potencjalni partnerzy i obszary współpracy.

„POMOCNA DŁOŃ
POD BEZPIECZNYM DACHEM”
Seminarium
„Wysoka jakość opieki w DPS.
Standardy usług - Dobre praktyki - Kierunki rozwoju”,
Kraków, 31 maja 2016 r., 6 czerwca 2016 r.
PROJEKT WSPÓŁFINANSOWANY PRZEZ SZWAJCARIĘ W RAMACH SZWAJCARSKIEGO
PROGRAMU WSPÓŁPRACY Z NOWYMI KRAJAMI CZŁONKOWSKIMI UNII EUROPEJSKIEJ
www.sppw.rops.krakow.pl
DPS w środowisku lokalnym –
potencjalni partnerzy i obszary współpracy
Beata Boho
Stowarzyszenie Pomocy Socjalnej Gaudium et Spes – DPS os. Hutnicze 5
w Krakowie
PROJEKT WSPÓŁFINANSOWANY PRZEZ SZWAJCARIĘ W RAMACH SZWAJCARSKIEGO
PROGRAMU WSPÓŁPRACY Z NOWYMI KRAJAMI CZŁONKOWSKIMI UNII EUROPEJSKIEJ
www.sppw.rops.krakow.pl
WPROWADZENIE - DEFINICJE
DOM POMOCY SPOŁECZNEJ
DEINSTYTUCJONALIZACJA
ŚRODOWISKO LOKALNE
DOM POMOCY SPOŁECZNEJ
Dom Pomoc Społecznej jest jednostką formalną, gdyż jego
funkcjonowanie określone jest przez przepisy prawa:
 Ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (tj. Dz.
U.
z 2015 r., poz. 163 z późn. zm.)
 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23
sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej (tj. Dz.
U.
z 2012 r., poz. 964)
 Pozostałe przepisy wykonawcze do w/w Ustawy
Według Adama A. Zycha dom pomocy społecznej jest
„tradycyjną formą instytucjonalnej pomocy społecznej
w postaci opieki całodobowej nad osobami
niezdolnymi do samodzielnej egzystencji, których mimo zastosowania wszystkich form pomocy - nie
można przystosować w pełni do samodzielnego życia
w miejscu ich zamieszkania z uwagi na wiek,
schorzenia, sytuację życiową oraz warunki rodzinne,
mieszkaniowe i materialne (…)”1.
Domy Pomocy Społecznej mają za zadanie
świadczyć na rzecz mieszkańców usługi:
bytowe,
opiekuńcze,
wspomagające
na poziomie obowiązującego standardu w zakresie i
formach wynikających z indywidualnych potrzeb
osób w nich przebywających
Domy Pomocy Społecznej pełnią również formę
ośrodków aktywizacji i rozwoju swoich
mieszkańców.
DEINSTYTUCJONALIZACJA
Zwolennikiem rozwiązania opartego na deinstycjonalizacji w polskim
systemie pomocy społecznej jest m.in. J. Szmagalski. Jak podaje tenże autor,
termin deinstytucjonalizacja odnosi się do ograniczania roli instytucji
długoterminowej opieki, terapii czy odosobnienia dla ludzi starszych, dzieci,
osób niepełnosprawnych lub chorych psychicznie oraz przestępców. Obecnie
w terminologii pracy socjalnej deinstytucjonalizację określa się jako:
 „proces zapobiegania zarówno niepotrzebnemu umieszczaniu, jak i
przetrzymywaniu w instytucjach,
 proces znajdowania i tworzenia stosownych alternatyw w społeczności lokalnej dla
kwaterowania, terapii, szkolenia, edukacji i rehabilitacji osób, które nie muszą
przebywać w instytucjach,
 proces poprawy warunków życia i terapii dla osób potrzebujących opieki
instytucjonalnej.
To podejście jest oparte na zasadzie, że ludzie mają prawo przebywać w
środowisku jak najmniej restryktywnym i prowadzić życie tak normalne i
niezależne jak tylko jest to możliwe”2.
2 J. S z m a g a l s k i, Deinstytucjonalizacja w pomocy społecznej – zadania dla pracy socjalnej, [w:] Społeczeństwo,
demokracja, edukacja. Nowe wyzwania w pracy socjalnej, red. K. Marzec Holka, Wydawnictwo Uczelniane Akademii
Bydgoskiej, Bydgoszcz 2000, s. 185-188.
ŚRODOWISKO LOKALNE
Środowisko lokalne — zdaniem T. Pilcha — oprócz
zbiorowości społecznej zamieszkującej niewielki,
względnie
zamknięty obszar, oznacza również cały system
instytucji służących organizacji życia zbiorowego,
takich jak: kościół, szkoła, instytucje usługowe,
urządzenia socjalne lub rekreacyjne oraz mechanizmy
regulujące zachowania jednostkowe i stosunki
międzyludzkie, a więc obyczajowość, normy moralne,
autorytety i wzory zachowań.
Można więc tu dostrzec takie wymiary środowiska, jak:
terytorialny, demograficzny, instytucjonalny, kulturowy
Potencjalni partnerzy współpracy DPS na
gruncie lokalnym
STOWARZYSZENIA I
FUNDACJE
Formy i obszary współpracy z partnerami
lokalnymi
AKTYWIZACJA
ZAWODOWA (m.in. WTZ,
szkoła, pracodawcy)
OCZEKIWANE EFEKTY WSPÓŁPRACY DPS
ZE ŚRODOWISKIEM LOKALNYM
 Tworzenie więzi społecznych,
 Integracja środowisk,
 Budowanie pozytywnego wizerunku domu pomocy
społecznej,
 Element kontroli społecznej,
 Umiejętność funkcjonowania w środowisku lokalnym
mieszkańców domu pomocy społecznej
 Nieustanny rozwój mieszkańców domu pomocy
społecznej
 Pozyskiwanie dodatkowych środków na działalność
Bibliografia
1.
Pilch T., Środowisko lokalne – struktura, funkcje, przemiany, [w:] Pedagogika
społeczna, red. T. Pilch i I. Lepalczyk, Wydawnictwo Akademickie „Żak”,
Warszawa 2003.
2.
S z m a g a l s k i J., Deinstytucjonalizacja w pomocy społecznej – zadania dla
pracy socjalnej, [w:] Społeczeństwo, demokracja, edukacja. Nowe wyzwania w
pracy socjalnej, red. K. Marzec Holka, Wydawnictwo Uczelniane Akademii
Bydgoskiej, Bydgoszcz 2000.
3.
Ustawa o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (tj. Dz. U. z 2015 r., poz.
163 z późn. zm.).
4.
Zych A. A , Słownik gerontologii społecznej, Wydawnictwo Akademicki „Żak”,
Warszawa 2001.
Dziękuję za uwagę.
PROJEKT WSPÓŁFINANSOWANY PRZEZ SZWAJCARIĘ W RAMACH SZWAJCARSKIEGO
PROGRAMU WSPÓŁPRACY Z NOWYMI KRAJAMI CZŁONKOWSKIMI UNII EUROPEJSKIEJ
www.sppw.rops.krakow.pl