LIST PASTERSKI NA WIELKI POST 2011
Transkrypt
LIST PASTERSKI NA WIELKI POST 2011
Diecezja Sztokholmska Dioecesis Holmiensis LIST PASTERSKI NA WIELKI POST 2011 Drodzy bracia i siostry w Chrystusie! Już za kilka dni przeżywać będziemy liturgię Środy Popielcowej. Coraz więcej ludzi uczestniczy w tym dniu we Mszy Świętej rozpoczynając Wielki Post od posypania głowy popiołem. Ten zewnętrzny znak pomaga nam dostrzec wielki duchowy skarb jaki niesie ze sobą okres Postu. Najdziwniejsze jest jednak to, że tym skarbem który jest oferowany, jest ubóstwo i nędza, post i zadośćuczynienie. A może my, spadkobiercy dobrobytu i obfitości, właśnie tego potrzebujemy najbardziej? Posypanie głów popiołem przypomina nam o śmierci i o tym, że znów obrócimy się w proch. Równocześnie jest to modlitwą o uczestniczenie w wiecznej chwale, na którą niczym sobie nie zasłużyliśmy. Jeżeli rzeczywiście przyjmiemy popiół, jako znak naszego ubóstwa w Duchu i naszej nieskończonej potrzeby Boga, będzie to modlitwa, która dotrze do serca naszego Ojca. Miłosierny Ojciec nie oprze się modlitwie swoich dzieci pogrążonych w ubóstwie i nędzy. „Boże, nasz Ojcze, nie ma niczego, co wymyka się spod Twojej opatrzności", modliliśmy się dzisiaj. Nie mamy przecież innego Pomocnika i Zbawiciela, bez Niego jesteśmy tylko prochem, ziarnkiem na wietrze. Świadomość naszej całkowitej zależności od Boga jest jednocześnie bolesna, jak i niewiarygodnie radosna, i właśnie okres Wielkiego Postu ma nauczyć nas, jak dźwigać ciężar 1 naszych słabości i grzechu, naszej nicości. Jednak musi to zawsze dokonywać się w świetle wielkiego Wielkanocnego Daru, jakim jest nowe życie, którym Chrystus obdarzył nas poprzez swoje Zmartwychwstanie. Wtedy ból przerodzi się w niewyobrażalną i niezniszczalną radość, a my kroczyć będziemy śladami Jezusa i Jego radosna nowina będzie jedyną normą w naszym życiu, ku chwale i upodobaniu Ojca. „Nie każdy, który Mi mówi- Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie." (Mt 7 - 21). Posypanie głowy popiołem nawołuje także do zmiany sposobu życia, nie możemy bowiem pozostać obojętni względem tego, co symbolizuje popiół. Wielki grzesznik musi odstąpić od swoich wielkich grzechów, a mały, jeżeli istnieje taki w świecie materialnym, od grzechów małych. „Wszyscy jesteśmy grzeszni", mówi przecież św. Paweł. Nikt z nas nie może pozostać niewzruszony wobec posłania Środy Popielcowej- nawracajcie się i stańcie sie nowymi ludźmi w Chrystusie. Popiół daje nam także odwagę, ten zewnętrzny znak pomaga nam podjąć poważną decyzję w drodze do Zbawienia, aby konkretnie rozpocząć nowe życie, prawdziwe życie, w którym jedynie Słowo Boże i Jego przykazania będą nas prowadzić. „Weźcie przeto sobie te moje słowa do serca i duszy. Przywiążcie je sobie jako znak na ręku. Niech one będą wam ozdobą między oczami" ( Ks. Powt. Prawa 11,18). Te prorocze słowa z Księgi Powtórzonego Prawa stają się rzeczywistością, kiedy posypujemy głowy popiołem na znak krzyża. Należymy do Chrystusa ukrzyżowanego, jesteśmy naznaczeni tak jak On, ale krzyż nieuchronnie przypomina nam o Zmartwychwstaniu, tak jak Wielki Post o Wielkiej Nocy. Wszystko się w naszej wierze łączy, 2 dlatego krzyż z popiołu jest znakiem nadziei, z którego powinniśmy się cieszyć i być dumni. Słyszałem, że ktoś kto był w stolicy Meksyku w Środę Popielcową spotykał wszędzie ludzi śmiało pokazujących swój krzyż z popiołu na czole. Nie można ukryć i nie trzeba ukrywać, że od czasu naszego Chrztu jesteśmy naznaczeni krzyżem Chrystusa, że należymy do Niego w życiu i śmierci. "Nic nie wymyka się spod Twojej opatrzności", słyszeliśmy w dzisiejszej modlitwie. Wszystko dzieje się z woli Bożej, wszystko, czego doświadczamy może zbliżyć nas do Niego i w ostateczności wszystko do Niego powraca. Bóg jest wciąż obecny w naszym życiu i w życiu całego świata. Dlatego też powinniśmy spojrzeć na nasze życie osobiste oraz na wielkie wydarzenia w świecie oczami wiary. Dzisiaj, w kulturze indywidualizmu, łatwo jest zapomnieć, że Kościół poprzez swoją naukę społeczną chce nas wspomagać w przemianie społeczeństwa tak, aby ci najbardziej potrzebujący i ich dobro było najważniejsze. Ojciec Święty wciąż nawołuje przywódców tego świata do popierania pokoju i sprawiedliwości i naszym zadaniem - jako chrześcijan w Szwecji - by wraz z ludźmi dobrej woli to urzeczywistniać. Powinniśmy też być wdzięczni, że żyjemy w społeczeństwie bez większych konfliktów i niesprawiedliwości. Musimy jednak zarazem wspomagać tych odrzuconych, zarówno ludzi bezdomnych jak i tych nieobjętych ubezpieczeniem, ludzi bez dokumentów lub bezrobotnych. Okres Postu jest czasem duchowej i materialnej solidarności — ubogi i bezbronny Jezus przychodzi nas pod różnymi postaciami i jeżeli spojrzymy dookoła oczami wiary, zawsze będziemy w stanie Go rozpoznać, obojętnie, jakiego przebrania użyje. Kiedy przyjmujemy Jezusa w Świętej Eucharystii, miłość, którą 3 otrzymujemy, przemienia nas coraz bardziej, tak, abyśmy mogli przemieniać środowisko, w którym żyjemy i przekazywać Jego miłość tym, którzy jej najbardziej potrzebują. „Zabierz to, co nam zagraża i daj nam to, co zaprowadzi nas do Ciebie", słyszeliśmy także w dzisiejszej modlitwie. W okresie Wielkiego Postu będziemy wielokrotnie prosić Pana o uwolnienie nas z niewoli grzechu. Chodzi tu o grzech osobisty i o grzech bardziej strukturalny, w którym tkwią państwa i narody. Jezus umarł na krzyżu, aby uwolnić nas od grzechu, a my wciąż otrzymujemy ten dar - szczególnie w Sakramencie Pokuty, do którego jesteśmy zachęcani w czasie Postu. Gdy otrzymujemy przebaczenie i jednamy się z Bogiem możemy się tym dzielić ze wszystkimi. Chrystus odkupił świat poprzez Swój Święty Krzyż. Kiedy nasze głowy zostaną posypane popiołem na znak krzyża, przypomni nam to o tak wielu rzeczach. Niech więc okres Wielkiego Postu będzie dla was wszystkich, drodzy bracia i siostry, czasem obfitującym w łaskę byście mogli jeszcze głębiej przeżywać spotkanie z Jezusem w waszym życiu, być Mu jeszcze bardziej wiernym w codzienności i dać nadzieję tym, którzy są w ciemności i w cieniu śmierci. Z modlitwą i błogosławieństwem Anders Arborelius ocd Biskup Diecezji Sztokholmskiej 4