dokumentacja remontowa - str 107-113 6c2

DOKUMENTACJA REMONTOWO - KONSERWATORSKA ELEWACJI
ZABYTKOWEGO OBIEKTU SZKOŁY ZLOKALIZOWANEGO
PRZY UL. WYZWOLENIA 11 W RUDZIE ŚLĄSKIEJ KOCHŁOWICACH
Dokumentacja wykonana została na zlecenie Urzędu Miasta w Rudzie Śląskiej. Obejmuje
zakres prac remontowo – konserwatorskich na elewacjach zabytkowego budynku szkoły.
SZKOŁA PODSTAWOWA NR 20
W RUDZIE ŚLĄSKIEJ – KOCHŁOWICACH UL. WYZWOLENIA 11
HISTORIA
Szkoła wybudowana w 1907 r.
MATERIAŁ, KONSTRUKCJA, TECHNIKA
Budynek murowany z cegły ceramicznej, od zewnątrz z okładziną z cegły
klinkierowej i tynkiem, od wewnątrz otynkowany.
BRYŁA
Obiekt wzniesiony na rzucie prostokąta z niewielką prostokątną przybudówką od zachodu,
trójkondygnacjowy, podpiwniczony. Bryła głównego budynku kubiczna, prostopadłościenna,
nakryta
dachem czterospadowym z kalenicą, z
połaciach dachu
w formie
wolego oka,
niewielkimi
lukarnami (w krótszych
w dłuższej - od strony północnej lukarna
współczesna z wydłużonym, niewysokim oknem doświetlającym) oraz
wieżyczką
w
zwieńczeniu dachu (na osi dłuższego boku). Wieżyczka ośmioboczna, nakryta daszkiem
wielopołaciowym, zwieńczonym iglicą. Dobudówka wschodnia prostopadłościenna, nakryta
płaskim dachem pulpitowym.
1
DACH
Wtórne pokrycie z blachy trapezowej.
DRZWI
Drzwi zewnętrzne, występują w fasadzie i dwoje w elewacji tylnej. W fasadzie – pierwotne,
drewniane, szklone, dwuskrzydłowe z przeszklonym nadświetlem w kształcie półkola (w
nadświetlu współczesny witraż o motywach roślinnych); o konstrukcji ramowo-płycinowej
(górne płyciny przeszklone); drzwi w kolorze brązowym. Główne drzwi w elewacji tylnej –
pierwotne, drewniane, szklone, dwuskrzydłowe, w kształcie poziomego prostokąta, o
konstrukcji
ramowo-płycinowej (górne płyciny przeszklone);
listwa przymykowa
opracowana snycersko, drzwi w kolorze brązowym. Boczne drzwi w elewacji tylnej – drzwi
wtórne, drewniane, pełne, jednoskrzydłowe, w kształcie pionowego prostokąta, o konstrukcji
ramowo-płycinowej (dekoracja wielopłycinowa); drzwi w kolorze brązowym.
OKNA
Większość okien wtórnych, za wyjątkiem okien dachowych (wole oka) oraz na klatce
schodowej na strych (jednodzielne z podziałem szprosowym). Okna pierwotne drewniane.
Pozostałe okna współczesne, PCV, jednoramowe z szybą zespoloną, w kształcie pionowego
prostokąta, w trzech typach: 1) sześciopodziałowe (trójdzielne, dwupoziomowe) – w fasadzie
i w elewacji tylnej; 2) czteropodziałowe (dwudzielne, dwupoziomowe) – w elewacji bocznej
zachodniej; 3) dwupodziałowe (jednodzielne, dwupoziomowe) – w elewacji bocznej
wschodniej i w klatce schodowej elewacji tylnej. We wtórnej dobudówce wschodniej okna
drewniane, o konstrukcji skrzynkowej, dwupodziałowe (dwudzielne, jednopoziomowe).
Parapety zewnętrzne pierwotne, ceglane.
OPIS ELEWACJI
FASADA (elewacja północna) - trójkondygnacjowa, ceglano-tynkowana
Elewacja z podziałem ramowym,
tynkowanym, przeprutym
dziesięcioosiowa.
otworami okiennymi
kształcie pionowego prostokąta. Pozostałe powierzchnie elewacji
licowane
w
cegłą
klinkierową, tworzącą pionowe lizeny (część od 2/3 trzeciej kondygnacji otynkowana).
2
W przyziemiu
niewysoki cokół z ciosów piaskowca. Niesymetrycznie, w czwartej osi
elewacji umieszczone we wgłębnej wnęce - główne wejście do budynku. Wejście ujęte w
kamienne obramienie z ciosów piaskowca. Od strony wschodniej do budynku przylega
wtórna, niższa przybudówka – otynkowana, jednoosiowa.
Elewacja tylna (południowa) - trójkondygnacjowa, ceglano-tynkowana
niesymetryczna.
Składa się z dziesięcioosiowej, zryzalitowanej części głównej oraz ślepej części bocznej z
parterową przybudówką (zlicowaną z dziesięcioosiosiową częścią elewacji). Przybudówka
dwuosiowa, z
wejściem
w pierwszej osi. Część główna z wejściem zlokalizowanym
niesymetrycznie z boku w partii 8-9-10 osi. Elewacja z podziałem ramowym, tynkowanym,
przeprutym otworami okiennymi w kształcie pionowego prostokąta. Pozostałe powierzchnie
elewacji licowane cegłą klinkierową, tworzącą
pionowe lizeny (część od 2/3 trzeciej
kondygnacji otynkowana). W przyziemiu niewysoki cokół z ciosów piaskowca.
Elewacja boczna wschodnia - trójkondygnacjowa, ceglano-tynkowana
niesymetryczna.
Składa się z czteroosiowej części z podziałem ramowym oraz z ślepej części, licowanej cegłą
klinkierową. Część
pierwsza
pionowego prostokąta.
tynkowana, przepruta
Część ceglana
otworami okiennymi
tworzą pionowe lizeny (część
w kształcie
od 2/3
trzeciej
kondygnacji otynkowana). W przyziemiu niewysoki cokół z ciosów piaskowca.
Elewacja boczna zachodnia - trójkondygnacjowa, ceglana z powierzchniami otynkowanymi,
pierwotnie symetryczna, trójosiowa. Osie okienne umieszczone na osi, ujęte w ramowy,
otynkowany podział ramowy. Okna w kształcie pionowego prostokąta.
Elewacja od 1/3
trzeciej kondygnacji otynkowana. W przyziemiu niewysoki cokół z ciosów piaskowca. Na
wysokości półtorej kondygnacji do elewacji przylega wtórna dobudówka, otynkowana,
jednoosiowa.
STAN ZACHOWANIA ELEWACJI.
Dobry i średni stan zachowania elewacji.
Na elewacjach występują liczne kable i instalacje. Partie ceglane elewacji całościowo
zabrudzone, fragmentami zastosowane
wtórne spoiny cementowe (głównie w dolnych
partiach elewacji), miejscowo występują ubytki i spękania cegieł. Istniejące u podstaw
płycin (poniżej okien) – glazurowane kształtki ceramiczne silnie zniszczone, obtłuczone,
3
z licznymi ubytkami. Partie tynkowane z
licznymi spękaniami wtórnego, zapewne
cementowego tynku, pomalowane (widoczne silne odspojenie farby), częściowo pokryte
graffiti. Kamienne cokoły silnie zabrudzone, miejscowo ubytki kamienia. Dobudówka z
wtórnymi, odspajającymi się warstwami zabrudzonego tynku, w dolnych partiach silnie
zmurszały, ze śladami graffiti.
Pokrycie dachu wtórne, z blachy trapezowej,
dysharmonizujące z bryłą budynku.
ZALECENIA KONSERWATORSKIE
1. Likwidacja linii teletechnicznych na elewacjach.
2. Czyszczenie ceglanych części
elewacji
i jego konserwacja, obejmująca zabiegi:
czyszczenie cegieł wraz z usunięciem zamalowań, wymiana kształtek ceramicznych ( na
analogiczne materiałowo, kolorystycznie i wytrzymałościowo).
Wycięcie wtórnych
cementowych spoin, uzupełnienie spoinowania (w materiale jak pierwotne) lub wykonanie
na nowo spoinowania;
uzupełnienie ubytków cegły (kity), ewentualna wymiana
zniszczonych cegieł; impregnacja zmurszałych i osłabionych cegieł, zabezpieczenie
przyziemia powłoką antygraffiti; hydrofobizacja całości.
3. Konserwacja kamiennego cokołu i kamiennego obramienia wejścia głównego, obejmująca
następujące zabiegi:
czyszczenie, wycięcie wtórnych cementowych spoin, uzupełnienie
ubytków (w formie kitów, ewentualne
uzupełnienie ciosami kamiennymi),
odsolenie
fragmentów zasolonych, wzmocnienie osłabionych kamieni, uzupełnienie spoinowania lub
wykonanie na nowo spoinowania, zabezpieczenie lica powłoką antygrafitti; hydrofobizacja
całości.
4. Tynki – ewentualne
zbicie
zmurszałych lub odspojonych. Uzupełnienie tynków
analogicznie do pierwotnych. Pozostawienie
gładko zacieranych partii tynku
i jego
malowanie w kolorze – zgodnie z projektem.
5. Drzwi zewnętrzne – konserwacja istniejącej stolarki wraz z odtworzeniem pierwotnej
kolorystyki.
4
6.
Docelowo wymiana
wtórnego pokrycia dachu – na analogiczne
do pierwotnego
(zapewne dachówka ceramiczna, wieżyczka – blacha miedziana). Sugeruje się dachówkę
karpiówkę.
Przy pracach renowacyjnych na elewacjach sugeruje się zastosowanie technologii
konserwatorskiej „Remmers” lub technologii o analogicznych parametrach.
1. Usunięcie starych powłok malarskich z kamienia i cegły w portalu wejściowym oraz
płycin tynkarskich produktem Graffiti Entferner.
Pastę Graffiti-Entferner nanieść na mocno przylegające stare powłoki malarskie .Na świeżo
naniesioną pastę nakleić cienką folię PVC . Czas otwarty reakcji wynosi od 12 do 48 godzin. Folia
chroni pastę przed działaniem deszczu, wiatru i słońca.
Najczęściej po 12 godzinach zdjąć folię i myjką wysokociśnieniową, gorącą wodą usunąć
zmiękczoną farbę.
2. Czyszczenie wątku ceglanego z zabrudzeń atmosferycznych metodą chemiczną
produktem Fassadenreniger Paste.
Pastę nanosimy pędzlem ławkowcem (na suche podłoże) i pozostawiamy na 10-15 min.
Przed samym czyszczeniem pastę należy „przeszczotkować” ruchami kolistymi a następnie
wytwornicą gorącej pary lub Kärcherem-gorącą wodą - zmyć.
3. Spoinowanie wątku ceglanego metodą szlamowania:
a) wykonanie wstępnej impregnacji produktem Funcosil SNL
b) szlamowanie fugą elewacyjną „szlamową” Fugenschlämme
c) końcowa impregnacja hydrofobizująca produktem Funcosil SNL
- Opracowanie kamienia w portalu i strefie cokołowej
a) czyszczenie wstępne metodą chemiczną produktem Fassadenreniger Paste,
b) czyszczenie końcowe metodą mechaniczną ścierniwem GARNI o uziarnieniu 0,01-0,06
mm podawanym niskociśnieniowym urządzeniem ROTEC , dzięki czemu w minimalnym
stopniu ingerujemy w podłoże,
5
c) wycięcie wszystkich spoin i ponowne wyspoinowanie produktem Fugenmörtel ECC. Jest to
specjalna zaprawa do spoinowania kamienia naturalnego, elastyczna, modyfikowana emulsją żywicy
epoksydowej, paroprzepuszczalna.
- Wzmacnianie kamienia (w razie potrzeby)
Przed uzupełnieniem ubytków usunąć wszystkie naprawy cementowe, wstawki niezgodne
kolorystycznie lub materiałowo z zastosowanym pierwotnie materiałem. Partie osłabione
można wzmocnić preparatem opartym na estrach kwasu krzemowego. W takich przypadkach
wspólne zastosowanie preparatu (lekko) KSE100 a po jego wchłonięciu - preparatu KSE 300
(300E). Zabieg zapewni poprawny rozkład krzemionki we wzmacnianym materiale.
Wzmocnienie powinno przywrócić materiałowi pierwotny profil wytrzymałości - nie może
doprowadzić do przyspieszenia destrukcji. Nie może również prowadzić do wytworzenia
jedynie cienkiej, twardej warstwy przypowierzchniowej. Ze względu na czas reakcji
wytrącania nowego spoiwa, po nasączeniu materiału budowlanego preparatem
wzmacniającym, należy odczekać określony czas - zalecane 4 tygodnie.
- Kitowanie kamienia (w razie potrzeby)
Naprawy ubytków cegły wykonać zaprawą renowacyjną Restauriermörtel. Powinna ona
przywrócić obiektowi jego pierwotny wygląd. Dostępna jest w standardowych kolorach,w
odmianie miękkiej <8 N/mm2 i normalnej <13 N/mm2 a także o zróżnicowanym uziarnieniu;
drobnym <0,2 mm, średnim <0,5 mm i grubym <2,00 mm. Należy zastosować kolory
zaprawy zgodnie z projektem.
d) Impregnacja hydrofobizująca kamień produktem Funcosil SL
Roztwór siloksanowy , skomponowany szczególnie dla kamienia naturalnego , w tym wapienia.
- Na cokole do ochrony przed graffiti zastosować Graffiti – Schulz.
6
TYNKI GŁADKIE
Przygotowanie podłoża.
Po zdjęciu starych powłok malarskich w miejscach największych zniszczeń i korozji
tynku usunąć mechanicznie zniszczone tynki odsłaniając wątek ceglany. Należy usunąć
spękane tynki wokół wszystkich obróbek blacharskich odsłaniając sposób mocowania blach.
Należy poszerzyć i rozkuć wszystkie zarysowania i pęknięcia warstw tynku i wykonać
niezbędne zabiegi związane z rysami konstrukcyjnymi. Należy oczyścić i odsłonić
zatynkowane szczeliny dylatacyjne.
1. Nowe tynki nałożyć w systemie
-
na odsłoniętym wątku ceglanym wykonać obrzutkę Vorspritzmortel i nałożyć tynk
renowacyjny Sanierputz stara biel. Mniejsze ubytki uzupełnić zaprawą Verbundmortel.
Całość tynków (ew. uzupełnień) pokryć mineralną szpachlówką powierzchniową Feinputz.
2. Z dylatacji należy usunąć istniejące wypełnienie i dokładnie oczyścić szczeliny
dylatacyjne. Następnie należy wyrównać krawędzie szczelin. Wypełnić je wkładką
Rundschnure, zagruntować Primer PUR i wyrównać lica tynku masą uszczelniającą PU 150,
następnie obsypać piaskiem.
3. Całość zagruntować preparatem Hydro - Tiefengrund
a następnie pomalować barwioną farbą silikonową z wypełniaczem mineralnym Siliconharz
Fulfarbe LA oraz farbą silikonową kryjącą Siliconharzfarbe LA.
Podobnego opracowania dotyczącego hydroizolacji wymaga strefa fundamentów i piwnic.
Wymiana kształtek glazurowanych.
W związku z całkowitym zniszczeniem kształtek oraz glazury , sugeruje się wymianę na
nowe.
7