„[Zwróćcie] się do Mnie całym sercem, a Ja [was] uzdrowię”

„[Zwróćcie] się do Mnie całym sercem, a Ja [was] uzdrowię”

Starszy Patrick Kearon
Siedemdziesiąty
„[Zwróćcie] się do
Mnie całym sercem,
a Ja [was] uzdrowię”
Nasz Zbawiciel jest Księciem Pokoju, Wielkim Uzdrowicielem,
Jedynym, który naprawdę potrafi z nas zmyć jad grzechu.
D
zisiejszego wieczoru chciałbym
podzielić się przesłaniem o pocieszeniu i uzdrowieniu z tymi z
was, którzy czują się samotni lub porzuceni, którzy stracili spokój umysłu
lub serca albo czują, że zaprzepaścili
ostatnią szansę. Całkowite uzdrowienie i pokój można odnaleźć u stóp
Zbawiciela.
Kiedy miałem siedem lat i mieszkałem na Półwyspie Arabskim, ciągle
słyszałem od moich rodziców, żebym zawsze nosił buty i rozumiałem,
dlaczego tak ma być. Wiedziałem, że
buty będą ochraniać moje stopy przed
wieloma zagrożeniami, które można
spotkać na pustyni, takimi jak: węże,
skorpiony i ciernie. Pewnego ranka,
po nocnym biwaku na pustyni, miałem ochotę rozejrzeć się po terenie,
ale nie chciałem zawracać sobie głowy
wkładaniem butów. Tłumaczyłem
sobie, że idę tylko na mały spacer i że
będę trzymał się blisko obozowiska.
Dlatego, zamiast butów włożyłem
klapki. Mówiłem sobie, że klapki to
też buty — w pewnym sensie. A tak
50
Liahona
w ogóle, to co się mogło zdarzyć?
Kiedy szedłem po chłodnym piasku
— w swoich klapkach — poczułem
coś jakby cierń wbijający się w podeszwę mojej stopy. Spojrzałem w dół i
zobaczyłem nie cierń, ale skorpiona.
Kiedy mój umysł zarejestrował skorpiona i uświadomiłem sobie, co się
właśnie wydarzyło, ból spowodowany
ukłuciem zaczął rozprzestrzeniać się
od stopy po całej nodze. Złapałem się
za górną część nogi, aby powstrzymać
palący ból przed dalszym przemieszczaniem się i wołałem o pomoc. Moi
rodzice wybiegli z obozowiska.
Kiedy ojciec tłukł skorpiona łopatą,
dorosły przyjaciel, który był z nami na
biwaku, odważnie próbował wyssać
jad z mojej stopy. W tym momencie pomyślałem, że umrę. Szlochałem, gdy rodzice zapakowali mnie do samochodu,
a potem jechali po pustyni z maksymalną prędkością do najbliższego
szpitala, który był oddalony o ponad
dwie godziny drogi. Ból promieniujący
na całą nogę był nieznośny i przez całą
tę drogę myślałem, że umieram.
Jednak kiedy w końcu dotarliśmy
do szpitala, doktor zapewnił nas,
że tylko niemowlętom i poważnie
niedożywionym ludziom zagrażają
ukąszenia tego rodzaju skorpionów.
Zastosował środek znieczulający, który
sprawił, że moja noga zdrętwiała, co
całkowicie odebrało mi czucie. Po
upływie 24 godzin nie miałem już żadnych objawów ukąszenia skorpiona.
Jednakże otrzymałem wielce pouczającą lekcję.
Wiedziałem, że kiedy rodzice mówili mi, bym nosił buty, nie mieli na
myśli klapek; byłem na tyle duży, żeby
widzieć, że klapki nie stanowią takiego samego zabezpieczenia jak para
butów. Lecz tego ranka na pustyni
zignorowałem to, o czym wiedziałem,
że jest słuszne. Zignorowałem to,
czego moi rodzice ciągle mnie uczyli.
Byłem i leniwy, i trochę zbuntowany, i
zapłaciłem za to.
Kiedy przemawiam do was, odważnych młodych mężczyzn, waszych
ojców, nauczycieli, przywódców i
przyjaciół, oddaję hołd wszystkim,
którzy niestrudzenie dążycie do stania
się takimi, jakimi Pan chce, żebyśmy
byli. Lecz świadczę, na podstawie
własnych doświadczeń przeżytych
jako chłopiec i jako mężczyzna, że
lekceważenie tego, o czym wiemy, że
jest słuszne — czy to przez lenistwo,
czy bunt — zawsze przynosi niepożądane i katastrofalne pod względem
duchowym konsekwencje. Okazało
się, że skorpion nie zagrażał mojemu
życiu, ale sprawił ogromny ból i udrękę
zarówno mnie, jak i moim rodzicom.
Kiedy chodzi o to, jak żyć według
ewangelii, nie wolno nam odpowiadać
lenistwem czy buntem.
Jako członkowie Kościoła Jezusa
Chrystusa i jako posiadacze kapłaństwa znamy przykazania i normy,
których obiecaliśmy przestrzegać.
Kiedy wybierzemy inną ścieżkę niż ta,
o której wiemy, że jest słuszna — jak
nauczyli nas rodzice i przywódcy, i jak
Duch Święty potwierdził w naszych
sercach — jest to jakbyśmy wchodzili na pustynię w klapkach zamiast
butów. Wtedy staramy się uzasadnić nasze leniwe lub buntownicze
zachowanie. Mówimy sobie, że tak
naprawdę nie robimy nic złego, że to
w rzeczywistości nic nie znaczy i że
nic złego nie wyniknie z tego, że na
chwilę puścimy żelazny pręt. Może
pocieszamy siebie samych tym, że
wszyscy inni tak robią — lub robią
gorzej — a w żadnym razie nie będzie
to miało na nas negatywnego wpływu.
W jakiś sposób przekonujemy siebie,
że jesteśmy wyjątkami od tej reguły i
dlatego jesteśmy uodpornieni na konsekwencje złamania jej. Odmawiamy,
czasami uparcie, by być „[wierni] w
swym posłuszeństwie” 1 — jak napisano w podręczniku Abyście głosili
moją ewangelię — i chowamy część
naszych serc z dala od Pana. I wtedy
zostajemy ukąszeni.
Pisma święte uczą nas, że „Pan wymaga serca” 2 i nakazano nam, abyśmy
kochali Pana i służyli Jemu „całym
[naszym] sercem” 3. Obietnicą jest to,
że wówczas będziemy „mogli stanąć
przed Bogiem bez skazy w dniu ostatecznym” i wrócić przed Jego oblicze 4.
Anti-Nefi-Lehici w Księdze Mormona porzucili broń wojenną i zakopali ją głęboko w ziemi, zobowiązując
się, że już nigdy więcej nie podniosą
ręki na swych braci. Ale oni zrobili coś
więcej. „Stali się sprawiedliwym ludem”, ponieważ „odłożyli broń swego
buntu i nie występowali więcej przeciwko Bogu” 5. Ich nawrócenie było
tak pełne i tak głębokie, że „nigdy już
od Niego nie odstąpili” 6.
Jednak pamiętajcie o ich stanie poprzedzającym nawrócenie — żyli, jak
nazywają to pisma święte, jako lud,
który „powstaje otwarcie przeciwko
Bogu” 7. Ich zbuntowane serca skazały
ich na życie w stanie, który „jest
przeciwny istocie szczęścia”, ponieważ „ich postępowanie jest przeciwne
naturze Boga” 8.
Kiedy odłożyli na bok broń swego
buntu, tym samym zasłużyli na uzdrowienie i pokój Pański — podobnie
i my możemy to zrobić. Zbawiciel
zapewnia: „Jeżeli nie utwardzą swych
serc i nie będą hardzi przede mną, zostaną nawróceni i uzdrowię ich” 9. Wy
i ja możemy przyjąć Jego zaproszenie: „[Powróćcie] nawracając się i […]
[zwróćcie] się do Mnie całym sercem,
a Ja [was] uzdrowię” 10.
Porównajcie to cudowne uzdrowienie z tym, co dzieje się, „kiedy
usiłujemy zakryć nasze grzechy, czy
zadowolić pychę naszą, naszą próżną
ambicję […] oto niebiosa wycofują
się; zasmucony jest Duch Pański” i
wówczas jesteśmy pozostawieni sami
sobie, by „wierzgać przeciw ościeniom
[…] i walczyć przeciw Bogu” 11.
Bracia, odnajdziemy uzdrowienie
i ulgę tylko wtedy, kiedy staniemy u
stóp Największego Lekarza, naszego
Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Musimy odłożyć broń naszego buntu
(a wszyscy wiemy, co to za broń).
Musimy porzucić nasz grzech, próżność i dumę. Musimy zrezygnować
z pragnienia podążania za światem
oraz chęci bycia szanowanymi i
wychwalanymi przez świat. Musimy
zaprzestać walki z Bogiem, za to
powinniśmy oddać Jemu całe nasze
Listopad 2010
51
serca, niczego nie ukrywając. Wtedy
On może nas uzdrowić. Wtedy On
może oczyścić nas z jadowitego ukąszenia grzechu.
„Bo nie posłał Bóg Syna na świat,
aby sądził świat, lecz aby świat był
przez niego zbawiony” 12.
Prezydent James E. Faust nauczał:
„Kiedy posłuszeństwo staje się
naszym celem, nie stanowi ono już
powodu do irytacji; zamiast czymś,
co stoi na przeszkodzie, jest czymś,
co buduje. […]
[…] Posłuszeństwo prowadzi
do prawdziwej wolności. Im bardziej jesteśmy posłuszni objawionej
prawdzie, tym bardziej jesteśmy
wyswobodzeni” 13.
W ostatnim tygodniu spotkałem
pewnego 92-letniego mężczyznę,
który brał udział w wielu głównych
kampaniach II Wojny Światowej.
Trzykrotnie był ranny; jedna z ran spowodowana była wybuchem miny lądowej, która eksplodowała, uderzając
w jeep, w którym jechał, zabijając kierowcę. Nauczył się, że aby przetrwać
na polu minowym, musimy zdążać
dokładnie za pojazdem, który jedzie
przed nami. Jakiekolwiek odchylenie
w prawo lub lewo może skończyć się
fatalnie — i tak się dzieje.
Nasi prorocy i apostołowie, przywódcy i rodzice, ciągle wytyczają
trasę, którą musimy podążać, jeśli
52
Liahona
chcemy uniknąć niszczycielskiego
wybuchu, którego siła rozrywa nasze
dusze. Oni znają ścieżkę, która została
oczyszczona z min (czy skorpionów),
i niestrudzenie proszą nas, byśmy szli
za nimi. Istnieje bardzo wiele niszczycielskich pułapek, które odciągają nas
ze ścieżki. Pobłądzenie w kierunku
narkotyków, alkoholu, pornografii czy
niemoralnego zachowania za pośrednictwem Internetu czy gier komputerowych poprowadzi nas prosto ku
zniszczeniu. Zejście z bezpiecznej
drogi, która jest przed nami, w prawo
lub w lewo — czy z powodu lenistwa,
czy też buntu — może zakończyć się
fatalnie dla naszego życia duchowego.
Nie ma wyjątków od tej zasady.
Jeśli zeszliśmy z tej drogi, możemy
zmienić trasę, możemy zawrócić i
możemy ponownie znaleźć radość i
spokój wewnętrzny. Odkryjemy, że
powrót na trasę, z której usunięto
miny lądowe, przynosi ogromną ulgę.
Nikt nie może znaleźć spokoju na
polu minowym.
Nasz Zbawiciel jest Księciem
Pokoju, wielkim Uzdrowicielem,
Jedynym, który naprawdę potrafi z
nas zmyć jad grzechu i truciznę dumy
oraz przemienić zbuntowane serce
w nawrócone serce, które zawarło
przymierze. Jego Zadośćuczynienie
jest nieskończone i obejmuje nas
wszystkich.
Zaproszenie, z jakim Chrystus
zwrócił się do Nefitów, kiedy służył
im po Swoim zmartwychwstaniu,
jest nadal w mocy tak dla was, jak i
dla mnie: „Czy macie pośród siebie
chorych? Przyprowadźcie ich do Mnie.
Czy macie ułomnych, niewidomych,
chromych, okaleczonych, trędowatych, sparaliżowanych, głuchych czy
też cierpiących z innego powodu?
Przyprowadźcie ich do Mnie, a uzdrowię ich” 14.
Niech nikt z was nie odrzuca swojej
ostatniej szansy. Możecie się zmienić,
możecie powrócić, możecie prosić o
miłosierdzie. Przyjdźcie to Tego, który
potrafi uzdrowić, a znajdziecie pokój.
W imię Jezusa Chrystusa, amen. ◼
Przypisy
1. Abyście głosili moją ewangelię. Przewodnik
dla służby misjonarskiej (2004),
wewnętrzna strona tylnej okładki.
2. Nauki i Przymierza 64:34; kursywa dodana.
3. Nauki i Przymierza 4:2; 59:5; kursywa
dodana.
4. Nauki i Przymierza 4:2.
5. Alma 23:7; kursywa dodana.
6. Alma 23:6.
7. Mosjasz 2:37; Alma 3:18; zob. także
Mormon 2:15.
8. Alma 41:11.
9. Nauki i Przymierza 112:13 kursywa
dodana.
10. 3 Nefi 18:32.
11. Nauki i Przymierza 121:37, 38.
12. Ew. Jana 3:17.
13. James E. Faust, „Obedience: The Path to
Freedom”, ­Liahona, lipiec 1999, 55, 53;
­Ensign, maj 1999, 47, 45.
14. 3 Nefi 17:7; kursywa dodana.