Wywiad został przeprowadzony z wybitnym polskim fizykiem

Wywiad został przeprowadzony z wybitnym polskim fizykiem teoretykiem, profesorem
doktorem habilitowanym nauk fizycznych Krzysztofem Meissnerem. Jest specjalistą w
zakresie teorii cząstek elementarnych. Pracuje w Katedrze Teorii Cząstek i Oddziaływao
Elementarnych Instytutu Fizyki Teoretycznej Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Wiele lat pracował w CERN pod Genewą, obecnie jest rzecznikiem eksperymentu OSQAR w
CERN.
Alicja Wachowicz: Skąd zainteresowanie fizyką, czy to młodzieocza fascynacja, czy też
dojrzały wybór?
Krzysztof Meissner: Zainteresowałem się fizyką w trzeciej klasie (wówczas czteroklasowego)
liceum po wcześniejszym intensywnym zajmowaniu się chemią.
A.W.: Co jest ciekawego w cząstkach subatomowych? Czy to, że są takie małe, czy to, że jest
ich tak dużo, czy też to, że są do kooca niepoznane?
K.M.: Stanowią fundament naszego rozumienia świata – nic bardziej fundamentalnego nie
znamy.
A.W.: Jak wygląda współpraca międzynarodowa fizyków w CERN-ie?
K.M.: To zależy czy teoretyków czy doświadczalników – ci pierwsi pracują albo sami, albo w
małych grupach, ci drudzy zmuszeni są pracowad w ogromnych grupach (CMS i Atlas, dwie
podstawowe grupy, które zbudowały detektory w LHC, liczą sobie około 2 tysięcy osób
każda).
A.W.: Czy uważa Pan, że można podważyd teorie względności Einsteina?
K.M.: Już wiemy, że nawet ogólna teoria względności Einsteina, czyli współczesna teoria
grawitacji, będąca najpiękniejszą teorią klasyczną, ma ograniczony zakres stosowalności i dla
dużych energii musi byd zastąpiona teorią ogólniejszą, włączającą mechanikę kwantową –
niestety nikt nie wie jak to zrobid…
A.W.: Czy chciałby Pan z perspektywy czasu dokonad zmian w swojej drodze zawodowej?
K.M.: Miałem dużo szczęścia, że na swojej drodze spotkałem znakomitych fizyków, z którymi
mogłem współpracowad i nadal współpracuję i oni w dużej mierze wpłynęli na moją drogę…
Pewnymi tematami powinienem się chyba zajmowad krócej (np. teorią strun), pewnymi
dłużej (np. symetriami w teorii grawitacji), ale nie narzekam…
A.W.: W jakim kierunku aktualnie podążają nauki ścisłe, w tym fizyka?
K.M.: Fizyka cząstek elementarnych ma pewien kłopot, że za dobrze opisuje wszystko co
obserwujemy i nie widzimy żadnych odstępstw; jednocześnie wiemy, że musi istnied teoria
ogólniejsza, chodby włączająca grawitację i istnieje wiele prób unifikujących ale żadna nie jest
wystarczająco elegancka – stąd nie widzę, żeby fizyka cząstek elementarnych w którymś
kierunku podążała, chod wiadomo w którym powinna.
A.W.: Czy pracując na arenie międzynarodowej powinniśmy czud kompleksy w związku z
naszym wykształceniem?
K.M.: Ja nigdy nie czułem, fizyka teoretyczna cząstek elementarnych (w każdym razie na UW)
jest na światowym poziomie.
A.W.: Czy uważa Pan, że nauczanie jest równie ważne jak praca badawcza?
K.M.: To nie jest kwestia co jest ważniejsze, to są dwie różne aktywności. Przy pracy
badawczej dobrze jest nauczad, bo pozwala to usystematyzowad i głębiej przemyśled to co
się robi, ale znałem świetnych nauczycieli, którzy nie prowadzili prac badawczych.
A.W.: Wśród maturzystów dużym powodzeniem cieszą się nauki humanistyczne, w jaki
sposób zainteresowad młodzież przedmiotami ścisłymi?
K.M.: Chciałbym to wiedzied… Może warto propagowad, że trudno spotkad fizyka, ja w
każdym razie nie spotkałem, który byłby bezrobotny, bo są to ludzie tak wygimnastykowani
umysłowo, że w każdej pracy sobie poradzą.
A.W.: Gdyby przyszło Panu opisad w jednym zdaniu swój dorobek naukowy, co by Pan wybrał
z tak bogatego życiorysu?
K.M.: Napisałem w życiu kilkadziesiąt prac, ale z trzech jestem naprawdę zadowolony – o
nowych symetriach w teorii grawitacji, o entropii czarnych dziur i ostatnio o aksjonach w
rozszerzonym Modelu Standardowym.