PDFotwiera się w nowym oknie

Sygn. akt I ACa 591/08
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 grudnia 2008 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący:
SA Izabella Fick - Brzeska
Sędziowie:
SA Edyta Jefimko
(spr.)
SA Bogdan Świerczakowski
Protokolant:
st. sekr. sąd. Agnieszka Nazar
po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2008 r. w Warszawie
na rozprawie sprawy z powództwa Stowarzyszenia Autorów ZAiKS
z siedzibą w W.
przeciwko […] SA z siedzibą w W.
z udziałem po stronie pozwanej interwenientów ubocznych […] S.A. z
siedzibą w W. i […] Sp. z o.o. z siedzibą w W.
o zapłatę
na skutek apelacji wniesionej przez powoda
od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie
z dnia 12 marca 2008 r. sygn. akt I C 1166/04
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu
w Warszawie do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu
Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach procesu za II instancję.
2
I ACa 591/08
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 marca 2008 r. wydanym w sprawie z
powództwa Stowarzyszenia Autorów ZAiKS z siedzibą w W. skierowanego
przeciwko […] S.A. z siedzibą w W., z udziałem po stronie pozwanego
interwenientów ubocznych – […] S.A. z siedzibą w W. i […] Spółki z o.o. z
siedzibą w W. o zapłatę odszkodowania w wysokości 500.700 zł.- Sąd
Okręgowy w Warszawie:
1) oddalił powództwo,
2) zasądził od powoda na rzecz pozwanego tytułem kosztów postępowania
kwotę 7.215 zł,
3) zasądził od powoda na rzecz interwenientów ubocznych – […] S.A. z
siedzibą w W. i […] Spółki z o.o. z siedzibą w W. tytułem zwrotu
kosztów postępowania kwoty po 12.542 zł.
Powyższy wyrok Sąd Okręgowy wydał na podstawie następujących
ustaleń faktycznych i wniosków.
W grudniu 2003 r. w okresie Świąt Bożego Narodzenia w ramach kampanii
reklamowej prowadzonej przez […] Spółkę z o.o. na rzecz
[…] S.A. z
siedzibą w W. i […] S.A. z siedzibą w W. została wydana okolicznościowa
płyta CD Rom, zawierająca słuchowisko pod tytułem „[…]” według K. D., 5
tradycyjnych kolęd w wykonaniu „[…]” oraz grę komputerową. Elementami
składowymi słuchowiska był scenariusz napisany przez C. H. oraz
3
kompozycja muzyczna, stworzona przez R. J. Producentem wykonawczym
tego słuchowiska, zgodnie z umową zawartą ze […] Spółką z o.o. była[…]
Spółka z o.o. z siedzibą w W. W dniu […]listopada 2003 r. […] Spółka z
o.o. zawarła z C. H. i R. J. umowy cywilnoprawne. Przedmiotem umowy
podpisanej z C. H. było wykonanie zadania artystycznego polegającego na
adaptacji powieści K. D. „[…]” na potrzeby słuchowiska pod tym samym
tytułem. W §3 powyższej umowy strony ustaliły, iż artysta przenosi na
producenta w całości prawa autorskie i prawa do artystycznych wykonań w
odniesieniu do dzieła,
którego dotyczy umowa. Przeniesienie praw
autorskich i praw do artystycznych wykonań odnosiło się do wszystkich
znanych pól eksploatacji, a w szczególności obejmowało utrwalanie i
zwielokrotnianie jakąkolwiek techniką oraz wprowadzanie do obrotu.
Łączne wynagrodzenie artysty za wszystkie świadczenia, wynikające z
dokonanej czynności prawnej, wynosiło 10.000 zł i kwotę tę C. H. otrzymał.
Natomiast przedmiotem umowy zawartej z R. J. było skomponowanie przez
artystę utworów muzycznych, które miały stanowić ilustrację muzyczną w
słuchowisku „[…]” oraz artystyczne wykonanie tych utworów przez artystę,
w celu ich utrwalenia w formie nagrania dźwiękowego w Studio […] w dniu
[…] listopada 2003 r. Zgodnie z treścią §3 ust.1 umowy strony ustaliły, że
artysta przenosi w zakresie określonym w ust.3 prawa do artystycznych
wykonań w odniesieniu do dzieł, których umowa dotyczy. W ust.3
postanowiono, iż przeniesienie praw do artystycznych wykonań utworów
muzycznych obejmuje wszystkie znane pola eksploatacji, a w szczególności
utrwalenie i zwielokrotnianie jakąkolwiek techniką. W ust.5 §3 znalazł się
zapis, iż przedmiot umowy nie obejmuje autorskich praw majątkowych do
utworów muzycznych w takim zakresie, w jakim zostały one powierzone
Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS . Ustalone wynagrodzenie zostało R. J.
wypłacone. R. J. i C. H. są członkami Stowarzyszenia Autorów Zaiks.
4
Obydwaj w 1995 r. i 1996 r. podpisali identycznej treści „Zobowiązania
organizacyjne”, na mocy których powierzyli powodowi- na zasadzie
powierniczej- autorskie prawa majątkowe, obejmujące m.in. utrwalanie na
nośnikach dźwięku oraz obrazu i dźwięku, zwielokrotnianie i rozporządzanie
tymi nośnikami, ustalanie i dochodzenie wynagrodzenia oraz dochodzenie
wszelkich roszczeń związanych z naruszeniem ich praw autorskich. Artyści
zobowiązali się również do zgłaszania utworów, które powstaną w okresie
ich członkostwa w Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS, nie później niż na
miesiąc po ich pierwszym publicznym wykonaniu. W dniu […] grudnia
2003 r. pozwany zgłosił do powoda utwory C. H. i R. J. do klasyfikacji,
wskazując, że nakład nośnika „[…]” zatytułowanego „[…]” wynosi
1.669.000 egzemplarzy, a nośnik ma być dodatkiem do […], […] i […].
Stowarzyszenie Autorów ZAiKS przesłało pozwanemu egzemplarz umowy
licencyjnej do podpisania. Do zawarcia umowy jednak nie doszło, ponieważ
[…] S.A. z siedzibą w W. stwierdził, iż nie jest zobowiązany do zapłaty
należności na rzecz powoda, ponieważ wszystkie świadczenia obejmujące
wynagrodzenia twórców już pokrył na podstawie umowy zawartej ze […]
Spółką z o.o. O wydaniu płyty powód został poinformowany przez litewską
firmę, w której została ona wytłoczona. Z uwagi na zgłoszenie przez
pozwanego utworów do klasyfikacji i przekonanie, że na pewno nastąpi
zawarcie umowy licencyjnej, Stowarzyszenie Autorów
ZAiKS wyraziło
zgodę na umieszczenie na płycie swojego znaku i tym samym zwolniono
nakład.
Ustalenia okoliczności faktycznych sprawy dokonano na podstawie
dowodów z dokumentów oraz zeznań świadków: C. H., R. J., H. K., E. B.K., B. Sz. oraz zeznań złożonych w charakterze strony przez K. F. – Sz. Sąd
oddalił
wnioski
dowodowe
interwenienta
ubocznego,
dotyczące
zobowiązania powoda do złożenia tabel wynagrodzeń oraz dokumentów
5
korporacyjnych Stowarzyszenie Autorów Zaiks , z których wynikają zasady
podziału pomiędzy twórców wynagrodzeń z tytułu zamieszczenia ich
utworów na jednym nośniku danego rodzaju oraz
wykazania w jakim
stosunku procentowym kwota roszczenia dotyczy utworu C. H, a w jakim
utworu R. J., a także wniosków o dopuszczenie dowodów z opinii biegłych z
zakresu technologii audialnych lub audiowizualnych i księgowości oraz
zeznań świadka J. J., uznając , iż przeprowadzenie tych dowodów jest
niecelowe.
Sąd uznał powództwo za bezzasadne. W jego ocenie istota sporu polegała na
udzieleniu odpowiedzi na pytanie, czy dochodzi do naruszenie autorskich
praw majątkowych twórcy, będącego członkiem Stowarzyszenie Autorów
ZAiKS, który z pominięciem Stowarzyszenia zawarł umowę .Następnie na
jej podstawie stworzył utwór i przeniósł na rzecz swojego kontrahenta
autorskie prawa majątkowe do tego utworu, ustalając wynagrodzenie
odbiegające na niekorzyść od stawek przewidzianych w tabelach
wynagrodzeń, które stosuje powód. W ocenie Sądu zrzeczenie się przez
twórców w treści podpisanych „Zobowiązań organizacyjnych” na rzecz
Stowarzyszenia Autorów ZAiKS uprawnień do osobistej realizacji
przysługujących im majątkowych praw autorskich, nie wywołuje skutku w
postaci
nieważności
odpowiedzialność
zawartych
wobec
umów.
Twórca
ponosi
Stowarzyszenia,
którego
jest
jedynie
członkiem.
Odpowiedzialność ta sprowadza się do zapłaty tzw. kosztów inkasa, czyli
prowizji, która przysługiwałaby powodowi w sytuacji zawarcia przez niego
takiej umowy. Przez podpisanie „Zobowiązań organizacyjnych” twórcy nie
wyzbywają się prawa do działania we własnym imieniu ani nie tracą
przysługujących im praw. Z uwagi na powyższe umowy zawarte w dniu […]
listopada 2003 r. przez C. H. i R. J. są ważne. Nawet w sytuacji, gdyby
wynagrodzenia w nich ustalone na rzecz twórców były niższe niż stawki
6
przewidziane w tabeli wynagrodzeń autorskich Stowarzyszenia Autorów
ZAiKS, to powód nie mógłby dochodzić od wydawcy płyty zapłaty różnicy
pomiędzy wynagrodzeniem umówionym a wynagrodzeniem należnym
według tabeli. Odwołując się do poglądu prawnego Sądu Najwyższego
wyrażonego w wyroku z dnia 4 lipca 1978 r., I CR 175/1978, OSNC
1979/5/105 Sąd Okręgowy stwierdził, iż powód może natomiast domagać się
od samych twórców na podstawie art.471 k.c. naprawienia szkody wynikłej z
ich działań sprzecznych z treścią „Zobowiązań organizacyjnych”, a w
szczególności zwrotu utraconej prowizji obliczonej od wynagrodzenia, jakie
byłoby określone w umowie licencyjnej zawartej przez organizację.
Pomimo, iż w §3 umowy z dnia […] listopada 2003 r. zawartej przez R. J.
znalazł się ust.5( w którym stwierdzono, iż przedmiot umowy nie obejmuje
autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych w takim zakresie, w
jakim zostały one powierzone do zbiorowego zarządzania Stowarzyszeniu
Autorów ZAiKS) to i tak doszło do naruszenia przez twórcę „Zobowiązania
organizacyjnego”, zgodnie z treścią którego( § 2 ust.e) kompozytor
powierzył powodowi autorskie prawa majątkowe do wszystkich swoich
utworów m.in. w zakresie ustalania i dochodzenia wynagrodzenia.
Zawierając umowę ze Spółką […], należne mu wynagrodzenie ustalił z
pominięciem powoda. Sąd Okręgowy uznał, iż zarówno pozwany, jak i
osoby prawne, przy pomocy których realizował wydanie płyty CD ROM,
zawierające słuchowisko „[…]” nie naruszyły autorskich praw majątkowych
C. H. i R. J. w rozumieniu art.79 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie
autorskim i prawach pokrewnych. Naruszenie praw autorskich oznacza
bowiem takie działanie, które można kwalifikować jako wkroczenie w
zakres cudzego prawa majątkowego, co w okolicznościach rozpoznawanej
sprawy nie nastąpiło. W tej sytuacji powodowe Stowarzyszeniu Autorów
ZAiKS nie posiadało legitymacji czynnej w rozumieniu art.105 ustawy z
7
dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co musiało
skutkować oddaleniem powództwa.
Apelację od powyższego wyroku złożył powód, zaskarżając go w całości na
podstawie następujących zarzutów:
1)naruszenia przepisów postępowania w postaci art.233 k.p.c. i
art.328§2 k.p.c.,
2) sprzeczności ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału
dowodowego,
3) naruszenia prawa materialnego w postaci art.65 k.c., art.17, art.1 ,
art.45, art.79 ust.1 , art.105 i art.109 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie
autorskim i prawach pokrewnych.
Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego
wyroku i uwzględnienie żądania pozwu oraz zasądzenie od pozwanego na
jego rzecz zwrotu kosztów procesu za obie instancje, ewentualnie o
uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do
ponownego rozpoznania. Ponadto złożył wniosek o dopuszczenie w
postępowaniu odwoławczym dowodu z dokumentów w postaci zobowiązań
organizacyjnych, które obowiązywały w Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS
przed datą 20 grudnia 1968 r. i po tej dacie , kiedy dokonano zmiany ich
treści oraz zeznań świadka E. B. – K. na okoliczność istnienia i
obowiązywania u powoda zobowiązań organizacyjnych o innej treści i
innym charakterze, w okresie w którym zapadł wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 4 lipca 1978 r., I CR 175/1978, OSNC 1979/5/10 oraz dowodu z
dokumentów w postaci fragmentu decyzji Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów z dnia 24 czerwca 2008 r. nr RWA 19/2008 oraz uchwały
8
Stowarzyszenia Zaiks z dnia 29 lutego 2008 r. dotyczących realizacji decyzji
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 16 lipca 2004 r. nr
RWA 21/.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja jest w całości uzasadniona.
Należy jednak podkreślić, iż nie wszystkie zarzuty podniesione przez
skarżącego są trafne. Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia
zarzutu , dotyczącego naruszenia przepisów prawa procesowego w postaci
art.233 k.p.c. i art.328§2 k.p.c., co w konsekwencji doprowadzić miało do
poczynienie przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych sprzecznych z
zebranym w sprawie materiałem dowodowym. W orzecznictwie przeważa
pogląd, w myśl którego strona może powołać się na zarzut wadliwego
sporządzenia uzasadnienia i zarzut taki można ocenić jako zasadny, gdy z
powodu braku w uzasadnieniu elementów wskazanych w art. 328§2 k.p.c.
zaskarżony wyrok nie poddaje się kontroli instancyjnej ( por. wyroki Sądu
Najwyższego z dnia 26 listopada 1999 r., III CKN 460/98, OSNC
2000/5/100 oraz z dnia 26 lipca 2007 r., V CSK 115/07, M. Prawn.
2007/17/930). Ponadto zarzut naruszenia powyższego przepisu, będzie
można uznać za skuteczny tylko wtedy, gdy skarżący wykaże, że wadliwości
uzasadnienia miały wpływ na wynik sprawy (por. wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 18 kwietnia 1997 r. , I PKN 97/97, OSNAPiUS 1998/4/121). W
ocenie Sądu Apelacyjnego apelujący nie wykazał, że sposób sporządzenia
uzasadnienia zaskarżonego wyroku uniemożliwia przeprowadzenie przez
Sąd II instancji kontroli instancyjnej w rozpoznawanej sprawie. Nietrafny
jest również zarzut naruszenia art.233 §1 k.p.c.
Należy podkreślić, iż
9
ustalenie treści oświadczenia woli należy do ustaleń faktycznych. Natomiast
wykładnia oświadczenia woli to zagadnienie prawne. Odbywa się na
podstawie art. 65 k.c. i podlega kontroli instancyjnej, gdyż błędy w tym
zakresie stanowią naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci ich
błędnej wykładni ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2006 r.,
III CSK 30/06, Lex nr 196599).
Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy są prawidłowe .
Sąd Apelacyjny podziela je w całości i uznaje za własne. W okolicznościach
rozpoznawanej sprawy nie budzi wątpliwości, iż Sąd I instancji w sposób
właściwy ustalił treść umów, które zostały zawarte w dniu […] listopada
2003 r. przez […] Spółkę z o.o. z siedzibą w W. z C. H. i R. J. Natomiast
zasadnie podniósł apelujący, iż dokonana wykładnia oświadczeń woli stron
umowy , łączącej […] Spółkę z o.o. i R. J. narusza art.65§2 k.c. Analiza
treści umowy zawartej pomiędzy C. H. z […] Spółką z o.o. wskazuje w
sposób jednoznaczny, iż twórca przeniósł na producenta w całości prawa
autorskie i prawa do artystycznych wykonań w odniesieniu do dzieła w
postaci adaptacji powieści K. D. „[…]” na potrzeby słuchowiska pod tym
samym tytułem na wszystkich znanych polach eksploatacji( co w
szczególności obejmowało utrwalanie i zwielokrotnianie jakąkolwiek
techniką oraz wprowadzanie do obrotu). Natomiast przedmiotem umowy R.
J. zawartej z producentem nie było przeniesienie na jego rzecz w całości
praw autorskich , lecz przeniesienie prawa do artystycznych wykonań dzieła
w postaci skomponowanych utworów muzycznych, które miały stanowić
ilustrację muzyczną w słuchowisku „[…]” i obejmowało wszystkie znane
pola eksploatacji, a w szczególności utrwalenie i zwielokrotnianie
jakąkolwiek techniką. Prawa do artystycznych wykonań należą do kategorii
praw pokrewnych, które są prawami odrębnymi od autorskich praw
majątkowych. Ponadto jak słusznie w swojej apelacji podkreślił skarżący w
10
treści tej umowy znalazł się zapis ( ust.5 §3) iż jej przedmiot nie obejmuje
autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych w takim zakresie, w
jakim zostały one powierzone Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS .
Skoro przedmiot umów łączących producenta z twórcami( scenarzystą
i kompozytorem) był inny, to odmienne są - w aspekcie roszczeń powodaskutki ich zawarcia. Sąd Apelacyjny uznaje za trafne stanowisko
apelującego, iż umowa z dnia […] listopada 2003 r., zawarta pomiędzy […]
Spółką z o.o. i R. J., nie spowodowała przeniesienia przez twórcę na rzecz
producenta autorskich praw majątkowych, w przeciwieństwie do umowy
zawartej z C. H. Dodatkowo warto jeszcze zauważyć, iż R. J., określając
dozwolone
pola
eksploatacji
swojego
utworu
wyraził
zgodę
na
wprowadzenie go do obrotu na nośnikach CD jako dodatek do „[…]” i
„[…]” ( umowa K- 139-141), w sytuacji, gdy okolicznością bezsporną jest
fakt dołączenia nośnika także do tygodnika „[…]”. Ponadto jak wynika z
treści zeznań złożonych w charakterze świadka przez R. J. zgłosił on utwór,
stanowiący
przedmiot
sporu,
Stowarzyszeniu
Autorów
ZAiKS
do
ochrony(dowód : protokół zeznań świadka K- 273-275 ). Z tych względów
Sąd Apelacyjny uznał, że
Stowarzyszenie Autorów ZAiKS posiada
legitymację czynną do dochodzenia roszczeń na podstawie art.79 ust. 1 dnia
4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity
Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) dalej powoływanej jako
u.p.a.p.p. , lecz dotyczących wyłącznie autorskich praw majątkowych R. J.
Prawidłowe jest natomiast stanowisko Sądu I instancji, iż powiernicze
powierzenie Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS autorskich praw majątkowych
przez C. H. i R. J. w ramach oświadczeń woli złożonych w formie
„Zobowiązania
organizacyjnego”
nie
wyłączyło
ze
skutkiem
rozporządzającym zarządzania osobiście przez autora prawami do jego dzieł
i dlatego umowy zawarte przez twórców indywidualnie z korzystającymi z
11
utworów
są
ważne.
Jedyną
konsekwencją
pominięcia
organizacji
zbiorowego zarządu powinien być obowiązek zapłacenia należnej prowizji.
Pogląd taki , który Sąd Apelacyjny w pełni podziela, dominuje w doktrynie
(por. Elzbieta Traple w Ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2001, wyd. II. Praca zbiorowa Janusz,
Czajkowska-Dąbrowska
Monika,
Ćwiąkalski
Zbigniew,
Markiewicz
Ryszard, Traple Elżbieta).
Sąd Apelacyjny oddalił wnioski zgłoszone w apelacji przez powoda o
przeprowadzenie
dowodu
z
dokumentów
w
postaci
zobowiązań
organizacyjnych, które obowiązywały w Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS
przed datą 20 grudnia 1968 r. i po tej dacie , kiedy dokonano zmiany ich
treści oraz z zeznań świadka E. B. – K. na okoliczność istnienia i
obowiązywania u powoda zobowiązań organizacyjnych o innej treści i
innym charakterze, w okresie w którym zapadł wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 4 lipca 1978 r., I CR 175/1978, OSNC 1979/5/10, uznając , iż
okoliczności na które zostały zgłoszone nie są istotne dla rozstrzygnięcia
sprawy. Przy wykorzystaniu tych środków dowodowych skarżący nie
zamierzał wykazywać istnienia określonych faktów , lecz kwestionować
zasadność poglądów prawnych Sądu I instancji. Oddalony został także
wniosek o dopuszczenie dowodu z dokumentów w postaci fragmentu decyzji
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 24 czerwca 2008 r. nr
RWA 19/2008 oraz uchwały Stowarzyszenia ZAiKS z dnia 29 lutego 2008 r.
,
dotyczących
realizacji
decyzji
Urzędu
Ochrony
Konkurencji
i
Konsumentów z dnia 16 lipca 2004 r. nr RWA 21/2004, ponieważ apelujący
w ogóle nie wskazał okoliczności, które chciał udowodnić.
Oddalenie powództwa przez Sąd Okręgowy z powodu braku
legitymacji czynnej powoda skutkuje nierozpoznaniem istoty sprawy. W
doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że sytuacja taka występuje, gdy Sąd
12
I instancji nie orzekł w ogóle merytorycznie o żądaniach stron, zaniechał
zbadania materialnej podstawy żądania pozwu albo pominął merytoryczne
zarzuty pozwanego, w szczególności w razie oddalenia powództwa z uwagi
na przyjęcie przedawnienia roszczenia, prekluzji lub braku legitymacji
procesowej strony (zob. w szczególności wyrok SN z dnia 23 września 1998
r., II CKN 897/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 22; wyrok SN z dnia 14 maja
2002 r., V CKN 357/00, Lex, nr 55513). Z uwagi na powyższe zaskarżony
wyrok na podstawie art.386§4 k.p.c. podlegał uchyleniu w całości, ponieważ
dochodzona przez powoda na podstawie art.79 ust. 1 u.p.a.p.p. kwota
500.700 zł. została obliczona
według stawek z tabeli wynagrodzeń
autorskich i jest identyczna w sytuacji bezprawnego wykorzystania zarówno
jednego, jak i dwóch utworów.
Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Okręgowy, uwzględniając
stanowiska procesowe stron i zgłaszane przez nie wnioski dowodowe, oceni
zasadność roszczeń powoda, dochodzonych na podstawie art.79 ust. 1
u.p.a.p.p. Oceniając ich wysokość ustosunkuje się do zarzutów pozwanego i
interwenientów ubocznych, dotyczących wyliczenia przez Stowarzyszenie
ZAiKS
powyżej
„stosownego wynagrodzenia”
przepisie.
Kierując
się
określonego we wskazanym
stanowiskiem
Sądu
Najwyższego
wyrażonym w wyroku z dnia 13 grudnia 2007 r., I CSK 321/07 niepubl.
będzie miał na uwadze, że jeżeli stawka wynagrodzenia za korzystanie z
utworu proponowana przez organizację zbiorowego zarządzania, w oparciu o
przyjętą przez nią , lecz nie zatwierdzoną tabelę wynagrodzeń autorskich, nie
odbiega od powszechnie stosowanych na danym polu i odpowiada zasadom
wskazanym w art.110 u.p.a.p.p., może być przyjęta przez Sąd za podstawę
określenia wynagrodzenia należnego twórcy od korzystającego.
Z uwagi na powyższe Sąd Apelacyjny na podstawie art.386§4 k.p.c. w zw. z
art.108§2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
13