136001

136001
Założenia ideowe:
Rewitalizacja oraz rewaloryzacja nadbrzeża Warty poprzez wprowadzenie
określonych funkcji oraz struktur przestrzennych. Nawiązanie do urbanistycznych
założeń historycznych jak Trakt Królewski oraz kliny zieleni Czarneckiego. Infiltracja
zorganizowanych struktur zieleni w tkankę miasta. Połączenie ważnych punktów w
obrębie Poznania traktami rowerowymi, pieszymi. Nowe założenia urbanistyczne
jako „interpretacja i transformacja” istniejącej tkanki miejskiej. Uwzględnianie osi
widokowych, dominant, budynków oraz przestrzeni historycznych podczas
projektowania. Układ komunikacyjny zaprojektowany w sposób umożliwiający dostęp
do „strefy Chwaliszewa”, lecz niebędący fizyczną barierą odcinającą rzekę od miasta.
Nabrzeże Warty powinno być ogólnodostępną przestrzenią połączoną z ważnymi
miejscami Poznania.
Schemat kompozycji urbanistycznej.
Priorytetowymi założeniami podczas komponowania nowej struktury urbanistycznej
było uwzględnienie typologii istniejącej tkanki, późniejsza interpretacja, transformacja
następnie adaptacja w nowych realiach przestrzennych. Każdy nowoprojektowany
układ przestrzenny składa się ze schematów kompozycyjnych adekwatnych do
istniejącego charakteru miejsca. Nowoprojektowane kubatury zlokalizowane przy ul.
Garbary mają cechy wywodzące się z kwartałowej zabudowy Starego Miasta. Całość
nowoprojektowanego terenu tnie park ulokowany w starym korycie Warty. Jest on
nową interpretacją linii wody zamienioną w „rzekę zieleni” podczas pory dziennej
oraz „rzekę światła” w nocy. Dodatkowym ufundamentowaniem decyzji o funkcji
zielonego parku jest
wyjątkowe miejsce – punkt
przecięcia się zielonych
klinów Czarneckiego
infiltrujących przestrzeń
Poznania. Linia Ekoparku jest
składową traktu łączącego
tereny Malty z Cytadelą.
W obrębie Chwaliszewa
zastosowaliśmy ideę
otoczenia starej, historycznej
tkanki współczesną strukturą
w celu uzyskania kontrastu
pomiędzy dwoma układami
urbanistycznymi. Zasada ta
potęguje „organiczność historii” wobec nowoprojektowanego „sztywnego” schematu
budynków. Nowy układ oparty jest na prostopadłej siatce będącej interpretacją
średniowiecznej struktury Starego Rynku, lecz „przekrzywiony” i oparty o linię ul.
Estkowskiego oraz równoległą linię starego koryta Warty.
Układ budynków w strefie gazowni i ulicy Ewangelickiej nawiązuje do łuku nadbrzeża
oraz stanowi przedłużenie prostopadłego układu budynków przylegających do ulicy
Grobla. Przyjęte usytuowanie budynków mieszkalnych pozwala na swobodne
przenikanie zieleni w głąb miasta.
1
136001
Kompozycja zieleni.
Znaczącym elementem w kompozycji urbanistycznej Poznania jest struktura zieleni.
Wprowadzone sto lat temu przez Czarneckiego układy klinów zieleni dają oddech
miastu oraz podnoszą estetyczną wartość Poznania. W miejscu krzyżowania się
pasów zieleni zaprojektowany został park. W skali miasta jest on węzłem na trakcie
pomiędzy Maltą a Cytadelą, przystankiem na trasie do parku Jana Pawła II na dolnej
Wildzie.
Park podzielony jest na trzy strefy. Pierwsza znajduje się w obrębie zabudowań
gazowni. Intencją jest stworzenie przestrzeni rozrywkowo – rekreacyjnej będącej
przedpolem dla „inkubatorów przedsiębiorczości” oraz integralną częścią bulwaru
nadwarciańskiego. Przy wcięciu Warty w park znajduje się scena rozrywkowo –
teatralna oraz „zielony most” łączący Ekopark z terenami Malty zapewniając ciągłość
traktu Cytadela – Malta.
Środkowa strefa parku pełni funkcję rekreacyjną z miejscami odpoczynku i zabawy.
W kompozycję tej części parku wtopiony jest plac będący przedpolem dla kościoła.
„Park rzeźb” definiuje trzecią strefę Ekoparku, jest miejscem przeznaczonym do
ekspozycji instalacji przestrzennych i artystycznych. Tłem dla sztuki jest projektowa
zieleń oraz mała architektura. W nocy cały park zamienia się w rzekę światła.
Świetlna ekspozycja szczególnych przestrzeni, iluminacja zabytkowych i ciekawych
obiektów w obrębie starego koryta Warty, podświetlone elementy architektoniczne i
kompozycje zieleni.
Skupiska zieleni wypełniają przestrzenie pomiędzy budynkami mieszkalnymi
prostopadłymi do nadbrzeża. Układ ten podkreśla „miękką” linię wzdłuż brzegu Warty
oraz kontynuuje ideę „wlewania” się zieleni w zurbanizowane przestrzenie miasta.
Trójkąt funkcjonalny.
Zastosowanie idei trójkąta
funkcjonalnego ma na celu
podniesienie atrakcyjności
strefy nadbrzeża Warty.
Zaproponowane punkty z
nadanymi funkcjami
zachęcają do odwiedzenia,
tworząc siatkę połączeń, a co
za tym idzie wymuszają
komunikację pomiędzy nimi.
Trójkąt ustanowiony między
Starym Rynkiem, Ekodomem
2
136001
a „strefą inkubatorów” pozwala wykorzystać do komunikacji Trakt królewski, pas
Ekoparku. Trójkąt funkcjonalny jest także „przystankiem” na trakcie Cytadela – Malta,
Stary rynek – Katedra, Ostrów Tumski.
Ekodom – obiekt wykorzystujący alternatywne źródła energii jako synonim
przedsiębiorczości, postępu, jakim jest Poznań i Wielkopolska. Ukłon w kierunku
ekologii promuje zielony charakter Poznania. Przestrzenie budynku zawierają
tematyczne ekspozycje, pozwalają organizować sympozja oraz wystawy przez
instytucje oraz uczelnie. Ekodom jest integralną częścią Ekoparku oraz dalej
„zielonego mostu”. Do zatoczki Starego Portu, nad którą Ekodom jest zlokalizowany,
przycumowany jest statek spacerowy.
Strefa inkubatorów przedsiębiorczości – jest to obszar, w którego skład wchodzą
budynki rozwoju i promocji młodej przedsiębiorczości, rozrywkowa część Ekoparku
wraz ze sceną, kawiarnia z tarasem przy wcinającej się rzece, węzeł pieszorowerowy z „zielonym mostem”. Na potrzeby inkubatorów przedsiębiorczości
zaadoptowane zostały w miarę możliwości istniejące obiekty industrialne, oraz
wydzielone przestrzenie w budynkach nowoprojektowanych w obrębie gazowni.
Stary Rynek – długo by się tu rozpisywać!
Każdy z tych punktów ma przypisane funkcje w taki sposób, aby nie kolidowały ze
sobą oraz istniał odpowiedni balans ważności poszczególnych stref.
Komunikacja.
Trasy rowerowo – piesze. System projektowanych traktów w obrębie Warty zapewnia
szybkie, atrakcyjne oraz bezkolizyjne połączenie pomiędzy kluczowymi punktami
miasta. (Cytadela, Malta, Park dolnej Wildy, Ostrów Tumski itd..) W momencie
rozwinięcia infrastruktury w skali regionu, Chwaliszewo będzie kluczowym punktem
krzyżujących się tras (w osi wsch-zach. Jezioro Kierskie, Strzeszynek, J. Rusałka –
Park Krajobrazowy Promno; w osi pół-poł. Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka –
Wlkp. Park Narodowy, Rogaliński Park Krajobrazowy)
Ważnym aspektem podczas projektowania obrębu Chwaliszewa było, aby drogi
przeznaczone dla ruchu zmotoryzowanego nie stanowiły bariery fizycznej oraz
mentalnej dla strefy nadwarciańskiej. Każdorazowe „wpuszczenie” trasy wzdłuż
brzegu Warty niweczy ideę przywrócenia atrakcyjności nadbrzeża. W momencie
wytyczenia drogi od ul. Estkowskiego do mostu Św. Rocha wymusza wprowadzenie
węzła komunikacyjnego przy moście Bolesława Chrobrego, co z pewnością pogorszy
płynność ruchu.
Dla obsługi „strefy inkubatorów”
zaprojektowana została droga
biegnąca od mostu Św. Rocha
do ul. Garbary wpinając się w
nią na wysokości ul. Woźnej.
Udogodnieniem
komunikacyjnym w skali
nadbrzeża jest poprowadzenie
trasy tramwajowej wzdłuż
nowoprojektowanej drogi. Nowa
linia tramwajowa przechodzi
przez krótki odcinek Ekoparku,
aby uniknąć nadmiernego
zakłócania ruchu kołowego na
ul. Garbary.
3