Królewna Karolina odważna dziewczynka.

Małe Przedszkole w Orzeszkowie
Grupa „Biedroneczki”
Nauczyciel prowadzący: Aneta Kauf
Scenariusz zajęć z równości płci
Marzec 2013
Temat zajęć:
Królewna Karolina odważna dziewczynka.
Cele główne:
- budowanie atmosfery tolerancji dla inności i różnorodności, przełamywanie
stereotypów płciowych;
- przełamywanie stereotypów płciowych dotyczących wykonywania ważnych
funkcji społecznych, politycznych;
- rozpoznawanie stereotypowych ról płciowych, budowanie solidarności w
grupie, wspieranie równości płci.
Cele szczegółowe:
- kształtowanie umiejętności rozpoznawania i nazywania uczuć własnych i
innych;
- kształtowanie prawidłowych postaw społecznych;
- uważne słuchanie czytanego tekstu i wypowiadanie się na temat jego treści;
- rozwijanie zdolności manualnych dzieci;
- rozwijanie mowy i logicznego myślenia.
Forma zajęć:
- grupowa;
- indywidualna.
Metoda zajęć:
- słowna;
- pokazowa;
- działań praktycznych.
Środki dydaktyczne:
- arkusz szarego papieru, marker;
- wizerunek Królewny Karoliny;
- opowiadanie;
- ilustracja dziewczynki w spodniach, chłopca w długich włosach;
- kredki;
- białe kartki
Przebieg zajęć:
1. Wspólne z dziećmi określenie cech uważanych za charakterystyczne dla
dziewczynek i dla chłopców (np. odważna/y, wrażliwa/y, płaczliwa/y,
pracowita/y, hałaśliwa/y, delikatna/y, czuła/y, opiekuńcza/y, agresywna/y,
itp.).
2. Zaprezentowanie dzieciom opowiadania o Królewnie Karolinie, która jest
odważną dziewczynką i ratuje biedną rodzinę przed złodziejami z
ciemnego lasu:
Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, za siedmioma rzekami, na
wysokim wzgórzu wznosiło się Królestwo Lawendowe. W królestwie tym
mieszkał Król Maciej ze swoją śliczną żoną Królową Katarzyną. Włodarze tego
Królestwa mieli prześliczną córeczkę Karolinkę, która bardzo się od innych
królewien różniła. A dlaczego? Królewna Karolina miała osiem lat, była małą
dziewczynką o długich żółtych włosach, które wiązała zawsze w dwie kitki. Na
samym czubku jej głowy świeciła się przepiękna korona przybrana diamentami i
brylantami. Jak na Królewnę przystało podczas różnych przyjęć nosiła długą
różową suknie, z bufoniastymi rękawami i wielką kokardą zawiązywaną na
plecach. Ale widok tak pięknie ubranej dziewczynki był bardzo rzadki. Z tego
właśnie powodu rodzice dziewczynki często się denerwowali, że ich córka nie
zachowuje się jak dziewczynka tylko jak chłopiec.
Gdy w zamku kończyły się przyjęcia, a goście szykowali się do wyjścia,
Królewna Karolina biegła do swojej komnaty, aby jak najszybciej ściągnąć
niewygodną suknię i przebrać się w swoje ulubione ubrania. Spodnie z
kieszeniami oraz koszulkę z krótkim rękawem, do tego ubierała buty z
sznurówkami i wymykała się z Królestwa Lawendowego. Po cichu, ukradkiem,
omijała stróży pilnujących główne wejście do Królestwa. Przekroczywszy mury
swojego zamku opuszczała piękny, kolorowy i wesoły świat dobrych ludzi.
Po drugiej stronie muru w ciemnym lesie znajdowało się małe miasteczko, w
którym codziennie dochodziło do kłótni, kradzieży, a większość mieszkańców
siedziała pozamykana w swoich domach ze strachu przed okrutnym złodziejem
Igorem. Igor był hersztem bandy małych złodziejaszków z pobliskiego lasu,
którzy kradli i niszczyli innym ich dobrodziejstwa.
Pewnej nocy gdy Królewna Karolina wymknęła się z zamku napotkała w
lesie Igora i jego bandę, którzy ograbiali biedną rodzinę. Kradli im jabłka,
ziemniaki i mleko. Królewna Karolina nie mogąc patrzeć na cierpienie biednych
ludzi stanęła w ich obronie. Nie myśląc długo, rozejrzała się dookoła, znalazła
mały, krótki patyk, który przypominał broń. Wyszła zza krzaków z kapturem na
głowie i zawołała:
- Macie natychmiast zostawić ich w spokoju!
- A kim ty jesteś, aby wydawać mi polecenia? – zapytał Igor
- Jestem Królewna Karolina i bronię dobrych ludzi przed takimi jak Wy –
krzyknęła mała Królewna.
- Ha, ha, ha – roześmiał się Igor – Taka mała dziewczynka jak Ty obroni tych
starców przed Nami?
- Tak. Mimo, iż jestem mała to jestem odważna.
Zapadła cisza. Igor spoglądał na swoich złodziejaszków. Karolina stała
dzielnie przed tak dużą bandą złodziei. Na ruch głowy Igora ruszyli w kierunku
Karoliny. Księżyc, który świecił na niebie rozbłysnął w tym momencie kolorowo,
a jego blask spowodował, iż Królewna urosła ponad drzewa. Banda złodziei
przez chwilę stanęła ze zdumienia, apotem szybko uciekła w ciemny las. Igor
próbował ich zatrzymać, ale na próżno. Oddał wszystko biednym ludziom.
Królewna Karolina krzyknęła :
- I proszę mi tu więcej nie wracać !
Królewna Karolina podążyła za blaskiem księżyca do swojego zamku. Znów
przemknęła po cichu obok strażników. Weszła do swojej komnaty. Przebrała się
w piżamę i położyła się do swojego wielkiego łóżka. Zasypiając mogła cieszyć
się, iż pomogła innym ludziom mimo, że jest małą dziewczynką, a na dodatek jest
królewną, której nie wolno wychodzić w nocy z zamku.
3. Omówienie opowiadania wraz z dziećmi i zadawanie im poniższych pytań:
- Jak ci się podobała ta bajka?
- Czy zauważyłeś/ zauważyłaś coś niezwykłego w tej bajce? Co to było?
- Jak zachowywała się dziewczynka w tej bajce? Kto był odważny, mądry, radził sobie w trudnych sytuacjach, kto dbał o wygląd, ładnie się ubierał?
- Czy tak się zachowują chłopcy/ dziewczynki, kobiety/ mężczyźni w realnym
życiu?
- Czy chcielibyście zostać Królewną Karoliną ?
4. Wyjaśnienie dzieciom, czym są stereotypy płciowe i zadanie im pytania
dlaczego stereotypy mogą być niesprawiedliwe dla mężczyzn i chłopców
oraz dla kobiet i dziewczyn?
5. Wspólnie z dziećmi należy określić, jakie cechy charakterystyczne
posiada Królewna Karolina. Zwrócenie dzieciom uwagi, że dziewczynki i
chłopcy mają podobne cechy i nie oznacza to wcale nic złego.
6. Pokolorowanie wizerunku Królewny Karoliny.
7. Pokazanie dzieciom przygotowanych wcześniej ilustracji, na których są
kobiety i mężczyźni różnie ubrani. Próba odpowiedzi na pytania, co na
nich widzą, jak ubierały się kobiety, a jak mężczyźni?
8. Zwrócenie uwagi na fakt, że dziewczynki mogą chodzić w spodniach, ale
chłopcy w spódnicach i sukienkach nie. Czy kiedyś mężczyźni mogli nosić długie włosy a kobiety krótkie? Rozmowa z dziećmi na temat stylów
ubierania się chłopców i dziewczynek.
9. Podsumowanie zajęć.