Scenariusz Warszawa kiedyś i dziś

„Warszawa kiedyś i dziś”
Podtytuł: Jak wyglądała stara Warszawa, jak wygląda dzisiaj? Kto mieszkał kiedyś, kto
mieszka dzisiaj w Warszawie?
Cele:
Uczeo:
- zobaczy strój kobiecy z przełomu wieków
- posłucha przedwojennej muzyki
- obejrzy krótki przedwojenny film
- dostrzeże różnice w sposobie ubierania mieszkaoców
Warszawy przed wojną i teraz
- dostrzeże różnice w wyglądzie i funkcjonowaniu
miasta np.: handel, podróżowanie, spędzanie wolnego
czasu.
- dowie się, że w Warszawie mieszkało dużo obywateli żydowskich i jak oni wyglądali.
Potrzebne środki i materiały: strój kobiecy z przełomu XIX i XXw; rzutnik,
projektor,komputer, film z przedwojennej warszawy, podkład muzyczny, slajd ze zdjęciem
Ogrodu Saskiego, slajdy przedstawiające żydowskich mieszkaoców Warszawy, „szpula” z
filmem, aparat przedwojenny, książeczka z zadaniami
Przebieg: Całe zajęcia prowadzone są przez osobę przebraną w strój kobiecy z przełomu
wieków XIX i XX, oraz w oparciu o konwencji podróży w czasie. W konspekcie nie będą
opisane szczegółowo wszystkie wypowiedzi czy pytania osoby, która „przybyła z przeszłości”,
gdyż będą one spontanicznie wynikały z pytao dzieci i toczących się zajęd.
1. Wizyta: Do sali wchodzi osoba prowadząca zajęcia przebrana w strój
charakterystyczny dla kobiety z przełomu wieków. Niesie ze sobą duże pudełko,
rozgląda się z niedowierzaniem po sali. Dotyka przedmiotów, kręci głową i mówi, nie
to niemożliwe. Pyta się dzieci, gdzie jest. Dotyka strojów dzieci, pokazuje im swój,
dzieci mówią jak teraz ubierają się kobiety. Tłumaczy dzieciom, że chyba zaszła jakaś
pomyłka, bo była na spacerze w parku, znalazła to pudełko i nagle zakręciło jej się w
głowie i upadła.
Na rzutniku pojawia się slajd przedstawiający przedwojenny park Saski, słychad
odgłosy bawiących się dzieci itp. Postad jest bardzo zdziwiona, opowiada ze pierwszy
raz widzi coś podobnego, zagląda za ekran itp. Prowadzi spontaniczną rozmowę z
dziedmi, które próbują jej wytłumaczyd „nowoczesnośd”.
Po zdjęciu prowadząca zajęci pokazuje dzieciom, pudełko, które znalazła w parku,
próbują je wspólnie „zaczarowad”, aby się otworzyło. Wyciąga z pudełka pierwszy
rekwizyt.
2. Wycieczka tramwajem: Nauczyciel pokazuje dzieciom przedwojenne bilety
tramwajowe, rozdaje dzieciom po jednym. Zaprasza ich na podróż tramwajem. W tle
słychad piosenkę Adolfa Dymszy „Warszawa da się lubid”.
Tramwaj jedzie:
- Krakowskim Przedmieściem - dzieci kłaniają się Królowi Wazie (na pomniku)
- do parku Saskiego – dzieci spacerują,
- na bulwary Wiślane – kładą się na podłodze i „opalają”, „kąpią w Wiśle”
- przesiadają się w tramwaj konny – „jadą jak konie”
- przyjeżdżają na potaocówkę – taoczą w parach „walczyka
3. Film: Postad wyciąga kolejny rekwizyt – starą taśmę z filmem (szpula wykonana z
tektury). Rozmawia z dziedmi na co teraz nagrywa się filmy, jak się je odtwarza. Po
pokazaniu dzieciom filmu, rozmawia z nimi o tym, co widziały, jak wyglądała
Warszawa sprzed wielu lat, jak ubierali się ludzie, czym podróżowali.
Link: http://www.youtube.com/watch?v=ar8wu58p4R4
Pokazuje dzieciom żydowskie nakrycie głowy- kipę, mówi że w Warszawie w której mieszka,
jest wiele osób różnych narodowości, chodzą razem do szkół, spacerują, mówią różnymi
językami. Pokazuje dzieciom ilustracje przedstawiające żydowskie stroje.
4. Aparat. Z pudelka wyciąga ostatni rekwizyt- aparat fotograficzny. Dzieci oglądają,
próbują zgadnąd, opowiadają jak wyglądają ich aparaty. Mówi dzieciom, ze teraz
zrobi wszystkim zdjęcie i zabierze je do swojej Warszawy sprzed lat, aby wszystkim
pokazad. Dzieci ustawiają się do pamiątkowego zdjęcia (zdjęcie obrobione na „stare”
zostanie wręczone na następnych zajęciach w ramach pamiątki).
Postad dziękuje dzieciom za spotkanie. Mówi, że chyba już wie jak wrócid do swojej
Warszawy, oddala się.