Jak zredukowad stres dziecka?

Nadpobudliwe dziecko.
Jak zredukowad stres dziecka?
W ciągu XX wieku życie rodzinne przechodziło ogromne zmiany. Stanowią je przede wszystkim
podejście do trójpokoleniowego modelu rodziny do rodziny nuklearnej i zmniejszenie liczby dzieci.
Współczesna miejska rodzina ma średnio od jednego do dwójki dzieci.
Po drugie, zmieniła się struktura rodziny, zwiększył się autorytet matki. Metody wychowawcze we
współczesnych rodzinach są mniej autorytatywne.
Jedną z najważniejszych społecznych przyczyn tego zjawiska jest zmiana podstawowych orientacji
dotyczących wartości społecznych, w Centrum których teraz, w miejsce rodziny jako całości, znajduje
się jednostka, indywidualnośd. Każdy członek rodziny jest niepowtarzalną, indywidualną, unikatową
osobowością, która może byd użyteczna swojej rodzinie jak i całej społeczności. Bez względu na liczne
rysy społeczne, każdy członek rodziny ma własny, odmienny charakter, swoje cechy i unikatowe rysy
osobowości, swoje własne upodobania, zainteresowania, cele życiowe.
Każdy członek rodziny, włącznie z dziedmi, ma swoje miejsce w strukturze stosunków rodzinnych,
swoje prawa i obowiązki. Im większe jest dziecko, tym większy jest zakres jego praw, obowiązków i
spraw, za które przejmuje odpowiedzialnośd.
Wraz z dorastaniem dziecka, zmienia się również struktura stosunków rodzinnych, co może
wywoływad czasowe trudności, gdy dorastające dziecko stopniowo rozluźnia więź z rodziną i zyskuje
coraz większa niezależnośd.
Każde dziecko jest członkiem rodziny, grupy znajomych, przyjaciół – to oznacza, że bardzo ważne jest
aby nie tylko okazywad swe własne uczucia i pragnienia, ale również nauczyd się byd uważnym i
wrażliwym na innych ludzi, umied słuchad, starad się zrozumied ich uczucia, w razie potrzeby pomóc
im. Przyczyną złej komunikacji w rodzinie lub między przyjaciółmi jest najczęściej brak
zainteresowania i uwagi względem przejawów uczud innych, niezdolnośd bądź niechęd, by ich
wysłuchad, orientacja wyłącznie na samego siebie, bez względy na uczucia i pragnienia innych ludzi
(na przykład agresywny sposób wyrażania uczud negatywnych – krzyk, podnoszenie głosu). Do dobrej
komunikacji nie prowadzi ani obwinianie innych ani negatywne przejawy werbalne (zaślepienie,
przejawy gniewu). Częstymi skutkami złej komunikacji są jeszcze konflikty w otoczeniu, poczucie
rozdrażnienia, wybuchowośd, złośd.
Rozmawiajcie ze swoim dzieckiem, wysłuchujcie co ma do powiedzenia, szanujcie jego osobowośd,
nie stawiajcie przed nim nieosiągalnych wymagao. Nacisk na twarde współzawodnictwo i wysokie
wyniki zwiększa niepokój dziecka i zmniejsza chęd pomagania i uprzejmośd wobec innych, więc swym
działaniem popiera bezwzględnośd w stosunku do drugiego człowieka.
Zwłaszcza dzieci w wieku przedszkolnym należy chwalid za spełnienia zadania lub zyskanie nowych
umiejętności.
Rodzice muszą pokazywad, że przyjmują i akceptują swoje dziecko bezwarunkowo i że w każdym
przypadku i bez względu na jego niegrzeczne zachowanie czy problemy, wciąż je kochają. Zostało
udowodnione, że surowe, bezwzględne cielesne kary zwiększają agresywnośd dziecka. Aby dorosły
lepiej zrozumiał swe dziecko czasami wystarczy przypomnied sobie własne dzieciostwo…
Nadpobudliwe dzieci nie lubią zmian i nie potrafią łatwo i szybko przechodzid od jednej czynności do
drugiej. Dlatego potrzebują stałego rozkładu zajęd, który daje im poczucie bezpieczeostwa i porządku.
Częścią każdego dnia powinna byd czynnośd związana z jego zainteresowaniami i zabawa, którą
można wykorzystad również jako nagrodę. Rodzice powinni regularnie poświęcad dziecku uwagę.
Nasze zasady i wymagania względem dziecka powinny byd bardzo jasne i precyzyjne – o której
godzinie chodzi spad, kiedy musi sprzątad pokój, gdzie może jeździd na rowerze. Dbajcie o
konsekwentne przestrzeganie tych zasad, nawet za cenę nieustannego powtarzania.
Każde dziecko powinno mied własny pokój albo dziecięcy kącik, który jest tylko jego i gdzie się może
schronid. Pokój dziecięcy powinien swoim urządzeniem pobudzad dziecko do sensownych czynności i
do własnych działao.
Dom jest psychicznym schronieniem, gdzie nękany przez cywilizację człowiek szuka odpoczynku i
straconego spokoju ducha – także dla maluchów. Całościowa atmosfera domu wyraża osobowośd
właściciela, jego pragnienia i poglądy na świat. Niestety, często nawet powrót do domowego ogniska
i sposób mieszkania nie ukoją codziennych stresów i zgorzknienia. Wiele domów obciąża dzieci
nadmiarem rzeczy i bodźców, na przykład hałasem. Odkurzacz, radio, telewizor, muzyka w pokoju
obok, czasami głośniejsze rozmowy u sąsiadów lub na chodniku, hałas z ulicy mogą stad Si e
przysłowiową kroplą, która przelała czarę w nawale najróżniejszych czynników stresujących.
Dziecko, które potrzebuje odpocząd w domu od chaosu bodźców z zewnątrz, narażone jest w
środowisku domowym na kolejny zamęt nieuporządkowanych, i często, szkodliwych wrażeo.
Większośd dzieci jest systematycznie przeciążana nie tylko hałasem, ale również informacjami.
Wystarczy pozwolid by przez cały dzieo grał telewizor czy radio. Ku naszemu zdziwieniu, zdolnośd
pojmowania nowych bodźców nie zwiększy się , lecz spadnie, ponieważ energia ogromnej ilości
bodźców jest rozdrobniona, dziecko nie zauważy i nie zwraca uwagi na informację, która może byd
ważna. Skutkiem takiego całodziennego psychologicznego zanieczyszczania mogą byd przede
wszystkim problemy z koncentrowaniem uwagi, przejawy nadpobudliwości, bóle głowy, zaburzenia
snu, zmęczenie, i paradoksalnie, poczucie nudy i pustki. To uczucie ma znamiona błędnego koła –
uczucie nudy i niepokoju zmusza do szukania kolejnych przeciążających w swej podstawie
zbytecznych bodźców a czasami obejmuje także elementy uzależnienia od „przesyconego
środowiska”. I tak, dziecko stara się uciec od przepełnionych ulic i sklepów, chociaż w domu ma
kilkadziesiąt kanałów telewizyjnych.
Problem ten jest bardziej palący niż mogłoby się wydawad na pierwszy rzut oka. Uzależnienie od
przesyconego środowiska bowiem, dużo częściej zagraża dzieciom. Rodzice powinni się zastanowid
nad tym, czy stworzyli w domu dla swoich latorośli dobre i rozsądne środowisko, przestrzeo do
rozwijania pomysłów twórczych i do zabaw, co dla tego przedziału wiekowego jest całkiem normalne
i wymagane. Czy wasze dziecko ma własna biblioteczkę? Myśleliście o tym, że nawet w bloku można
zamontowad drabinkę do dwiczeo?
Dorośli i ludzie starsi w większości przypadków potrzebuje domu, który jest oazą spokoju,
równowagi, odprężenia i odpoczynku. Zwłaszcza w dużych miastach potrzeba ta jest bardzo silna.
Dzieci natomiast potrzebują środowiska aktywizującego. Odpowiedniego dla zabawy i aktywności
twórczych, otwartego na wizyty, przystępnego zmianom według natychmiastowych potrzeb,
oferującego poczucia większej wolności osobistej, samodzielności i improwizacji.
Źródło: Dr med. J.Jonas, Dr med. D. Stehlikova