psd

Transkrypt

psd

uu PLIKI I FILMY INSTRUKTAŻOWE DO TUTORIALI GRAFIKI ROYALTY FREE
NA DVD KURS RETUSZU POSTACI - W POLSKIEJ WERSJI JĘZYKOWEJ
NR 05/2004 (5) CENA 29,80 PLN VAT 0%
MAGAZYN
UŻYTKOWNIKÓW
PROGRAMU ADOBE
PHOTOSHOP
O
o
X
o.
LJJ
CO
o
O
O
aa
a.
3 7 4 minuty
filmów instruktażowych
Dziura
w Photosho
itrar
11
bajkowy klima
INDEX: 383368
dla każdego
ISSN 1732-2200
9 771732 220059
PAŹDZIERNIK
WEKTORY
I
I
g
o
di
E
"O
Wektorowy robot - poznaj
Photoshopa od tej strony
Z doświadczenia wiem, że sporo osób ma problemy
z posługiwaniem się narzędziem Pióro w Photoshopie.
Krzywe Beziera to dla niektórych niezła zagadka - sama
przez dłuższy czas unikałam „piórka", dopóki ktoś nie wyjaśnił mi dokładnie zasady jego działania.
Dla takich właśnie osób, które mają obawy przed użyciem Pióra np. do stworzenia selekcji, czy obrysowania konturów, przygotowaliśmy kilka tutoriali, po wykonaniu których
nie będziecie wyobrażali sobie pracy w Photoshopie bez
krzywych Beziera. Zachęcam Was do wykonania witrażyka
na podstawie własnego zdjęcia - taka grafika może być
bardzo oryginalnym prezentem dla bliskiej osoby.
Jak wykonać taki efekt możecie przeczytać w artykule
pt. „Witrażyki - przepis na bajkowy klimat" oraz obejrzeć
na filmie instruktażowym, który znajduje się na dołączonej
do pisma płycie.
Dziura w Photoshopie? - ten przewrotny tytuł ma artykuł, w którym opisujemy mało znaną właściwość Warstw
- Odcinanie, a może lepiej Knockout, która powoduje tzw.
efekt dziury w warstwie, dzięki czemu jesteśmy w stanie
w każdym momencie zobaczyć co jest pod nią. Być może
taki opis nie wyjaśnił Warn zbyt wiele - najlepiej jest to
zobaczyć w praktyce. Na płycie znajduje się film do tego
artykułu, na którym jest pokazane jak działa ta funkcja.
Uwierzcie mi -wiedza na ten temat bardzo często się przydaje i naprawdę warto zapoznać się z tym artykułem.
Bardzo modne są grafiki, które wyglądają jakby były
zniszczone, porysowane, czy zadrapane. W dwóch ćwiczeniach pokazujemy Warn jak stworzyć takie efekty.
W jednym z nich jest przepis na porysowane tło, które
z powodzeniem możecie stosować w różnego rodzaju
ulotkach, czy reklamach. Taki efekt ma to do siebie, że
wystarczy zmienić kolor warstwy i otrzymujemy zupełnie
inną grafikę. Jak zrobić taki efekt przeczytacie w artykule
pt. „Efekt zadrapań". Kolejny efekt z tej kategorii to imitacja
odpryskującej farby. Wykonanie nie jest trudne, a otrzymana grafika wygląda jakby wiele przeszła... Sami zobaczcie
jak wygląda „Kartka z kalendarza".
PATRYK PIEŚCIŃSK!
Witrażyki - przepis na bajkowy klimat
BARTEK P1ERZCHALSKI
Photoshop... tracę?
ARTUR ADAMSKi
Dziura w Photoshopie?
MARTA STAWSKA
FAQ
MAGDALENA CYRCZAK
Triki
MAGDALENA CYRCZAK
Surrealizm dla każdego
TOMASZ SARNA
Ci, którzy interesują się fotografią, raczej tą tradycyjną,
na pewno słyszeli o zdjęciach High-key, Low-key, czy
o Crossowaniu. Są to bardzo ciekawe efekty fotograficzne, które najczęściej wykonuje się w ciemni. Jednak, jeśli
posiadasz zwykły aparat cyfrowy i program do obróbki fotografii, to nic nie stoi na przeszkodzie, żeby podobne efekty
uzyskać za pomocą Krzywych. Dokładnie jak je wykonać
możecie przeczytać w artykule pt. „Efekty fotograficzne
- j a k j e uzyskać w Photoshopie?"
Na płycie dołączonej do pisma znajdziecie wszystkie
pliki niezbędne do wykonania danego ćwiczenia oraz filmy
instruktażowe, dzięki którym każdy, nawet początkujący
użytkownik programu, po obejrzeniu ich, będzie w stanie
wykonać wszystkie zamieszczone w piśmie ćwiczenia.
Oczywiście nie zabrakło grafik Royalty Free - jako, że
w tym numerze jest trochę więcej informacji o wektorach,
grafiki te są właśnie wektorowe.
Oprócz tego przygotowaliśmy dla Was prezent - kurs
retuszu postaci na płycie DVD. Kurs jest w formie tutoriali,
w których pokazuję jak uzyskać efekty, dzięki którym wasze
zdjęcia będą jeszcze ładniejsze. Kurs jest w polskiej wersji
językowej, przy jego realizacji został użyty program Adobe
Photoshop 7 z angielskim interfejsem.
Nie pozostaje mi nic innego jak zaprosić Was do jego
obejrzenia i do lektury magazynu.
Agnieszka Wawrzyniecka
agaw@software. com.pl
3j Puzzle - ułóż swoje zdjęcia
JOANNA CYMKIEWICZ
j§ Efekty fotograficzne - jak je uzyskać
w Photoshopie
ARTUR KUBIENIEC
m
H Szklana kula
październik/listopad 2004
TOMASZ PIOTROWSK1
-1/1
CII
1/1
'a.
t/t
ps<!
Portfolio - twoja wizytówka
w internecie
MAGDALENA CYRCZAK
jest wydawany przez
Software-Wydawnictwo Sp. z o.o.
Grafika 3D + oprawa 2D harmonijne połączenie
Redaktor naczelna:
[email protected]
MACIEJ FROLOW
Ilustracja abstrakcyjna jak to zrobić?
Redaktor:
Mariusz Dubielecki
mariusz@software. com.pl
ŁUKASZ PABIAN
Jedwabna fantazja
Producent:
Marta Kurpiewska
marta @software. com.pl
SŁAWOMIR KUCZKOWSKI
Piłka wodna
Opracowanie CD:
Mariusz Dubielecki
[email protected]
BEATA STOLARCZYK
Senne marzenie
ROBERTKUDERA
Opracowanie DVD:
Bartek Wróblewski
bartek@software. com.pl
Jakub Kielczyk
[email protected]
Pingwin - pomysł na grafikę
ADAM BROŻYŃSKI
Przedstawiamy: Xara X^
Skład:
[email protected]
TOMASZ TREJDEROWSKI
Kartka z kalendarza
MARIUSZ PODLEŚ
Projekt graficzny okładki:
Patryk Pieściński,
[email protected]
Dział reklamy:
Dominik Smoliński
[email protected]
tel.: (22) 860 17 42
Naprawianie niedoswietionych
zdjęć
JOANNA CYMKIEWICZ
Karta kredytowa - twój kredyt
na grafikę
KAMIL TUŁPATOWICZ
Efekt zadrapań
MAGDALENA TOMCZYK
Prenumerata:
Marzena Dmowska
[email protected]
tel.: (22) 860 17 67
Adres korespondencyjny:
Software-Wydawnictwo Sp. z o. o.,
00-190 Warszawa, ul. Lewartowskiego 6
e-mail: [email protected],
www.psdmag.org
tel. (22) 860-17-42, fax (22) 860-17-71
Wyprodukowano w Polsce
Druk: Kengraf
Nakład: 6000 egz.
Redakcja dokłada wszelkich starań, by publikowane w piśmie i na
towarzyszących mu nośnikach informacje i programy były poprawne,
jednakże nie bierze odpowiedzialności za efekty wykorzystania ich;
nie gwarantje także poprawnego działania programów shareware,
freeware i public domain. Uszkodzone podczas wysyłki płyty
wymienia redakcja.
Wszystkie znaki firmowe zawarte w piśmie są własnością odpowiednich firm i zostały użyte wyłącznie w celach informacyjnych.
Deklarowana wysokość nakładu obejmuje również dodruki.
Redakcja nie udziela pomocy technicznej w instalowaniu
i użytkowaniu programów zamieszczonych na płycie CD
dostarczonej z pismem.
Pogoda na dziś - małe
zachmurzenie
o
ch
E
Płytę CD dołączoną do magazynu przetestowano programem
AntMrenKit firmy G DATA Software Sp. z o.o.
Sprzedaż aktualnych lub archiwalnych numerów pisma po innej
cenie niż wydrukowana na okładce - bez zgody wydawcy -jest
działaniem na jego szkodę i skutkuje odpowiedzialnością sądową.
DARIUSZ CYRAN
Konkurs
psd
.3,
OKŁADKA
2 godziny
Wektorowy robot -
poznaj Photoshopa od tej strony
film
pliki
Patryk Pieściński
Photoshop wbrew pozorom jest aplikacją posiadającą rozbudowane narzędzia wektorowe, które
w połączeniu z obróbką właściwą dla grafiki rastrowej pozwalają na tworzenie niezwykle oryginalnych ilustracji.
W tutorialu tym narysujemy wektorową ilustrację przedstawiającą robota na tle miasta - korzystając z pomocniczego szkicu, warstw kształtów oraz zrastrowanych obrysów ścieżek. Następnie
puścimy wodze fantazji i do standardowego slyiu wprowadzimy nieco kre^ywncun synieńsfwa.
Szkic
Nasza ilustracja opierać się będzie na prostym, zeskanowanym
szkicu. Wielkość i rozdzielczość obrazka źródłowego nie ma
większego znaczenia, posłuży nam on tylko jako tło pomocnicze,
które zostanie na końcu usunięte.
Otwieramy plik Sketch.psd, a następnie ustawiamy jego rozmiar (według naszego uznania) - nie zważając na pojawiające
się piksele. Stworzymy teraz tło, które pomoże nam w utrzymaniu kolorystycznej spójności podczas dalszej pracy. W tym celu otwieramy plik Sky.tif i przenosimy jego zawartość do naszego projektu. Warstwę z niebem umieszczamy na samym spodzie.
Wykorzystywany przez nas szkic nie jest spłaszczoną bitmapą, ale
plikiem .psd posiadającym kilka warstw. Ułatwi nam to dalszą pracę, gdyż miasto i robota będziemy edytować osobno. W celu utrzymania porządku i przejrzystości tworzymy dwa zestawy warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...). Jeden
będzie przechowywać komponenty związane z robotem, a drugi z miastem.
Wstęp do pracy ze ścieżkami
Za pomocą narzędzia Pióro (Pen Tool) tworzymy obrys budynków znajdujących się za robotem (na drugim planie) i wypełniamy go dowolnym kolorem - właściwą kolorystykę dobierzemy później. Zaokrąglenia na ścieżce uzyskamy przy pomocy narzędzia
Konwersja punktów (Convert Point Tool). Punkty kontrolne możemy dowolnie przemieszczać posługując się Zaznaczaniem bezpośrednim (Direct Selection Tool). Podczas tworzenia obrysu przydatne okazać się mogą także narzędzia: Dodawanie punktów (Add
Anchor Point Tool) - dodaje dodatkowy punkt kontrolny w wybranym miejscu ścieżki oraz Usuwanie punktów (Delete Anchor
Point Tool), które usuwa wybrany punkt kontrolny ze ścieżki.
Warstwę z obrysem umieszczamy między tłem, a zestawem warstw
z elementami miasta.
Budynki - drugi plan
Dorysujemy teraz brakujące linie drugoplanowych budynków.
Naciskamy w tym celu klawisz [Enter] - zabieg ten zakończy proces
tworzenia wcześniejszego obrysu, wskazujemy ponownie na warstwę utworzoną w kroku drugim i dokonujemy korekt (przed rozpoczęciem rysowania zaznaczamy opcję Odwróć obszar ścieżki
(Exclude overlapping shape areas)).
Utworzoną przez nas ścieżkę musimy zapisać - żeby mieć możliwość nadania obrysowi dowolnego koloru na dalszym etapie pracy.
Rozwijamy zatem zakładkę Ścieżki (Paths), klikamy dwukrotnie lewym przyciskiem myszy na ścieżce odcinania warstw i nadajemy jej
nazwę S_building_a. Warstwa z dorysowanymi ścieżkami powinna
wyglądać tak jak na rysunku.
Budynki - centrum
Postępując analogicznie do kroku drugiego i trzeciego przygotujemy obrys wieżowców znajdujących się bliżej obserwatora. W tym
przypadku stworzymy dwie warstwy kształtu i dwie ścieżki odcinania - dla frontalnej części budynku i jego zaciemnionej, bocznej
ściany. Nadajemy im odpowiednio nazwy building_b_front (ścieżkę odcinania tej warstwy nazywamy 5_building_b_front) oraz building_b_flank (ścieżkę odcinania tej warstwy nazywamy S_buil-
OKŁADKA
ding_b_flank). Nowo powstałe warstwy umieszczamy w zestawie
warstw CITY.
Budynki - lewa strona
Zajmiemy się teraz budynkiem umieszczonym po lewej stronie ilustracji. Jak widzimy składa się on z sześciu podłużnych kształtów.
Każdy jego element powinien znajdować się na osobnej warstwie
i posiadać wyróżniający go kolor.
Podczas pracy pamiętajmy o potwierdzaniu, zatwierdzaniu klawiszem [Enter] kolejnych etapów rysowania ścieżek.
Nowo powstałym warstwom nadajemy nazwy building_L_ 7 do building_L_6, a ich ścieżkom odcinania 5_building_L_1 do S_building_
L_6. Powinniśmy otrzymać budynek wyglądający mniej więcej tak
jak na rysunku.
Budynki - pochylona budowla
Pozostał nam jeszcze niewielki, pochylony budynek w centrum obrazka. Narysujemy go wykorzystując dwie warstwy: pierwsza o nazwie building_P_front będzie obrysem przedniej części obiektu, druga natomiast przedstawiać będzie jego węższą, boczną część - nazwaliśmy ją building_P_flank.
Należy także zapisać ścieżki odcinania - wykorzystaliśmy w tym
przypadku następujące nazewnictwo S_building_P_front oraz S_
building_P_flank.
Grunt
Kolejny etap to stworzenie podłoża. Narysujemy najpierw dwie hałdy ziemi - zwracając szczególną uwagę na łuki i zaokrąglenia.
Warstwy te nazywamy sand_1 oraz sand_2, a ścieżki ich S_sand_
1 i S_sand_2.
Zasypaną betonową płytę obrysujemy wykorzystując w tym celu trzy warstwy. Pierwsza o nazwie flagstone ze ścieżką S_flagstone odpowiadać będzie za powierzchnię kamiennego elementu.
Warstwy flagstone_flank_p (ścieżka S_flagstone_flank_p) i flagstone_flank_b (ścieżka S_flagstone_flank_b) to obrysy boków płyty.
Beczka
o
i
Zajmiemy się teraz beczką, która nie
powinna przysporzyć nam zbyt wiele
pracy. Korpus jej tworzymy za pomocą znanego nam już dobrze narzędzia Pióro (Pen Tool) - dopasowujemy ścieżki do wieka beczki oraz dolnej, pofalowanej linii podłoża. Nowo
powstałą warstwę nazywamy barrel,
a ścieżkę S_barrel.
Stworzymy teraz wieko -jego owalny kształt uzyskamy posługując
się narzędziem Elipsa (Ellipse Tool) - otrzymanej w ten sposób warstwie nadajemy nazwę cover, a ścieżce S_cover.
Xi
Pierwszy plan
Wypełnienia obiektów znajdujących się w tle są już gotowe. Został
tylko kawałek muru umieszczony na pierwszym planie - zasłania
on nogę robota. Tworzymy nowy zestawu warstw o nazwie PLAN,
umieszczamy go nad zestawem ROBOT i składujemy w nim warstwy z nowo tworzonymi elementami, jak również kopiujemy do niego warstwę city i umieszczamy ją na samej górze.
Obrys
Obrysujemy teraz czarnym kolorem wszystkie utworzone przez nas
wypełnienia (nadamy tym samym ilustracji w pełni wektorowy charakter). W tym celu ustawiamy grubość pędzla na dwa piksele, a kolor wypełnienia na czarny. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N],
zaznaczamy ścieżkę, którą chcemy obrysować i aktywujemy opcję
Obrysuj ścieżkę pędzlem (Stroke path with brush) - znajduje się
ona w palecie Ścieżki (Paths). Czynności te powtarzamy do momentu uzyskania obrysu całej grafiki.
Kolorystyka miasta
W kroku tym ustalimy kolorystykę stworzonego przez nas miasta. Photoshop pozwala nie tylko na zmianę koloru warstwy
kształtu (wystarczy kliknąć dwukrotnie na ikonkę wybranej warstwy) lecz również na wypełnienie jej gradientem, czy wzorkiem.
Zmianę wypełnienia warstwy kształtu dokonujemy za pomocą opcji
Warsłwa>Zmień typ wypełnienia dynamicznego (Layer>Change
Layer Content). W naszym przypadku skorzystaliśmy głównie z wypełnień gradientowych o kolorystyce pokazanej na rysunku.
Robot
Pora zająć się robotem. Technika rysowania jest taka sama jak
w przypadku budynków, więc pominiemy szczegółowy opis tego zabiegu. Trzeba jednak raz jeszcze nadmienić, że bardzo ważne jest
staranne obrysowanie wszystkich elementów.
Obrysy poszczególnych komponentów stworzymy na oddzielnych
warstwach. Zapewni nam to większą kontrolę nad projektem. Na razie nie musimy się martwić o kolorystykę - ustalimy ją później.
Robot - kolory
Włączamy widoczność warstw przedstawiających niebo oraz miasto. Biorąc pod uwagę kolorystykę tła dobierzemy odpowiednie
barwy dla poszczególnych elementów składowych robota. Należy
wspomnieć, że niektóre prezentują się lepiej z wypełnieniem gradientowym np. broń, jednak to tylko od nas zależy jaki charakter, kolor i atmosferę będzie miała nasza ilustracja.
Posiadając każdy element na osobnej warstwie mamy pełną kontrolę nad grafiką i możemy ją dowolnie modyfikować w wybranym
przez nas momencie. Jeśli użyliśmy koloru jako wypełnienia warstw
kształtu, to zyskaliśmy tym samym możliwość dowolnego modyfikowania rozmiaru obrazka bez utraty jakości. Po przeskalowaniu
zmienić trzeba będzie jedynie zrastrowane obrysy ścieżek.
W celu urozmaicenia i wizualnego wzbogacenia grafiki możemy wykorzystać różnego rodzaju style warstw oraz filtry. Jedną z naszych
propozycji na wykończenie projektu możecie zobaczyć na rysunku.
Wykonując przygotowane przez nas ćwiczenie mogliście się przekonać, że Photoshop posiada ciekawe narzędzia wektorowe (oczywiście możemy tu mówić jedynie o pewnej namiastce grafiki wektorowej), które w połączeniu z filtrami, stylami warstw, krótko mówiąc
z rastrowym potencjałem tego programu, są w stanie wyczarować
niesamowite ilustracje. •
f
Dl
ro
•o
o.
i
EFEKTY
Witrażyki -
przepis na bajkowy klimat
Bartek Pierzchalski
Ostatnio bardzo popularne stały się ilustracje utrzymane w stylistyce wektorowej, tego typu grafiki posiadają niepowtarzalny urok i czar. Pewnie myślicie, że przy ich tworzeniu trzeba wykazać
się dużymi zdolnościami plastycznymi? Nie będziemy ukrywać, że są one przydatne, ale nawet
początkujący użytkownik Photoshopa jest w stanie sobie poradzić - to naprawdę nie jest trudne
- wystarczy wykazać się jedynie odrobiną cierpliwości i wytrwałości.
Obszar roboczy
Otwieramy wybrane przez nas zdjęcie, które stanowić będzie swoistego rodzaju wzór, szablon - to na jego podstawie stworzymy bajkową ilustrację. W naszym przypadku motywem przewodnim witrażyków będzie twarz dziewczynki (child.jpg). Fakt, że zdjęcie nie posiada odpowiedniej ostrości jest nieistotny - pełni ono jedynie rolę
poglądową, wspomagającą naszą pracę. Powiększamy obszar roboczy dokumentu używając polecenia Obrazek>Wielkość obszaru roboczego... (lmage>Canvas Size...) z parametrami: Szerokość
(Width): 8 cm, Wysokość (Height): 9,45 cm oraz Kotwicą (Anchor)
ustawioną w taki sposób, żeby obrazek zwiększył swoje wymiary jedyrtie w prawą stronę.
•IM
ID
Selekcja
Wycinamy ze zdjęcia twarz dziewczynki - wraz z włosami i fragmentem bluzki. Do tego celu możemy wykorzystać jedno z narzędzi selekcji np. Lasso (Lasso Tool) lub też posłużyć się Piórem (Pen
Tool) i ścieżkami (gdy stworzymy ścieżkę, to klikamy na niej prawym klawiszem myszy i aktywujemy opcję Utwórz zaznaczenie...
(Make Selection...)).
Wykonywane przez nas zaznaczenie nie musi być zbyt dokładne - jak już wspominaliśmy w kroku pierwszym chodzi jedynie o stworzenie poglądowego szablonu, czegoś na wzór kalki. Kolejno na wyselekcjonowanej bohaterce używamy polecenia
Warstwa>Nowa>Warstwa przez kopiowanie (Layer>New>Layer via
Copy). Nowo utworzoną w ten sposób warstwę nazywamy 1.
Kontury
W celu uwypuklenia na twarzy dziewczynki miejsc oświetlonych
i przyciemnionych zwiększamy kontrast ilustracji. Dokonamy tego
przy pomocy odpowiedniej warstwy dopasowania Warstwa>Nowa
warstwa dopasowania>Krzywe... (Layer>New Adjustment Layer>Curves...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą
(Group With Previous Layer) i wartościami parametrów: Wejście
(Input): 166, Wyjście (Output) : 147.
Następnie łączymy ją z warstwą znajdującą się o jeden poziom niżej [Cfrf]+[E]. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl\+[N], zmniejszamy jej wartość parametru Krycie (Opacity) do 73%, aktywujemy obszar selekcji twarzy (na warstwę z wyselekcjonowaną buzią klikamy
lewym przyciskiem myszy z wciśniętym klawiszem [Ctrl]) i wypełniamy go kolorem RGB: [255, 240, 227].
psd
O)
o
O)
ro
•a
o.
i
EFEKTY
Ponownie tworzymy nową warstwę (umieszczamy ją na samej górze) i przy pomocy Pióra (Pen Tool) rysujemy brązowe kontury poszczególnych elementów buzi (oczu, nosa, ust, uszu, brwi).
Kolorystyka
Zmieniamy kolorystykę zdjęcia na czarno-białą, żeby jeszcze bardziej podkreślić detale twarzy i uzyskać na niej cienie. W tym celu tworzymy nową warstwę dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>BarwalNasycenie... (Layer>New Adjustment
Layer>Hue/Saturation...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i wartościami parametrów: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 360, Nasycenie
(Saturation): 0, Jasność (Lightness): 4.
Kolejno na osobnych warstwach rysujemy oczy, usta, nos.
Wykorzystujemy do tego metodę polegającą na obrysowaniu danego fragmentu twarzy narzędziem Pióro (Pen Tool), a następnie
wypełnieniu go właściwym kolorem (elementy te umieszczamy nad
warstwą z wyselekcjonowaną buzią).
Cienie
Cienie oraz odblaski światła nakładamy korzystając z narzędzia
Pióro (Pen Tool) i dwóch, trzech odcieni koloru RGB: [255, 240,
227] (ścieżkami obrysowujemy określone elementy fotografii, a następnie wypełniamy je wcześniej wspomnianymi barwami). Na oddzielnych warstwach tworzymy obrys (posługując się dobrze znanym nam już narzędziem Pióro (Pen Tool)) i wypełnienie włosów
- używamy koloru RGB: [253, 185, 96] i jego odcieni (powinniśmy
uzyskać efekt podobny do tego z ilustracji).
Kolejno zapisujemy dokument pod nazwąchild.psd.
Nauczyliśmy się przeprowadzania wektorowej stylizacji portretów
ludzi. Zdobytą wiedzę możemy również wykorzystać w odniesieniu
do przedmiotów i zwierząt - krótko mówiąc do wszystkiego.
Właściwie na tym etapie moglibyśmy zakończyć pracę, ale przecież grafika, ilustracja to nie tylko motyw przewodni. To również tło
i elementy dopełniające (są one równie ważne). Nie możemy zatem
spoczywać na laurach.
Nasza graficzna zabawa z Photoshopem dopiero się zaczyna czas przygotować wcześniej wspomniane tło i dodatki.
W naszym przypadku zdecydowaliśmy się na stworzenie bajecznie
kolorowego witrażyka.
Wstępne przygotowania
Pracując cały czas na pliku child.psd zwiększamy obszar roboczy
tego dokumentu używając polecenia Obrazek>Wielkość obszaru
roboczego... (lmage>Canvas Size...) z parametrami: Szerokość
(Width): 10 cm, Wysokość (Height): 12 cm.
Następnie tworzymy nowy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw
warstw (Layer>New>Layer Set...), który nazywamy face i umieszczamy w nim wszystkie warstwy związane z buzią naszej małej modelki.
Kolejny raz tworzymy nowy zestaw warstw. Nadajemy mu nazwę flowers, gdyż będziemy składować w nim (na osobnych warstwach) różne wzory i zdjęcia: kwiatów, łodyg oraz liści (wykorzystujemy pliki od flower.jpg do flower10.jpg). W razie potrzeby możemy poszczególne elementy dowolnie obracać i skalować
[Cf/7]+[7].
Tak przygotowany zestaw warstw umieszczamy poniżej tego z komponentami twarzy.
Obrys i wypełnienie
mrr???rrrt.?-
Na samej górze tworzymy nowy zestaw warstw Warstwa>
Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set..), w którym będziemy umieszczać obrysy i wypełnienia florystycznych komponentów
(nazywamy go sketch&fill).
Obrysu dokonujemy wykorzystując narzędzie Pióro (Pen Tool), natomiast fiolet posłuży nam za kolor wypełnienia. Po zakończeniu tej
czynności pamiętajmy o połączeniu wszystkich warstw z obrysami w jedną [Ctrl\+[E\. Analogicznie postępujemy z warstwami wypełnień.
Geometryczne elementy
Puste przestrzenie pomiędzy kwiatami, liśćmi i łodygami wypełnimy
geometrycznymi elementami.
Tworzymy nowy zestaw warstw geometry - to w nim będziemy
umieszczać wyżej wspomniane komponenty (przygotowujemy je
używając dobrze nam już znanych ścieżek i różnych kolorów wypełnień).
Następnie z wciśniętym klawiszem [Ctrl] zaznaczamy wszystkie geometryczne kształty i na nowej warstwie obrysowujemy je
Edycja>Obrysuj... (Edit>Stroke...) (czarnym pędzlem o średnicy
końcówki 3-5 pikseli).
W analogiczny sposób uzyskujemy wyrazisty obrys kwiatów i twarzy dziewczynki.
Możemy już podziwiać efekt naszej pracy -jedną z wariacji na temat witrażowej ilustracji.
Ciekawy efekt możemy również uzyskać poprzez nadanie odmiennej kolorystyki każdemu z florystycznych akcentów lub dodając ilustracji ramkę.
Możliwości jest naprawdę dużo, więc postanowiliśmy zaprezentować jeszcze tylko jeden przepis na tego typu grafikę.
Włosy
Z bieżącego dokumentu usuwamy wszystkie zestawy warstw pozostawiając tylko ten odpowiedzialny za twarz dziewczynki.
Następnie na samym spodzie tworzymy nowy zestaw warstw (background) z dwoma warstwami - tą znajdującą się na samej górze wypełniamy kolorem RGB: [255, 246, 210], a tą położoną niżej kolorem RGB: [255, 222,216].
Kolejny raz tworzymy nowy zestaw warstw, który nazywamy hair.
Umieszczamy go na samej górze i przenosimy do niego warstwy
z włosami dziewczynki.
Następnie ustawiamy im tryby przenikania: Ściemnianie (Color
Bum), Ostre światło (Hard Light), Ostre światło (Hard Light).
Kolejno kopiujemy najwyżej położoną warstwę z włosami, umieszczamy ją na spodzie i stosujemy na niej tryb przenikania Kolor
(Color).
Kwiatowy akcent
Otwieramy plik flower6.jpg, posługując się ścieżkami lub jednym
z narzędzi selekcji (np. Lasso (Lasso Tool)) wycinamy sam kwiat
(tło i zielone dodatki są nam niepotrzebne). W razie potrzeby możemy dokonać dodatkowych korekt używając Gumki (Eraser Tool).
Następnie aktywujemy warstwy dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>BarwalNasycenie... (Layer>New Adjustment
Layer>HuelSaturation...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i parametrami: Koloruj
(Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 360, Nasycenie (Saturation):
0, Jasność (Lightness): 4 oraz Warstwa>Nowa warstwa dopaso-
Ol
o
a>
ra
•a
11
EFEKTY
wan/a>Krzywe... (Layer>New Adjustment Layer>Curves...) również z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group
With Previous Layer) i parametrami: Wejście (Input): 103, Wyjście
(Output): 130.
Kolejno na warstwie z wyselekcjonowanym kwiatem używamy
Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian
Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 4,6.
Po zabiegu tym możemy skorygować jeszcze krzywymi najjaśniejsze kolory (klikamy dwa razy lewym przyciskiem myszy na wcześniej utworzonej warstwie dopasowania). W naszym przypadku zastosowaliśmy następujące wartości: Wejście (Input): 136, Wyjście
(Output): 148.
ii
Kompozycja
Posługując się narzędziami: Rozjaśnianie (Dodge Tool), Ściemnianie (Bum Tool) i Gąbka (Sponge Tool) wzbogacamy wizualnie ilustrację.
Następnie z wciśniętym klawiszem [Ctrl] klikamy lewym przyciskiem
myszy na warstwie z kwiatem, tworzymy nową warstwę na samej
górze, ustawiamy jej tryb przenikania Kolor (Color) i znajdujący się
na niej obszar selekcji wypełniamy kolorem czerwonym.
Kolejno spłaszczamy cały rysunek [Shft]+[Ctrl]+[E] i jego zawartość
przenosimy do naszego głównego dokumentu (do zestawu warstw
flowers, który umieszczamy nad tłem, a pod twarzą dziewczynki).
Z kwiatu na razie usuniemy kolor posługując się opcją [Cfrfj+IU]
z parametrami: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 360,
Nasycenie (Saturation): 0, Jasność (Lightness): 4.
Następnie tworzymy 12 jego kopii [Ctrl\+[J], które rozmieszczamy
według uznania (wypełniamy nimi kompozycję).
Nadanie koloru
Kopiujemy zestaw warstw z czarno-białymi kwiatami. W tym celu klikamy na nim prawym przyciskiem myszy i wybieramy opcję Powiel
zestaw warstw... (Duplicate Layer Set...). Nadajemy mu nazwę flowers color i umieszczamy pod zestawem warstw hair, a nad face.
Następnie z wciśniętym klawiszem [Ctrl] klikamy lewym przyciskiem
myszy na warstwie z dowolnie wybranym kwiatem, tworzymy nową
warstwę i znajdujący się na niej obszar selekcji wypełniamy wybranym według naszego uznania kolorem. Czynność tą powtarzamy
dla wszystkich kwiatowych warstw.
Nowo powstałym warstwom z barwnymi wypełnieniami ustawiamy
różne tryby przenikania - kierując się własną intuicją i zmysłem estetyki.
Kolejno na samej górze (ponad wszystkimi zestawami warstw) tworzymy nową warstwę z trybem przenikania Ostre światło (Hard
Light).
Używając narzędzia Zaznaczanie prostokątne (Rectangular
Marquee Tool) tworzymy na niej obszar przyszłej ramki, dokonujemy inwersji [Shft]+[Ctrl\+[t] i wypełniamy przestrzeń selekcji kolorem
RGB: [255, 249,211].
Jak zapewne się domyślacie zaprezentowaliśmy jedynie niewielki wycinek możliwości Photoshopa w kwestii wektorowej stylizacji
zdjęć. Nie mniej jednak mamy nadzieję, że udało nam się wam zachęcić powyższymi przykładami do samodzielnej pracy i eksperymentów ze zdjęciami, ścieżkami, kolorami -jednym słowem z nieograniczonymi możliwościami Photoshopa. ©
Jaki jest najprostszy, a zarazem najszybszy sposób na
uzyskanie ramki wokół zdjęcia?
To pytanie zadają zwykle po| czątkujący użytkownicy Photoshopa, którzy wrócili z wakacji
z mnóstwem zdjęć i chcą poi chwalić się nimi przed znajomymi :). Ramkę można zrobić
na wiele sposobów, jednak najprostszy polega na utworzeniu
nowej warstwy nad zdjęciem
1 [Shft]+[Ctrl]+[N], zaznaczeniu
całego obszaru grafiki [Cfr/]+[/4] i wybraniu polecenia Edycja>Obrysuj... (Edit>Stroke...). W oknie dialogowym, które
się pojawi wybieramy kolor ramki oraz jej grubość, a następnie aktywujemy Położenie (Location): Wewnętrzny (Inside)
i gotowe! Metoda ta umożliwia otrzymanie najprostszej ramki (z możliwościąjej edycji) bez naruszania zdjęcia.
Czym się różnią między sobą poszczególne tryby wygładzania tekstu (Anti-aliasingu)?
Brak (None): krawędzie tekstu pozostaną poszarpane opcja ta jest przydatna gdy stosujemy małe fonty (np. na potrzeby stron WWW).
Twarde (Sharp): uzyskamy nieznaczne wygładzenie napisu.
Ostre (Crisp): otrzymamy delikatne wygładzenie krawędzi tekstu (najczęściej używany tryb).
Mocne (Strong): tworzy wrażenie pogrubienia czcionki,
dobrze wygląda z fontami „lekkimi".
Miękkie {Smooth): daje efekt bardzo gładkiej krawędzi tekstu - zwykle używa się go dla fontów o dużych rozmiarach (w innym przypadku tekst może wydawać się rozmyty).
Mam otwarty duży dokument (pod względem szerokości i wysokości). W jaki sposób mogę szybko wykadrowaćjego fragment?
Służy do tego narzędzie Kadrowanie (Crop Tool). Zaznaczenia interesującego nas obszaru grafiki możemy dokonać
ręcznie - używając myszki lub wpisując odpowiednie wartości w przeznaczonych do tego celu polach.
Gdzie mogę pochwalić się swoimi pracami i poznać opinie innych ludzi na ich temat?
W Internecie jest mnóstwo portali-galerii gdzie możesz
umieścić swoje grafiki i pozwolić innym na komentowanie,
ocenianie ich. Poniżej adresy:
http://www.psdmag.org
r
• http://www.digart.pl
http://www.graffik.pl
http://www.galery.pl
http://www.ef.art.pl
http://netgrafika.com
http://digitalart.org
http://www.deviantart.com
Mam jednocześnie otwartych kilka dokumentów w Photoshopie. Jak mogę się szybko/sprawnie między nimi
poruszać?
Do przełączania się miedzy oknami używamy skrótu klawiaturowego [Ctrl]+[Shft]+[Tab].
Czy grafiki z przeznaczeniem do druku powinno się od
razu przygotowywać w trybie kolorów CMYK?
Nie ma takiej potrzeby. Zauważ, że w trybie CMYK nie
działa duża część filtrów, więc jeśli zamierzasz ich używać,
to siłą rzeczy musisz pracować z kolorami RGB, a dopiero
na końcu swojej pracy zamienić je na CMYK.
Chciałbym przenieść obszar selekcji z jednego dokumentu na drugi (oba są jednocześnie otwarte). Jak mogę tego dokonać?
Możesz zapisać selekcję klikając na zaznaczeniu prawym klawiszem myszy i wybierając opcję Zapisz zaznaczenie... (Save Selection...). W oknie dialogowym, które się pojawi wybieramy dokument docelowy - miejsce w którym zostanie zapisany obszar selekcji
W jaki sposób mogę szybko utworzyć linię falistą
w Photoshopie?
Są dwie metody:
1. Rysujemy linię prostą i używamy na niej Filtr>Zniekształć>Fala... (Filter>Distort>Wave...).
2. Za pomocą narzędzia Pióro
(Pen Tool) tworzymy fragment fali, a następnie powielamy go dowolną ilość
razy.
Dlaczego gdy wycieram gumką fragment obrazka, to
nie uzyskuję przezroczystości tylko kolor tła (Background Color) ?
Prawdopodobnie pracujesz na warstwie
z tłem, która jest zablokowana. Żeby ją odblokować musisz kliknąć na niej dwukrotnie lewym przyciskiem myszy (symbol kłódki zniknie).
Chciałbym przesunąć obiekt dokładnie o siedem pikseli-jak mogę tego dokonać?
Mając włączone narzędzie Przesunięcie (Move Tool) możesz za pomocą kursorów (przycisków ze strzałkami: [<—],
[t], [—>•], lM) przesunąć wybrany obiekt o żądaną odległość.
Każde naciśnięcie kursora przesuwa dany element o 1 piksel, natomiast wykonanie tej czynności z wciśniętym klawiszem [Shft] spowoduje przesunięcie obiektu o 10 pikseli.
o
i
•o
redaguje Magdalena Cyrczak
13
EFEKTY
Photoshop...
film
pliki
Artur Adamski
Gdy chcemy zamienić bitmapowy obraz
na wektorowy, sięgamy najczęściej
po aplikację zaprojektowaną specjalnie do tego celu. Od jej opcji i jakości
grafiki źródłowej zależna jest precyzja odtwarzania wektorowych szczegółów.
Photoshop ze swoimi ogromnymi
możliwościami
graficznymi,
jak
również narzędziami wektorowymi
(od wersji 6) posiada niewątpliwą
przewagę nad innymi programami
w tego typu operacjach.
Ocena obrazu
Zeskanowany rysunek, przedstawiający miłego psiaka, choć na pierwszy
rzut oka prawidłowy, to jednak posiada
pewne niedociągnięcia, które są wynikiem działania domowego skanera.
Wywołanie okna dialogowego histogramu Obrazek>Histogram... (lmage>
Histogram...) upewnia nas co do nieprawidłowych wartości tonalnych.
Jak widzimy naszej interwencji wymaga ostrość krawędzi.
Musimy również zwiększyć intensywność koloru czarnego oraz pozbyć się lekkiego szumu w bielach przy jednoczesnym zachowaniu
delikatności linii.
Przywracamy czerń
Aktywujemy opcję Obrazek>Dopasuj>Poziomy... (lmage>Adjustme
nts>Levels...) [Ctrl\+[L]. Przytrzymując klawisz [Alt] delikatnie przesuwamy suwak cieni wejścia do momentu uzyskania właściwej wyrazistości koloru czarnego. W naszym przypadku wartość ta wynosi 34.
Następnie używamy kroplomierza Punkt Czarny (Set Black Point),
klikamy dwukrotnie na nim lewym przyciskiem myszy, ustawiamy
kolor RGB: [0; 0; 0] i próbkujemy przy jego pomocy czarny fragment
obrazka, przywracając mu tym samym właściwą głębię koloru.
Ol
ra
-o
Przywracamy biel
W oknie dialogowym Poziomy (Levels) przesuwamy suwak świateł
wejścia do momentu uzyskania właściwej wyrazistości koloru białego (pamiętajmy o jednoczesnym przytrzymaniu klawisza [Alt] podczas wykonywania tej operacji). W naszym przypadku wartość ta
wynosi 243.
14
ai
Następnie używamy kroplomierza Określ punkt bieli (Set White
Point), ustawiamy mu kolor RGB: [255; 255; 255] i klikamy lewym
przyciskiem myszy na fragment obrazka, który pod względem kolorystycznym powinien odpowiadać czystej bieli (w okolicy nosa).
Tym samym przywróciliśmy poprawny kontrast i pozbyliśmy się
szumów.
• Szczegóły na krawędzi
Rysunek wektorowy charakteryzuje się tym, że jego optymalna jakość jest niezależna od rozmiarów i rozdzielczości (tzn. zależna tylko od rozdzielczości urządzenia końcowego np. drukarki). Żeby zadbać o przeniesienie jak
największej ilości detali z obrazka bitmapowego powiększymy go dwukrotnie poleceniem Obrazek>Wielkość obrazka..
(lmage>lmage Size...) z wartością parametru Metoda ponownego próbkowania (Resample Image):
Dwusześcienna (Bicubic).
Ostrość
Wybieramy polecenie Filtr>Wyostrzenie>Wzmocnienie... (Fil-ter>5harpen>Unsharp Mask...). Zaznaczamy maksymalną wartość
parametru Wartość (Amount): 500, czyli kontrastu pikseli i minimalną wartość parametru Próg (Treshold): 0 - różnicy jasności pikseli.
Regulując jedynie Promień (Radius) obserwujemy zmiany zachodzące w obrazku. Zatrzymujemy się w momencie uzyskania optymalnego efektu wyostrzenia (w naszym przypadku wartość ta wynosi 3 piksele).
Zaznaczanie
Wybieramy narzędzie selekcji Różdżka (Magie Wand Tool) [W].
Ustawiamy wartość poszczególnych parametrów: Tolerancja
(Tolerance): 8, Wygładzony (Anti-aliased): zaznaczone, Ciągły
(Contiguous): odznaczone - chcemy, żeby zaznaczenie objęło
wszystkie piksele danego koloru na całym obszarze obrazka, a następnie zaznaczamy nim czarny obszar ilustracji.
Trasowanie
Przechodzimy do palety Ścieżki (Paths). Przytrzymując klawisz [Alt]
klikamy na ikonę polecenia Utwórz ścieżkę roboczą z zaznaczenia
(Make work path from seleetion) - dzięki temu uzyskaliśmy dostęp
do ustawień dokładności dopasowania ścieżki.
Możemy podać wartości od 0,5 do 10 pikseli. Im mniejsza wartość
tym dokładniejsze dopasowanie, ale tym samym większa ilość węzłów (czasem jest to przyczyną błędów przy wydruku).
Przy większych wartościach tego parametru ścieżka posiada mniej
węzłów -jest gładsza, ale i mniej dokładna. W naszym przypadku
zdecydowaliśmy się na wartość 1 piksela.
o
di
E
"D
l/l
Ścieżka
Przełączamy się na paletę Warstwy (Layers), tworzymy nową warstwę wypełnienia Warstwa>Nowa warstwa wypełnienia>Kolor kry-
15
EFEKTY
jacy... (Layer>New Fill Layer>Solid Color...) i jako wypełnienie wybieramy jakiś kontrastowy kolor np. niebieski. Możemy pozbyć się
ścieżki roboczej - nie będzie ona nam już potrzebna.
Edycja ścieżki
Teraz okaże się czy wartość parametru dopasowania ścieżki
(krok 7) została właściwie dobrana.
Narzędziem Pióro (Pen Tool) możemy dokonać ewentualnych korekt: dodawać nowe węzły, odejmować je, wygładzać, zaostrzać
(poprzez wskazanie węzła z wciśniętym klawiszem [Alt]) oraz przesuwać (wskazanie danego węzła + [Ctrl]).
Wykorzystanie ścieżki
Na palecie Warstwy (Layers) zaznaczamy utworzony przez nas
kształt (aktywujemy odpowiednią warstwę), następnie z menu wybieramy Edycja>Zdefiniuj kształt własny... (Edit>Define Custom
Shape...). Nowo utworzonemu wektorowemu kształtowi nadajemy
dowolną nazwę i od tej pory możemy go stosować w każdym dokumencie Photoshopa. Mamy również możliwość zapisania go do pliku kształtów *.csh.
Inne aplikacje
W celu przeniesienia wektorowego obrazka do innego programu
(np. lllustrator) wskazujemy wybraną ścieżkę, aktywujemy z menu Plik>Eksportuj>Ścieżki do /Ilustratora... (File>Export>Paths to
lllustrator...), a następnie zapisujemy ją w pliku o dowolnej nazwie.
Program wyeksportuje ścieżkę w formacie Adobe lllustratora *.ai,
którą możemy zaimportować również do Corela i innych progra-
Inne aplikacje - cd.
o
di
"O
16
Kolejnym sposobem przeniesienia wykonanej przez nas wektorowej ilustracji do innego programu jest dodanie nowej warstwy wypełnienia Warstwa>Nowa warstwa wypełnienia>Kolor kryjący...
(Layer>New Fill Layer>Solid Color...). Tworzymy ją pod rysunkiem,
a następnie usuwamy warstwę tła - pozbywamy się tym samym
wszelkich bitmapowych elementów.
Grafikę składającą się ze ścieżek zapisujemy w formacie obsługującym wektorowe obrazki: PDF, EPS lub jeśli np. użyjemy koloru spot - DCS. Programy DTP poprawnie obsługujące format PDF
(takie jak: InDesign, QuarkXPress 5) wydrukują ilustrację bez problemów. Dla PageMakera lub QuarkXPress 4 lepiej stworzyć plik
w formacie EPS.
Pamiętajmy również o utworzeniu kopii naszego dokumentu w formacie PSD, ponieważ Photoshop zrastruje plik PDF, EPS i DCS
przy ponownym otwarciu.
Teraz już chyba nikt nie powinien mieć problemów z konwersją
grafik bitmapowych na postać wektorową. Zwłaszcza używając
Photoshopa, który posiada wiele przydatnych opcji i narzędzi przeznaczonych do tego typu zabiegu. •
Triki w Photoshopie
Sprawdzanie pisowni w Photoshopie
W celu upewnienia się czy wprowadzony przez nas tekst jest poprawny ortograficznie możemy skorzystać
z opcji sprawdzenia pisowni - Edycja>Sprawdzanie pisowni... (Edit>
Check Spelling...).
I Kopia dokumentu
W celu wykonania kopii dokumentu możemy posłużyć się
poleceniem Plik>Zapisz jako... (File>Save As...) lub przyciskiem Utwórz dokument na podstawie stanu obecnego
(Create new document from current state) - znajdującym
się w palecie Historii (History).
Polecenie typu „Step-and-Repeat"
Często spotykamy się z sytuacją kiedy należy kilkanaście-kilkadziesiąt razy powtórzyć daną czynność np. obrót różnych obiektów o 15°. Ręczne wykonywanie tego jest
dość kłopotliwe i nudne.
Na szczęście istnieją skróty klawiaturowe, które mogą
znacznie ułatwić nam życie.
Żeby wykonać transformację używamy skrótu [Ctrl]+[T],
natomiast żeby powtórzyć ten zabieg (dla dowolnego obiektu) posługujemy się kombinacją klawiszy [Ctrl]+[Shft]+[T\.
W przypadku gdy chcemy utworzyć kopię danego elementu i na niej dokonać transformacji korzystamy ze skrótu [Ctrl]+[Alt]+
[Shff\+[T\. Teraz nie powinniśmy mieć
problemu z narysowaniem skomplikowanego kształtu - i to w zaledwie kilka sekund.
Nim spłaszczysz grafikę
Projekt wykonany w Photoshopie zwykle dostarcza się
klientowi w wersji spłaszczonej - nie edytowalnej. Warto
jednak dla własnej wygody zachować również wersję z warstwami - nigdy nie wiadomo czy nie zajdzie potrzeba naniesienia jakiś zmian/korekt na życzenie zleceniodawcy (dzięki
temu zaoszczędzimy wiele nerwów i cenny czas).
Sterowanie parametrem krycia warstwy/narzędzia
z klawiatury
Naciskając przycisk [4] ustawiamy wartość krycia warstwy lub narzędzia, którym się aktualnie posługujemy na
40% - analogicznie działają pozostałe przyciski z cyframi ([1] zmienia wartość parametru krycie na 10%, [2] na
20% eto).
Zmiana fontu dla wielu warstw
W przypadku gdy zachodzi potrzeba modyfikacji czcionki
w całym dokumencie może okazać się to kłopotliwe, zwłaszcza jeśli utworzonych jest wiele warstw tekstowych. Istnieje
jednak automatyczny sposób na zmianę rodzaju i wielkość
fontu dla wszystkich tego typu warstw. W celu uniknięcia
żmudnego i zbędnego klikania połączmy ze sobą wszystkie warstwy tekstowe, poprzez zaznaczenie pól znajdujących się po prawej stronie ikonek z symbolem oka (pojawi
się emblemat łańcucha). Następnie będąc na jednej z połączonych warstw wybieramy interesujący nas rodzaj czcionki
- zmiany dokonają się na wszystkich zgrupowanych wcze-
śniej warstwach, a nie tylko na tej jednej wybranej. W analogiczny sposób możemy modyfikować rodzaj Wygładzania
tekstu (Anti-aliasingu), wartość parametru Krycie (Opacity)
i Wyrównanie (Alignment).
Blokowanie/odblokowywanie warstw
Blokowanie i odblokowywanie warstw
jest często zapominaną, a jakże przydatną
funkcją. Polecam ją szczególnie początkującym użytkownikom, którzy często zapominają, na jakiej warstwie aktualnie się znajdująi niekiedy dokonują omyłkowych zmian.
Warstwy blokujemy/odblokowujemy klikając
lewym przyciskiem myszy na symbol kłódki w palecie
stwy (Layers).
Ścieżka robocza (Work Path)
Za każdym razem, gdy tworzysz nową ścieżkę w Photoshopie zostaje jej automatycznie nadana nazwa Work Path
(Ścieżka robocza). Jeśli chcesz ją zachować, to pamiętaj
o tym żeby zmienić jej nazwę na jakąkolwiek inną-w innym
wypadku możesz ją przez przypadek stracić.
Własny obszar roboczy
Jeśli u Ciebie w pracy/w domu jest komputer, z którego
korzysta kilka osób, to świetnym rozwiązaniem będzie zdefiniowanie i zapisanie przez wszystkich jego użytkowników
własnego wyglądu obszaru roboczego.
Wiadomo, że każdy ma swoje przyzwyczajenia i upodobania, ktoś woli mieć paletę warstw po lewej, a ktoś inny
po prawej stronie. W celu uniknięcia bałaganu i straty czasu można posłużyć się poleceniem Okno>Obszar roboczy>
Zapisz przestrzeń roboczą... (Window>Workspace>Save
Workspace...).
Szybkie tworzenie ścieżki
Jeśli potrzebujesz szybko utworzyć ścieżkę wokół obiektu, który znajduje się na jednolitym tle, to nie musisz się męczyć narzędziem Pióro (Pen Tool). Wystarczy użyć Różdżki
(Magie Wand Tool), zaznaczyć nią tło, aktywować skrót odpowiedzialny za inwersję [Shft]+[Ctrl]+[l], a następnie kliknąć prawym przyciskiem myszy na obszarze selekcji i wybrać opcję Utwórz ścieżkę roboczą (Make Work Path...).
Swobodne przekształcenie
Opcja Swobodnie przekształć (Free Transform) pozwala
nam nie tylko na zmianę rozmiaru obiektu czy stopnia jego
obrotu - przytrzymując klawisz [Ctrl] możemy modyfikować
każdy z rogów grafiki osobno, uzyskując jednocześnie przy
tym nowe możliwości transformacji.
Przekształcanie warstwy z napisem
Na warstwie z tekstem nie dokonamy pewnego typu
zmian. Oczywiście pewnego rodzaju rozwiązaniem jest Rasteryzacja (Rastehze), jednak wówczas istnieje ryzyko utraty jakości napisu przy jego powiększaniu.
Wyjściem z tej sytuacji jest zamiana tekstu na wektor za
pomocą polecenia Warstwa>Tekst>Konwertuj do kształtu
(Layer>Type>Convert to Shape).
o
O)
ra
-o
redaguje Magdalena Cyrczak
17
Tomasz Sarna
W ćwiczeniu tym nauczymy się wykor, stywania warstw korekcyjnych, masek, różni
filtrów w celu stworzenia, z kilku zupełn
odmiennych tematycznie zdjęć, surrealistycznej
- świetnie nadającej się na okładkę ksi
Pi©tr Pałka
UJ
•IM
OJ
Nowy dokument oraz dobór zdjęć
W naszym ćwiczeniu założyliśmy, że formatem książki będzie A4
toteż przygotujemy nowy dokument o wymiarach 210 na 297 mm,
rozdzielczości 300 dpi i białym tle.
Następnie tworzymy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw
warstw (Layer>New>Layer Set...) o nazwie background i przenosimy do niego zawartość dokumentu earth.jpg. Powstałe w ten sposób tło odpowiednio skalujemy [Cfr/]+[7].
Brakujące elementy fotografii dorabiamy używając narzędzia
Stempel (Clone Stamp Tool). Za pomocą warstwy dopasowania
Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Poziomy... (Layer>New
Adjustment Layer>Levels...) z parametrami: Poziomy wejścia (Input
Levels): 96; 0,60; 255 oraz Poziomy wyjścia (Output Levels): 0; 255
przyciemniamy tło.
Kolejno pod warstwą dopasowania tworzymy nową warstwę z trybem
przenikania Nakładka (Overlay) i wartością Krycia (Opacity): 28%.
Narysujemy na niej w prawym górnym rogu ilustracji cień (wykorzystujemy w tym celu pędzel o dużej, miękkiej i czarnej końcówce).
Ręka
Tworzymy nowy zestaw warstw o nazwie hand, umieszczamy go na
samej górze i przenosimy do niego zawartość dokumentu hand.jpg.
Rękę odpowiednio skalujemy i obracamy [Ctrl\+[T], a następnie wycinamy ją z tła. Do tego celu wykorzystamy maskę, którą aktywujemy poprzez kliknięcie lewym przyciskiem myszy na ikonę Utwórz
maskę warstwy (Add layermask). Malując po masce czarnym pędzlem ukrywamy zbędne tło.
Nad warstwą z wyselekcjonowaną ręką tworzymy dwie warstwy
dopasowania: Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Poziomy...
{Layer>New Adjustment Layer>Levels...) z zaznaczoną opcją
Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i parametrami: Poziomy wejścia (Input Levels): 0; 1,34; 229, Poziomy wyjścia (Output Levels): 0; 255 oraz Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Kolorselektywny... (Layer>NewAdjustment Layer>Selective
Color...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group
With Previous Layer) i parametrami takimi jak na rysunku.
Wieża
Tworzymy nowy zestaw warstw o nazwie tower, umieszczamy go
na samej górze i przenosimy do niego zawartość dokumentu tower.jpg. Wieżę wycinamy z obrazka (posłużymy się narzędziem
Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marquee Tool) oraz opcją
Zaznacz>Zakres koloru... (Select>Color Rangę...)), a następnie
odpowiednio ją skalujemy i obracamy [Ctrl]+[T\. Brakujące części
dachu uzupełnimy za pomocą narzędzia Stempel (Clone Stamp
Tool).
Kolejno dokonujemy deformacji używając Filtr>Zniekształć>Wirówka... (Filter>Distort>Twirl...) z wartością parametru Kąt (Angle): -25.
Warstwie z wieżą dodajemy maskę i przy jej pomocy odsłaniamy
palce.
Zajmiemy się teraz nałożeniem tekstury tła na dolną część wieży.
W tym celu zaznaczamy narzędziem Zaznaczanie prostokątne
(Rectangular Marquee Tool) wybrany fragment tła, kopiujemy go na
nową warstwę [Cfr"/]+[J] i odpowiednio skalujemy [Cfr/]+[7].
Nowo powstałej warstwie ustawiamy tryb przenikania Nakładka
(Overlay), umieszczamy ją nad warstwą z wieżą i aktywujemy na
niej [Cfr/]+[G]. Dodamy jej również maskę wypełnioną gradientem
z przejściem tonalnym koloru czarnego w biały (dzięki niej uzyskamy łagodne połączenie tekstury z oryginalnym murem, jak również
odsłonimy okno).
.psć
Ol
o
di
ro
"O
19
EFEKTY
Następnie tworzymy dwie warstwy dopasowania: Warstwa>Nowa
warstwa dopasowania>Poziomy... (Layer>New Adjustment Layer>Levels...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą
(Group With Previous Layer) i parametrami: Poziomy wejścia (Input
Levels): 51; 2,01; 255, Poziomy wyjścia (Output Levels): 0; 255
oraz Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Kolor selektywny...
(Layer>New Adjustment Layer>Selective Color...) z zaznaczoną
opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer)
i parametrami: Kolory (Colors): Neutralne (Neutrals), Cyjan (Cyan):
0, Magenta (Magenta): 15, Żółty (Yellow): 30, Czarny (Black): 0,
Metoda (Method): Bezwzględnie (Absolute).
Kolejno używając czarnego pędzla domalowujemy cień padający za
palcami i wieżą (na osobnej warstwie).
Okno
Analogicznie do wcześniejszych kroków umieszczamy w nowym
zestawie warstw (o nazwie window) zawartość pliku window.jpg.
Wycinamy okno z tła i odpowiednio je skalujemy oraz obracamy
[Ctrli+m
I tym razem stosujemy dobrze znane nam już warstwy dopasowania: Poziomy... (Levels...) z wartościami parametrów: Poziomy wejścia (Input Levels): 0; 0,63; 255, Poziomy wyjścia (Output Levels):
0; 255 oraz Kolor selektywny... (Selective Color...) z wartościami
parametrów podanymi na rysunku.
Kolejno tworzymy nową warstwę, umieszczamy ją na samej górze,
ustawiamy jej tryb przenikania Mnożenie (Multiply), wartość Krycia
(Opacity) zmniejszamy do 50% i miękkim pędzlem o czarnej końcówce rysujemy cień.
Tytuł
Tworzymy nowy zestaw warstw o nazwie f/f/e, umieszczamy go na
samej górze i przenosimy do niego przygotowany w programie do
grafiki wektorowej obrys tytułu (w naszym przypadku posłużyliśmy
się plikiem title.psd).
Następnie za pomocą narzędzia Zaznaczanie prostokątne
(Rectangular Marquee Tool) zaznaczamy fragment tła, kopiujemy
go, wklejamy na warstwę nad tytułem, skalujemy [Cfr/]+[7] w taki
sposób, żeby zakrywał napis i grupujemy [Cf/7]+[G].
Cień na warstwie z tytułem uzyskamy stosując polecenie
Warstwa>5tyl warstwy>Cień wewnętrzny... (Layer>Layer Style>
Inner Shadow...) z parametrami z rysunku.
Nazwisko autora wpisujemy jednolitym kolorem dobierając
odpowiedni font.
gs«l Ramka
q
Dl
(O
Ponad wszystkimi zestawami warstw tworzymy nową warstwę
dopasowania Poziomy... (Levels...) z wartościami parametrów:
Poziomy wejścia (Input Levels): 0; 1,11; 209, Poziomy wyjścia
(Output Levels): 0; 255.
Kolejno pod zestawem warstw title tworzymy nową warstwę, narzędziem Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marąuee Tool) określamy obszar ramki, dokonujemy inwersji [Shft]+[Ctrf]+[l] i powstałą
w ten sposób przestrzeń selekcji wypełniamy czarnym kolorem.
T3
Jak sami mogliście się przekonać, ze zdjęć zupełnie odbiegających,
różniących się od siebie tematyką, jakością i sposobem oświetlenia
można uzyskać interesującą ilustrację.
A wszystko to za sprawą Photoshopa i jego warstw korekcyjnych,
masek oraz narzędzi selekcji. •
20
EFEKTY
=Ł f_
r
Puzzle
- utóż swoje zdjęcia
(V)
60 min
film
Joanna Cymkiewicz
n
..
W poniższym ćwiczeniu zaprezentujemy metodę na stworzenie, z wybranego zdjęcia lub obrazu
graficznego, układanki tzw. puzzli. Jest to doskonały sposób na przedstawienie ilustracji w zabawnej i dość oryginalnej formie.
Ponadto będziemy mieli możliwość praktycznego wykorzystania autokształtów, o których istnieniu często zapominamy.
22
n
;
Ol
N
Obszar roboczy - przygotowanie
Najistotniejszym elementem tego ćwiczenia jest wybór odpowiedniego obrazka. W naszym przypadku skorzystaliśmy z jednego ze
zdjęć Royalty Free dołączonych do 3 numeru magazynu .psd.
Pracę rozpoczynamy od stworzenia nowego dokumentu o wymiarach 3508 na 2480 pikseli, z białym tłem i o rozdzielczości 300
dpi. Przenosimy do niego wcześniej wybrane zdjęcie i za pomocą
[Ctrl\+[T\ zmniejszymy jego wymiary - z uwagi na fakt, że wielkość
obszaru roboczego jest mniejsza od wymiarów fotografii. Następnie
wyłączamy widoczność warstwy ze zdjęciem (symbol oczka musi
być odznaczony).
Kształtujemy puzzle
Zmienimy kolor tła na inny niż biały (w naszym przypadku zdecydowaliśmy się na #4D6A80). Następnie tworzymy nową warstwę
[Shft~\+[Ctrl\+[N\ i umieszczamy ją na samej górze - przygotujemy
na niej pierwszy element układanki. W tym celu aktywujemy narzędzie Kształt własny (Custom Shape Tool) i wybieramy jeden z czterech dostępnych kształtów puzzli.
Mając zaznaczoną opcję Wypełnij piksele (Fill pixels) oraz ustawiony biały kolor narzędzia rysujemy dany obiekt (przytrzymując klawisz [Shft] sprawimy, że będzie on proporcjonalny). W identyczny
sposób przygotowujemy jeszcze 3 szablony, wzory puzzli (każdy
z nich musi mieścić się na osobnej warstwie). Pamiętajmy również
o zachowaniu ich proporcjonalnej wielkości w stosunku do pierwszego elementu.
Pierwsze kroki
Przystępujemy do modelowania planszy. Ustawiamy cztery puzzle tak, żeby w środku ilustracji powstała pusta przestrzeń imitująca brakujący element. Tworzymy nowy zestaw warstw
Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...), nazywamy go parti i umieszczamy w nim wszystkie warstwy z wzorami puzzli. Następnie klikamy na nim prawym przyciskiem myszy
i wybieramy opcję Powiel zestaw warstw... (Duplicate Layer Set...).
Duplikatowi nadajemy nazwę part2.
Wyłączamy widoczność pierwszego zestawu warstw (znajdujący
się przy nim symbol oczka musi być odznaczony), natomiast drugi
o nazwie part2 spłaszczamy (łączymy ze sobą wszystkie znajdujące się w nim warstwy [Cf/7]+[£]).
Kolejno wybieramy Różdżkę (Magie Wand Tool), zaznaczamy nią
pusty obszar znajdujący się między puzzlami, tworzymy nową warstwę [Shff\+[Ctrl]+[N\ i wypełniamy znajdujący się na niej obszar
selekcji białym kolorem. Powstały w ten sposób nowy wzór puzzla przenosimy do zestawu warstw parti (zestaw warstw part2 możemy usunąć).
e
ES
Powielanie
Sprawdźmy czy wszystkie puzzle są koloru białego i czy każdy
z nich znajduje się na osobnej warstwie. Gdy powyższy warunek
jest spełniony, to możemy przystąpić do dalszej pracy - zapełnienia
obszaru ilustracji puzzlami.
Zestaw warstw o nazwie parti będzie naszym elementem bazowym. Zasada postępowania, którą będziemy się kierować jest niemal identyczna do tej z kroku trzeciego. Jedyną różnicą jest to, że
oprócz pojedynczych puzzli będziemy również duplikować zestawy
Inuge
Layer
Satett
Fl
o
ro
T3
I/)
23
EFEKTY
warstw (jeden z nich możemy obrócić o 90 stopni w dowolną stronę
- urozmaici to kompozycję). Pamiętajmy o tym, żeby wszystkie elementy stykały się ze sobą.
Efekt przezroczystości
Zaznaczamy dowolną warstwę, zmieniamy jej tryb przenikania na
Ciemniej (Darken) i używamy na niej Warstwa>Styl warstwy>Faza
i płaskorzeźba... (Layer>Layer Style>Bevel and Emboss...) z następującymi wartościami poszczególnych opcji:
— Styl (Style): Faza wewnętrzna (Inner Bevel)
— Technika (Technique): Wygładzanie (Smooth)
-Głębia (Depth): 100%
— Kierunek (Direction): Do góry (Up)
— Wielkość (S/że): 13
— Zmiękczanie (Soften): 7
Kolejno klikamy na niej prawym klawiszem myszy, aktywujemy
Kopiuj styl warstwy (Copy Layer Style) i tak skopiowany styl wklejamy na pozostałe warstwy Wklej styl warstwy (Pastę Layer Style).
Żeby przyspieszyć pracę możemy połączyć ze sobą wszystkie warstwy symbolem łańcucha, a następnie tylko na jednej z nich użyć polecenia Wklej efekty do połączonych (Pastę Layer Style to Linked).
Ostatnią czynnością w tym kroku będzie przywrócenie widoczność
warstwy ze zdjęciem (musi się ona znajdować na samym dole).
Wypełnienia
W celu pozbycia się wystających kawałków puzzli lub ubytków powstałych na skutek nierówności elementów musimy zaznaczyć warstwę z fotografią i narzędziem Różdżka (Magie Wand Tool) dokonać
selekcji jej zewnętrznej części. Wystarczy teraz, że z wciśniętym
klawiszem [Ctrl] klikniemy na dany element układanki, a następnie
użyjemy [Delete] i wszystko to co znajduje się w obrębie zaznaczenia zostanie usunięte.
Jeżeli po skasowaniu niepotrzebnych elementów pozostały puste
przestrzenie na brzegach układanki, to w takim wypadku stosujemy
[Shft]+[Ctrl\+[l] i na nowej warstwie „odwrócony" obszar selekcji wypełniamy kolorem białym.
Architektura układu
O)
o
Ć)
ra
T3
tn
q_
5
g
24
Ostatni etap naszego ćwiczenia, to urozmaicenie grafiki o rozrzucone puzzle. Żeby tego dokonać musimy narzędziem Różdżka (Magie
Wand Tool) zaznaczyć wybrany element, a następnie przejść na
warstwę z fotografią, kliknąć prawym klawiszem myszy na obszarze
selekcji i wybrać opcję Warstwa przez kopiowanie (Layer via Copy).
Tworzymy tym samym nową warstwę o kształcie naszego zaznaczenia. Stosujemy na niej Warstwa>Styl warstwy>Faza i płaskorzeźba... (Layer>Layer Style>Bevel and Emboss...) z identycznymi wartościami poszczególnych opcji jak miało to miejsce w kroku 5
(tryb przenikania tej warstwy ustawiamy na Zwykły (Norma!)).
Element układanki z którego pobieraliśmy zaznaczenie ukrywamy.
Analogicznie obchodzimy się z resztą wybranych przez nas puzzli rozmieszczamy je w dowolny sposób.
Efekt puzzli nie jest ćwiczeniem prostym, jednakże nie należy się
przerażać ilością wykonywanych przy nim czynności. Czas poświęcony na jego wykonanie z pewnością zrekompensuje nam efekt
końcowy, który będziemy mogli wykorzystać na różne sposoby. •
psd
OJ
Efekty fotograficzne -
jak je uzyskać w Photoshopie
Artur Kubieniec
Krzywe najczęściej stosuje się do korekcji zdjęć, jednak innym ich zastosowaniem jest
uzyskiwanie różnego rodzaju efektów (podobnych do tych wykonywanych tradycyjnymi
metodami fotograficznymi). Aby uzyskać, jakiś fotograficzny efekt (tradycyjną metodą)
należny spędzić mnóstwo czasu w ciemni i posiadać dużą wiedzę praktyczną. My jednak
w kwestii fotograficznych efektów wykorzystamy możliwości Photoshopa - pozwoli nam to
zaoszczędzić czas i żmudną robotę.
HIGH-KEY
Zastosowania krzywych daje nam możliwość uzyskania fotografii w stylu High-key
i Low-key. Wystarczy odpowiednia edycja
linii odniesienia.
Techniki te polegają na przesunięciu
głównego tonu znajdującego się w okolicy środka naszej fotografii. Najlepsze tego typu efekty uzyskuje się na fotografiach
o niewielkim kontraście barw lub czarno nia>Krzywe (Layer>New Adjustments Layer>Curves). W wyświetlonym oknie diabiałych.
W przypadku techniki High-key musi- logowym Nowa warstwa (New Layer) akmy tak edytować linię odniesienia w oknie ceptujemy [OK]. Za pomocą linii odniedialogowym Krzywe (Curves), aby jak naj- sienia uwypuklamy światła na fotografii.
więcej pozbyć się miejsc czarnych, jeżeli Jeżeli jesteśmy w stanie zaakceptować naedytujemy obraz kolorowy lub modyfiko- sze ustawienia, klikamy [OK] w oknie diawać czernie do ciemnej szarości - w przy- logowym Krzywe (Curves) i spłaszczapadku fotografii czarno białej. Krótko mó- my obrazek wybierając z menu Warstwa>
wiąc technika High-key polega na wykona- Spłaszcz obrazek {Layer>Flaten Image).
niu zdjęcia w jasnej tonacji pełnego światła i pustej przestrzeni. Dokonujemy tego
Za każdym razem chcąc zastosować
uzyskując jak największą ilości tonów ja- Krzywą (Curves) na naszym obrazku zasnych.
uważymy, że jej linia odniesienia przebieMy oczywiście zdjęcia imitujące tą tech- ga pod kątem 45 stopni, niezależnie od tenikę fotografii uzyskamy za pomocą krzy- go, jaki będzie nasz plik źródłowy. Linia odwych, ponieważ na naszym wyposażeniu niesienia służy do tego, aby poddawać ją
jest jedynie niedroga cyfrówka i nie posia- zmianie i za pomocą jej nachylenia uzydamy odpowiedniego sprzętu ani wiedzy, skać odpowiednie przebarwienie na obby wykonać taką fotografię metodą trady- razku. Zmiany tej dokonuje się za pomocą
cyjną.
odchyleń jej toru lub wyznaczeniu jej noOtwieramy obrazek i z menu wybiera- wego położenia.
my Warstwa>Nowa warstwa dopasowa-
t
E?
o
Dl
m
E
"O
V
v •*
25
EFEKTY
LOW-KEY
!
i f
i •/•
/
Input: 147
Output: 60
Technika
Low-key jest odwrotnością techniki High-key (zdjęcie wykonane tą techniką będzie w ciemnej tonacji).
W tym przypadku edytujemy linię odniesienia w taki sposób, aby na naszej fotografii miejsca szare i ciemne uzyskały kolor czarny, a miejsca najjaśniejsze kolor jasnej szarości.
Stosujemy te same polecenia, co w technice High-key. Jedyną różnicąjest uwypu-
EFEKT SABATTIERA
Innym sposobem działania krzywych Adjustments Layer>Curves). Za pomona naszą fotografię możemy uzyskać tzw. cą linii odniesienia zmieniamy wygląd naEfekt Sabattiera. Polega on na odwróceniu szej fotografii imitując żądany efekt. Jewartości tonalnych naszej fotografii w sku- żeli jesteśmy w stanie zaakceptować natek skrajnego prześwietlenia, które nazy- sze ustawienia, klikamy [OK] w oknie diawamy pseudosolaryzacją lub w niektórych logowym Krzywe (Curves) i spłaszczamy
źródłach solaryzacją. Tradycyjną metodą obrazek.
efekt ten uzyskuje się poprzez poddanie
częściowo wywołanej odbitki działaniu jasnego światła odwracając niektóre wartości tonalne. Uzyskanie takiego efektu jest
bardzo czasochłonne. My oczywiście wykonamy ten efekt stosując narzędzie Krzywe, które udostępnia nam Photoshop. Nazwa efektu pochodzi od francuskiego naukowca Armanda Sabattiera, który swego
czasu opisał sposób wykonania tej techniki metodą tradycyjną.
Z menu wybieramy Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Krzywe (Layer>new
/
!
o
ś
/
£
Input: J176
Output: \W1
26
,••• y
0Prevlew
SJ'
klenie cieni a nie świateł - poprzez odpowiednie edytowanie linii odniesienia.
dl
CROSSOWANIE
Kolejną zaletą obróbki cyfrowej przy pomocy krzywych jest możliwość uzyskania
techniki Crossowej. Metoda tradycyjna polega na wywołaniu w chemii slajdów do negatywów, czyli tzw. proces E-6 w procesie
C-41 i na odwrót. Proces ten jest odwracalny i najczęściej korzystają z niego punkty
usługowe, choć ma również zastosowania
w warunkach domowych. Efektem tej techniki jest przesunięcie kolorów oraz inne naświetlenie zdjęcia
Proces E-6 służy do wywoływania slajdów barwnych natomiast proces C-41 służy do wywoływania barwnych negatywów.
Nam oczywiście dużo łatwiej będzie prze- manipulując na każdym z dostępnych kaprowadzić ten proces na cyfrowych foto- nałów, zmieniając odpowiednio linię odniesienia.
grafiach.
Z menu wybieramy Warstwa>Nowa warJeżeli chodzi o takie zdjęcia to najlepszym sposobem na uzyskanie Techniki stwa dopasowania>Krzywe (Layer>New
Crossowej jest manipulowanie krzywymi Adjustments Layer>Curves). W wyświetlonym oknie dialogowym Nowa warstwa
na każdym z barwnych kanałów.
Pierwszym przykładem będzie efekt (New Layer) klikamy [OK]. W oknie dialozbliżony do procesu fotograficznego E-6, gowym Krzywe (Cun/es) wybieramy kolejno
czyli wywołaniem slajdów jak negatywów. kanały Czerwony (Red), Zielony (Green),
Po zastosowaniu takiej techniki fotogra- Niebieski (Blue) i stosujemy na nich różne
fia nasza charakteryzować się będzie kon- Krzywe tak, aby na koniec po zmianie Krzytrastem i na ogół niebiesko-zielonym prze- wej kanału RGB uzyskać zadowalający
barwieniem. My zastosujemy ten efekt efekt niebiesko-zielonego przebarwienia.
II
o
\AAA
Drugim przykładem będzie efekt zbliżo- Zielony (Green), Niebieski (Blue) i stosuny do procesu C-41, czyli wywołanie nega- jemy na nich różne krzywe tak, aby na kotywów jak slajdów. Typowym odcieniem fo- niec po zmianie krzywej kanału RGB uzytografii po zastosowaniu obróbki crossowej skać zadowalający efekt żółto-zielonego
w procesie C-41, jest efekt żółto-zielonego przebarwienia.
przebarwienia.
Zmienione parametry linii odniesienia
W naszym przykładzie zastosowali- w oknie dialogowym Krzywe służąjedynie
śmy różne krzywe do każdego z kanału jako wskazówka, ponieważ na każdej innej
barwnego. Z menu wybieramy Warstwa> fotografii będziemy je edytowali zgodnie
Nowa
warstwa dopasowania>Krzywe z własnym gustem.
(Layer>New Adjustments Layer>Curves).
Każde efekty, które stosujemy na naW oknie dialogowym Krzywe (Curves) wy- szych fotografiach za pomocą narzędzia
bieramy kolejno kanały Czerwony (Red), Krzywe (Curves) możemy zapisać i za-
stosować na innym obrazku. Służy do tego zakładka Zapisz (Save). W przypadku
potrzeby zastosowania tych ustawień na
innej fotografii klikamy na zakładkę Wczytaj (Load).
Jak widzicie nie potrzeba profesjonalnego sprzętu, żeby uzyskać efekty specjalne na zdjęciach, wystarczy zwykła fotografia w postaci cyfrowej, program do jej
obróbki i trochę informacji, które są zawarte w artykule, a będziecie w stanie przerabiać swoje zdjęcia, tak żeby były jeszcze
ciekawsze. •
ramei fan
¥
i/f
27
(V)
20 min
Szklana kula
film
Tomasz Piotrowski
"/ tutorialu tyg. za o "•:<>. r.ri_r-.'tn/ iA--'-j -.•••< sposób wycrâcl? ^0fane] '<><>','.<. '^-i.r.j '.rguâ wydaje się
..;•";"-.'•••.. ---i" 1 '•/••/:.•<.•-> i ;i---.' i -o r .wf.. ; c się że forma ta
ol:J 1.0z '.,.- -".z: ; :svCv->yu e^rdentem w róż-ar/' i?'*f.-hJrr•_->. /•'_•,.•'.-=•;•.< f:.1h będziecie mogli
symbole
J*
i onrc-:j.':i
Kulki takie nadają się do wykorzystania zarówno w grafice na potrzeby druku jak i przy tworzeniu stron WWW. Mało tego - wcale nie
musimy ograniczać się do okręgu, ale efekt ten stosować z powodzeniem do wszelkich - nawet bardziej skomplikowanych kształtów.
A oto poszczególne etapy wykonania takiej kulki:
Pierwsze koło
Zaczynamy oczywiście od utworzenia nowego dokumentu. Warto
zrobić kulkę nieco większą niż w danej chwili potrzebujemy, my
stworzymy obrazek o wielkości 3543 na 3543 pikseli, 72 dpi, kolor tła - biały.
Kolejno dodajemy nową warstwę i nadajemy jej nazwę white circle. Z palety Narzędzia (Tools) wybieramy Zaznaczenie eliptyczne
(Elliptical Marąuee Tool) i przytrzymując klawisz [Shift] rysujmy duże koło, tak by wypełniło większą część obrazka. Zapisujemy to
zaznaczenie za pomocą komendy Zaznacz>Zapisz zaznaczenie
(Select>Save selection). Możemy nazywać je - circle.
Za pomocą Wiadra z farbą (Paint Bucket Tool) „wylewamy" biały kolor na zaznaczenie.
Narodziny kuli
Tworzymy nową warstwę, nazywamy ją dla odmiany circle i korzystając z wciąż istniejącego zaznaczenia wypełniamy je gradientem
dwóch barw - #29458E oraz #9FD6D7.
Wtrącę ogólną uwagę dotyczącą doboru barw - należy pamiętać,
aby na górze zaznaczonego okręgu znalazł się kolor ciemniejszy,
a na dole jaśniejszy. Same barwy mogą być w zasadzie dowolne,
ale powinny do siebie pasować - przejście czerwieni w zieleń na
pewno nie będzie wyglądać dobrze. My użyliśmy niebieskości, ale
można zastosować bardziej odbiegające od siebie barwy. Nie bójcie się wielokrotnie dobierać do siebie kolorów - aż do momentu,
gdy będziecie pewni, że do siebie pasują. Im gradient będzie wyraźniejszy tym forma potem będzie bardziej pękata. Im bardziej płynne
przejście jednej barwy w drugą- tym forma będzie bardziej płaska.
Mając wciąż aktywne zaznaczenie, obejmujące rysunek koła, na
warstwie circle stosujemy filtr Rozmycie gaussowskie (Gaussian
Biur). Wielkość promienia rozmycia ustawiamy na wyczucie - cho-
dzi o to, aby uzyskać efekt kulistości. Jeśli chcemy uzyskać formę
bardziej spłaszczoną, to stosujemy mniejsze rozmycie, jeśli idealnej kuli - większe. W naszym przypadku zastosowaliśmy największe rozmycie. Działanie tego filtra zależy od wielkości obrazka - im
większy - tym jest słabsze, dlatego też czasami trzeba powtórzyć
jego działanie. Używamy więc skrótu [Cf/7]+[F] i jeszcze raz rozmywamy zaznaczony obszar koła.
Mocny poblask
Zajmijmy się teraz odblaskiem, jaki powstaje na szklanej powierzchni, gdy pada na nią światło z góry. Używamy skrótu [Ctrl]+[D], który zlikwiduje zaznaczenie, jednak mamy je zapisane (przyda się
wkrótce).
Tworzymy nową warstwę i nazywamy ją glow. Za pomocą
Zaznaczania eliptycznego (Elliptical Marquee Tool) i tym razem bez
[Shft] rysujemy małą elipsę u góry kuli. Im elipsa będzie bardziej
przypominała okrąg, tym „kulka" będzie wydawała się bardziej pękata. Jeśli chcemy, aby przypominała kształtami płaską pigułkę należy narysować bardziej spłaszczoną elipsę.
Za pomocą Wiadra z farbą (Paint Bucket Tool) wypełniamy zaznaczenie kolorem białym (na warstwie glow). Wyłączamy zaznaczenie za pomocą skrótu [Ctr[\+[D] i robimy kopię warstwy glow.
Przenosimy ją pod warstwę z której powstała i zmniejszamy jej
Krycie (Opacity) do 0%.
Teraz uwaga - klikamy w warstwę na samej górze (glow) i łączymy ją z warstwąglowjzopy, następnie klikamy na samym dole palety Warstwy (Layers) w ikonkę Utwórz maskę warstwy (Add layer mask). Następnie wybieramy narzędzie Gradient (Gradient Tool)
i rysujemy gradient zaczynając pod białą elipsą, a kończąc niewiele
nad nią (oczywiście będąc na warstwie glow). Używamy liniowego
gradientu (Linear gradient), a linia pomocnicza, która pokazuje nam
kierunek gradientu musi być idealnie pionowa - w tyn celu używamy klawisza [Shft].
Wyrazistość odbicia światła można regulować kryciem warstwy
(Opacity).
Q
HH-
Subtelny efekt mgiełki
Światło, które wpadło z góry, a które częściowo zostało odbite
tworzy elipsę - przechodzi przez naszą szklaną kulkę i odbijając się
od jej dna rozprasza się tworząc małą mgiełkę.
Jak ją wykonać? - można rozmaitymi sposobami. My spróbujmy
wykonać ją w przedstawiony poniżej sposób.
Tworzymy nową warstwę i nazywamy ją mist. Za pomocą
Zaznaczenia eliptycznego zaznaczamy dość dużą elipsę u dołu naszej kulki. Po wypełnieniu kolorem białym powinna mieć mniej więcej taki kształt jak na ilustracji. Zaznaczamy jeszcze jedną elipsę,
o wiele szerszą od poprzedniej i bardziej spłaszczoną, tak aby po
zaznaczeniu i wycięciu tego obszaru z elipsy wypełnionej białym kolorem powstał taki kształt jak na ilustracji obok.
Uaktywniamy warstwę white circle i wczytujemy wcześniej zapisane zaznaczenie - Zaznacz>Wczytaj zaznaczenie (Select>Load
Selection). To samo można uzyskać zaznaczając Różdżką (Magie
Wand Tool) białe koło, lub klikając na tą warstwę z [Ctrf\.
Przechodzimy na warstwę mist i mając zaznaczoną całą kulę uaktywniamy Rozmycie gaussowskie (Filter>Blur>Gaussian Biur) promień 120 pikseli. Ustawienie wielkości rozmycia powinno być takie, aby ta mgiełka nie była ani zbyt wyraźna, ani zbyt rozmyta, bo
w pierwszym przypadku będzie wydawać się, że nie pasuje do całości, a w drugim w ogóle nie będzie widoczna.
s
q
di
ro
-o/i
29
EFEKTY
Cień pod szklaną kulką
Odznaczamy zaznaczenie [Cfrf]+[D], łączymy wszystkie warstwy
oprócz tła [Ctrl\+[E] i za pomocą narzędzia Przesunięcie (Move
tool) przesuwamy kulkę nieco do góry, tak aby mieć miejsce na
cień. Tworzymy nową warstwę - nad warstwą Background i nazywamy ją shadow. Za pomocą Zaznaczania eliptycznego (Elliptical
Marąuee Tool) zaznaczamy pod kulką małą elipsę. Jej kształt powinien być mniej więcej zbliżony do tego, jaki ma elipsa z warstwy
glow. Wypełniamy ją granatowym kolorem (np. #132551) - użyliśmy
granatu ponieważ nasza kulka jest niebieska i światło przechodzące
przez nią z góry nadaje podłożu pod nią nieco tej barwy.
Likwidujemy zaznaczenie [Cfrf]+[D] i stosujemy na tej warstwie
Rozmycie gaussowskie. Odpowiednio manipulując promieniem
rozmycia powinniśmy uzyskać zgrabnie rozmyty obraz, w naszym
przypadku stopień rozmycia wyniósł 60 pikseli. Od razu widać, że
cień jest za ciemny i nie wygląda za dobrze, dlatego zmniejszamy Krycie (Opacity) tej warstwy, tak aby całość wyglądała naturalnie np do 55 %.
Obrazki zatopione w szkle
Szklana kulka jest gotowa jednak mimo jej niewątpliwej urody
czegoś jej brakuje. Potrzebny jest jakiś obrazek, który moglibyśmy
umieścić w jej wnętrzu lub na powierzchni. Co to może być? właściwie wszystko byle byłby to proste i czytelne rzeczy. Do
wyboru mamy albo własne dzieła, albo najprościej - obrazki
dostępne w fontach czy clipartach
Dla przykładu wstawmy do szklanej kulki jakąś symboliczną
uśmiechniętą buźkę, którą bardzo łatwo można wykonać. Wystarczy
narysować dwie małe kulki np granatowego koloru, wyciąć z nich
trójkąciki i mamy już oczy, uśmiech można zrobić z półokręgu.
Tak przygotowaną buźkę umieszczamy między warstwą mist i circle. Dzięki temu przez częściowe zabielenie symbolu ową mgiełką uzyskamy wrażenie, że buźka jest rzeczywiście wewnątrz kuli lub, że jest naklejona na jej powierzchnię od środka. Nie umieściliśmy jej centralnie, więc trzeba ją wygiąć, aby obrazek był w miarę
zgodny z prawami perspektywy - Edycja>Przekształć>Zniekształć
(Edit>Transform>Distort). Przekształcamy buźkę do momentu aż
całość będzie ze sobą współgrała. Nie są to wielkie zmiany, ale niezbędne aby całość wyglądała prawidłowo.
Kolory kulki możemy zmienić w następujący sposób: Obrazek>Dopasuj>Barwa/Nasycenie (lmage>Adjustments>Hue/Saturation). Płynną modyfikację, nasycenia i jasności stosujemy mając oczywiście aktywną warstwę circle. Można też pobawić się za
pomocą innej metody: Obrazek>Dopasuj>Wymień Kolor (lmage>
Adjustments>Replace Color).
Na koniec jeszcze jedna sprawa - zmniejszamy przezroczystość
obrazka - przez to złudzenie zatopienia w szkle będzie pełniejsze.
O)
03
T3
/l
30
Właściwie trudno jest stworzyć dwie identyczne kulki — ale i po co?
Zachęcam do własnych modyfikacji. Czasem potrzebna będzie
nam bardziej płaska „pigułka" innym razem kolory będą musiały być
bledsze, aby ciemny rysunek wewnątrz kulki dostatecznie z nią kontrastował. Jak wspomniałem we wstępie ten prosty efekt nie ogranicza się tylko do okręgów. Można go stosować w wielu formach, których ilustracje zamieszczone są obok.
Obrazki umieszczone w kulkach mogą nam się przydać przy
tworzeniu przycisków do stron WWW lub jako samodzielne
elementy w projektach przeznaczonych do druku. Podstawową
zaletą takich form jest ich czytelność nawet przy małych rozmiarach
- mogą więc być uatrakcyjniającymi projekt detalami. O
5=
I
PORTFOLIO
twoja wizytówka w internecie
rżąc portfolio musimy wybrać jeden określony styl,
którym będziemy prezentować swoją osobę jak i stworzoprzez nas prace, a następnie wytrwale i konsekwentnie
iżać obraną przez nas drogą.
aidno jest się zdecydować między ascetycznym, monochromatycznym portfolio, modnym obecnie stylem retro czy
high-tech. Wybór jest naprawdę trudny, odwleka się czas
wykonania prezentacji i zwykle kończy się to tym, że „szewc
bez butów chodzi".
Niektórzy uważają to za syndrom braku czasu, a więc
synonim bardzo pracowitego, rozchwytywanego grafika.
W każdym razie warto poświęcić kilka wieczorów na stworzenie tej swoistego rodzaju wizytówki swoich umiejętności
- pamiętając o zasadzie raz, a dobrze.
Zwłaszcza, że w dzisiejszych czasach konkurencja jest
ogromna i posiadając własne portfolio zawsze będziemy
o krok przed tymi, którzy go nie mają.
Klienci stają się coraz bardziej wymagający i niecierpliwi, chcą jak najszybciej poznać i ocenić nasze dotychczasowe osiągnięcia, a co za tym idzie stwierdzić czy można
nam zaufać.
Magdalena Cyrczak
Dla każdego grafika niezbędną i oczywistą
rzeczą jest zaprojektowanie oraz stworzenie własnego portfolio. Obecnie najtańszą
i zarazem najbardziej popularną formą jego
prezentacji jest strona WWW. Czasy ciężkich
teczek pełnych prac przenoszonych od jednej
PORTFOLIO - DLACZEGO WARTO?
Najpierw należałoby pomyśleć o tym, jakie cele ma spełniać przyszłe portfolio.
Niewątpliwie ma w przejrzysty i czytelny sposób prezentować nasze dotychczasowe dokonania, ale musi również
pełnić funkcję reklamy naszej osoby, tego jacy jesteśmy.
Portfolio przede wszystkim służy do pozyskiwania nowych klientów, zatem należy wziąć pod uwagę fakt, że nasz
potencjalny zleceniodawca poświęci mu kilkanaście sekund, a następnie albo się nim zainteresuje i nawiąże z nami kontakt, albo zamknie okno przeglądarki.
do drugiej firmy dawno już odeszły do lamusa. Teraz po prostu podaje się adres witryny
internetowej, w której znajdują się nasze
najlepsze projekty.
o
Dl
-a
Portfolio niemieckiego projektanta- freelancera wykonane we Flashu, utrzymane w minimalistycznym stylu http://www.betak-design.de
psd
31
EFEKTY
Pamiętajmy, że bardzo ważny jest przekaz graficzny
(człowiek lepiej przyswaja informacje w postaci obrazu niż
suchego tekstu). W drodze do oryginalności i nieszablonowości nie zapominajmy także o elementarnej zasadzie, że
prostota, czytelność, przejrzystość jest kluczem do sukce-
TECHNIKA WYKONANIA
Komiksowe portfolio
(Flash) londy
http://www.stephenbliss.com
Stwórzmy więc stronę, która będzie przyciągała wzrok,
zawrzyjmy w niej jakąś myśl - pamiętajmy, że im bardziej
osobiście do tego podejdziemy tym większą siłę przekazu
będzie ona miała.
Prezentując prace pamiętajmy o zasadzie, że nie liczy się
ilość, a jakość przedstawianych grafik.
Zabiegajmy o to żeby po zakończonym projekcie klienci godzili się na umieszczenie jego podglądu, miniaturki na
naszej stronie - stanie się to bodźcem zachęcającym kolejne osoby do skorzystania z naszych usług.
O tym czy udało nam się stworzyć profesjonalne portfolio
spełniające nasze założenia przekonamy się po ilości otrzymanych zleceń.
JAK ZACZĄĆ?
Najpierw należy zastanowić się, jakie informacje chcemy
umieścić w naszym portfolio.
Pomyśleć o tym co sami chcielibyśmy znaleźć, zobaczyć
na takiej stronie gdybyśmy byli klientami, którzy raczej słabo orientują się w sprawach grafiki.
Opinie innych ludzi, znajomych będą w tej kwestii również
bardzo ważne i pomocne.
Warto podglądać portfolia innych osób, najlepiej te „z górnej półki" - znajdziemy je w portalach, które prowadzą rankingi stron WWW, np.:
• http://www.newwebpick.com,
http://internetvibes.net,
http://www.plasticpilots. com,
http://www.cwd.dk,
http://www.webesteem.pl.
Tutaj należy brać pod uwagę szybkość ładowania się
strony. W naszym interesie leży stworzenie takiej, która
będzie sprawnie się wczytywać, gdyż średni czas, jaki są
w stanie poświęcić ludzie na załadowanie się witryny wynosi ok. 15 sekund.
Pracę najlepiej rozpocząć od naszkicowania graficznego
układu, który zamierzamy stworzyć.
Nasz szkic nie musi być dokładny, najistotniejsze jest to,
żeby powstała koncepcja, wstępny plan według którego będziemy podejmować dalsze działania.
Pozwoli nam to na określenie wzajemnych relacji pomiędzy poszczególnymi elementami witryny.
Nie podlega zatem dyskusji fakt, że należy stworzyć wersję HTMLową naszego portfolio-jak najprostszą. Dla tych,
którzy są szczęśliwymi posiadaczami stałego łącza możemy zaprojektować stronę we Flashu, jednak tutaj należy być
bardzo ostrożnym.
Po pierwsze zastanówmy się czy taka wersja rzeczywiście jest nam niezbędna i czy wniesie coś nowego do wyglądu portfolio.
Ponadto należy zauważyć, że nie wszyscy internauci mają zainstalowany plugin do przeglądania flashowych animacji, toteż jeśli wykonasz portfolio wyłącznie przy użyciu technologii Flash, to zamkniesz dostęp do niego wielu
osobom (umieszczenie na stronie linku do odpowiedniego
piuginu wcale nie rozwiązuje problemu gdyż nie każdy ma
ochotę go ściągać).
Flash daje nieporównywalnie większe możliwości w tworzeniu interaktywnych prezentacji niż HTML, jednak nie należy go nadużywać - zwłaszcza jeżeli nie posługujemy się
nim zbyt swobodnie.
Strona wykonana jedynie przy użyciu języka HTML może
być również bardzo atrakcyjna.
W kwestii layoutu pamiętajmy o tym, żeby cała witryna
charakteryzowała się konsekwencją w układzie graficznym. Pozostawmy jakiś punkt odniesienia chociażby w postaci menu.
Wyeksponujmy rzeczy, które według nas są najistotniejsze, pamiętajmy jednak o tym, że nie da się skupić uwagi
oglądającego na wszystkim jednocześnie.
STRUKTURA PORTFOLIO
01
o
di
ro
•u
32
Zbierzmy wszystkie swoje prace i podzielmy je na grupy tematyczne np.: rysunek, grafika 2D, grafika 3D, logotypy, strony WWW. Nie zapomnijmy również o dziale „o mnie"
gdzie powinniśmy umieścić chociaż krótką wzmiankę na
swój temat: miejsce pobytu/pracy, wymienić programy, którymi umiemy się posługiwać etc.
Najistotniejszym z punktu widzenia funkcjonalności
i przeznaczenia portfolio będzie oczywiście dział „kontakt",
w którym przyszły klient znajdzie nasz e-mail oraz numer
telefonu.
ALTOIDS ALTOIDSCOM
Portfolio agencji interaktywnej WDDG, wykonane w HTMLu, w stylu retro
bllp-.llwww. wddg. com
Nawigacja na stronie internetowej jednej z agencji interaktywnych - prosta
i przejrzysta (DHTML) http://www.ceonex.com
Grafiki na pojedynczych podstronach nie powinny przekraczać objętościowo 40-50 kB (szybkie wczytywanie się
witryny jest sprawą priorytetową).
Najpopularniejszym sposobem prezentacji prac jest ich
przedstawienie w postaci miniaturek gdzie każda z nich pełni rolę odnośnika umożliwiającego obejrzenie danego projektu w powiększeniu.
Decydując się na umieszczenie dźwięków na naszej stronie pamiętajmy o pozostawieniu oglądającemu możliwości
ich wyłączenia.
Nasza strona bez względu na swoje wymiary musi się
poprawnie wyświetlać w standardowych rozdzielczościach
ekranowych (800x600 oraz 1024x768). Warto ją również
przetestować pod najpopularniejszymi przeglądarkami internetowymi: Internet Explorerem, Netscape Navigatorem,
Mozillą czy Operą.
NAWIGACJA
Istotnym, jeśli nie najistotniejszym elementem tego rodzaju witryny jest przejrzysta nawigacja. Dotyczy to wszystkich
jej stron, również tych, które nie pełniąfunkcji portfolio.
Przy nazewnictwie linków mamy pełną swobodę, ale
niech ich nazwy chociaż w minimalnym stopniu kojarzą się
z rzeczami do których one się odnoszą.
Jest to szczególnie istotne gdyż nasze portfolio ma na
celu zdobycie klientów, którzy z reguły chcą w jak najkrótszym czasie dotrzeć do potrzebnych im informacji - w tym
przypadku zapoznać się z naszymi pracami i podjąć decyzję o ewentualnej współpracy.
W kwestii umiejscowienia menu mamy również zupełną
dowolność.
Bardzo przejrzysta i przyjemna dla oka wykonana we Flashu prezentacja
prac studia graficznego http://www.organicfields.net
Może się ono znajdować: na górze, na dole, po prawej
lub lewej stronie - najważniejsze jest to, żeby odwiedzający
mógł je łatwo znaleźć.
Powinniśmy zapewnić taką nawigację, by gość zawsze
wiedział, w której części witryny się znajduje, jak wrócić na
stronę główną oraz które rzeczy już widział.
Jeżeli w portfolio wykorzystujemy ikonki do nawigacji, to
stosujmy przejrzystą, jednoznaczną symbolikę i nie zmuszajmy użytkowników do zgadywania co kryje się pod danym obrazkiem.
Ponadto dobrze jest oprócz obrazków zamieścić również
aktywne odnośniki w postaci tekstu.
Modernizacja portfolio poprzez dodawanie nowych informacji i prac jest równie istotna jak samo jego stworzenie.
Zatem aktualizujmy naszą stronę systematycznie.
Dobrym rozwiązaniem jest zamieszczanie daty ostatniej
modyfikacji. Możemy się również pokusić o stworzenie oddzielnej podstrony, na której będziemy umieszczać nowości
i informacje o aktualnych realizacjach. W ten sposób klienci
będą widzieli, że coś się dzieje, że jest zapotrzebowanie na
nasze prace i chętniej będą odwiedzać naszą stronę.
Proste i przejrzyste portfolio
projektanta - freelancera z USA
http://www. happykreg. com
(HTML)
POKAŻ INNYM, ŻE JESTEŚ
Przede wszystkim po umieszczeniu strony na serwerze powinniśmy zgłoś ją do najpopularniejszych wyszukiwarek internetowych: Google {www.google.com), AltaVista (www.altavista.com), Lycos (www.lycos.com), HotBot
(www.hotbot.com).
Ponadto dodajmy ją do katalogów portali: www.wp.pl,
www.onet.pl, www.yahoo.com.
Jeśli znajdziemy serwisy odpowiadające tematycznie
naszemu portfolio, to zaproponujmy mu wymianę linków
lub banerów.
Nie zapomnijmy również o wyrobieniu sobie wizytówki
i wręczaniu jej na spotkaniach z klientami - podkreśli ona
nasze profesjonalne podejście do zleceniodawcy i pracy.
Zamieszczajmy nasz adres internetowy na wszystkich
materiałach, które przekazujemy klientom, w ten sposób
zostanie on łatwiej przez nich zapamiętany.
ET
o
ra
E
X
33
POLSKI PRODUCENT OPROGRAMOWANIA KOMPUTEROWEGO
SOFTWARE
NAJLEPSZA W POLSCE I EUROPIE
POLSKA PRZEGLĄDARKA GRAFICZNA
FotoOffice 2
[139,01 złl
Tytu! LIDER RYNKU 2004
Ml FotoOfficeJJ
• FotoOffice 2 - produkt nominowany do Godła
„Teraz Polska 2004" w XIV Edycji Konkursu
• Obsługuje ponad 50 formatów
-~
w tym '. jpg2000
/£«m*
•Tworzy prezentacje multimedialne
;^ i
• Wysyła zdjęcia e-mailem
• Wyszukuje zdjęcia wg kryteriów
•Obsłu9Uje nagrywarki CD i DVD
;
• Edytuje wybrane zdjęcia
v :
(korekta czerwonych oczu)
•Buduje albumy zdjęć
•Tworzy albumy w formacie HTML
• Pobiera zdjęcia z aparatów cyfrowych,
skanerów, Internetu oraz nośników danych
• Drukuje zdjęcia w dowolnym formacie
Oczywiście podczas wybierania adresu witryny liczy się
praktyczne podejście do sprawy - nie warto nazywać strony np.: www.pelnanazwafirmy.pl albo www.imieinazwisko.com, gdyż niewiele osób zapamięta tak długi adres.
Lepiej jest nadać krótką nazwę - samo nazwisko (o ile
nie jest zbyt popularne), pseudonim artystyczny lub skrót
nazwy firmy.
W celu zachęcenia internautów do częstego odwiedzania
naszej witryny możemy umieścić dział „Download", z którego goście będą mogli pobrać pliki związane z tematyką
naszej strony, np. tapety (każda z grafik będzie oczywiście
opatrzona naszym adresem internetowym).
www.gdata.pl
AntiVirenKit
InternetSecurity
WYRÓŻNIENIA ZA TECHNOLOGIĘ
PODWÓJNEGO 8KANOWAm^j'rfsSi"'>:.""'"
PRZYZNANE DLA AVK 2004 - ^ Ą ^ A ^
t
|virusB *»*'1
AndYraiKit
PAKIET PROGRAMÓW DO KOMPLEKSOWEJ
OCHRONY PRZED ZAGROŻENIAMI
Z INTERNETU
CHRONI PRZED WIRUSAMI, HAKERAMI. SPAMEM ITP.
Pakiet zawiera:
AntiVirenKit 2004 Professionai
• 100%-owa ochrona przed wirusami
•Wielokrotnie nagradzana technologia
podwójnego skanowania
Personal Firewall
•chroni przed wszelkimi atakami z zewnątrz
• kontroluje wychodzące i przychodzące
połączenia
•alarmuje o nieznanych połączeniach
• posiada pięć gotowych schematów
bezpieczeństwa
AntiSpamKit professionai
• współpracuje z dowolnym programem
pocztowym
• nieomylne wykrywanie spamu
• samouczący się filtr treści
•czarne listy domen i adresów mailowyeh
• własne ustawienia blokowania wiadomości
• indywidualne podejście do każdej wiadomości
WebFilter
•blokowanie banerów reklamowych, okien Popup,
animacji Flash
• usuwanie tymczasowych plików internetowych
(Cooktes, pliki Cache, Historia, itp.)
• plugin dla programu lnternet£xploi
• listy blokowanych stron
•funkcje statystyczne
www.gdata.pl
ibpSecret NxG
Prosta nawigacja w postaci jpegów z napisami w moim portfolio (użycie
niestandardowej czcionki zmusiło mnie do wstawienia napisów w postaci
obrazków) http://www.cyrczak.tk
KOŃCOWE PORADY:
Dokładnie sprawdźmy czy na naszej stronie nie ma błędów ortograficznych.
Portfolio tworzymy dla innych, zadbajmy więc o to, żeby
oglądający byli z niego zadowoleni.
Unikajmy niepotrzebnych gadżetów i wodotrysków - nie
każda przeglądarka poprawnie je wyświetla.
Wystrzegajmy się umieszczania podstron z napisem
„W trakcie budowy".
Nie bądźmy przesadnie skromni, chwalmy się swoimi
osiągnięciami!
Nie ma jednego, uniwersalnego przepisu na przygotowanie dobrego portfolio. Wykorzystajmy zatem wszystkie swoje umiejętności do stworzenia spójnej całości, która podkreśli nasz styl. Sposobów autoprezentacji jest tyle ilu prezentujących, najważniejsze jest to, żeby zawsze być sobą! •
NAJLEPSZY W POLSCE I EUROPIE
PROGRAM DO ZABEZPIECZANIA DANYCH
244,- zł
. cena brutto
NAGRODY PRZYZNANE
12.05.2004
program TopSecret
ZASTOSOWAŃ
oprogramowania
f ,-,
• Szyfrowanie poczty elektronicznej
•Zabezpieczenie danych w razie kradzieży
lub włamania przez Internet
•Jedyny polski Sejf Wirtualny, który działa
na zasadzie sejfu wmurowanego w ścianę
*G DATA Software Sp. z o.o. w Szczecinku
nie ponosi odpowiedzialności za używanie
programu TopSecret Next Generation
;.
do ukrywania w komputerach
:
nielegalnego (pirackiego) oprogramowania:;
nrr<ri UC entów polskich i zagranicznych.
TOWNTACHTHlPERBfARf
. DATA Software
Sp. z o.o.
ul. 28 Lutego 2
78-400 Szczecinek
tel.+48 94 372 96 50
fax:+48 94 372 96 59/60
e-mail: [email protected]
[email protected]
http://www.gdata.pl
Najprostsze menu, zwykłe linki tekstowe - proste, a jednak atrakcyjne http://www. hassell. com. au
Maciej Frolow
Programy do grafiki 3D mają olbrzymie możliwości i mogłoby
się wydawać, że można przy ich pomocy stworzyć niemal
wszystko. Czasami jednak nakład włożonej pracy nie jest
współmierny do uzyskanego wyniku.
Zwłaszcza, że w wielu przypadkach można za pomocą Photoshopa osiągnąć identyczny efekt w dużo krótszym czasie.
W ćwiczeniu tym zaprezentujemy użycie wyżej wspomnianego programu do rozbudowania, wizualnego wzbogacenia
ilustracji, której elementy składowe zostały wygenerowane
w programie do grafiki 3D o nazwie Lightwave.
Rozbudowanie kompozycji
Otwieramy plik clock_A.tif [Ctrl]+[O] - główny element naszego zegara. Następnie tworzymy nową warstwę [Shft]+[Cłr[\+[N], którą wypełniamy dowolnym kolorem (w naszym przypadku RGB: [149; 149;
149]) i umieszczamy ją na samym spodzie. Kolejno duplikujemy warstwę z mechanizmem [Cfr/]+[J], wyłączamy widoczność kopii (odznaczamy symbol oczka) i pracując na oryginale usuwamy wskazówki zegara, obracamy go o 180 stopni - Edycja>Przekształć>Obróć
180 (Edit>Transform>Rotate 180) i powiększamy o 25% - Edycja>
Przekształć>Skaluj (Edit>Transform>Scale). Następnie używamy
Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 15 pikseli - w celu
zasymulowania głębi ostrości. Po tej operacji przywracamy widoczność kopii warstwy z zegarem.
Elementy mechanizmu
Otwieramy pliki: clock_B.tif oraz clock_C.tif i przenosimy ich zawartość do naszej kompozycji. Nowo dodane komponenty rozmieszczamy według uznania, starając się jak najbardziej urozmaicić nimi grafikę. Analogicznie do wcześniejszego kroku zastosujemy
na poszczególnych elementach Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...). Warto eksperymentować
z różnymi wartościami parametru Promień (Radius) - dążąc do uzyskania interesującego efektu. W celu uatrakcyjnienia pracy możemy
również przenieść kilka elementów pod główny mechanizm.
Światło
Otwieramy plik clock_D.jpg i przenosimy jego zawartość do naszego projektu. Nowo powstałą w ten sposób warstwę umieszczamy na samej górze i ustawiamy jej tryb przenikania Mnożenie
odwrotności (Screen) - czarne elementy staną się przezroczyste. Następnie używamy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień
(Radius): 1, kopiujemy warstwę z tarczą zegara [Ctrl\+[J] i na duplikacie używamy ponownie Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...), ale tym razem ustawiamy wartość parametru Promień (Radius) na 10 pikseli.
Kolor światła
Nadajemy świetlistym tarczą zegara następujące kolory: niebieski
(niżej położonej) i delikatny fiolet (warstwie znajdującej się na samej górze), używając w tym celu [Ctrf]+[L/] z aktywną opcją Koloruj
(Colorize). Dzięki temu zabiegowi efekt światła stanie się wyraźniejszy i atrakcyjniejszy dla widza.
Powielamy wszystkie warstwy (poza ostatnio modyfikowanymi w tym kroku) posługując się skrótem klawiaturowym [Cfrf]+[J].
Kolejno na uzyskanych w ten sposób duplikatach używamy
. Filtr>Rozmycie>Rozmycie promieniste... (Filter>Blur>Radial Biur...)
z wartością parametrów: Wartość (Amount): 33, Metoda rozmycia
(Biur Method): Obrót (Spin), Jakość (Quality): Najlepsza (Best).
Zabieg ten zasymuluje wirowy ruch naszych mechanicznych elementów.
Następnie warstwy rozmieszczamy w taki sposób, żeby nad każdym duplikatem znajdowała się warstwa oryginalna.
Kosmetyka
Wycinamy wskazówki zegara i kopiujemy je na pierwszy plan, tak
aby promienie światła ich nie zakrywały.
EFEKTY
Powyższy zabieg możemy zastosować również w odniesieniu do innych drobnych elementów.
Następnie zaznaczamy narzędziem Lasso (Lasso Tool) wskazówkę zegara odpowiedzialną za minuty (posiada ona jasno niebieski element), kilkamy prawym klawiszem myszy na obszarze selekcji, wybieramy opcję Warstwa przez kopiowanie (Layer
via Copy) i na nowo utworzonej w ten sposób warstwie stosujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie promieniste... (Filter>Blur>Radial
Biur...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku - uzyskamy w ten sposób efekt poruszającej się smugi światła.
Kolejno duplikujemy tą warstwę [Ctrl\+[J] i na kopii dokonujemy kosmetycznych poprawek - wymazujemy dolną część wskazówki przy
pomocy narzędzia Gumka (Eraser Tool).
Tło
Otwieramy plik clock_E.jpg i przenosimy jego zawartość do naszej kompozycji. Uzyskaną w ten sposób warstwę z tłem umieszczamy na samym spodzie (utworzoną w kroku pierwszym warstwę z jednolitym, szarym wypełnieniem usuwamy). Kolejno
aktywujemy na niej Obrazek>Dopasuj>Krzywe... (lmage>Adjustments>Curves...), w celu zredukowania koloru czerwonego i zielonego (wartości poszczególnych parametrów zostały przedstawione na ilustracji).
Oczywiście tło należy również nieco przyciemnić, żeby bardziej
wyeksponować promienie światła. W naszym przypadfcu posłużyliśmy się opcją Obrazek>Dopasuj>Jasność/Kontrast... (lmage>
Adjustments>Bńghtness/Contrast...) z wartością parametrów: Jasność (Brightness): -17 oraz Kontrast (Contrast): -15.
Urozmaicenie tła
10 [MM*
tw
SikrM
- 3
r-
1
Flco™
_HS_J
p—
rm
CK
rcflBrw
1
Kopiujemy warstwę z głównym elementem zegara [Cfrf]+[J] (pozyskaliśmy go w kroku pierwszym z pliku clock_A.tif), przenosimy ją tuż nad warstwę z tłem, zmieniamy jej tryb przenikania na
Nakładka (Overlay) i powiększamy o 300% używając [Ctrl\+[T\.
Następnie aktywujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie...
(Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 20 pikseli.
Tryb przenikania Nakładka (Overlay) nadaje dużą intensywność
kolorom, warto więc przyciemnić i zmniejszyć saturację tła funkcją
[Cfrf]+[U], Jeżeli otrzymany efekt nadal nie jest dla nas satysfakcjonujący, to powinniśmy poeksperymentować z różnymi wartościami
parametru Krycie (Opacity) poszczególnych elementów.
Odblaski światła
q
cii
T3
Wyłączamy widoczność wszystkich warstw z elementami światła pochodzącego z tarczy zegara. Następnie aktywujemy opcję
Zaznacz>Zakres koloru... (Select>Color Rangę...), wybieramy najjaśniejszy obszar i zatwierdzamy nasz wybór przyciskiem [OK].
Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl\+[N], umieszczamy ją na samej górze i znajdujący się na niej obszar selekcji wypełniamy białym kolorem - Edycja>Wypełnij... (Edit>Fill...). Kolejno duplikujemy tą warstwę [Cfr/]+[J] i stosujemy na niej Filtr>Rozmycie>Porusz
enie... (Filter>Blur>Motion Biur...) z wartością parametru Odległość
(Distance): 30 oraz Kąt (Angle): -27.
Spłaszczymy całą grafikę Warstwa>Spłaszcz obrazek (Layer>
Flatten Image) i za pomocą krzywych [Ctrl\+[M\ lub balansu kolorów
[Ctrl]+[B] dobieramy najodpowiedniejszy (według naszego uznania)
odcień kolorystyczny dla naszej kompozycji. W naszym przypadku
złoto-zielony. ©
38
psć
EFEKTY
r
racja abstrakcyjna
jak to zrobić???
Łukasz Pabian
Tworzenie absbś&Fyjnych obrazów nie jest takie
mogło się wydawać. W ostatnim nu.psd przcdsiowiiiśmy Wam ogólne zasady
tworzenia „abstraktów", tym razem pokażemy krok
'po krokujśRFwykonać taką grafikę.
J?fe»w:*ze eierne;
Zęby zrobić grafikę abstrakcyjną najpierw musimy wygenerować
trójwymiarowe kształty w programie do grafiki 3D. W tym tutorialu
nie będziemy opisywać jak to się robi, bo jest to temat na osobny
artykuł. Wykorzystamy wcześniej przygotowane obiekty - wszystkie
potrzebne pliki znajdują się na płycie.
.^Zaczynamy od utworzenia dokumentu - format A4, 200 dpi, z białym tłem Przenosimy trójwymiarowe obiekty Layer 1 i Layer 2 do
dokumentu i ustawiamy tak jak na obrazku. Zaznaczamy warstwę
Layer 1 poprzez przytrzymanie klawisza [Ctrl] i kliknięcie na warstwie Na nowej waistwie (Layer3) zamalowujemy, pędzlem z miękką końcówką i czarnym kolorem, prześwit między warstwami Layer
*"* 7 i Layer 2. Następnie klikamy prawym przyciskiem myszy na warstwie Layer2 i wybieramy Opcje mieszania... (Blending Options...),
aby nadać warstwie cień (Drop Shadow). Ustawiamy takie wartości,
"H
ie są podane na obrazku poniżej.
Kolejno zaznaczamy obiekt z warstwy Layer 2 i na nowej warstwie
wypełniamy zaznaczony obszar kolorem RGB: [0, 217, 197] i zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Łagodne światło (Soft
Ugbt). Korzysfąfąc z tego samego zaznaczenia na nowej warstwie
j ^ z e ra€?aciemniamy obszar w miejscu, gdzie wcześniej mieli-
/ Layar Knocfes CM Drop Shadov
śmy prześwit, używając do tego dużego pędzla z miękką końcówką i czarnym kolorem.
Kolejne elementy kompozycji
Umieszczamy kolejny obiekt w dokumencie (Layer 6) w podobny
sposób, jak jest umieszczony na obrazku obok. Klikamy prawym
przyciskiem myszki na warstwie Layer 2, kopiujemy Styl warstwy
(Copy Layer Style) i wklejamy na nowo utworzoną warstwę, można
zwiększyć trochę wielkość cienia.
Następnie zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Ostre
światło (Hard Light). Kolejno powielamy tą warstwę, nadajemy jej
nazwę Layer 7, obracamy ją trochę w lewo i ustawiamy tak jak na
obrazku. Dzięki zastosowaniu sposobu przenikania Ostre światło
(Hard Light) uzyskaliśmy większy kontrast obiektów. Powielamy
jeszcze raz warstwę Layer 6, nadajemy jej nazwę Layer 8, przesuwamy ją w dół, obracamy trochę w lewo i zmieniamy sposób przenikania na Światło punktowe (Pin Light).
Zaznaczamy warstwę Layer 2, następnie klikamy na warstwy od 6
do 8 za każdym razem usuwając zaznaczony obszar [De/].
Budowanie kompozycji
Nanosimy kolejny obiekt - Layer 9, powiększamy go i ustawimy w prawej dolnej części obrazka. Następnie dodajemy cień, taki sam jak na warstwie Layer 8 i zmieniamy tryb przenikania warstwy na Wyłączenie (Exclusion). Zaznaczamy tą warstwę i kolejno
klikając na warstwy Layer 2 i Layer 4 usuwamy zaznaczony obszar.
Następnie zaznaczamy warstwy od 6 do 9 przytrzymując klawisze
[Ctrl] i [Shft] i klikając na poszczególne warstwy (przy kursorze po
zaznaczeniu pierwszej warstwy powinien pokazać się mały kwadrat z plusem w środku). Powstałe zaznaczenie wypełniamy na nowej warstwie {Layer 10) kolorem RGB: [0, 145, 251]. Zmniejszamy
Krycie (Opacity) tej warstwy do 60% i tryb przenikania na Łagodne
Światło (Soft Light). Odznaczamy zaznaczenie [Ctrl]+[D] i gumką
[£], o dość dużym rozmiarze i największej miękkości, wycieramy obszar nad „pazurem" tak, aby znów był biały.
Budowanie kompozycji cd.
Dodajemy kolejne obiekty na warstwy 11 i 12 i umieszczamy je na
górze kompozycji. Następnie zaznaczamy warstwę Layer 10 i usuwamy zbędny obszar z obu nowych warstw klawiszem [Delete].
Zaznaczamy ponownie warstwy 4, 9 oraz 10 i na nowej warstwie
(Layer 13), wypełniamy zaznaczenie kolorem RGB: [175,189,
204] oraz zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Łagodne
Światło (Soft Light).
Umieszczamy w dokumencie kolejny obiekt (Layer 14) i podobnie jak w poprzednim kroku kopiujemy cień z wcześniejszej warstwy i nanosimy go na nowo utworzoną warstwę.
Na samej górze tworzymy nową warstwę (Layer 15), wypełniamy ją
kolorem RGB: [33, 155, 255] i zmieniamy sposób przenikania jej na
Łagodne Światło (Soft Light).
E?
q
Ol
to
-a
Dodanie kolorów
Zaznaczamy kolejno warstwy Layer 11, Layer 12 oraz Layer 14 i na
nowej warstwie Layer 16 wypełniamy zaznaczony obszar kolorem RGB: [85, 242, 203], Zmieniamy tryb przenikania warstwy na
41
EFEKTY
Mnożenie (Multiply). Zaznaczamy warstwę Layer 10 i usuwamy
z warstwy Layer 16 zaznaczony obszar klawiszem [De/].
Kolejno zaznaczamy obiekt na warstwie Layer 16 i na nowej warstwie (Layer 17) malujemy czarnym pędzlem z miękką końcówką
obszar u dołu tak, aby przyciemnić obiekt. Na warstwę Layer 16
wklejamy efekt cienia z poprzedniej warstwy. Na kolejnej warstwie
(Layer 18) rysujemy gradient z koloru RGB: [72, 255, 0] (z góry obrazka) do koloru RGB: [0, 43, 255] (pionowo do środka ilustracji).
Zmniejszamy parametr Krycie (Opacity) do 30% i zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Mnożenie odwrotności (Screen).
Dodawanie efektu śniegu
Zaznaczamy warstwę Layer 13 i na nowej warstwie Layer 19
wypełniamy zaznaczenie gradientem (z kolorem RGB: [253, 1, 132]
do przezroczystości) z prawego rogu do środka grafiki. Zmieniamy
tryb przenikania tej warstwy na Barwa (Hue).
Jako ozdobę grafiki można stworzyć „śnieg" - za pomocą drobnego pędzla losowo rozmieszczamy punkty na obrazku. Co jakiś
czas można zmieniać jego średnicę. Następnie klikamy prawym
przyciskiem myszy na warstwie i z menu kontekstowego wybieramy Opcje Mieszanie (Blending Options). Przechodzimy do zakładki Blask zewnętrzny (Outer Glow). Ustawiamy kolor biały, parametr Krycie (Opacity) na 100% i jedynie manipulujemy parametrem Wielkość (Size) w zależności od efektu, jaki chcemy uzyskać.
Warstwę ze śniegiem możemy kopiować i tak rozmieszczać, żeby
pokryć śniegiem całą grafikę.
Następnie poniżej warstwy Layer 1 umieszczamy kolejne obiekty zmieniając na poszczególnych warstwach sposoby ich przenikania i parametr Krycie (Opacity): Layer 24 - Ostre światło (Hard
Light), 25%; Layer 25 - Ostre światło (Hard Light), 100% i Layer26
- Światło liniowe (Linear Light), 50%. Elementy ustawiamy podobnie jak na rysunku obok.
Takim sposobem wykonaliśmy grafikę abstrakcyjną, którą można
z powodzeniem wykorzystać przy realizacji plakatów lub ulotek.
Możliwe, że takie tło będzie zbyt skomplikowane dlatego będzie wymagało stonowania go kolejną warstwą wypełnioną kolorem białym
ze zmniejszonym parametrem Krycie (Opacity) lub wypełnioną gradientem z białego do przezroczystości.
Wykonując dalsze kroki zmienimy nasz podkład w dość prostą ilustrację abstrakcyjną z bogatą gamą kolorystyczną.
Tworzenie tła
o
cii
Jako tło może posłużyć nam dowolna grafika, którą wcześniej
wykonaliśmy. Umieszczamy ją na warstwie Layer 27 nad tłem.
Dopasowujemy ją do wielkości obrazka, następnie wybieramy z menu Filtr>Rozmycie>Rozmycie Radialne (Filter>Blur>Radial Biur).
Ustawiamy parametr Wartość (Amount) na 100, Metoda rozmycia
(Biur Method) na Powiększenie (Zoom) i przenosimy środek rozmycia w okolice prawego dolnego rogu. Dla zwiększenia siły rozmycia
można powtórzyć krok.
-a
o.
g
[Od red.] Jednak, jeśli nie posiadamy żadnej grafiki „pod ręką" szybko możemy stworzyć podobne tło - w jaki sposób? - możecie to zobaczyć na filmie, który znajduje się na płycie.
Ol
Tworzenie tła ze zdefiniowanego wzorku
Za pomocą Zaznaczania prostokątnego (Rectangular Marquee
Tool) zaznaczamy po prawej stronie obszar o szerokości 1 pikse-
42
la i wysokości całego obrazka. Spłaszczamy cały obrazek wybierając z menu Warstwa>Spłaszcz Obrazek {Layer>Flałen Image) i kopiujemy zaznaczony fragment [Ctrf\+[C\. W palecie Historii (History)
cofamy się do etapu przed spłaszczeniem obrazka (tak, aby ponownie były widoczne warstwy w palecie Warstw (Layers)) i wklejamy [Cfr/J+M skopiowany wcześniej fragment na nową warstwę nad
warstwą Layer 27. Obracamy warstwę o 90 stopni, zaznaczamy ją
i wybieramy z menu Edycja>Zdefiniuj wzorek (Edit>Define Patem).
Kasujemy tą warstwę i tworzymy nową, którą wypełniamy zdefiniowanym wzorkiem - Edycja>Wypełnij (Edit>Filf). Zmieniamy sposób
przenikania tej warstwy na Nakładka (Overlay).
Zaznaczamy warstwy o numerach: 4, 9, 10, 25, 26 i na nowej warstwie powyżej desenia wypełniamy ją kolorem białym.
Urozmaicanie tła
Ponownie spłaszczamy obrazek, następnie zaznaczamy cały obrazek
[Ctrf|+[Ą], kopiujemy go do schowka i w palecie Historii (History) cofamy się do stanu przed spłaszczeniem. Wklejamy obrazek na nową
warstwę na samej górze i rozmywamy go za pomocą filtru Rozmycie
Gaussowskie {Gaussian Biur) o wartości promienia około 5 pikseli.
Zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Mnożenie odwrotności (Screen) i w palecie Warstwy klikamy na Utwórz maskę warstwy
(Add vector mask). Wybieramy wypełnienie gradientowe (z czarnego
do przezroczystości) i wypełniamy nim maskę z góry do dołu.
Na kolejnej warstwie Layer 31 tworzymy wypełnienie gradientowe
z koloru RGB: [32, 86, 127] do przezroczystości (z lewej do prawej
strony) i zmieniamy sposób przenikania na Wyłączenie (Exlusion).
Tworzenie białych elementów w tle
Zaznaczamy warstwy od 7 do 9, zmniejszamy zaznaczenie
o 50% wybierając z menu Zaznacz>Przekształć zaznaczenie
{Select>Transform Selection). Na nowej warstwie (na samej górze) wypełniamy obszar selekcji kolorem białym. Powielamy tą warstwę i odbijamy ją horyzontalnie Edycja>Transformacja>Odbij poziomo (Edit>Transform>Flip hohzontal) i przesuwamy w poziomie.
Ponownie kopiujemy warstwę i odbijamy ją wertykalnie, przesuwamy po skosie w górę. Powielamy tą warstwę, odbijamy horyzontalnie i dopasowujemy ją tak, aby była zachowana symetria względem pionowej linii. Łączymy te cztery warstwy razem i przenosimy
utworzoną warstwę poniżej warstwy Layer 29. Powielamy ponownie
ją i umieszczamy ją poniżej poprzedniej. Znowu kopiujemy tą warstwę, zmniejszamy ją o 50% i przenosimy w prawy górny róg.
Prace wykończeniowe
Warstwy od 1 do 14 spłaszczamy w jedną warstwę, zaznaczamy
cały obrazek [Cfrf]+[-4] i kopiujemy zawartość do schowka. W palecie Historii (History) cofamy się do stanu przed spłaszczeniem
warstw. Wklejamy zawartość schowka na nową warstwę pod warstwą Layer 29 i odbijamy ją horyzontalnie. Na koniec pozostaje już
tylko umieścić swoje logo lub typografię oraz dodać białą ramkę.
Ol
o
di
ro
T3
Tym samym mamy już zakończoną pracę nad ilustracją. Oczywiście
abstrakcja jest na tyle luźną i kreatywną dziedziną, że można tworzyć w nieskończoność. Kreowanie abstrakcyjnych obrazów jest
sztuką, która nie posiada żadnych reguł - wszystko pozostaje
w kwestii dobrego smaku oraz kreatywności twórcy. Zapraszam
więc do eksperymentów. •
o.
5
S
43
EFEKTY
10 min
Jedwabna fantazja
film
pliki
Sławomir Kuczkowski
Czasem w pracy grafika zdarza się, że potrzebuje pilnie jakiegoś efektownego tła, a nic co ma
pod ręką nie nadaje się do wykorzystania. Z pomocą może przyjść... Photoshop, dzięki któremu
możemy z powodzeniem generować całkiem realistyczne tła. W tym tutorialu przedstawione zostały dwa efekty: „Fantazyjne tło" i „Efekt jedwabiu". Ich podstawą jest użycie gradientu w trybie
Różnicy, oraz filtru Znajdź krawędzie, co daje nieograniczone możliwości pracy twórczej.
FANTAZYJNE TŁO
Podstawowy wzór
Zaczynamy od utworzenia nowego dokumentu o rozmiarach 800 na
600 pikseli, z białym tłem i o rozdzielczości 72 dpi. Rozmiar możemy dowolnie zmienić w zależności od wielkości potrzebnego nam
pliku wyjściowego. Kolejnym krokiem jest użycie narzędzia Gradient
(Gradient Tool). W jego opcjach ustawiamy Tryb (Modę): Różnica
(Difference). Wybieramy kolory: czarny oraz biały i stosujemy narzędzie gradientu około dwudziestu razy - im więcej, tym bardziej
skomplikowany otrzymamy wzór. Kierunek oraz długość pociągnięć
są zupełnie dowolne.
Filtr Znajdź krawędzie
Nunbeitf
r Triangle
*
*
:
|T-
ftÓD
em
g. Rla Edit Image
tł J".
o
Dl
-a
^ JTOO
'
WrapAround
- — ^ 5
1
Na tak przygotowany wzór nanosimy krawędzie: Filtr>Stylizacja>
Znajdź krawędzie... (Filter>Stylize>Find edges..). Powielamy warstwę i dodajemy na niej efekt fali za pomocą filtru Filtr>Zniekształć>
Fala... (Filter>Distort>Wave). W jego oknie dialogowym wprowadzamy dowolne parametry, tak by powstała odpowiadająca nam fala. My wykorzystaliśmy następujące parametry: Liczba generatorów (Number of Generators): 5, Długość fali (Wavelenght): 10; 206,
Amplituda (Amplitudę): 1; 24, Skala (Scalę): 100%; 100%.
Zmiana trybu mieszania
W palecie Warstwy (Layers) zmieniamy tryb mieszania sfalowanej
warstwy na Ciemniej (Darken) lub Mnożenie (Multiply), a następnie
łączymy ją z warstwą tła [Ctrl\+[E\.
Kolejno powielamy warstwę i nadajemy jej dowolny kolor. Korzystamy
w tym celu z opcji: Obrazek>Dopasuj>Barwa/Nasycenie... (lmage>
Adjustments>Hue/Saturation...). Dobrze jest zwiększyć jasność,
a z nasyceniem barwy nie należy przesadzać. Delikatną zieleń uzyskamy wprowadzając następujące parametry: Barwa (Hue): 121,
Nasycenie (Saturation): 55, Jasność (Brightness): +28. Jeśli obrazek wygląda już zadowalająco - możemy zakończyć pracę.
Opcjonalne rozmycie
Etapem opcjonalnym jest nadanie obrazkowi miękkości, lekkiego rozmycia. Najpierw należy powielić warstwę tła, a następ-
44
nie lekko rozmyć - Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie...
(Filter>Blur>Gaussian Biur). Wartość Promienia (Radius) ustawiamy na 2,5 piksela. Tak rozmytej warstwie zmieniamy tryb mieszania: w palecie Warstwy (Layers) wybieramy tryb Ciemniej (Darken),
a następnie łączymy warstwy [Ctrl\+[E\.
EFEKT JEDWABIU
Podstawowy wzór
Pracę rozpoczynamy od utworzenia nowego dokumentu o takich
samych parametrach, jak w poprzednim efekcie. Także tu posłużymy się Gradientem (Gradient Tool) w trybie różnicy, jednak aby nasz
jedwab nie miał zbyt wielu zagnieceń, gradientu używamy tylko kilkanaście razy - w tym przykładzie 16.
Rozmycie
Aby uniknąć utworzenia przez filtr Znajdź krawędzie (Find edges) zbyt wyraźnych konturów, należy nasz wzór najpierw rozmyć - wybieramy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie...
(Filter>Blur>Gaussian Biur) i ustawiamy Promień (Radius) na
17 pikseli. Dopiero na tak wygładzonym wzorze stosujemy
Filtr>Stylizacja>Znajdź krawędzie... (Filter>Stylize>Find edges...).
Po jego zastosowaniu nasz obraz przypomina już lekko pofałdowany, biały jedwab. Jeśli efekt pracy jest zadowalający, to możemy ją
na tym etapie zakończyć. W tym przykładzie postaramy się jednak
uzyskać bardziej wyrazisty obraz.
Zwiększanie cieni
«
Do tego celu posłuży nam narzędzie poziomów: Obrazek>Dopasuj>
Poziomy... (lmage>Adjustments>Levels...). W jego oknie dialogowym wprowadzamy następujące dane: Poziomy wejścia (Input
Levels): 0; 0,11; 255. Aby jeszcze bardziej uwypuklić nasycenie cieni w najciemniejszych obszarach obrazka, można zwiększyć dodatkowo pierwszą z wartości wejściowych. Niestety, z powodu małej
ilości informacji zawartej w ilustracji przed zastosowaniem poziomów, jego przyciemnianie prowadzi do powstania charakterystycznych artefaktów: równoległych linii przypominających poziomice na
mapie.
Aby się ich pozbyć i nadać tkaninie gładkość, należy ponownie
zastosować rozmycie: Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie...
(Filter>Blur>Gaussian Biur...), jednak tym razem o dużo mniejszym
promieniu - np. 4 piksele.
Rozmycie i kolor
Ostatnim i zupełnie opcjonalnym krokiem jest nadanie tkaninie koloru. Dokonujemy tego podobnie jak poprzednio dzięki opcji Barwa/
Nasycenie... (Hue/Saturation...) [Ctr!\+[U\. Aby uzyskać kolor lekko
łososiowy wprowadzamy: Barwa (Hue): 14, Nasycenie (Saturation):
39, Jasność (Brightness): +14.
Aby ułatwić eksperymentowanie, na płycie dołączone zostały pliki akcji umożliwiające uzyskanie grafik identycznych z opisanymi
w tutorialu.
Połączenie Gradientu z filtrem Znajdź krawędzie otwiera drogę do
generowania w Photoshopie przeróżnych, niejednokrotnie bardzo
realistycznych grafik. Czy będzie to fantazyjne tło, jedwabna tkanina, kolorowe kłęby mgły, czy nawet pognieciona blacha, zależy tylko od nas.«
EFEKTY
(V)
Pitka wodna
20 min
a.
film
pliki
Beata Stolarczyk
Filtry dają nam możliwość przekształcenia
nudnego, monotonnego zdjęcia w całkiem ciekawe tło. Do tego wystarczy dodać jakiś drobn:
element (w naszym przypadku zdecydowaliśmy
się na rybkę), parę słów, a na koniec zamknąć całą
kompozycję w kształcie doskonałym, czyli kuli. I w ten
oto sposób otrzymujemy przepis na interesującą grafikę.
Tło - pierwszy etap
Tło naszej kompozycji stanowić będą dwa zdjęcia: water1.jpg
i water2.jpg, które w połączeniu ze sobą stworzą ciekawie wyglądającą grafikę. Otwieramy najpierw fotografię water1.jpg, następnie wybieramy z menu polecenie Filtr>Zniekształć>Morskie
fale... (Filter>Distort>Ocean Ripple...) z ustawionymi wartościami parametrów: Wielkość fali (Ripple Size) na 11 oraz Falowanie
(Ripple Magnitude) na 13. Warstwę tą nazywamy Ocean Ripple,
a następnie duplikujemy [Ctr!\+[J]. Kolejno aktywujemy opcję Filtr>
Zniekształć>Ścinanie... (Filter>Distort>Shear...), z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku - uzyskamy w ten sposób lekko pofalowane tło, które po spłaszczeniu [Shft]+[Ctrl]+[E] zapisujemy pod nazwą wateri.psd.
Otwieramy teraz plik water2.jpg. Wybieramy z menu Filtr>Zniekszt
ałć>Wirówka... (Filter>Distort>Twirl...) z ustawioną wartością parametru Kąt (Angle): 326 stopni, a następnie uzyskany efekt zapisujemy w pliku pod nazwą water2.psd.
Tło - montujemy oba obrazki
Tworzymy nowy dokument o wymiarach 12 na 12 cm, 300 dpi i trybie kolorów CMYK. Następnie przenosimy do niego zawartość
utworzonych plików (grafiki rozmieszczamy w taki sposób, żeby wyeksponować ich najciekawsze fragmenty), warstwę Ocean Ripple
przenosimy na samą górę stosu warstw i ustawiamy jej tryb przenikania Nakładka (Overlay). Tak przygotowane tło zapisujemy w pliku
pod nazwą fishes.psd.
Odrealnianie rybki
•i
o
di
(T3
E
"O
46
Otwieramy plik fish.psd, duplikujemy znajdującą się w nim warstwę [Cf/7]+[-/], odbarwiamy ją Obrazek>Dopasuj>Usuń kolor
(lmage>Adjustments>Desaturate) i zmieniamy jej tryb przenikania na Rozjaśnianie (Color Dodge). Następnie aktywujemy na niej
Obrazek>Dopasuj>Odwrotność (lmage>Adjustments>lnvert) oraz
Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 9 pikseli. Tym sposobem uzyskaliśmy grafikę o odrealnionym wyglądzie (przypomina ona szkic).
i
Montaż
Pracując nadal na pliku fish.psd połączymy ze sobą wszystkie jego
warstwy [Shft]+[Ctrl\+[E\. Następnie przenosimy rybkę do dokumentu
z wcześniej utworzonym tłem i używając [Cfr/]+[7] skalujemy ją (zwiększymy jej wymiary). Kolejno aktywujemy Obrazek>Dopasuj>Barwal
Nasycenie... (lmage>Adjustments>Hue/Saturation...) z wartościami
poszczególnych opcji: Barwa (Hue): 216, Nasycenie (Saturation): 72,
Jasność (Lightness): 0, Koloruj (Colorize): zaznaczone. Zabieg ten
nada naszej bohaterce lekko niebieskawy odcień i wpasuje ją bardziej w tło. Kolejno duplikujemy warstwę z rybką [Cfr/]+[J] i dokonujemy na niej lustrzanego odbicia Edycja>Przekształć>Odbij poziomo
(Edit>Transform>Flip Horizontal). Dokładne rozmieszczenie i wygląd
rybek znajduje się na ilustracji.
Tekst jako element kompozycji
Dodamy teraz napis „I like swimming". W tym celu ustawiamy kolor narzędzia na biały i aktywujemy narzędzie Tekst (Horizontal
Type Tool). Oczywiście w kwestii doboru czcionki i jej wielkości
mamy zupełną dowolność (w naszym przypadku zastosowaliśmy
Efn AeroScript o rozmiarze 24 pkt.). Następnie zaznaczamy tekst
i w zakładce Typografia (Character) zmieniamy ustawienia odstępów między literami na 75. W celu lepszego wpasowania napisu
w tło zniekształcimy go trochę. Aktywujemy zatem Utwórz zakręcony tekst (Create warped text) - użyte przez nas wartości poszczególnych opcji widoczne są na ilustracji.
Wkomponowanie tekstu w tło
Klikamy prawym klawiszem myszy na warstwie z tekstem i wybieramy opcję Rasteryzuj warstwę (Rasterize Layer). Następnie skalujemy napis [Ctrl]+[T\ i kopiujemy go [Cfr/]+[J]. Duplikat również
poddajemy skalowaniu i dowolnie go obracamy. Za pomocą symbolu łańcucha łączymy ze sobą obie warstwy tekstowe i aktywujemy [Shft]+[Ctrl\+[E]. Kolejno na nowo powstałej w ten sposób
warstwie stosujemy Warstwa>Styl warstwy>Nałożenie koloru...
(Layer>Layer Style>Color Overlay...) z barwą CMYK: [98; 70; 0; 0]
oraz Warstwa>Styl warstwy>Blask wewnętrzny... (Layer>Layer
Style>lnner Glow...) z domyślnymi ustawieniami.
Zamknięcie rybek w kuli
Wkomponujemy teraz rybki w kształt kuli. Tworzymy nową warstwę
[Shft]+[Ctrl]+[N] i z wciśniętym klawiszem [Alt] aktywujemy Warstwa>Złącz widoczne (Layer>Merge Visible). Dzięki temu, że trzymaliśmy wciśnięty klawisz [Alt] spłaszczony obrazek pojawił się
na nowej warstwie, a poniżej nadal mamy nienaruszone poszczególne warstwy, które go tworzą. Kolejno za pomocą narzędzia
Zaznaczanie eliptyczne (Eliipticai Marquee Tool) tworzymy okrągłe
zaznaczenie i wybieramy z menu Filtr>Zniekształć>Sferyzacja... (Filter>Distort>Spherize...) z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku. Dokonujemy teraz inwersji [Shń]+[Ctrf]+[f] i klawiszem [Delete] usuwamy zbędne tło.
W tutorialu tym poznaliście kilka ciekawych filtrów oferowanych
przez Photoshopa, które okazują się przydatne w niejednym projekcie. Mamy nadzieję, że przedstawione przez nas ćwiczenie zachęci was do samodzielnych graficznych eksperymentów i poszukiwań. Nie macie na razie pomysłu jak wykorzystać zdobytą wiedzę?
To może na dobry początek stworzycie kartkę - urodzinową, imieninową lub bez okazji. •
o
di
ro
-o
tn
47
^
marzenie
l
Robert Kudera
W poniższym artykule przedstawimy prosty sposób na uzyskanie fotografii o senno-nostalgicznym charakterze (kolejny raz zaprezentujemy „wielkość" Photoshopa tkwiąca w jego filtrach).
Opisywana przez nas technika doskonale sprawdza się nie tylko w odniesieniu do krajobrazów,
ale również przy wszelkiego rodzaju portretach - czas zatem wypędzić nudę, monotonię i rutynę
z domowych albumów.
•
fmm Przygotowania
o
Dl
ro
V)
48
Otwieramy wybrane przez nas zdjęcie (w naszym przypadku mountains.jpg). Gdy fotografia posiada bardzo dużą rozdzielczość, to
możemy pokusić się o jej zmniejszenie (w celu większego komfortu pracy). Wykorzystujemy w tym celu opcję Obrazek>Wielkość obrazka... (lmage>lmage Size...). W polu Szerokość (Width) wpisujemy wybraną wielkość (w naszym przykładzie wartość ta wynosi 800 pikseli). Zaznaczając opcję Zachowaj proporcje (Constrain
Proportions) sprawimy, że program automatycznie dostosuje wysokość zdjęcie do jego szerokości. Następnie duplikujemy dwukrotnie
warstwę z fotografią [Ctrl]+[J]. Nowo powstałym warstwom nadajemy nazwy: biur (znajdującej się na samej górze) i sharpen.
psć.
"ffl
ion
Wyostrzanie
Zdjęcia zaimportowane do komputera za pomocą skanera bądź
bezpośrednio z aparatu cyfrowego wymagają zwykle wyostrzenia.
Sytuacja taka ma również miejsce i w naszym przypadku. Zabieg
wydobycia większej ilości szczegółów przeprowadzimy na warstwie
sharpen. W tym celu wyłączamy widoczność warstwy biur (znajdujący się przy niej symbol oczka odznaczamy), a następnie aktywujemy Filtr>Wyostrzanie>Wzmocnienie... (Filter>Sharpen>Unsharp
Mask...) z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku.
Pamiętajmy jednak, że każde zdjęcie jest inne i wymaga dobrania
indywidualnych, właściwych tylko dla niego wartości.
Zmiękczenie
Zajmiemy się teraz głównym elementem tego ćwiczenia, czyli wykonaniem charakterystycznego zmiękczenia fotografii.
Zaznaczamy w tym celu warstwę biur, aktywujemy Filtr>
Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...)
i ustawiamy właściwą dla naszego zdjęcia wartość parametru
Promień (Radius). Właściwą tzn. taką, która sprawi, że uzyskamy charakterystyczne rozmycie przy jednoczesnym zachowaniu
szczegółów (w naszym przypadku wynosi ona 3 piksele), a następnie zmniejszamy Krycie (Opacity) bieżącej warstwy do 50%.
Korekcja barwna
W kroku tym nadamy naszej fotografii „słoneczną" kolorystykę.
Dokonamy tego za pomocą Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Mapa gradientu... (Layer>New Adjustment Layer>Gradient
Map...).
W oknie dialogowym Mapa gradientu (Gradient Map) ustawiamy
przejście tonalne od koloru czarnego do pomarańczowego RGB:
[255; 180; 0]. Natężenie uzyskanego efektu regulujemy poprzez
zmienianie wartości parametru Krycie (Opacity) warstwy, na której obecnie się znajdujemy (w naszym przypadku zdecydowaliśmy się na wartość 50%). W celu zwiększenia nasycenia koloru użyjemy kolejnej warstwy dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Barwa/Nasycenie... (Layer>New Adjustment
Layer>Hue/5aturation...) z ustawionymi według własnego uznania
wartościami poszczególnych opcji (konfiguracja, którą wykorzystaliśmy w naszym ćwiczeniu widoczna jest na ilustracji).
Korekcja tonalna
W celu dokonania korekcji balansu kolorów i zwiększenia zakresu tonów obrazu tworzymy raz jeszcze warstwę dopasowania
Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Poziomy... (Layer>New
Adjustment Layer>Levels...).
Kolejno ustawiamy odpowiednio suwaki na histogramie (proponowana przez nas konfiguracja widoczne jest na rysunku).
o
cn
ra
{/i
o.
S
Ramka
Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrf\+[N] i wypełniamy ją kolorem,
który docelowo będzie mieć nasza ramka (w naszym przypadku jest
to kolor czarny). Nowo powstałą warstwę umieszczamy na samym
spodzie stosu warstw.
49
EFEKTY
W celu otrzymania ramki posłużymy się prostym sposobem polegającym na zwiększeniu obszaru roboczego edytowanego zdjęcia. Wybieramy z menu Obrazek>Wielkość obszaru roboczego...
(lmage>Canvas Size...) z aktywną opcją Relatywny (Relative).
Zaznaczenie tego pola spowoduje, że obszar roboczy powiększy się wokół zdjęcia o wartości wpisane w polach: Szerokość
(Width) i Wysokość (Height). W naszym przypadku posłużyliśmy się
w wielkością rzędu 20 pikseli i w ten oto sposób stworzyliśmy prostą,
ale zarazem estetyczną ramkę.
WWW - kompresja i zapis zdjęcia
Jeśli zdecydujemy się na umieszczenie naszej fotografii
w Internecie, to najodpowiedniejszym formatem jej zapisu będzie
*.jpeg. Oferuje on rozsądny kompromis pomiędzy ostatecznymi rozmiarami pliku, a jakością.
Aktywujemy menu Plik>Zapisz dla Weba... (File>5ave for Web...).
Zmieniając wartość parametru Jakość (Cuality) regulujemy tym samym rozmiar zdjęcia (wielkość jego możemy obserwować w lewym
dolnym rogu okna dialogowego). Proponujemy nie przekraczać
wartości 150 kilobajtów. Wybierając zakładkę 2 na ekranie (2-UP)
możemy porównać jak zmieniła się jakość fotografii po skompresowaniu. Ostateczną czynnością będzie kliknięcie przycisku [Save]
i zapisanie zdjęcia na dysku.
W ćwiczeniu tym wykorzystując dość prostą metodę uzyskaliśmy
efekt przypominający senne marzenie. Kilka nieskomplikowanych
zabiegów pozwoliło nadać fotografii wyjątkowy styl i charakter.
Technikę tą możemy również wykorzystać przy stworzeniu oryginalnego portretu. O
RECENZJA
Interaktywne kursy obróbki fotografii - Cyfrografia
•sr
o.
i
50
Kurs Cyfrografii to multimedialny projekt Rafała Olszaka, który pragnie nauczyć nas Photoshopa w łatwy, prosty i przyjemny sposób. Firmy instruktażowe na płytach
zamiast wertowania wielostronicowych książek - to jego motto.
Nie da się ukryć, że brzmi to przekonująco i kusząco,
ale co tak naprawdę kryje się pod tym chwytliwym hasłem? Postaram się teraz obiektywnie odpowiedzieć na
powyższe pytanie. Kurs Cyfrografii to dziesiątki filmów
instruktażowych, w których położono główny nacisk na
cyfrową obróbkę zdjęć.
Za jego pośrednictwem poznamy m.in.: rodzaje kompresji, kanał Alfa, warstwy korekcyjne, maski. Nauczymy się optymalizacji i wyostrzania fotografii oraz wielu innych przydatnych rzeczy.
Mimo iż autor zapewnia nas, że jego produkt przeznaczony jest dla początkujących i średnio zaawansowanych użytkowników, to jednak ci drudzy mogą czuć się
lekko rozczarowani wiedzą zawartą w tutorialach.
Duży plus i słowa uznania należą się natomiast za sam
pomysł stworzenia takowego kursu (niewiele w Polsce
jest tego typu produktów). Szkoda tylko, że zabrakło konsekwencji i rzetelności w jego wykonaniu.
Filmy nagrane na wątpliwej jakości płytach CD-R i na dodatek bez nadruków - to
może pozostawiać pewien niesmak. Zwłaszcza, że przeznaczając na kurs prawie 80 zł
mamy prawo wymagać produktu najwyżej jakości.
Dla porównania Biblia Photoshopa kosztuje
około 100 zł, a zawarta w niej wiedza jest nieporównywalnie większa (nie zmieni tego stanu rzeczy nawet błyskotliwe hasło: firmy instruktażowe
na płytach zamiast wertowania wielostronicowych książek).
Podsumowując kurs mimo paru niedociągnięć można
uznać za stworzony na przyzwoitym poziomie.
Wszystkie ćwiczenia, zawarte w nich zagadnienia
oraz wykorzystane opcje zostały dokładnie omówione
przez autora.
Produkt ten przeznaczony jest raczej dla początkujących użytkowników i to zwłaszcza tych z zasobniejszymi portfelami (cena jednego modułu waha się od 69 zł
do 74,90 zł.).
Redakcja
Autor kursów: Rafał Ols;
www. cyfrogra fia.pl
Adam Brożyński
Pingwin -
pomysł na grafikę
W ćwiczeniu tym przedstawimy szybki i prosty przepis na wykonanie rysunkowej postaci
v?
pingwina (przyjaciela wszystkich linuksowych dystrybucji). Wykorzystamy w tym celu jedynie
di
ra
kilka kształtów i parę efektów warstw.
O
I
CL
Tak przygotowana grafika może zostać użyta do wizualnego wzbogacenia naszej strony
WWW, bądź też posłużyć za tapetę na pulpit.
-:
51
EFEKTY
Zaczynamy
Przygotowujemy nowy dokument z białym tłem, wielkość rysunku zależy od naszych osobistych upodobań i preferencji (w naszym przypadku jest to 640 na 480 pikseli). Pracę rozpoczynamy od stworzenia na nowej warstwie kształtu pingwina. W tym celu aktywujemy narzędzie Elipsa (Ellipse Tool) z zaznaczoną opcją Wypełnij piksele (Fill
pixels) i rysujemy czarny tułów oraz głowę (idealny okrąg uzyskamy przytrzymując klawisz [Shft]). Następnie za pomocą narzędzia
Prostokąt zaokrąglony (Rounded Rectangle Tool) łączymy ze sobą
wcześniej utworzone elementy-tak jak na rysunku.
Oczy
Tworzymy nową warstwę i za pomocą narzędzia Elipsa (Ellipse
Tool), z zaznaczoną opcją Wypełnij piksele (Fill pixels) oraz białym kolorem wypełnienia, rysujemy oko. Następnie wybieramy Warstwa>Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer>Layer
Style>Cradient Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na
rysunku. Kolejno duplikujemy gałkę oczną [Ctrl\+[J], tworzymy nową
warstwę i za pomocą narzędzia Elipsa (Ellipse Tool) rysujemy czarną źrenicę. Warstwę z nią przenosimy na samą górę i powielamy
[Cfrf|+[J]. Tym sposobem nasz pingwin posiada już oczy.
Brzuch
Zajmiemy się teraz przygotowaniem białego brzucha, który jest nieodzownym elementem każdego pingwina. Tworzymy na samej górze nową warstwę i za pomocą narzędzia Elipsa (Ellipse Tool) z zaznaczoną opcją Wypełnij piksele (Fill pixels) rysujemy wcześniej
wspomniany element. Kolejno znajdując się cały czas na tej samej
warstwie i używając narzędzia Prostokąt zaokrąglony (Rounded
Rectangle Tool) tworzymy białą szyję. W celu wizualnego wzbogacenia grafiki zastosujemy Warstwa>Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer>Layer Style>Cradient Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku.
Tu się zgina dziób pingwina
Na samej górze tworzymy nową warstwę, wybieramy dobrze znane
nam już narzędzie Elipsa (Ellipse Tool), a następnie przy jego pomocy rysujemy trzy żółte, nachodzące na siebie elipsy, które stworzą kształt dzioba.
Kolejno aktywujemy Warstwa>Styl warstwy>Nalożenie gradientu...
(Layer>Layer Style>Gradient Overlay...) z wartościami parametrów
pokazanymi na rysunku - w ten oto sposób udało nam się pokolorować dziób.
Nadamy mu teraz odpowiedni kontur wykorzystując w tym celu Warstwa>Styl warstwy>Obrys... (Layer>Layer 5tyle>Stroke...)
z pomarańczowym kolorem wypełnienia oraz z wartością parametru Wielkość (Size): 3 piksele.
Następnie po raz kolejny tworzymy na samej górze nową warstwę
i przy pomocy narzędzia Pióro (Pen Tool) rysujemy uśmiech. Na
powstałej w ten sposób ścieżce klikamy prawym klawiszem myszy
i aktywujemy opcję Obrysuj ścieżkę... (Stroke Path...) - ścieżkę obrysowujemy pomarańczowym kolorem.
Nakładanie światła - głowa
Tworzymy nową warstwę między oczami, a tułowiem. Za pomocą
narzędzi Elipsa (Ellipse Tool) oraz Prostokąt zaokrąglony (Rounded
Rectangle Tool) przygotowujemy kształt, który będzie pełnić funkcję
świetlnego refleksu (wypełniamy go białym kolorem).
52
Zmieniamy tryb przenikania tej warstwy na Ciemniej (Darken)
i ustawiamy jej wartość Krycia (Opacity): 84%. Następnie aktywujemy Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer Style>Gradient
Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku.
Nakładanie światła - oczy, dziób, tułów
W analogiczny sposób jak w kroku poprzednim tworzymy odblaski światła na oczach oraz dziobie. Na nowej warstwie narzędziem
Elipsa (Ellipse Tool) z białym kolorem wypełnienia rysujemy małe okręgi na źrenicach. Warstwę tą umieszczamy na samej górze
i ustawiamy jej tryb przenikania Ciemniej (Darken) oraz aktywujemy
na niej Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer Style>Gradient
Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku.
Kolejny raz posługując się narzędziem Elipsa (Ellipse Toof) rysujemy światło na dziobie (na nowej warstwie, którą umieszczamy na samej górze). Nowo utworzonej warstwie ustawiamy tryb
przenikania Ciemniej (Darken) oraz Krycie (Opacity) na 57%.
Następnie wybieramy Warstwa>Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer>Layer Style>Gradient Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku. Światło na brzuchu tworzymy w identyczny sposób jak w przypadku dzioba.
Nakładanie światła - ostatnie poprawki
Zajmiemy się teraz przygotowaniem ostatniego już refleksu światła,
który będzie znajdować się zaraz pod dziobem (wydawać się może,
że zaprzecza to prawom fizyki czy optyki, ale bez tego zabiegu pingwin wyglądałby wizualnie mniej atrakcyjnie). Na nowej warstwie rysujemy narzędziem Elipsa (Ellipse Tool) białą elipsę - powinna ona
mniej więcej w połowie przecinać dolną krawędź dzioba. Warstwę tą
umieszczamy między brzuchem, a dziobem, ustawiamy jej tryb przenikania Ciemniej (Darken) oraz aktywujemy na niej Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer Style>Gradient Overlay...) z wartościami
poszczególnych parametrów podanymi na rysunku. Tym sposobem
zakończyliśmy rysowanie naszego pociesznego bohatera :).
Tło
Warstwę z tłem wypełniamy niebieskim kolorem RGB: [0; 114;188]
i rysujemy na niej narzędziem Pędzel (Brush Tool) kilka białych kresek, jak również kilkanaście w różnych odcieniach koloru niebieskiego - wszystkie o grubości 5 pikseli.
Następnie aktywujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie promieniste...
(Filter>Blur>Radial Biur...), Filtr>Rozmycie>lnteligentne rozmycie...
(Filter>Blur>Smart Biur...) oraz Filtr>Rozmycie>Poruszenie... (Filter>Blur>Motion Biur...) z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku.
Flara światła
W celu urozmaicenia tła zastosujemy Filtr>Rendering>Flara obiektywu... (Filter>Render>Lens Flare...) - rozmieszczenie flary i wykorzystane przez nas wartości poszczególnych parametrów pokazane są na rysunku. Kolejno po prawej stronie dodajemy napis TUX dzięki temu zabiegowi na naszej ilustracji zapanuje równowaga.
1
E
o
i
"O
W ten oto sposób staliśmy się posiadaczami przyjaznej dla oka ilustracji z linuksowym przyjacielem. Mamy nadzieje, że zaprezentowany przez nas przykład zachęci was do graficznych eksperymentów i stworzenia innych rysunkowych bohaterów, bo jak sami
mogliście się o tym przekonać nie jest to wcale takie trudne i skomplikowane. •
53
EFEKTY
\
Dziura
40 min
film
pliki
w Photoshopie?
Magdalena Stawska
Kto by pomyślał, że program do grafiki
bitmapowej, jakim jest Photoshop,
obali niderlandzkie przysłowie, które
brzmi - „Każdy może patrzeć na
świat przez dębową deskę, jeżeli jest
w niej dziura". Przekładając to na nasz
„photoshopowy" język, nie musimy
okaleczać naszej warstwy z deską poprzez jej wycięcie, aby
zobaczyć co jest pod nią.
Żeby uzyskać efekt dziury w Photoshopie posłużymy się warstwą ze
stworzonym kształtem oraz odpowiednimi wartościami opcji znajdującymi się w menu Odcinanie (Knockout). W ten oto sposób powstanie efekt przebicia lub jak kto woli wcale nie byle jaka dziura, ponieważ można ją przenosić oraz przeprowadzać na niej wszelkie transformacje (jeśli ktoś nie potrafi sobie tego wyobrazić, to proponujemy
obejrzeć film instruktażowy, który znajduje się na płycie).
Rama lustra
O)
o
Dl
ro
"O
o.
i
Zaczynamy od utworzenia nowego pliku o wymiarach: 12 na 13
cm, 300 dpi w kolorze RGB z białym tłem. Teraz, gdy mamy już nowy dokument zaczynamy rysować ramę lustra. Tworzymy zestaw
warstw i nazywamy go Frame - Warstwa>Nowa>Zestaw warstw
(Layer>New>Layer Set), w tym zestawie będziemy tworzyć poszczególne części ramy. Wybieramy z palety narzędziowej Pióro (Pen Tool),
klikamy na ikonę Ścieżka (Path) na pasku opcji i zaczynamy rysować
kształt- lewą cześć ramy lustra. W punkcie zamknięcia ścieżki klikamy
prawym klawiszem myszki, pojawi nam się menu podręczne, z którego wybieramy Utwórz selekcję (Make selection), a następnie ustawiamy Promień wtopienia (Featherradius): 0 pikseii. Kolejno tworzymy nową warstwę, wybieramy kolor narzędzia - czarny, oraz kolor tła - biały i wypełniamy zaznaczenie kolorem narzędzia.
Mając cały czas aktywne zaznaczenie wybieramy sześć razy
Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Difference>Clouds) [Ctrl\+
[F]. Odznaczamy selekcję za pomocą [Ctrl\+[D\ i dodajemy style
warstwy: Cień wewnętrzny (Inner shadow) oraz Blask wewnętrzny
(Inner Clow) z parametrami przedstawionymi na rysunkach.
Mamy już lewą stronę ramy, teraz w ten sam sposób tworzymy górną, dolną i prawą część. Aby udziwnić naszą ramę, możemy dodać
jeszcze po dwa kształty do każdej ze stron z takimi samymi efektami
i ustawieniami. Z dodatkowych kształtów, należy gumką usunąć niektóre części, tak aby wydawało się, że rama jest pozwijana.
Kształt na ramie
Kolejnym etapem jest namalowanie, rozświetlającego ponurą ramę
kształtu. Jego zrobienie jest bardzo podobne do rysowania samej
ramy. Tworzymy nowy zestaw warstw i nazywamy go Shape. W tym
przypadku rysujemy sześciobok, następnie powtarzamy kroki z po-
54
IE
przedniego etapu, tylko zmieniamy kolor narzędzia na RGB: [13;
150; 71], a tła na czarny.
Warstwę z sześciobokiem duplikujemy [Cfr/]+[J] i nowej warstwie
zmieniamy tryb przenikania na Rozjaśnianie (ColorDodge), następnie jeszcze raz kopiujemy tą warstwę i tym razem zmieniamy tryb
przenikania na Mnożenie odwrotności (Screen). Na koniec jeszcze raz kopiujemy tą warstwę, zmieniamy kolory na domyślne [D],
umieszczamy ją na samym dole (w bieżącym zestawie warstw i kilka razy stosujemy filtr Chmury (Clouds)). Zmieniamy tryb przenikania tej warstwy na Mnożenie odwrotności (Screen) i trochę ją powiększamy, tak żeby wokół elementu utworzył się odblask.
Obiekt w lustrze
W kroku tym umieścimy obiekt, który będzie się przeglądał w lustrze - w naszym przypadku jest to lalka. Otwieramy zatem plik ze
zdjęciem lalki - doll2.jpeg, duplikujemy warstwę Background i wyłączamy widoczność warstwy oryginalnej. Aby wyodrębnić lalkę
z tła, dodajemy maskę na warstwę poprzez kliknięcie na dole palety Warstwy (Layers) w ikonę Dodaj maskę warstwy (Add Layer
Mask). Zmieniamy kolor narzędzia na czarny i pędzlem o dużej
końcówce malujemy po tle. Gdy mamy już odseparowaną lalkę,
to przechodzimy do menu Warstwa>Usuń maskę warstwy>Nadaj
(Layer>Remove Layer Mask>Apply), przenosimy tą warstwę do pliku z ramą i lalkę ustawiamy przed lustrem.
Zaznaczamy lalkę i wypełniamy ją mapą gradientu - klikamy w palecie Warstwy (Layers) na ikonę Utwórz nową warstwę wypelnienia>
Mapa gradientu (Create new fill layer>Cradient map), z ustawieniami jak na rysunku.
Tło
Nadszedł czas, aby dodać tło - tworzymy nowy zestaw warstw
- Background. Przeciągamy ten zestaw pod zestaw z lustrem.
Dodajemy nową warstwę, nazywamy ją black i wypełniamy
czarnym kolorem. Duplikujemy ją, zmieniamy kolor narzędzia na
biały, nadajemy jej nazwę Noise i wypełniamy kolorem narzędzia.
Następnie dodajemy szum do warstwy wybierając Filtr>Szum>Dodaj
szum (Filter>Noise>Add noise) z parametrami pokazanymi na rysunku. Zmieniamy Krycie (Opacity) tej warstwy na 75%.
Tło jest już prawie gotowe, ale brakuje wyselekcjonowanych
ścian i podłogi - aby to zrobić, tworzymy nową warstwę, nazywamy ją Wall i wypełniamy białym kolorem. Wybieramy teraz narzędzie Lasso Wielokątne (Polygonal Lasso Tool) i zaznaczamy obszar podłogi. Klikamy prawym klawiszem myszy na zaznaczeniu i wybieramy z menu Warstwa przez wycięcie (Layer via Cut).
Zaznaczamy tą warstwę, klikamy prawym klawiszem myszki na zaznaczenie, wybieramy Wtopienie (Feather) i wpisujemy wartość 4.
Kolejno odwracamy selekcję - [Ctrl]+[Shft]+[l] i wciskamy klawisz
[Delete]. W ten sposób powstała nam podłoga z lekko przybrudzonymi krawędziami.
Ścianę lewą i prawą tworzymy w identyczny sposób jak podłogę,
całe tło powinno wyglądać mniej więcej tak jak na rysunku.
Można ewentualnie trochę poprawić ramy lustra, żeby zachować
perspektywę.
o
di
ns
T3
Ul
O.
Cień pod lalką
§
Aby stworzyć cień, zaznaczamy lalkę i tworzymy nową warstwę
(pod warstwą z lalką), zmieniamy kolor narzędzia na czarny i wypełniamy nim stworzone wcześniej zaznaczenie. Następnie przekształcamy powstałą warstwę - [Cfrf]+[7~], w taki sposób aby znalazła się pod nogami lalki i rzeczywiście przypominała kontur cienia.
55
EFEKTY
Żeby cień był bardziej naturalny, zaznaczamy go i wypełniamy gradientem (od koloru czarnego do białego), następnie wybieramy
Wtopienie (Feather) z wartością 4, odwracamy selekcję i wciskamy klawisz [Delete]. Na koniec zmieniamy Krycie (Opacity) tej warstwy na 30%.
if
Tło pod lustrem i odbicie Salki
Dodamy teraz tło, które będzie widoczne pod powierzchnią lustra.
Wyłączamy widoczność wszystkich warstw i otwieramy plik, z którego przeniesiemy tło. Nową warstwę umieszczamy pod zestawem
z białym tłem i dopasowujemy do obrazka.
Mamy już znaczną część pracy za sobą, brakuje tylko odbicia lustrzanego - tak więc otwieramy drugi plik z lalką (doll.jpeg), selekcjonujemy lalkę z tła podobnie jak poprzednio i przenosimy ją do naszego projektu. Warstwę z odbiciem lustrzanym umieszczamy pod
zestawem z białym tłem (Bakground).
Aby nasza lustrzana postać wyglądała nieco ciekawiej, usuwamy z niej kolor poprzez [Shft]+[Ctrl]+[U], a następnie przyciemniamy najjaśniejsze i rozjaśnimy najciemniejsze obszary lalki, czyli w oknie Obrazek>Dopasuj>Poziomy (lmage>Adjustments>Levels
) przesuwamy suwaki Poziomy wyjścia (Outputs Levelś) — lewy najbardziej w prawo, a prawy najbardziej w lewo. Zmieniamy jeszcze
tryb nakładania koloru na Nakładka (Overlay). Na koniec włączamy
widoczność wszystkich warstw i ustawiamy bieżącą warstwę, tak
żeby rzeczywiście wyglądała jak odbicie w lustrze.
Dziura
Nadszedł czas na warstwę z przebiciem - gwóźdź programu.
Wybieramy narzędzie Pióro (Pen Tool) i tworzymy ścieżkę po krawędziach ramy lustra, ścieżkę zamieniamy na selekcję i wypełniamy ją na nowej warstwie czarnym kolorem. Nowo powstałą warstwę
umieszczamy między zestawem z białym tłem (Bakcground), a z ramą lustra. Przechodzimy do właściwości warstwy Opcje mieszania
(Blending Options) i ustawiamy wszystkie parametry tak jak na rysunku. Bardzo ważne jest, żeby wybrać odpowiednią pozycję z listy Odcinanie (Knockout) - w naszym przypadku jest to Głębokie
(Deep), czyli od aktywnej warstwy do samego tła, przez wszystkie
elementy z zestawu i wszystkie efekty. Niestety nie pojawiło nam
się odbicie lustrzane, które tak misternie stworzyliśmy w poprzednim etapie, a to dlatego, że ustawiliśmy pozycję Głębokie (Deep)
i nasz kształt wyciął nam dziurę do samego tła, czyli białego koloru. Musimy teraz zrobić tło z naszych warstw z odbiciem lustrzanym, łączymy więc warstwę z lalką i tłem (tzw. łańcuszkiem)
i przechodzimy do Warstwa>Spłaszcz połączone (Layer>Merge
Linked). Klikamy dwa razy na warstwie Background, następnie wybieramy [OK] i usuwamy tą warstwę. Teraz klikamy na warstwie
z odbiciem lustrzanym i wybieramy Warstwa>Nowa>Tło z warstwy
(Layer>New>Background From Layer).
Możemy teraz podziwiać przebicie naszej warstwy-„dziury", chociaż
nie musi być ono tak widoczne - w naszym przypadku były to najbardziej radykalne ustawienia, czyli Krycie (Opacity) 100% i Krycie wypełnienia (Fill) 0%, można oczywiście poeksperymentować z innymi parametrami.
Warstwa z przebiciem ma jeszcze jedną wielka zaletę - możemy
ją przenosić w dowolne miejsce oraz zmieniać jej rozmiary - jest to
bardzo pomocne w przypadku, gdy zmienia się nam lub naszemu
zleceniodawcy koncepcja projektu. W przypadku nie zastosowania
parametrów z listy Odcinanie (Knockout), należałoby ponownie wycinać kształt z warstwy i nadawać odpowiednie efekty, co jest często bardzo żmudne i uciążliwe. •
56
-in
><
s
Przedstawiamy:
Xara X
1
Tomasz Trejderowski
Po raz trzeci opisujemy program z rodziny Kara w piśmie poświęconym wyłącznie Photoshopowi. Sytuacja taka może wydać się dziwna, ale przecież nie samym chlebem żyje
człowiek. Mnogość opcji i narzędzi Photoshopa sprawia, że możemy przy jego pomocy
stworzyć dzieło od podstaw.
Czasem jednak mamy ochotę, by nie zaczynać od zera, tylko poddać obróbce gotowy
materiał, stworzony w zupełnie innym programie. Dlatego właśnie postanowiliśmy opisać
program Kara K\
FILM INSTRUKTAŻOWY
Pierwsze, co rzuca się w oczy użytkownikowi, to rozmiar
programu instalacyjnego. Jest on olbrzymi w porównaniu
z innymi aplikacjami ze stajni Xara Group (58MB).
Niech jednak ilość MB nie będzie myląca. Faktyczny program instalacyjny ma ok. 17 MB, więc mieści się jeszcze
w niepisanej normie. Reszta to trwający prawie 15 minut
film poglądowy pozwalający jeszcze przed instalacją „posmakować" jak wygląda nowa Xara X1.
Po uruchomieniu okazuje się, że tak naprawdę jest to
zwyczajny program „Xara X", w wersji 1.1.
Nowinek (w porównaniu do wersji 1.0) nie wiele, a sama
„magiczna" nazwa „X1" ma więcej z chwytu reklamowego
niż z faktycznego przełomu.
Nowa „Xara" dociera do użytkownika jako try-out z limitem piętnastu dni na jej przetestowanie. I tu czekają nas takie „smaczki" jak oglądanie ekranu przypominającego o konieczności zakupu pełnej wersji, przy każdym uruchomieniu programu.
Ponadto jesteśmy zmuszeni do oglądania pomocy „Tip of
the Day" (porada dnia), mimo, że zaznaczamy aż do znudzenia, aby nie była ona wyświetlana przy każdym kolejnym
uruchomieniu aplikacji.
Xara 3D i Xara Webstyle przyzwyczaiły nas do nietypowego podejścia do zagadnienia tworzenia grafiki. Polega-
ło ono na wyborze schematu bazowego oraz jego niemalże dowolnej modyfikacji. Obejmowała ona zmiany kształtu,
oświetlenia, treści, kolorystyki, cieniowania itd.
Ze względu na swoje podejście do procesu kreowania
grafiki oraz na mnogość opcji, które można poddawać modyfikacji, oba te programy charakteryzowała wielka prostota obsługi, dająca jednakże w efekcie znaczny potencjał graficzny.
ŁATWO I SZYBKO
Zupełnie inna sytuacja ma miejsce w przypadku programu „Xara X". Aplikacja ta służy do tworzenia grafik od podstaw, bądź manipulowania już istniejącymi, ale nie wykorzystuje się tutaj metody wyboru i modyfikacji gotowych
schematów. W każdym razie pozostało to najważniejsze
- prostota, która jest naprawdę szokująca. Ryzykuję nawet stwierdzenie, że wiele operacji można przeprowadzić
znacznie łatwiej i szybciej niż w Photoshopie.
Proponuję obejrzenie filmu instruktażowego dołączonego do wersji instalacyjnej. W ciągu piętnastu minut trwania
demonstruje on potęgę możliwości graficznych tego narzędzia, która jest wykorzystywana przy użyciu banalnie prostego interfejsu użytkownika.
jtf Qls ^dit Arrange U*ies
DB3BX9C
Ol
o
cń
ra
E
buy Xara X now
try Xara X now
YOU have 15 daystriat left
To see whafs posstble, i" v --~ v ""-'' *'
Gallery icon (top bar). Tl
button to download some great example artwork.
C h e c k o u t t h e
d e m o
"S
o.
m o v i e s f o r h e i p
(in the Help). Or try the Xara X forur
partidpate in discussions from other xara X
1 bltmap'OD0_0339.lpa' (98 dpi): Drąg
Ekran powitalny
Większość operacji - tu przezroczystość -jest wykonywana w czasie
rzeczywistym
57
RECENZJA
kończyła się klęską oraz brutalnie ujawniła, że nie tak do
końca cudownie z tą Xarąjest.
Rzeczywiście wielkie brawa należą się twórcom za to, że
program potrafi zapisać obraz o wymiarach 3000x4500 pikseli do pliku o małym rozmiarze, bez wprowadzania szumów, zniekształceń i przebarwień związanych z zastosowaniem stratnej kompresji lub bez zmniejszania rozdzielczości
fotografii. Ale na opisanej powyżej konfiguracji sprzętowej,
zdjęcie 4500x3375 pikseli, jako BMP zajmujące 43,4 MB,
po zapisaniu w formacie XAR zajmowało nie 2, ale 12 MB,
a czas zapisywania trwał nie jedną, lecz prawie piętnaście
sekund. To bardzo poważne różnice!
r"r
•*•[ jConfrast
Ân)(oidjjcas t l e
a|
ii
9
1 tent Dbject: Drąg to set beve
Niektóre operacje tu uwypuklenie - niestety
operują na konturze
O 445,1, 490,lpix
Można to porównać do pilotowania ogromnego samolotu pasażerskiego przez pilota, który posiada jedynie licencję na szybowce.
Omawiany film zaczyna się od sekwencji autoreklamy.
Autorzy twierdzą, że Xara X1 wyróżniają trzy podstawowe
czynniki: prędkość - jest to najszybszy dostępny program
graficzny; jakość grafiki - posiada on rzekomo najnowocześniejszy silnik renderujący grafikę w czasie rzeczywistym,
nawet podczas bardzo skomplikowanych transformacji, cena - Xara X1 kosztuje 1/3 ceny liczących się na rynku programów graficznych.
Jeśli chodzi o prędkość programu, to przy pracy na Pentium 2,6 GHz i 256 MB pamięci RAM faktycznie działał on
bardzo szybko, wydajnie i stabilnie. Tworzona grafika była
rysowana w czasie rzeczywistym, z uwzględnieniem cieniowania, rozmyć, przezroczystości, przejść barwnych i innych aspektów graficznych. Szkoda, że nie wiemy na jakim
komputerze była przeprowadzana prezentacja, ale podejrzewam, że nie była to żadna stacja graficzna, tylko „normalny" pecet.
S1
o
di
I
CL
58
Operacje na trzech bitmapach, każda po 40 MB
(3000x4500 pikseli) realizowane były z niesłychaną prędkością - od tak prostych, jak przesuwanie, poprzez obrót
i przycięcie, po tak skomplikowane, jak cieniowanie, przenikanie obiektów, rozmycia brzegów.
Jeśli chodzi o jakość, to najważniejsza jest możliwość
operowania na formatach bezstratnych - BMP, TIFF. Także i tutaj Xara X1 nas pozytywnie zadziwi.
Na filmie dokument zawierający trzy bitmapy, w sumie
120 MB jest zapisywany w wewnętrznym formacie programu do pliku o rozmiarze... niecałych 6 MB, czyli 20 razy
mniej niż oryginał! Plik jest zapisywany z uwzględnieniem
całych osadzonych ilustracji - wszystkie przycięcia, przezroczystości można w każdym momencie (także po zapisaniu) cofnąć. Czas tej operacji - mniej niż jedna sekunda.
Pełni zachwytu zastanawiamy się jak to jest możliwe?
Miła pani, prowadząca prezentację, próbuje tłumaczyć coś
o zmodyfikowanym kodzie do obsługi grafiki JPG. A diabeł
jak zwykle tkwi w szczegółach.
Szczegółem jest tutaj marketing. Bowiem próba odtworzenia prezentowanych w filmie możliwości programu za-
Jeśli zaś chodzi o zastosowanie formatów stratnej kompresji, to przedstawia się to następująco - powyższa fotografia, zamieniona w innym programie do formatu JPG, zajmowała już tylko 1,01 MB. Po jej osadzeniu w dokumencie
Xara X1 i zapisaniu w formacie XAR, plik zajmował... 1,01
MB - zysk żaden! Fakt, że zapisanie rzeczywiście trwało
niecałą sekundę jest trochę marnym pocieszeniem.
Natomiast odczytywanie plików o takich wymiarach, niezależnie od tego, czy są zapisane w stratnym, czy bezstratnym formacie, trwa rzeczywiście około sekundy. Lecz kwestią dyskusyjną jest tu, ile w tym jest zasługi Xary, a ile Windows XP, systemu plików NTFS i dysku twardego pracującego z 7200 obrotami na minutę! Wszak do odczytu plików
typu BMP czy JPG Xara X1 nie używa swego magicznego
silnika graficznego, tak ostro reklamowanego już na początku filmu instruktażowego (i nie ukrywajmy tego, że ostro
przereklamowanego!).
Powiadają, że im dalej w las, tym więcej drzew. Im dokładniej przyglądam się temu programowi, tym więcej pojawia
się niezgodności z filmem instruktażowym.
%CJE W CZASIE RZECZYWISTYM
Faktem jest, że wszystkie operacje graficzne - od najprostszych, po najbardziej skomplikowane - są wykonywane w czasie rzeczywistym. Ale dotyczy to tylko operacji
zmiany jakieś grupy pikseli (cieniowanie, przezroczystość,
przesunięcie). Zaś jeśli w rachubę wchodzi zmiana wszystkich pikseli na raz (uwypuklenie fotografii, obrót) to bardzo
szybko obraz przestaje być zmieniany w czasie rzeczywistym, a zastępuje go kontur.
W kwestii ceny produkt ten wypada bardzo dobrze. 179
dolarów (ok. 700 zł) przy od 1000 do 1500 zł za najnowsze
wersje pakietu Corela, to rzeczywiście znaczna różnica.
Podsumowując to rozbudowane narzędzie graficzne, ujmuje przede wszystkim swoją prostotą oraz rozwiązaniami
pozwalającymi osiągać znaczne efekty przy pomocy prostych narzędzi. Ma wiele pozytywnych cech, chociaż nie
brakło też kilku - w niektórych przypadkach poważnych wad. W mojej ocenie, jest to dobry program wspierający
pracę grafika. Daleka bowiem jeszcze przed nim droga do
zdetronizowania panującego niepodzielnie króla Photoshopa. Mimo wszystko nie widzę jednak nawet półprofesjonalisty, który wykorzystuje to narzędzie jako swój podstawowy
warsztat. Zwyczajnie ograniczałoby go ono, nie pozwalając
rozwinąć skrzydeł talentu.
Czy warto inwestować około siedemset złotych w aplikację, która będzie tylko wsparciem, wykorzystywanym od
czasu do czasu - to jest kwestia dalece dyskusyjna. ®
IV)
20 min
film
pliki
Kartka z kalendarza
Mariusz Podleś
Papier, faktura, farba i wpływ czasu na materię, to pojęcia obce grafice komputerowej i choć można
powiedzieć, że jej żywotność jest uzależniona jedynie od trwałości nośnika (a co najważniejsze
nawet po wielu latach pozostanie niezmieniona), to jednak mogą znaleźć się tacy, którym będzie
brakować znaków czasu na powierzchni zdjęcia, plakatu czy grafice, nie wspominając o takich
środkach wyrazu jak farba czy faktura papieru. Na szczęście dzięki stosunkowo prostym efektom
można uzyskać dość realistycznie wyglądający efekt starego i dość mocno podniszczonego
plakatu, co postaramy się pokazać w tym tutońalu.
Dosztukowywanie komina
Tworzymy nowy dokument o wymiarach 2600 na 1137 pikseli z białym tłem. Z ptyty CD otwieramy plik picture.jpg i umieszczamy go
w utworzonym dokumencie. Zdjęcie jest tak skadrowane, że brakuje
części komina - musimy więc dorobić go używając Lasso Wielokątne
(Polygonal Lasso Tool). Zaznaczamy cześć lewego komina (jak na
ilustracji), kopiujemy zaznaczony fragment, a następnie wklejamy go
na nową warstwę i odbijamy w poziomie Edycja>Przeksztalć>Odbij
poziomo (Edit>Transform>Flip Hońzontal).
S
o
di
E
-a
60
Teraz musimy tą część dopasować do komina używając polecenia
zniekształć Edycja>Przekształć>Zniekształć (Edit>Transform>Distort). Pozostaje jeszcze zniwelować różnice między kominem,
a przekształcanym elementem - najlepsza do tego będzie gumka
z miękką końcówką i z włączoną opcją zmiany krycia w zależności
od nacisku, ale bez dynamiki kształtu (pod warunkiem, że dysponujemy tabletem graficznym, jeśli nie - można to osiągnąć używając
gumki z kryciem ustawionym na około 15%).
Jeśli jesteśmy w posiadaniu tabletu otwieramy paletę Pędzle
(Brushes), wybieramy miękki pędzel, wielkość ustalamy na 60-70
piks. w ustawieniach odznaczamy wszystkie opcje poza opcją Inne
dynamiki (Other Dynamics) - klikamy na niej i ustawiamy oba parametry na 0% a jako kontrolę (rozwijane pole wyboru pod suwakami) ustawiamy w obu przypadkach Nacisk pisaka (Pen Pressure).
Tak skonfigurowany pędzel możemy nazwać i zapisać. Teraz, jak
już mamy pędzel wystarczy delikatnie wymazać krawędzie tak, żeby przejścia nie rzucały się w oczy.
Następnie używając narzędzia Stempel (Stamp Tool) [S] z włączoną opcją Wszystkie warstwy (Use Ali Layers) i pędzla, który wcześniej zrobiliśmy delikatnie domalowujemy dym. Jeśli wszystko wygląda dobrze - łączymy warstwy, a następnie wybieramy z menu polecenie Spłaszcz połączone (Merge Linked).
Na koniec zmieniamy jasność i kontrast zdjęcia - Obrazek>Dopasuj>Jasność/Kontrast (lmage>Adjustments>Brightness/
Contrast): Jasność (Bhghtness) -14, Kontrast (Contrast) +25.
Przygotowanie złoszczonej farby
Otwieramy z płyty CD plik paper.jpg i umieszczamy go w głównym
obrazku (nadajemy warstwie nazwę paper). Wybieramy narzędzie
Różdżka (Magie Wand Tool) [W] (tolerancja 15) i klikamy mniej więcej w miejsca zaznaczone na ilustracji-najpierw w jednym miejscu,
a następnie trzymając wciśnięty klawisz [Shft] w drugim (choć może zdarzyć się, że wystarczy kliknąć w jeden z punktów) - zaznaczenie powinno wyglądać mniej więcej jak na ilustracji. Oczywiście
nie trzeba ograniczać się do zasugerowanych przeze mnie dwóch
punktów, chodzi o to, żeby w zaznaczeniu były „dziury", bo to one
będą „odpryskami farby".
Następnie tworzymy nową warstwę, nadajemy jej nazwę paint i wypełniamy zaznaczenie Edycja>Wypełnij (Edit>Filf) kolorem RGB:
[225, 167, 108]. Wracamy na warstwę z papierem i przy pomocy
Różdżki (tolerancja 10) zaznaczamy tym razem jaśniejsze partie
papieru (patrz ilustracja), wracamy na warstwę z wypełnieniem i wypełniamy zaznaczenie tym samym kolorem.
Warstwę z papierem ukrywamy, a tryb mieszania warstwy z farbą
ustawiamy na Mnożenie (Multiply). Jeśli „odprysków" jest za dużo
lub są za mocne możemy je poprawić używając Stempla (pędzel:
Kreda (Chalk), rozmiar: 36 piks.). Efekt powinien wyglądać mniej
więcej jak na ilustracji, choć tu akurat sporo zależy od przypadku.
•
-W.
fWndow
Bsfc
Faktura papieru
Powielamy warstwę paper, kopię nazywamy: paper_2, ukrywamy ją, a tryb mieszania warstwy paper ustawiamy na Ostre światło
{Hard Light). Zaznaczamy warstwę paper_2, wybieramy polecenie
Obrazek>Dopasuj>Barwa/Nasycenie (lmage>Adjustments>Hue/
Saturation), a następnie przy zaznaczonej opcji Koloruj (Colorize)
ustawiamy wartości: Barwa (Hue): 27, Nasycenie (Saturation): 20
i Jasność (Lightness): 0 (dla wygody można na chwilę ukryć warstwę paint).
rai
Teraz postępujemy podobnie jak w przypadku „tworzenia farby",
czyli przy pomocy Różdżki (tolerancja np. 8) zaznaczamy jaśniejsze partie papieru (nie za dużo) i wycinamy je za pomocą [De/].
Dodatkowo w celu uzyskania lepszego efektu możemy użyć gumki z odpowiednim pędzlem. Photoshop 7.0 oferuje bardzo ciekawe i użyteczne w tym przypadku pędzle, ale możemy je jeszcze
uatrakcyjnić, nieznacznie je modyfikując. Z palety Pędzle (Brushes)
wybieramy pędzel o nazwie Suchy pędzel (Dry Brush), a następnie w ustawieniach zaznaczamy opcję Dynamika kształtu (Shape
Dynamics) oraz ustawiamy wielkość pędzla na około 70 piks. (jeśli
nie dysponujesz tabletem wybierz po prostu ten pędzel i ustaw wielkość na około 15 piks.). Tak przygotowaną gumką (możemy również użyć pędzla Kreda (Chalk) rozmiar 36 piks.) możemy dodatkowo urozmaicić nasz papier.
o
di
ra
E
~o
U)
W moim przypadku warstwa po wycięciu i pomazaniu wyglądała tak
jak na ilustracji. Tryb mieszania tej warstwy ustawiamy na Mnożenie
odwrotności (Screen), a Krycie (Opacity) na 70% i umieszczamy ją
pod warstwą paper.
61
EFEKTY
& Cofitcd: j P e n P r e s s u r e ^ j !
Minimum Diamtttr
r Cafor Dynamie*
17 Oth*r Dyrumtcs
rUmst
TWMEdgw
r Airtrujh
r Smwthing
r Protict Tłxtur*
Contrul foff
jnK
Jeżeli „wygryzienia" są zbyt duże, trzeba je nieco „przygasić", tak
żeby nie rzucały się w oczy. W tym celu wybieramy Stempel [S]
(odznaczona opcja Wszystkie warstwy (Use Ali Layers)) i delikatnie, tam gdzie to jest konieczne niwelujemy „wygryzienia". Dobrym
pędzlem w tym przypadku będzie albo Suchy Pędzel, albo Kreda
(rozmiar 60-70 piks.) Efekt powinien być zbliżony do tego na ilustracji, choć tutaj jest pełna dowolność - możesz zostawić tą warstwę
w takiej formie w jakiej była, a nawet jeszcze bardziej ją poszarpać
- wszystko zależy od Twojej inwencji.
Teraz dla lepszego efektu możemy dodać ramkę - można wykorzystać tą załączoną na płycie CD (frame.psd), lub po prostu narysować własną przy pomocy narzędzia Pióro (Pen Tool) [P]). Ramka
może być prostokątna (bez zaokrąglonych brzegów), ale żeby pasowała do całości należy ją delikatnie poszarpać. W tym celu wybieramy Pędzel (Brush Tool) o nazwie Twarde pastele na płótnie
(Hard Pastel on Canvas). W jego ustawieniach odznaczamy opcję
Dynamika kształtu (Shape Dynamics), ustawiamy rozmiar na ok. 30
piks. i przesuwając wzdłuż ramki (tak, żeby tylko część pędzla wystawała na zewnątrz) malujemy „śmieci".
Można je na koniec w niektórych miejscach przetrzeć gumką
(Suchy pędzel (Dry Brush) rozmiar 10-15 ).
Jeśli używasz ramki z zamieszczonego na CD pliku frame.psd, to
tryb mieszania warstwy ustaw na Mnożenie (Multiply).
Znak graficzny
Otwieramy z płyty CD pliki logo.psd i logo_2.psd. Znak graficzny z pliku logo przenosimy do naszego obrazka i obracamy go
0 90 stopni w prawo - Edycja>Przekształć>Obróć 90 w prawo
(Edit>Transform>Rotate 90 CW). Duplikujemy tą warstwę [Ctrl]+[J]
1 jedną z nich ukrywamy. Wybieramy narzędzie Zaznaczenie
Prostokątne (Rectangular Marąuee Tool) [M] i zaznaczamy obszar wokół znaku tak, żeby miejsce po obu jego stronach było
zbliżone do szerokości samego znaku (wysokość nie ma znaczenia, byle logo się mieściło). Wybieramy Filtr>Zniekształć>Ścinanie
(Filter>Disort>Shear) i ustawiamy krzywątakjak na ilustracji. Na koniec obracamy znak o 90 stopni w lewo - Edycja>Przekształć>Obróć
90 w lewo (Edit>Transform>Rotate 90 CCW). Teraz wybieramy drugi znak i postępujemy podobnie jak w przypadku tego pierwszego,
z tym, że podczas przekształcania krzywą wychylamy nieco mniej.
Umieszczamy oba znaki na lewym kominie. Teraz trzeba tak je połączyć, żeby wyglądały jak jeden.
2
o
O)
ro
•o
62
Ostry łuk ma być u góry, a łagodny na dole - umieszczamy więc
jeden znak nad drugim tak, żeby się w miarę możliwości pokrywały (logotyp mniej wygięty powinien być na wyższej warstwie).
Następnie gumką delikatnie wymazujemy górną część mniej wygiętego logo i te części drugiego, które wystają spod spodu. Na koniec
retuszujemy jeszcze całość przy pomocy Stempla [S] i jeśli wszystko wygląda dobrze spłaszczamy warstwy. Po przeróbkach logo powinno wyglądać mniej więcej jak na ilustracji.
Teraz trzeba jeszcze dopasować perspektywę logo do perspektywy komina - najprościej można to zrobić wybierając polecenie
Edycja>Przekształć>Zniekształć(Edit>Transform>Distort). Warstwę
umieszczamy pod warstwąpaper, ale nad paper_2.
Kolejno trzeba „zlać" logo z kominem, ustawiamy więc efekt mieszania warstwy na Mnożenie (Multiply), a Krycie (Opacity) na 70%.
Możemy jeszcze delikatnie przetrzeć logo używając gumki (pędzel:
Kreda, rozmiar: 36 piks.), jeśli chcemy, żeby namalowany na kominie znak jeszcze bardziej zlał się z całym obrazkiem powielamy go,
usuwamy kolor - Obrazek>Dopasuj>Usuń Kolor (lmage>Adjustments>Desaturate), następnie wybieramy Filtr>Szum>DodajSzum...
(Filter>Noise>Add Noise), zaznaczamy opcję Monochromatyczny
ID
•a
M
(Monochromatic), Rozmieszczenie: Gaussowskie (Distribution:
Gaussian), a intensywność ustawiamy w okolicy 100%. Tryb mieszania warstwy ustawiamy na Łagodne światło {Sofi Lighf), a Krycie
(Opacity) na 40%.
Jeśli to konieczne, to możemy jeszcze delikatnie wytrzeć gumką
warstwę z szumem (pędzel: Kreda rozmiar: 36)
Na koniec dodajemy znak graficzny z pliku logo_2.psd, tryb mieszania nowo powstałej w ten sposób warstwy ustawiamy na Mnożenie
odwrotności (Screen), Krycie na 60% i przecieramy go delikatnie
gumką (pędzel: Kreda, rozmiar: 36), a nadmierne wymazania niwelujemy Stemplem (pędzel ten sam).
Grafikę tą można wykorzystać jako tło do kalendarza, w tym przypadku drugie logo należy trochę zmniejszyć, a w puste miejsce z prawej strony wstawić cyfry z kalendarza na dany miesiąc.
Oczywiście żeby cyfry się wyróżniały należy je przetrzeć gumką, tak
samo jak poprzednie elementy.
W ten sposób nauczyliście się tworzyć grafiki, które wyglądają jak
stary i zniszczony plakat. Teraz takie prace są bardzo często spotykane, więc już nic nie stoi na przeszkodzie, żebyście i Wy zrobili coś podobnego. O
Naprawianie niedoświetlonych fotogra
Efekt niedoświetlenia jest bardzo częsty zwłaszcza w przypadku fotografii cyfrowej, obecne aparaty z niższej (a nawet ze średniej) półki cenowej w pewnych warunkach niestety nie sprostują zadaniom jakie stawia przed nim użytkownik. Często w trudnych warunkach zdjęcia są prześwietlone lub niedoświetlone. W tym ćwiczeniu pokażemy
jak naprawić te, w których lampa błyskowa zawiodła, bądź zapomnieliśmy jej użyć.
Otwieramy plik z niedoświetloną fotografią. W naszym przypadku
jest to zdjęcie byłej fabryki naprawczej naboru kolejowego we Wrocławiu (fot. Dawid Błaszczyk). Niestety lampa błyskowa okazała się być
niewystarczająca przy tak dużym obiekcie.
Naciskamy skrót klawiaturowy [Ctrl]+[J], dzięki czemu skopiowana
zostaje warstwa (Background), innymi słowy tworzymy kopię warstwy
ze zdjęciem. Z palety Warstwy (Layers) wybieramy opcję krycia i zmieniamy ją ze Zwykłej (Norma!) na Mnożenie odwrotności (Screen). Zabieg ten pozwoli zdecydowanie rozjaśnić naszą fotografię bez utraty
naturalnych kolorów.
Jeśli obraz będzie nadal zbyt ciemny, wtedy czynność tą powtarzamy aż do momentu uzyskania pożądanego efektu. W niektórych przypadkach takich warstw może być kilka. W naszym przypadku użyliśmy
3 warstw o kryciu 100% i 1 z kryciem 50%. Dzięki czemu uzyskaliśmy
efekt jak na zdjęciu &>ok. Różnica jest naprawdę znacząca. Teraz na
fotografii widać niemal każdy element, czego nie można powiedzieć
o pierwowzorze.
Mamy nadzieję, że dzięki temu ćwiczeniu nikt już nie zapłacze patrząc na nieudane zdjęcie, gdyż będzie wiadomo jak je naprawić.
Joanna Cymkiewicz
EFEKTY
20 min
film
pliki
Karta kredytowa
- twój kredyt
na grafikę
Kamil Tułpatowicz
W poniższym ćwiczeniu prezentujemy prosty przepis na przygotowania designu karty kredytowej.
Do jej spreparowania wykorzystamy zaledwie kilka standardowych styli warstw oraz filtrów.
Oczywiście w podobny sposób możemy stworzyć graficzny wizerunek kart członkowiskich, kart
rabatowych, promocyjnych itp.
mm
Zaczynamy
Tworzymy nowy dokument o wymiarach 800 na 600 pikseli i z rozdzielczością 100 dpi, a w nim warstwę [Srift]+[Ct/7]+[/V] o nazwie
space, którą wypełniamy czarnym kolorem.
Następnie używamy na niej Filtr>Szum>Dodaj Szum... (Filter>
Noise>Add Noise...) z parametrami: Intensywność (Amounf): 20%,
Rozmieszczenie (Distńbution): Gaussowskie (Gaussian) i z zaznaczoną opcją Monochromatyczny (Monochromatic).
Planeta - modelowanie
Tworzymy nową warstwę, nazywamy ją planet, a następnie traktujemy efektem Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds).
Kolejno aktywujemy Obrazek>Dopasuj>JasnośćlKontrast... (Image>Adjustments>Brightness/Contrast...) z parametrami: Kontrast
(Contrast): 98 oraz Jasność (Brightness): 3 - suwakiem tym regulujemy wielkość preparowanych przez nas kontynentów.
Za pomocą Zaznaczania eliptycznego (Elliptical Marquee Tool)
określamy kształt i wygląd planety (idealny okrąg uzyskamy przytrzymując klawisz [Shft] podczas rysowania), prawym klawiszem
myszki klikamy na zaznaczeniu i wybieramy polecenie Zaznacz odwrotnie (Select lnverse), a następnie usuwamy zbędny obszar klawiszem [Delete].
E?
o
i
Kolejny raz dokonujemy inwersji obszaru selekcji [Shft]+[Ctrf\+[l],
tworzymy nową warstwę o nazwie cloud i stosujemy na niej znany
nam już efekt Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds).
Warstwie tej zmieniamy Krycie (Opacity) do 40% oraz tryb przenikania na Wyłączenie (Exdusion). Następnie łączymy ze sobą warstwy cloud i planet za pomocą skrótu klawiszowego [S/7ft]+[£] - nowo otrzymaną w ten sposób warstwę nazywamy planet.
Planeta - kolorowanie
Ustawiamy planetę w prawym dolnym rogu ilustracji, a następnie aktywujemy polecenie Obrazek>Dopasuj>Mapa gradientu... (lmage>
Adjustments>Gradient Map...), które nada oceanom i kontynentom
odpowiednią kolorystykę (w naszym ćwiczeniu wykorzystaliśmy następujący zestaw barw: zielony, żółty, niebieski).
64
1
s
Do podkreślenia uzyskanego efektu używamy Filtr>Pociągnięcia
pędzla>Zaakcentowane krawędzie... {Filter>Brush Strokes>Accented Edges...) z parametrami: Szerokość krawędzi (Edge Width): 1,
Jasność krawędzi (Egde Brightness): 30 i Wygładzanie (Smoothness): 5.
Zaznaczamy teraz obszar planety klikając na jej warstwie lewym
przyciskiem myszy z wciśniętym jednocześnie klawiszem [Ctrl],
a następnie tworzymy nową warstwę o nazwie cloud, stosujemy na
niej Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds), zmieniamy
jej Krycie (Opacity) do 50% i łączymy ją z warstwą planet [Ctrl\+[E\.
Nowo powstałej w ten sposób warstwie nadajemy nazwę earth
i używamy na niej Filtr>Zniekształć>Sferyzacja... (Filter>Distort>
Spherize...) z parametrem Wartość (Amounf): 40%.
Aktywując Warstwa>Styl warstwy>Cień wewnętrzny... (Layer>Layer
Style>lnner Shadow...) z parametrami: Tryb mieszania (Blend
Modę): Zwykły (Normal), Krycie (Opacity): 60%, Kąt (Angle): -36,
Odległość (Distance): 67, Ssanie (Choke): 0, Wielkość (Size): 100
dodamy planecie cień, a tym samym wrażenie krągłości.
Tak przygotowany dokument zapisujemy na dysku - będzie potrzebny do stworzenia logotypu na dalszym etapie pracy.
Słońce
Na nowej warstwie o nazwie sun tworzymy za pomocą Zaznaczania
eliptycznego (Elliptical Marquee Tool) okrągły obrys (podczas rysowania obszaru selekcji pamiętajmy o przytrzymaniu klawisza [Shft]), który wypełniamy kolorem białym. Następnie aktywujemy Warstwa>Styl warstwy>Blask zewnętrzny... (Layer>Layer
Style>Outer Glow...) z kolorem RGB: [255; 255; 227] oraz parametrami: Tryb mieszania (Blend Modę): Zwykły (Normal), Krycie
(Opacity): 100%, Rozszerzenie (Spread): 20%, Wielkość (Size): 90.
Następnie łączymy ze sobą warstwy sun, earth oraz sapce
[Ctrl]+[E]. Nowo powstałą warstwę nazywamy earth i używamy
na niej Filtr>Rendeńng>Flara obiektywu... (Filter>Render>Lens
Flare...) z wartościami parametrów: Jasność (Brightness): 120%,
Rodzaj obiektywu (Lens Type): 50-300mm Zoom. Tak przygotowaną soczewkę umieszczamy na słońcu.
Kształt karty
Na warstwie earth dokonujemy selekcji obszaru, który stanowić będzie kształt oraz wygląd naszej karty kredytowej. W celu zachowania jej proporcji posłużymy się narzędziem Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marquee Tool) z następującymi parametrami:
Styl (Style): Określona wielkość (Fixed Size), Szerokość (Width):
170mm oraz Wysokość (Height): 108mm.
Kolejno aktywujemy Zaznacz>Zmień>Wygładzanie... (Select>
Modify>Smooth...) z wartością parametru Promień próbki (Sample
Radius): 20.
Następnie dokonujemy inwersji obszaru selekcji [Shft]+[Ctrl]+[l]
i usuwamy zbędną przestrzeń klawiszem [Delete].
Elementy karty
Przytrzymując klawisz [Ctrl] klikamy lewym przyciskiem myszy na
warstwie earth, a następnie narzędziem Zaznaczanie prostokątne
(Rectangular Marąuee Tool) (z wciśniętym klawiszem [Alt]) usuwamy zbędny obszar selekcji. Pozostawiamy jedynie prostokątny pasek, na którym później umieścimy napisy i logo banku.
Tworzymy nowa warstwę [Shft]+[Ctrf]+[N] o nazwie logo, zmniejszamy jej Krycie (Opacity) do 75% i wypełniamy ją kolorem białym.
Ponownie przytrzymując klawisz [Ctrl] klikamy lewym przyciskiem myszy na warstwie earth, a następnie uzyskany w ten spo-
d
l/l
3
3
65
EFEKTY
sób obszar selekcji przesuwamy nieco w prawy dolny róg ilustracji.
Tworzymy nową warstwę o nazwie frame i używamy na niej polecenie Edycja>Obrysuj... (Edit>Stroke...) z wartościami poszczególnych opcji: Szerokość (Width): 2 oraz Położenie (Location): Środek
(Centerl).
W celu usunięcia niepotrzebnych elementów obrysu klikamy lewym przyciskiem myszy (z wciśniętym klawiszem [Ctrl]) na warstwie earth, używamy [Shft]+[Ctrl]+[l], a następnie klawisz [Delete].
Pamiętajmy o tym, że usunięcia dokonujemy na warstwie frame.
Hologram
Za pomocą narzędzia Zaznaczanie prostokątne (Rectangular
Marąuee Tool) dokonujemy w prawym górnym rogu ilustracji selekcji niewielkiego obszaru - to tutaj stworzymy hologram.
Następnie używamy Zaznacz>Zmień>Wygładzanie... (Select>
Modify>Smooth...) z wartością parametru Promień próbki (Sample
Radius): 10.
Tworzymy nową warstwę o nazwie holo_1 i wypełniamy ją kolorem
granatowym RGB: [3; 0; 134] (pamiętajmy o tym, żeby umieścić ją
nad warstwą frame).
Kolejno aktywujemy Warstwa>Styl warstwy>Obrys... (Layer>Layer
Style>Stroke...) z kolorem RGB: [221; 221; 221] oraz z wartościami
opcji: Wielkość (Size): 2 i Położenie (Position): Środek (Center).
Ponownie używając Zaznaczanie prostokątne (Rectangular
Marąuee Tool) rysujemy mniejszy prostokąt wewnątrz wcześniej
utworzonego.
Aktywujemy po\ecer\\eZaznacz>Zmień>Wygładzanie... (Select>Modify>Smooth...) z wartością parametru Promień próbki (Sample
Radius): 5.
Tworzymy nową warstwę o nazwie holo_2 (umieszczamy ją nad warstwą holo_ 1), resetujemy ustawienia kolorów [D], a następnie używamy Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds). Rozjaśniamy
uzyskany efekt pleceniem Obrazek>Dopasuj>JasnośćlKontrast...
(lmage>Adjustments>Brightness/Contrast...) z parametrami: Kontrast (Contrast): 62, Jasność (Brightness): 11 oraz aktywujemy
Filtr>Szkic>Chrom... (Filter>Sketch>Chrome...) z wartościami poszczególnych parametrów: Szczegół (Detail): 2, Wygładzanie
(Smoothness): 5.
Możemy teraz umieścić logo przygotowane w kroku 3 (w naszym
przypadku posłużyliśmy się logotypem magazynu .psd). Warstwy
holoji, holo_2 oraz tą z logotypem łączymy w jedną o nazwie hologram [Shft]+[E].
Napisy i detale końcowe
Ol
Przy pomocy narzędzia Tekst (Horizontal Type Tool) dodamy numer
karty oraz imię i nazwisko jej właściciela. Do tego celu najlepiej jest
wykorzystać bezszeryfową czcionkę w kolorze białym.
Łączymy ze sobą obie warstwy tekstowe, a następnie aktywujemy Warstwa>Styl warstwy>Faza i płaskorzeźba... (Layer>Layer
Style>Bevel and Emboss...) z wartościami poszczególnych opcji
pokazanymi na ilustracji. Postępując analogicznie możemy dodać
kolejne napisy np. nazwę banku.
ra
-o
a
i
66
Mamy nadzieję, że Warn również udało się w pełni spłacić kredyt
olbrzymich możliwości, jakimi obdarował Was Photoshop, poprzez
stworzenie interesującej grafiki.
Warto jest raz jeszcze podkreślić, że w podobny sposób możemy
przygotować graficzny wizerunek kart członkowskich, kart rabatowych, promocyjnych etc. •
Efekt zadrapań
20 min
film
pliki
Oferujemy;
- Najwyższą jafcość
• NĄmzsze ceny
• Dostawa do domu graiis
Dt)2y wybór asoftymainu
-Szytjkiczas
firma
Spófca specfcifcuie się wdziarainości informacyjnej; doradztyae biznesowym
oraz realeacS szkoleń i tonferencji Dziaa w rtszy projektów i wiedzy z zakresu eBiznesy.
czyli wysmagania biznesu informatyką i !e
współpracujemy z poiskini menedżerami, klórzy siarką s»f zapewnić s*o*n
s&«arTi przmację konkurencyjną. Pomagam? if" podsjnowai decyzje
Iłować plany informuje o t y n k ^ c n łrsn&ch, sprawdzonych 3tateojach,
'Cft narzędziach oraz działaniach konkurencji Doradzarny i edukuiemy
rranecfterówpoprzez udos^pnianispu&iâoitusHisinternetowycfi,
organizację konferencji i akoień, oraz indywidualne doradzhw
Magdalena Tomczyk
Tworzenie grafiki to poszukiwanie wciąż nowych, ciekawych pomysłów i rozwiązań. Przedstawione poniżej ćwiczenie zademonstruje krok po kroku, jak w prosty sposób można uzyskać efekt
zadrapań. Taką teksturę z powodzeniem wykorzystamy do tworzenia grafiki 3D, zastosujemy jako
element tła na stronie WWW, bądź w drukowanym folderze.
k
I
* ~%
i .m
ł
1
*
-3
" ' • * ' -
•
•§
E
1 Wilii
^
C
K
..--.i " L . . . Ł . . U I . I
\ % -
-
^ 1 -
"
"
o
di
ro
T3
* L
W zależności od tego, gdzie wykorzystamy efekt zadrapań musimy
przygotować zdjęcie o odpowiedniej wielkości i rozdzielczości. Jeśli
tworzymy tło na stronę WWW - możemy skorzystać z pliku dołączonego do płyty CD Wall.psd. W przypadku gdy przygotowujemy grafikę z przeznaczeniem do druku - postarajmy się o tego typu fotografię w większej rozdzielczości. Możemy ją wykonać samodzielnie
aparatem cyfrowym lub zwykłym.
**-*•
/
Tworzenie dokumentu bazowego
Ł
J J K
3,33 H
1
W naszym ćwiczeniu zdecydowaliśmy się na wykorzystanie pliku
Wall.psd - dlatego teraz go otwieramy.
.psd
67
EFEKTY
Obróbka tekstury ściany
Zmieniamy tryb wyświetlania kolorów na Obrazek>Tryb>Kolor
Lab (lmage>Mode>Lab Color), przechodzimy na zakładkę Kanały
(Channels), zaznaczamy kanał Jasność (Lightness), wracamy do
palety Warstwy (Layers) i używamy Obrazek>Tryb>Skala szarości... (lmage>Mode>Grayscale). Na pytanie czy mają zostać usunięte inne kanały odpowiadamy twierdząco. Dzięki podwójnemu
przekształceniu trybu wyświetlania kolorów zdjęcia, nie stało się
ono ponure, a także udało się nam utrzymać jego kontrast.
Zmiana kolorystyki i faktury tła
Używając polecenia Obrazek>Tryb>Kolory RGB (lmage>Mode>
RGB Color) przywracamy zdjęciu tryb wyświetlania obrazu RGB.
Następnie warstwie z fotografią nadajemy nazwę wali i zmniejszamy jej Krycie (Opacity) do 30%.
Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N], nazywamy \ąbackground,
przenosimy na sam spód i wypełniamy kolorem białym.
Ponownie zaznaczamy warstwę wali, aktywujemy na niej okno dialogowe Obrazek>Dopasuj>Barwa/Nasycenie... (lmage>Adjustments>
Brightness/Contrast...) z wartościami poszczególnych parametrów: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 90, Nasycenie
{Saturation): 20, Jasność (Lightness): 70.
Następnie dodajemy jej teksturę Filtr>Tekstura>Dodanie tekstury...
(Filter>Texture>Texturizer...) z następującymi opcjami: Tekstura
(Texture): Piaskowiec (Sandstone), Skalowanie (Scaling): 50%,
Zwolnij (Relief): 4. Resztę parametrów pozostawiamy bez zmian.
m Marmurkowa faktura
Ustawiamy kolor narzędzia na #ABBA83, a tła na czarny. Tworzymy
nową warstwę o nazwie facture i umieszczamy ją na samej górze.
Następnie aktywujemy narzędzie Gradient (Gradient Tool) z trybem
przenikania Różnica (Difference) i sposobem wypełnienia Gradient
liniowy (Linear Gradient). Tak przygotowane narzędzie przeciągamy
kilkanaście razy po warstwie (w różnych kierunkach). Powinniśmy
uzyskać efekt podobny do tego z ilustracji.
Łagodne zadrapania
le
Edir
imifle
Law
Selwr
Fllter
V1ow
Wind™
^ ^ . - LjAu'o^łlłtłLiyłr- G ^hfl-' floundini BOK
O)
o
&
•o
a
Utlp
Znajdując się cały czas na warstwie facture aktywujemy
Filtr>Pociągnięcia pędzla>Zaakcentowane krawędzie... (Filter>
Brush Strokes>Accented Edges...) z wartościami parametrów:
Szerokość krawędzi (Edge Width): 2, Jasność krawędzi (Edge
Bńghtness): 38, Wygładzanie (Smoothness): 5.
Następnie stosujemy Filtr>Stylizacja>Znajdź krawędzie... (Filter>Stylize>Find Edges), usuwamy bieżący kolor [Shft]+[Ctrl\+[U]
i nadajemy nowy - [CW]+[U] z parametrami: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 76, Nasycenie (Saturation): 25, Jasność
(Lightness): 0. Warto poświęcić trochę czasu na dostosowanie koloru tekstury do wykonywanego projektu (powyższe ustawienia to jedynie nasza propozycja). Ostatnią czynnością w tym kroku będzie
zmniejszenie Krycia (Opacity) tej warstwy do 30%.
Ostre zadrapania
Powtarzamy wszystkie czynności z dwóch ostatnich kroków - uzyskaną w ten sposób nową warstwę nazywamy scratches, ustawia-
68
s.
"I
<s
II
my jej tryb przenikania na Rozpuszczanie (Dissolve) i zmniejszamy
Krycie (Opacity) do 30-40%. Posłuży ona nam za punkt wyjścia do
dalszej pracy - wykonania ostrych zadrapań.
Efekt maźnięcia
Łączymy ze sobą wszystkie warstwy używając Warstwa>Złącz
widoczne (Layer>Merge Visible). Powstałej w ten sposób nowej
warstwie nadajemy nazwę texture.
Wybieramy narzędzie Ściemnianie (Bum Tool) i miękkim pędzlem
o rozmiarze około 65 pikseli wykonujemy maźnięcia - z trybem
Cienie (Shadows) i Półcienie (Midtones) oraz ustawioną wartością
parametru Ekspozycja (Exposure): 50%.
Uzyskaliśmy w ten sposób efekt podrapanej grafiki, która sama
w sobie jest ciekawym obrazem, ale równie dobrze może posłużyć jako element bazowa do dalszej modyfikacji (zajmiemy się tym
w następnym kroku).
Modyfikacje
Kopiujemy warstwę łexture [Ctrl\+[J\ (kopię nazywamy 1, a oryginał 2). Tworzymy nową warstwę [5hff\+[Ctrf]+[l\f] o nazwie color_
background. Przenosimy ją na sam spód i wypełniamy kolorem
#ABBA83.
Następnie wyłączamy widoczność warstwy 1 (symbol oczka musi być odznaczony), zaznaczamy warstwę 2, wybieramy narzędzie Różdżka (Magie Wand Tool) z wartością parametru Tolerancja
(Tolerance): 5-15 i dokonujemy przy jej pomocy selekcji jaśniejszych fragmentów ilustracji. Utworzone w ten sposób zaznaczenia
usuwamy klawiszem [Delete].
Czynność powtarzamy kilkakrotnie do momentu, aż na ciemnym tle
pozostaną tylko lekkie draśnięcia, zadrapania.
Efekt podrapanej farby na ścianie
Warstwie 2 nadajemy styl Warstwa>Styl warstwy>Faza i płaskorzeźba... (Layer>Layer Style>Bevel end Emboss...) z wartościami poszczególnych parametrów: Styl (Style): Żłobienie (Pillow
Emboss), Głębia (Depth): 1%, Kierunek (Direction): W dół (Down),
Wielkość (Size): 2 piksele. Pozostałe opcje zostawiamy z domyślnymi ustawieniami.
Subtelna modyfikacja Krycia (Opacity) tej warstwy spowoduje, że
efekt będzie delikatniejszy.
Kolejno włączamy widoczność warstwy 7, skalujemy ją używając [Cfr/]+[T] i dodajemy jej cień Warstwa>Styl warstwy>Cień...
(Layer>Layer Style>Drop Shadow...) z opcją Odległość (Distance):
0 - reszta bez zmian.
Efekt „podrapania" można zastosować w różnego typu grafikach.
Na ilustracji pokazaliśmy, jak wykorzystać go w odniesieniu do stron
WWW, drukowanych folderów i jako stylową ramkę do fotografii.
Ze względu na kierunek układania się gradientu opisanego w kroku czwartym wygląd tekstury za każdym razem będzie nieco inny,
lecz z pewnością równie efektowny. Zachęcamy do eksperymentowania z kolorem i różnymi zastosowaniami tej nieszablonowej i interesującej tekstury. ®
o
di
-a
o.
g
69
EFEKTY
Pogoda na dziś 40 min
film
matę zachmurzenie
pliki
Dariusz Cyran
Gdy chcemy wyciąć, pozbyć się chmur z jakiegoś zdjęcia sprawa wydaje się w miarę prosta,
z reguły sięgamy wtedy po narzędzie Stempel (Clone Stamp Tool). Ale co mamy zrobić gdy zapragniemy dodać kilka obłoczków do ilustracji? Na to pytanie odpowiemy w poniższym ćwiczeniu.
Przygotowanie
Tworzymy nowy dokument o wymiarach 600 x 600 pikseli, rozdzielczości 72 dpi i białym tle.
Następnie aktywujemy standardowe ustawienia kolorów [D] (czarny kolor narzędzia, a biały tła) i używamy Filtr>Rendering>Chmury
(Filter>Render>Clouds).
Pędzlem o czarnej końcówce zamalowujemy ilustrację pozostawiając jedynie nienaruszoną przestrzeń w kształcie pojedynczego obłoku.
Kolejno używamy Obrazek>Dopasuj>Jasność/Kontrast... (lmage>
Adjustments>Brightness/Contrast...) z wartością parametru Kontrast (Contrast): 12, dokonujemy inwersji kolorów [Ctrf]+[l] i definiujemy nowy kształt pędzla Edycja>Zdefiniuj pędzel... (Edit>Define
Brush...).
O
ns
•o
Tworzenie chmur
Otwieramy zdjęcie, w którym chcemy dodać chmury.
Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctr[]+[N] i aktywujemy pędzel
utworzony we wcześniejszym kroku.
Ustawiamy mu tryb przenikania Mnożenie (Multiply), Krycie (Opacity): 80%, kolor lekko szary RGB:[241; 241; 241] i rysujemy nim
obłoki.
70
Pamiętajmy o tym, że światło (słońce) pada od góry, a więc na dole
chmury powinny być ciemniejsze (klikając kilka razy w to samo miejsce ilustracji spowodujemy, że zostanie ono przyciemnione).
Dopracowanie kształtu
Gumką (Eraser Tool) o odpowiedniej końcówce pędzla wymazujemy delikatnie górną część obłoczków - tworzymy raczej ostre krawędzie, lekko poszarpane.
Następnie zmniejszamy Krycie tego narzędzia do 30% i usuwamy
ostrożnie dolne fragmenty (pędzlem o miękkiej końcówce).
Kolejno używając Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień (Radius):
2 lekko rozmywamy chmury.
Aktywując Obrazek>Dopasuj> Jasności'Kontrast... (lmage>Adjus
tments>Brightness/Contrast...) z wartością parametrów: Jasność
(Brightness): -25, Kontrast (Contrast): -5 przyciemniamy je.
Przestrzenny wygląd chmurom nadamy poprzez dodanie światła.
W tym celu wykorzystamy narzędzie Rozjaśnianie (Dodge Tool),
w opcjach pędzla zaznaczamy opcję Tekstura (Texture) i ustawiamy następujące wartości dla poszczególnych parametrów: Skala
(Scalę): 150%, Tryb (Modę): Odejmij (Subtract), Głębia (Depth):
40%, a jeżeli dysponujemy tabletem to również Minimalna głębia
(Minimum Depth): 85% oraz Wahanie głębi (Depth Jitter): 25%.
m Kolor
Aktywujemy balans kolorów [Cfr7]+[B] z następującymi ustawieniami: Balans tonów (Tonę Balance): Cienie (Shadows), Czerwony
(Red): -34, Zielony (Green): 0, Niebieski (Blue): +45.
Gdy stwierdzimy, że cień jest zbyt intensywny lub zbyt jasny, to możemy skorygować go przy pomocy krzywych [Ctr!\+[M\.
Drugi plan
Na osobnej warstwie [Shft]+[Ctr!\+[N] stworzymy drugoplanowe chmury - takie, które są ledwo widoczne nad horyzontem.
Dokonamy tego przy użyciu narzędzia Stempel (Clone Stamp Tool)
klonując jeden z już istniejących obłoków.
Kompozycja
Jak wiadomo chmury nie powinny przesłaniać takich elementów fotografii jak budynki, drzewa, etc.
Toteż teraz zajmiemy się korektą nieba w wyżej wspomnianej kwestii (nasza sceneria nie jest zbytnio skomplikowana - przeszkadza
nam jedynie latarnia, która odsłonimy za pomocą Gumki [Eraser
Tool\).
Często zapominamy o odbiciach, cieniach, które posiadają chmury.
W naszym przypadku obłoki znajdują się nad oceanem toteż oczywistym jest fakt, że musimy zrobić ich odbicia na tafli wody.
W tym celu zaznaczamy i kopiujemy chmurę, która jest tuż nad
wodą (na nową warstwę), odpowiednio skalujemy ją [Ctrf\+[T]
i dokonujemy na niej Edycja>Przekształć>Odbij pionowo
(Edit>Transform>Flip Vertical).
Na wodzie są fale zatem powinniśmy użyć Filtr>Zniekształć>Morsk
ie fale... (Filter>Distort>Ocean Ripple...).
Warstwie z odbiciem ustawiamy wartość parametru Krycie
(Opacity): 25% (możemy również opcjonalnie zmienić jej tryb przenikania na Ostre światło (Hard Light)).
Ol
ra
-o
Od teraz nie będziecie musieli kopiować chmurz innych zdjęć, każdy będzie mógł zrobić swoje własne obłoki. ®
71
DO TUTORIALI
Filmy instruktażowe i pliki źródłowe pomocne przy wykonywaniu ćwiczeń zawartych w magazynie.
GRAFIKI WEKTOROWE
10 GRAFIK ROYALTY FREE od agencji Medium Photo
http://www. MediumPhoto.com.pl
UWAGA: Zdjęcia zamieszczone na CD służą tylko do
wykonania efektów z tutoriali, każde inne użycie jest
niedozwolone.

psd

Transkrypt

Podobne dokumenty

poradnik - fotocam.pl

sztuka łączenia war na obra dwuto

Instrukcja obsługi