ŚW. MIKOŁAJA

6 grudnia 2016 r.
ŚW. MIKOŁAJA
(Biskupa i Wyznawcy)
S. Nicolai Episcopi et Confessoris - III classis
Commemoratio: Feria III infra Hebdomadam II Adventus
6 grudnia - kolor szat: biały – Wtorek – Św. Mikołaja, Biskupa i Wyznawcy, (3. kl.), Msza wł., Gloria, we wszystkich Mszach
2. modlitwa: Wspomnienie dnia powszedniego Adwentu (modlitwa z 2. niedzieli Adwentu), bez Credo, prefacja zwykła.
Albo: [Biała] Msza wotywna Rorate (wolno odprawić jedną Mszę) – Gloria, 2. modlitwa: Wspomnienie dnia powszedniego
Adwentu (modlitwa z 2. niedzieli Adwentu), bez Credo, prefacja o NMP (Et te in veneratione).
Mikołaj urodził się w Patras w Grecji ok. 270 r. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, uproszonym ich gorącymi modłami. Od młodości wyróżniał się nie tylko pobożnością, ale także wrażliwością na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców
swoim znacznym majątkiem chętnie dzielił się z potrzebującymi. Miał ułatwić zamążpójście trzem córkom zubożałego
szlachcica, podrzucając im skrycie pieniądze. O tym wydarzeniu wspomina Dante w "Boskiej komedii". Wybrany na biskupa miasta Miry (obecnie Demre w południowej Turcji), podbił sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale
także troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej chwały. Kiedy cesarz
Konstantyn I Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na karę śmierci za jakieś wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak
surowego wyroku, św. Mikołaj udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla swoich wiernych ułaskawienie.
Kiedy indziej miał swoją modlitwą uratować rybaków od niechybnego utonięcia w czasie gwałtownej burzy. Dlatego odbiera cześć również jako patron marynarzy i rybaków. W czasie zarazy, jaka nawiedziła jego strony, usługiwał zarażonym
z narażeniem własnego życia. Podanie głosi, że wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że
nie mogli mu zapłacić należności. Św. Grzegorz I Wielki w żywocie Mikołaja podaje, że w czasie prześladowania, jakie wybuchło za cesarzy Dioklecjana i Maksymiana (pocz. wieku IV), Święty został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański w roku 313. Biskup Mikołaj uczestniczył także w pierwszym soborze powszechnym w Nicei (325), na którym potępione zostały przez biskupów błędy Ariusza (kwestionującego równość i jedność Osób Trójcy Świętej).
Po długich latach błogosławionych rządów Mikołaj odszedł po nagrodę do Pana 6 grudnia (stało się to między rokiem 345
a 352). Jego ciało zostało pochowane ze czcią w Mirze, gdzie przetrwało do roku 1087. Dnia 9 maja 1087 roku zostało przewiezione do włoskiego miasta Bari. 29 września 1089 roku uroczyście poświęcił jego grobowiec w bazylice wystawionej ku
jego czci papież bł. Urban II.
W Polsce kult św. Mikołaja był kiedyś bardzo popularny. Jeszcze dzisiaj pod jego wezwaniem jest aż 327 kościołów w naszej
Ojczyźnie. Po św. Janie Chrzcicielu, a przed św. Piotrem i Pawłem najpopularniejszy jest św. Mikołaj. Do najokazalszych
należą kościoły w Gdańsku i w Elblągu. Ołtarzy Mikołaj posiada znacznie więcej, a figur i obrazów ponad tysiąc. Zaliczany był do Czternastu Orędowników. Zanim jego miejsce zajął św. Antoni Padewski, św. Mikołaj był wzywany we wszystkich
naglących potrzebach.
3 klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Syr 45,30
Pan zawarł z nim przymierze pokoju i ustanowił go Státuit ei Dóminus testaméntum pacis, et prínprzełożonym, aby godność kapłańska została przy nim cipem fecit eum: ut sit illi sacerdótii dignitas in
na wieki.
ætérnum
Ps 131,1
Ps. Pomnij, Panie, na Dawida i na całą jego gorliwość. Meménto, Dómine, David: et omnis mansuV. Chwała Ojcu.
etúdinis eius. V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, któryś św. Mikołaja, Biskupa, wsławił niezliczo- Deus, qui beátum Nicoláum Pontíficem
nymi cudami, spraw, byśmy przez jego zasługi i modli- innúmeris decorásti miráculis: tríbue, quaesutwy uszli ognia piekielnego. Przez Pana.
mus; ut eius méritis et précibus a gehénnæ incéndiis liberémur. Per Dominum.
Comm. Feria III infra Hebdomadam II Adventus
Pobudź, Panie, serca nasze do gotowania dróg Jedno- Excita, Dómine, corda nostra ad præparándas
rodzonemu Synowi Twemu, abyśmy dzięki Jego przyj- Unigéniti tui vias: ut, per eius advéntum, puriściu duszą mogli Ci służyć oczyszczoną duszą. Który ficátis tibi méntibus servíre mereámur: Qui tez Tobą żyje.
cum vivit.
LECTIO:
Hbr 13,7-17
Bracia: Pamiętajcie o przełożonych waszych, którzy Fratres: Mementóte præpositórum vestrórum,
wam głosili słowo Boże: będąc świadkami końca ich qui vobis locúti sunt verbum Dei: quorum inżycia naśladujcie ich wiarę. Jezus Chrystus wczoraj tuéntes éxitum conversatiónis, imitámini fidem.
i dziś, tenże sam i na wieki.
Iesus Christus heri et hódie: ipse et in saecula.
Nie dajcie się zwodzić przeróżnym i obcym naukom. Doctrínis váriis et peregrínis nolíte abdúci.
Najlepszą bowiem rzeczą jest serca utwierdzać laską, Optimum est enim grátia stabilíre cor, non escis,
nie pokarmami, które nie pomogły tym, co się o nie quæ non profuérunt ambulántibus in eis.
ubiegali.
Habémus altáre, de quo édere non habent poMamy ołtarz, z którego nie mają prawa jeść ci, co testátem, qui tabernáculo deserviunt. Quorum
przybytkowi służą. Albowiem ciała tych zwierząt, któ- enim animálium infértur sanguis pro peccáto in
rych krew wnosi arcykapłan do miejsca świętego, pa- Sancta per pontíficem, horum córpora cremánlone są poza obozem. Dlatego też i Jezus, aby uświęcić tur extra castra. Propter quod et Iesus, ut sanclud przez własną krew, poniósł śmierć za bramą mia- tificáret per suum sánguinem pópulum, extra
sta. Wynijdźmyż tedy do Niego za obóz, mając udział portam passus est. Exeámus ígitur ad eum extra
w Jego zniewadze. Nie mamy bowiem tutaj miasta castra, impropérium eius portántes. Non enim
trwałego, ale przyszłego szukamy.
Przez Niego więc zawsze składajmy Bogu ofiarę chwały, tj. owoc warg wyznających imię Jego. A nie zapominajcie o dobroczynności i niesieniu sobie wzajemnej
pomocy, przez takie bowiem ofiary zasługę mamy
u Boga. Bądźcie posłuszni przełożonym waszym i ulegajcie im. Oni bowiem czuwają jako ci, którzy za dusze
wasze są odpowiedzialni.
GRADUALE:
Znalazłem Dawida, mojego sługę, namaściłem go
świętym olejem moim, by ręka moja zawsze z nim była
i ramię moje go umacniało.
V. Nic nie zyska w nim nieprzyjaciel, a duch nieprawości mu nie zaszkodzi.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. Sprawiedliwy zakwitnie jak palma,
rozrośnie się jak cedr na Libanie. Alleluja.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim tę przypowieść ≪Człowiek pewien odjeżdżając daleko, zwołał
sługi swoje i oddał im majętność swoją. I jednemu dał
pięć talentów, a drugiemu dwa, a innemu jeden: każdemu według jego zdolności. I wnet odjechał. A ten,
który był wziął pięć talentów, poszedł i zarabiał nimi,
a zyskał drugie pięć. Podobnie i ten, który dwa otrzymał, zyskał drugie dwa.
Ale ten, który otrzymał był jeden, odszedłszy, zakopał
go w ziemi i skrył pieniądze pana swego. A po długim
czasie wrócił pan sług onych i począł rozlicza się z nimi. I przystąpiwszy ten, który pięć talentów otrzymał,
wręczył mu drugie pięć talentów, mówiąc:
Panie, dałeś mi pięć talentów, otom drugie pięć zyskał.
Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo prawy i wierny, żeś
w małym był wierny, dam ci władzę nad wieloma:
wnijdź do wesela pana twego. Przystąpił też i ten, który dwa talenty otrzymał, i rzekł: Panie, dałeś mi dwa
talenty, otom zyskał drugie dwa. Rzekł mu pan jego:
Dobrze, sługo prawy i wierny, żeś w małym był wierny, dam ci władzę nad wieloma: wnijdź do wesela pana twego≫.
habémus hic manéntem civitátem, sed futúram
inquírimus. Per ipsum ergo offerámus hóstiam
laudis semper Deo, id est fructum labiórum confiténtium nómini eius. Beneficéntiæ autem et
communiónis nolíte oblivísci: tálibus enim
hóstiis promerétur Deus. Oboedíte præpósitis
vestris et subiacéte eis. Ipsi enim pervígilant,
quasi ratiónem pro animábus vestris redditúri
Ps 88,21-23
Invéni David servum meum, óleo sancto meo
unxi eum: manus enim mea auxiliábitur ei, et
bráchium meum confortábit eum.
V. Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non nocébit ei.
OFFERTORIUM:
Z nim moja wierność i moja łaska; w moim imieniu
moc jego wzrośnie.
SECRETA:
Prosimy Cię, Panie Boże, poświęć te dary składane
w uroczystość świętego Biskupa Twego Mikołaja:
niech one wszędzie kierują naszym życiem: tak
w przeciwnościach, jak i w pomyślności. Przez Pana.
Ps 88,25
Véritas mea et misericórdia mea cum ipso: et in
nómine meo exaltábitur cornu eius.
Allelúia, Allelúia. V. Iustus ut palma florébit: sicut cedrus Líbani multiplicábitur. Allelúia.
Mt 25,14-23
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis
parábolam hanc: Homo péregre proficíscens
vocávit servos suos, et trádidit illis bona sua. Et
uni dedit quinque talénta, álii autem duo, álii
vero unum, unicúique secúndum própriam
virtútem, et proféctus est statim. Abiit autem,
qui quinque talénta accéperat, et operátus est in
eis, et lucrátus est ália quinque. Simíliter et, qui
duo accéperat, lucrátus est ália duo. Qui autem
unum accéperat, ábiens fodit in terram, et abscóndit pecúniam dómini sui. Post multum vero
témporis venit dóminus servórum illórum, et
pósuit ratiónem cum eis. Et accédens qui quinque talénta accéperat, óbtulit ália quinque
talénta, dicens: Dómine, quinque talénta tradidísti mihi, ecce, ália quinque superlucrátus sum.
Ait illi dóminus eius: Euge, serve bone et fidélis,
quia super pauca fuísti fidélis, super multa te
constítuam: intra in gáudium dómini tui. Accessit autem et qui duo talénta accéperat, et ait:
Dómine, duo talénta tradidísti mihi, ecce, alia
duo lucrátus sum. Ait illi dóminus eius: Euge,
serve bone et fidélis, quia super pauca fuísti fidélis, super multa te constítuam: intra in gáudium dómini tui.
Sanctífica, quaesumus, Dómine Deus, hæc
múnera, quæ in sollemnitáte sancti Antístitis tui
Nicolái offérimus: ut per ea vita nostra inter advérsa et próspera úbique dirigátur. Per Dominum.
Comm. Feria III infra Hebdomadam II Adventus
Daj się przejednać o Panie naszymi pokornymi mo- Placáre, quaesumus, Dómine, humilitátis nostræ
dłami i ofiarami, a ponieważ brak nam zasług, które précibus et hóstiis: et, ubi nulla suppétunt
mogłyby orędować za nami, sam przybądź nam suffrágia meritórum, tuis nobis succúrre
z pomocą. Przez Pana.
præsídiis. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Prawdziwie godnie jest to i sprawiedliwie, słusznie Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
i zbawiennie, byśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
Boże. Przez Chrystusa Pana naszego. Przez Niego Majestat twój wychwalają Aniołowie, wielbią Panowania,
ze drżeniem czczą Mocarstwa. A wspólnie z nimi
w radosnym uniesieniu sławią Niebiosa, Moce niebieskie, i błogosławione Serafiny. Dozwól, błagamy, aby
i nasze głosy przyłączyły się do nich i ze czcią uniżoną
wymawiały:
COMMUNIO:.
Raz przysiągłem na świętość moją: potomstwo jego
trwać będzie na wieki i jego tron będzie przede mną
jak słońce, jak księżyc, co na wieki zostaje, jako wierny świadek na niebie.
POSTCOMMUNIO:
Panie, niech dary ofiarne przyjęte z powodu uroczystości św. Biskupa Twego Mikołaja otaczają nas nieustanną opieką. Przez Pana.
Gdy przyjęliśmy Twój Sakrament, o Panie, niech nas
wspomaga orędownictwo świętego Sabę, Opata, abyśmy naśladowali jego wzorowe życie i doznali skutków
jego wstawiennictwa. Przez Pana.
Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque
Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut
admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Ps 88,36-38
Semel iurávi in sancto meo: Semen eius in
ætérnum manebit, et sedes eius sicut sol in
conspéctu meo, et sicut luna perfécta in
ætérnum, et testis in coelo fidélis.
Sacrifícia, quæ súmpsimus, Dómine, pro sollemnitáte sancti Pontíficis tui Nicolái, sempitérna
nos protectióne consérvent. Per Dominum.
Comm. Feria III infra Hebdomadam II Adventus
Repléti cibo spirituális alimóniæ, súpplices te,
Dómine, deprecámur: ut, huius participatióne
mystérii, dóceas nos terréna despícere et amáre
coeléstia. Per Dominum.