WYROK UZASADNIENIE

Sygn. akt II K 509/13 (1 Ds 395/13)
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Wrocław, dnia 07 kwietnia 2015 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Anna Statkiewicz
Protokolant: Marta Brodala
przy udziale Doroty Zalipskiej Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Śródmieście
po rozpoznaniu sprawy
T. K. syna J. i E. z domu W.
urodzonego (...) we W.
(PESEL: (...))
oskarżonego o to, że
w okresie od 9 czerwca 2012 roku do 30 czerwca 2012 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu z M. K. (1),
usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.070 złotych (...) S.A. w ten sposób, że w
dniu 9 czerwca 2012 roku upozorował kolizję drogową z udziałem motocykla marki Y. o nr rej. (...) i samochodu marki
A. o nr rej. (...), a następnie zgłosił szkodę w (...) S.A., wynikającą z uszkodzeń w/w motocykla i odzieży motocyklowej,
nie informując (...) S.A. o nie dokonaniu naprawy uszkodzeń w motocyklu i odzieży, powstałych w wyniku innej
wcześniejszej kolizji drogowej, lecz zamierzonego celu nie osiągnął;
tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 12 k.k.
***
I. uznaje oskarżonego T. K. za winnego popełnienia czynu, opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie
art. 14§1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza
oskarżonemu warunkowo na okres 2 (dwóch) lat próby;
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelaria Adwokackiej adw. M. Z. kwotę 1859,76 złotych ( w tym VAT),
tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;
IV. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.
UZASADNIENIE
Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postępowania jurysdykcyjnego Sąd
ustalił następujący stan faktyczny:
T. K. był współwłaścicielem wraz z ojcem, J. K., i jedynym użytkownikiem motocykla Y. o numerze rejestracyjnym (...).
W dniu 15 maja 2012 roku jechał swoim motocyklem z miejscowości O. do W.. Towarzyszył mu na własnym motocyklu
K. P.. Motocykl T. K. wpadł w poślizg z powodu znajdującego się na drodze żużlu i przewrócił się na lewą stronę. T.
K. w wyniku tego zdarzenia doznał urazu lewego kolana.
W dniu 30 maja 2012 roku T. K. zgłosił z tego tytułu szkodę z ubezpieczenia (...), a w dniu 8 czerwca 2012 roku również
z ubezpieczenia na życie.
dowód: zeznania świadka K. P. k. 227-228
zeznania świadka P. K. k. 63-66
zeznania świadka J. K. k. 82-83
dokumentacja nadesłana przez (...) k. 6-60
T. K. nie posiadał wówczas ubezpieczenia AC, w związku z czym w dniu 12 czerwca 2012 roku, po wcześniejszym
porozumieniu się ze swoim znajomym M. K. (2), dokonał telefonicznie w (...) SA zgłoszenia szkody komunikacyjnej z
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej innego uczestnika ruchu drogowego, do której w rzeczywistości nigdy nie
doszło. W zgłoszeniu podał, że w dniu 9 czerwca 2012 roku około godziny 13:40 we W. na ulicy (...) uszkodzeniu uległ
jego motocykl marki Y. o numerze rejestracyjnym (...). Jako sprawcę zdarzenia wskazał M. K. (1) kierującego pojazdem
marki A. o numerze rejestracyjnym (...). Wskazał, że kierujący pojazdem marki A., wymuszając pierwszeństwo,
uderzył w tył jego motocykla. Oświadczył, że na miejsce zdarzenia nie wzywano policji, nie było również innych
świadków kolizji. Wymienił następujące uszkodzone elementy motocykla: błotnik przedni, zbiornik paliwa, lewą
osłonę chłodnicy, lewe lusterko, lewą manetkę, lakier na ramie z lewej strony, osłonę alternatora, lewy uchwyt
pasażera i uchwyt pod siedzeniem. Ponadto wskazał, że uszkodzeniu uległa także jego odzież w postaci kasku, rękawic
i kurtki. Oświadczył, że przed tym zdarzeniem jego pojazd nie miał nienaprawionych uszkodzeń. Podał także, że
sprawcę zdarzenia zna z widzenia, ponieważ studiują na tej samej uczelni, ale wcześniej nie utrzymywali kontaktów
towarzyskich. T. K. przesłał do (...) wypełniony druk oświadczenia sprawcy kolizji drogowej, na którym jako sprawca
podpisał się M. K. (1) a jako poszkodowany – T. K..
Wysokość szkody dotyczącej motocykla według wyceny sporządzonej przez (...) wyniosła 3 790 zł. dodatkowo w dniu
19 czerwca 2012 roku T. K. przedstawił pisemną wycenę strat w odzieży na łączną kwotę 2 280 zł.
Pracownicy (...) przeprowadzili oględziny motocyklu marki Y., zebrali informacje od uczestników zdarzenia oraz od
K. P., dokonali oględzin pojazdu marki A. oraz miejsca zdarzenia. W wyniku poczynionych ustaleń pismem z dnia 24
sierpnia 2012 roku odmówiono wypłaty odszkodowania T. K..
dowód: zeznania świadka P. K. k. 63-66
wyjaśnienia M. K. (1) w aktach sprawy tut. Sądu o sygn. II K 818/13 k. 211-212
dokumentacja nadesłana przez (...) k. 6-60
wykaz połączeń telefonu M. K. (1) k. 99-120
wykaz połączeń telefonu T. K. k. 121-142
Lokalizacja, zakres i charakter uszkodzeń motocykla Y. wskazuje, że nie mogły one powstać w okolicznościach
wskazanych przez T. K..
dowód: opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i wypadków drogowych k. 147-152
opinia uzupełniająca k. 253-254
T. K. urodził się (...) we W.. Jest bezdzietnym kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Jest (...) Politechniki (...).
Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Nie był dotychczas karany sądownie.
dowód: dane osobopoznawcze k. 169
karta karna k. 324
Podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego T. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu
czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k. 170).
Sąd, oceniając zebrany materiał dowodowy, nie miał żadnych wątpliwości co do wiarygodności zeznań złożonych przez
świadka P. K.. Świadek w sposób wyczerpujący opisał okoliczności zgłoszenia szkody przez T. K. a także czynności
podjęte w toku postępowania wyjaśniającego przez pracowników (...). Wskazał, co wzbudziło ich wątpliwości i
dlaczego ubezpieczyciel ostatecznie zdecydował o odmowie wypłacenia odszkodowania i złożeniu zawiadomienia o
usiłowaniu popełnienia przestępstwa. Zeznania świadka są spójne, logiczne i poparte dokumentacją zgromadzoną
przez (...). Należy także zwrócić uwagę, że związek świadka ze sprawa jest wyłącznie zawodowy, nie zna on oskarżonego
i nie ma żadnego osobistego interesu w konkretnym rozstrzygnięciu niniejszej sprawy. Z tych względów Sąd uznał
jego zeznania za wiarygodne i oparł się na nich, ustalając stan faktyczny.
Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania złożone przez ojca T. K.. Świadek zeznał, że był współwłaścicielem
motocykla, który użytkował jego syn. Wiedział, że syn miał dwa wypadki podczas jazdy motocyklem, ale świadek
nie orientował się, jakie w ich wyniku powstały uszkodzenia ani czy zostały one naprawione. Potwierdził, że w
wyniku jednego z wypadków T. K. doznał urazu kolana. Treść zeznań złożonych przez J. K. zgodna jest z pozostałym
wiarygodnym materiałem dowodowym, w związku z tym Sąd nie widzi podstaw do jej kwestionowania.
W przekonaniu Sądu wiarygodne zeznania złożył również K. P., który przyznał, że był świadkiem wypadku T. K. na
motocyklu, do którego doszło w maju 2012 roku i opisał jego okoliczności. Zeznania świadka są spójne i logiczne,
ponadto korespondują z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.
Sąd opierał swoje ustalenia również na wyjaśnieniach złożonych przez M. K. (1) w sprawie II K 818/13, która toczyła
się przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia. M. K. (1) przyznał, że znał T. K. od dłuższego czasu.
Wyjaśnił, że oskarżony chciał naprawić swój motocykl po wypadku, do którego doszło z jego winy, ale nie miał
wówczas ubezpieczenia autocasco. W związku z tym przekonał M. K. (1), żeby wspólnie upozorowali wypadek, a
następnie zawiadomił o szkodzie (...) SA. M. K. (1) przyznał także, że podpisał stosowne oświadczenie, z którego
wynikało, że to on jest sprawcą wypadku. Ze względu na fakt, że wyjaśnienia M. K. (1) są w pełni spójne z pozostałym
materiałem dowodowym, Sąd nie znalazł powodów, by odmówić im przymiotu wiarygodności. Jednocześnie za
zupełnie niewiarygodne uznał zeznania, jakie M. K. (1) złożył w niniejszej sprawie w charakterze świadka. W
swoich zeznaniach utrzymywał on bowiem, że istotnie doszło do wypadku, o jakim zawiadomił T. K.. Ta wersja
wydarzeń sprzeczna jest jednakże z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym i przyjąć należy, że została ona
przedstawiona w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej, która groziła również M. K. (2). Podkreślenia wymaga, że
M. K. (1) swoje wyjaśnienia, które uznano za wiarygodne złożył, wiedząc, ze zostanie pociągnięty do odpowiedzialności
karnej za współudział w przestępstwie, wyraził zgodę na sporządzenie przez prokuratora wniosku w wydanie wyroku
bez przeprowadzenia rozprawy, a po zapadnięciu wyroku skazującego w żaden sposób go nie kwestionował.
Sąd za niezwykle istotny dowód w sprawie uznał opinię sporządzoną przez biegłego z zakresu techniki samochodowej
i wypadków drogowych. Biegły wskazał, że uszkodzenia motocyklu Y. należącego do T. K. nie mogły powstać w
sposób przez niego opisywany w zgłoszeniu szkody, udzielając tym samym jednoznacznej odpowiedzi na postawione
mu pytania. Ponadto w sposób logiczny i przejrzysty opisał, w jaki sposób doszedł do przedstawionych przez siebie
wniosków. Opinia biegłego była jasna , zupełna, nie zawierała wewnetzrnych sprzeczności, wnioski w nniej zawarte
zostały sprecyzowane jednoznacznie. Sąd nie znalazł podstaw by dopuścic dowód z opinii innego biegłego, wniosek
obrońcy w tym zakresie polemizował jedynie z ustaleniami dokonanymi przez biegłego, nie wykazano zaś sprzeczności
w opinii czy nielogiczności, które by ją podważały.
Sąd nie podważa wiarygodności przedłożonej w sprawie dokumentacji w postaci dokumentów z postępowania
prowadzonego przez (...), wykazu połączeń telefonicznych numerów należących do T. K. i M. K. (1) oraz kart karnych.
Ich zawartość merytoryczna nie była bowiem kwestionowana przez strony w toku postępowania.
Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Sąd uznał T. K. za winnego tego, że w okresie od 9 czerwca 2012 roku do 30 czerwca 2012 roku we W., działając
wspólnie i w porozumieniu z M. K. (2), usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6
070 zł (...) SA w ten sposób, że w dniu 9 czerwca 2012 roku upozorował kolizję drogową z udziałem motocykla marki
Y. o numerze rejestracyjnym (...) i samochodu marki A. o numerze rejestracyjnym (...), a następnie zgłosił szkodę
w (...) SA wynikającą z uszkodzeń wyżej wymienionego motocykla i odzieży motocyklowej, nie informując (...) SA o
niewykonaniu naprawy uszkodzeń w motocyklu i odzieży, powstałych w wyniku innej, wcześniejszej kolizji drogowej,
lecz zamierzonego celu nie osiągnął, to jest popełnienia czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Odpowiedzialność karną z art. 286 § 1 k.k. ponosi ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną
osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo
wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.
Sąd nie miał wątpliwości co do tego, że sprawca swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona czynu
zabronionego z art. 286 § 1 k.k.
Wprowadził on bowiem w błąd (...) SA co do okoliczności powstania szkody w jego motocyklu, wskazując, że doszło do
niej z winy M. K. (1), podczas gdy uszkodzenia powstały w wyniku wypadku, w którym brał udział jedynie oskarżony.
Następnie w toku postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez ubezpieczyciela zgłosił jeszcze uszkodzenie
odzieży i podtrzymał wersję zdarzeń przedstawioną przez siebie przy zgłoszeniu szkody. Nie ma wątpliwości co do tego,
że oskarżony działał z zamiarem kierunkowym osiągnięcia korzyści majątkowej, bowiem jego celem było uzyskanie
nienależnego mu odszkodowania, co z kolei dla (...) stanowiłoby niekorzystne rozporządzenie mieniem. Oskarżony nie
osiągnął swojego celu jedynie ze względu na wyniki postępowania przeprowadzonego przez towarzystwo ubezpieczeń,
w toku którego ujawniono dowody świadczące o tym, że szkoda zgłoszona przez T. K. powstała w odmiennych
okolicznościach. Z tego względu Sąd przyjął, że oskarżony dopuścił się przestępstwa w formie usiłowania.
Za powyżej opisany czyn Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Rozważając jej wymiar
uwzględnił dyrektywy zawarte w art. 53 k.k. Brał zatem pod uwagę społeczną szkodliwość czynu, cele zapobiegawcze
i wychowawcze, które kara powinna osiągnąć i baczył, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy.
Jednocześnie Sąd zastosował wobec oskarżonego środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonania
orzeczonej kary. Wziął bowiem pod uwagę, że T. K. prowadzi ustabilizowany tryb życia, a dopuszczając się czynu
zabronionego był osobą stosunkową młodą. Od tej pory natomiast przestrzega porządku prawnego. Pracuje zawodowo
i jednocześnie kontynuuje studia na Politechnice (...). Te okoliczności, w przekonaniu Sądu, pozwalają przyjąć, że cele
kary zostaną w stosunku do oskarżonego osiągnięte i nie popełni on więcej przestępstwa. Czasem pozwalającym na
zweryfikowanie, w jaki sposób wykorzystał on otrzymaną szansę, będzie dwuletni okres próby.
Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze oraz § 19 i § 14 ust. 2 pkt 1 i § 16
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądzono od Skarbu
Państwa na rzecz adw. M. Z. kwotę 1859,76 zł (w tym należny podatek VAT) tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej
oskarżonemu z urzędu.
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oskarżony został zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych.