ŚW. JANA Z MATY
Transkrypt
ŚW. JANA Z MATY
8 lutego 2017 r. ŚW. JANA Z MATY (Wyznawcy) S. Joannis de Matha Confessoris - III classis Tempora: Feria IV infra Hebdomadam V post Epiphaniam 8 lutego 2017 r. – kolor szat biały - św. Jana z Maty – Wyznawcy, (3. kl.) Msza Os iusti, Gloria, modlitwa wł., bez Credo, prefacja zwykła. Jan urodził się w Faucon, w miasteczku leżącym na pograniczu Włoch i Francji (dzisiaj departament francuski Basses-Alpes). Data jego narodzin wydaje się pewna - to rok 1154. Pewny jest również rok jego śmierci - 1213. Matka zaraz po urodzeniu ofiarowała syna Matce Bożej. Zapewniła także dziecku religijne wychowanie. Po ukończeniu pierwszych lat nauki, zapewne w Aix-en-Provence, Jan udał się do Paryża, gdzie kształcił się w latach 1175-1191. Studia uwieńczył doktoratem. W 1194 roku przeniósł się do Moguncji, ale w 1206 roku powrócił do Paryża. Przyjął święcenia kapłańskie. W czasie pierwszej sprawowanej Mszy, 29 stycznia 1194 roku, ukazał mu się Pan Jezus, trzymający ręce na dwóch niewolnikach, spiętych ze sobą razem żelazną obręczą - jeden z nich był rasy białej, a drugi czarnej. Jan zrozumiał, że Pan Bóg powołuje go do opieki nad więźniami chrześcijańskimi, których Arabowie w korsarskich wypadach na wybrzeżach Europy porywali i wywozili jako niewolników do Afryki. Poruszony do głębi tym widzeniem, Jan udał się do św. Feliksa de Valois, który w Cerfroid, oddalonym o ok. 70 km od Paryża, założył pustelnię. Tam to opracowano konkretny zarys nowej rodziny zakonnej i jej konstytucji. Dla upewnienia się, czy taka jest wola Boża, Jan powrócił do Paryża i zasięgnął rady tamtejszego biskupa i opata klasztoru od św. Wiktora. Kiedy ci zachęcili go do realizacji tak szlachetnego planu, Jan zabrał się do dzieła. Rychło powstały dwa klasztory: w Planels oraz w Bourg-laReine. Najwięcej kandydatów-ochotników znalazł wśród młodzieży akademickiej. Zakonowi nadał nazwę Zakonu Trójcy Przenajświętszej (zwanego powszechnie trynitarzami). Dla podkreślenia swojego szczególnego nabożeństwa do Boga w Trzech Osobach wprowadził zwyczaj, że wszystkie klasztory i kościoły zakonu były pod wezwaniem Trójcy Świętej. Strojem zakonnym był biały habit z krzyżem na piersiach barwy niebieskiej i czerwonej. Kiedy przybył do Rzymu, by prosić o zatwierdzenie swojego zakonu, papieżem został wybrany Innocenty III (1198-1216), jego kolega ze studiów paryskich. Papież zatwierdził zakon, a trzy już istniejące klasztory wziął pod swoją opiekę. W następnym roku Jan znalazł się ponownie w Rzymie, aby uprosić u papieża list polecający jego misję do króla Maroka, Miramolina. Równocześnie zbierał jałmużnę, by zdobyć konieczne pieniądze na wykup chrześcijańskich niewolników. Misja powiodła się nader pomyślnie. Jan powrócił do Marsylii ze 186 osobami wykupionymi z niewoli. Fakt ten zyskał zakonowi rozgłos i pomnożył liczbę zgłaszających się do niego kandydatów. Powstały cztery nowe klasztory. Równocześnie założone zostało zgromadzenie sióstr trynitarek. Ostatnie lata Jan spędził właśnie we wspomnianym klasztorze rzymskim, gdyż w Wiecznym Mieście łatwiej mu było kierować nowe ekspedycje do Maroka i Tunisu. Tam też zmarł 17 grudnia 1213 roku. Dnia 19 marca 1665 roku dwaj trynitarze hiszpańscy wykradli relikwie Jana i przewieźli je do Hiszpanii. Kiedy w XIX w. zlikwidowano tam zakon, relikwie św. Jana przeniesiono do kościoła sióstr trynitarek w Madrycie, gdzie znajdują się do dziś. Szaty białe Ps 36,30-31 Os iusti meditábitur sapiéntiam, et lingua eius loquétur iudícium: lex Dei eius in corde ipsíus. Ps 36,1 Nie unoś się z powodu złoczyń- Noli æmulári in malignánticów, ani nie zazdrość czyniącym bus: neque zeláveris nieprawość. V. Chwała Ojcu. faciéntes iniquitátem. V. Glória Patri. ORATIO: Boże, Tyś raczył za pośrednic- Deus, qui per sanctum Ioántwem świętego Jana cudownie nem órdinem sanctíssimæ ustanowić zakon Trójcy Prze- Trinitátis ad rediméndum de najśw. dla wykupu jeńców z nie- potestáte Saracenórum capwoli saraceńskiej; daj, prosimy tívos cǽlitus institúere Cię, abyśmy dzięki jego zasłu- dignátus es: præsta quǽsugom zostali wyswobodzeni z nie- mus; ut, eius suffragántibus woli ciała i duszy. Przez Pana. méritis, a captivitáte córporis et ánimæ, te adiuvánte, liberémur. Per Dominum. LECTIO: Syr 31,8-11 Błogosławiony mąż, który okazał Beátus vir, qui invéntus est się bez zmazy i który nie ubiegał sine mácula, et qui post ausię za złotem, i nadziei nie po- rum non ábiit, nec sperávit kładał w pieniądzach i skarbach. in pecúnia et thesáuris. Quis Któż to jest? – a chwalić go bę- est hic, et laudábimus eum? dziemy. Bo w życiu swym dzi- fecit enim mirabília in vita wów dokonał. Kto w tej sprawie sua. Qui probátus est in illo, jest doświadczony i doskonały, et perféctus est, erit illi glóbędzie miał wieczną chwałę: któ- ria ætérna: qui potuit tránsry mógł przestąpić, a nie prze- gredi, et non est transgrésstąpił, źle czynić, a nie uczynił; sus: fácere mala, et non fecit: przeto pewne są skarby jego u ídeo stabilíta sunt bona illíus Pana, a jałmużny jego wysławiać in Dómino, et eleemósynis będzie zgromadzenie świętych. illíus enarrábit omnis ecclésia sanctórum. GRADUALE: Ps 91,13-14.3 Sprawiedliwy zakwitnie jak Iustus ut palma florébit: sipalma, rozrośnie się jak cedr na cut cedrus Líbani multiLibanie w domu Pańskim. plicábitur in domo Dómini. V. By głosić z rana Twoje miło- V. Annuntiándum mane misierdzie, a wierność Twoją no- sericórdiam tuam, et vecami. ritátem tuam per noctem. Allelúia, allelúia 3 klasy INTROITUS: Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne; prawo jego Boga mieszka w jego sercu. Jk 1,12 Allelúia, allelúia. V. Beátus vir, qui suffert tentatiónem: quóniam, cum probátus fúerit, accípiet corónam vitæ. Allelúia. Łk 12,35-40 In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Sint lumbi vestri præcíncti, et lucernæ ardéntes in mánibus vestris, et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis: ut, cum vénerit et pulsáverit, conféstim apériant ei. Beáti servi illi, quos, cum vénerit dóminus, invénerit vigilántes: amen, dico vobis, quod præcínget se, et fáciet illos discúmbere, et tránsiens ministrábit illis. Et si vénerit in secúnda vigília, et si in tértia vigília vénerit, et ita invénerit, beáti sunt servi illi. Hoc autem scitóte, quóniam, si sciret paterfamílias, qua hora fur veníret, vigiláret útique, et non síneret pérfodi domum suam. Et vos estóte paráti, quia, qua hora non putátis, Fílius hóminis véniet. OFFERTORIUM: Ps 88,25 Z nim moja wierność i moja ła- Véritas mea et misericórdia ska; w moim imieniu moc jego mea cum ipso: et in nómine wzrośnie. meo exaltábitur cornu eius. SECRETA: Wspominając Twoich Świętych Laudis tibi, Dómine, hóstias składamy Ci, Panie, ofiarę chwa- immolámus in tuórum comły i ufamy, że ona wybawi nas od memoratióne Sanctórum: złego teraz i w przyszłości. Przez quibus nos et præséntibus Pana. éxui malis confídimus et futúris. Per Dominum. ALLELÚIA: Alleluja, alleluja. V. Błogosławiony człowiek, który zniesie pokusę, bo utwierdziwszy się otrzyma wieniec żywota. Alleluja. EVANGELIUM: Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: «Niechaj biodra wasze będą przepasane i pochodnie gorejące w rekach waszych. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych; aby, gdy nadejdzie i zakołacze, natychmiast mu otworzyć. Błogosławieni słudzy owi, których pan, gdy nadejdzie, zastanie czuwającymi. Zaprawdę powiadam wam, że przepasze się i każe im zasiąść, a przechodząc usługiwać im będzie. I czy przyjdzie o drugiej straży, czy też o trzeciej straży nadejdzie, a tak zastanie: błogosławieni są słudzy owi. A to wiedzcie, że gdyby wiedział pan domu, o której godzinie nadejdzie złodziej, czuwałby zaiste i nie dopuścili by podkopać domu swego. I wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy nadejdzie w godzinie, w której się nie spodziewacie». PRAEFATIO COMMUNIS: Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu: COMMUNIO: Błogosławiony sługa, którego Pan przyszedłszy znajdzie czuwającego. Zaprawdę, powiadam wam, że postawi go nad wszystkimi dobrami swymi. POSTCOMMUNIO: Pokrzepieni niebieskim pokarmem i napojem, błagamy Cię pokornie, Boże nasz, niech nas bronią modlitwy tego, w którego święto przyjęliśmy te dary. Przez Pana. Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes: Mt 24,46-47 Beátus servus, quem, cum vénerit dóminus, invénerit vigilántem: amen, dico vobis, super ómnia bona sua constítuet eum. Refécti cibo potúque coelésti, Deus noster, te súpplices exorámus: ut, in cuius hæc commemoratióne percépimus, eius muniámur et précibus. Per Dominum.