edukacja włączająca w działaniu

EDUKACJA WŁĄCZAJĄCA
W DZIAŁANIU
(INCLUSIVE EDUCATION IN ACTION)
Konferencja
W maju roku 2009 Rada Unii Europejskiej
ustanowiła, jako część strategicznych ram
europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia
i szkolenia (ET2020), cele strategiczne, które
podkreślały wagę edukacji włączającej przy
rozwiązywaniu
problemu
nierówności
edukacyjnych. Jak zauważyła Rada, poprzez
edukację należy zwalczać wszystkie formy
dyskryminacji oraz zapewnić młodym ludziom
pozytywne
relacje
z
ich
rówieśnikami
wywodzącymi się z różnych środowisk.
Celem tej międzynarodowej konferencji, w której
uczestniczyło około 300 delegatów z 40 państw,
było stworzenie okazji do podjęcia refleksji nad
sposobami
pogodzenia
zasad
jakości,
skuteczności i równości na każdym etapie
kształcenia. W szczególności skupiono się na
sposobach pozwalających włączyć w system
edukacji uczniów najbardziej narażonych na
nierówne traktowanie, aby zapobiec ich
wykluczeniu społecznemu.
Konferencja służyła następującym celom:
- Refleksji nad systemem edukacji jako istotnym
aspektem integracji społecznej w ramach
Europejskiego Roku Walki z Ubóstwem i
Wykluczeniem Społecznym;
- Refleksji dotyczącej polityki włączania uczniów
w system edukacji oraz dzieleniu się dobrymi
praktykami w tym zakresie, zwłaszcza w
odniesieniu
do
uczniów
wymagających
specjalnego wspomagania;
- Wsparciu procesu wymiany doświadczeń
pomiędzy
krajami
członkowskimi
Unii
Europejskiej i Ameryki Łacińskiej na polu
edukacji włączającej;
- Opracowaniu dokumentu przedstawiającego
kluczowe przesłanie na temat edukacji
włączającej, który następnie miałby zostać
przedstawiony władzom krajowym i władzom
Unii Europejskiej.
Powyżej
przedstawione
zostały
rezultaty
konferencji, natomiast jej program oraz
informacje dodatkowe znaleźć można pod
następującym adresem internetowym:
http://www.educacion.es/eu2010/agenda/educacion
-inclusiva.html
Cele Konferencji, metody użyte w celu wymiany
informacji oraz skład delegacji uczestniczących
w przeprowadzonych debatach stanowiły jasną
ilustrację wielu z sugerowanych działań
zawartych w „Wytycznych”. Działania te same z
siebie
stanowią
przykład
nawiązywania
współpracy
oraz
dzielenia
się
dobrymi
praktykami, do których w wielu miejscach
zachęcają „Wytyczne”.
Międzynarodowa Konferencja „Edukacja włączająca: sposób
wspierania spójności społecznej”
Zorganizowana w ramach hiszpańskiej Prezydencji Unii Europejskiej w roku 2010
Edukacja Włączająca w Działaniu (Inclusive Education in Action – IEA) jest wspólnym projektem UNESCO
i Europejskiej Agencji Rozwoju Edukacji Uczniów ze Specjalnymi Potrzebami. Celem projektu jest
opracowanie
zestawu przykładów jasno ilustrujących działania rekomendowane w Wytycznych
dotyczących włączającej polityki oświatowej UNESCO, zestawu, który pomógłby podmiotom kształtującym
politykę oświatową opracować i wdrożyć rozwiązania włączające (por.: http://unesdoc.unesco.org/images/
0017/001778/177849e.pdf).
Niniejsza publikacja przedstawia streszczenie kluczowych
informacji
zebranych
podczas
międzynarodowej
konferencji „Edukacja włączająca: sposób wspierania
spójności społecznej”, zorganizowanej przez Hiszpańskie
Ministerstwo Edukacji w ramach Hiszpańskiej Prezydencji
w Unii Europejskiej w roku 2010.
Wydarzenie to samo w sobie stanowiło doskonały
przykład realizacji następujących działań zalecanych
przez „Wytyczne” UNESCO:
Szersze omówienie Konferencji można
pobrać ze strony internetowej IEA:
www.inclusive-education-in-action.org
Dalsze informacje
Dalsze informacje na temat samej Konferencji oraz wynikłych z niej działań znaleźć można pod
następującym adresem internetowym:
http://educacion.es/eu2010/agenda/educacion-inclusiva.html
Dalsze informacje na temat projektu „Edukacja Włączająca w działaniu” znaleźć można pod
następującym adresem internetowym: http://www.inclusive-education-in-action.org
lub kierując zapytanie pocztą elektroniczną na adres: [email protected]
PL
W poszukiwaniu przykładów realizacji „Wytycznych dotyczących
włączającej polityki oświatowej” UNESCO
- Promowanie innowacyjnych programów oraz
wspieranie społeczeństwa w zakresie identyfikacji grup
dzieci i młodzieży nie uczęszczających do szkół w celu
umożliwienia im nauki w szkole, lub uczestnictwa w
innych
formach
kształcenia
i
programów
szkoleniowych.
- Zapewnienie, by polityka oświatowa uwzględniała
podejścia oparte na uprawnieniach, wspierające
ubogich oraz skierowana była na dzieci pozbawione
równych szans edukacyjnych.
- Prowadzenie kampanii społecznych przy pomocy
mediów, plakatów, konferencji i szkoleń.
Ten projekt został zrealizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej – Program Uczenie się
przez całe życie (numer projektu 502868-LLP-1-2009-1-DK-COMENIUS-CAM).
Niniejsza publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko partnerów projektu i Komisja Europejska nie
ponosi odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną.
UNESCO © P. Nagy
Ilustracje © European Agency for Development in Special Needs Education
Rezultaty Międzynarodowej Konferencji „Edukacja włączająca: sposób wspierania
spójności społecznej”, która odbyła się w dniach 11–12 marca 2010 w Madrycie
Edukacja włączająca stanowi niezbywalne prawo
każdego człowieka. Jego realizacja wymaga
zastosowania takich narzędzi polityki oświatowej,
które
służyć
będą
zapewnieniu
wszystkim
obywatelom dostępu do wysokiej jakości kształcenia.
Edukacja włączająca zakłada również, że wszystkie
potrzebne zasoby (finansowe, ludzkie, edukacyjne,
techniczne i technologiczne) dostępne będą
wszystkim placówkom oświatowym, tak aby mogły
one odpowiadać na potrzeby uczniów i gwarantować
im sukces edukacyjny, niezależne od ich pozycji
społecznej, sytuacji finansowej czy osobistej,
przynależności kulturowej czy etnicznej, oraz kraju
pochodzenia. Szczególną uwagę należy poświęcić
płci, uwzględniając specyficzne formy dyskryminacji,
jakim poddawane są niepełnosprawne dziewczynki i
kobiety.
Edukacja włączająca powinna gwarantować jakość,
równość i dążenie do doskonałości, zgodnie z
zasadami takimi jak równość szans, zapobieganie
dyskryminacji i powszechny dostęp do systemu
oświaty. Wszystkie te zasady są wobec siebie
komplementarne i nierozerwalnie ze sobą związane.
Konferencja, w której uczestniczyli przedstawiciele
różnych regionów autonomicznych Hiszpanii, państw
europejskich,
krajów Ameryki
Łacińskiej
i
wolontariusze, stanowiła sposób realizacji jednego z
czterech celów, które wyznaczyła sobie Prezydencja
Hiszpańska w zakresie edukacji: wywrzeć wpływ na
politykę oświatową wspierającą równość, spójność
społeczną oraz aktywne obywatelstwo. Cel ten ma
służyć znalezieniu odpowiedzi na różne wyzwania:
wczesne opuszczanie systemu kształcenia przez
uczniów czy zaspokojenie potrzeb tych spośród
kształcących się, którzy wymagają dodatkowego
wsparcia i szczególnych form pomocy.
W edukacji dokonał się już znaczący postęp zarówno
w sferze teoretycznej, na polu praktyki, oraz na
poziomie kształtowania polityki oświatowej, dzięki
któremu możliwe jest realizowanie postulatów
edukacji włączającej. W szczególności należy tu
wspomnieć o przyjęciu Konwencji dotyczącej Praw
Osób Niepełnosprawnych ONZ, w tym artykułu 24
tejże Konwencji, który odnosi się do edukacji.
Niemniej jednak edukacja włączająca pozostaje
nadal celem, do którego dążymy. Chcąc osiągnąć
cele związane z jakością, równością, integracją,
poszanowaniem różnorodności i powszechnym
współuczestnictwem
w
„społeczeństwie
dla
wszystkich”, musimy pokonać wiele istotnych
przeszkód. Podczas Konferencji szczególną uwagę
poświęcono poczynionym dotąd postępom oraz
wyzwaniom, jakie stają przed trzema etapami
kształcenia: ponadpodstawowym, zawodowym i
wyższym.
Należy zwrócić uwagę na następujące propozycje
podniesione podczas trwania konferencji:
• Edukacja włączająca stawiająca w samym centrum
osobę, dobrze służy wszystkim uczniom, niezależnie
od tego, czy posiadają oni specjalne potrzeby
edukacyjne w związku z niepełnosprawnością lub z
innych przyczyn, czy też nie. Edukacja włączająca
przygotuje uczniów do życia i pracy w społeczeństwie
pluralistycznym.
• Potrzeba dziś woli politycznej i determinacji
wszystkich zaangażowanych stron, aby wprowadzić
zasadnicze zmiany systemowe. Do tego, by we
wszystkich
placówkach
ogólnodostępnych
na
wszystkich etapach kształcenia wdrożyć wysokiej
jakości edukację włączającą, którą cechuje równość
szans i wysoka jakość, potrzebna jest wizja, wiedza,
umiejętności oraz odpowiednie instrumenty prawne.
W ten proces musi zaangażować się całe
społeczeństwo, które będzie współuczestniczyć we
wprowadzanych w systemie edukacji zmianach.
• Należy wspierać koordynację polityki prowadzonej
przez różne sektory zaangażowane w działanie
systemu edukacji, a także wspomagać wymianę
przykładów dobrej praktyki.
• Należy ustanowić odpowiednie mechanizmy
służące gromadzeniu niezbędnych informacji i ich
analizie po to, by poprzez
właściwie dobrane
wskaźniki monitorować prowadzoną politykę oraz
dobre praktyki w oświacie. Wspomniane wskaźniki
pozwolą określić, jakie czynniki przyczyniają się do
wykluczenia, a jakie wspierają proces włączania w
system edukacji.
• Następujące elementy są niezbędne do tego, by
wspomagać zmiany w placówkach oświatowych oraz
zapewnić postęp w realizacji prawa do edukacji dla
wszystkich:
elastyczne
systemy
edukacji;
różnorodność traktowana jako wartość; eliminacja
wszelkich barier (architektonicznych, związanych z
wyposażeniem
i
specjalistycznym
sprzętem,
zawartych w programach nauczania, postawach,
wypływających
z
przyjętych
form
interakcji
społecznych, sposobów komunikacji, braku dostępu
do
języka
migowego
i
innych
narzędzi
wspomagających komunikację werbalną); wsparcie
dla nauczycieli i szkół; praca zespołowa;
przywództwo w szkołach; harmonijne relacje
pomiędzy uczniami; współpraca z rodzicami,
specjalistami i sektorem wolontariatu.
• Należy wspomagać: przechodzenie uczniów na
kolejne etapy edukacyjne oraz podejmowanie przez
nich
zatrudnienia;
wprowadzanie
edukacji
włączającej począwszy od najwcześniejszych form
edukacji, kładąc nacisk na wczesną diagnozę i
interwencję.
• Szczególną uwagę poświęcić należy kształceniu
nauczycieli (przygotowaniu zawodowemu oraz
kształceniu ustawicznemu) na każdym etapie
edukacji.
Kształcenie
nauczycieli
powinno
przygotowywać ich do radzenia sobie z różnorodnymi
potrzebami uczniów – to właśnie jest kluczowy
element, od którego zależy powodzenie edukacji
włączającej.
• Młodzi ludzie nie chcą, by traktowano ich jak dzieci;
chcą sami podejmować decyzje. Wszystkim im
należy się dostęp do takich programów kształcenia,
które przygotują ich do bycia pełnoprawnymi
obywatelami.
• Jednym z kluczowych elementów szkolnictwa
zawodowego jest potrzeba ścisłego powiązania
kształcenia z rynkiem pracy oraz zapewnienie praktyk
zawodowych w zakładach pracy.
• Edukacja włączająca w szkolnictwie wyższym
powinna zostać uznana za jeden z priorytetów,
podobnie jak to ma miejsce na etapach edukacyjnych
objętych obowiązkiem szkolnym. Należy poprawić
dostępność szkolnictwa wyższego tak, by zwiększyć
liczbę studentów niepełnosprawnych oraz studentów
wywodzących się ze środowisk zagrożonych
wykluczeniem.
Niezbędne jest ustanowienie
odpowiednich form wsparcia, w tym szczególnie
pomocy specjalistów „pośredniczących” pomiędzy
studentami i ich wykładowcami.
• Na koniec należy podkreślić, iż wszystkie
rozwiązania wprowadzone w ramach systemu
edukacji włączającej przyniosą korzyści każdemu z
uczących się.
Rezultaty Międzynarodowej Konferencji „Edukacja włączająca: sposób wspierania
spójności społecznej”, która odbyła się w dniach 11–12 marca 2010 w Madrycie
Edukacja włączająca stanowi niezbywalne prawo
każdego człowieka. Jego realizacja wymaga
zastosowania takich narzędzi polityki oświatowej,
które
służyć
będą
zapewnieniu
wszystkim
obywatelom dostępu do wysokiej jakości kształcenia.
Edukacja włączająca zakłada również, że wszystkie
potrzebne zasoby (finansowe, ludzkie, edukacyjne,
techniczne i technologiczne) dostępne będą
wszystkim placówkom oświatowym, tak aby mogły
one odpowiadać na potrzeby uczniów i gwarantować
im sukces edukacyjny, niezależne od ich pozycji
społecznej, sytuacji finansowej czy osobistej,
przynależności kulturowej czy etnicznej, oraz kraju
pochodzenia. Szczególną uwagę należy poświęcić
płci, uwzględniając specyficzne formy dyskryminacji,
jakim poddawane są niepełnosprawne dziewczynki i
kobiety.
Edukacja włączająca powinna gwarantować jakość,
równość i dążenie do doskonałości, zgodnie z
zasadami takimi jak równość szans, zapobieganie
dyskryminacji i powszechny dostęp do systemu
oświaty. Wszystkie te zasady są wobec siebie
komplementarne i nierozerwalnie ze sobą związane.
Konferencja, w której uczestniczyli przedstawiciele
różnych regionów autonomicznych Hiszpanii, państw
europejskich,
krajów Ameryki
Łacińskiej
i
wolontariusze, stanowiła sposób realizacji jednego z
czterech celów, które wyznaczyła sobie Prezydencja
Hiszpańska w zakresie edukacji: wywrzeć wpływ na
politykę oświatową wspierającą równość, spójność
społeczną oraz aktywne obywatelstwo. Cel ten ma
służyć znalezieniu odpowiedzi na różne wyzwania:
wczesne opuszczanie systemu kształcenia przez
uczniów czy zaspokojenie potrzeb tych spośród
kształcących się, którzy wymagają dodatkowego
wsparcia i szczególnych form pomocy.
W edukacji dokonał się już znaczący postęp zarówno
w sferze teoretycznej, na polu praktyki, oraz na
poziomie kształtowania polityki oświatowej, dzięki
któremu możliwe jest realizowanie postulatów
edukacji włączającej. W szczególności należy tu
wspomnieć o przyjęciu Konwencji dotyczącej Praw
Osób Niepełnosprawnych ONZ, w tym artykułu 24
tejże Konwencji, który odnosi się do edukacji.
Niemniej jednak edukacja włączająca pozostaje
nadal celem, do którego dążymy. Chcąc osiągnąć
cele związane z jakością, równością, integracją,
poszanowaniem różnorodności i powszechnym
współuczestnictwem
w
„społeczeństwie
dla
wszystkich”, musimy pokonać wiele istotnych
przeszkód. Podczas Konferencji szczególną uwagę
poświęcono poczynionym dotąd postępom oraz
wyzwaniom, jakie stają przed trzema etapami
kształcenia: ponadpodstawowym, zawodowym i
wyższym.
Należy zwrócić uwagę na następujące propozycje
podniesione podczas trwania konferencji:
• Edukacja włączająca stawiająca w samym centrum
osobę, dobrze służy wszystkim uczniom, niezależnie
od tego, czy posiadają oni specjalne potrzeby
edukacyjne w związku z niepełnosprawnością lub z
innych przyczyn, czy też nie. Edukacja włączająca
przygotuje uczniów do życia i pracy w społeczeństwie
pluralistycznym.
• Potrzeba dziś woli politycznej i determinacji
wszystkich zaangażowanych stron, aby wprowadzić
zasadnicze zmiany systemowe. Do tego, by we
wszystkich
placówkach
ogólnodostępnych
na
wszystkich etapach kształcenia wdrożyć wysokiej
jakości edukację włączającą, którą cechuje równość
szans i wysoka jakość, potrzebna jest wizja, wiedza,
umiejętności oraz odpowiednie instrumenty prawne.
W ten proces musi zaangażować się całe
społeczeństwo, które będzie współuczestniczyć we
wprowadzanych w systemie edukacji zmianach.
• Należy wspierać koordynację polityki prowadzonej
przez różne sektory zaangażowane w działanie
systemu edukacji, a także wspomagać wymianę
przykładów dobrej praktyki.
• Należy ustanowić odpowiednie mechanizmy
służące gromadzeniu niezbędnych informacji i ich
analizie po to, by poprzez
właściwie dobrane
wskaźniki monitorować prowadzoną politykę oraz
dobre praktyki w oświacie. Wspomniane wskaźniki
pozwolą określić, jakie czynniki przyczyniają się do
wykluczenia, a jakie wspierają proces włączania w
system edukacji.
• Następujące elementy są niezbędne do tego, by
wspomagać zmiany w placówkach oświatowych oraz
zapewnić postęp w realizacji prawa do edukacji dla
wszystkich:
elastyczne
systemy
edukacji;
różnorodność traktowana jako wartość; eliminacja
wszelkich barier (architektonicznych, związanych z
wyposażeniem
i
specjalistycznym
sprzętem,
zawartych w programach nauczania, postawach,
wypływających
z
przyjętych
form
interakcji
społecznych, sposobów komunikacji, braku dostępu
do
języka
migowego
i
innych
narzędzi
wspomagających komunikację werbalną); wsparcie
dla nauczycieli i szkół; praca zespołowa;
przywództwo w szkołach; harmonijne relacje
pomiędzy uczniami; współpraca z rodzicami,
specjalistami i sektorem wolontariatu.
• Należy wspomagać: przechodzenie uczniów na
kolejne etapy edukacyjne oraz podejmowanie przez
nich
zatrudnienia;
wprowadzanie
edukacji
włączającej począwszy od najwcześniejszych form
edukacji, kładąc nacisk na wczesną diagnozę i
interwencję.
• Szczególną uwagę poświęcić należy kształceniu
nauczycieli (przygotowaniu zawodowemu oraz
kształceniu ustawicznemu) na każdym etapie
edukacji.
Kształcenie
nauczycieli
powinno
przygotowywać ich do radzenia sobie z różnorodnymi
potrzebami uczniów – to właśnie jest kluczowy
element, od którego zależy powodzenie edukacji
włączającej.
• Młodzi ludzie nie chcą, by traktowano ich jak dzieci;
chcą sami podejmować decyzje. Wszystkim im
należy się dostęp do takich programów kształcenia,
które przygotują ich do bycia pełnoprawnymi
obywatelami.
• Jednym z kluczowych elementów szkolnictwa
zawodowego jest potrzeba ścisłego powiązania
kształcenia z rynkiem pracy oraz zapewnienie praktyk
zawodowych w zakładach pracy.
• Edukacja włączająca w szkolnictwie wyższym
powinna zostać uznana za jeden z priorytetów,
podobnie jak to ma miejsce na etapach edukacyjnych
objętych obowiązkiem szkolnym. Należy poprawić
dostępność szkolnictwa wyższego tak, by zwiększyć
liczbę studentów niepełnosprawnych oraz studentów
wywodzących się ze środowisk zagrożonych
wykluczeniem.
Niezbędne jest ustanowienie
odpowiednich form wsparcia, w tym szczególnie
pomocy specjalistów „pośredniczących” pomiędzy
studentami i ich wykładowcami.
• Na koniec należy podkreślić, iż wszystkie
rozwiązania wprowadzone w ramach systemu
edukacji włączającej przyniosą korzyści każdemu z
uczących się.
EDUKACJA WŁĄCZAJĄCA
W DZIAŁANIU
(INCLUSIVE EDUCATION IN ACTION)
Konferencja
W maju roku 2009 Rada Unii Europejskiej
ustanowiła, jako część strategicznych ram
europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia
i szkolenia (ET2020), cele strategiczne, które
podkreślały wagę edukacji włączającej przy
rozwiązywaniu
problemu
nierówności
edukacyjnych. Jak zauważyła Rada, poprzez
edukację należy zwalczać wszystkie formy
dyskryminacji oraz zapewnić młodym ludziom
pozytywne
relacje
z
ich
rówieśnikami
wywodzącymi się z różnych środowisk.
Celem tej międzynarodowej konferencji, w której
uczestniczyło około 300 delegatów z 40 państw,
było stworzenie okazji do podjęcia refleksji nad
sposobami
pogodzenia
zasad
jakości,
skuteczności i równości na każdym etapie
kształcenia. W szczególności skupiono się na
sposobach pozwalających włączyć w system
edukacji uczniów najbardziej narażonych na
nierówne traktowanie, aby zapobiec ich
wykluczeniu społecznemu.
Konferencja służyła następującym celom:
- Refleksji nad systemem edukacji jako istotnym
aspektem integracji społecznej w ramach
Europejskiego Roku Walki z Ubóstwem i
Wykluczeniem Społecznym;
- Refleksji dotyczącej polityki włączania uczniów
w system edukacji oraz dzieleniu się dobrymi
praktykami w tym zakresie, zwłaszcza w
odniesieniu
do
uczniów
wymagających
specjalnego wspomagania;
- Wsparciu procesu wymiany doświadczeń
pomiędzy
krajami
członkowskimi
Unii
Europejskiej i Ameryki Łacińskiej na polu
edukacji włączającej;
- Opracowaniu dokumentu przedstawiającego
kluczowe przesłanie na temat edukacji
włączającej, który następnie miałby zostać
przedstawiony władzom krajowym i władzom
Unii Europejskiej.
Powyżej
przedstawione
zostały
rezultaty
konferencji, natomiast jej program oraz
informacje dodatkowe znaleźć można pod
następującym adresem internetowym:
http://www.educacion.es/eu2010/agenda/educacion
-inclusiva.html
Cele Konferencji, metody użyte w celu wymiany
informacji oraz skład delegacji uczestniczących
w przeprowadzonych debatach stanowiły jasną
ilustrację wielu z sugerowanych działań
zawartych w „Wytycznych”. Działania te same z
siebie
stanowią
przykład
nawiązywania
współpracy
oraz
dzielenia
się
dobrymi
praktykami, do których w wielu miejscach
zachęcają „Wytyczne”.
Międzynarodowa Konferencja „Edukacja włączająca: sposób
wspierania spójności społecznej”
Zorganizowana w ramach hiszpańskiej Prezydencji Unii Europejskiej w roku 2010
Edukacja Włączająca w Działaniu (Inclusive Education in Action – IEA) jest wspólnym projektem UNESCO
i Europejskiej Agencji Rozwoju Edukacji Uczniów ze Specjalnymi Potrzebami. Celem projektu jest
opracowanie
zestawu przykładów jasno ilustrujących działania rekomendowane w Wytycznych
dotyczących włączającej polityki oświatowej UNESCO, zestawu, który pomógłby podmiotom kształtującym
politykę oświatową opracować i wdrożyć rozwiązania włączające (por.: http://unesdoc.unesco.org/images/
0017/001778/177849e.pdf).
Niniejsza publikacja przedstawia streszczenie kluczowych
informacji
zebranych
podczas
międzynarodowej
konferencji „Edukacja włączająca: sposób wspierania
spójności społecznej”, zorganizowanej przez Hiszpańskie
Ministerstwo Edukacji w ramach Hiszpańskiej Prezydencji
w Unii Europejskiej w roku 2010.
Wydarzenie to samo w sobie stanowiło doskonały
przykład realizacji następujących działań zalecanych
przez „Wytyczne” UNESCO:
Szersze omówienie Konferencji można
pobrać ze strony internetowej IEA:
www.inclusive-education-in-action.org
Dalsze informacje
Dalsze informacje na temat samej Konferencji oraz wynikłych z niej działań znaleźć można pod
następującym adresem internetowym:
http://educacion.es/eu2010/agenda/educacion-inclusiva.html
Dalsze informacje na temat projektu „Edukacja Włączająca w działaniu” znaleźć można pod
następującym adresem internetowym: http://www.inclusive-education-in-action.org
lub kierując zapytanie pocztą elektroniczną na adres: [email protected]
PL
W poszukiwaniu przykładów realizacji „Wytycznych dotyczących
włączającej polityki oświatowej” UNESCO
- Promowanie innowacyjnych programów oraz
wspieranie społeczeństwa w zakresie identyfikacji grup
dzieci i młodzieży nie uczęszczających do szkół w celu
umożliwienia im nauki w szkole, lub uczestnictwa w
innych
formach
kształcenia
i
programów
szkoleniowych.
- Zapewnienie, by polityka oświatowa uwzględniała
podejścia oparte na uprawnieniach, wspierające
ubogich oraz skierowana była na dzieci pozbawione
równych szans edukacyjnych.
- Prowadzenie kampanii społecznych przy pomocy
mediów, plakatów, konferencji i szkoleń.
Ten projekt został zrealizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej – Program Uczenie się
przez całe życie (numer projektu 502868-LLP-1-2009-1-DK-COMENIUS-CAM).
Niniejsza publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko partnerów projektu i Komisja Europejska nie
ponosi odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną.
UNESCO © P. Nagy
Ilustracje © European Agency for Development in Special Needs Education