Nils Paluszek – analiza psychologiczna autorka

Nils Paluszek – analiza psychologiczna autorka

Nils Paluszek – analiza psychologiczna
autorka: Justyna Kuczmierowska
Bertil mieszka w małym mieszkaniu wraz z rodzicami. Jego mama i tata długo każdego dnia
pracują w fabryce. Dla Bertila czas rozłąki i samotności w oczekiwaniu na rodziców jest
bardzo nieprzyjemny i trudny. Bardzo mu się wtedy nudzi i bardzo tęskni. Mimo, iż na górze
mieszka sąsiadka, która proponuje mu wspólne spędzanie czasu, a nawet granie w warcaby –
nie jest to dla chłopca atrakcyjna propozycja. Chłopiec potrzebuje relacji rówieśniczej –
takiej, której zapewne mógł zakosztować, jako brat. Niestety z filmu dowiadujemy się, że
jego siostra umarła z powodu choroby. Bertil z niecierpliwością czeka każdej niedzieli
wierząc, że wtedy miło spędzi z czas z rodzicami. Ale pewnego dnia świat Bertila się zmienia
gdy poznaje Nilsa Karla Paluszka – małego chłopczyka - skrzata, który mieszka w mysiej
dziurze. Przyjaźń uskrzydla obydwu chłopców, ich świat, choć związany z trudnościami staje
się bardziej kolorowy, ciekawy i fascynujący.
Główne wątki poruszane w filmie:
- Nuda i samotność, tęsknota – Uczucia, których doświadczył Bertil zostając sam w domu
to z pewnością nuda, samotność i tęsknota. To zdecydowanie nieprzyjemne uczucia. Ale i
potrzebne, bo nawet te nieprzyjemne uczucia bywają drogowskazem do naszych
pragnień i potrzeb. Jak myślicie czego potrzebował bohater filmu? Na jakie jego potrzeby
wskazywały doświadczane uczucia? Z pewnością brakowało mu atrakcyjnie i ciekawie
spędzonego czasu, towarzystwa, osoby z którą mógłby się bawić, o którą mógłby się
troszczyć, z którą mógłby poznawać świat, rozmawiać, śmiać się, bo jak powiedział w
filmie Nils Paluszek „Nikt, naprawdę nikt, nie chce być samotny”. Można zapytać, czy
dzieci znają te uczucia ze swojego życia? Zaprosić ich do rozmowy o tym, jak sobie z nimi
radzą?
- Przyjaźń – Dlaczego Nils był taki ważny dla Bertila? A dlaczego Bertill dla Nilsa?
Nils Paluszek powiedział do chłopca takie słowa„Bertil jesteś najlepszym, co mnie
spotkało – w całym moim życiu”. Chłopcy wzajemnie dużo sobie dawali. Bertill dbał o
podstawowe potrzeby Nilsa – pomagał mu zdobywać jedzenie, rozpalać w kominku tak,
by mały skrzat nie marzł w nocy, zadbał to, by mały chłopiec miał przytulnie w swoim
małym pokoiku pod podłogą, by miał gdzie spać, na czym usiąść, by pokoik był schludny,
czysty, ładny i estetyczny. Bertil wspierał na duchu Nilsa, gdy ten bał się chcącej go
pożreć szczurzycy Siopsan, ale i aktywnie szukał sposobów na rozwiązanie tej trudnej dla
chłopców sytuacji ze szczurzycą. Za sprawą Nilsa zaś życie Bertila nabrało koloru – dzięki
niemu chłopiec zyskał wspaniałego przyjaciela, towarzysza zabaw, miał ciekawe
wyzwania, dużo wrażeń, miał z kim śpiewać, wspólnie spożywać posiłki, dla kogo
wymyślać i realizować ciekawe pomysły. Na podstawie tego filmowego przykładu można
zaprosić dzieci do dyskusji o ich relacjach z przyjaciółmi. Warto pokazać, jak przyjaźń
potrafi odmieniać nasze życie, jak potrafi nas uskrzydlać jak wspierać. Można poprosić,
by dzieci opowiedziały, jak dbają o swoich przyjaciół.
- Pokonywanie strachu – czy były momenty w filmie, podczas których odczuwaliście
strach? Chwile, gdy zbliżała się szczurzyca Siopsan były rzeczywiście bardzo przerażające
– nawet ja jako dorosła osoba odczuwałam strach. Czego się wtedy baliście? Zwierzę
mogło zrobić krzywdę chłopcom, było odrażające i brzydkie, jak powiedział Nils
„Niepewność jest straszna”. Chłopcy zaś cały czas doświadczali takiej niepewności. Strach
bywa tak silny, że mamy ochotę uciec, schować się, że zamykamy oczy, by nie widzieć
(zdarzyło się to Wam podczas filmu?). Strach jest nieprzyjemny, ale i bardzo potrzebny –
ostrzega nas przed czymś trudnym, zagrażającym naszemu zdrowiu, a czasami życiu.
Chłopcy szukali sposobów na pokonanie strachu przed szczurzyczą Siopsan. Wspierali się,
śpiewali piosenki, że ją pokonają, żartowali sobie z tej sytuacji, przygotowywali się na
atak szczurzycy (sznurek przyczepiony do budzika, pomysł z gwoździem i
wypowiedzeniem zaklęcia). A co Wy robicie, jak się boicie. Grupowa dyskusja może
wspaniale pokazać dzieciom, jak jest wiele sposobów na walkę ze strachem od zamykania
oczu, poprzez uciekanie, wtulanie się kogoś, proszenie o pomoc.
- Kreatywność Bertila – przyjaźń z Nilsem staje się dla Bertila siłą do niezwykłej
kreatywności. Bertil wymyśla, jakie przedmioty z jego mieszkania mogą być użyteczne dla
jego małego przyjaciela. Naparstek staje się wiadrem, szczotki do zębów szczotkami do
mycia podłogi, mebelki z domku dla lalki służą do wyposażenia pokoiku Niasa Paluszka,
zabawkowy dźwig służy do przenoszenia ciężkich przedmiotów, cukiernica służy im jako
wanna. Pamiętacie, co jeszcze fajnego wymyślił Tertil?
Polecane, jako rozwinięcie aspektów poruszanych w filmie
- Film pt „W głowie się nie mieści.”
- „Gdzie jest moja siostra” Sven Nordqvist
- „Bajki terapeutyczne” Marii Molickiej – opowiadanie „Lustro”