Historia Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach zaczęła się
Transkrypt
Historia Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach zaczęła się
TEATR IM. STEFANA ŻEROMSKIEGO W KIELCACH 25-507 Kielce, ul. Sienkiewicza 32 TEL. 41/34 475 00, 34 460 48, 34 447 65 E-mail: [email protected] WWW.TEATR-ZEROMSKIEGO.COM.PL Historia Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach zaczęła się romantycznie, od płomiennego uczucia, jakim Ludwik Stumpf - przemysłowiec, właściciel browarów, filantrop - obdarzył pewną damę, aktorkę warszawskich scen. Był to rok 1877 i pokonanie odległości pomiędzy Warszawą a Kielcami stanowiło poważny problem. Wprawdzie tą trasą przemierzała już kolej, ale była to podówczas nowinka techniczna, nie budząca zbytniego zaufania. Tak więc Ludwik Stumpf postanowił zbudować scenę, na której mogłaby występować jego ukochana. Tak też uczynił.12 grudnia 1878 roku odbyła się ceremonia uroczystego poświęcenia nowo wzniesionego gmachu przy ulicy Pocztowej , mieszczącego teatr, hotel, lokale prywatne i restaurację – donosiła ówczesna „Gazeta Kielecka”. Teatr, od imienia fundatora, nazywany był Teatrem Ludwika. Inauguracyjne przedstawienie odbyło się 6 stycznia 1879 roku. Towarzystwo Dramatyczne Józefa Teksla wystawiło operę komiczną pt.: „Dzwony kornewilskie” Planetta w tłumaczeniu Turczyńskiego. Dziś Teatr im. Stefana Żeromskiego to świetnie działająca scena, ze stałym zespołem aktorskim liczącym 20 osób, uwzględniająca w swoim repertuarze zarówno dzieła klasyczne jak i współczesne. Zapraszany na najważniejsze festiwale teatralne w Polsce i za granicę. Teatr im. Stefana Żeromskiego prowadzi również edukację teatralną dzieci i młodzieży. Działania edukacyjne i popularyzatorskie proponowane przez Teatr: Spektakle edukacyjne Jest to wyjątkowo ważna pozycja, ponieważ młodzież niejednokrotnie pierwszy raz styka się z teatrem a to może skutkować stosunkiem do teatru na całe życie. W teatrze przybliżamy lektury szkolne, czyli coś, co młodzież czyta raczej z musu. Dlatego też pokazanie takiej lektury nakłada na twórców dużą odpowiedzialność, bo trzeba w teatrze stworzyć spektakl, który z jednej strony pokazuje lekturę w nowym świetle, ale nie może wypaczyć jej przekazu. Planowane spektakle edukacyjne w 2014 roku oraz sezonie 2014/2015 „Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery w inscenizacji, reżyserii i choreografii Jana Szurmieja Musical z wysmakowaną scenografią, choreografią, oryginalnymi piosenkami; mimo, że od wielu sezonów prezentowana jest na kieleckiej scenie nadal cieszy się ogromnym powodzeniem. „Antygona” Sofoklesa w transkrypcji Helmuta Kajzara, w reżyserii Bartłomieja Wyszomirskiego Spektakl adresowany jest dla starszych klas szkoły podstawowej, młodzieży gimnazjalnej i ponadgimnazjalnej. Tragedia pochodząca z roku 442 p.n.e ciągle jest obecna na scenach, a to znaczy, że Sofokles porusza kwestie, które przez wieki swojej aktualności nie straciły, bo przypisane są ludzkiej naturze: moralność, władza, miłość, lojalność. „Cyrograf” Renaty Głasek-Kęski w reżyserii Marii Wójcikowskiej jest spektaklem, w którym poznajemy legendy Gór Świętokrzyskich oraz barwnych bohaterów tych legend: czarownice, strzygi, Zbója Madeja, całą plejadę diabłów z Lucyferem na czele. Są też w sztuce postacie jasne i dobre – które, po wielu przygodach i perypetiach w końcu zwyciężają siły ciemności. Dowiemy się, skąd się wzięło Gołoborze i jaskinia zwana Piekłem i dlaczego Łysą Górę upodobały sobie czarownice. mały musical „Mały Książę” Antoine de Saint-Exupèr’ego z muzyką Seweryna Krajewskiego w reżyserii Piotra Szczerskiego Z "Małego Księcia" reżyser Piotr Szczerski wydobył to, co w tekście najlepsze piękną poetycką opowieść.. "Mały Książę" to przede wszystkim piękna historia. Osnuta woalem sentymentu i tęsknoty za cząstką dziecka stłamszoną przez dorosłość. Przypominająca, że mamy prawo być niepoważnymi, że na pozór błahe sprawy mogą być stokroć ważniejsze od problemów wagi ciężkiej. Mówiąca o tym, że władza, sława i praca nie czynią nas szczęśliwymi, a wręcz przeciwnie: odciągając od tego, co w życiu naprawdę ważne, czynią samotnymi. "Mały Książę" to wreszcie opowieść o przyjaźni i dorastaniu do miłości, do tego, by być odpowiedzialnym za drugiego człowieka. „Pinokio” Carlo Collodiego , w tłumaczeniu Zofii Jachimeckiej, adaptacja Grzegorz Cinkowski, reżyseria Bartłomiej Wyszomirski, ze scenografią Izy Toroniewicz, piosenkami Andrzeja Bieniasa Spektakl jest barwnym widowiskiem, ciekawym scenograficznie i muzycznie. Ładne, „wpadające w ucho” piosenki są elementem podnoszącym atrakcyjność spektaklu. Jest to spektakl familijny: dzieci i młodzież świetnie reagują na przygody drewnianego pajacyka, który pragnie zostać chłopcem, ale to nie takie łatwe: ciągle przydarza mu się coś, co go zaskakuje, a on sam wpada w kolejne tarapaty. „Zemsta” Aleksandra Fredy w reżyserii Piotra Szczerskiego To klasyka polskiej dramaturgii, kanon literatury. Są takie dzieła w literaturze polskiej, które, mimo upływu lat - ba, wieków - nie starzeją się. Sięgamy po nie i na nowo odkrywamy blask humoru, wirtuozerię języka... Niewątpliwie takim dziełem jest "Zemsta" hrabiego Fredry, dlatego też tak chętnie, co pewien czas, wracamy do niej. Cieszy się niesłabnącym powodzeniem wśród widzów, także młodych (uczniowie szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych). Lekcje teatralne Uzupełnieniem spektakli szkolnych są lekcje teatralne prowadzone przez aktorów i teatrologa, mające za zadanie poszerzenie wiedzy temat tworzenia spektakli. Aktor opowiada o tym, jak powstaje spektakl. Przekazuje słuchaczom wiele interesujących informacji o pracy reżysera, scenografa, aktorów i pracowników technicznych. Dokładnie omawia etapy powstawania przedstawienia teatralnego. Lekcja prowadzona przez aktora przeznaczona jest dla uczniów starszych klas szkól podstawowych, gimnazjalistów i licealistów. Trwa 45 minut. Teatrolog przedstawia historię teatru w Kielcach, a następnie zabiera uczestników lekcji teatralnej na wycieczkę po budynku. Dzieci i młodzież zwiedzają miejsca niedostępne dla zwykłych widzów. Wchodzą na scenę, gdzie mogą z bliska obejrzeć jej kulisy oraz różne urządzenia teatralne (np. sznurownię, zapadnię, miejsce pracy inspicjenta-suflera), a także dekoracje do aktualnie granego przedstawienia. Szczególne zainteresowanie dzieci budzi garderoba. Młodzi widzowie oglądają w niej stanowiska, przy których aktorzy przygotowują się do spektaklu oraz kostiumy i peruki. Uczestnicy lekcji teatralnej zwiedzają również małą scenę, foyer, dziedziniec teatralny, malarnię i kostiumerię. Pokazowi towarzyszy opowieść o funkcji poszczególnych pomieszczeń i urządzeń teatralnych, a także o pracy ludzi, którzy wspólnie z aktorami przyczyniają się do powstania spektaklu. W tego typu lekcji mogą brać udział zarówno dzieci młodsze (z klas I - III), jak i młodzież gimnazjalna czy licealna. Lekcja trwa od 45 do 60 minut, w zależności od tego, jak liczna jest grupa. Premiery studenckie, którym towarzyszy otwarty panel dyskusyjny, w czasie którego jest możliwość dialogu bezpośredniego z realizatorami spektaklu, Facebook teatralny, gdzie widzowie mogą na gorąco wyrażać swoje opinie. Program teatralny -Teatr z dużą dbałością wydaje również program teatralny w formie gazety, kolportowany bezpłatnie wśród widzów spektakli, dzięki któremu widz może poszerzyć swoją wiedzę o sztuce. Autorami poszczególnych artykułów są wybitni krytycy i znawcy teatru.