Podgląd - Parafia św. Franciszka z Asyżu w Prażmowie

WYPŁYŃ
NA GŁĘBIĘ
Gazetka parafialna
Parafia św. Franciszka z Asyżu
ul. Fr. Ryxa 35, 05-505 Prażmów, tel 227270595; parafia.prazmow.pl
Nr konta 87 8002 0004 0037 1953 2026 0001
1 Niedziela
Wielkiego Postu
14 lutego
221’16
LITURGIA SŁOWA
Czytanie I: : : Pwt 26, 4-10 * Ps 91 * Czytanie II: Rz 10, 8-13
Ewangelia: Łk 4, 1-13
Jezus pełen Ducha Świętego, powrócił znad
Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na
pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe
dni nie jadł, a po ich upływie odczuł głód. Rzekł
Mu wtedy diabeł: „Jeśli jesteś Synem Bożym,
powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem”.
Odpowiedział mu Jezus: „Napisane jest: Nie
samym chlebem żyje człowiek”. Wówczas
wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej
chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do
Niego: „Tobie dam potęgę i wspaniałość tego
wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je
odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz
mi pokłon, wszystko będzie Twoje”. Lecz Jezus
mu odrzekł: Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu
samemu służyć będziesz”. Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na
narożniku świątyni i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd
w dół! Jest bowiem napisane: Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli,
i na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”. Lecz
Jezus mu odparł: „Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga
swego”. Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu
Oto słowo Pańskie.
1
ZWYCIĘSKA POKORA
Przeżyliśmy w środę Popielcową
początek kolejnego Wielkiego Postu
w naszym życiu. Znowu przyjęliśmy
szczyptę poświęconego popiołu na nasze
głowy, a Kościół przypomniał nam, że
to, co ziemskie przemija: „Pamiętaj, że
prochem jesteś i w proch się obrócisz”.
Jak bardzo światu potrzeba dziś
prawdy, która wyzwala. Jak daleko
niektórzy chrześcijanie odeszli od
zdrowej nauki Pisma Świętego. Kilka lat
temu w Upsali odbyła się ordynacja
biskupa Sztokholmu, Ewy Brunne –
pierwszej na świecie hierarchini żyjącej
w związku z inną kobietą. Wszystko
dzieje się w kościele protestanckim,
który dopuścił do święcenia kobiet i nie
widzi problemów w udzielaniu święceń
kapłańskich i biskupich
lesbijkom
i homoseksualistom Czyż nie jest to
forma współczesnego faryzeizmu –
obłudy religijnej, zaślepionej pychą?
Warto w tym miejscu przypomnieć, że
reformacja
odrzucając
jedność
z Rzymem
i tradycję Kościoła
Katolickiego kierowała się hasłem
Marcina Lutra „Sola Scriptura” - „Tylko
Pismo Święte”. Zatem jakiego trzeba
zakłamania i przebiegłości współczesnych
uczonych w Piśmie, aby czerpać profity
ze swej religijności, która jest
zaprzeczeniem słowa Bożego?” Święty
Paweł mówi przecież wyraźnie: „Czyż
nie wiecie, że niesprawiedliwi nie
posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie
się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy,
ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani
mężczyźni współżyjący z sobą, ani
złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani
oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą
królestwa Bożego. (1Kor 6,9-10) Pan
Jezus
przestrzega
nie
tylko
protestanckich faryzeuszów ale każdego
z nas przed pychą i zakłamaniem.
Aby
zwyciężać
w
życiu
duchowym został nam dany czas łaski –
Wielki Post. O istocie tego wielkiego
oręża w walce z kusicielem tak mówi
Benedykt
XVI:
„W
Nowym
Testamencie Jezus ukazuje głęboką
przyczynę postu, piętnując zachowanie
faryzeuszy,
którzy
skrupulatnie
przestrzegali nakazów prawa, choć ich
serca były od Boga daleko. Prawdziwy
post, powtarza w innym jeszcze
momencie Boski Nauczyciel, to
wypełnianie woli Ojca Niebieskiego,
który “widzi w ukryciu i odda tobie”
(Mt 6, 18). On sam daje tego przykład
odpowiadając szatanowi, po 40 dniach
spędzonych na pustyni, że “nie samym
chlebem żyje człowiek, lecz każdym
słowem, które pochodzi z ust Bożych”
(Mt 4, 4). Celem prawdziwego postu jest
zatem
spożywanie
“prawdziwego
pokarmu”, którym jest pełnienie woli
Ojca (por. J 4, 34). Skoro więc Adam
nie posłuchał nakazu Boga, by “nie
spożywać owocu z drzewa poznania
dobra i złego”, człowiek wierzący
poprzez post pragnie z pokorą zawierzyć
się Bogu, ufając w Jego dobroć
i miłosierdzie”. (Benedykt XVI, Orędzie
na Wielki Post 2009)
Dzisiejsza Ewangelia mówi nam
o tajemniczej scenie kuszenia Pana
Jezusa na pustyni. Pokusa przemiany
kamienia w chleb, pokusa posiadania
wszystkich dóbr tego świata i wreszcie
pokusa paranormalnych zdolności. Te
trzy pokusy mogą zostać sprowadzone
do jednej - pragnienia mocy i władzy.
Zauważmy, że szatan nie namawia
Jezusa do czynienia zła w potocznym
rozumieniu. Nie oczekuje od Dawcy
życia ludobójstwa, od wcielonej Prawdy
szerzenia kłamstw i oszczerstw. Kusiciel
pragnie tylko jednego: żeby Zbawiciel
okazał mu posłuszeństwo, żeby uczynił
2
Chrystus zasiądzie na tronie i obejmie
władzę absolutną nad Izraelem: „Daj
nam, żebyśmy w Twojej chwale
siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej
Twej stronie” (Mk 10, 37). Dlatego Pan
Jezus mówi do nich: „Nie wiecie o co
prosicie”.
Rzeczywiście, ich wizja
władzy jest zupełnie inna niż ta, którą na
ich oczach realizował Zbawiciel świata.
Pan Jezus mówiąc o służbie ukazuje jej
kulminację – zbawczą ofiarę: „Syn
Człowieczy nie przyszedł, aby Mu
służono, lecz żeby służyć i dać swoje
życie na okup za wielu”.
W roku miłosierdzia przyzywajmy
orędownictwa wielkich świadków Bożej
prawdy i miłości, którzy uczą nas służby
i ofiary. Tylko w takiej postawie można
oprzeć się pokusom pychy i dominacji
i mieć udział w prawdziwej władzy
Chrystusa Miłosiernego Króla nieba
i ziemi.
x. Proboszcz
to, czego on oczekuje. Pokora Syna
Bożego objawia się w realizowaniu woli
Ojca, w wypełnieniu służebnej misji
zbawienia człowieka, by kusiciel raz na
zawsze został pokonany.
Pan Jezus często był wystawiany
na próbę także przez swych uczniów,
którzy nie rozumieli Jego posłannictwa.
Gdy widzieli niezwykłą moc, którą
posiadał ich Mistrz (chodził po jeziorze,
uciszał
burze, rozmnażał chleb,
uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych
i nikogo się nie bał) byli pewni, że
spełni oczekiwania Narodu Wybranego
i zrzuci jarzmo rzymskiego okupanta.
Przejmie władzę i odnowi Królestwo
Izraela z czasów świetności króla
Dawida. Czyż nie był jego potomkiem?
Czy nie urodził się podobnie jak Dawid
w Betlejem Judzkim? W Jego żyłach
płynęła więc królewska krew, która
dawała mu prawo do tronu Izraela.
W pewnym momencie Jakub i Jan chcą
mieć udział w tej władzy, proszą więc
o stosowne dla nich miejsce, gdy
Orędzie Ojca Świętego na Wielki Post
1. Maryja, ikona Kościoła, który ewangelizuje, bo jest ewangelizowany.
W bulli ogłaszającej Jubileusz napisałem: „Niech Wielki Post w Roku Jubileuszowym będzie
przeżywany jeszcze bardziej intensywnie, jako ważny moment, by celebrować miłosierdzie
Boga i go doświadczać” („Misericordiae vultus”, 17). Przez wezwanie do słuchania Słowa
Bożego oraz inicjatywę „24 godziny dla Pana” pragnąłem podkreślić prymat modlitewnego
słuchania Słowa Bożego, zwłaszcza prorockiego. Miłosierdzie Boże jest bowiem przesłaniem
skierowanym do świata, ale każdy chrześcijanin jest powołany do tego, by sam go
doświadczył. Dlatego w czasie Wielkiego Postu roześlę Misjonarzy Miłosierdzia, aby byli dla
wszystkich żywym znakiem Bożego przebaczenia i bliskości.
Po przyjęciu od archanioła Gabriela Dobrej Nowiny Maryja w Magnificat profetycznie sławi
miłosierdzie, z którym Bóg Ją wybrał. Tym samym zaręczona z Józefem Dziewica z Nazaretu
stała się doskonałą ikoną Kościoła, który ewangelizuje, bo sam był i jest nieustannie
ewangelizowany za sprawą Ducha Świętego, który zapłodnił Jej dziewicze łono. W tradycji
prorockiej miłosierdzie – jak wskazuje etymologia tego słowa – ma ścisły związek
z matczynym łonem (rahamim) i z dobrocią wielkoduszną, wierną i współczującą (hesed),
praktykowaną w związkach małżeńskich i w rodzinie.
2. Przymierze Boga z ludźmi: historia miłosierdzia
Tajemnica Bożego Miłosierdzia objawia się w dziejach przymierza między Bogiem
i Izraelem. Bóg jest bowiem zawsze bogaty w miłosierdzie, w każdych okolicznościach
3
gotowy otoczyć swój lud wielką czułością i współczuciem, zwłaszcza w najbardziej
dramatycznych momentach, gdy niewierność zrywa przymierze i trzeba je na nowo
ustanowić, w sposób bardziej stabilny, w sprawiedliwości i prawdzie. Jest to prawdziwy
dramat miłości, w którym Bóg odgrywa rolę zdradzonego Ojca i męża, a Izrael – niewiernych
syna/córki i małżonki. Właśnie obrazy z życia rodzinnego – jak w Księdze Ozeasza (por. Oz
1-2) – pokazują, jak bardzo Bóg pragnie związać się ze swoim ludem.
Ten dramat miłości osiągnął swój szczyt w Synu, który stał się człowiekiem. Jego Bóg napełnił
swoim bezgranicznym miłosierdziem, czyniąc z Niego „wcielone Miłosierdzie” (por.
„Misericordiae vultus”, 8). Jako człowiek, Jezus z Nazaretu jest w pełni synem Izraela. Uosabia
owo doskonałe słuchanie Boga, które jest wymagane od każdego Żyda w Szema Jisrael, jeszcze
dzisiaj stanowiące sedno przymierza Boga z Izraelem: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym
Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca,
z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił” (Pwt 6, 4-5). Syn Boży jest Oblubieńcem
czyniącym wszystko, by zdobyć miłość swojej Oblubienicy, z którą łączą Go więzy
bezwarunkowej miłości, uwidoczniającej się w wiecznych zaślubinach z nią.
To jest pulsujące serce kerygmatu apostolskiego, w którym Boże miłosierdzie ma centralne
i fundamentalne miejsce. On jest „pięknem zbawczej miłości Boga objawionej w Jezusie
Chrystusie, który umarł i zmartwychwstał” (por. „Evangelii gaudium”, 36), głównym orędziem,
„do którego trzeba stale powracać i słuchać na różne sposoby i które trzeba stale głosić podczas
katechezy” (tamże, 164). Miłosierdzie zatem „wyraża zachowanie Boga w stosunku do
grzesznika, ofiarując mu jeszcze jedną możliwość skruchy, nawrócenia i wiary” („Misericordiae
vultus”, 21), a tym samym odbudowania relacji z Nim. W Jezusie ukrzyżowanym Bóg pragnie
dotrzeć do grzesznika, który odszedł najdalej, tam właśnie, gdzie się zagubił i od Niego oddalił.
Robi to z nadzieją, że zdoła poruszyć zatwardziałe serce swojej Oblubienicy.
Z OGŁOSZEŃ

W minionym tygodniu zakończyłem wizytę duszpasterską czyli kolędę. Bardzo
dziękuję wszystkim parafianom za wspólną modlitwę, spotkania i rozmowy.
Dziękuję za życzliwość i troskę o parafię. Dziękuję za ofiary składane podczas
kolędy. Szczególnie pragnę podziękować osobom, które przygotowywały kolędę
i pełniły posługę kierowcy. Według tegorocznych obliczeń nasza parafia liczy
blisko 3300 osób.

Bardzo ważne spotkanie dla rodziców dzieci rocznicowych odbędzie się
w najbliższą środę o godz. 1730 w kościele. Obecność obowiązkowa.

Kanydatów do Bierzmowania grupy sytarszej zapraszam w najbliższy czwartek na
Mszę wieczorną o godz. 1700. Po Mszy spotkanie. Obecność obowiązkowa.

Dziękuję mieszkańcom Parceli Woli Prażmowskiej za posprzątanie kościoła.
Wszystkich, którzy chieliby pomóc w przygotowaniu kościoła na przyszłą niedzielę
zapraszam w najbliższą sobotę o godz. 1100.
4