Aspekty polityki społecznej w pakiecie antykryzysowym ogłoszonym
Transkrypt
Aspekty polityki społecznej w pakiecie antykryzysowym ogłoszonym
Aspekty polityki społecznej w pakiecie antykryzysowym ogłoszonym przez rząd Niderlandów w dniu 25 marca 2009r. Od stycznia 2009 roku trwały w Niderlandach rozmowy koalicyjne oraz negocjacje z partnerami społecznymi dotyczące kolejnego pakietu działań, które mają osłabić negatywne skutki recesji gospodarczej. Aktywnym negocjatorem rozwiązań w sferze społecznej był minister pracy H.P. Donner. Negocjacje zakończyły się w dniu 25 marca. Jednym z elementów drugiej części pakietu antykryzysowego niderlandzkiego rządu jest porozumienie z partnerami społecznymi (tj. organizacjami pracodawców i związkami zawodowymi) w obszarze rynku pracy. W ramach działań na rzecz ochrony rynku pracy przewidziano m.in. 1. PodwyŜszenie wieku emerytalnego z 65 na 67 lat. Instrument oficjalnie nie jest (jeszcze) częścią pakietu. W obliczu braku poparcia ze strony Niderlandzkiej Federacji Związków Zawodowych FNV dla podwyŜszenia wieku emerytalnego strony uzgodniły, Ŝe Rada Ekonomiczno-Społeczna SER (odpowiednik komisji trójstronnej) do października br. ma czas na znalezienie alternatywnego rozwiązania. Nieoficjalnie mówi się jednak o braku moŜliwości stworzenia odpowiedniej alternatywy, poniewaŜ ewentualne rozwiązanie zastępcze obwarowane jest szeregiem trudnych do spełnienia warunków: po pierwsze wartość instrumentu (-ów) nie moŜe być mniejsza od kwoty, na jaką szacuje się oszczędności z tytułu podwyŜszenia wieku emerytalnego, po drugie, propozycja SER wymaga jednogłośnego poparcia wszystkich jego członków. Stopniowe podwyŜszanie wieku emerytalnego (prawdopodobnie o 1 miesiąc w skali roku) ma się rozpocząć w 2012 r. Instrument przynieść ma skarbowi państwa oszczędności rzędu 0,7% PKB oraz stanowić ma rozwiązanie dla problemów, z jakimi według przewidywań ekspertów borykać się będzie gospodarka Królestwa Niderlandów w obliczu kwestii starzenia się niderlandzkiego społeczeństwa. 2. Tymczasowe wsparcie z funduszu dla bezrobotnych Instrument jest kontynuacją tzw. regulacji o skróconym czasie pracy (wtv). stworzonej dla przedsiębiorstw dotkniętych kryzysem. Firmy, których działalność czasowo ucierpiała w konsekwencji kryzysu (kryzys wywołał np. tymczasowy brak lub spadek liczby zleceń, powodując zmniejszenie obrotów) i które nie mogą w związku z tym zapewnić swoim pracownikom pracy w pełnym wymiarze godzin, od 1 grudnia 2008 r. do 21 marca 2009 r. mogły zwrócić się do rządu o przyznanie prawa do skorzystania z moŜliwości czasowego zwolnienia lub zmniejszenia wymiaru pracy zatrudnionych pracowników. W takich sytuacjach rekompensata za nieprzepracowane godziny wypłacana była pracownikom z funduszu gromadzącego zasiłki dla bezrobotnych. Warunkiem, jaki musiały spełnić firmy ubiegające się o wsparcie z funduszu dla bezrobotnych, było wykazanie gotowości do szkolenia pracowników w okresie korzystania z pomocy oraz delegowania ich do innych firm. Instrument powstał w celu ograniczenia fali zwolnień z jednej strony, z drugiej zaś miał wyeliminować konieczność rekrutacji i treningu nowych pracowników w momencie, gdy dana firma na nowo będzie mogła uruchomić zawieszoną działalność. PoniewaŜ regulacja o skróconym czasie pracy z załoŜenia była rozwiązaniem tymczasowym oraz obwarowana była warunkami, z których spełnieniem przedsiębiorcy często mieli kłopot (np. spadek obrotów w okresie 2 miesięcy musiał wynieść minimum 30% w stosunku do poprzedniego roku) od 1 kwietnia br. wejdzie w Ŝycie nowy instrument. Rozwiązanie gwarantuje firmom zachowanie wykwalifikowanych pracowników dzięki moŜliwości skorzystania ze wsparcia z funduszu dla bezrobotnych. W ramach nowej regulacji pracodawca moŜe tymczasowo ograniczyć wymiar umowy do 50%. Nieprzepracowane godziny będą rekompensowane z funduszu dla bezrobotnych. Wysokość wynagrodzenia pracownika ulegnie w takiej sytuacji obniŜeniu, zachowany zostanie jednak stosunek pracy a łączne dochody (50% zatrudnienia oraz 50% zasiłku) będą wyŜsze niŜ w przypadku utraty pracy. Warunkiem do skorzystania z instrumentu jest dobra kondycja przedsiębiorstwa, gwarantująca wznowienie działalności w pełnym wymiarze po ustabilizowaniu się sytuacji gospodarczej. Z rozwiązania firmy korzystać będą mogły przez 3 miesiące, z moŜliwością dwukrotnego przedłuŜenia tego okresu. Instrument obowiązywać ma do stycznia 2010 r. Dodatkowe warunki umoŜliwiające skorzystanie z rozwiązania obejmują: (1) osiągnięcie obustronnego porozumienia (pracodawca – związek zawodowy lub inna instytucja reprezentująca interesy pracownika) w kwestii objęcia pracownika (-ów) danej firmy wsparciem z funduszu dla bezrobotnych; (2) osiągnięcie porozumienia w kwestii szkolenia pracownika w okresie korzystania z rozwiązania; (3) zwolnienie pracownika w okresie objęcia wsparciem z funduszu nakłada na pracodawcę obowiązek pokrycia połowy kosztów zasiłku; (4) po upływie okresu korzystania z zasiłku pracodawca zobowiązany jest zapewnić pracownikowi zatrudnienie w pełnym wymiarze godzin przez okres trwający minimum 3 miesiące. Wprowadzenie tymczasowych zasiłków dla bezrobotnych sfinansowane będzie kwotą 250 mld euro w 2009 r. i dodatkowymi środkami w wysokości 350 mln euro w 2010 r. Ww. kwoty obejmą takŜe szkolenia dla osób zagroŜonych utratą pracy oraz dostosowanie oferty edukacyjnej na poziomie średniego szkolnictwa zawodowego do potrzeb rynku pracy. 3. Ograniczenie wzrostu wynagrodzeń w sektorze administracji publicznej. W 2010 r., po wygaśnięciu obecnie obowiązującego układu zbiorowego dla administracji publicznej, nie będzie podwyŜek dla pracowników zatrudnionych w ww. sektorze. 4. 250 mln euro na walkę z bezrobociem wśród młodzieŜy Młodzi obywatele stanowią grupę naraŜoną na szczególnie wysokie ryzyko bezrobocia ze względu na brak doświadczenia zawodowego. Nowy pakiet antykryzysowy przewiduje poszerzenie gamy instrumentów mających na celu zapobieganie bezrobociu wśród młodzieŜy. Wprowadzone będą m.in. staŜe dla bezrobotnej młodzieŜy poniŜej 27 lat. Szczegółowy plan działania powstanie przy współpracy sekretarzy stanu ds. społecznych, edukacji oraz młodzieŜy i rodziny. 5. Krajowa sieć centrów mobilizacji zawodowej Centra stworzone zostały przez niderlandzką instytucję ubezpieczeń społecznych UVW, przy współpracy z partnerami społecznymi oraz lokalną administracją publiczną. Mają one pośredniczyć w szybkim znalezieniu nowego miejsca pracy odpowiadającego kwalifikacjom pracownika po utracie zatrudnienia. Instrument ma na celu przeciwdziałanie wystąpieniu fali bezrobocia, spowodowanej upadłością firm na skutek kryzysu. Początkowo centra tworzone były w rejonach o duŜej koncentracji sektorów najbardziej dotkniętych kryzysem. Od marca br. liczba centrów została zwiększona tak, Ŝe stanowią one obecnie sieć obejmującą wszystkie regiony KN. Istnienie sieci centrów zintegrowanych ze sobą i posiadających wspólna bazę danych zapewnić ma zwolnionym lub zagroŜonym utrata pracy w efekcie kryzysu pracownikom moŜliwie najszybsze znalezienie zatrudnienia w innym miejscu. W ramach sieci współpracują partnerzy społeczni, pracodawcy oraz biura pośrednictwa pracy. 6. Subsydia na zmianę kwalifikacji zawodowych W celu zachęcenia pracodawców do zatrudniania pracowników zagroŜonych utratą pracy z innych sektorów firmy otrzymają 2500 euro na pokrycie kosztów szkolenia niezbędnego do wykonywania danego zawodu. Kwota ta stanowi połowę budŜetu niezbędnego do przekwalifikowania pracowników. Pozostałą część pracodawca zobowiązany jest pokryć z własnych środków. Warunkiem otrzymania wsparcia jest zakończenie odbytego przez nowych pracowników szkolenia zdobyciem certyfikatu lub innego dokumentu poświadczającego gotowość do wykonywania danego zawodu.