katecheza

PROPOZYCJA KATECHEZY ZAPRASZAJĄCEJ MŁODZIEŻ DO PRZYGOTOWANIA SIĘ DO SAKRAMENTU BIERZMOWANIA
i
Obyś był zimny albo gorący! (Ap 3,15)
1. CELE KATECHETYCZNE:
 Kształtowanie postawy gorliwości w podążaniu za Chrystusem;
 Zachęcenie do udziału w spotkaniach przygotowujących do sakramentu bierzmowania;
 Wręczenie Listu od Księdza Kardynała Stanisława Dziwisza.
2. SŁOWA KLUCZE:
Duch Święty, ogień, list
3. UWAGI METODYCZNE:
a. pomoce dydaktyczne:
świeca, zapałki, tekst pieśni Duchu Ogniu (materiały pomocnicze A), fragmenty biblijne:
Wj 3, 1-6, Wj 13,17-22, Dz 2,1-4 (materiały pomocnicze B), duża koperta zaadresowana do
klasy, List od ks. kard. S. Dziwisza (dla każdego ucznia w klasie).
b. metody:
burza mózgów, inscenizacja, praca z tekstem, rozmowa kierowana
c. literatura i środki audiowizualne:
- wykorzystane:
 Pismo Święte
4. PLAN KATECHEZY:
A. Wstęp
Modlitwa Duchu Ogniu
Ćwiczenie Zimno - gorąco
- czas ok. 10 min.
B. Rozwinięcie
Ćwiczenie Ogień w Piśmie Świętym
Ćwiczenie Ogień
- czas ok. 30 min.
C. Zakończenie
Ćwiczenie Mam być...
- czas ok. 5 min.
5. PRZEBIEG KATECHEZY
A. Wstęp
Katechezę rozpoczynamy wspólną modlitwą. Katecheta zapala świecę, stawia ją w
widocznym miejscu, po czym mówi:
- Światło Chrystusa.
Uczniowie odpowiadają:
- Bogu niech będą dzięki.
Po czym wszyscy śpiewają lub recytują słowa pieśni Duchu Ogniu.
Następnie przechodzimy do ćwiczenia Zimno – gorąco. Katecheta wybiera jednego
ucznia, który ma za zadanie odnalezienie w sali, ukrytej w czasie przerwy koperty (zaadresowanej do konkretnej klasy, zawierającej listy ks. kard. S. Dziwisza). W czasie gdy uczeń chodzi po klasie i próbuje odnaleźć przedmiot, katecheta udziela mu wskazówek:
- zimno (gdy jest daleko od ukrytej koperty)
- ciepło (gdy jest w jej pobliżu)
- gorąco (gdy jest obok niej).
Po wykonaniu zadania kopertę kładziemy obok zapalonej świecy, mówiąc uczniom, że mamy
dla nich niespodziankę, ale żeby mogli ją otrzymać muszą wykonać parę zadań.
B. Rozwinięcie
Ćwiczenie Ogień w Piśmie Świętym, to pierwsze zadanie do wykonania. Składa się ono z
dwóch części.
W pierwszej części, katecheta dzieli klasę na trzy grupy, każdej wręcza tekst z Pisma
Świętego (materiały pomocnicze B).
Zadaniem uczniów jest:
 wymyślenie tytułu do otrzymanego fragmentu, podkreślającego rolę ognia
(składającego się maks. z trzech słów);
 przygotowanie pantomimy ukazującej tekst biblijny.
Czas na pracę ok. 5min. Następnie grupy po kolei prezentują scenki. Pozostali uczniowie odgadują o jakie wydarzenia biblijne chodzi.
W drugiej części, po zaprezentowaniu scenek przedstawiciele grup, na tablicy zapisują zaproponowane tytuły np.:
 W słupie ognia
 Płonący krzew
 Języki ognia
Katecheta zadaje uczniom pytanie:
 Jakie wspólne słowo łączy wszystkie, trzy scenki?
Po zebraniu odpowiedzi, wybieramy tę, w której padnie słowo: ogień. Po czym przechodzimy
do drugiego ćwiczenia Ogień.
Katecheta obok tytułów zaproponowanych przez uczniów pisze hasło: ogień np. według poniższego przykładu:
 W słupie ognia
 Płonący krzew
OGIEŃ
 Języki ognia
Po czym prosi, by uczniowie odpowiedzieli na pytanie:
 Co dobrego daje nam ogień?
Odpowiedzi zapisujemy pod hasłem na tablicy np.
OGIEŃ:
- ciepło (gorąco)
- życie
- światło
Następnie katecheta zadaje kolejne pytanie:
 W jaki sposób Bóg ukazywał się we fragmentach, które dziś przedstawialiście?
Z wypowiedzi uczniów, wybieramy tę, która ukaże Boga, który przychodzi w ogniu.
Teraz warto zamienić na tablicy słowa. Zatrzeć hasło ogień i w jego miejsce wpisać hasło:
BÓG.
Po czym prosimy, by uczniowie odczytali z tablicy odpowiedź na nasze pytanie:
 Co nam daje Bóg?
Np.: BÓG:
- ciepło (gorąco)
- życie
- światło
Warto podsumować to ćwiczenie zwracając uwagę, na to, że Bóg, który przychodzi w
słupie ognia, pod postacią ognistych języków, ma dla nas konkretne zadanie. Podobnie jak dla
Mojżesza, ludu wybranego czy Apostołów.
To zadanie ukryte jest w kopercie, którą odnaleźliśmy na początku katechezy.
Prowadzący prosi, by uczeń, który brał udział w ćwiczeniu Zimno - gorąco wyszedł na środek, stanął obok świecy. Pozostali uczniowie ustawiają się w kręgu. Katecheta prosi, by uczeń
otworzył kopertę a następnie jej zawartość wręczył każdej osobie z klasy, mówiąc jej na ucho
słowa „Obyś był zimny albo gorący.” W tym czasie uczniowie nadal stojąc w kręgu śpiewają
pieśń Duchu Ogniu. Gdy wszyscy w klasie otrzymają list od ks. kard. S. Dziwisza. Na głos,
wszyscy razem, wypowiadają słowa, które kolega przekazał im na ucho.
Po czym wszyscy zajmują miejsca w ławkach.
C. Zakończenie
Ćwiczenie Mam być... stanowi podsumowanie katechezy. Katecheta zapisuje na tablicy temat: „Obyś był zimny albo gorący.”
Prosi, by uczniowie dokończyli w zeszytach zdanie:
 Mam być gorący w drodze do Chrystusa, to znaczy, że...............................................
Wybrani uczniowie odczytują swoje prace. Po czym katecheta krótko informuje o spotkaniach do bierzmowania w parafii.
Zadanie domowe:
 Proszę przeczytać uważnie List od ks. kard. S. Dziwisza i napisać na niego odpowiedź.
Katechezę kończymy zgaszeniem świecy.
Katecheta mówi:
- Światło Chrystusa niech pozostanie wśród nas.
Uczniowie odpowiadają:
- Amen.
6. MATERIAŁY POMOCNICZE:
- wykorzystane:
A. Pieśń Duchu Ogniu
„Duchu Ogniu, Duchu Żarze,
Duchu Światło, Duchu Blasku,
Duchu Wichrze i Pożarze,
ześlij płomień Twojej łaski.
Chcesz, rozpalisz i rozognisz,
serca wzniesiesz na wysokość:
w ciemność rzucisz blask pochodni
i rozproszysz grzechu mroki.”
B. Fragmenty biblijne:
Grupa I
„Gdy Mojżesz pasał owce swego teścia, Jetry, kapłana Madianitów, zaprowadził pewnego
razu owce w głąb pustyni i przyszedł do góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł
Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a
nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: Podejdę, żeby się przyjrzeć temu
niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala? Gdy zaś Pan ujrzał, że Mojżesz
podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: Mojżeszu, Mojżeszu!
On zaś odpowiedział: Oto jestem. Rzekł mu Bóg: Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg,
gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą. Powiedział jeszcze Pan: Jestem Bogiem
ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Mojżesz zasłonił twarz, bał
się bowiem zwrócić oczy na Boga.” (Wj 3, 1-6)
Grupa II:
„Gdy faraon uwolnił lud, nie wiódł go Bóg drogą prowadzącą do ziemi filistyńskiej, chociaż
była najkrótsza. Powiedział bowiem Bóg: Żeby lud na widok czekających go walk nie żałował i nie wrócił do Egiptu. Bóg więc prowadził lud okrężną drogą pustynną ku Morzu Czerwonemu, a Izraelici wyszli uzbrojeni z ziemi egipskiej. Zabrał też Mojżesz ze sobą kości Józefa, gdyż ten przysięgą zobowiązał Izraelitów mówiąc: Wspomoże was niezawodnie Bóg, a
wówczas zabierzcie stąd kości moje ze sobą. Wyruszyli z Sukkot i rozbili obóz w Etam, na
skraju pustyni. A Pan szedł przed nimi podczas dnia, jako słup obłoku, by ich prowadzić drogą, podczas nocy zaś jako słup ognia, aby im świecić, żeby mogli iść we dnie i w nocy.
Nie ustępował sprzed ludu słup obłoku we dnie ani słup ognia w nocy.” (Wj 13,17-22)
Grupa III:
„Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i
napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się
rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym,
i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.” (Dz 2,1-4).
i
Opracowanie: R. Chrzanowska, ks. T. Panuś. E. Popielnicka, B. Witos