LIST PASTERSKI NA WIELKI POST 2011

Transkrypt

LIST PASTERSKI NA WIELKI POST 2011
Diecezja Sztokholmska
Dioecesis Holmiensis
LIST PASTERSKI NA WIELKI POST 2011
Drodzy bracia i siostry w Chrystusie!
Już za kilka dni przeżywać będziemy liturgię Środy Popielcowej.
Coraz więcej ludzi uczestniczy w tym dniu we Mszy Świętej
rozpoczynając Wielki Post od posypania głowy popiołem. Ten
zewnętrzny znak pomaga nam dostrzec wielki duchowy skarb
jaki niesie ze sobą okres Postu. Najdziwniejsze jest jednak to, że
tym skarbem który jest oferowany, jest ubóstwo i nędza, post i
zadośćuczynienie. A może my, spadkobiercy dobrobytu i obfitości,
właśnie tego potrzebujemy najbardziej?
Posypanie głów popiołem przypomina nam o śmierci i o tym, że
znów obrócimy się w proch. Równocześnie jest to modlitwą o
uczestniczenie w wiecznej chwale, na którą niczym sobie nie
zasłużyliśmy. Jeżeli rzeczywiście przyjmiemy popiół, jako znak
naszego ubóstwa w Duchu i naszej nieskończonej potrzeby Boga,
będzie to modlitwa, która dotrze do serca naszego Ojca.
Miłosierny Ojciec nie oprze się modlitwie swoich dzieci
pogrążonych w ubóstwie i nędzy. „Boże, nasz Ojcze, nie ma
niczego, co wymyka się spod Twojej opatrzności", modliliśmy się
dzisiaj. Nie mamy przecież innego Pomocnika i Zbawiciela, bez
Niego jesteśmy tylko prochem, ziarnkiem na wietrze.
Świadomość naszej całkowitej zależności od Boga jest
jednocześnie bolesna, jak i niewiarygodnie radosna, i właśnie
okres Wielkiego Postu ma nauczyć nas, jak dźwigać ciężar
1
naszych słabości i grzechu, naszej nicości. Jednak musi to zawsze
dokonywać się w świetle wielkiego Wielkanocnego Daru, jakim
jest nowe życie, którym Chrystus obdarzył nas poprzez swoje
Zmartwychwstanie. Wtedy ból przerodzi się w niewyobrażalną i
niezniszczalną radość, a my kroczyć będziemy śladami Jezusa i
Jego radosna nowina będzie jedyną normą w naszym życiu, ku
chwale i upodobaniu Ojca. „Nie każdy, który Mi mówi- Panie,
Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia
wolę mojego Ojca, który jest w niebie." (Mt 7 - 21).
Posypanie głowy popiołem nawołuje także do zmiany sposobu
życia, nie możemy bowiem pozostać obojętni względem tego, co
symbolizuje popiół. Wielki grzesznik musi odstąpić od swoich
wielkich grzechów, a mały, jeżeli istnieje taki w świecie
materialnym, od grzechów małych. „Wszyscy jesteśmy grzeszni",
mówi przecież św. Paweł.
Nikt z nas nie może pozostać niewzruszony wobec posłania Środy
Popielcowej- nawracajcie się i stańcie sie nowymi ludźmi w
Chrystusie.
Popiół daje nam także odwagę, ten zewnętrzny znak pomaga
nam podjąć poważną decyzję w drodze do Zbawienia, aby
konkretnie rozpocząć nowe życie, prawdziwe życie, w którym
jedynie Słowo Boże i Jego przykazania będą nas prowadzić.
„Weźcie przeto sobie te moje słowa do serca i duszy. Przywiążcie
je sobie jako znak na ręku. Niech one będą wam ozdobą między
oczami" ( Ks. Powt. Prawa 11,18). Te prorocze słowa z Księgi
Powtórzonego Prawa stają się rzeczywistością, kiedy posypujemy
głowy popiołem na znak krzyża. Należymy do Chrystusa
ukrzyżowanego, jesteśmy naznaczeni tak jak On, ale krzyż
nieuchronnie przypomina nam o Zmartwychwstaniu, tak jak
Wielki Post o Wielkiej Nocy. Wszystko się w naszej wierze łączy,
2
dlatego krzyż z popiołu jest znakiem nadziei, z którego
powinniśmy się cieszyć i być dumni.
Słyszałem, że ktoś kto był w stolicy Meksyku w Środę Popielcową
spotykał wszędzie ludzi śmiało pokazujących swój krzyż z popiołu
na czole. Nie można ukryć i nie trzeba ukrywać, że od czasu
naszego Chrztu jesteśmy naznaczeni krzyżem Chrystusa, że
należymy do Niego w życiu i śmierci. "Nic nie wymyka się spod
Twojej opatrzności", słyszeliśmy w dzisiejszej modlitwie.
Wszystko dzieje się z woli Bożej, wszystko, czego doświadczamy
może zbliżyć nas do Niego i w ostateczności wszystko do Niego
powraca.
Bóg jest wciąż obecny w naszym życiu i w życiu całego świata.
Dlatego też powinniśmy spojrzeć na nasze życie osobiste oraz na
wielkie wydarzenia w świecie oczami wiary. Dzisiaj, w kulturze
indywidualizmu, łatwo jest zapomnieć, że Kościół poprzez swoją
naukę społeczną chce nas wspomagać w przemianie
społeczeństwa tak, aby ci najbardziej potrzebujący i ich dobro
było najważniejsze. Ojciec Święty wciąż nawołuje przywódców
tego świata do popierania pokoju i sprawiedliwości i naszym
zadaniem - jako chrześcijan w Szwecji - by wraz z ludźmi dobrej
woli to urzeczywistniać. Powinniśmy też być wdzięczni, że
żyjemy w społeczeństwie bez większych konfliktów i
niesprawiedliwości. Musimy jednak zarazem wspomagać tych
odrzuconych, zarówno ludzi bezdomnych jak i tych nieobjętych
ubezpieczeniem, ludzi bez dokumentów lub bezrobotnych.
Okres Postu jest czasem duchowej i materialnej solidarności —
ubogi i bezbronny Jezus przychodzi nas pod różnymi postaciami i
jeżeli spojrzymy dookoła oczami wiary, zawsze będziemy w stanie
Go rozpoznać, obojętnie, jakiego przebrania użyje. Kiedy
przyjmujemy Jezusa w Świętej Eucharystii, miłość, którą
3
otrzymujemy, przemienia nas coraz bardziej, tak, abyśmy mogli
przemieniać środowisko, w którym żyjemy i przekazywać Jego
miłość tym, którzy jej najbardziej potrzebują.
„Zabierz to, co nam zagraża i daj nam to, co zaprowadzi nas do
Ciebie", słyszeliśmy także w dzisiejszej modlitwie. W okresie
Wielkiego Postu będziemy wielokrotnie prosić Pana o uwolnienie
nas z niewoli grzechu. Chodzi tu o grzech osobisty i o grzech
bardziej strukturalny, w którym tkwią państwa i narody.
Jezus umarł na krzyżu, aby uwolnić nas od grzechu, a my
wciąż otrzymujemy ten dar - szczególnie w Sakramencie
Pokuty, do którego jesteśmy zachęcani w czasie Postu.
Gdy otrzymujemy przebaczenie i jednamy się z Bogiem
możemy się tym dzielić ze wszystkimi. Chrystus odkupił
świat poprzez Swój Święty Krzyż. Kiedy nasze głowy zostaną
posypane popiołem na znak krzyża, przypomni nam to o tak
wielu rzeczach.
Niech więc okres Wielkiego Postu będzie dla was wszystkich,
drodzy bracia i siostry, czasem obfitującym w łaskę byście
mogli jeszcze głębiej przeżywać spotkanie z Jezusem w
waszym życiu, być Mu jeszcze bardziej wiernym w
codzienności i dać nadzieję tym, którzy są w ciemności i w
cieniu śmierci.
Z modlitwą i błogosławieństwem
 Anders Arborelius ocd
Biskup Diecezji Sztokholmskiej
4

Podobne dokumenty