Theo-Doctores: Tworzenie bibliografii i przypisów

TWORZENIE PRZYPISÓW I BIBLIOGRAFII
1. PRZYPISY – ZASADY OGÓLNE
1.1. Stosujemy zawsze przypisy dolne, nigdy końcowe.
1.2. Korzystamy w przypisie z czcionki Times New Roman 10 pkt. Tekst wyrównujemy do lewej
strony.
1.3. Przyjętą regułę tworzenia przypisów stosujemy konsekwentnie w całym artykule.
1.4. Dane umieszczone w przypisie winny jednoznacznie wskazywać źródło cytatu czy myśli.
1.5. W przypisach używamy wersji zapisu przecinkowego, przy czym przecinek po tytule zapisuje się
czcionką prostą (nie kursywą).
1.6. Każdy przypis kończymy kropką. Jeśli w jednym przypisie znajduje się kilka odnośników do
pozycji, z których korzystaliśmy, wtedy oddzielamy je średnikami.
1.7. Jeśli odwołujemy się do autora, którego nie cytowaliśmy, a jedynie parafrazowaliśmy lub
streszczaliśmy jego myśl, wtedy przypis poprzedzamy skrótem: Por. (lub Zob., jeśli odsyłaliśmy
do danej pozycji, w której można znaleźć więcej informacji).
1.8. W przypisie możemy umieścić te ważne dla całości myśli fragmenty pracy, które w tekście
głównym nie są niezbędne, i których umieszczenie tam przerywałoby strukturę wywodu.
1.9. Jeśli w przypisie cytujemy fragment publikacji lub go parafrazujemy – podajemy źródło
poprzedzone półpauzą.
1.10. Numer przypisu musi znajdować się przed znakiem interpunkcyjnym, a po parafrazowanej lub
cytowanej myśli (w tym ostatnim wypadku – po znaku cudzysłowu).
1.11. Sigla biblijne należy umieszczać nie w przypisach, a w tekście głównym, według wzoru:
(J 10,23), (Pwt 32,1-5), (Ap 21,1.3).
1.12. W przypadku skrótów dokumentów Kościoła czy nazw czasopism – posługujemy się ogólnie
przyjętym wykazem skrótów w Encyklopedii Katolickiej.
1.13. W odniesieniu do publikacji obcojęzycznych obowiązuje stosowanie polskich skrótów (np.
„tłum.”, „red.” itp.).
1.14. W numeracji wykorzystujemy jedynie cyfry arabskie (dotyczy stron, roku, numeru, zeszytu czy
tomu).
1.15. Nie podaje się informacji dodatkowych o autorze (tytułów naukowych, godności kościelnych,
pełnionych funkcji, skrótów instytutów zakonnych), np. nie używa się: „ks. prof.”, „bp” czy „OP”.
1.16. Pozostałe zasady – analogiczne jak te obowiązujące dla tekstu głównego.
2. REGUŁY TWORZENIA PRZEPISÓW
2.1. Dokumenty Kościoła
Jedynie w pierwszym przypisie artykułu naukowego należy podać pełną notę bibliograficzną,
w pozostałych przypadkach stosuje się jedynie numery akapitów.
2
Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym
Gaudium et spes 34. Tłum. polskie: Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje.
Tekst łacińsko-polski. Nowe tłumaczenie, Poznań2 2008, s. 824-981.
Kolejny przypis w pracy:
6
Sobór Watykański II, Gaudium et spes 34.
7
Jan Paweł II, Enc. Redemptor hominis 14.
8
Jan Paweł II, Adh. Christifideles laici 6.
12
Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Etyka w reklamie 5.
91
Kodeks Prawa Kanonicznego kan. 834 § 1.
11
Katechizm Kościoła Katolickiego 39.
2.2. Książki – artykuły – opracowania
2.2.1. Cytowanie fragmentu książki:
6
J. Majka, Etyka społeczna i polityczna, Warszawa 1993, s. 307.
Kolejny przypis w pracy:
8
J. Majka, Etyka społeczna i polityczna, s. 303.
W przypadku literatury obcojęzycznej tłumaczonej na język polski:
18
J. Ratzinger – Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu. Dzieciństwo, tłum. W. Szymona, Kraków
2012, s. 75-76.
2.2.2. Cytowanie fragmentu artykułu:
8
J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, „Roczniki
Filozoficzne KUL” 18 (1970) nr 2, s. 109-110.
Kolejny przypis w pracy:
17
J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, s. 105.
2.2.3. Cytowanie artykułu (dokumentu) zawartego w pracy zbiorowej:
12
H. Skorowski, Prawa człowieka w służbie wolności, w: Prawa człowieka dzisiaj i jutro, red.
F. Mazurek, Lublin 1988, s. 23.
Kolejny przypis w pracy:
33
H. Skorowski, Prawa człowieka w służbie wolności, s. 25.
2.2.4. Cytowanie dokumentu zawartego w pracy pod redakcją jednego lub wielu redaktorów:
4
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art. 17, w: Prawo międzynarodowe publiczne.
Wybór dokumentów, red. i tłum. A. Klimczak, Lublin 1995, s. 184-185.
Kolejny przypis w pracy:
33
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art. 14, s. 177.
Gdy jest więcej niż 3 redaktorów, po nazwisku trzeciego redaktora dodajemy „i in.”.
2.2.5. Cytowanie dokumentu zawartego w pracy jednego lub wielu autorów:
14
Europejski pakt praw politycznych i obywatelskich art. 23, w: H. Skorowski, Problematyka
praw człowieka, Warszawa 1996, s. 217-218.
Kolejny przypis w pracy:
25
Europejski pakt praw politycznych i obywatelskich art. 24, s. 218.
2.2.6. Jeśli przypisy dotyczą tego samego autora i tej samej pozycji: książki, dokumentu, artykułu,
itp. i następują po sobie, wtedy pisze się : „Tamże”, np.:
6
J. Majka, Taniec pośród mieczów, Wrocław 1991, s. 21.
7
Tamże, s. 44-45.
2.2.7. Jeśli przypisy dotyczą tego samego autora oraz innej, niż poprzedzająca, pozycji: książki,
dokumentu, artykułu, itp., wtedy pisze się : „Tenże” (forma żeńska: Taż), np.:
16
J. Majka, Taniec pośród mieczów, Wrocław 1991, s. 21.
17
Tenże, Filozofia społeczna, Warszawa 1988, s. 56.
2.2.8. Jeśli nie cytujemy dosłownie słów autora, wtedy pisze się przed imieniem i nazwiskiem skrót:
„Por.” (porównaj) lub po kropce „Por. także” (porównaj także) w tym samym przypisie, jeśli
chce się wskazać również inną literaturę, np.:
22
Por. J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, s. 15. Por.
także H. Skorowski, Problematyka praw człowieka, s. 12.
2.2.9. Jeśli cytujemy tłumaczenie własne autora książki czy artykułu z języka obcego, wtedy pisze
się: „cyt. za: ”, np.:
42
Konferencja Episkopatu Francji, Globalisation, Paris 1999, cyt. za: F. Nowak, Pojęcie
solidarności globalnej, Warszawa 2000, s. 18.
Kolejny przypis w pracy:
88
Konferencja Episkopatu Francji, Globalisation, s. 19.
2.2.10. Jeśli powołujemy się na tekst, który cytuje autor artykułu czy książki z innej pozycji, a nie
można do tej pozycji dotrzeć, wtedy pisze się: „cyt. za: ”, np.:
19
Rada Bezpieczeństwa ONZ, Rezolucja bałkańska, cyt. za: L. Zapałowski, Operacje pokojowe
ONZ, Warszawa 1995, s. 15.
Kolejny przypis w pracy:
45
Rada Bezpieczeństwa ONZ, Rezolucja bałkańska, s. 16.
2.2.11. Jeśli książka ma podanych więcej niż trzech autorów i nie ma wskazanego redaktora książki,
podaje się pierwszych trzech oraz dodaje „i in.”, np.:
12
L. Casati, A. Bonora, G. Kuk i in., Nauka społeczna Kościoła, tłum. S. Pyszka, Kraków 1998,
s. 23.
2.2.12. Jeśli tekst pochodzi z Internetu trzeba podać pełny adres strony (World Wide Web) oraz datę
pobrania z Internetu, np.:
8
B. Ferdek, Chrystus w teologii religii Horsta Bürkle,
http://www.lexcredendi.pl/index.php/wyklady-mainmenu-5/171-chrystus-w-teologii-religiihorsta-buerkle (dostęp: 8.01.2016).
Kolejny przypis w pracy:
12
B. Ferdek, Chrystus w teologii religii Horsta Bürkle, (www).
2.2.13. Jeśli książka czy artykuł jest elektroniczną kopią drukowanego oryginału w przypisie nie
podaje się adresu internetowego, lecz cytuje jako samoistne źródło drukowane, sporządzając
notę bibliograficzną ze strony tytułowej. Elektroniczną kopią są np. pliki w formacie PDF –
Portable Dokument Format lub pliki graficzne.
2.2.14. Jeśli tekst pochodzi z nośnika elektronicznego trzeba podać autora, tytuł, jeśli istnieje miejsce
i rok wydania oraz oznaczenie: (CD-ROM), (DVD), (VHS), (AUDIO) itp.:
88
J. Tischner, Idąc przez puste błonia, w: Jana Pawła II drogowskazy dla Polaków.
Komputerowy zbiór wypowiedzi Ojca Świętego, Kraków 1999, (CD-ROM).
Kolejny przypis w pracy:
91
J. Tischner, Idąc przez puste błonia, (CD-ROM).
2.2.15. Jeśli w cytowanej pozycji nie ma podanego roku lub miejsca wydania, trzeba napisać
w nawiasie (b. m.) – bez miejsca lub (b. r.) – bez roku, ewentualnie (b. m., b. r.), np.:
45
Z. Hierowski, Wstęp do Listu Papieża Piusa XII do biskupów niemieckich, Katowice-
Wrocław-Szczecin-Olsztyn, (b. r.), s. 26.
12
Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego – „Zawisza” – Federacja Skautingu Europejskiego,
Ceremoniał, (b. m., b. r.).
2.2.16. Jeśli cytujemy hasło z encyklopedii, słownika lub leksykonu i pod hasłem nie ma podanego
autora, trzeba umieścić przypis jak w przypadku dokumentów, np.:
32
Cywilizacja, w: Encyklopedia Powszechna, red. S. Cywiński, Warszawa 1999, t. 1, s. 233-234
(lub jeśli zamiast stron są kolumny: kol. 233-234).
2.2.17. Jeśli cytujemy hasło z encyklopedii, słownika lub leksykonu i pod hasłem jest podany autor,
trzeba umieścić przypis jak w przypadku artykułu w pracy zbiorowej np.:
28
S. Kowalczyk, Anamneza, w: Encyklopedia Katolicka, red. F. Gryglewicz, R. Łukaszyk,
Z. Sułowski, Lublin 1985, t. 1, s. (lub kol. – kolumna) 509-510.
2.2.18. Jeśli książka czy artykuł ma podtytuł, należy go wpisać po kropce, np.:
13
J. Kondziela, Badania nad pokojem. Teoria i zastosowanie, Warszawa 1974, s. 5.
2.2.19. Jeśli cytuje się źródło, które jest rękopisem lub maszynopisem (np. nie drukowana praca
doktorska, kronika parafii spisana ręcznie itp. ), należy po tytule podać w nawiasie: (mps) lub
(rps), odpowiednio dla maszynopisu i rękopisu. Dla przykładu:
28
K.F. Papciak, Stolica Apostolska i ONZ w kontekście etosu międzynarodowego, (mps),
Warszawa 1992, s. 56.
2.2.20. Jeśli cytowana pozycja jest kolejnym wydaniem, należy to zaznaczyć numerem wydania
w indeksie górnym po miejscu wydania:
28
B.M. Metzger, A Textual Commentary on the Greek New Testament, Stuttgart2 1994.
3. TWORZENIE BIBLIOGRAFII
3.1. Sporządzamy uporządkowaną alfabetycznie listę prac przywoływanych w artykule.
3.2. Obowiązują te same zasady, które zostały zapisane w regułach tworzenia przypisów, z kilkoma
niżej wymienionymi wyjątkami.
3.3. Najpierw podajemy nazwisko autora, a potem inicjały imienia (uwaga: nie dotyczy to imion
papieży, Ojców Kościoła itp.).
3.4. W przypadku prac zbiorowych, sortowanie alfabetyczne dokonuje się po tytule redagowanej
pracy (imię/imiona i nazwisko/nazwiska redaktora/redaktorów znajdują się po tytule).
3.5. Podajemy pełną notę bibliograficzną dla każdej pozycji (nie stosuje się zaimków typu: „tenże”,
„tamże” itp.).
3.6. Nie wskazujemy stron książek czy numerów dokumentów, do których w artykule się
odwoływaliśmy.
3.7. W przypadku artykułów pochodzących z czasopism czy będących fragmentami dzieł
zbiorowych – należy podawać zakres stron obejmujący cały artykuł. Podobnie w przypadku
haseł encyklopedycznych.
3.8. Stosujemy wcięcia następnych linii (12,5 mm) dla każdej pozycji, dzięki czemu bibliografia
nabiera odpowiedniej czytelności.