historia dworu w woli wodyńskiej
Transkrypt
historia dworu w woli wodyńskiej
Witka 3 HISTORIA DWORU W WOLI WODYŃSKIEJ Drodzy czytelnicy! Jak już się zorientowaliście w każdym numerze „Witki” przybliżamy historię naszej wsi. W tym numerze zamieszczamy wspomnienia Pani Zofii Chrząstowskiej - ostatniej przedstawicielki zamożnej szlachty na tym terenie. Jak się dowiedzieliśmy zarówno Wola Wodyńska jak i okoliczne dobra należały do właścicieli ziemskich. Z przedstawionych nam zapisków wynika, że właścicielem dóbr Szostka był Józef Tczyński. Ozorów należał do Antoniego Kuszela, Oleśnica do Adama Żabickiego, Wodynie zaś - do rodziny Newelskich. W 1821r. właścicielem dóbr Wola Wodyńska był Kazimierz Roszkowski. Warto dodać, że wówczas wieś nasza była bardzo duża - liczyła 23 domy i 270 mieszkańców (J Chlebowski -Atlas geograficzny s.731). Potem majątek został odkupiony przez rodzinę Chomiczewskich i dziedziczony. Dziesięciopokojowy drewniany dwór usytuowany był w sąsiedztwie parku. Wejścia stanowiły dwa ganki - główny i boczny. Nieopodal dworu stał sześciopokojowy dom letniskowy. Przyjmowano tu gości (głównie z Warszawy) w okresie wakacji. Ostatnimi właścicielami majątku było rodzeństwo - Zofia i Bolesław Chomiczewscy. Zatrudniali oni 6 osób stałej służby (kucharka, pokojówka, kowal, stajenny oraz dwóch robotników). Obecna Pani Zofia Chrząstowska urodziła się w 1918 roku w Warszawie. Jest córką Stanisława Chrząstowskiego i Janiny Chrząstowskiej z Chomiczewskich. Po śmierci matki (p. Zofia miała ok. 1 roku) wychowaniem jej zajęli się Chomiczewscy. W dzieciństwie p. Zofia miała pokojówkę i prywatną guwernantkę - nauczycielkę miejscowej szkoły, która uczyła ją nauk przyrodniczych, literatury i języka niemieckiego. Po ukończeniu 11 roku życia p. Zofia rozpoczęła naukę w gimnazjum. Było to Gimnazjum Królowej Jadwigi w Siedlcach. Warto dodać, że wówczas mieściło się ono w budynku przy ulicy obecnie nazwanej ulicą Biskupa Świrskiego (a więc gdzie indziej niż dzisiejsze). Należy wspomnieć, iż edukacja gimnazjalistów była dość wszechstronna. Uczono np. gry na instrumentach czy gry w tenisa. Po ukończeniu gimnazjum w 1937 roku pani Chrząstowska przeniosła się do Warszawy do ojca i uczęszczała na kursy administracyjno-księgowe. W 1938 roku rozpoczęła studia wyższe. Był to wydział filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Niestety wybuch II wojny światowej przerwał dalszą naukę. W wojnę właśnie straciła ojca. W 1946 roku majątek Chomiczewskich rozparcelowano a właściciel - Bolesław został aresztowany. Po wojnie p. Zofia sprzedała 5 - pokojowe mieszkanie w Warszawie, biżuterię i inne liczne pamiątki rodzinne. Za uzyskane pieniądze wykupiła część utraconych dóbr i osiadła na nich. W tym czasie pracowała jako konserwator zabytków. Obecnie jest 81-letnią kobietą zamieszkującą skromny domek - pozostałość po byłym majątku. (opracowały M. Kublik, I. Mędrzejewska, A. Włodarek - kl. VIII) O S T A T N I A Jako nastolatka W czasie gry w tenisa – Siedlce 1934r. Przed dworem w Woli Wodyńskiej w towarzystwie przyjaciół z gimnazjum oraz dziedzica –1935r. Z D Z I E D Z I C Ó W. . . Dziedzic Bolesław Chomiczewski Spacer z ojcem po Warszawie-1936r Obecnie – rok 2000 Z O F I A C H R Z Ą S T O W S K A