NA DOBRY START W PRZYGOTOWANIACH DO SZKOŁY

NA DOBRY START W PRZYGOTOWANIACH DO SZKOŁY

M AT E R I A Ł KO N F E R E N C Y J N Y
NA DOBRY START W PRZYGOTOWANIACH DO SZKOŁY
Wychowanie przez muzykę
Prowadząca: Malina Sarnowska
Warszawa, 10 marca 2014 r.
Roczne przygotowanie przedszkolne
M AT E R I A Ł KO N F E R E N C Y J N Y
TYDZIEŃ 1. W PRZEDSZKOLU
Dzień 4.
III
Dbamy o porządek
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
9. „Jaka to zabawka i gdzie jest jej miejsce?” – zabawa dydaktyczna połączona z aktywnym słuchaniem muzyki:
Claude Debussy Taniec pajaca. Doskonalenie analizy i syntezy sylabowej. Wdrażanie do odkładania zabawek
na wyznaczone i stałe miejsce. Doskonalenie percepcji słuchowej i uwrażliwienie na frazę.
 „Jaka to zabawka i gdzie jest jej miejsce?” – zabawa dydaktyczna. Dzieci nazywają zabawki i dzielą ich nazwy
na sylaby, np. lal-ka, klo-cek, do-mi-no, sa-mo-chód, pa-ja-cyk, u-kła-dan-ka. Następnie N. wypowiada sylabami
nazwy kolejnych zabawek. Dzieci odgadują, jaka to zabawka, i odkładają ją na jej stałe, wyznaczone wcześniej
miejsce.
zabawki, np. lalka,
klocek, domino,
samochód, pajacyk,
układanka
 „Taniec pajaca” – aktywne słuchanie muzyki Claude’a Debussy’ego Taniec pajaca (Golliwogg’s Cakewalk).
N. uczy dzieci krótkiego wierszyka Maliny Sarnowskiej o pajacu:
CD – C. Debussy
Taniec pajaca
(Golliwogg’s
Cakewalk)
Spójrz na pajaca,
jak się obraca
i głową kiwa tak.
Macha rękami,
tupie nogami
i podskakuje razem z nami.
Dzieci zaczynają się obracać
Spójrz na pajaca,
jak się obraca
i głową kiwa tak.
Staje w rozkroku,
patrzy wokół
i ręką daje znak.
Dzieci zaczynają się obracać
Zatrzymują się i kiwają głową, jakby mówiły „tak”
Machają rękami, naśladując kukiełkę
Tupią nogami
Skaczą – najlepiej tak jak „pajacyki”
Zatrzymują się i kiwają głową, jakby mówiły „tak”
Stają w rozkroku
Rozglądają się dokoła
Wskazują dłonią na kolegę lub koleżankę
– N. i dzieci wspólnie recytują wierszyk w rytmie muzyki Claude’a Debussy’ego. Wykonują przy tym odpowiednie
ruchy.
– Dzieci przykucają w kole. Rozpoczyna się zabawa do muzyki:
• Wstęp: dzieci podnoszą się z kucek do pozycji stojącej i wykonują drobne ruchy w miejscu (kołysanie
tułowiem na boki).
• Melodia z wierszykiem: z chwilą pojawienia się znanej melodii (wcześniej dzieci ćwiczyły recytowanie
do niej wierszyka o pajacu) dzieci mówią wierszyk i wykonują odpowiednie ruchy.
• „Spacer pajaca” – dzieci obracają się o 90 stopni w prawą stronę tak, aby znaleźć się jedno za drugim,
i zaczynają poruszać się po kole: robią ruchy odpowiadające muzyce, a kiedy od czasu do czasu muzyka
się zatrzymuje, zatrzymują się też dzieci. (Ta część trwa dość długo, ponad minutę, i ma zróżnicowane
tempo).
• Melodia z wierszykiem: przy powrocie znanej melodii dzieci ponownie stają twarzami do środka koła,
recytują wierszyk i wykonują odpowiednie ruchy.
UWAGA! Tym razem rytm towarzyszący wierszykowi zaczyna się w wolnym tempie, więc słowa: Spójrz
na pajaca, jak się obraca trzeba mówić bardzo cicho i spokojnie oraz kręcić się powoli.
• Zakończenie: dzieci wykonują drobne ruchy w miejscu (kołysanie tułowiem na boki), stopniowo zbliżając
się do podłogi i przechodząc do siadu kucnego.
Przygoda z uśmiechem. Roczne przygotowanie przedszkolne
Przewodnik metodyczny 1, s. 19–22
Roczne przygotowanie przedszkolne
M AT E R I A Ł KO N F E R E N C Y J N Y
TYDZIEŃ 36. ŚWIĘTO MAMY I TATY
Dzień 4.
II
Moja mama, mamusia, mateńka
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
6. „Majowe życzenia” – układ ruchowy połączony z akompaniamentem do piosenki. Uwrażliwienie na różnicę
metrum (3/4 wymiennie z 2/4), doskonalenie koordynacji ruchowej, orientacja w przestrzeni. Doskonalenie
poczucia metrum, akcentowanie słabej części taktu.
 „Majowe życzenia” – akompaniament do piosenki o tym samym tytule (sł. i muz. Malina Sarnowska). N. dzieli
dzieci na dwie grupy. Jedna z grup siada w kole, pomiędzy dziećmi leżą poduszki lub duże woreczki. Dzieci
z drugiej grupy siadają za poduszkami (w ten sposób tworzą zewnętrzne, większe koło). Każde dziecko trzyma
w rękach dwie pałeczki lub dwa patyczki. Za ich pomocą grupy akompaniują w następujący sposób:
CD, pałeczki
lub drewniane
patyczki
– w pierwszej części każdej ze zwrotek gra druga grupa (dzieci siedzące za poduszkami). Lewą rękę z pałeczką
trzymają nieruchomo nad poduszką. Prawą uderzają na raz o poduszkę, na dwa i trzy o pałeczkę.
– w drugiej części każdej ze zwrotek gra pierwsza grupa – na raz dzieci uderzają dwiema pałeczkami o poduszki
(jednocześnie prawą pałeczką o poduszkę z prawej strony i lewą o poduszkę z lewej strony), na dwa uderzają
dwiema pałeczkami przed sobą o podłogę (jeśli jest drewniana) lub pudełko akustyczne. Ważne, aby dźwięk
grany na dwa brzmiał głośniej niż dźwięk grany na raz.
Przygoda z uśmiechem. Roczne przygotowanie przedszkolne
Przewodnik metodyczny 4, s. 81–84
Roczne przygotowanie przedszkolne
M AT E R I A Ł KO N F E R E N C Y J N Y
TYDZIEŃ 38. KSIĄŻKI, KSIĄŻECZKI
Dzień 4.
II
Jak powstaje książka
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
6. „Przeczytam ci bajkę” – układ choreograficzny z książką do muzyki E. Griega połączony z zabawą w skojarzenia muzyczne „Muzyczne czytanki”. Rozwijanie kreatywności i sprawności motorycznej. Przykład wykorzystania
książek w nietypowy sposób – nauka, jak je szanować. Ćwiczenie emisji głosu. Powtórzenie piosenek śpiewanych
w ciągu roku.
 „Przeczytam Ci bajkę” – układ choreograficzny z książką do muzyki Edvarda Griega. Pozycja wyjściowa:
Każde z dzieci klęczy na podłodze, mając przed sobą zamkniętą książkę.
Przebieg układu ruchowego(przybliżone czasy z nagrania):
0’–13” ruch 1: Rytmiczne głaskanie zamkniętej książki to prawą, to lewą ręką.
14”–24” ruch 2: Przeglądanie książki – wykonanie kilku ruchów, aby obrócić za każdym razem kilka–kilkanaście
stron (powinno być około czterech ruchów; czwarty ruch zamykający książkę).
25”–35” ruch 3: Chwycenie książki obiema dłońmi, prawa dłoń przy górnej krawędzi, lewa przy dolnej, podniesienie książki do pionu (okładką w stronę widza). Rytmiczne obroty książki o 180° (podczas każdego półobrotu
książki zmienia się położenie dłoni względem siebie: ta, która była na górze, jest na dole i odwrotnie – ta, która
była na dole, później znajduje się na górze).
36”–46” ruch 4: Poruszanie książką od siebie i do siebie (chwyt taki jak poprzednio).
47”–57” ruch 5: Książka trzymana „na płasko”, równolegle do podłogi. Kołysanie książki obiema rękami
to w prawą, to w lewą stronę, na końcu przejście do pozycji stojącej.
58”–1’07” ruch 6: Bardzo spokojny marsz w przód z książką leżącą na otwartej prawej dłoni.
1’08”–1’20” ruch 7: Jak wyżej, z tą różnicą, że książka leży teraz na otwartej lewej dłoni; pod koniec chwyt
książki obiema rękami.
1’20”–1’25” ruch 8: Wolny, duży obrót dokoła własnej osi.
1’26”–1’30” ruch 9: Kołysanie książki obiema rękami w pozycji stojącej (4 razy, po 2 razy w każdą stronę),
zatoczenie dużego koła obiema rękami, raz w lewo (1’31”), a raz w prawo (1’35”).
1’39”–1’44” ruch 10: Zataczanie coraz większych kół książką, na koniec wyciągnięcie rąk trzymających książkę
wysoko ponad głowę (1’44”).
1’45”–1’48” – Wolne opuszczanie ramion przed sobą.
WARIANT: N. dzieli dzieci na dwie grupy. Będą one poruszały się przez większą część układu w kanonie, czyli
sekwencja ruchów dla każdej z grup jest taka sama, jedynie druga grupa rozpoczyna swój taniec z opóźnieniem,.
Zatem kiedy grupa I wykonuje ruch 2, grupa II wykonuje ruch 1 itd. aż do momentu, kiedy grupa I wykonuje ruch
7, a grupa II ruch 6. Wtedy grupa II po ruchu 6 od razu przechodzi do ruchu 8 i dalej obie grupy robią to samo.
 „Muzyczne czytanki” – zabawa w skojarzenia muzyczne. N. lub chętna osoba otwiera książkę na przypadkowej
stronie, na której jest ilustracja. Dzieci oglądają ją i szukają: odgłosów, które kojarzą się z przedstawionymi
na ilustracji postaciami lub sytuacjami; piosenek, które kojarzą się z przedstawionymi na ilustracji postaciami
lub sytuacjami. Odgłosy naśladują swoim głosem lub przy użyciu dowolnych przedmiotów albo instrumentów.
Piosenki przypominają, śpiewając fragmenty melodii lub podając odpowiednie wersy tekstu. N. może też sam
podsunąć odgłosy lub piosenki, a zadaniem dzieci będzie ich wykonanie. WARIANT: zabawę można przeprowadzić w formie konkursu pomiędzy dwiema grupami.
duża książka
z ciekawymi
ilustracjami,
CD – nagrania
piosenek
z całego roku
Przygoda z uśmiechem. Roczne przygotowanie przedszkolne
Przewodnik metodyczny 4, s. 124–127
Roczne przygotowanie przedszkolne
M AT E R I A Ł KO N F E R E N C Y J N Y
Taniec ptaków – układ choreograficzny do fragmentu
Pas de quatre z baletu Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego
Taniec nawiązuje do historii opowiedzianej w balecie Piotra Czajkowskiego Jezioro łabędzie. Aby mogli go wykonywać także chłopcy, w choreografii wprowadzono postaci puchaczy. W oryginalnej historii postać puchacza przybiera
zły czarnoksiężnik Rotbart, który zamieniał młode dziewczyny w łabędzie.
Cele:
 doskonalenie sprawności motorycznej i orientacji w przestrzeni
Pomoce dydaktyczne: nagranie fragmentu Pas de quatre z baletu Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego.
Przygotowanie:
– N. opowiada dzieciom baśń o Jeziorze łabędzim (w 2003 r. wyprodukowano także amerykański film Barbie
z Jeziora łabędziego przybliżający opowieść oraz tematykę baletową). Dla podkreślenia teatralnego charakteru
tańca można dziewczynkom uszyć baletowe spódniczki, a chłopcom rękawy z sowimi piórami.
– Nauka „kroku łabędziego”: prawa noga skrzyżowana przed lewą, kroki na przemian prawą i lewą nogą w lewą
stronę – tańcząca osoba przesuwa się bokiem przed oczami patrzącego. Krok ten należy także przećwiczyć
w pozycji opisanej poniżej.
– Nauka „kroku puchaczowego” – sprężysty krok do przodu z lekkim ugięciem kolan; duże kroki, ręce poruszają się energicznie wzdłuż ciała ruchem wahadłowym. Krok ten należy przećwiczyć w rzędzie, kiedy chłopcy
stoją jeden za drugim. Dobrze jest wybrać na prowadzącego pewnego siebie tancerza.
Pozycja wyjściowa: 3 grupy (dwie tak samo liczne grupy dziewczynek-łabędzi i jedna grupa chłopców-puchaczy).
W każdej z grup łabędzi dziewczynki tworzą szereg i podają sobie skrzyżnie ręce, tzn. stojąc blisko siebie, wyciągają w dół na skos lewe ramię tak, aby znalazło się przed sąsiadką z lewej strony. Prawą ręką łapią dłoń znajdującą się
przed sąsiadką z prawej strony, a należącą do kolejnej dziewczynki. W tym celu kładą prawe ramię na lewym ramieniu sąsiadki. Szeregi dziewczynek stoją równolegle, blisko ściany, w pozycji prostopadłej do widowni, twarzami
do ściany. Szereg chłopców stoi przy przeciwległej ścianie. Ręce puszczone luźno.
Budowa tańca (warstwa muzyczna): wstęp, A A1, B B1, B B1, A A1, C + zakończenie
Łabędzie (dziewczynki)
Puchacze (chłopcy)
wstęp (jeden takt)
Stoją w miejscu.
Stoją w miejscu.
A (cztery takty)
Pierwszy szereg rusza z miejsca
krokiem łabędzim; osoba prowadząca
robi zwrot o 90° i pociąga za sobą
pozostałe łabędzie. Zatrzymuje się
w umówionym miejscu w pobliżu
drugiej ściany (warto oznaczyć to
miejsce taśmą na podłodze). Szereg
stoi teraz przodem do widowni.
jw.
A1 (cztery takty)
Drugi szereg rusza z miejsca krokiem
łabędzim, tak aby pod koniec
części A1 stanąć przodem do widowni
za pierwszym szeregiem łabędzi.
Pomiędzy szeregami powinien być
co najmniej metrowy odstęp.
jw.
Przygoda z uśmiechem. Roczne przygotowanie przedszkolne
Przewodnik metodyczny 4, s. 124–127
Roczne przygotowanie przedszkolne
M AT E R I A Ł KO N F E R E N C Y J N Y
Łabędzie (dziewczynki)
Puchacze (chłopcy)
B (cztery takty)
Szereg pierwszy i drugi: cztery ugięcia
i wyprosty kolan w rytmie ćwierćnut.
Puchacze ruszają z miejsca jeden
za drugim, wykonują dwa razy po
8 kroków puchaczowych szerokim
slalomem pomiędzy szeregami
dziewczynek (pierwsze 8 kroków
za szeregami dziewczynek, drugie
8 kroków między szeregami).
B1 (cztery takty)
jw.
8 kroków przed szeregami
dziewczynek (puchacze wychodzą
na przód sceny), a następnie 8 kroków
tak, aby zrobić okrąg przed szeregami
lub obok szeregów łabędzi.
(dwa takty)
Szereg pierwszy i drugi: ruch
ramion do góry w czterech etapach
(co ćwierćnuta uniesienie ramion
trochę wyżej), później łagodne
poruszanie dłońmi niczym skrzydłami
ptaków (w wersji utrwalonej na filmie
są to ruchy ponad głową).
Cztery kroki do środka kręgu,
wystrzelenie prawej wyprostowanej
ręki do góry, wystrzelenie lewej
wyprostowanej ręki do góry (ruchy
rękoma co drugą ćwierćnutę).
(dwa takty)
Szereg pierwszy i drugi: ruch ramion
do dołu w czterech etapach (co
ćwierćnuta opuszczenie ramion trochę
niżej), później łagodne poruszanie
dłońmi (w wersji utrwalonej na filmie
są to ruchy przed sobą w dole,
na wysokości spódniczki).
Cztery kroki do tyłu wraz
z jednoczesnym złożeniem rąk
(uginanie łokci, aż do położenia
skrzyżowanych przedramion jednego
na drugim, dłonie na łokciach),
zwrócenie się w lewą stronę i w prawą
(zwroty co drugą ćwierćnutę).
jw. (ramiona w górę)
jw. (kroki do środka itd.)
jw. (ramiona w dół)
jw. (kroki do tyłu itd.), na koniec klęk
na podłodze, głowa blisko tułowia
– puchacze zwijają się w kulki.
A i A1 (osiem taktów)
Szereg pierwszy: ręce podane
w normalny sposób, osoba
z lewej strony pierwszego szeregu
zaczyna prowadzić łabędzie, idąc
slalomem między zwiniętymi w kulki
puchaczami; ostatnia osoba podaje
dłoń prowadzącej szereg drugi i dwa
szeregi łączą się w jeden.
Pozostają bez ruchu.
C (cztery takty)
Łańcuch łabędzi się przerywa. Ptaki
lecą swobodnie, poruszając ramionami
niczym skrzydłami, odfruwają
w umówione miejsce z tyłu sceny.
Pozostają bez ruchu.
zakończenie (jeden takt)
Łabędzie jednocześnie wykonują
klęk, pochylają się i chowają głowę
w ramiona.
Na ostatni akord podnoszą głowy
i jednocześnie wykonują energiczny
wyrzut ramion w górę.
Przygoda z uśmiechem. Roczne przygotowanie przedszkolne
Przewodnik metodyczny 1, s. 84–86
Roczne przygotowanie przedszkolne