Małgorzata Bachniak

Małgorzata Bachniak
Temat zajęć: Razem bawić się weselej!
Cel główny: wspomaganie rozwoju psychoruchowego, kształtowanie więzi z rodzicami,
rówieśnikami
Cele operacyjne: (dziecko)
-
kształtuje wyczucie własnego ciała;
-
rozwija sprawność ruchową;
-
odczuwa satysfakcję związaną z wysiłkiem fizycznym
-
kształtuje spontaniczność,
-
wzmacnia wiarę we własne umiejętności;
-
integruje się z grupą.
Cele wychowawcze: (dziecko)
-
doskonali umiejętność zgodnego współdziałania w grupie;
-
rozwija pozytywne odczucia w kontaktach z rówieśnikami;
-
bawi się bezpiecznie dla siebie i innych podczas zabaw ruchowych.
Metody pracy: elementy Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, elementy
Pedagogiki Zabawy
Formy pracy: indywidualna, zespołowa
Pomoce: wycięty z zielonego papieru liść lilii wodnej, maska żabki, woreczki, muzyka
relaksacyjna, płyta Cd „Gimnastyka Smyka”
Przebieg zajęcia:
1. Powitanie dzieci i zgromadzonych rodziców.
2. Zabawa „Lustra” – dzieci i rodzice witają się różnymi częściami ciała przy słowach
piosenki „Gimnastyka Smyka”
Dobieramy się parami,
A na podłodze parami
witamy się oklaskami.
stopami się spotykamy
Pocieramy się noskami
i za ręce się chwytamy.
i stykamy się łokciami.
Delikatnie się bujamy.
Chwytamy ręce kolegi,
Teraz wstajemy parami,
1
trenujemy razem biegi.
Jesteśmy swymi lustrami,
A teraz wszyscy kucamy
Jeden z nas ruch pokazuje
i swoje ręce puszczamy.
a drugi go naśladuje.
3. „Gąsienica” – nauczycielka zaprasza dzieci do zabawy: chciałabym zaprosić was
do zabawy, w której staniecie się wielką gąsienicą. Czy możecie mi powiedzieć,
co wiecie o gąsienicach? Nasza grupowa gąsienica będzie bardzo powoli pełzać
po sali. Być może tak bardzo będzie podobał jej się ten spacer, że usłyszymy, jak się
śmieje i chichocze. Połóżcie się na podłodze, jedno dziecko obok drugiego, twarzą
w dół głowa przy głowie i noga przy nodze. Teraz jesteście gąsienicą, która śpi. Żeby
się obudziła i zaczęła poruszać, dotknę za ramię dziecka na jej końcu. Dziecko
to będzie toczyć się po plecach innych dzieci aż do drugiego końca gąsienicy, by tam
położyć się znów na brzuchu. Wtedy dotknę za ramię kolejne dziecko i w ten sposób
gąsienica będzie się bardzo powoli poruszać po sali.
4. „Żaba” – nauczyciel kładzie liść lilii wodnej wycięty z papiery i zaprasza dzieci
do zabawy: na podłodze położyłam ogromny liść lilii wodnej, na środku którego siedzi
duża, zabawna i wesoła Pani Żabka (wybrana spośród rodziców). Usiądźcie sobie,
abym mogła opowiedzieć wam na czym polega zabawa. Jest to najpiękniejszy liść lilii
wodnej w całym stawie i dlatego inne małe żabki też chciałyby na nim posiedzieć, ale
nie bardzo wiedzą w jaki sposób mogą się tam dostać, dlatego wszystkie ją pytają
„Pani Żabko, powiedz nam, jak możemy dotrzeć tam?”. Duża Żaba zastanawia się nim
odpowie, kto może zbliżyć się do liścia, być może powie ona: dzieci, które mają na
sobie coś zielonego podskoczą 2 razy, dzieci o jasnych włosach podskoczą 4 razy itd.
Na końcu wszystkie żabki docierają do wesołej Pani Żabki i przybijają sobie piątkę
na znak odniesionego wspólnie sukcesu.
5. „Słońce, piasek i morze” – masażyk relaksacyjny. Nauczyciel prosi, aby dzieci
i rodzice dobrali się w pary, jedna osoba (rodzic lub dziecko) kładzie się na dywanie
a druga usiądzie obok. Wyobraźcie sobie, że osoba, która siedzi jest kredą, a ta, która
leży jest tablicą. Kreda zacznie za chwilę rysować po tablicy, a tablica musi sobie
wyobrazić jak wygląda obrazek, który został narysowany na jej plecach. Wyobraźcie
sobie, że jesteśmy wszyscy razem na wycieczce. Znajdujemy się nad morzem
i wdychamy cudowne świeże powietrze. Właśnie wschodzi słońce. Zacznijcie teraz
rysować wielkie słońce, narysujcie piękne, okrągłe koło, namalujcie promienie słońca,
które odchodzą od niego na wszystkie strony. Wyobraźcie sobie teraz, że idziemy
2
wzdłuż plaży, po wielu, wielu ziarenkach piasku. Palcem narysujcie na tablicy wiele,
wiele ziarenek piasku. A teraz wyobraźcie sobie, że zatrzymujemy się i spoglądamy
na morze. Lekki wietrzyk tworzy piękne, wesołe fale na wodzie. Narysujcie znów
palcem wesołe fale. Oczami wyobraźni widzimy, jak jakiś statek płynie po wodzie –
narysujcie go tak jak chcielibyście by wyglądał. Wszystkie rysunki są piękne, teraz
rączką wyczyścimy tablicę, aby była czysta i gotowa na następny rysunek.
6. „Kreci tunel” – nauczyciel zaprasza dzieci i rodziców do kolejnej zabawy:
Wyobraźcie sobie, że nasza sala zamienia się w łąkę, gdzie mieszka duża, wesoła
krecia rodzina, którą będziecie wy. Czy możecie mi powiedzieć, co wiecie o kretach?
Stworzymy teraz wspólnie kreci tunel, ustawcie się jedno za drugim stojąc w lekkim
rozkroku, ręce połóżcie na ramionach kolegi lub koleżanki stojącej przed wami,
rodzice stworzą kontynuację tunelu w klęku podpartym jeden obok drugiego.
Będziemy kolejno zamieniać się w kreciki, które muszą przejść przez tunel, który
w pewnych miejscach będzie ciaśniejszy, ale to nie wszystko – krecik będzie musiał
toczyć przed sobą małego pędraczka (owada), będzie pomagał sobie przy tym tylko
głową i musi robić to tak, aby pędraczek nie uciekł.
7. „Cukierek” – nauczyciel proponuje kolejną zabawę: Wyobraźcie sobie, że jesteście
smacznym, pysznym cukierkiem, jak wiecie cukierki są zawinięte w papierek, zwińcie
się teraz w kłębek, mocno splećcie dłonie, a mamusia/tatuś będą starali się
rozpakować i rozwinąć stworzony przez was cukierek. Gdy już się uda zamieniamy
się rolami –rodzice, tworzą cukierek a wy będziecie się starać rozwinąć cukierek.
8. „Obrazkowy masażyk” – nauczyciel rozkłada 6 kart z prostymi geometrycznymi
wzorami, pyta dzieci, czy pamiętają nazwy niektórych figur, następnie wspólnie
z rodzicami jeszcze raz je nazywają. Prosi, by rodzice usiedli w siadzie skrzyżnym
trochę bliżej kartoników, a dziecko staje z tyłu. Nauczyciel zwraca się do dzieci:
wybierzcie sobie jedną z kart, nie mówcie jednak którą. Czubkiem swojego paluszka
narysujcie powoli i dokładnie wybrany wzór z kart na plecach mamusi/tatusia. Gdy
skończycie rodzic wstaje i podchodzi do kartonika z wzorem, który jak zgaduje –
został narysowany na jego plecach. W dalszej kolejności następuje zamiana ról.
9. „Akwarium” – nauczyciel zaprasza dzieci do udziału w kolejnej zabawie: Wyobraźcie
sobie, że nasza sala to wielkie akwarium, wypełnione przyjemną wodą, żeby mogło
w nim pływać dużo kolorowych rybek. Wy jesteście rybkami, które powoli pływają
po akwarium i przyglądają się wszystkiemu z ciekawością. Każde z was powinno przy
tym nosić woreczek z fasolą na głowie. Poruszajcie się tak, aby woreczek wam nie
3
spadł. Rybka, której woreczek spadnie, powinna się zatrzymać. Nie może się poruszyć
dopóki jakaś inna rybka nie przyjdzie do niej z pomocą: nabierze głęboko powietrza
i zanurkuje, podniesie woreczek i poda go rybce, ta może swój woreczek położyć
znów na głowie i dalej spokojnie płynąć. Teraz weźcie sobie woreczki i połóżcie
je na głowie, zwrócicie uwagę na to jak woreczek się tam czuje, nabierzcie kilka razy
głęboko powietrza, abyście się rozluźnili i spokojnie mogli pływać w akwarium.
Na zakończenie nauczyciel mówi: Czas aby wypuścić wodę z akwarium, wyciągnę
korek, aby woda mogła wypłynąć. Będziecie przyciągani przez odpływającą wodę
coraz bliżej ujścia, aż wszyscy staniecie blisko siebie. Wtedy staniecie się znów
dziećmi i oddacie mi swoje woreczki.
10. „Kołyska” – rodzice siadają w siadzie rozkrocznym obejmują dłońmi dziecko siedzące
przed nim tyłem, kołyszą się na boki.
11. Zakończenie zajęć – rozmowa na temat zajęć, uczuć im towarzyszących.
Źródła:
Klaus W. Vopel: Witajcie nogi. Gry i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku od 3 do 6
lat część 1.
Klaus W. Vopel: Witajcie ręce. Gry i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku od 3 do 6
lat część 2.
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska: Metoda Weroniki Sherborne w terapii
i wspomaganiu rozwoju dziecka.
4