HUFGAZ

Hufgaz
Lipiec 2010
Rok 1, numer 1
HUFGAZ
Nagłówek artykułu wstępnego
Witajcie drogie Druhny
i równie drodzy Druhowie!
W tym numerze:
Regulamin mundurowy.
2
Dyscyplina - jak ją wy- 3
pracować wśród harcerzy?
Zadania zespołowe.
3
Szynszyla - co to takiego?
4
Trzymacie w ręku pierwszy
numer hufcowej gazetki o
jakże wdzięcznej nazwie HUFGAZ =) Aktualnie tworzą
go członkowie nowopowstałego patrolu wędrowniczego
SzEF. Oczywiście czekamy
także na innych redaktorów.
Praca znajdzie się dla każdego
=)
Poprzez działanie w naszej
redakcji możecie zdobywać
nowe umiejętności, rozwijać
pasje a zadania, które wykonujecie umieścić w kartach
próby na stopnie i sprawności.
W tym numerze znajdziecie
ważne terminy, informacje
harcerskie, rady dotyczące
metodyki harcerskiej i wiele
innych pożytecznych informacji a nawet materiał o zainteresowaniach.
Zapraszam d do lektury i
oczywiście do współpracy =)
Czuwaj,
pozdrawiam,
sam. Karina Baczewska
UWAGA, WAŻNE!
Także Ty możesz zostać naszym redaktorem, nosić oznaczenie
na mundurze, mieć
legitymacje prasową.
Jeśli chcesz dołączyć
do nas, dane kontaktowe umieszczone na
ostatniej stronie, zapraszamy!
Rocznica wybuchu
Powstania Warszawskiego
1 sierpnia po raz kolejny obchodzimy rocznicę wybuchu Powstania
Warszawskiego. Tym
razem specjalny apel
poświęcony tamtym
wydarzeniom odbędzie
się na Bazie nad Junem. Rozpocznie się,
rzecz jasna o 17.00.
Wcześniej planowana
jest także msza święta,
jednakże szczegóły nie
są znane.
Zapraszam serdecznie
=)
Str. 2
HUFGAZ
Rok 1, numer 1
Regulaminy, które warto znać:
Regulamin mundurowy.
Ten dział będzie
poświęcony nie streszczeniu podstawowych dokumentów związkowych, to
byłoby zbyt proste. Jednak
chcę ułatwić interpretację
pewnych istotnych zagadnień dotyczących np. regulaminu mundurowego.
„Pamiętaj drogi
harcerzu: mundur jest
twoja wizytówką, to
jak o niego dbasz,
świadczy o Tobie!”
Z czego składa się
pełne umundurowanie,
zakładam, że wszyscy wiedzą. Pragnę jednak przypomnieć, że wliczyć w to trzeba także nakrycie głowy i
kangurkę! W umundurowaniu drużyny bardzo ważne
jest to, żeby było możliwie
jak najbardziej jednolite.
Rzecz jasna nie chodzi o
to, by wszyscy nosili szare
mundury (w drużynie koedukacyjnej), ale mam na
myśli np. nakrycie głowy,
koszulki drużyny, spodnie
noszone do munduru itp.
Kolejna jakże
istotna rzecz, to estetyka
munduru. Nie może być
brudny, przepocony i
brzydko pachnący. Trzeba
go prać tyle razy, ile trzeba
i nie wymawiać się tym, że
„im bardziej śmierdzi, tym
częściej noszony”. Nie tego
mamy się nauczyć, lecz
dbania o mundur! Jest on
naszą wizytówką, świadczy
o przynależności do ZHP,
mówi o tym, jaki mamy
stopień, jaką pełnimy funkcję, co potrafimy... Nie
powinno się do munduru
nakładać makijażu w wersji
„wszystko, co mam w do-
mu, mam na twarzy”. Kolczyki także powinny być
skromne, nie rzucające się
w oczy a włosy związane
(dotyczy to także długowłosych mężczyzn)!
Jeśli chodzi o plakietki i znaczki pamiątkowe. Nie wiem, czemu jest
to taki duży problem. A
przecież w regulaminie
wszystko jest zapisane jasno i wyraźnie.
Oznaczenia przynależności
(plakietka hufca, szczepu,
drużyny) naszywamy na
lewy rękaw (ten od serca).
Pierwsza plakietka dwa
palce od szwu (nie dwie
dłonie!), kolejne również w
takiej odległości od siebie.
Czas noszenia plakietek:
impreza hufcowa - 1 miesiąc, chorągwiana - 3 miesiące, ogólnopolska – rok
(ew. do następnej imprezy).
Oznaczenia grunwaldzkie:
plakietka wspólnoty drużyn
grunwaldzkich – prawa
kieszeń, napis „drużyna
grunwaldzka” - nad prawa
kieszenią. Sprawności:
przyszywamy na prawym
rękawie, nie więcej niż dziewięć, po trzy w rzędzie.
Kolory sprawności są analogiczne do oznaczeń stopni instruktorskich, tzn.
sprawność jednogwiazdkowa * kolor granatowy,
sprawność dwugwiazdkowa
** kolor zielony, sprawność
trzygwiazdkowa *** kolor
czerwony, sprawność mistrzowska kolor czarny.
B ar dzo ważna
sprawą jest umieszczanie
na mundurze, tego, co już
zdobyliśmy, czyli stopnie,
sprawności, uprawnienia.
Ale... czego ja wymagam,
skoro zaobserwowałam, że
niektórzy nie mają nawet
wyszytego numeru drużyny
na patce! Wstyd!!! Gwoli
wyjaśnienia: na patce oznaczamy także stopnie. Można je oznaczyć także nabiciem na krzyżu, ale jest to
bardzo drogie. Jednak w
żadnym wypadku nie oznaczamy tego na nakryciu
głowy! Jest to zwyczaj wojskowy, nie harcerski!
Pamiętaj drogi
harcerzu: mundur jest twoja wizytówką, to jak o niego
dbasz, świadczy o Tobie!
Drodzy drużynowi i instruktorzy, Wasi harcerze
na Was patrzą! Zadbajcie o
mundur! To nie frazes, to
obserwacje czynione na
naszych harcerzach. Wiadomo, że szybciej zauważymy drzazgę u kogoś niż
belkę u siebie. A nasz mundur wpływa na szacunek,
naprawdę!
Pozdrawiam,
egao
HUFGAZ
Rok 1, numer 1
Str. 3
Dyscyplina - jak ją wypracować wśród harcerzy?
Dyscyplina kojarzy nam się z
rygorem, podporządkowaniem
i karnością. Dyscyplinę stosujemy w wojsku, ale nie zapominajmy się i nie twórzmy z
harcerstwa wojska, dyscyplina
o czym wiele osób nie zdaje
sobie sprawy jest stosowana
np. w firmach, szkołach.
Wszystkie te procedury, reguły
i wewnętrzne zasady są niczym innym, jak dyscypliną.
Skoro jest obecna wokół nas
może nie jest taka zła, może
warto ją wprowadzid i stosowad?
By wprowadzid dyscyplinę
najpierw trzeba wypracowad
sobie autorytet. Drużynowy
czy też zastępowy powinien
byd autorytetem dla swoich
harcerzy powinien wzbudzad
respekt wbrew temu, że wszyscy jesteśmy na równi. Drużynowy czy też zastępowy to nie
człowiek który pcha swoich
harcerzy do pewnych zadao
lecz wzbudza taki autorytet i
szacunek oraz używa takich
argumentów, że harcerze idą
za nim. Jak wspominałam
wcześniej świat jest pełen reguł i zasad dlatego tak ważne
jest, by drużyny, drużynowi,
zastępowi wprowadzali zasady
i reguły ale nie tylko wprowadzali lecz także ich przestrzegali! Dlatego tak ważne jest Prawo Harcerskie. Nie chodzi tylko
o nauczenie go naszych harcerzy, lecz również przeniesienia
go na nasze czasy a następnie
przestrzeganie, stałego przypomina harcerzom o nim zwłaszcza
młodszym (pamięd młodego
człowieka jest ulotna;). Podsumowując, by wypracowad dyscyplinę najpierw trzeba wypracowad autorytet wśród harcerzy
następnie wprowadzid reguły
których będziemy w szczególności przestrzegad.
Pamiętajmy harcerstwo ma na
celu wychowywad i kształtowad
młodego człowieka!
dh Paulina Henke
Zadanie zespołowe.
W zastępie bardzo ważna jest
jedność i integracja. Czasami nie
jest to wcale takie proste, dlatego w czasie całego roku harcerskiego zastępowi wraz z kadrą
drużyny pracują nad stworzeniem jak najlepszej „atmosfery”
w zastępach.
my wyróżnić inne osoby z zastępu i dać im szansę do wykazania się. Kiedy chcemy zmotywować harcerzy do działania.
ne elementy, tłumaczy i koryguje. Na zbiórce zastęp przygotowuje kartę zadania, w której
znajdować się będą zadania i
Czego może dotyczyć za- przydzielone do nich osoby.
UWAGA! Bardzo ważne jest to,
danie?
by dopasować zadania do możliTak naprawdę, wszystkiego,
wości harcerza: nie przeciążyć
czego tylko dusza zapragnie.
go ani nie zlekceważyć. Kiedy
Nie bez powodu stworzono
Zależnie od potrzeb środowiska wszystkie elementy zostaną zrepodział na odpowiednie grupy i chęci samych wykonawców:
wiekowe i (co za tym idzie) me- jeśli okazuje się, że trzeba zro- alizowane zastęp spotyka się z
Radą Drużyny i przedstawia
todyczne. Tym razem chciała- bić i roznieść kartki na DMB,
bym się zająć bliżej harcerzami. kiedy na Dzień Dziecka zastęp dokumentację (konspekty zbióPrzypominam, że stanowią gru- uczestniczy w szeregu przedsię- rek, zdjęcia ze zwiadów itp.).
Jeśli wszystko jest w porządku,
pę w wieku od 10 do 13 lat.
wzięć z tym związanych, kiedy drużynowy zalicza zadanie zeJednym z charakterystycznych okazuje się, że mamy kilku paspołowe w rozkazie.
form pracy harcerzy jest ZAsjonatów z tej czy tamtej dzieDANIE ZESPOŁOWE.
Co to właściwie daje?
dziny.
Kiedy harcerze przystępują
Jak tworzymy zadanie ze- Harcerze uczą się, że powierzodo realizacji zadania?
ne im zadania muszą być wykospołowe?
nane dobrze i na czas. W zastęKiedy do zastępu wkrada się
Zastęp przedstawia swoją pro- pie rodzi się połączenie ze
„szara nuda”, przychodzi czas
pozycję zadania kadrze drużyny, względu na wspólny cel, do któna coś nowego. Kiedy wyodkonsultuje ją i omawia. Druży- rego dążą (nawet jeśli jest to
rębnia się grupa
nowy ewentualnie zmienia pew- jedynie przyznanie zadania w
„przodowników”. Kiedy chce-
„UWAGA! Bardzo ważne jest
to, by dopasować zadania do
możliwości harcerza: nie
przeciążyć go ani nie
zlekceważyć. „
rozkazie). Nawiązuje się
współpraca pomiędzy członkami zastępu.
Bardzo ubolewam, że tak
rzadko stosuje się tą formę
pracy. Jest to naprawdę świetna okazja do zrobienia czegoś
pożytecznego nie tracąc przy
tym tzw. „walorów zabawowych”. Apeluję, druhny i druhowie, wprowadźcie do swojego zastępu coś nowego,
świeżego. Gwarantuję, że nie
będzie to zmarnowany czas!
Powodzenia,
Czuwaj!
Anija
Szynszyla - a co to?
Interesuję się wieloma
rzeczami. W tym numerze opisze
to, czym zajmuje się od lat, mianowicie hodowlą Beszka - szynszyli
=)
Mój gryzoń ma już prawie 10 lat, u mnie mieszka 7 rok
(szynszyle w niewoli dożywają 15,
nawet 20 lat). Ojczyzną szynszyli
jest Ameryka Południowa, obecnie
górzyste tereny Chile. Hodowla
szynszyli na szeroką skalę upowszechniła się dopiero w XX wieku. Pierwsze zapiski o szynszylach
pojawiły się w 1581 r. Szynszyle
jako pierwszy opisał jezuita, Joseph de Acosta. Opisał je jako bardzo cenne zwierzątka ze względu
na ich delikatną, bardzo dekoracyjną okrywę włosową służącą do
wyrobu efektownych okryć, futer
czy koców. Ich futra cenione są do
dziś, dlatego istnieją specjalne hodowle, tzw. szynszylarnie. Osoby,
które po raz pierwszy widzą szynszylę, najczęściej mówią, że przypomina ona wiewiórkę z dużymi
uszami lub zająca z wiewiórczym
ogonem.
Szynszyle są z natury bardzo towarzyskie, jednak bardziej potrzebują
innego zwierzątka niż przytulania i
głaskania przez człowieka (uwaga
bardzo cenna zwłaszcza tam, gdzie
są małe dzieci). Szynszyle zaprzyjaźniają się nie tylko z innymi
szynszylami, ale także świnką morską, miniaturowym królikiem, kotem czy nawet psem =) Nie zaleca
się trzymania dwóch samców, ponieważ mogą ze sobą rywalizować,
zwłaszcza jeżeli jest jeszcze samica. Samice dobrze tolerują własne
towarzystwo, a nawet wspólnie
wychowują młode. Jeśli chcemy
mieć dwa szynszyle, najlepiej, gdyby była to para odmiennej płci.
Futro szynszyli nie powinno uczulać, a same szynszyle przyzwyczajane do ludzi od małego nie gryzą.
Z reguły szynszyle są zwierzętami zdrowymi i raczej odpornymi. Zapewnienie naszym
podopiecznym optymalnych
warunków życia jest najlepszym
sposobem przeciwdziałania
chorobom. Należy zapewnić:
 odpowiednią stałą temperaturę w klatce (szynszyle nie
lubią przeciągów), klatka nie
powinna stać obok kaloryfera,
ani bezpośrednio przy otwartym oknie; należy również wykluczyć ciemny przedpokój i
kuchnię, w której występuje
duża ilość oparów; ze względu
na doskonały i wyczulony słuch
szynszyli, nie powinny one
mieszkać w bezpośrednim sąsiedztwie telewizora czy głośników
 prawidłową i zróżnicowaną
dietę - podstawę stanowi przede
wszystkim właściwie dobrany
granulat/mieszanka dla szynszyli, siano, smakołyki np. suszone owoce w ograniczonej,
rozsądnej ilości; należy także
podawać do obgryzania wysuszone gałązki drzew, które
sprzyjają ścieraniu siekaczy i
dostarczają biologicznie czynnych związków ułatwiających
przemianę materii, najlepiej
nadają się gałązki jabłoni, brzozy, akacji i dębu (gotowe gryzaki można kupić w sklepie zoologicznym)
 czystą i świeżą wodę oraz
karmę - najlepiej podawać wodę
w poidełku kulkowym z metalową końcówką dozującą, zawieszanym na zewnątrz klatki;
podajemy wodę mineralną niegazowaną lub z kranu ale po
uprzednim przegotowaniu; wodę należy zmieniać codziennie,
a poidełko dokładnie czyścić
aby zapobiec rozwojowi bakterii

pojemnik z piaskiem z
dodatkiem minerałów szlachetnych do kąpieli pyłowych
(podczas tej czynności zwierzę
usuwa z futra wszelkie zanieczyszczenia i tłuszcz)
odpowiednio dużą przestrzeń,
pozwalającą na swobodne poruszanie się szynszyla - nie zapominajmy, że jest to zwierzątko
górzyste i stadne, więc lubi biegać, skakać oraz bawić się z
człowiekiem; pamiętajmy też że
jest to ciekawskie zwierzątko i
wszędzie zajrzy, a także że jest
to gryzoń a wiec wszelkie kabelki i trujące rośliny należy zasłonić przed ząbkami naszego
pupila.
Może się jednak zdarzyć, że
pomimo naszej troski zwierzątko zachoruje. W razie jakichkolwiek problemów ze zdrowiem
naszego pupilka należy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii.
Wszystkim zapracowanym polecam hodowlę szynszyli=) Jest
to zwierzę nocne, w dzień śpi a
wieczorami zaczyna harce, czyli
idealnie nadaje się do naszego
trybu życia. Jeszcze jednym
atutem przemawiającym za
hodowlą tego zwierzątka w
domu jest to, że całe dnie może
pozostawać bez opieki, zaopatrzone jedynie w pokarm, wodę
i pyłek do kąpieli a nawet można na tydzień wyjechać na wakacje a ulubieniec może zostać
sam ( oczywiście trzeba mu po
powrocie wynagrodzić samotność =)
Pozdrawiam,
egao
Przygotowano na podstawie własnych obserwacji, książki pt.
„Szynszyla w domu” (A.Radulska, M. Gromek) oraz strony
internetowej www.szynszyla.waw.pl.
Redaktor naczelna: sam. Karina Baczewska
HUFGAZ
Hufiec Mrągowo ul Kopernika 2C/1 11-700
E-mail: [email protected]
Redaktor techniczny: Łukasz Zborowski
Autorzy tekstów: sam. Karina Baczewska
sam. Anna Pytel
och. Paulina Henke