Cesarskie miasta Maroka Kiedy myślimy o Maroko, trudno wskazać

Cesarskie miasta Maroka
Kiedy myślimy o Maroko, trudno wskazać nam
główne, najważniejsze miasto tego niezwykłego
kraju. Rabat, Casablanka, Fez, Marrakesz - skąd
w tym arabskim kraju taka mnogość dużych i
ważnych ośrodków miejskich? Na wycieczkę po
marokańskich cesarskich miastach najlepiej
wybrać się w maju. Upały nie dają się jeszcze we
znaki, a Maroko niezmiennie zachwyca
kolorami, zapachami i niezwykłym bogactwem
historycznym.
Marokańscy cesarze na przestrzeni lat wielokrotnie zmieniali swoje stolice, w każdej pozostawiając
po sobie bezcenne ślady w postaci pałaców i świątyń. Dziś warto podążyć ich śladem i odwiedzić
Cesarskie miasta. Podróż zaczynamy w Fezie.
Fez
Miasto zostało założone przez Idrisa I w VIII wieku n.e. Mała miejscowość rozrosła się w niezwykle
szybkim tempie, kiedy to następca założyciela miasta, Idris II ustanowił tu w 807 roku pierwszą
stolicę Maroka. Od tego momentu zaczął się napływ ludności i gwałtowny rozwój Fezu.
Dwieście lat później miasto było już niekwestionowanym ośrodkiem kulturalnym, religijnym i
gospodarczym marokańskiego państwa, a jednocześnie jednym z najświętszych miast islamu.
Średniowieczne Fez stało się ważnym centrum nauk. Rozwijała się tu medycyna, filozofia i nauki
matematyczne.
Dzisiaj Fez słynie z wielu zabytków, a najważniejszym z nich jest tutejsza medyna, która została
wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
Rozkwit miasta został zatrzymany przez panujące w Maroko między XI a XIIII wiekiem dynastie
Almorawidów i Almohadów. Za ich panowania marokańska stolica znalazła się w Marrakeszu.
Marrakesz
Marrakesz powstał w drugiej połowie XI wieku. Najpierw w miejscu dzisiejszego miasta stała
warowna forteca, tzw. ksar. Ksar rósł, aż stał się miastem, które otoczono murami zbudowanymi z
tabii – czerwonej gliny. Co ciekawe, pierwsze XII-wieczne mury dotrwały w niemal niezmienionym
stanie aż do dzisiaj.
Kiedy dynastia Almohadów na przełomie XII i XIII wieku uczyniła Marrakesz stolicą swojego imperium,
miasto przeżywało lata swojej świetności. Ziemie ówczesnego Cesarstwa ciągnęły się od wybrzeży
Oceanu Atlantyckiego aż po Trypolitanię, na terytorium dzisiejszej Libii. Miasto rozbudowało się,
choć już wkrótce miało doświadczyć lat „suchych” i stanąć w ogniu wojen domowych.
Miasto czekały kolejne wieki dziejowych zawieruch, podczas których to traciło, to znów odzyskiwało
swoją pozycję. Tłuste lata nastały dla Marrakeszu na początku XVI wieku, kiedy to do doszła dynastia
Saadytów. Miasto stało się wówczas stolicę imperium sięgającego od południowej Portugalii aż po
Timbuktu, w dzisiejszym Mali.
Kiedy do władzy doszła kolejna dynastia, Alawici (panują oni zresztą w Maroko po dziś dzień)
Marrakesz musiał jednak oddać laur bycia stolicą Maroko na rzecz Meknesu.
Meknes
Historia Meknesu także zaczyna się od ufortyfikowanej osady, której początki datuje się na VIII wiek.
Meknes został stolicą za rządów sułtana Mulaja Ismaila (1672 – 1727). Te lata to okres świetności
miasta. Krótko jednak Meknes cieszył się swoją pozycją i nie udało mu się zbudować wśród cesarskich
miast takiej pozycji jak Fez czy Marrakesz. Marokańska stolica powędrowała z Meknes najpierw do
Fez, aby w końcu znaleźć się w Rabacie.
Rabat
Rabat był siedliskiem piratów. Tak, tak! Morscy rzezimieszkowie z zachodniej części Morza
Śródziemnego obrali sobie miasto za bazę wypadową, z której udawali się na podboje w kierunku
Półwyspu Iberyjskiego. Zresztą historia tego miejsca od początku związana jest z napadami i
podbojami. Na początku XII wieku kalif Abd al-Mumin z dynastii Almohadów, założył tu
ufortyfikowane obozowisko dla wypadów wojennych na Półwysep Iberyjski. Pięć wieków później
osiedlali się w Rabacie muzułmanie wypędzeni przez chrześcijańskich władców z terenów Półwyspu
Iberyjskiego.
Ostatecznie w czasach kolonizacji przez Francuzów miasto zostało stolicą Maroka i tak zostało do
dziś, kiedy Maroko jest już od ponad pół wieku niepodległym państwem.