n o w i s k o m a tk i . P o
zamknięciu przewodu sądowego, kiedy czekaliśmy na korytarzu na ogłoszenie wyroku,
nie mogłem nie podejść do pani
prokurator i nie zapytać jej, jak
to możliwe, że zajęła takie stanowisko. Odpowiedź aż mnie
zmroziła: „Co pan myśli? Że w
H i s z p a n i i p r o k u r a to r w s ta wiłaby się za mężczyzną z
Polski?”.
Miało to miejsce w Polsce,
jednak niech nikt nie sądzi, że
do takich zdarzeń dochodzi
jedynie w kraju, który tak hojnie
nas gości. Czynnik ludzki
obecny jest w każdym systemie.
wszędzie spotkać można sędziów pracujących od niechce-
nia, prokuratorów kierujących
się bardziej płcią lub narodowością niż Sprawiedliwością,
czy urzędników pozbawionych
odrobiny empatii wobec
stających przed sądem. Te
zmęczone wykonywanym zawodem osoby zapominają, jak
ważne jest to, co biorą w swoje
ręce – do jakiego stopnia od
niechcenia podjęta decyzja, w
sposób niesprawiedliwy może
wpłynąć na życie drugiego człowieka. Na szczęście ludzie ci
należą do mniejszości.
wymiar sprawiedliwości
tworzą ludzie, a co za tym idzie,
nie jest on wolny od ludzkich słabości, które czasem dają o sobie
znać. I mimo że nie brak też
prawdziwych profesjonalistów,
nie można liczyć na to, że sądy
będą nieomylne. Dlatego
wszyscy, którzy tworzymy wymiar sprawiedliwości, zawsze
powinniśmy pamiętać o odpowiedzialności za nasze czyny.
(Tekst przetłumaczony z języka hiszpańskiego)
DEPORTES
La Eurocopa de la seguridad
POLSKAVIVA.COM
12
VARSOVIA. El próximo 10 de
junio comienza en Francia la
próxima Eurocopa de fútbol
masculina de selecciones absolutas. Un torneo que reunirá
en el país galo a los mejores
combinados nacionales hasta
la final un mes después, el 10
de julio y que sin duda estará
marcado por las amplias medidas de seguridad que vigilarán
la cita ante el miedo a un atentado yihadista.
La gran ausente será Holanda, que no consiguió clasificarse para esta fase final. Algo que
sí sellaron las selecciones de
España y Polonia, que comenzarán en los grupos D y C, respectivamente. En este primer
paso, ‘La Roja’, actual campeona de Europa, se medirá a la
República Checa, Turquía y
Croacia por conseguir una de
las dos plaza que dan acceso a
los octavos de final. Un grupo
nada sencillo a priori. Por su
parte, los polacos se medirán,
una vez más, a la poderosa y
actual campeona del mundo,
Alemania, y a Ucrania e Irlanda
del Norte. Una ocasión de conseguir el pase a la fase de cruces directos inmejorable, que
además les abriría un camino
asequible a los cuartos, ya que
el segundo del grupo C se cruzará con el segundo del grupo
A, que posiblemente serían Rumanía o Suiza. En esos teóricos cuartos, España y Polonia
podrían cruzarse en duelo, pero todos sabemos que la lógica
en el fútbol no existe.
De cualquier modo, no hay
que olvidar que los cuatro mejores terceros también avanzarán a los octavos de final.
En esta primera fase, Polonia se estrenará contra Irlanda
del Norte el 12 de junio a las
18.00 en Niza. Después se enfrentará con Alemania el día 16
a las 21.00 en el magnífico Estadio de Francia en Sant-Denis, París, (con capacidad para
80.000 espectadores) y acabará contra Ucrania el 21 a las
18.00 en el partido que puede
decidir la segunda plaza del
grupo en Marsella.
Por su parte, España se estrenará en Toulouse contra la
Rep. Checa el 13 de junio a las
15.00 en un partido donde jugará prácticamente en casa
por la cercanía de la ciudad gala con la frontera española. El
17 de junio a las 21.00 en Niza,
se enfrentará a Turquía, y finalizará la primera fase el 21 a
las 21.00 contra Croacia en
Burdeos.
España, en caso de quedar
primera de grupo se enfrentaría
en octavos a una selección tercera de los grupos B, E o F.
Mientras que acabando segunda, se cruzaría con el primero
del grupo E.
España llega a Francia como actual campeona de Europa tras ganar el título en 2012 en Kiev. wIKIPEDIA
Hiszpania jedzie do Francji jako aktualny mistrz Europy, po zdobyciu tytułu w 2012 roku w Kijowie.
Máxima seguridad
La Eurocopa de fútbol llega a
Francia en plena amenaza terrorista islámica contra el país.
Tras los atentados de París, de
Bruselas y las continuas alertas, el Gobierno francés ha
asegurado en repetidas ocasiones que su mayor prioridad
durante el torneo será asegurar la seguidad de los futbolistas y los aficionados.
Los grandes jugadores
ausentes
Desgraciadamente, y por diferentes causas, la Eurocopa no
p o d r á d i s fr u ta r d e a l g u n o s
grandes jugadores, como son
los casos de: Vincent Kompany
(Bélgica), Alex Oxlade-Chamberlain (Inglaterra), Ilkay Gundogan (Alemania), Fabio Coentrao y Danny (Portugal), Marco
Verratti, Claudio Marchisio y
Mattia Perin (Italia), Alan Judge
(Irlanda), Denis Cheryshev
(Rusia) o Karim Benzema
(Francia).
Albania –Las águilasAlbania jugará en la UEFA EURO 2016 su primera gran fase
final de un torneo gracias al
trabajo del seleccionador Gianni De Biasi.
Entrenador: Gianni De Biasi
Máximo goleador actual: Hamdi Salihi (11 goles)
Más internacionalidades actual: Lorik Cana (78)
Alemania - el once de la DFBUna fuente inagotable de fútbol
e u r o p e o , c u a tr o m u n d i a l e s
(1954, 1974, 1990 y 2014) y
tres eurocopas (1972, 1980 y
1996). Sólo una vez falló en
clasificarse para la fase final de
un Campeoanto de Europa de
la UEFA (1968) o una Copa
Mundial de la FIFA.
Entrenador: Joachim Löw
Máximo goleador actual: Lukas
Podolski (48)
Más internacionalidades actual: Lukas Podolski (126)
Austria
Los grandes días del fútbol
austriaco quedaron atrás, pero
hay señales de aliento para los
co-anfitriones de la UEFA EURO 2008 con el suizo Marcel
Koller al mando.
Seleccionador: Marcel Koller
Máximo goleador actual: Marc
Janko (25)
Más internacionalidades actual: Christian Fuchs (72)
Bélgica –Los diablos rojosBélgica ha vuelto a la élite del
fútbol mundial y por tanto europeo. De hecho, el combinado
belga regresa a la Eurocopa
ocupando el primer puesto del
ránking FIFA.
Seleccionador: Marc Wilmots
Máximo goleador actual: Marouane Fellaini (15)
Más internacionalidades actual: Jan Vertonghen (76)
Croacia –KockastiDesde la secesión de Yugoslavia en 1991, se ha convertido
en una fuerza en el fútbol inter-
nacional, llegando a cinco fases finales europeas en sólo
seis intentos.
Seleccionador: Ante Čačić
Máximo goleador actual: Darijo
Srna (21)
Más internacionalidades actual: Srna (127)
Eslovaquia
Parte integral de la Checoslovaquia que ganó la final del
Campeonato de Europa de la
UEFA de 1976 ante la República Federal de Alemania, su
única fase final como país ind e p e n d i e n te s e p r o d u j o e n
2002.
Seleccionador: Ján Kozák
Máximo goleador actual: Róbert Vittek (23)
Más internacionalidades actual: Marek Hamšík (83)
España –La RojaDespués de décadas sin conseguir grandes logros después
de su victoria como local en el
UEFA de 1964, ha sido la gran
dominadora con los títulos de
2008 y 2012.
S e l e c c i o n a d o r : Vi c e n te d e l
Bosque
Máximo goleador actual: David
Silva (23)
Más internacionalidades actual: Iker Casillas (165)
Francia –Los azulesHa estado siempre presente en
las fases finales de la EURO
desde que se perdió la edición
de 1988 y espera poder mante-
@polskaviva
ner la feliz costumbre de cumplir con las expectativas como
local en la UEFA EURO 2016.
Posee dos títulos europeos.
Seleccionador: Didier Deschamps
Máximo goleador actual: Karim Benzema (27)
Más internacionalidades actual: Karim Benzema (81)
Gales –Los dragonesTras más de medio siglo desde
su última participación en un
gran torneo, el combinado de
Gareth Bale ha protagonizado
una exitosa campaña de clasificación para la UEFA EURO
2016.
Seleccionador: Chris Coleman
Máximo goleador actual: Gareth Bale (19)
Más internacionalidades actual: Chris Gunter (64)
Hungría
U n a v e z g i g a n te d e l fú tb o l
mundial, ya que fue subcampeón en las Copas del Mundo de
de la FIFA de 1938 y 1954 y
tres veces ganadora olímpica,
llevaba 30 años sin alcanzar la
fase final de un gran torneo.
Seleccionador: Bernd Storck
Máximo goleador actual: Zoltán
Gera (24)
Más internacionalidades actual: Gábor Király (100)
Inglaterra –Los tres leonesEl único país europeo que ha
ganado la Copa Mundial de la
FIFA, pero no ha levantado la
Copa Henri Delaunay, podría
www.polskaviva.com
13
Máximo goleador actual: Tomáš Rosický (22)
Más internacionalidades actual: Petr Čech (118)
República de Irlanda –Los chicos de verdeSe clasificó para su primer torneo en 1988, comenzando su
participación con una victoria
por 1-0 frente a Inglaterra, pero
no regresó a la fase final de la
EURO hasta 2012, cuando perdió los tres partidos.
Seleccionador: Martin O'Neill
Máximo goleador actual: Robie
Keane (67)
Más internacionalidades actual: Robbie Keane (143)
haber tenido un éxito más reciente de no haber sido por las
tandas de penaltis.
Seleccionador: Roy Hodgson.
Máximo goleador actual: Wayne Rooney (51).
Más internacionalidades actual: Wayne Rooney (109)
Irlanda del Norte –Norn IronLa selección británica nunca
había jugado un Campeonato
de Europa de la UEFA, pero
ahora, tras una brillante clasificación para la UEFA EURO
2016 dentro del Grupo F, tendrá la oportunidad de jugarlo.
Seleccionador: Michael O'Neill
Máximo goleador actual: Kyle
Lafferty (16)
Más internacionalidades actual: Hughes (96)
siones. Aún añora su época
dorada entre las décadas de
1970 y 1980, cuando alcanzó
el tercer puesto en el Mundial
del 1974 y del 1982 y una resp e ta b l e q u i n ta p o s i c i ó n e n
1978.
Seleccionador: Adam Nawałka
Máximo goleador actual: Robert Lewandowski (34)
Más internacionalidades actual: Jakub Błaszczykowski
(75)
Portugal –Los de los escudosTiene el honor no deseado de
ser el único equipo en perder
una final de la EURO en su
propio terreno, pero tiene un
registro reciente consistente y
a Cristiano Ronaldo a su disposición.
Seleccionador: Fernando Santos
Máximo goleador actual: Cristiano Ronaldo (55)
Más internacionalidades actual: Cristiano Ronaldo (123)
República Checa
Sólo ha estado compitiendo como nación independiente durante 20 años, sin embargo,
desde ese momento el país se
ha clasificado para todos los
UEFA.
Seleccionador: Pavel Vrba
Rumanía –La tricolorUno de los cuatro países que
participaron en cada una de las
primeras tres Copas Mundiales
de la FIFA, el mayor logro de
Rumania en una EURO llegó
en 2000, cuando alcanzó los
cuartos de final.
Seleccionador: Anghel Iordănescu
Máximo goleador actual: Ciprian Marica (25)
Más internacionalidades actual: Răzvan Raţ (108)
Rusia
Desde la desintegración de la
Unión Soviética, campeón del
inaugural Campeonato de Europa de la UEFA, en 1960, y
subcampeón en 1964, 1972 y
1988, se ha mostrado regular
en las fases de clasificación.
Seleccionador: Leonid Slutski
Máximo goleador actual: Aleksandr Kerzhakov (30)
Más internacionalidades actual: Sergei Ignashevich (114)
Suecia –Los azules y amarillosLa única nación anfitriona de la
Copa Mundial de la FIFA que
ha sido derrotada en la final,
Islandia –Nuestros hijosAunque tarda en dejar su huella en la fase de clasificación
para un Campeonato de Europa de la UEFA, es ahora una
s e l e c c i ó n e n c r e c i m i e n to ,
construida sobre los cimientos
del éxito reciente en categoría
sub-21.
Seleccionador: Lars Lagerbäck/Heimir Hallgrímsson
Máximo goleador actual: Eidur
Gudjohnsen (25)
Más internacionalidades actual: Eidur Gudjohnsen (81)
Italia –Los azulesEl combinado europeo con
más triunfos en la Copa Mundial de la FIFA, cuatro triunfos
en 1934, 1938, 1982 y 2006, se
ha coronado campeona de Europa en tan solo una ocasión.
Seleccionador: Antonio Conte
Máximo goleador actual: Daniele De Rossi (17)
Más internacionalidades actual: Gianluigi Buffon (154)
Polonia –Los blancos y rojosFinalmente se clasificó para su
primera fase final del Campeonato de Europa de la UEFA en
2008 y fue co-anfitriona cuatro
años después, terminando último de su grupo en las dos oca-
Polonia llega al torneo en un buen momento, confiando en superar la fase de grupos. wIKIPEDIA
Polonia llega al torneo en un buen momento, confiando en superar la fase de grupos.
nunca ha igualado su racha de
1958, pero llegó a semifinales
en el único torneo que organizó, la EURO '92.
Seleccionador: Erik Hamrén
Máximo goleador actual: Zlatan
Ibrahimović (62)
Más internacionalidades actual: Andreas Isaksson (127)
Suiza
El país que alberga la sede de
la FIFA y de la UEFA, ha luchado desde entonces hasta llegar
a la Copa Mundial de la FIFA
1994, la primera en 28 años.
Seleccionador: Vladimir Petković
Máximo goleador actual: Xherdan Shaqiri (17)
Más internacionalidades actual: Gökhan Inler (89)
Turquía –Las estrellas emergentesDesde que alcanzó su primera
final en un torneo en la EURO
'96, ha ido viento en popa, logrando la clasificación para
otras tres EUROs y para la Copa Mundial de la FIFA 2002.
Seleccionador: Fatih Terim
Máximo goleador actual: Burak
Yılmaz (19)
Más internacionalidades actual: Emre Belözoğlu (94)
Ucrania –Los azul y amarillosFue un recurso prolífico para la
Unión Soviética en el pasado y
tuvo que esperar hasta que su
papel como co-anfitriona de la
UEFA EURO 2012 para su primera fase final como nación independiente.
Seleccionador: Mykhailo Fomenko
Máximo goleador actual: Andriy Yarmolenko (22)
Más internacionalidades act u a l : A n a to l i y Ty m o s h c h u k
(141)
CARLOS PALACIOS
SPORT
POLSKAVIVA.COM
14
@polskaviva
Euro 2016 pod znakiem bezpieczeństwa
VARSOVIA. Już 10 czerwca we
Francji rozpoczną sie Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej
Mężczyzn. Turniej będzie trwał
do 10 lipca. w szranki staną najlepsze reprezentacje narodowe.
Nad całym wydarzeniem będą
czuwać wzmożone siły bezpieczeństwa, które rozlokowane
zostaną z obawy przed zamachami dżihadystów.
wielką nieobecną na Euro
będzie Holandia, która nie zakwalifikowała się do fazy finałowej. Udało się to natomiast
drużynom z Hiszpanii i Polski,
które wystąpią odpowiednio w
grupie D oraz C. w pierwszej fazie turnieju aktualny mistrz Europy – hiszpańska „La Roja” –
zmierzy się z Czechami, Turcją i
Chorwacją o jedno z dwóch
pierwszych miejca w grupie
dających awans do jednej ósmej
finału. Grupa ta a priori wcale nie
jest łatwa. Z kolei Polacy po raz
kolejny zawalczą z obecnymi
mistrzami świata, bardzo silną
drużyną Niemiec oraz z Ukrainą i
Irlandią Północną. Polska ma
doskonałą okazję na wyjście z
grupy, co mogłoby otworzyć
drogę do ćwierćfinału, ponieważ
druga drużuna z grupy C trafi na
drugi zespół grupy A, a będzie to
najprawdopodobniej Rumunia
albo Szwajcaria. Teoretycznie w
ten sposób w ćwierćfinale naprzeciwko siebie mogłyby stanąć
Hiszpania i Polska, jednak
wiemy dobrze, że niczego w futbolu nie da się przewidzieć.
warto pamiętać, że do jednej
ósmej finału awansują także cztery najlepsze drużyny z trzeciego miejsca w grupie.
w początkowej fazie turnieju,
12 czerwca o 18:00 w Nicei,
Polska rozegra swój pierwszy
mecz z Irlandią Północną.
Następnie, 16 czerwca o 21:00
na wspaniałym „Stadionie
Francji”
w
Sant-Denis
(mogącym pomieścić 80 tys.
widzów) zmierzy się z Niemcami, a na koniec, 21 czerwca w
Marsylii o 18:00 zagra z
Ukrainą. Stawką meczu może
być drugie miejsce w grupie.
Drużyna
hiszpańska
pierwszy raz na murawę wybiegnie 13 czerwca o 15:00 przeciwko Czechom. Hiszpanie
będą grali prawie u siebie, bo w
położonej blisko granicy z Hiszpanią Tuluzie. 17 czerwca o
21:00 w Nicei zmierzą się z
Turcją, a fazę grupową zakończą 21 czerwca o 21:00 starciem z Chorwacją w Bordeaux.
Jeśli Hiszpania wyjdzie z
grupy z pierszego miejsca, w
jednej ósmej finału wystąpi przeciwko trzeciemu zespołowi z
grupy B, E lub F. Jeśli awans wywalczy z miejsca drugiego, trafi
na pierwszą drużynę z grupy E.
Bezpieczeństwo przede
wszystkim
Mistrzostwa Europy w Piłce
Słowacja
Jako integralna część Czechosłowacji zwyciężyła w finale
Mistrzostw Europy w 1976 roku,
pokonując Republikę Federalną
Niemiec. Jako niezależny kraj
do fazy finałowej turnieju zakwalifikowała się tylko raz, w 2002
roku.
Trener: Ján Kozák
Najlepszy strzelec reprezentacji:
Róbert Vittek (23)
Najczęściej występujący zawodnik: Marek Hamšík (83)
Hiszania –La Roja–
Po długich dziesięcioleciach bez
większych sukcesów, od czasów zwycięstwa jako gospodarz
na Mistrzostwach Europy w
1964 roku, zdominowała futbol,
triumfując na Mistrzostwach
Świata w 2008 i 2012 roku.
Trener: Vicente del Bosque
David Silva (23)
Najczęściej występujący zawodnik: Iker Casillas (165)
Francja –Niebiescy–
Od 1988 roku, kiedy nie zagrała
w fazie finałowej Euro, niedy nie
brak jej na tym turnieju. Ma nadziej nie rozczarować jako gospodarz ME 2016. Zdobyła dwa europejskie tytuły.
Trener: Didier Deschamps
Karim Benzema (27)
Najczęściej występujący zawodnik: Karim Benzema (81)
La codiciada copa Henri Delaunay, trofeo del Europeo de fútbol. wIKIPEDIA
Upragniony puchar Henriego Delunaya – trofeum Euro 2016.
Nożnej we Francji odbędą się w
czasie najwyższego zagrożenia
islamskim terroryzmem. Po zamachach w Paryżu, Brukseli i
ciągłych
alarmach
terrorystycznych, francuski rząd
wielokrotnie zapewniał, że w
trakcie turnieju priorytetem będzie zapewnienie bezpieczeństwa kibicom i piłkarzom.
Nieobecne gwiazdy
Niestety, z różnych względów na
Euro zabraknie kilku wybitnych
graczy, oto niektórzy z nich: Vincent Kompany (Belgia), Alex Oxlade-Chamberlain (Anglia), Ilkay
Gundogan (Niemcy), Fabio Coentrao i Danny (Portugalia),
Marco Verratti, Claudio Marchisio i Mattia Perin (włochy), Alan
Judge (Irlandia), Dienis Czeryszew (Rosja) czy Karim Benzema
(Francja).
Albania –Orły–
EURO 2016 to pierwszy wielki finał Mistrzostw Europy dla Albanii, która swój udział w rozgrywkach zawdzięcza selekcjonerowi Gianniemu De Biasi.
Trener: Gianni De Biasi
Hamdi Salihi (11)
Najczęściej występujący zawodnik: Lorik Cana (78)
Niemcy –Jedenastka DFB–
Niewyczerpywalne źródło europejskiego futbolu, cztery zwycięskie mundiale (1954, 1974,
1990, 2014) i trzy tytuły mistrza
europy (1972, 1980,1996). Tylko
raz nie zakwalifikowali się do finałowej fazy Mistrzostw Europy
(1968) lub Mistrzostw Świata.
Trener: Joachim Löw
Lukas Podolski (48)
Najczęściej występujący zawodnik: Lukas Podolski (126)
Austria
Najlepsze czasy austriackiego
futbolu przeminęły, jadnak pod
wodzą Szwajcara Marcela Kollera widać oznaki poprawy w grze drużyny austriackiej – współgospodarzy Euro 2008.
Trener: Marcel Koller
Marc Janko (25)
Najczęściej występujący zawodnik: Christian Fuchs (72)
Belgia –Czerwone diabły–
Belgia powróciła na szczyt światowego, a co za tym idzie, również europejskiego futbolu.Reprezentacja belgijska startuje na
Mistrzostwach Europy jako
pierwsza drużyna w rankingu FIFA.
Trener: Marc Wilmots
Marouane Fellaini (15)
Najczęściej występujący zawodnik: Jan Vertonghen (76)
Chorwacja –Kockasti–
Od czasu rozpadu Jugosławi w
1991 roku Chorwacja stała się
gwiazdą międzynarodowego futbolu, docierając aż pięć razy do
fazy finałowej Mistrzostw Europy – do eliminacji podchodziła
sześciokrotnie.
Trener: Ante Čačić
Darijo Srna (21)
Najczęściej występujący zawodnik: Srna (127)
Walia –Smoki–
Po ponad półwieczu poza wielkimi turniejami zespół Garetha
Bale’a dobrze rozegrał kwalifikacje i awansował do fazy finałowej Euro 2016.
Trener: Chris Coleman
Gareth Bale (19)
Najczęściej występujący zawodnik: Chris Gunter (64)
Węgry
Niegdyś gigant futbolu – wicemistrz świata w roku 1938 i
1954, trzykrotny mistrz olimpijski. Od lat 30 nie uzyskały kwalifikacji do żadnego większego turnieju.
Trener: Bernd Storck
Zoltán Gera (24)
Najczęściej występujący zawodnik: Gábor Király (100)
Anglia –Trzy lwy–
Jedyny kraj europejski, który wygrał Mistrzostwa Świata, a nie
zdobył Pucharu Henriego Delaunaya. Anglia niedawno
mogła zatriumfować, ale rzuty
karne odebrały jej tę szansę.
Trener: Roy Hodgson
Wayne Rooney (51)
Najczęściej występujący zawodnik: Wayne Rooney (109)
www.polskaviva.com
15
nik: Petr Čech (118)
Irlandia Północna –Norn Iron–
Irlandia Północna nigdy nie
awansowała do Mistrzostw Europy. Teraz po znakomitych eliminacjach do Euro 2016 będzie
miała okazję wykazać się w grupie F.
Trener: Michael O'Neill
Kyle Lafferty (16)
Najczęściej występujący zawodnik: Hughes (96)
Islandia –Nasi chłopcy–
Mimo że długo nie miała okazji
zaprezentować się w fazie finałowej Mistrzostw Europy, reprezentacja zbudowana niedawnym sukcesem w kategorii
poniżej 21 lat, przeżywa swój
rozwkit.
Trener: Lars Lagerbäck/Heimir
Hallgrímsson
Eidur Gudjohnsen (25)
Najczęściej występujący zawodnik: Eidur Gudjohnsen (81)
Włochy –Niebiescy–
Najbardziej ututyłowana na
Mistrzostwach Świata drużyna
europejska, triumfowała w roku
1934, 1938, 1982 i 2006. w Europie zwyciężyła mistrzostwa
tylko raz.
Trener: Antonio Conte
Daniele De Rossi (17)
Najczęściej występujący zawodnik: Gianluigi Buffon (154)
Irlandia –Chłopcy w zieleni–
Do pierwszego turnieju zakwalifikowała się w 1988 roku, zaczynając swoje występy od zwycięstwa z Anglią 1:0. Nie powróciła do fazy finałowej Euro aż do
2012 roku, kiedy przegrała
wszystkie trzy mecze.
Trener: Martin O'Neill
Robie Keane (67)
Najczęściej występujący zawodnik: Robbie Keane (143)
nia piąte miejsce w 1978 roku.
Trener: Adam Nawałka
Robert Lewandowski (34)
Najczęściej występujący zawodnik: Jakub Błaszczykowski (75)
Portugalia –Seleção das Quina–
Ma niechlubny zaszczyt być
jedynym zespołem, który przegrał finał Euro, grając u siebie.
Ostatnio prezentuje stabilną
formę – ponadto w jej składzie
gra Cristiano Ronaldo.
Trener: Fernando Santos
Cristiano Ronaldo (55)
Najczęściej występujący zawodnik: Cristiano Ronaldo (123)
Czechy
Jako niezależny kraj rywalizują
zaledwie od dwudziestu lat, jednak przez ten czas kwalifikowały
się do wszystkich edycji Mistrzostw Europy.
Trener: Pavel Vrba
Tomáš Rosický (22)
Najczęściej występujący zawod-
Saint-Denis: Stade de France: 80.000
Rumunia –Trójkolorowi–
Jeden z czterech krajów, które
zagrały w pierwszych trzech turniejach Mistrzostw Świata. Największy sukces Rumunii w Europie nadszedł w 2000 roku,
kiedy kraj ten doszedł do ćwierćfinału.
Trener: Anghel Iordănescu
Ciprian Marica (25)
Najczęściej występujący zawodnik: Răzvan Raţ (108)
Rosja
Zwyciężczyni pierwszych ME w
1960 roku, wicemistrzyni z lat
1964, 1972 i 1988. w fazie eliminacji grała dość nierówno.
Trener: Leonid Slutski
Aleksandr Kierżakow (30)
Polska –Biało-czerwoni–
Do fazy finałowej ME zakwalifikowała się dopiero w 2008 roku, cztery lata później była współgospodarzem Euro. Dwukrotnie zajmowała ostatnie miejsce w grupie. wciąż tęskni za złotymi latami 70 i 80 – w 1974 i 1982 roku
zdobywała trzecie miejsce Mistrzostw Świata oraz godne uzna-
Najczęściej występujący zawodnik: Siergiej Ignaszewicz (114)
Szwecja –Niebiesko-żółci–
Jedyny gospodarz Mistrzostw
Świata, który poniósł klęskę w finale. Nigdy nie powróciła do
formy z 1958 roku. Dotarła za to
do półfinałów jedynych organizowanych przez siebie ME w
1992 roku.
Trener: Erik Hamrén
Zlatan Ibrahimović (62)
Najczęściej występujący zawodnik: Andreas Isaksson (127)
Szwajcaria
Kraj, w którym mieści się siedziba FIFA i UEFA. walczyła w eliminacjach, aż po raz pierwszy
od 28 lat zakwalifikowała się na
Mundial w 1994 roku.
Trener: Vladimir Petković
Xherdan Shaqiri (17)
Najczęściej występujący zawodnik: Gökhan Inler (89)
Turcja –Wschodzące gwiazdy–
Odkąd wywalczyła pierwszy finał na Euro 1996, prezentowała
się znakomicie, awansując do trzech kolejnych ME oraz do Mundialu w 2002 roku.
Trener: Fatih Terim
Burak Yılmaz (19)
Najczęściej występujący zawodnik: Emre Belözoğlu (94)
Ukraina –Żółto-błękitni–
w przeszłości kura znosząca
złote jaja Związku Sowieckiego.
Ukraina musiała czekać na
występ w fazie finałowej ME jako niepodległy kraj aż do Euro
2012, którego była współgospodarzem.
Trener: Mychajło Fomenko
Andrij Jarmołenko (22)
Najczęściej występujący zawodnik: Anatolij Tymoszczuk (141)
Niza: Allianz Riviera: 35.000
París: Parque de los Príncipes: 45.000
Lyon: Parc Olympique Lyonnais: 58.000
Bourdeax: Stade Matmut Atlantique: 42.000
Toulouse: Stade de Toulouse: 33.000
Lens: Stade Bollaert-Delelis: 58.000
Villeneuve d'Ascq: Stade Pierre-Mauroy: 50.000
Saint-Étienne: Stade Geoffroy-Guichard: 41.500
Marsella: Stade Vélodrome: 67.000
Galería de imágenes de los diez estadios en los que se jugarán los partidos de la Eurocopa 2016 en Francia, con su capacidad y el nombre de la localidad donde se encuentran. wIKIPEDIA
Zdjęcia dziesięciu stadionów, na których rozegrane zostaną mecze Euro 2016 we Francji z podaną pojemnością i nazwą miejscowości, w której się znajdują.
ARGENTINA - ARGENTYNA
www.polskaviva.com
17
Celebración del ‘Malbec world Day’
y concierto de Julieta Iglesias
CRACOVIA. El pasado 26 de
abril la Embajada de la República Argentina en Polonia organizó la celebración del ‘Malbec
world Day’ (MwD), a través de
una clase magistral - cata profesional dirigida a importadores,
distribuidores y ‘connoisseurs’
polacos y lituanos, seguida de
un concierto brindado por la pianista argentina Julieta Iglesias y
culminando con una copa de
Malbec para todos los presentes
en la cita.
Siguiendo con la tradición de
la Embajada Argentina, que en
las últimas ediciones trasladó la
celebración del MwD a diferentes ciudades (2014 en Vilnius,
Lituania; 2015 en Varsovia, Polonia), esta vez fue el turno de
Cracovia, la segunda ciudad en
importancia de Polonia, sede de
las próximas Jornadas Mundiales de la Juventud, que contará
con la destacada presencia de
Su Santidad el Papa Francisco.
El evento, que se desarrolló
en Florianka, la prestigiosa sala
de actos de la Akademia
Muzyczna de Cracovia, contó
con la colaboración del enólogo
argentino residente en Varsovia,
Sr. Matías Glusman, quien dio
Momento del concierto de piano de Julieta Iglesias en Cracovia. EMB. ARGENTINA
Fragment koncertu pianistki Juliety Iglesias w Krakowie.
inicio a la jornada con una exhaustiva presentación sobre las
características del Malbec y sus
zonas de cultivo, seguida de
una cata de quince variedades
de Malbec dirigida a una veinte-
ci swą obecnością Papież
Franciszek.
Impreza odbyła się we Floriance, reprezentacyjnej sali
koncertowej Akademii Muzycznej w Krakowie. Obchody rozpoczął argentyński sommelier
Matias Glusman. Omówiwszy
charakterystyczne cechy szczepu oraz obszary jego uprawy, przeprowadził degustację piętnastu odmian Malbeca skierowaną
do około dwudziestu gości z kręgu wina, w tym dystrybutorów,
sprzedawców i przedstawicieli
prasy branżowej.
Po degustacji w sali odbył się
koncert argentyńskiej pianistki
Juliety Iglesias, którego wysłuchali zaproszeni goście, w tym
przedstawiciele władz lokalnych, korpusu dyplomatycznego, świata kultury i biznesu
oraz liczni Argentyńczycy. Upa-
miętniając setną rocznicę urodzin wybitnego kompozytora argentyńskiego, Alberto Ginastery,
artystka wykonała słynną „Suitę
tańców kreolskich”. Ponadto w
repertuarze zawarła utwory
Maurycego Ravela, Ferenca
Liszta oraz Fryderyka Chopina.
Koncert otworzyła JE Ambasador Republiki Argentyny w
Polsce, Pani Patricia Beatriz Salas, która w swoim przemówieniu odniosła się do dwóch motywów organizacji wydarzenia tj.
obchodów Światowego Dnia
Malbeca i setnej rocznicy urodzin naszego znakomitego kompozytora, Alberto Ginastery.
Po koncercie goście zostali
zaproszeni na degustację
różnych odmian Malbeca oraz
na poczęstunek złożony z typowych argentyńskich przekąsek.
Obchody Malbec
world Day i koncert
Juliety Iglesias
KRAKÓw. w dniu 26 kwietnia
br. Ambasada Republiki Argentyny w Polsce celebrowała w
Krakowie Światowy Dzień Malbeca (MwD), w ramach którego
zroganizowano profesjonalną
degustacją win przeznaczoną
dla polskich i litewskich importerów i dystrybutorów. Obchody
uświetnił koncert argentyńskiej
pianistki Juliety Iglesias, po
którym serwowano Malbeca.
Hołdując tradycji, zgodnie z
którą Ambasada świętuje MwD
w różnych miastach (w 2014r.
było to wilno, a w 2015 warszawa), tym razem obchody zorganizowano w Krakowie, drugim co do wielkości mieście w
Polsce. Podczas wyboru lokalizacji, nie bez znaczenia był
fakt, że wkrótce Kraków będzie
gospodarzem Światowych Dni
Młodzieży 2016, które zaszczy-
na de invitados del "mundo del
vino", entre los que se encontraban distribuidores, comercian-
tes, prensa especializada y aficionados.
A continuación, más de un
centenar de personas del ámbito
político local, diplomático, comercial y cultural, así como un apreciable número de residentes de
la comunidad argentina presenciaron el concierto llevado a cabo
por Julieta Iglesias, artista que
conmemorando el centenario del
renombrado compositor argentino Alberto Ginastera, incluyó en
su programa la reconocida ‘Suite
de danzas criollas’ además de
obras del repertorio académico
de Maurice Ravel, Frederic Chopin y Ferenc Liszt.
El recital fue inaugurado por
la Sra. Embajadora Patricia Salas, con un discurso que hizo referencia a los dos motivos de la
congregación: la celebración del
Día Internacional del Malbec y el
centésimo aniversario del nacimiento de nuestro ilustre compositor contemporáneo, Alberto
Ginastera.
El acto finalizó con un vino de
honor de diferentes variedades
de Malbec, acompañado de bocaditos típicos de la gastronomía argentina.
POLSKAVIVA
La Sra. Embajadora argentina, Patricia Salas. EMB. ARGENTINA
Ambasador Argentyny, Pani Patricia Salas.
GASTRONOMíA - GASTRONOMIA
POLSKAVIVA.COM
18
Recetas olvidadas
Pedro F.
Garea,
cocinero y
bloggero
VARSOVIA. No fue hasta el siglo XVII que las tendencias culinarias en Polonia se fueron definiendo en lo que sería el origen
del extenso recetario que conocemos hoy. En este camino la
influencias fueron diversas y de
gran complejidad, como correspondería a la geopolítica del
tiempo. En este artículo intentaré resaltar algunas de las curiosidades más llamativas de la antigua cocina polaca.
Las recetas olvidadas del recetario polaco, como veremos,
son elaboraciones que a día de
hoy consideramos rocambolescas e incluso incomibles, y que
sin embargo en otra época fueron dignas de las mesas más
lujosas del país.
Hay que entender además el
contexto en el que se sitúan.
Así la Edad Media se caracterizó por cierta desmesura en la
organización de los banquetes:
cantidades ingentes de comida
excesivamente sazonadas sin
mayor criterio que el de usar la
carísimas especias llegadas
del lejano oriente. La carne pri-
La sopa de tortuga sigue presente en la gastronomía china, no así en la polaca. wIKIPEDIA COMMONS
Zupa żółwiowa wciąż obecna w kuchni chińskiej. W Polsce dawno zapomniana.
maba sobre todo lo demás: ternera, cerdo, aves y como viandas más apreciadas la piezas
de caza mayor. La presentación era excepcional en las mejores mesas, y así lo reconocen
los viajeros de la época, sin
embargo el sabor no lo era tanto, al menos para paladares foráneos. Cuenta Krystyna Bockenheim en su libro "En la mesa polaca" que " Los franceses
que llegaron a Polonia en el
año 1646 con María Luisa se
quejaban de lo fuerte que era la
comida polaca y que no la podían digerir, y también le extrañaba el gran dispendio de los polacos. Labourer, miembro del
séquito y cortesano de la mujer
del mariscal Guebriant cuenta
que la presentación de los platos era extraordinaria pero una
vez probados les quitaban el
apetito a los franceses, en cambio los polacos elogiaban preci-
samente la abundancia de las
especies".
¿Cuáles son entonces esos
platos olvidados? Pues la lista
es amplia pero hemos seleccionado apenas algunas muestras. El primero de esos platos
sería como no una sopa, una
sopa de tortuga, quizás no tan
refinada como la del film El festín de Babette, dado que la versión polaca es precisa en los
preparativos: cortarle las patas
ta Babette”. Polska wersja zwraca szczególną uwagę na przygotowanie: żywemu żółwiowi
należało odciąć łapki i głowę, a
skorupę zachować, by udekorować nią półmisek.
Innym daniem skazanym na
ostracyzm są ogony bobra, przepis jest prosty: ogony pokroić
na kawałki, namoczyć w occie i
oliwie z czosnkiem i solą, całość
zanurzyć na chwilę we wrzącej
wodzie i tak przyrządzone podać na stół. Obecnie w Kanadzie można spotkać ciasto, które
ze względu na swój kształt nosi
tę samą nazwę, jednak niewiele
ma ono wspólnego z dawnym
polskim specjałem. Co ciekawe,
podobnie w przypadku łap
niedźwiedzia - innego słodkiego
dania, serwowanego często na
śniadanie w USA. Nazwa ta
również należała do zapomnianego polskiego przepisu, którego głównym składnikiem były
właśnie niedźwiedzie łapy. Podawano je po długim przyrządzaniu z octem lub gorczycą.
wspomnieliśmy już, że ulubioną potrawą było mięso. Było
tak popularne, że istniały nawet
przepisy na danie przygotowywane z silnie przyprawionego
farszu z gotowanych ryb, któremu nadawano kształt ptaka.
Zapomniane przepisy
Pedro F.
Garea,
kucharz i
bloger
wARSZAwA. Tendencje kulinarne zaczęły kształtować się w
Polsce dopiero w XVII wieku,
dając początek bogatej kuchni,
jaką znamy z czasów obecnych.
Przez wieki docierały do Polski
rozmaite wpływy, które odzwierciedlały geopolitykę tamtego
okresu. w artykule postaram się
opisać co ciekawsze przepisy
kuchni staropolskiej.
Zapomniane przepisy, o jakich będziemy pisać, to projekty
kulinarne uznawane dziś za dziwaczne – wręcz niezjadliwe –
choć w dawnych czasach nie
powstydziłyby się ich najznamienitsze stoły w kraju.
warto znać towarzyszący im
kontekst. Średniowieczne bankiety charakteryzował pełen przepych – góry jedzenia, które
nadmiernie przyprawiano,
bacząc jedynie, by używać w
tym celu korzeni sprowad-
zanych za bajońskie sumy z Dalekiego wschodu. Na stole prym
wiodło mięso: wołowina, wieprzowina, drób oraz największy
rarytas – dziczyzna. Na najlepszych stołach potrawy
zachwycały swoim wyglądem,
co potwierdzają relacje ówczesnych wędrowców, smak jednak nie wzbudzał już takiego
podziwu. Na pewno nie u obcokrajowców. Krystyna Bockenheim w swej książce “Przy polskim stole” pisze: “Francuzi,
którzy przybyli w 1646 r. z Marią
Ludwiką skarżyli się, iż potrawy
polskie są tak ostre, że nie można ich jeść, dziwili się też polskiej rozrzutności. Członek orszaku, Laboureur, dworzanin marszałkowej de Guébriant powiada,
że dania wyglądały pięknie, ale
po skosztowaniu wszyscy Francuzi stracili apetyt, natomiast
Polacy wychwalali właśnie obfitość korzeni”.
O jakich to przepisach już zapomniano? Lista jest bardzo długa, wybraliśmy zaledwie kilka
przykładów. Pierwszym może
być, jakżeby nie, pewna zupa –
zupa z żółwia, choć może nie
tak wykwintna jak w filmie „Ucz-
@polskaviva
y la cabeza estando viva y
guardar el caparazón para decorar la fuente.
Otro plato condenado al ostracismo fueron las colas de
castor, receta sencilla: trocear,
macerar en ajo, sal, vinagre y
aceite, darle un hervor y servir.
Actualmente en Canadá existe
un dulce que toma ese nombre
por su forma, y que poco tiene
que ver con la delicatessen polaca. Curiosamente sucede lo
mismo con las Garras de oso,
otro dulce muy popular en los
desayunos de EE.UU. y también
otra receta olvidada por los polacos. Un plato que requería, literalmente, de las garras de un
oso, que tras un proceso de elaboración complejo se servían
con vinagre o mostaza.
Decíamos anteriormente
que la carne era el alimento favorito, y tanto era así que incluso existen algunas recetas que
consisten en simular un ave hecha a base de un engrudo muy
especiado de pescados cocidos, a los que se le daba forma
de ave, se freía y se redecoraba nada menos que con el plumaje del ave pretendida.
También con aves hay documentada una ocurrencia sumamente disparatada que consistía en dejar medio vivo un capón y darle aspecto de asado,
de manera que al primer intento
de trinche en la mesa del banquete, la criatura saldría volando, o algo parecido, maravillando se supone a los comensales. Tal atrocidad no sabemos
que nivel de éxito tuvo, afortunadamente, pasó al olvido.
Następnie farsz smażono i dekorowano niczym innym jak piórami ptaka, którego danie miało
przypominać.
Co więcej, z ptakami wiąże
się udokumentowana praktyka,
w najwyższym stopniu zwyrodniała, która polegała na ogłuszeniu kapłona i nadaniu mu wyglądu pieczeni. Czyniono to w taki
sposób, aby przy pierwszej próbie nabicia na widelec już na
stole bankietowym, ptak podrywał się do lotu, wprawiając – ma
się rozumieć – w zachwyt biesiadników. Nie wiemy, jaką popularnością cieszyła się ta okrutna wymyślność. Na szczęście
odeszła już w zapomnienie.
EDUCACIÓN - EDUKACJA
VARSOVIA. El fin de semana
del 23 al 24 de abril tuvo lugar
en Varsovia el VII Encuentro de
profesores ELE de Polonia. Estuvo organizado por la Consejería de Educación de España en
Polonia en colaboración con la
Junta de Castilla y León, que
garantizó un contenido de calidad a la par que castizo, gracias
a la presencia de un escritor de
la talla de Óscar Esquivias, así
como a un magnífico elenco de
escuelas, ofertas educativas y
diferentes talleres de teatro. La
realización de este evento fue
posible gracias a las instalaciones del MSCDN (Mazowieckie
Samorządowe Centrum Doskonalenia Nauczycieli), que permitieron una resolución notable
del mismo gracias a sus magníficas aulas y al equipo que trabajó para ello.
De los 90 plazas abiertas en
principio, se rebasó el número
con soltura llegando casi a la
centena de participantes, profesores y ponentes que vinieron
desde diferentes partes de Polonia para disfrutar de este encuentro formativo durante el fin
de semana. También se dieron
cita en Varsovia muchas editoriales que vinieron a presentarnos sus materiales, así como
escuelas de español que nos informaron de sus cursos y actividades.
VII Encuentro de profesores ELE
VII spotkanie nauczycieli ELE
Inauguración del evento por parte del Embajador de España en Polonia, D. Agustín Núñez Martínez. PV
Otwarcie spotkania przez ambasadora Hiszpanii w Polsce, Pana Agustina Nuñeza Martineza.
Durante el fin de semana tuvimos la oportunidad de entrar
en contacto con diferentes centros, docentes y, en fin, figuras
relacionadas con el mundo de
la enseñanza del español. Además, allí se habló de diferentes
cuestiones que afectan al universo de la lengua española,
tales como: literatura para jovenes, enseñanza a adolescen-
tes, uso de nuevas tecnologías,
tablets, móviles..., español coloquial, teatro, comprensión
lectora y escrita, entre otras.
Acompañaron el evento unas
ricas provisiones de embutidos
típicos de la región, tales como
jamón, chorizo y otros ibéricos,
proporcionados igualmente por
la Junta de Castilla y León. El
éxito de este VII Encuentro de
profesores ELE en Polonia ha
sido notorio al contrastar las
valoraciones que hicieron todos los participantes del mismo, a los que invitamos a participar en próximas ediciones,
así como a seguir enriqueciendo, de manera activa, el rico
panorama del español por el
mundo.
POLSKAVIVA
wARSZAwA. 23 i 24 kwietnia
w warszawie odbyło się VII
Spotkanie Nauczycieli ELE w
Polsce zorganizowane przez
Biuro Radcy ds. Edukacji we
współpracy z Juntą Kastylii i
León, której przedstawiciele
uświetnili spotkania obecnością pisarza Oscara Esquiviasa,
bogatą ofertą edukacyjną i
warsztatami teatralnymi. Spotkania odbyły się w siedzibie
Mazowieckiego Samorządowego Centrum Doskonalenia
Nauczycieli (MSCDN).
wzięło w nich udział ponad
sto osób, nauczyciele i wykładowcy oraz przedstawiciele wydawnictw szkolnych oraz szkół
językowych z całej Polski. Dało
to okazję do spotkania świata
języka hiszpańskiego w Polsce
i poruszenia, między innymi,
takich tematów jak, literatura
dla młodzieży, nowe technologie w procesie nauczania języka, hiszpański kolokwialny, teatr, rozumienie tekstu pisanego
i czytanego. Sukces tych spotkań znalazł odbicie w wysokich
ocenach uczestników, których
zaprosiliśmy na kolejne edycje.
Junta Kastylii i León ponadto
zaprosiła na typowe przysmaki
tego regionu Hiszpanii.
Na inauguracji obecny był
Ambasador Hiszpanii, Pan
Agustín Núñez Martínez,
wcedyrektor ds. Edukacji
MSCDN, Pani Teresa Makulska
i Pani Ewa Piech, specjalista
języka hiszpańskiego w
MSCDN oraz Radca ds. Edukacji, Pan Joaquín Támara Espot.
(
Study abroad, feel at home
Avda. Italia, 21 - 37007 Salamanka (Hiszpania) • Tfno.: +34 923 120 460 • Fax: +34 923 120 489 • www.colegiodelibes.com • [email protected]
Intensywne kursy hiszpańskiego
w Salamanka, Hiszpania
• Zakwaterowanie u rodzin, w akademikach, pokojach dzielonych,
studiach...
• Bogaty program zajęć: zwiedzanie, sporty, wycieczki, warsztaty
kulinarne, lekcje tańca, wykłady…
• Od 15 roku (ycia. Kursy od 2 tygodni do 12 miesięcy.
Wycieczki
Wykorzystanie komputerów
Rynek Główny
• Program specjalny dla grup do uzgodnienia ze szkołą.
Zakwaterowanie u rodzin
Zwiedzanie
CULTURA
POLSKAVIVA.COM
20
@polskaviva
Janusz Prusinowski en Pirineos Sur
mento tridimensional y circular
que se siente bajo la superficie
de fenómenos de este mundo.
En su pulso cabe no sólo la división por dos y cuatro sino también la división por cinco y siete.
El desplazamiento de los acentos arrolla, voltea, socava la lógica de la melodía poniéndola en
una luz nueva y sorprendente. El
hombre se libera de la experiencia corpuscular y del metrónomo
de tiempo y se encumbra. Ya no
es rubato sino una protolengua
común para los hombres y... para
las aves. Recuerdo una madrugada cuando en un bosque al lado de Rdzów me despertó un
concierto de aves, al cabo de un
rato escuché el tocar de Jan
Ciarkowski i Piotr Gaca. «No hay
diferencia funtamental» pensé
entonces y todavía pienso así.”
El público español podrá comprobarlo en sus conciertos.
La mazurca rural y la mazurca
de Chopin
El musicólogo polaco Grzegorz
Michalski reflexiona: “¿tienen las
kujawiak, las mazurcas, las oberek, las polonesas y las canciones presentes en la obra de Chopin modelos profundos en la
práctica rural o son solo ecos lejanos de melodías primitivas?”.
Para él, el concierto es una experiencia isólita. Un pianista tocando obras de Fédérico Chopin junto a la orquesta del pueblo es
digno de denominarse la «música polaca»”.
Janusz Prusinowski Kompania en Carnegie Hall, Nueva York, EEUU. ANNA FIELDS
Janusz Prusinowski Kompania w Carnegie Hall, Nowy Jork, USA.
Janusz Prusinowski. YOUTUBE
VARSOVIA. Janusz Prusinowski,
un artista multiinstrumentalista
polaco que toca el violín, el acordeón polaco, el cimbalón y canta,
regresa a España con la música
polaca para actuar en el festival
“Pirineos Sur” el 16 de julio. Además va a presentar un programa
especial sobre las raíces populares de la música de Chopin, junto
al pianista español Miguel Ituarte.
El renacer de la música
tradicional polaca
Janusz Prusinowski desempeña
un papel muy importante en la
cultura polaca porque gracias a
él renació la música rural en Polonia. Sus maestros fueron músicos como Stanisław Lewandows-
ki, Piotr y Jan Gaca. Es fundador
y director del festival “Mazurcas
del Mundo”. En el año 2014 obtuvo la medalla de bronce Gloria
Artis. Tiene un programa en la televisión nacional polaca titulado
“Dzika muzyka” (“Música Salvaje”). Además, creó ‘Janusz Prusinowski Trio/Kompania’, una formación de una resonancia característica que une lo arcaico con lo
vanguardista y la música con el
movimiento. Los miembros del
grupo son: Piotr Zgorzelski, Michał Żak, Piotr Piszczatowski y
Szczepan Pospieszalski.
Los inicios
Todo empezó en los años noventa, cuando conocieron la obra de
Andrzej Bieńkowski. Entonces
Prusinowski renunció a su plan
de estudiar composición. En una
entrevista que concedió al diario
“El País” afirmó cuando se le
cuestionó por qué es importante
mantener viva la música rural polaca que es la misma razón por la
cuál es importante mantener la
conexión y la relación con las generaciones pasadas, con las familias y con la gente que ya murió. Prusinowski dijo también que
es una música bonita que debe
ser tocada y bailada.
La Mazurca
La mazurca es una forma musical estilizada que se basa en una
de las tres danzas mazur, oberek
o kujawiak. El mazur es un baile
medio rápido, kujawiak lento y
oberek rápido. En el Romanticismo, Frédéric Chopin compuso
varias mazurcas, que se basaban en la rítmica y la melodía del
pueblo. Un hecho que demuestra
la importancia de las mazurcas
es, por ejemplo, que el himno nacional de Polonia es “Mazurek
Dąbrowskiego”, cuya melodía se
asienta en los motivos de la mazurca del pueblo.
El mazur, la danza que se denomina también mazurca, fue
conocido por toda Europa desde
el siglo XIX. Además era un baile
de moda que en el año 1845 incluso llegó a Cataluña. Además
es parte de la música folclórica
en los países de América Latina.
Según dice Janusz Prusinowski, la mazurca “es un movi-
Tres discos
Janusz Prusinowski y su Trio, a
veces con participación de los invitados, hasta ahora han grabado tres discos titulados “Serce”,
“Po kolana w niebie”, “Mazurki”
(“El corazón”, “En el cielo hasta
las rodillas”, “Mazurcas”). El disco “Po kolana w niebie” trata de
experimentar los cielos. Así lo explica Janusz Prusinowski: “Hay
cielos en alguna parte, en un
tiempo dado, pero hay cielos
también aquí y ahora. Se puede
a veces (por casualidad) caer en
ellos: hasta los tobillos, hasta las
rodillas, hasta las orejas. Tocamos y cantamos sobre la sensación de sentir el cielo con los
pies, de encontrarse en el cielo
gracias a la fuerza de gravitación. Invitamos a participar en las
audiciones a una sobresaliente
cantante rural de Gałki Rusinowskie, nuestra maestra Maria
Siwiec. Pienso que todos los maestros de los que recibimos este
lenguaje saben que es el cielo.
Nos inspiramos en la poesía de
Julian Tuwim, Leopold Staff y Rabindranath Tagore. Los poetas
soñaron con que sus canciones
llegaran a los tejados de paja.
Nosotros también, desde debajo
de los tejados de paja soñamos”.
EWELINA MAZUROWSKA
KULTURA
www.polskaviva.com
21
Janusz Prusinowski na Pirineos Sur
wARSZAwA. Janusz Prusinowski, polski multiinstrumentalista, grający na skrzypcach,
akordeonie, cymbałach, który
również śpiewa, wraca do Hiszpanii z polską muzyką, aby 16
lipca wystąpić na festiwalu „Pirineos Sur”. Ponadto razem z
hiszpańskim pianistą Miguelem
Ituarte zaprezentuje specjalny
program o ludowych korzeniach
muzyki Chopina.
Odrodzenie polskiej muzyki
ludowej
Janusz Prusinowski odgrywa
niezwykle ważną rolę w polskiej
kulturze, ponieważ dzięki niemu
w Polsce odrodziła się muzyka
ludowa. Jego nauczycielami byli
tacy muzycy jak Stanisław Lewandowski, Piotr i Jan Gaca.
Jest twórcą i dyrektorem festiwalu „wszystkie Mazurki Świata”. w 2014 otrzymał brązowy
medal Gloria Artis. Prowadzi
program „Dzika muzyka” w Telewizji Polskiej. Ponadto założył
„Janusz Prusinowski Trio/Kompania”, awangardową formację
o charakterystycznym brzmieniu
i własnym języku improwizacji,
w której muzykę łączą z tańcem,
archaiczność – z nowoczesnością. Członkami grupy są Piotr
Zgorzelski, Michał Żak, Piotr
Piszczatowski i Szczepan Pospieszalski.
Początki
wszystko rozpoczęło się w latach 90, kiedy poznali działa
Andrzeja Bieńkowskiego. wtedy
Prusinowski porzucił plan studiowania kompozycji. w wywiadzie udzielonym dziennikowi
„El País”, zapytany, dlaczego
ważne jest kultywowanie polskiej muzyki ludowej, przyznał, że
powód jest ten sam, dla którego
jest ważne podtrzymać związek
i relację z przeszłymi pokoleniami, z rodzinami i ludźmi, którzy
już umarli. Dodał też, że jest to
piękna muzyka, która powinna
być grana i tańczona.
Mazurek
Mazurek to stylizowana forma
muzyczna oparta na jednym z trzech tańców: mazurku, oberku
lub kujawiaku. Mazur jest tańcem umiarkowanym, kujawiak
wolnym, a oberek szybkim. w
Romantyzmie Fryderyk Chopin
skomponował wiele mazurków
opartych na rytmice i melodyce
ludowej. Jednym z faktów
świadczących o tym, jak ważne
są mazurki jest na przykład to,
że hymnem narodowym Polski
jest „Mazurek Dąbrowskiego”,
którego melodia oparta jest na
motywach mazurka ludowego.
Mazur, taniec nazywany również mazurkiem, stał się znany
w Europie w XIX wieku. Był
modnym tańcem, który w 1845
dotarł nawet do Katalonii. Jest
również częścią folkloru w kra-
Janusz Prusinowski Kompania en Carnegie Hall, Nueva York, EEUU. ANNA FIELDS
Janusz Prusinowski Kompania w Carnegie Hall, Nowy Jork, USA.
jach Ameryki łacińskiej.
Jak mówi Janusz Prusinowski mazurek „to trójmiarowy, kolisty ruch odczuwalny pod powierzchnią zjawisk tego świata.
w jego pulsie mieści się zarówno podział na dwa i cztery jak na
pięć i siedem. Przesunięcia akcentów zawijają, zakręcają, podważają logikę melodii stawiając
ją w nowym, nieoczekiwanym
świetle. Człowiek wyzwala się z
korpuskularnego, metronomicznego doświadczania czasu i
wypływa na szerokie wody . To
już nie jest rubato ale prajęzyk
wspólny ludziom i… ptakom.
Pamiętam pewien świt, gdy w lesie nieopodal Rdzowa obudził
mnie ptasi koncert, po chwili zaś
słuchałem gry Jana Ciarkowskiego i Piotra Gacy. «Nie ma zasadniczej różnicy» pomyślałem
wtedy i nadal tak myślę". Publiczność hiszpańska będzie
mogła sprawdzić to na jego koncertach.
Mazurek ludowy i mazurek
Chopina
Polski muzykolog Grzegorz Mi-
chalski zastanawia się, czy „kujawiaki, mazurki, oberki, polonezy i pieśni obecne w twórczości Fryderyka Chopina mają
głębokie wzory w praktyce
wiejskiej, czy są tylko odległymi
echami prymitywnych melodii?”
Dla niego koncert to wyjątkowe
doświadczenie. Pianista razem
z wiejską kapelą, grający utwory
Fryderyka Chopina – to właśnie
zasługuje na miano „muzyki
polskiej”.
Trzy płyty
Janusz Prusinowski i jego Trio,
czasem z udziałem gości, do tej
pory nagrali trzy płyty: „Serce”,
„Po kolana w niebie”, „Mazurki”.
Płyta „Po kolana w niebie” mówi o doświadczaniu nieba. Janusz Prusinowski wyjaśnia to
tak: „Są nieba ‘gdzieś – kiedyś’,
ale są też ‘tu i teraz’ – można do
nich czasem (przez zbieg okoliczności) wpaść: po kostki, po
kolana, po uszy. Gramy i śpiewamy o doświadczaniu nieba
stopami – o znalezieniu się w
niebie dzięki sile ciążenia. Do
udziału w nagraniach zaprosi-
Janusz Prusinowski en el rodaje de un videoclip. YOUTUBE
Janusz Prusinowski podczas kręcenia wideoklipu.
liśmy wybitną śpiewaczkę ludową z Gałek Rusinowskich,
naszą mistrzynię, Marię Siwiec.
Myślę, że ludowi mistrzowie, od
których ten język otrzymaliśmy,
wiedzą, co to niebo. Sięgamy
również do poezji Juliana Tuwima, Leopolda Staffa i Rabindranatha Tagore. Poeci marzyli,
żeby ich pieśni trafiły pod strzechy. My też – spod strzechy –
marzymy.”
TURISMO
Varsovia se viste de colores
POLSKAVIVA.COM
22
@polskaviva
Imagen aérea de la Ciudad Vieja de Varsovia con la vista de la Plaza del Castillo y del Castillo Real en primer término. wIKIPEDIA
Widok z lotu ptaka na warszawską starówkę z Placem Zamkowym i Zamkiem Królewskim na pierwszym planie.
VARSOVIA. Es hora de guardar
los abrigos y sacar las gafas de
sol, ya en la mayoría de las calles adornan las flores y la gente
ha comenzado a salir a pasear
aprovechando que el día es
más largo. Como en toda ciudad
cosmopolita, en Varsovia las actividades para hacer en esta
época abundan, pero nunca está de más hacer un listado de
las opciones que nos ofrece para disfrutar el calorcito que tanto
extrañábamos.
A la “playa”
El río Vístula es el corazón de
Varsovia y es allí donde comienza la vida en primavera y donde
se puede disfrutar de la playa,
aunque sin agua salada. El río
más grande de Polonia, que
atraviesa también la ciudad capital, ofrece a residentes y turistas un sinfín de actividades. Durante la semana es posible relajarse con un refresco en cualquiera de sus espacios o aprovechar para recorrer la variedad
de restaurantes y bares que van
desde food truck’s con comida
internacional hasta bares con
una amplia carta de cocteles.
La ribera del río será escenario durante toda la temporada
de eventos culturales y recreativos, basta con consultar en internet la agenda del lugar y escoger alguno; es posible ver
obras de teatro, shows de stand
up comedy y conciertos de artistas locales y foráneos. Este
punto de la ciudad es el favorito
para el encuentro entre amigos
y el disfrute de la familia.
Los más deportistas pueden
mostrar habilidades en el voileball o kayak y los que disfrutan
del gimnasio es el momento perfecto para dejar a un lado las salas y probar en las maquinas de
ejercicio al aire libre. Otra opción
es tomar el sol tendido en la arena o hacer un picnic con parrillada incluida. No olvides llevar la
tradicional salchicha y dejar todo
muy limpio después de divertirte.
Ciudad Verde
La capital de Polonia hace gala
Edificio de la Biblioteca Universitaria -BUw- con sus famosos jardines verticales y en su tejado. wIKIPEDIA
Budynek Biblioteki Uniwersyteckiej – BUW- z jej słynnymi pionowymi ogrodami i ogrodami na dachu budynku.
en primavera de sus parques y
jardines, son casi infinitas las opciones para disfrutar de las flores, el aire libre y caminatas relajantes. Estos puntos verdes ofrecen a los visitantes conectarse
con la naturaleza sin salir de la
ciudad y respirar aire puro. Uno
de los lugares preferidos por su
extensión y belleza es el parque
Lazienki Krolewskie, al cual se
puede acceder desde diferentes
puntos de la ciudad. En sus espacios se aprecia el Palacio en la
Isla, construido en medio de un
lago artificial al cual se puede llegar en góndola en tiempos de calor, el anfiteatro al aire libre y el
“rinconcito de los enamorados”.
No solo Lazienki puede considerarse como pulmón de la ciudad; el parque Ujazdowski ubicado en la calle con el mismo nombre es el ideal para disfrutar con
los más pequeños ya que cuenta
con una extensa área de juegos
infantiles. Para gustos más modernos es ineludible el paseo por
el particular techo de la Biblioteca de la Universidad de Varsovia,
desde su azotea se admiran ma-
ravillosas vistas del río Vístula y
la ciudad vieja, cruzar el puentecito sobre el techo de cristal es
toda una experiencia.
La escapada ideal de fin de
semana tiene como destino el
parque Nacional Kampinoski, para los amantes de la vida al aire libre. Este parque nacional brinda
la oportunidad de recorrer senderos calmados en bicicleta o a pie,
también la posibilidad de observar muy de cerca la flora y fauna
exepcionales, con espacios para
hacer picnic, atracciones infantiles y lugares de descanso.
Vida Urbana
Esta estación es ideal para redescubrir espacios comunes. El
tiempo se presta para disfrutar
de las terrazas que bares y restaurantes ofrecen en el centro y
calles principales de la ciudad;
basta con salir a dar una vuelta
por el vecindario y atreverse a visitar algún lugar nuevo que después puede convertirse en tu
nuevo lugar favorito.
La ciudad vieja sigue siendo
una propuesta eterna. La reco-
Estanque en el Parque łazienki. wIKIPEDIA
Staw w Łazienkach Królewskich.
mendacion es pasar la tarde allí
y luego atravesar las escaleras
que conducen al Parque Multimedia de Fuentes en Podzamcze y así disfrutar del espectáculo
multimedia de luz, agua y sonido. Para ver el show basta con ir
el viernes o sábados a las 21:30,
desde el mes de mayo hasta
septiembre.
No hay excusas para el abu-
rrimiento en esta temporada.
Varsovia ofrece una selección
inagotable de cosas para hacer,
tesoros por descubrir y momentos que atesorar. Para más información acerca de las actividades
no dejes de visitar la pagina web
de la ciudad o las redes sociales
de la campaña ‘Enamorate de
Varsovia’.
VANESSA VASQUEZ LAMAS
TURYSTYKA
www.polskaviva.com
23
warszawa w feerii barw
wARSZAwA. Czas odłożyć w
kąt ciepłe ubrania i wyciągnąć
okulary przeciwsłoneczne.
większość ulic zdobią już
kwiaty, a ludzie zaczynają wychodzić na spacery, ciesząc się
coraz dłuższym dniem. w warszawie, jak w każdym kosmopolitycznym mieście, o tej porze roku atrakcji nie brakuje. warto
więc stworzyć listę możliwości,
jakie oferuje nam miasto, by
skorzystać z cieplutkich promyków słońca, których tak nam już
brakowało.
Na „plażę”
wisła to serce warszawy – to tu
zaczyna się życie na wiosnę.
Nad jej brzegami można cieszyć
się urokami plaży, choć jej wody
nie są słone. Przepływająca przez warszawę największa polska rzeka stanowi źródło wielu
atrakcji dla turystów i mieszkańców miasta. w ciągu tygodnia
można odprężyć się tu, popijając orzeźwiający napój lub wybrać się do licznych barów, restauracji, food trucków z jedzeniem z całego świata czy lokali z
bogatą kartą drinków.
Bulwary nad wisłą przez cały
sezon będą miejscem wydarzeń
kulturalnych i rekreacyjnych.
wystarczy sprawdzić w Internecie program i znaleźć coś dla
siebie. Do wyboru sztuki teatralne, stand-upy oraz koncerty
artystów polskich i zagranicznych. To najlepsze miejsce
w mieście na spotkania z przyjaciółmi lub wspólne chwile z rodziną.
Miłośnicy sportu mają możliwość wykazać się tu umiejętnościami, gry w siatkówkę lub
pływania kajakiem. Biegacze
mogą porzucić bieżnie i spróbować swych sił na świeżym powietrzu. Inną propozycją jest
leżenie i opalanie się na piasku
lub grillowanie. Nie zapomnij zabrać ze sobą tradycyjnej kiełbasy. Pamiętaj też, żeby zosta-
Grupo Polonia Viva
Sp. z o.o.:
Director/Dyrektor:
Néstor Tazueco
[email protected]
Redacción / Redakcja:
Al. Jerozolimskie 99, lok. 19
02-001 warszawa
Tel: (22) 312 96 18
[email protected]
www.polskaviva.com
Las orillas del Vístula con sus bares pueden ser muy interesantes por el día y por la noche. wIKIPEDIA
Brzegi Wisły, pełne knajpek i barów, mogą dostarczyć ciekawych wrażeń zarówno w dzień, jak i w nocy.
wić po sobie porządek.
Zielone miasto
Dumą stolicy Polski na wiosnę
są parki i ogrody. Kwiaty, otwarte
przestrzenie, relaksujące spacery… Możliwości wypoczynku
tu jest bez liku. Zielone punkty
na mapie warszawy oferują odwiedzającym kontakt z przyrodą
i czyste powietrze bez konieczności wyjeżdżania poza miasto.
Jednym z największych, najpiękniejszych i najbardziej
uczęszczanych parków są łazienki Królewskie, do których
można się dostać z różnych
stron miasta. Na zwiedzających
czeka tu zbudowany na sztucznym jeziorze pałac Na wyspie – do którego w ciepłe dni
Redactor Jefe / Redaktor
Naczelny:
Bartlomiej Makiela,
[email protected]
Redactores / Redakcja:
Paco Soto, Carlos Palacios,
Néstor Tazueco, Bartlomiej
Makiela,
Colaboradores / Współpracownicy:
Pedro F. Garea, Juan Antonio
Godoy, Servando Sierra, VanessaVasquez Lamas, Jakub Brom-
dopływa się gondolą – Amfiteatr
oraz „kącik dla zakochanych”.
łazienki to nie jedyne płuca
miasta. Jest również park Ujazdowski, położony przy ulicy o tej
samej nazwie. Znajduje się rozległy plac zabaw, dzięki któremu
park ten jest wymarzonym
miejscem dla najmłodszych.
Amatorzy nowoczesności koniecznie powinni wybrać się na
spacer po wyjątkowych ogrodach na dachu Biblioteki Uniwersytetu warszawskiego, skąd
rozciąga się malowniczy widok
na wisłę i starówkę. Przejście
mostkiem nad szklanym dachem biblioteki jest wyjątkowym
przeżyciem.
Doskonałym pomysłem na
weekend dla miłośników aktywnego wypoczynku jest wypad do
ka, Fernando José Vaquero,
Paweł Poncyljusz, Ewelina
Mazurowska
Traducciones / Tłumaczenia:
B. Makiela, Sylwia Kozlowska,
Ewelina Mazurowska
Imprenta / Druk:
Media Regionalne Sp. z o.o.
Prosta 51, 00-838 warszawa
Tel: (022) 46 30 700
Diseño / Design:
Grupo Polonia Viva Sp. z o.o.
Kampinoskiego Parku Narodowego. Z dala od gwaru miasta
można tam spacerować lub
jeździć na rowerze, podziwiać z
bliska wyjątkową faunę i florę
parku; nie brak również atrakcji
dla dzieci, miejsca na piknik i odpoczynek.
Miejskie życie
wiosna to najlepszy czas odkrywania na nowo przestrzeni wspólnych. Pogoda zachęca do
skorzystania z ogródków barów i
restauracji w centrum i na
głównych ulicach miasta. wystarczy przejść się po okolicy i
wybrać jakiś nowy lokal, który
być może stanie się twoim ulubionym miejscem.
Nie można nie odwiedzić
starego miasta. Dobrze spędzić
Copyright
PolskaViva.
Todos los
derechos reservados. Los
artículos reproducidos deberán
citar la fuente.
PolskaViva wszelkie prawa zastrzeżone, powielane artykuły powinny określać żródło.
ISSN 2299-3630
tu popołudnie, a następnie przejść się schodami do Parku
Fontann w pobliżu Podzamcza,
aby zobaczyć multimedialny
spektakl „woda-światło-dźwięk”. Multimedialne pokazy
prezentowane są od maja do
września w piątki i w soboty o
godzinie 21:30.
O tej porze roku nie ma miejsca na nudę. warszawa oferuje
nieskończenie wiele pomysłów
na spędzenia wolnego czasu,
skarbów do odkrycia i niezapomnianych przeżyć. Aby uzyskać więcej informacji o planowanych wydarzeniach, odwiedź
stronę internetową miasta lub
media społecznościowe kampanii „Zakochaj się w warszawie”.
Suscripciones / Prenumerata:
[email protected]
Tel: (022) 312 96 11
Publicidad / Reklama:
Grupo Polonia Viva Sp. z o.o.
Al. Jerozolimskie 99, lok.19
02-001 warszawa
[email protected]
Tel: (022) 312 96 11

1050 lat polskiej gospodarki 1050 años de economía polaca www.polskaviva.com GRATUITO - BEZPŁATNA

Transkrypt

Podobne dokumenty

hiszpania - Koło Naukowe BLABEL