Krąg Biblijny – plan zajęć w miesiącu Styczniu 2013

Krąg Biblijny – plan zajęć w miesiącu Styczniu 2013
Data Kręgu Biblijnego
Data czytań z
niedzieli wg
kalendarza liturgicznego
16 styczeń 2013
20 styczeń 2013
Perykopy z najbliŜszej niedzieli
I.
Iz 62, 1-5
1 Przez wzgląd na Syjon nie umilknę,
przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę,
dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza
i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia.
2 Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość
i chwałę twoją wszyscy królowie.
I nazwą cię nowym imieniem,
które usta Pana oznaczą.
3 Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana,
królewskim diademem w dłoni twego Boga.
4 Nie będą więcej mówić o tobie "Porzucona"1,
o krainie twej juŜ nie powiedzą "Spustoszona".
Raczej cię nazwą "Moje <w niej> upodobanie"1,
a krainę twoją "Poślubiona"1.
Albowiem spodobałaś się Panu
i twoja kraina otrzyma męŜa.
5 Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę,
tak twój Budowniczy ciebie poślubi,
i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy,
tak Bóg twój tobą się rozraduje.
II. 1 Kor 12, 4-11
4 RóŜne są dary łaski, lecz ten sam Duch; 5 róŜne teŜ są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; 6 róŜne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg,
sprawca wszystkiego we wszystkich. 7 Wszystkim zaś objawia się Duch
dla [wspólnego] dobra. 8 Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości2
słowa, drugiemu umiejętność poznawania2 według tego samego Ducha, 9
innemu jeszcze dar wiary3 w tymŜe Duchu, innemu łaska uzdrawiania w
1
Temat wykładu
1. Metafora „Córy Syjońskiej” w psalmach i
So 3, 14
2. Benedykt XI - straŜnik
nauki Kościoła
jednym Duchu, 10 innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo4, innemu rozpoznawanie duchów4, innemu dar języków4 i wreszcie innemu
łaska tłumaczenia języków4. 11 Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam
Duch, udzielając kaŜdemu tak, jak chce.
III. J 2, 1-12
1 Trzeciego1 dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. 2 Zaproszono na to wesele takŜe Jezusa i Jego uczniów. 3 A
kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają juŜ wina». 4
Jezus Jej odpowiedział: «CzyŜ to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? CzyŜ
jeszcze nie nadeszła godzina moja?» 5 Wtedy Matka Jego powiedziała do
sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». 6 Stało zaś tam sześć
stągwi kamiennych przeznaczonych do Ŝydowskich oczyszczeń, z których
kaŜda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. 7 Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!» I napełnili je aŜ po brzegi. 8 Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli. 9 A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę,
wiedzieli - przywołał pana młodego 10 i powiedział do niego: «KaŜdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aŜ do tej pory». 11 Taki to początek znaków5 uczynił
Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego
uczniowie. 12 Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się
do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.
23 styczeń 2013
27 styczeń 2013
I. Ne 8, 1-4a
1 wtedy zgromadził się cały lud, jak jeden mąŜ, na placu przed Bramą
Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa
MojŜeszowego, które Pan nadał Izraelowi. 2 Pierwszego dnia miesiąca
siódmego przyniósł kapłan Ezdrasz Prawo przed zgromadzenie, w którym
uczestniczyli przede wszystkim męŜczyźni, lecz takŜe kobiety oraz wszyscy
inni, którzy byli zdolni słuchać. 3 I czytał z tej księgi, zwrócony do placu
znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aŜ do południa przed męŜczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. 4 Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyŜszeniu, które zrobiono w tym celu.
II. 1 Kor 12, 12-30
12 Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a
wszystkie członki ciała, mimo iŜ są liczne, stanowią jedno ciało, tak teŜ jest
i z Chrystusem. 13 Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali
2
Pojęcie ciała w pismach
św. Pawła
ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to śydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy teŜ zostali napojeni jednym Duchem. 14
Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne [członki]. 15 Jeśliby noga
powiedziała: «PoniewaŜ nie jestem ręką, nie naleŜę do ciała» - czy wskutek
tego rzeczywiście nie naleŜy do ciała? 16 Lub jeśliby ucho powiedziało:
PoniewaŜ nie jestem okiem, nie naleŜę do ciała - czyŜ nie naleŜałoby do
ciała? 17 Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzieŜ byłby słuch? Lub gdyby
całe było słuchem, gdzieŜ byłoby powonienie? 18 Lecz Bóg, tak jak chciał,
stworzył [róŜne] członki umieszczając kaŜdy z nich w ciele. 19 Gdyby całość była jednym członkiem, gdzieŜ byłoby ciało? 20 Tymczasem zaś
wprawdzie liczne są członki, ale jedno ciało. 21 Nie moŜe więc oko powiedzieć ręce: «Nie jesteś mi potrzebna», albo głowa nogom: «Nie potrzebuję
was». 22 Raczej nawet niezbędne są dla ciała te członki, które uchodzą za
słabsze; 23 a te, które uwaŜamy za mało godne szacunku, tym większym
obdarzamy poszanowaniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o
przyzwoitość wstydliwych członków ciała, 24 a te, które nie naleŜą do wstydliwych, tego nie potrzebują. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, Ŝe zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci, 25 by nie było rozdwojenia w ciele, lecz Ŝeby poszczególne członki troszczyły się o siebie
nawzajem. 26 Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie
inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współweselą się wszystkie członki. 27 Wy przeto jesteście Ciałem
Chrystusa i poszczególnymi członkami. 28 I tak ustanowił Bóg w Kościele
najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie
tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz
przemawiania rozmaitymi językami. 29 CzyŜ wszyscy są apostołami? Czy
wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar
czynienia cudów? 30 Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy
wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? 31
Lecz wy starajcie się o większe dary: a ja wam wskaŜę drogę jeszcze doskonalszą.
III. Łk 1, 1-4; 4,14-21
1 Wielu juŜ starało się ułoŜyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, 2 tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. 3 Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, 4
abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.
4. 14 Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. 15 On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany
3
przez wszystkich.
16 Przyszedł równieŜ do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu
udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. 17 Podano
Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce,
gdzie było napisane:
18 Duch Pański spoczywa na Mnie,
poniewaŜ Mnie namaścił i posłał Mnie,
abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność,
a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi,
19 abym obwoływał rok łaski od Pana.
20 Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze
były w Nim utkwione. 21 Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te
słowa Pisma, któreście słyszeli».
30 styczeń 2013
03 luty 2013
I.
Jr 1, 4-5
4 Pan skierował do mnie następujące słowo:
5 «Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię,
nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię2,
prorokiem dla narodów ustanowiłem cię».
II. 1 Kor 12, 31-13,13
31 Lecz wy starajcie się o większe dary: a ja wam wskaŜę drogę jeszcze
doskonalszą.
1 Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
2 Gdybym teŜ miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [moŜliwą] wiarę, tak iŜbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
3 I gdybym rozdał na jałmuŜnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
4
Znaczenie słowa „miłość’ w 1 Kor 13, 1-13
4 Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
5 nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
6 nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
7 Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
8 Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
9 Po części bowiem tylko poznajemy,
po części prorokujemy.
10 Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe.
11 Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko,
myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się męŜem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
12 Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
13 Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.
III. Łk 4, 21-30
21 Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście
słyszeli». 22 A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku sło-
5
wom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?» 23
Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu,
ulecz samego siebie; dokonajŜe i tu w swojej ojczyźnie tego, co wydarzyło
się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum». 24 I dodał: «Zaprawdę, powiadam
wam: Ŝaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. 25 Naprawdę,
mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo
pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak Ŝe wielki głód
panował w całym kraju; 26 a Eliasz do Ŝadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. 27 I wielu trędowatych było w
Izraelu za proroka Elizeusza, a Ŝaden z nich nie został oczyszczony, tylko
Syryjczyk Naaman». 28 Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się
gniewem. 29 Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aŜ
na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. 30 On
jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się.
Adam Mazurek
6