Mise en page 1 - Château de Fougères-sur

Mise en page 1 - Château de Fougères-sur

château de fougères PL.qxp_fougères 03/11/14 14:51 Page1
Zwiedzanie
Ogród warzywny
Informacje
Historia
Zwiedzanie
Ogród warzywny
▲
Informacje
Historia
▲
▲
Średniowieczny ogród warzywny
Glosariusz
Sztuka uprawy
Ampułka: mały zbiornik zawierający wino i wodę
przeznaczone do mszy.
Cokół: ornament wychylony z pionu podtrzymujący
nóżki łuków.
Fronton: ornament architektoniczny mieszczący się
nad wejściem, bramą, oknem, w kształcie trójkąta
lub łuku, wykonany z tympanonu otoczonego
profilowanym obramowaniem.
Machikuły: galeria kamienna wychylona z pionu,
przebijana otworami w podłożu, umożliwiającymi
pionowy ostrzał (z góry do dołu).
Poterna: ukryte drzwi otwarte w najmniej
widocznym miejscu fortyfikacji.
Siedzisko okienne: ukryte drzwi otwarte w najmniej
widocznym miejscu fortyfikacji.
Stanowisko: część biegu wodnego między dwoma
wodospadami lub kanał odprowadzający wodę.
W Średniowieczu rośliny uprawiane w ogrodzie
dzieliły się na „korzenie”, „zioła” i „nasiona”,
zależnie od tego czy spożywano ich część podziemną (korzenie, kłącza), nadziemną (łodygi,
liście) czy też ich nasiona (na przykład groszek).
Ogród warzywny zainspirowany okresem średniowiecznym zdobi dziś park zamkowy. Ogród ten,
otoczony wodą dzięki obecności rzeki Bièvre
i jej stanowiska*, składa się z regularnych kwadratowych lub prostokątnych klombów dywanowych.
Uprawy prowadzi się na podwyższonych rabatach,
wzmocnionych za pomocą desek lub trejaży z
kasztanowca zwanych „plessis”.
Moc roślin
Począwszy od Średniowiecza, rośliny lecznicze
zwane „prostymi”, uprawiano w ogrodach miejskich. Odpowiadało to chęci wykorzystania środków
leczniczych, jakie kryją się w naturze. Mnisi
posiadali szczególną klasyfikację swoich roślin
„prostych”. Ale dopiero w XVIII w. utworzona
została ogólna nomenklatura roślin w języku
łacińskim, którą znamy do dziś. W ogrodzie
zamkowym uprawia się rośliny aromatyczne, zioła
oraz rośliny lecznicze. Towarzyszą one roślinom
warzywnym, drzewom owocowym oraz kwiatom,
zwłaszcza różom, które są niezbędne w rytuałach
piękna i miłości. Roślin farbiarskich używano do
produkcji kolorowych atramentów koniecznych
do przepisywania rękopisów i farbowania odzieży.
Informacje praktyczne
Przeciętny czas zwiedzania: 1 godz
Centre des monuments nationaux wydaje serię przewodników po
zabytkach francuskich, w tłumaczeniu na wiele języków. Publikacje
"Éditions du patrimoine" można nabyć w sklepiku-księgarni.
Centre des monuments nationaux
Château de Fougères
41120 Fougères-sur-Bièvre
tél. 02 54 20 27 18
www.monuments-nationaux.fr
Zwiedzanie
Ogród warzywny
Informacje
pols ki
zamek w
Fougères
Piętnastowieczny zamek warowny
Pamiątka średniowiecza
crédits photos B. Attala © Centre des monuments nationaux, Paris. conception graphique Plein Sens, Anders. réalisation beau fixe. traduction InPuzzle. impression Stipa, janvier 2015.
Historia
W 1030 r. ziemie senioralne z Fougères należały do
wasala hrabiego z Blois. Podczas Wojny Stuletniej
zamek dostał się w
ręce Anglików, którzy,
pokonani, porzucili
następnie jego ruiny
w 1429 r. W 1470 r.,
Pierre de Refuge,
doradca księcia Karola
z Orleanu i skarbnik francuskiego króla Ludwika
XI, uczynił z tego zamku prawdziwą fortecę.
Renesansowy wystrój
W latach 1510-1521, Jean de Villebresme, wnuk
Pierre’a de Refuge dokonał zmian w zamku,
wprowadzając elementy stylu renesansowego.
W następnych stuleciach budynek stopniowo tracił
swój wojskowy wygląd: powiększono wejścia,
wypełniono fosy, usunięto most zwodzony. W 1789
r. zamek nabył Rene Lambot, właściciel sąsiedniego
zamku w Boissay, który postanowił zainstalować
w nim przędzalnię działającą od 1812 do 1901 r.
W 1912 r. budynek otrzymał status zabytku
historycznego, a w 1932 stał się własnością
Państwa. Przypomina on mały, średniowieczny
zamek, różniąc się od wielkich zamków na Loarą
brakiem ostentacji, pomimo upiększeń dokonanych
w okresie Renesansu.
château de fougères PL.qxp_fougères 03/11/14 14:51 Page4
Historia
Zwiedzanie
Ogród warzywny
Informacje
▲
N
3
4
2
1
5
6
Pierwsze piętro
dziedziniec
N
12
Zamek zachował swój wojskowy układ oraz
wewnętrzny rozkład pomieszczeń, jakie posiadał pod
koniec XV-go wieku. Niewyszukana, lecz potężna
architektura zamku odzwierciedla sztukę budowania
w tym regionie, zarówno pod względem wyboru
materiałów jak i realizacji. Mury wykonano z
twardego, grubo łamanego wapiennego kruszywa z
Beauce, podczas gdy bardziej miękki i biały kamień –
tufit z nadbrzeży rzeki Cher - wykorzystano do części
rzeźbionych lub zdobionych gzymsowaniami.
Przedni podwórzec
Nad bramą wejściową zachowały się pionowe
wyżłobienia, do których wchodziły belki
podtrzymujące most zwodzony.
Parter
1 Na głównym dziedzińcu zamku, naprzeciwko
wejścia i po prawej stronie, znajdują się dwa główne
budynki stanowiące najstarszą część zamku, zbudowane
w latach 1450-1475. Obie bramy południowego
budynku są zwieńczone rzeźbionymi frontonami*:
prawy przedstawia dwóch żołnierzy, a lewy anioły
niosące herby z wizerunkiem Świętego Michała
walczącego ze smokiem.
9
11
10
8
Drugie piętro
13
Forteca w regionie Le Blesois
dziedziniec
11
7
Parter
dziedziniec
dziedziniec
2 Otwarta galeria, o obniżonych łukowych
sklepieniach, przypomina w pewnym stopniu galerię
Ludwika XII w Zamku z Blois.
3 W kaplicy znajduje się kominek typu „grzejnik
do nóg”, a na chórze nisza do ustawiania ampułek*.
Sklepienie z ostrołuków zniszczono w 1812 r. podczas
instalowania koła łopatkowego dla przędzalni.
Cokoły*, na których opierały się ostrołuki są zdobione
rzeźbami aniołów niosących herby.
4 Sala strażnicza odznacza się bezpośrednim wejściem
na podwórzec. Strzelnica przebita w sąsiednim murze
schodów pozwalała strzec wejścia na pierwsze piętro.
5 Korytarz prowadzi do ogrodu przez bramę, nad którą
zauważyć można wyżłobienie wskazujące dawną
obecność innego mostu zwodzonego z jedną belką
podtrzymującą.
Pierwsze piętro
6 W wielkiej sali od strony podwórca można podziwiać
malowniczo układające się jedna nad drugą kondygnacje dachów.
7 Wysoka galeria, mieszcząca się nad galerią o
łukowych sklepieniach i kaplicą posiada konstrukcję
szkieletową w kształcie odwróconego kadłuba łodzi.
Bartyzana, mała wieżyczka nadbudowana w rogu,
pozwalała nadzorować okolicę.
Trzecie piętro
Skrzydło obronne wejścia
8 Prostokątny donżon zbudowany w ostatnim ćwierćwieczu XV-go wieku posiada schody zewnętrzne,
ukrywające się w dobudowanej narożnej wieży.
Sale na każdym poziomie otwierają się na zewnątrz
dzięki dwóm oknom z ościeżami wyposażonymi
w siedziska*.
9 Parapet na murach obronnych, dostępny dzięki
schodom znajdującym się w wieżyczce poterny*,
wyposażony jest w machikuły*.
Budynek zachodni, od góry do dołu
10 Wieża narożna była początkowo przykryta tarasem,
na co wskazuje lekko pochyła, wykładana płytami
kamiennymi posadzka, oraz, w najniższym punkcie,
rynna do odprowadzania deszczówki, prowadząca
do parapetu na murach obronnych. Dach w kształcie
stożka został dodany po zakończeniu budowy, celem
ukształtowania strażnicy ze ścianami z drewnianych
paneli wypełnianych gliną ze słomą.
11 Rozłożenie małych apartamentów na drugim
i pierwszym piętrze jest charakterystyczne dla
budynków mieszkalnych epoki gotyckiej: pokój
wyposażony w okno z siedziskiem* oraz kominek,
przedpokój, sypialnia w wieży oraz latryna.
12 Dawna kuchnia posiada dwa bardzo wysokie okna,
zapewniające odprowadzanie dymów, oraz kominek
z nadprożem z drewna.
13 Dawna sala obronna, na parterze, posiada otwory
strzelnicze umożliwiające ostrzał dookólny.
*Wyjaśnienia znajdują się na odwrocie ulotki.