Antoine de Saint-Exupéry - biografia, życiorys

Antoine de Saint-Exupéry - biografia, życiorys
Jean-Baptiste Antoine Marie Roger de Saint-Exupéry urodził się 29
czerwca 1900 r. w Lyonie. Na życzenie dziadka uczył się w szkole
prowadzonej przez jezuitów. Już jako dziecko pisał wiersze i przejawiał
zdolności techniczne. W wieku 15 lat rozpoczął naukę w Szwajcarii, a
następnie w Paryżu. Studiował architekturę na Akademii Sztuk
Pięknych, a w czasie studiów opatentował wiele nowych rozwiązań
technicznych w zakresie pilotażu i budowy silników. Jako 21-latek
posiadał już uprawnienia pilota, a rok później, w czasie pobytu w
centrum szkolenia w Istres, uzyskał kwalifikacje pilota wojskowego.
Funkcję pilota wojskowego pełnił krótko; z powodu wypadku i
odniesionych obrażeń przeniesiono go w 1923 do rezerwy.
Pracował później w Towarzystwie Lotniczym Latecoere, przewożąc
przesyłki między Francją i Afryką. W latach 1929-1931 był dyrektorem
oddziału Latecoere Aeroposta w Argentynie, gdzie poznał swoją
późniejszą żonę, Consuelę Suncin Sandoval de Gómez. Po powocie do
Francji, w 1935 r. podjął się lotu z Paryża do Sajgonu, ale próba ta
skończyła się wypadkiem na Pustyni Libijskiej.
Pełnił funkcję korespondenta prasy francuskiej podczas wojny domowej
w Hiszpanii. Kolejną próbę rekordowego przelotu podjął w 1938, na
trasie Nowy Jork-Ziemia Ognista. Tym razem rozbił się w Gwatemali, a
skutkiem tego wypadku był niedowład ręki.
Twórczość Exupéry’ego jest przesycona doświadczeniami lotniczymi.
Pierwsze opowiadanie, wydane w 1926 r. zostało zatytułowane „Lotnik”,
kolejne dzieło - książka z 1928 r. to „Poczta na Południe”. „Nocny lot”
powstał trzy lata później, a jedna z jego najgłośniejszych książek,
wyróżniona nagrodą Grand Prix Akademii Francuskiej, „Ziemia, planeta
ludzi”, w 1939 r.
Podczas II wojny światowej Exupéry latał jako kapitan w jednym z
dywizjonów rozpoznawczych Francji, wykonał też kilka lotów bojowych.
Był ewakuowany do Algieru w czerwcu 1940, gdy Niemcy zajęły
Francję. Powrócił do kraju po demobilizacji, by następnie pod koniec
roku wyjechać do USA. Na emigracji zajmował się działalnością
propagandową oraz literacką. W latach ’40 powstały m.in.: „Pilot
wojenny” (1942), „List do zakładnika” (1943), „Mały Książę” (1943).
Mimo przekroczenia przepisowego wieku pilota bojowego, udało mu się
zdobyć pozwolenie na pełnienie tej funkcji w latach 1943-1944.
Podczas tej służby awansowano go do stopnia majora.
31 lipca 1944 r. wystartował w swój ostatni lot, do misji fotografowania
wojsk niemieckich koło Lyonu, której nie udało mu się spełnić.
Przyczyny jego śmierci (wskutek rozbicia samolotu) nie są do końca
znane.