Umowa 1984 rok - DmochowskiGallery.net

Umowa 1984 rok - DmochowskiGallery.net

Umowa
1984 rok
Fonoteka: „Rozmowy Piotra Dmochowskiego ze Zdzisławem Beksińskim”
19.02.84
A: K01a 19.02.84
Szkic umowy.
Punkty zobowiązań Piotra Dmochowskiego.
1. Slajdy obrazów Beksińskiego mające być wykonane przez fotografa Glinickiego.
2. Wywóz systematyczny obrazów za granicę dwa razy do roku.
3.
a) Reklama. Wystawienie obrazów w Paryżu.
Beksiński przestrzega, że będzie problem z transportem obrazów i zdobyciem dla nich skrzyń.
b) Sporządzenie kart pocztowych i plakatów, czyli prospektów.
4. Wystawienie na aukcji obrazu.
5. Formalności i koszta przyjazdu Beksińskiego na wernisaż.
Beksiński opowiada o swoim jedynym w życiu wernisażu w Katowicach, na którym był obecny.
Prezentowane były tam jego rysunki erotyczne.
Komiczne określenie Beksińskiego dotyczące erotyzmu w Polsce: "tłusta blondyna i pół litra na
stole".
Udostępnienie P. D. trzech obrazów rocznie za 1000 $.
Rozpoczęcie i czas trwania umowy.
Obrazy w posiadaniu syna i ich dalszy los.
Sprzedaż jednego obrazu przez Beksińskiego do Muzeum Narodowego.
Obrazy objęte umową.
Gwarancje co do niezrywania umowy. Kary umowne za zerwanie umowy.
Inflacja w stosunku do cen za obrazy.
B: K01b 19.02.84
Chwianie się kursów walutowych.
Warunki umowy dotyczące płatności w dolarach za obrazy Beksińskiego.
Sprawa spadku kursu dolara.
P. D. opowiada jak stracił na inwestycji w złote monety napoleońskie.
Prawdopodobieństwo krachu finansowego na świecie, i asekurowanie przez P. D. Beksińskiego do
granicy 20 % wahań kursu dolarowego.
Beksiński opisuje absurdy polskiego systemu gospodarczego, nie pozwalającego w transakcjach
posługiwania się dolarami.
Sprawa minimalnej ceny za obrazy: 1000 $ za obraz w stosunku do franka francuskiego.
Obrazy leżące na składzie okres dłuższy niż trzy lata.
P. D. opowiada o swojej powstającej książce z dziedziny prawa międzynarodowego.
Opinia P. D. i Beksińskiego o Alicji Wahl, która prowadziła galerię z obrazami w Warszawie.
Cło wywozowe na obrazy, i podatek dochodowy Beksińskiego.
Beksiński przymierza się do zerwania kontaktów z galerią Alicji Wahl.
Beksiński opowiada o swojej galerii w Krakowie, prowadzonej przez Tadeusza Nyczka.
Kwestia cła na obrazy, i pomysł dzielenia ich na pół między kontrahentami.
Podatek dochodowy we Francji.
C: K02a 19.02.84
Rozdzielenie dochodów ze sprzedaży obrazów między P. D. i Beksińskim, a sprawy podatkowe z
tym związane.
Pomysły P. D. na sprzedaż obrazów Beksińskiego pod nazwiskiem kogoś innego, aby uniknąć
wielkich podatków.
Sprawa xeroksów i skany artykułów o Beksińskim.
Obraz Beksińskiego w posiadaniu Łomnickiego.
Spekulacja na temat przenosin Beksińskiego na zachód.
Przygotowania do zawiadamiania Alicji Wahl o zerwaniu luźnej współpracy z Beksińskim.
Negatywne opinie Alicji Wahl o P. D.
Obraz przedstawiający splecione postacie.
P. D. proponuje Beksińskiemu obejrzenie obrazów będących w posiadaniu jego syna.
Kontrakt wyłączności na obrazy Beksińskiego.
Kwestia popularyzacji nazwiska Beksińskiego na zachodzie, i jego stosunek do sławy i pieniędzy.
Beksiński mówi o ocaleniu swoich obrazów przed zapomnieniem po jego ewentualnej śmierci.
P. D. deklaruje chęć dotarcia do wszystkich obrazów Beksińskiego, w celu ich skatalogowania.
Jeden z najlepszych obrazów według Beksińskiego sprzedany za 10.000 zł dla radcy handlowego
z ambasady niemieckiej.
Obrazy w posiadaniu redaktorki "Trybuny Ludu".
Czarno-biało negatywy wszystkich obrazów Beksińskiego.
Roczny dochód Beksińskiego w wysokości 12.000 $ za 12 obrazów.
D: K02b 19.02.84
Opisywanie obrazów Beksińskiego.
Wykonawca testamentu P. D.
Odmowa przyjęcia przez P. D. niektórych obrazów Beksińskiego.
Beksiński opisuje obrazy jakie są w posiadaniu Nyczka, który prowadził galerię Beksińskiego w
Krakowie oraz krótko charakteryzuje jego osobę.
P. D. wyraża swoją negatywną opinię o sztuce awangardowej. Oraz bardzo pozytywną o polskich
malarzach.
P. D. wymienia wyjątkowe osobistości ze sceny polityki francuskiej, które miał okazję poznać i z
nimi rozmawiać.
Dobra wiara i zaufanie jako grunt dobrych umów.
Obrazy Beksińskiego preferowane przez P. D.
Beksiński opowiada o swoich obrazach wizyjnych.
Definiowanie okresu wstępnego w umowie między P. D. i Beksińskim.
Kwestie opodatkowania obrazów.
Ukryte dochody, i szukanie optymalnych rozwiązań fiskalnych przez P. D.
Określanie liczby obrazów, które Beksiński miałby przygotowywać dla P. D. w trakcie trwania ich
umowy.
E: K03a 19.02.84
Wściekłość Beksińskiego z powodu pustych ścian w mieszkaniu.
Zwrot niesprzedanych po 3 latach obrazów na koszt P. D.
Uszkodzenia obrazów i możliwości oszustw na tym tle.
Transport obrazów i koszty ubezpieczenia obrazów.
Beksiński opowiada o sposobach zabezpieczania obrazów.
BHZ czyli socjalistyczna Pracownia Konserwacji Zabytków. Beksiński narzeka na tę instytucję,
którą oskarża o wiele zniszczeń jego obrazów.
Beksiński twierdzi, że bardziej zależy mu na dobrych obrazach, niż na pieniądzach odzyskanych
za nie od ubezpieczyciela.
Hipotetyczne sytuacje zapobiegania zniszczenia obrazów Beksińskiego, i regulacja tej sytuacji w
umowie.
Zrywanie umowy między P. D. i Beksińskim oraz ewentualności tej sytuacji. Kara umowna w
wysokości 25 obrazów na rzecz P. D. Obrazów, które P. D. ma w danej chwili w swoim magazynie.
Żądanie przez Alicję Wahl większej kwoty za obrazy Beksińskiego, niż przewidywała to umowa
towarzyska między nimi.
Plany przygotowywania przez P. D. katalogu z pracami artysty.
Obrazy o ograniczonej palecie barwnej.
Formaty obrazów tworzone przez Beksińskiego i problemy związane z obrazami
wielkoformatowymi.
Starania Beksińskiego w spółdzielni mieszkaniowej kupienia suszarni w bloku na cele nowej
pracowni artystycznej.
Wybitna pisarz Roman Bratny, pierwszy mąż Alicji Wahl, który tworzył m. in. literaturę na temat
"Polskich Kolumbów".
Beksiński wyraża swoją pozytywną opinię o sztuce sióstr Wahl, Bożenie i Alicji.
Opinia Beksińskiego o rysunkach Franciszka Starowieyskiego i o jego osobie. Beksa twierdził, że
Starowieyski to wielki mitoman, ale szalenie zdolny rysownik. Alicja Wahl powiedziała natomiast,
że Starowieyski, to taki "Lebenstein dla ubogich duchem".
F: K03b 19.02.84
Bardzo ambitny plakat polski na wystawie w Paryżu, i ich słaby popyt we Francji, ze względu na
słabą jakość papieru, oraz słabą czcionkę.
Plakat młodzieżowy, psychodeliczny, wizyjny, związany z muzyką gramofonową.
Kłopot z odkupieniem od ludzi obrazów Beksińskiego.
Podpisywanie obrazów przez Beksińskiego.
Odczytywanie umowy przez P. D.
Anonimowość Beksińskiego przed podatkobiorcą francuskim.
Sytuacje przewidywane na wypadek śmierci P. D.
G: K04a 19.02.84
Wizyta fotografa w mieszkaniu Beksińskiego.
Wymiana opinii Beksińskiego z fotografem na temat jakości zdjęć robionych obrazom Mistrza na
różnych kliszach.
Odczytywanie umowy przez P. D.
Beksiński ustosunkowuje się do swojego okresu ezoterycznego, oraz do różnych sekt m. in. sekty
Moona.
Beksiński żartuje, co stanie się z umową między nim, a P. D. w przypadku rozszerzenia się strefy
sowieckiej.
Ryczałt roczny za 12 obrazów Beksińskiego.
Wahania różnych walut w tym dolara.
Pomysł P. D. narzucenia na obrazy Beksińskiego zaporowych cen na pierwszej jego wystawie we
Francji.
Kwestie podatków.
H: K04b 19.02.84
Beksiński proponuje P. D. możliwość sprzedaży w polskich galeriach obrazów paryskich, których
nie udało by się tam sprzedać.
Zmiana przepisów prawnych oraz zawieszanie umowy między P. D. i Beksińskim.
Wahanie cen obrazów.
Zobowiązanie P. D. do reklamy twórczości Beksińskiego.
P. D. opowiada o planach wynajęcia galerii na twórczość Beksińskiego.
P. D. zobowiązuje się do publikacji albumu o Beksińskim.
Beksiński opowiada o specyfice obrazu olejnego oraz o jego werniksowaniu np. przez
konserwatora muzealnego, w celu podnoszenia jego walorów kolorystycznych, połysku i trwałości.
Kwestia matowienia obrazów bez stosowania werniksu.
Wystawianie obrazów Beksińskiego na aukcjach.
Beksiński mówi o wprowadzeniu numeracji powstających obrazów.
Beksiński zastanawia się, czy zainteresowanie obrazem na zachodzie polega na jakości danego
obrazu, czy też dla nazwiska samego malarza, podobnie jak często w Polsce.
Kwestia cła na obrazy wywożone za granicę.
I: K05a 19.02.84
Kwestia dysponowania wizerunkiem Beksińskiego przez P. D. w przypadku tworzenia filmu o
artyście, czy przygotowywania katalogu.
Średni format obrazu jako optymalny dla Beksińskiego.
Powody dla których Beksiński nie wchodzi w malowanie na płótnie.
P. D. zobowiązuje się do organizowania dla Beksińskiego narzędzi malarskich.
Moment nabycia przez Beksińskiego portfela.
Prawo pierwokupu obrazów dla P. D.
Beksiński wyraża swoje obawy o spisywanie takiej umowy jak z P. D., która w świetle prawa PRL-u
była by nielegalna.
P. D. wyraża zachwyty na obraz wiszące w mieszkaniu Beksińskiego.
Werniksy matowe i błyszczące. Opisy Beksińskiego.
J: K05b 19.02.84
Przystąpienie przez P. D. i Beksińskiego do sfinalizowania uzgodnień i przepisania umowy na
maszynie do pisania.
Beksiński opowiada jakie błędy zdarza mu się popełniać pisząc na maszynie.
P. D. dyktuje Beksińskiemu treść umowy.
Odtworzona treść umowy między P. D. a Z. B. dotycząca obrazów Beksińskiego:
UMOWA
A. Zobowiązania wspólne.
1. Przedmiot umowy.
Pomiędzy Zdzisławem Beksińskim i Piotrem Dmochowskim (określonych poniżej inicjałami Z. B. i
P. D.) zawarta jest niniejszym umowa o wyłącznym prawie sprzedaży przez P. D. wszystkich
obrazów do namalowania przez Z. B. z wyjątkami określonymi w punkcie 40).
2. Umowa niniejsza obejmuje również wyłączne prawo P. D. do zawierania umów dotyczących
wszelkiego typu publikacji mających związek z dziełem Z. B. i jego osobą poza granicami Polski i
krajów Demokracji Ludowej (tv, film, książki etc.).
B. Okres ważności umowy.
3. Umowa nabiera mocy z chwilą jej podpisania, z tym że:
a) do 1 stycznia 1985 roku trwać będzie okres wstępny w którym żadna ze stron nie będzie już
mogła odstąpić od umowy, lecz wzajemnie zobowiązania nie będą jeszcze pełne.
b) w okresie wstępnym Z. B. będzie mógł wywiązać się ze swych zobowiązań w stosunku do osób
trzecich (prezenty z obrazów, sprzedaż obrazów znajdujących się już w galeriach etc.)
c) w okresie wstępnym P. D. nie będzie zobowiązany do gwarancji dochodu rocznego Z. B. ponad
już zapłaconą sumę 4000 $ za cztery obrazy zakupione w lutym 1984 roku i sumę 1000 $ za piąty
obraz już zarezerwowany, a za którego płatność ma nastąpić przed upływem 1984 roku.
4. Czas trwania umowy określa się na 30 lat. Jednostronne zerwanie umowy przed upływem tego
okresu jest możliwe tylko z przyczyn siły wyższej czyli wydarzenia nieprzewidywalnego,
niezależnego od woli stron i stwarzającego absolutną niemożność dokonania ich zobowiązań.
C. Rozstrzyganie trudności.
5. W wypadku innych trudności strony muszą dojść do porozumienia polubownego. W wypadku
trudności których strony polubownie nie zdołają rozwiązać. Trudności te zostaną rozstrzygnięte
przez trzech arbitrów, z których każda ze stron wyznaczy jednego, a ci wyznaczą trzeciego.
D. Zerwanie umowy.
7. W razie jednostronnego zerwania umowy, przed upływem okresu 30 lat przez P. D. traci on
wszystkie poczynione inwestycje i zwraca Z. B. wszystkie posiadane w depozycie obrazy.
W razie jednostronnego zerwania umowy przez Z. B. daje on P. D. 25 obrazów znajdujących się w
posiadaniu Z. B. lub P. D. i wybranych przez P. D.
Wyłączone są obrazy zachowane Z. B. z tytułu punktu 40.
E. Zyski, ryzyko i płatności.
8. Podział zysków ze sprzedaży obrazów następować będzie w proporcjach po 50% dla każdej ze
stron. W ten sam sposób dzielone będą również dochody z TV, filmów, książek i innych publikacji
poświęconych Z. B. i jego twórczości poza granicami Polski i krajów Demokracji Ludowej.
9. Płatności w ryczałcie 12.000 $ stanowiących minimalny dochód roczny Z. B. według punktu 25 i
26. Odbywać się będą partiami przy okazji odbioru każdej nowej partii obrazów. Płatności sum
uzyskanych ponad ryczałt 12.000 $ rozliczane będą raz do roku. Płatności będą dokonywane do
rąk własnych Z. B.
10. Płatności rozliczane będą w dolarach. Kurs dolara ustala się na 8.40 franka francuskiego za
dolar (stan przeciętny z lutego 1984 roku). Jeśli wartość dolara w stosunku do franka wahać się
będzie o mniej niż 10% w jednym lub w drugim kierunku należna suma 1000 $ nie ulegnie zmianie.
Jeśli wartość dolara w stosunku do franka wahać się będzie o więcej niż 10 % w jednym lub w
drugim kierunku, strony muszą znaleźć wyjście polubowne. W wypadku innych zaburzeń
monetarnych strony muszą znaleźć wyjście polubowne zanim P. D. podejmie decyzję sprzedaży
pozostałych u niego na składzie obrazów.
11. Najniższy dochód Z. B. ze sprzedaży jednego obrazu ustalony jest na sumę 1000 $ netto.
F. Podatki.
12. Podatki ze sprzedaży należących na własność do P. D. obrazów pokrywa P. D. Podatki z
gwarantowanego minimum dochodu Z. B. pokrywane są przez P. D.
Podatki z gwarantowanego minimum dochodów Z. B. pokrywane są przez P. D. Podatki z dochodu
przekraczającego dochód minimalny 12.000 $ należnych corocznie Z. B. dzielone są po połowie
przez dwie strony.
13. P. D. zapewni Z. B. anonimowość podatkową.
14. Deklaracja podatkowa z dochodu ze sprzedaży obrazów Z. B. będzie oddzielona przez P. D.
od deklaracji jego dochodów z innych źródeł.
15. Dla potrzeb fiskalnych w Polsce Z. B. sprzeda fikcyjnie P. D. odpowiednią ilość obrazów za
złotówki za pośrednictwem wybranej przez Z. B. galerii. O ile P. D. skorzysta z prawa nieprzyjęcia
obrazów przewidzianego w punkcie 34. Dyspozycja niniejszego punktu stanie się
bezprzedmiotowa.
16. W wypadku obciążeń podatkowych nie do zniesienia przez jedną ze stron, obie strony muszą
znaleźć wyjście polubowne.
G. Dostarczanie obrazów.
17. Dostarczanie obrazów do Francji odbywać się będzie kilka razy do roku. Po uprzednim
uzgodnieniu terminów przez strony.
H. Zmiana przepisów prawnych.
18. W razie zmiany przepisów dotyczących podatków w Polsce lub we Francji, a stwarzającej
sytuację nie do zniesienia przez jedną ze stron. Strony starać się będą znaleźć wyjście polubowne.
W wypadku nie znalezienia wyjścia polubownego, w drodze wyjątku umowa może być zawieszona
na żądanie jednej ze stron, do chwili ustania przeszkody prawnej, po czym zostanie ona jak
najrychlej podjęta na dotychczasowych warunkach.
W okresie zawieszenia umowy obie strony wolne będą od wzajemnych zobowiązań, prócz
permanentnego prawa P. D. do zakupu trzech obrazów w skali rocznej po stałej cenie 1000 $ za
obraz.
I. Obrazy niesprzedane.
19. Obrazy przeznaczone do sprzedaży, a znajdujące się w posiadaniu P. D. nie mogą leżeć u
niego na składzie dłużej niż 3 lata od momentu ich dostarczenia. Po upływie tego okresu strony
skonsultują się, czy obraz wycofać ze sprzedaży, czy sprzedać go za niższą cenę.
J. Emigracja Z. B.
20. Ewentualne opuszczenie Polski przez Z. B. nie zmieni warunków niniejszej umowy.
Koniec pierwszej części umowy.
Beksiński opowiada o "nigeryjskim" okresie przekupstwa w Polsce za czasów Edwarda Gierka.
P. D. opowiada o umiejętnościach kulinarnych swojej żony. Oraz zachwyca się ruskimi pierogami
Pani Zofii.
Beksiński opowiada o tym, że ogólnie źle się czuje poza własnym domem. Boi się swoich napadów
bólu związanych z pogarszającym się stanem zdrowia.
P. D. chce zaangażować syna Beksińskiego do konwojowania obrazów ojca do Francji. Beksiński
zdecydowanie odmawia.
Beksiński omawia telefony do swego syna wykonywane na jego telefon, pod nieobecność syna.
K: K06a 19.02.84
Dalsza część spisywania i odczytywania umowy między P. D. i Z. B.
Beksiński przejawia wątpliwości do okresu wstępnego opisanego w punkcie 1. b) umowy.
Poprawka Beksińskiego ma za zadanie miękkie zerwanie współpracy z galerią Alicji Wahl.
Druga część umowy:
UMOWA
Zobowiązania i prawa P. D.
A. Zobowiązania P. D.
21. P. D. zobowiązuje się do systematycznego sporządzania przeźroczy obrazów malowanych
przez Z. B. oraz obrazów posiadanych przez osoby trzecie i muzea.
22. P. D. zobowiązuje się do wywozu namalowanych nowo obrazów, dwa lub trzy razy do roku. Do
niego należy ewentualne oskrzyniowanie, uzyskanie pozwolenia na wywóz, przewóz obrazów i ich
asekurację.
23. P. D. zobowiązuje się do reklamy Z. B. poza Polską, a w szczególności do:
a) Wystawienia obrazów w galerii w Paryżu.
b) Sporządzenia prospektów ewentualnych plakatów z obrazami Z. B., kart pocztowych etc.
c) Upowszechnienia nazwiska i twórczości Z. B. w środkach masowego przekazu.
d) P. D. starać się będzie o wydanie albumowe dzieł Z. B.
24. P. D. zobowiązuje się do wystawienia pewnych obrazów na aukcjach oraz do ewentualnego
pokrycia kosztów (5%) w razie zwrotu niesprzedanych obrazów.
25. Począwszy od 1 stycznia 1985 roku, P. D. zobowiązany będzie zapewnić Z. B. dochód roczny
w wysokości minimalnej 12.000 $ netto. Warunkiem tego zobowiązanie będzie dostarczenie przez
Z. B. przynajmniej 12 obrazów w danym roku. Dostarczenie ilości mniejszej, obniży dochód Z. B. w
danym roku, w proporcjach o 1000 $ mniej, za każdy niedostarczony obraz.
26. Jeśli P. D. w danym roku nie zdoła sprzedać przynajmniej 12 obrazów i uzyskać tym samym
sumy choć 12.000 $ na zagwarantowanie minimalnego, rocznego dochodu Z. B. P. D.
zobowiązany będzie sam kupić dla siebie, odpowiednią ilość obrazów po cenie 1000 $ za obraz.
Tak by minimalny roczny dochód Z. B. w wysokości 12.000 $ został zapewniony. Obrazy w
momencie zakupu przez P. D. zostaną przez niego ściśle określone. P. D. będzie mógł następnie
dysponować nimi według swego uznania.
27. P. D. pokryje ewentualne cło wywozowe obrazów z Polski.
28. P. D. pokryje ewentualne cło wwozowe obrazów do Francji.
29. Gdyby okazało się, że cło polskie lub francuskie jest nie do zniesienia przez P. D. Strony
muszą znaleźć wyjście polubowne.
30. P. D. prowadzić będzie dla potrzeb stron dokładny repertoriał obrazów otrzymanych,
sprzedanych i znajdujących się u niego, lub u Z. B. na składzie, lub przekazanym osobom trzecim.
31. P. D. bierze na siebie odpowiedzialność za ewentualne ciężkie uszkodzenia obrazów w
transporcie. Zwracając Z. B. sumę 1000 $ za każdy uszkodzony obraz. Oraz traci prawo do
odpowiadającej ilości obrazów, które może nabyć, stosownie do punktu 33.
32. Po każdej nowej dostawie obrazów P. D. zaświadczy iż w wypadku jego śmierci, obrazy te
winne być sprzedane przez jego żonę, lub innych spadkobierców w ciągu trzech lat, a zysk
podzielony według zasad ogólnych. W razie niesprzedania obrazów przez żonę P. D. lub innych
spadkobierców przez okres trzech lat. Obrazy mają być zwrócone Z. B. Oświadczenia o których
mowa powyżej składane będą adwokatowi Jean J. Del Poiot. U którego złożone są dyspozycje
testamentarne P. D.
B. Prawo P. D.
33. Po wyborze 5 obrazów przez Z. B. o którym mowa jest w punkcie 40. P. D. ma prawo do
nabycia według swego wyboru 3 obrazów w skali rocznej po stałej cenie 1000 $ za obraz. Prawo
to jest permanentne i niezależne od losów niniejszej umowy oraz od cen jakie kiedyś obrazy Z, B.
mogłyby osiągnąć.
34. Co roku po otrzymaniu slajdów z nowo namalowanymi obrazami Z. B. P. D. ma prawo odmówić
przyjęcia pewnych obrazów. W tym wypadku Z. B. będzie mógł swobodnie nimi dysponować.
35. P. D. ma wyłączne prawo do zawierania poza Polską i krajami Demokracji Ludowej wszelkich
umów dotyczących Z. B. i jego twórczości (tv, film, książki etc.) Ewentualne koszta z nimi związane
zostaną poniesione przez P. D. Zyski będą dzielone na zasadach ogólnych.
Trzecia część umowy:
Zobowiązania i prawa Z. B.
A. Zobowiązania Z. B.
36. Z. B. zapewni sobie potrzebne materiały malarskie.
37. Z. B. oprawi nowo namalowane obrazy w zwykłe ramki, po uprzednim umożliwieniu
sfotografowania ich przez dostarczonego przez P. D. fotografa.
38. Z. B. zastrzeże na piśmie (którego kopie posiadać będzie P. D.) iż na wypadek swej śmierci,
obrazy jeszcze nie sprzedane, a znajdujące się na składzie u P. D. oraz te, które zostały
namalowane od ostatniej wysyłki do P. D. I znajdować się będą jeszcze w posiadaniu
spadkobierców Z. B. Mają być sprzedane przez P. D. a dochód podzielony między P. D. a
spadkobierców Z. B. według zasad ogólnych. Zasada ta nie obowiązuje obrazów należących do Z.
B. z tytułu punktu 40.
39. Z. B. przekazywać będzie systematycznie do dyspozycji P. D. wszystkie obrazy namalowane
po 1 stycznia 1985 roku, z wyjątkiem obrazów przewidzianych w punkcie 40.
B. Prawa Z. B.
40. Z. B. ma prawo do zatrzymania dla siebie, dowolnie przez siebie wybranych 5 obrazów w skali
rocznej, w tym jeden przeznaczony dla Muzeum Polskiego. Obrazy te nie mogą być następnie
sprzedane przez Z. B. lub jego spadkobierców, osobom trzecim.
41. Prócz pięciu obrazów zatrzymanych w skali rocznej przez Z. B., a o których jest mowa w
punkcie 40. Z. B. ma prawo w pierwszych latach umowy, do posiadania u siebie na składzie 7
dalszych obrazów do celów dekoracyjnych. Obrazy te w miarę powstawania nowych dzieł, mają
być przekazywane P. D. do sprzedaży.
Sporządzono w trzech egzemplarzach. Z których każdy jest wiarygodny, dnia 23 lutego 1984 roku.
Podpisywanie umów.
Beksiński opowiada o historii swojego podpisu.
K: K06b 19.02.84
Pisanie upoważnienia przez Beksińskiego, i narzekania na deficyty dobrej jakości papieru w
Polsce.
UPOWAŻNIENIE
Ja niżej podpisany Zdzisław Beksiński, artysta malarz, zamieszkały w Warszawie (Polska) ulica
Sonaty 6 mieszkanie 314. Upoważniam Piotra Dmochowskiego, zamieszkałego .... do wyłącznej
sprzedaży na całym świecie, prócz Polski i krajów Demokracji Ludowej mych obrazów na
warunkach przez niego ustalonych, jak również do zawierania z instytucjami i osobami trzecimi,
wszelkich umów, dotyczących mnie samego lub mej twórczości, również na warunkach ustalonych
przez Piotra Dmochowskiego.
Piotr Dmochowski jest jedyną osobą posiadającą prawo sprzedaży na świecie, prócz Polski i
krajów Demokracji Ludowej mych obrazów. Zawierania wyżej wymienionych umów i wszelkich
czynności prawnych dotyczących mej twórczości.
Niniejsze upoważnienie ważne jest przez okres 30 lat od jego wystawienia.
Sporządzono w Warszawie dnia 24 lutego 1984 roku.
P. D. wyraża swoje największe obawy przed tym, że jego żona przeszkodzi mu w jego ambitnych
planach lansowania Beksińskiego w Paryżu.
Beksiński odpowiada, że psychicznie jest bliższy żonie P. D. i ma świadomość wielkiego ryzyka
związanego z przedsięwzięciem zrobienia kariery na zachodzie Europy.
Rozmowy z Tomaszem Beksińskim o wypożyczeniu obrazów na wystawę jego ojca w Paryżu.
Kuszenie Tomasza Beksińskiego przez P. D. w celu wymiany jego cennych obrazów Mistrza za
unikalne płyty z muzyką dostępne w Paryżu.
Historia filmowa Tomasza Beksińskiego na kanwie kradzieży portfela, mającego miejsce w
sąsiedztwie mieszkania artysty.
P. D. opowiada o swojej powstającej książce z prawa międzynarodowego.
Beksiński opowiada o swojej sympatii do picia piwa.
Entuzjazm P. D. do obrazów Beksińskiego.
P. D. pyta o skromne ceny obrazów Beksińskiego.
Beksiński mówi o cenach obrazów innych malarzy.
Obrazy Beksińskiego wiszące w jego mieszkaniu przedstawiające samolot, oraz Matkę Boską z
dzieciątkiem. Rozmowa na ich temat z P. D.
Beksiński cytuje przemówienie księdza z ambony na temat rysunków erotycznych Beksińskiego.
L: K07b 19.02.84
Obraz przedstawiający twarz murzyńską w posiadaniu Turlejskiej.
Beksiński opowiada o swoim życiu w Sanoku.
Organizacja ksero dla Beksińskiego.
Artykuły o Beksińskim.
Obraz pejzażu górskiego z głową konia w posiadaniu Skrodzkiego. Oraz obraz Liliany Bilińskiej,
którą Beksiński określa jako "niezrównoważoną". Michał Kryczko, i obraz w jego posiadaniu.
Przeglądanie kserówek artykułów na temat Beksińskiego.
25.02.1984
A: K07b 25 lutego 1984
Oglądanie i komentarz Beksińskiego negatywów czarno białych całej swojej twórczości.
Negatyw obrazu kołyski z postacią karnawałowego wyobrażenia śmierci w posiadaniu
Margonariego.
Beksiński opowiada o erze narodzin kontrkultury, młodszych kolegach z "Głosu Ameryki", i
obrazach powstających w tym "szalonym", psychodelicznym okresie. Beksiński opisuje te obrazy
jako gorzej namalowane, bardziej zubożałe, ale rysowane z głębszą wiarą w rzeczywistość
przedstawianą na obrazie. Po tym okresie lat 60-tych 70-tych, Beksiński przyznaje, że utracił tę
płomienną wiarę w rzeczywistość, którą wtedy malował na obrazach.
Okres mistyków z Katowic, o którym Beksiński twierdzi, że był najbardziej wzbogacający jego
obrazy oraz jego intelekt.
Pierwsze zetknięcie Beksińskiego z malowaniem obrazów w roku 1966 lub 1967 w sanockiej
fabryce autobusów.
Beksiński opowiada o zwolnieniu jego kuzyna, będącego głównym konstruktorem w sanockiej
fabryce w wyniku jakiś walk frakcyjnych w administracji zakładu. Beksiński w wyniku tego, jako
jego protegowany, został na drugi dzień przeniesiony z biura konstrukcyjnego, gdzie zajmował się
dizajnerstwem, czyli projektowaniem rzeczy, które miały wejść do produkcji, do malarni
transparentów i propagandy wizualnej.
Beksiński opowiada o pracy przy malowaniu transparentów z nałogowym alkoholikiem, który został
jego kierownikiem, a specjalizował się w malowaniu nielegalnych obrazów na zamówienie. Pejzaży
i aktów kobiecych. Beksiński mówi, jak pomagał owemu kierownikowi malowaniu obrazów
będących w gruncie rzeczy typowymi bohomazami. Oraz przyznaje, że ów alkoholik poznał się,
jako jeden z pierwszych na talencie Beksińskiego. Określił jego styl malowanie jako "kossakowskie
pociągnięcie". Ów kierownik-cwaniak z fabryki, zamiast sprzedawać obrazy Mistrza, podpisuje je
jako własne, oraz zawiesza w swoim domu.
Senne wizje Beksińskiego, i obrazy powstające na kanwie marzeń sennych.
Legendy doklejane przez widzów do obrazów Beksińskiego, wyjaśniające ich znaczenie.
Najczęściej przez egzaltowane Panie w średnim wieku, i permanentnie drażniące artystę.
P. D. opowiada anegdotkę o swoim profesorze, tłumaczącym z łaciny dzieło Grocjusza dotyczące
prawa, które okazało się dziełem życia owego profesora.
Beksiński opowiada o DESIE (potem Ars Polonie), i o współpracy z tą agencją, która uszkodziła
Beksińskiemu wiele z jego wczesnych obrazów.
14.07.1984
A: K01a 14 lipiec 1984
Precyzowanie zapisów umowy.
25 obrazów jako odszkodowanie dla P. D. w przypadku zerwania umowy przez Beksińskiego.
Beksiński opowiada o swoim skromnym życiu, i małych wymaganiach dotyczących posiadania
pieniędzy.
Beksiński mówi o swojej psychologicznej trudności do zrywania umów z innymi galeriami.
Zakupy w Peweksie dokonywane przez Beksińskiego, oraz opowieść o zakupie samochodu w
Niemczech, aby ukryć "nielegalne" dochody uzyskiwane w dolarach od P. D.
Rozważanie możliwości wyjazdu Beksińskiego na zachód Europy.
Obserwowanie i wymiana refleksji na temat giełdy przez Beksińskiego i P. D.
Zależności między cenami dolara i cenami produktów we francuskich sklepach.
Ceny dolara na "czarnym rynku" i wartość dolara w Polsce, która często była astronomiczna w
okresie PRL-u.
B: K01b 14 lipiec 1984
Dalsza część precyzowania punktów umowy.
Zobowiązanie P. D. dotyczący rewaloryzacji sumy 1000 $ za obraz Beksińskiego.
Anonimowość podatkowa Beksińskiego w Polsce, oraz rozważania sposobów jej zapewnienia
artyście przez P. D.
Opinie krytyki polskiej na temat twórczości Beksińskiego.
P. D. opowiada o swoim odchudzaniu, i o 13 dniowej głodówce.
P. D. mówi o kupnie pióra do malowania dla Beksińskiego.
Beksiński opowiada o swoich piwnych upodobaniach.
Punkt 16 dotyczący cła wywozowego i wwozowego.
Rozważania Beksińskiego aby wstąpić do Związku Plastyków Polskich, aby tym sposobem ułatwić
sobie sprzedaż obrazów.
Film pod tytułem "Zamach na Hitlera" i stylistyka filmów w reżyserii Leni Riefenstahl przywołanych
przez Beksińskiego.
C: K02a 14 lipiec 1984
Beksiński opowiada o nerwie błędnym psa, którego przecięcie powoduje, jedzenie przez zwierzę,
do momentu pęknięcia żołądka.
"Idee fixe" Piotra Dmochowskiego, i marzenie o tym, aby Beksiński wyprowadził się na zachód.
Beksiński opisuje swoje odczucia metafizyczne w stosunku do Boga, człowieka, oraz do świata
roślin i zwierząt.
Mechanizm pracy naukowej przybliżony przez P. D w kontekście pisania książki z prawa
międzynarodowego.
Miejsce człowieka w hierarchii zwierzęcej. Momenty schizofrenicznego oglądu świata przez
Beksińskiego.
Wyłączanie procesu myślowego przez Beksińskiego, oraz dywagacje metafizyczne przy
malowaniu obrazów.
Całość przyrody jako coś niesłychanie względnego. Względność przebiegu czasu na przykładzie
filmu o Nowym Jorku. Beksiński przytacza ten film, w którym amerykański artysta rejestrował
miasto poklatkowo, rejestrując klatkę co godzinę. Pokazując tym sposobem względność
upływającego czasu.
Wypowiedzi Jerzego Urbana na temat obrazów Beksińskiego.
Zestawy skojarzeń związane z rekwizytami znajdującymi się na obrazach.
Symbolizm niektórych obrazów Beksińskiego, i jego negatywny pogląd na ten nurt malarstwa.
D: K02b 14 lipiec 1984
Stosunek do sztuki Beksińskiego, i jego sympatia do patosu w malarstwie.
Beksiński mówi o swoim zestawie "płyt dla nekrofilów", puszczanych zawsze w radio przy okazji
śmierci któregoś z notabli komunistycznych.
Beksiński mówi o Aldo Moro z "Czerwonych Brygad" oraz o różnych sposobach kontestacji
systemów politycznych m. in. w Japonii.
Problemy malarskie i reguły tworzenia obrazów Beksińskiego.
Sztuka Egipska według Beksińskiego oraz tradycja i kultura mająca wpływ na odbiór sztuki.
System sztuki i dysydenci w dziedzinie sztuki.
Beksiński opowiada o czytaniu literatury, oraz opisuje swoją niechęci do grubych „cegieł” typu
"Finnegans Wake" i "Ulissesa" Jamesa Joyca.
Beksiński definiuje malarstwo optymistyczne Hansa Hartunga, oraz w jego kontekście mówi o
bylejakości malarstwa abstrakcyjnego, które nigdy go nie zafascynowało.
Hein (Heinrich) König, niemiecki malarz i rozważania o jego obrazach.
P. D. opowiada o swoich próbach rzeźbiarskich w młodych latach.
Praca wkładana w malowanie obrazu, i docenianie tego faktu przez Beksińskiego. Pod tym
względem artysta cenił m. in. polskiego malarza Aleksandra Gierymskiego.
Łatwość i trudność malowania. Mistyfikacje w pracy malarskiej, oraz porównanie przez
Beksińskiego kłamstwa w malarstwie do procesu symulowania choroby psychicznej przez
sądzonego człowieka.
P. D. zadaje Beksińskiemu pytanie, czy odróżniłby jego symulacje malarskie, od dzieł innych
artystów.
Kwestia istnienia reguł, systemu w sztuce.
"Chlusty dźwiękowe" Witkiewicza (Witkacego) jako przykład Beksińskiego na anarchię i abstrakcję
w muzyce. Podobnie jak chodzący kot po klawiaturze fortepianu, czy w dziedzinie malarstwa:
obraz namalowany przez małpę, wyrażający dążenie do abstrakcji.
15.07.1984
A: K03a 15.07.1984
Fragment rozmowy o Witkacym.
Finalizowanie ostatnich punktów umowy.
Beksiński mówi o przywiązaniu do tworzonych obrazów i oporze przed ich sprzedażą.
Beksiński wieszczy wojną atomową w XXI wieku i wizualizuje jej wygląd.
Obrazy Beksińskiego w muzeum w Sanoku i ich złe warunki przechowywania według wizji
lokalnej P. D. W związku z tym P. D. pyta Beksińskiego, czy muzeum w Sanoku zasługuje
na nowe obrazy Beksińskiego, skoro obecnie są one zawilgocone i gniją.
Układ handlowy między galerią Alicją Wahl a Beksińskim, którego artysta broni.
Planowanie przez P. D. sfotografowania (za pośrednictwem Glinickiego) obrazów
Beksińskiego w różnych muzeach m. in. Narodowym Muzeum w Warszawie, Krakowie.
Niechęć Beksińskiego do anegdotyczność i symbolizmu w swoich obrazach.
Beksiński wymienia w swoim wywodzie książkę Norberta Wienera "Cybernetyka i
społeczeństwo", której P. D. nie zna, i stwierdza, że Beksiński jest wielkim erudytą w
wielu dziedzinach wiedzy.
Beksiński prezentuje P. D. swoje zdjęcia, które mają być wykorzystane w przygotowywanym
katalogu o artyście.
Wizyta Pani Dmochowskiej w mieszkaniu artysty.
22.07.1984
A: K03b 22.07.1984
P. D. donosi Beksińskiemu o sprzedaży obrazu Williama Turner za 80 mln franków (9 mln $).
Najdroższego w tamtym czasie obrazu sprzedanego na aukcji.
Beksiński sugeruje P. D., że ostatnio malowane przez niego obrazy, mają szansę bardziej
przypaść do gustu krytyce francuskiej.
P. D. przytacza postać i twórczość Wojciecha Siudmaka, ilustratora książek, mającego ogromną
fantazję, który zdobył dużą popularność na zachodzie Europy.
Kolory brązów w obrazach Beksińskiego, i tłumaczenie przez artystę używania tej barwy, w
kontekście sosów monachijskich z lat młodości.
„Ulizywanie” obrazów przez Beksińskiego, oraz akty kobiece.
Beksiński wraca do swoich pierwszych prób malarskich odbywających się w fabrycznej malarni
transparentów w Sanoku. Kierownik Beksińskiego, alkoholik, malował bohomazy za cenę 20 zł, co
mu starczało na pół litra i bułkę. Malowanie aktów przez Beksińskiego wzbudziło u kierownika
obłędny zachwyt. Beksiński malował te obrazy przez pół zmiany, czyli w 4 godziny. Określa to po
latach, jako bardzo szybkie tempo. W stylu Wojciecha Kossaka, który nakładał grube warstwy
farby, i stosował szerokie pociągnięcia pędzlem.
Beksiński przytacza reminiscencje z lat szkolnych, kiedy to ksiądz z ambony rzucił na niego
anatemę i przeklą jego erotyczne rysunki w stylu panienek z "Playboya", które rysował na
zamówienie kolegów.
Napis "Never more" czyli "Nigdy więcej", na obrazie z odlatującym balonem, wilkami i wypalonym
ogniskiem. Egzegeza Beksińskiego.
P. D. twierdzi, że im dłużej obcuje z niektórymi obrazami Beksińskiego, tym większe, pozytywne
wrażenie na nim robią.
Obraz Madonny z dzieckiem, które trzyma na rękach. Wyjaśnienie Beksińskiego.
B: K04a 22.07.1984
Dyskusja o obrazie w posiadaniu malarza Wańka, na którym Beksiński przedstawił tajemnicze
lustro, odbijające inną, nieznaną rzeczywistość.
Obraz nazwany przez Beksińskiego Katyń i wyjaśnienie jego genezy. Beksiński przyznaje, że
inspiracją do jego malowania była książka z dokumentami, które dotyczyły sytuacji historycznej z
wiosny 1940 roku, kiedy to rozstrzelano polskich jeńców wojennych. Dokonali tego sowieccy
żołnierze, na mocy decyzji władz ZSRR.
Beksiński przytacza opowiadanie Herberta George'a Wellsa, które opisuje proces powstawania
obrazu i jego ciągłe metamorfozy. Gdy bohater opowiadania uzyskuje na obrazie twarz diabła,
zaczyna być kuszone, i podejmuje rozmowę ze swoim dziełem.
Beksiński przyrównuje awangardę w malarstwie do muzyki jazzowej. Która początkowo również
niedoceniana, odcisnęła wielkie piętno na sztuce XX wieku i XXI wieku.
Beksiński tłumaczy jaka jest rola psychoanalizy. Definiuje artystę, jako "neurotyka, który sam się
leczy" cytując Zygmunta Freuda.
Kręg odbiorców twórczości Beksińskiego, definiowany przez artystę. Beksiński twierdzi, że
pokrewieństwo duchowe jego odbiorców polega na ogólnym nieprzystosowaniu do zastanego
świata.
Skojarzenia z motywami malarskimi rodzące się w głowie widza. Beksiński wyjaśnia symbolikę
kolorów, oraz przedmiotów, rekwizytów zawartych w jego różnych obrazach.
Pytanie P. D. dotyczące procesu powstawiania obrazu w głowie w Beksińskiego.
Dowcip z rysunku Andrzeja Mleczki przytoczony przez Bekińskiego, przedstawiający Wernyhorę
mówiącego "Widzę jaja po 25 złote".
C: K04b 22.07.1984
Odczytywanie umowy przez P. D.
P. D. i Beksiński rozważają kwestie budowy skrzyń na obrazy i ich optymalnego spasowania do
wielkości obrazu. P. D. prosi Beksińskiego, aby jako precyzyjny architekt zaprojektował mu dobre
skrzynie na obrazy.
Beksiński porównuje swoją wielką, obłędną pasję do płyt gramofonowych, do „szaleństwa” P. D. na
punkcie niektórych obrazów Mistrza.
Beksiński opowiada o trudnościach w zdobywaniu farb do malowania obrazów.
Wielka rozpiętość publikacji prasowych na temat twórczości Beksińskiego, kontrastująca z
przemilczeniem jego nazwiska w wydawnictwach książkowych i katalogach dotyczących sztuki.
Beksiński ustosunkowuje się do swojej biografii artystycznej, obecności na wystawach, biennale, i
innych cyklicznych imprezach artystycznych.
Polskie bazy nazwisk "Who is who" i nieobecność w nich nazwiska Beksińskiego.
D: K05a 22.07.1984
Beksiński opowiada o malowaniu obrazów pod publiczność i jego wystawie z 1972 roku, na której
sprzedał wszystkie prezentowane obrazy zwykłym widzom.
Dalsze precyzowanie umowy. Punkt 19 dotyczący niesprzedanych obrazów. Punkt 23. Reklama
twórczości Beksińskiego przez P. D.
Beksiński twierdzi, że od sukcesu P. D. we Francji będzie zależało to, czy on, jako artysta
zdecyduje się na przeprowadzkę z Polski do Francji.
Beksiński przekonuje P. D. że, musi posiadać w swojej dyspozycji przynajmniej kilka wolnych,
nieobjętych umową obrazów, aby móc je w razie czego sprezentować w różnych trudnych
sytuacjach życiowych.
Gesty dyplomatyczne podczas podpisywania umów i cały ceremoniał z tym związany.
Beksiński mówi o obawach niektórych z członków swojej rodziny przed próbą lansowania jego
twórczości przez P. D. na zachodzie.
Umowy międzynarodowe o ważnym znaczeniu politycznym. P. D. podaje przykład Adolfa Hitlera,
który złamał bardzo wiele z zawartych przez siebie umów, m. in. z ZSRR, co w głównej mierze
przyczyniło się do upadku III Rzeszy.
P. D. opowiada o postaci Henry'ego Kissingera i umowach zawieranych przez niego w imieniu
rządu USA z Chińczykami. Kissinger wyrażał wielki podziw dla słowności i rzetelności tego narodu.
E: K05b 22.07.1984
P. D. opowiada o wojnie w Wietnamie i o obowiązku przestrzeganiu przez wszystkie państwa
rozmaitych paktów i umów międzynarodowych.
Beksiński wyraża swoje głębokie zaufanie do ludzi, oraz mówi o nawyku nieprzeliczania pieniędzy
podczas różnych transakcji finansowych.
Pieniądze i pożyczki udzielane przez Beksińskiego różnym ludziom i opowieści z tym związane.
Składanie podpisów pod umowami.
P. D. określa 30-letnią umowę związującą go z Beksińskim, jako rodzaj małżeństwa.
F: K06a 22.07.1984
Beksiński wylicza miarodajne, rzetelne artykuły i wywiady na swój temat.
Kwestia eksponowania obrazów Beksińskiego pod szybą.
Beksiński zobowiązuje się do naprawiania obrazu Szydły.
Georges Mathieu, artysta francuski i przedstawiciel sztuki wolnej. Przykłady jego happeningów
przywołane przez P. D.
Balthus właściwie Balthasar Kłossowski de Rola, francuski malarz i scenograf polskiego
pochodzenia, znany był z oryginalnego stylu, zbliżonego do realizmu magicznego. P. D. przywołuje
jego retrospektywę prac w Paryżu.
Beksiński obawia się o to, że będzie we Francji odbierany jako prowincjusz z Europy Wschodniej.
P. D. motywuje Beksińskiego, aby napisał jednostronicowy tekst na temat własnej drogi
artystycznej.
Malarz 30-lecia. Tytuł przyznany Beksińskiemu.
Beksiński rekomenduje P. D. usługi dziennikarza Tadeusza Nyczka. Wskazuje go jako najbardziej
zaufanego dziennikarza, którego teksty w sposób najbardziej miarodajny i obiektywny, oddadzą
jego ewolucję twórczą.
P. D. zachęca Zofię i Zdzisława Beksińskiego do odwiedzenia Paryża.
31.07.1984
A: K07a 31 lipca 1984
P. D. formułuje agendę pytań do Beksińskiego. Pytania będą dotyczyć jego samego, i jego rodziny.
Będą zawierały to, czego jego wielbiciele nie odnajdą w wywiadach z artystą, czy w tekstach o nim
na łamach prasy.
Beksiński wraca do swoich lat sanockich. Mówi o rodzicach, ojcu geodecie, i matce nauczycielce.
Wspomina pradziadka Mateusza Beksińskiego, który pochodził ze wsi Koprzywnica koło
Sandomierza.
Pradziadek Zdzisława Beksińskiego, Mateusz Beksiński, był żołnierzem powstańcem styczniowym.
Drugi jego pradziadek Walenty Lipiński, był natomiast szlachcicem oraz był założycielem fabryki
kotlarskiej, późniejszego Autosanu czyli państwowej fabryki autobusów. Beksiński dodaje, że obaj
ci pradziadowie mieszkali wspólnie w swego rodzaju pierwotnej komunie.
Beksiński opowiada o standardzie życia w Sanoku w latach 30-tych. Mówi, że wtedy jego rodzina
była dość zamożna, posiadała m. in. korty tenisowe, grała w brydża, i uprawiała inne
arystokratyczne zajęcia.
Beksiński wraca wspomnieniami do okresu wojny, którą oglądał z perspektywy 10 letniego
chłopca. "Zabawa" Beksińskiego polegająca na rozminowywaniu terenów z pozostałości
wojennych pozostawiła u artysty urwaną część palca w jednej z dłoni.
Masowe mordowanie Żydów i getto sanockie. Opowieść o ukrywających się Żydach, którzy byli
demaskowani przez 12 letnich kolegów Beksińskiego podjudzanych przez nauczyciela antysemitę.
Scena rozstrzeliwania komunistów na dworcu sanockim przez żołnierzy niemieckich, i szok
Beksińskiego oraz społeczności sanockiej wywołany tym tragicznym faktem.
Beksiński opisuje kolejne sceny z II wojny światowej których był świadkiem.
14-letniego Beksińskiego zastaje koniec II wojny światowej.
Powojenne mordy polityczne i walki między frakcjami nacjonalistycznymi.
Beksiński mówi o swojej wielkiej niechęci oraz odrazie do przedstawień związanych z teatrem
wojennym.
Sny religijne i erotyczne Beksińskiego.
Film "Rękopis znaleziony w Saragossie" (1964) na który powołuje się artysta, oraz pokrewne
artyście wizualne i estetyczne obrazy zawarte w filmie science-fiction Spielberga "Bliskie spotkania
3-go stopnia" na temat spotkania cywilizacji ludzkiej z kosmitami.
Sport balonowy w latach 30-tych, i udział Beksińskiego wraz z rodzicami na warszawskich
zawodach w latach 30-tych (dokładnie 30 VIII 1936) o Puchar Gordona-Bennetta.
Przedwojenne komiksy zachodnioeuropejskie np. z "Flashem Gordonem" i kontakt Beksińskiego
ze sztuką komiksową.
Beksiński powołuje się na teorię spadającego księżyca austriackiego inżyniera Hansa Hoerbigera
(1860 - 1931).
Opis łagodnych halucynacji doświadczanych przez artystę po lekkiej dawce alkoholu lub środkach
farmakologicznych.
B: K07b 31 lipca 1984
Beksiński powołuje się na książkę Victora Kandinskyego, psychiatrę rosyjskiego, który opisał na
czym polegają pseudohalucynacje.
Środki psychodeliczne i próby jednoczenia się z Absolutem przez wybitnego animatora Andrzeja
Urbanowicza, pod którego dużym wpływem był Beksiński.
Beksiński opowiada o swoich lękach przed "bad trip" czyli tzw. „złą podróżą” wywołaną
przedawkowaniem, lub nadmierną dawką środka psychodelicznego.
Źródło wojennych inspiracji w twórczości Beksińskiego. Artysta przytacza scenę rozstrzeliwania
psów przez Niemców, które rzekomo miały roznosić zarazki. Stąd wziął się m. in. motyw krwawych
plam na jego obrazach.
Beksiński opowiada o oglądaniu filmów w czasie wojny w kinie sanockim. Bywał na seansach "Nur
für Deutsche" czyli przeznaczonych "Tylko dla Niemców".
Paniczny lęk Beksińskiego przed pająkami.
Napisy i cyfry umieszczane na obrazach przez Beksińskiego oraz ich symboliczne znaczenie
wyjaśniane przez artystę.
Stosunek do rzeczy wyjaśnionych do końca oraz do spraw okrytych mgiełką tajemnicy. Beksiński
twierdził, że ma pociąg do motywów grozy, tajemniczych i dwuznacznych. Takie motywy w
malarstwie „zwilżały” go.
C: K08a 31 lipca 1984
Beksiński wraca do okresu swoich prób pisarskich.
Etapy twórczości rzeźbiarskiej i filmowej.
Beksiński przyznaje, że gdyby miał warunki techniczne z przyjemnością wróciłby do rzeźbiarstwa.
Wizje filmów, który najbardziej chciałby zrealizować Beksiński.
Filmy erotyczne i pornograficzne, oraz powoływanie się przez Beksińskiego na erotyczną
twórczość filmową Waleriana Borowczyka.
Gust filmowy Beksińskiego i jego sympatie do gatunków kina rozrywkowego, sensacyjnego oraz
gangsterskiego.
Kino artystyczne Felliniego i takie filmy jak: "Rzym", "Osiem i pół", które wywarły na Beksińskim
szalenie duże wrażenie.
"Makbet" w reżyserii Polańskiego. Ten film doskonale wypełnił według Beksińskiego, to co on, jako
artysta, rozumie pod pojęciem kina.
Wybitne filmy, które wymienia P. D. Alana Parkera "The Wall" według koncept albumu grupy Pink
Floyd, oraz francuski "Zeszłego roku w Marienbadzie".
Pisarstwo Alaina Robbe-Grilleta (1922 – 2008), które zachwycało Beksińskiego, i jego książki na
które się powołuje: "Gumy" i "Dom schadzek".
Film "Stalker" Andrzeja Tarkowskiego. Atmosfera tego dzieła oraz dyskusja o filmie P. D. i
Beksińskiego.
Poszukiwanie malarskiego ideału przez Aleksandra Gierymskiego (1850 – 1901) i malarze na
których wychował się Beksiński. Artysta wymienia powody dla których zainteresował się akurat
tymi malarzami, i to co mu imponowało w ich malarstwie.
P. D. przytacza metodologię pisania artykułu prasowego na jakiś temat, i proponuje Beksińskiemu,
aby on analogicznie spróbował przeanalizować swój proces twórczy malowania obrazu. Beksiński
ripostuje, że jego pomysły na nowe obrazy są nie do końca racjonalne, jak w przypadku pisania
artykułu prasowego. Częściej są to tylko intuicje wizualne, nie przekazujące zbyt wielu treści
literackich i trudne do zwerbalizowania.
Kopiowanie przez młodych malarzy twórczości starych mistrzów malarskich, i stosunek
Beksińskiego do tego faktu.
Stosunek do własnych obrazów po latach.
D: K08b 31 lipca 1984
Droga rozwijania się wizji artystycznej w głowie Beksińskiego.
Okresy impotencji twórczej miewane przez artystę, oraz wywód na temat swojego neurotycznego
charakteru.
Studiowanie jogi przez Beksińskiego, praca nad świadomym oddechem, i nocne koszmary z tym
związane.
Kształcenie potęgi woli i mistycyzm dalekiego wschodu.
Beksiński twierdzi, że w jego przypadku tylko spontaniczność działania jest źródłem jakiegokolwiek
sukcesu.
Wystawy w ujęciu Beksińskiego, i niechęć artysty do ich podsumowującego charakteru. Tracenie z
wiekiem zapału do zmieniania się z wystawy na wystawę.
Depresje Beksińskiego na tle finansowym, zdrowotnym m. in. w okresie stanu wojennego.
Próby malarskie z akrylem. Beksiński twierdzi, że narzędzia malarskie w o wiele większym stopniu
rzutują na efekt pracy twórczej, niż np. ostatnio przeczytana książka czy przesłuchana płyta.
Pokrywanie obrazów warstwą protegującą, czyli zabezpieczającą, mającą na celu przedłużenie
żywotu obrazów.
Obrazy akrylowe namalowane przez Beksińskiego np. obraz przedstawiający Murzyna. Różnica w
malowaniu farbami olejnymi i akrylowymi. Wyjaśnienia Beksińskiego.
P. D. rozmawia przez telefon po francusku z którymś ze swoich kontrahentów.
Beksiński powraca do swojej opowieści o czasach sanockich. Przyznaje rację ojcu, że wybił mu z
głowy studiowanie w szkole filmowej.
Malarstwo Grottgera jako wzorzec na wczesnym etapie twórczości Beksińskiego. Walory jego
malarstwa patriotycznego i stylizowanie pierwszych prac rysunkowych Beksińskiego na modłę
Grottgera. Rysowanie m. in. krwawiących partyzantów, czy scen wojennych.
Beksiński opowiada o swoich egzaminach na architekturę i akademię sztuk pięknych w Krakowie.
Omawia swoje przenosiny do Krakowa już jako student, oraz mówi o swojej wielkiej pasji filmowej,
która się w tamtym czasie zaczęła, i której poświęcał masę czasu. W tamtym czasie Beksiński
oglądał wiele filmów wojennych. Niektóre wielokrotnie np. film "Obywatel Kane" Orsona Wellsa,
który uważał za arcydzieło.
Inne filmy, które poddaje pod dyskusję P. D. a które Beksiński widział i wyraża o nich swoje opinie.
Są to filmy "Rashamoon" Akiry Kurosawy czy Masaki Kobayashiego "Kwaidan".
E: K09a 31 lipca 1984
Komiczny stosunek Beksińskiego do japońskiego kina.
Film angielski "Niepotrzebni mogą odejść".
Beksiński określa sam siebie w latach studenckich jako "prowincjonalny dureń".
Fascynacja francuskim architektem Corbusierem w latach studenckich.
Beksiński opowiada jak w czasach studenckich maszerował ze sztandarem w komunistyczne
święto 1 maja. Określa się również mianem bikiniarza.
Upijanie się i dziewczyny w czasach studenckich.
Praca w hotelu robotniczym i realizacja nakazów pracy przez Beksińskiego.
Stosunki Beksińskiego z rodzicami. Artysta mówi, że starał się nie drażnić rodziców, szczególnie
ojca, dlatego m. in. nie chciał zdawać na reżyserię filmową.
Etap rzeszowski wraz z żoną Zofią spędzony w żeńskim hotelu robotniczym, który Beksiński
nazywa "burdelem". Beksiński był wtedy kierownikiem budowy i nadzorował budowę bloku dla
Urzędu Bezpieczeństwa. Beksiński opowiada, że UB budziło wtedy autentyczny lęk. Jako, że
Beksiński (inżynier nadzorca) miał z UB dobry układ, dlatego stał się dla robotników najwyższym
autorytetem. Beksiński opisuje windziarkę jako "bajzelmamę" i przytacza szereg komicznych
sytuacji związanych z hotelem robotniczym, swoim pijaństwem oraz pracą nad nadzorem bloku dla
UB.
Sztuka włoska i pozytywny stosunek do niej wyrażany przez P. D. i Beksińskiego.
Francuski nacjonalizm i etap haniebnej kolaboracji Francuzów z Niemcami. P. D. opisuje francuski
ruch „resistance” czyli ruch oporu wobec hitlerowców i wojnę kolonialną Francji w Algierii.
Beksiński opowiada o chorobie płuc swojej żony w okresie rzeszowskim oraz o ojcu, który również
chorował na płuca i był poddany leczeniu, w stylu opisanym przez Tomasza Manna w „Tajemniczej
Górze”.
Książka Zygmunta Kałużyńskiego "Podróż na zachód" napisana w okresie stalinizmu. Beksiński
twierdzi, że ta książka była dla niego jak Biblia, i wskazała mu na pozycje literackie, które powinien
przeczytać. Mówi też, że Kałużyński był jednym z mężów sióstr Wahl.
F: K09b 31 lipca 1984
Beksiński opowiada jak starał się dotrzeć do wymienionych w "Podróży na zachód" książek m. in.
do "Procesu" Franza Kafki. Gdy poszedł do biblioteki, aby dostać "Proces" Kafki, bibliotekarka
mówi powiedziała mu, że: "Procesu" Kafki nie ma, jest za to "Proces Doboszyńskiego".
Beksiński opowiada o swojej buchalteryjnej, biurowej pracy przy rozliczaniu budów. I głębokim
poczuciu straty czasu wynikające z tak beznadziejnej pracy.
Pierwsze prace malarskie Beksińskiego w Sanoku i wielkie palenie dużej części z nich w 1957
roku przed przeprowadzką do Warszawy.
Telepatyczne przekazywanie myśli na odległość. Dyskusja P. D. i Beksińskiego.
Spekulacje Beksińskiego na temat życia na innych plantach, i pytanie zadane przez któregoś z
jego interlokutorów, o to jak smakuje kosmita, które rozbawiło artystę.
Beksiński opowiada o swojej pierwszej pracowni znajdującej się w piwnicy jego domu w Sanoku.
Jedna z pierwszych wystaw Beksińskiego w Warszawie zorganizowana przez Boguckiego.
Beksiński opowiada o swoim zainteresowaniu literaturą dotyczącą psychiatrii, którą pochłaniał jak
gąbka.
Leksykon zboczeńców seksualnych, który wrażenie na Beksińskim i barwny opis jednego z
rysunku przedstawionego w książce.
Podglądactwo i opory Beksińskiego przed taką formą zaspokajania swoich popędów seksualnych.
Gusta kulinarne P. D. i Beksińskiego.
Zainteresowanie Beksińskiego kryminologią.
Beksiński opowiada o tym, jak był świadkiem narodzin kociąt oraz opisuje, jak go zawsze cała
fizjologia odrzucała.
Beksiński przytacza swoje stereotypy o Francuzach.
G: K10a 31 lipca 1984
Pogląd Beksińskiego na temat sadomasochizmu, i stwierdzenie, że pierwiastki masochizmu
zawsze przeważały w jego psychice.
Filmy sadomasochistyczne przytaczane przez P. D. z autentycznym zabójstwem, wyświetlane w
paryskich kinach porno.
Autentyzm pokazywanych zbrodni na ekranie. Filmy propagandowe z okresu III Rzeszy i opór
przed oglądaniem takich drastycznych rzeczy przez Beksińskiego. Oglądanie walki kogutów czy
corridy również byłyby dla Beksińskiego nie do zaakceptowania.
Prowokacja w sztuce i przełomowy pod tym względem rok 1968, który wyznaczył granicę tego typu
działalności artystycznej. Chęć szokowania przez Beksińskiego w tym okresie.
Terroryzm międzynarodowy przytaczany przez P. D. i ustosunkowanie się do terroryzmu przez
Beksińskiego.
Beksiński mówi o bohaterze "Taksówkarza", który był przez długi czas idolem jego syna.
Umiarkowane zainteresowanie Beksińskiego polityką i historią.
Beksiński przyznaje, że czyta "Forum" i "Politykę".
Stosunek Beksińskiego do dyktatur i demokracji liberalnej.
Filozoficzne pojęcia równości i wolności rozważane przez P. D. i Beksińskiego.
Pęd życia do śmierci. Wywód P. D.
Beksiński mówi o przyjaźni z malarzem Andrzejem Urbanowiczem, który wyemigrował do USA.
Oraz o pierwszych listach wymienianych między nimi.
Nowe techniki w telefonii stacjonarnej z obwodami pamięci omawiane przez Beksińskiego.
Biblioteka Hadyny ze Śląska, astrologa i ezoterysty, którą odkupił Andrzej Urbanowicz i tym
sposobem był w posiadaniu ogromnego zbioru książek z dziedziny ezoteryzmu. Beksiński opisuje
tę pasję Urbanowicza oraz wpływ jaki Urbanowicz wywarł na jego osobę.
Fałszywe książki pisane przez CIA przytaczane przez P. D. Przeczenie istnieniu komór gazowych
przez różnej maści faszystów.
H: K10a 31 lipca 1984
Rozmowa o słynnym zdjęciu wojennym wykonanym przez fotografa Eddie Adamsa z Associated
Press, w Sajgonie w 1968, które miało dużo znaczenie dla opinii publicznej. Zdjęcie przedstawiało
generała Loan, dowódcę narodowej policji Wietnamu Pd., wykonującego osobiście egzekucję na
ofierze Wietkongu podczas wojny w Wietnamie z lat 1965-1968.
Film "Under Fire" przywołany w kontekście tego zdjęcia przez P. D.
P. D. opisuje różne konflikty światowe, które znamy dzięki mediom. Przywołuje też swoje refleksje
na temat wojen i ich "dobroczynnego" wpływu na gospodarkę i społeczeństwo w pierwszym lub
drugim pokoleniu.
Beksiński wspomina swoje wczesne lata twórcze, okres 1968 – 1977, początek lat 70-tych XX
wieku, kiedy był pod dużym wpływem hippizmu oraz mistyka Andrzeja Urbanowicza.
Alchemia i doskonalenie duchowe człowieka. Zainteresowanie się Beksińskiego dzięki
Urbanowiczowi tą tematyką.
Obrazy charakterystyczne dla okresu hippizmu m. in. niektóre obrazy wiszące u jego syna
Tomasza.
P. D. mówi, że stworzył dla Beksińskiego kategorię obrazów "Sacre" czyli "Świętych".
Beksiński mówi o swoim "intelektualnym homoseksualizmie" oraz tłumaczy na czym on polega.
Beksiński omawia skalę seksualną Kinseya i lokuje się na niej.
Beksiński charakteryzuje Urbanowicza i opisuje jego eksperymenty z psychodelikami.
Beksiński opisuje swoje przesłuchanie przez prokuratora. Dotyczyło ono znikających z budowy
drzwi. W tym czasie Beksiński tę budowę nadzorował.
Moment oświecenia w technikach buddyzmu Zen.
Znaczące osoby w korespondencji z Beksińskim wymienione przez artystę. Byli to: Marek Piasecki
ze Szwecji, Waniek, Banach, Bogucki, Ściegienny, Markiewicz (poeta).
Filozofia Beksińskiego.
I: K11a 31 lipca 1984
P. D. mówi o inteligencji i umiejętności adaptacji.
Przeprowadzka Beksińskiego do Warszawa i powody tej decyzji.
Beksiński opowiada o swoich kontaktach z partyjnym sekretarzem Motyką w celu załatwienia sobie
meldunku w Warszawie, aby móc później kupić mieszkanie.
Wpływ przeprowadzki do Warszawy na mniejszy format malowanych przez Beksińskiego obrazów.
Ideał Beksińskiego w malarstwie.
Tracenie wagi przez Beksińskiego w dawnych latach przy malowaniu obrazów.
Beksiński mówi o nieudanych fragmentach swoich obrazów m. in. Katedry i Zamku z piasku.
Przytacza też wywód na temat perspektywy malarskiej, i perspektywy oczu ludzkich. Opisuje też
sposoby malarskie na uzyskanie określonych efektów na obrazach.
Beksiński opisuje cenionych przez siebie malarzy oraz odbiór obrazów w oryginale i reprodukcji
np. na okładkach płyt muzycznych. Prezentuje jeden z reprodukowanych obrazów francuskiego
malarza Paula Gauguina (1848 - 1903), który wykorzystywał kolory w celu wywołania emocji, a nie
efektów naturalistycznych, chociaż w swojej twórczości zbliżał się do symbolizmu.
P. D. mówi o opublikowaniu nagrywanych rozmów z Beksińskim.
Skojarzenia twórczości Beksińskiego z Salvadorem Dalim i Hieronimem Boschem.
J: K11b 31 lipca 1984
Malarz flamandzki Hieronim Bosch (tworzący 1480/1 - 1516) i technika jego malowania omawiana
przez Beksińskiego.
Postać Boscha, Carl Gustav Jung określił jako "mistrza tego, co nieprawdopodobne, odkrywcę
tego, co podświadome".
P. D. omawia z Beksiński jakie obrazy powinny wejść do pierwszego katalogu o artyście.
Krytyka obrazu "Don Kichota" Beksińskiego wyrażona przez francuskiego konesera sztuki,
właściciela ważnej galerii w Paryżu.
Przedmowa do katalogu Beksińskiego.
Stosunek Beksińskiego do międzynarodowej sławy.
Kontrast między wielką sławą Beksińskiego w Polsce, a zupełną nieznajomością jego nazwiska za
granicą.
Oddanie przez Beksińskiego kilku obrazów na sprzedaż przez Biuro Handlu Zagranicznego po
4000 $ za sztukę. P. D. próbuje odwieść artystę od tego pomysłu przynajmniej w przypadku części
tych obrazów.
2 sierpnia 1984 roku
Propozycja P. D. publikacji obszernych fragmentów z ostatniej rozmowy z Beksińskim, i
argumentacja Beksińskiego przeciwko temu pomysłowi.
P. D. zobowiązuje się, że nagrania z Beksińskim pozostaną w jego archiwum, i nie będą
opublikowane aż do śmierci artysty.
Beksiński opowiada o swoich odpowiedziach korespondencyjnych młodym adeptom sztuki, którzy
do niego pisali.
Szukanie w treściach psychoanalitycznych zepchniętych w dzieciństwie przez Beksińskiego jego
malarskiej inspiracji.
Lista wywiadów autoryzowanych przez Beksińskiego, które były według niego rzetelne i
miarodajne.
K: K11b 22 lipca 1984
Numeracja i datowanie obrazów przez Beksińskiego. Humorystyczne wyjaśnienia przez
Beksińskiego powodów dlaczego zerwał nawyk numeracji i datowania swoich obrazów.
P. D. wylicza obrazy, które kupił od Beksińskiego.
P. D. narzeka Pani Beksiński na swoje kłopoty ze snem.