Program nauki spożywania posiłków przy stole

Transkrypt

Program nauki spożywania posiłków przy stole
Program nauki spożywania posiłków przy stole
1. Nie karm dziecka poza stołem. Podczas jedzenia nawet przekąski dziecko musi siedzieć na
krześle przy stole, nawet jeśli trwa to krótko.
2. Początkowo dopuszczalne jest siedzenie bokiem/ z nogami ułożonymi na krześle, itp. Po
około 2-5 dniach dziecko powinno siedzieć przodem do stołu, a nogi powinny być
opuszczone.
3. Początkowo dopuszczalne jest trzymanie przez dziecko zabawki lub innego przedmiotu
podczas spożywania posiłku. Po 2-5 dniach połóż zabawkę w polu widzenia dziecka i obiecaj
mu, że dostanie ją po skończonym posiłku.
4. Karm wyłącznie w bezpiecznej pozycji. Dziecko musi trzymać głowę prosto ( można
stabilizować własną ręką lub skorzystać z pomocy innego domownika).
5. Karm wyłącznie w bezpiecznych warunkach. Podczas jedzenia dziecko nie może płakać,
wyrywać się.
6. Nie krzycz, nie daj się sprowokować. Pamiętaj o zasadzie „Stanowczo, ale łagodnie i bez
lęku”.
7. Bądź przy nim. Zawsze siedź obok dziecka. Gdy dziecko nauczy się jeść samodzielnie, twoja
bliskość fizyczna nie będzie mu potrzebna.
8. Powstrzymaj dziecko przed ucieczką. Zablokuj swoją nogą krzesło lub nogi dziecka.
9. Twoim celem nie jest nakarmienie dziecka, ale uczenie go siedzenia przy stole. Niech dziecko
zje tyle posiłku ile chce i ile potrzebuje. Ważne jest by dziecko siedziało przy stole.
10. Nie bój się. Twoje dziecko będzie krzyczało, płakało. Wytrzymaj to, kierując się zdrowym
rozsądkiem. Pamiętaj, że w taki sposób dziecko sprawdza granice swoich możliwości.
11. Nastaw czasomierz (minutnik, timer) początkowo na 4 minuty. W tym czasie karm dziecko.
Kiedy dzwonek zadzwoni, pozwól mu (jeśli chce) odejść od stołu. Przy następnym posiłku
nastaw czasomierz na 6 minut i powtórz procedurę.
12. Pamiętaj, zasada jedzenia przy stole musi obowiązywać wszystkich domowników w każdej
sytuacji.
Źródło:
Marta Wiśniewska. „Wspomaganie rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną”. Poradnik
dla rodziców i terapeutów. Wyd. Impuls, Kraków 2010.

Podobne dokumenty