RÓŻA

Eugenia Hołuj
RÓŻA
Na szczycie lodowca w kryształowym pucharze rosła przepiękna róża. Legenda głosiła, że
komu uda się wspiąć na górę, może wypowiedzieć życzenie dotykając płatków kwiatu,
a życzenie to zostanie natychmiast spełnione.
Różni śmiałkowie próbowali wejść na lodowiec, ale wracali zniechęceni trudnościami,
albo ginęli bez wieści.
Byli jednak i tacy, którym udało się dotrzeć do czarodziejskiej róży. Rodryg Waleczny
pokonując trudną drogę myślał tylko o tym, jakich podbojów mógłby dokonać, gdyby miał
dobrze uzbrojone wojsko. Nie opuściła go ta myśl, kiedy wspiął się na szczyt góry i dotknął
różę. W tym samym momencie znalazł się na czele świetnie uzbrojonego oddziału, ale jego
przeciwnik miał jeszcze lepsze wojsko i w krwawej potyczce został pobity i wzięty do
niewoli.
Drugi, któremu udało się po długotrwałej wspinaczce zdobyć lodowiec, był tak spragniony, że zaczarowany kwiat do ust przytknął, żeby spić z niego kropelkę rosy. Poczuł się
zaraz rześki i wypoczęty, ale już niczego więcej otrzymać nie mógł.
Inny śmiałek marzył tylko o pieniądzach i złocie. Kiedy wreszcie po przebytych trudach
zerwał płatek róży, zapragnął mieć wór złota natychmiast, zanim zejdzie na dół. Wór był
duży i bardzo ciężki. Schodził powoli i ostrożnie, ale mimo to w pewnym miejscu potknął się
i razem ze swoim skarbem potoczył się w przepaść.
Słyszał o tych wyprawach błękitnooki chłopak, który umiał rozmawiać z ptakami i kwiatami. Długo myślał o zaczarowanej róży. Śnił o niej, lecz był pewien, że jest jeszcze piękniejsza od wszystkich najpiękniejszych snów.
Droga była bardzo trudna, a on nie miał zbyt wiele sił, ale kiedy przystanął na chwilę, by
odpocząć, widok, który się wokół niego roztaczał był tak piękny, że szedł dalej zapatrzony
w iskrzący się tysiącem blasków lodowiec.
Wreszcie ostatkiem sił dotarł do celu i kiedy zobaczył zamkniętą w kryształowym pucharze różę, uklęknął i wyszeptał:
– Jaka jesteś piękna!
Wówczas stało się to, co w każdej bajce. Zamiast róży stanęła przed nim przepiękna
dziewczyna.
– Za to, że nie prosiłeś o nic dla siebie – powiedziała – dostaniesz najwięcej. Będziesz
poetą. Życie twoje będzie trudniejsze od tej drogi, którą przebyłeś, ale za to, kiedy już ciało
twoje zmiesza się z pyłem ziemi, wiersze twoje będą żyły wśród ludzi przez wiele, wiele
pokoleń.