Najgorsze gatunki drewna

Najgorsze gatunki drewna do palenia w kominku
Istnieje wiele gatunków drewna, które mogą być spalane w kominkach. Różnią się one
budową włókien i w niewielkim stopniu składem chemicznym, dzięki czemu mają różną
gęstość, odmienne właściwości spalania, drewno a także powstały dym mają inny zapach.
Wśród nich możemy wyróżnić oczywiście gatunki te lepsze lub gorsze z punktu widzenia
efektu, który chcemy osiągnąć użytkując nasz kominek.
Należy jednak podkreślić, ze nie jest bezwzględnie wymagane aby palić najlepszym
drewnem.
Zdecydowanie ważniejsze od gatunku drewna są jednak inne czynniki, takie jak:
- wilgotność drewna - jest to najważniejszy czynnik określający jakość drewna opałowego,
- wielkość załadunku do komory kominka,
- odpowiednie doprowadzanie powietrza i odprowadzanie spalin.
W przypadku posiadania sprawnego kominka, gatunek drewna ma już mniejsze znaczenie.
Również to drewno uznawane za gorsze może mieć swój specyficzny urok,
który dla użytkownika kominka może być ważniejszy niż ilość wydzielonego ciepła.
W ogólności, do palenia w kominkach nie poleca się jednak drewna drzew iglastych. Mają
mniejszą wartość opałową oraz zawierają dużo żywicy, która w trakcie spalania „strzela”,
zanieczyszczając otoczenie niekiedy trudnymi do usunięcia plamami. Podczas spalania
tworzy się dużo dymu i sadzy osiadającej na ściankach kominka oraz w przewodzie
kominowym. Również większa palność drewna żywicznego - spala się szybko i intensywnie,
może powodować problemy z kontrolowaniem pracy kominka, dostarczaniem powietrza
czy potrzebą częstego uzupełniania spalonego drewna. Jednak niewielka gęstość drewna
może być zaletą, zapewniająca jego równomierne spalanie.
Jednakże takie „strzelające” drewno może zapewnić miłą atmosferę – trzask palonego drewna
i zapach żywicy. Ma to oczywiście swoje znaczenie, gdyż dla wielu osób o użytkowaniu
kominka decydują względy zapewnienia sobie wieczorem miłej atmosfery, nastroju
do relaksu, czy przyjemnych myśli, czemu może służyć, np. wydzielanie przez modrzew
mocnego, aromatycznego zapachu. Jednakże nawet w tym wypadku należy mieć na uwadze
wspomniane konsekwencje. Jeżeli jednak problemem nie jest częstsze przeczyszczenie szyby
to takie drewno może znaleźć swoich wielbicieli. Oczywiście należy pamiętać, że takie
drewno (świerk, sosna, modrzew, jodła) nadają się jedynie do spalania w zamkniętych
paleniskach.
Drewno iglaste natomiast bardzo dobrze nadaję się na rozpałkę w postaci szczap – łatwo jest
je rozpalić i jest rozszczepialne. Schnie zdecydowanie szybciej niż iglaste i jest też tańsze.
Gęstość popularnych gatunków iglastego zawiera się w przedziale 430 kg/m3-świerk, 450
kg/m3 - jodła, 480 kg/m3 - sosna. Najwyższą posiada modrzew – 600 kg/m3, podczas
gdy najpopularniejsze gatunki drzew liściastych – rzędu 700-800 kg/m3.
To czego należy stanowczo unikać, to pewne specyficzne rodzaje drewna, niekoniecznie
związane z jego gatunkiem, np. drewno ze słupów telefonicznych, energetycznych,
podkładów kolejowych, drewno impregnowane ciśnieniowo, płyty wiórowe, drewno
laminowane, malowane , fragmenty mebli itp.
Oczywiście istnieją gatunki drewna o widocznie gorszych właściwościach, np.;
- topola, lipa, wierzba, osika – dające dość dużo dymu, niezbyt przyjemny zapach, mające
małą gęstość. Jednakże np. w przypadku topoli należy zauważyć, że jest to drzewo
intensywnie krzyżujące się i tworzące trudne do rozpoznania mieszańce, dlatego możliwe
są tu pewne niespodzianki.
Drzewa owocowe również są uznawane za niezbyt atrakcyjne jako opał, jednakże podczas
spalania mogą powodować wydzielać specyficzny, przyjemny owocowy zapach. Spotykana
nazwa takiego drewna – to drewno aromatyczne.