Zapisz - Klimatyzacja.pl

Wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepła
Wentylacja mechaniczna zastępuje coraz częściej tę naturalną, grawitacyjną. Zapewnia nie tylko
świeże powietrze ale również komfort cieplny – wraz z wymianą powietrza jest ono ogrzewane zimą i
schładzane latem. Spełniające takie funkcje instalacje montowane są dziś nie tylko w biurowcach, ale
również w domach jednorodzinnych. W związku z tym pojawiają się pytania inwestorów i
instalatorów jak tego typu systemy projektować i montować. Dziś odpowiadamy na kilkanaście z nich.
1. Na co zwrócić uwagę wybierając centralę wentylacyjną?
Fot. 1. VENA Box jest przeznaczona do budownictwa wielorodzinnego i może być montowana na
ścianie zewnętrznej np. na balkonie lub na ścianie wewnętrznej np. zabudowana w szafce w kuchni.
Na rynku dostępnych jest wiele typów jednostek wentylacyjnych z odzyskiem ciepła. Najważniejsze
jest więc takie dobranie urządzeń, aby jak najlepiej spełniały wymagania inwestora. W następnej
kolejności należy pomyśleć o takich cechach, jak komfort obsługi i użytkowania systemu, automatyka,
zużycie energii oraz sprawność odzysku ciepła. Warto też sprawdzić, czy producent posiada
certyfikaty potwierdzające jakość jego urządzeń. Przykładem mogą tu być wytyczne NFOŚiGW –
dopłaty dla budynków jednoi wielorodzinnych (NF 15, NF 40). Pomocny, aczkolwiek nie niezbędny,
może być również certyfikat niemieckiego Instytutu Domów Pasywnych (Passive House Institute –
PHI). Przyjrzyjmy się szczegółom – wentylacja mechaniczna powinna realizować kilka podstawowych
funkcji. Jej praca musi być ciągła i powinna obsługiwać każde pomieszczenie, zapewniając stałą
wymianę powietrza. Niezbędna jest możliwość łatwej, najlepiej automatycznej regulacji w celu
dopasowania trybu działania wentylacji do zmieniających się warunków w pomieszczeniach oraz do
pogody. Niemniej ważny jest aspekt ekonomiczny – dobra wentylacja musi być energooszczędna,
pozwoli nam to nie tylko na oszczędności, ale sprawi również, że wentylowany budynek będzie
bardziej ekologiczny. Aspekt ekonomiczny obejmuje również koszty eksploatacji, czyli np. wymianę
filtrów czy okresową konserwację. System musi oczywiście pracować na tyle cicho, aby nie
wywoływać dyskomfortu u użytkowników budynku. Sercem instalacji jest centrala wentylacyjna. Aby
cały system działał sprawnie i oszczędnie musi być dobrana stosownie do wymaganej wielkości
wymiany powietrza, pojawiających się oporów instalacji, poziomu hałasu generowanego podczas
pracy, energochłonności i sprawności odzysku ciepła.
Najważniejsze parametry, na które trzeba zwrócić uwagę przy wyborze centrali wentylacyjnej to
wydajność i spręż. Decydują one o tym, czy ciśnienie na wyjściu będzie na tyle duże, by móc pokonać
opory instalacji wentylacyjnej czyli zapewnić obsługę wszystkich, nawet najbardziej oddalonych od
centrali, pomieszczeń. Pamiętajmy, że każdy budynek jest inny. Dlatego dobór centrali wentylacyjnej
powinien być przeprowadzony w oparciu o dane całego systemu wentylacji zaprojektowanej dla
konkretnego domu.
Fot. 2. Instalacja wykonana przez firę Warebud z wymiennikiem
gruntowym Pro-Vent Geo. Dwie centrale MISTRAL duo 800.
Bardzo istotna jest oczywiście ekonomiczność urządzenia, w tym przypadku jego sprawność
energetyczna. Należy pamiętać, że centrala wentylacyjna to nie tylko wymiennik (rekuperator), który
powinien charakteryzować się wysokim, temperaturowym odzyskiem ciepła, ale także inne
urządzenia wchodzące w skład centrali, które będą zużywały energię elektryczną lub cieplną
(wentylatory, nagrzewnice elektryczne, nagrzewnice wodne itp.). Aby oszacować sprawność
energetyczną urządzenia należy wziąć pod uwagę bilans ilości energii, którą musimy dostarczyć
(prąd, energia cieplna itp.) i energii uzyskanej w postaci ciepłego powietrza. Znając sprawność
energetyczną możemy określić koszt związany z pracą wentylacji i potencjalne oszczędności/ zyski,
które uzyskamy, a co za tym idzie – opłacalność inwestycji.
Fot. 3. Jednostka wentylacyjna Zehnder ComfoAir 550
wraz z wymiennikiem gruntowym Zehnder ComfoFond L.
2. Czym różnią się wymienniki: krzyżowy, obrotowy i
przeciwprądowy?
Cyprian Estemberg z firmy VTS wyjaśnia: - Wszystkie wspomniane w pytaniu wymienniki są
stosowane w centralach wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, jako systemy odzysku energii. Aby
dobrze odpowiedzieć na postawione pytanie, konieczne jest przypisanie każdego z nich do
poszczególnej grupy urządzeń realizujących wymianę ciepła. Generalnie, urządzenia te dzielimy na:
1. Regeneratory, odznaczające się tym, że obydwa czynniki biorące udział w wymianie ciepła
naprzemiennie mają kontakt z tą samą stroną powierzchni wymiany ciepła, co czyni, że cały
proces ma charakter cykliczny. Do tej grupy zaliczamy wymiennik obrotowy.
2. Rekuperatory, w których wymiana ciepła odbywająca się między dwoma czynnikami zachodzi
poprzez oddzielającą je przegrodę i ma charakter ustabilizowany w czasie (nie cykliczny, jak w
przypadku regeneratorów). Niewątpliwie regeneratorami są wymiennik krzyżowy oraz wymiennik
przeciwprądowy.
Poza wspomnianymi wyżej różnicami, istotną cechą, która odróżnia regenerator obrotowy od
rekuperatorów jest jego zdolność do realizowania odzysku ciepła zarówno jawnego jak i utajonego,
podczas gdy rekuperator ze względu na swoją konstrukcję (bariera oddzielająca fizycznie obydwa
płyny biorące udział w procesie wymiany ciepła, w tym przypadku dwa strumienie powietrza)
ogranicza się wyłącznie do odzysku ciepła jawnego. Co za tym idzie? W regeneratorze obrotowym
może przy wystąpieniu specyficznych parametrów powietrza napływającego po obu stronach
(nawiewnej i wywiewnej) wystąpić zjawisko przenoszenia wilgoci z jednego strumienia powietrza do
drugiego. Ponieważ w wyniku migracji zachodzi spadek entalpii po stronie powietrza oddającego
wilgoć i jej podwyższenie w przypadku powietrza, które tę wilgoć odbiera, mamy do czynienia – poza
oczywistą wymianą ciepła jawnego – z dodatkowym „utajonym” procesem grzania i chłodzenia.
Utajonym, gdyż opartym nie na konwekcyjnej wymianie ciepła, lecz na wymianie masy.
3. Co to znaczy, że stopień odzysku ciepła wynosi np. 90%
Fot. 4. VENA Lux, to rekuperator przeznaczony do budownictwa wielorodzinnego, montowany jest w
ścianie; wierzchnia płyta, która zasłania rekuperator może być dopasowana wyglądem do wystroju
wnętrza.
Najprościej sprawę ujmując, stopień odzysku ciepła o wartości 90% oznacza, że wymiennik w
odpowiednich warunkach jest w stanie odzyskać 90% ciepła z powietrza wywiewanego i przekazać je
powietrzu nawiewanemu do pomieszczeń. Obrazowo wyjaśnia to Robert Butler z działu
Technicznego firmy Bartosz: – Stopień odzysku ciepła jest pojęciem względnym. Można mówić o
sprawności temperaturowej, sprawności całkowitej, sprawności energetycznej itp. Oczywiście
najważniejszą jest sprawność energetyczna. Jeśli do układu dostarczamy 100% energii (ciepło
zawarte w powietrzu, energia elektryczna, energia cieplna itp.) a uzyskujemy z tego 90% w postaci
energii cieplnej zawartej w powietrzu nawiewanym. Przykład: urządzenie zużywa 1 kW energii jak
powyżej i z tego uzyskujemy 0,9 kW energii cieplnej. W przypadku odzysku temperaturowego
wygląda to następująco: pobieramy z zewnątrz powietrze o temperaturze -20°C, z pomieszczeń
usuwany powietrze o temperaturze +20°C to powietrze nawiewane do pomieszczeń powinno mieć
temperaturę +16°C. Mówiąc o temperaturowym odzysku ciepła należy wziąć pod uwagę jedynie
możliwości rekuperatora, nie powinno się uwzględniać innych, dodatkowych urządzeń, które
podnoszą lub obniżają temperaturę przepływającego powietrza (jak np. nagrzewnice czy chłodnice).
4. Jaką rolę pełni by-pass zintegrowany z centralą?
Fot. 5. Kanały w systemie dystrybucji powietrza Zehnder ComfoFresh.
Automatyczny by-pass powinien być podstawowym elementem każdej jednostki wentylacyjnej
wyposażonej w wymiennik ciepła. Jego zadaniem jest utrzymywanie optymalnej temperatury w
wentylowanych pomieszczeniach budynku.
Przepustnica bypass-u umożliwia sterowanie odzyskiem ciepła rekuperatora. Po załączeniu bypassu
jeden ze strumieni powietrza przepływającego przez centralę wentylacyjną omija wymiennik,
zapewniając prawidłową wentylację pomieszczeń bez odzysku ciepła. Rozwiązanie takie jest
szczególnie przydatne w okresie letnim kiedy umożliwia bardziej skuteczne chłodzenie pomieszczeń
powietrzem nocnym. Zastosowanie w tym przypadku automatycznie sterowanej przepustnicy z
siłownikiem (by-pass) umożliwia samoczynne wyłączenie odzysku ciepła w okresie nocnym oraz
załączenie w ciągu dnia. W ciągu nocy chłodne powietrze zewnętrzne nawiewane jest bezpośrednio
do pomieszczeń, natomiast w ciągu dnia załączony zostanie odzysk ciepła, co umożliwia odzysk
chłodu i obniżenie temperatury gorącego powietrza zewnętrznego przed dostarczeniem go do
pomieszczeń.
Równie istotną rolą by-passu, rozpatrując pracę w naszych warunkach klimatycznych, jest
zabezpieczenie rekuperatora krzyżowego przed zamarzaniem, a tym samym przez zniszczeniem w
okresie zimowym.
5. Buduję dom jednorodzinny. Biorąc pod uwagę cenę i
późniejszą eksploatację, jaki typ kanału jest lepszy – flex czy
spiro?
Fot. 6. Schemat instalacji wentylacji połączonej w układ centrala wentylacyjna MISTRAL i
wymiennik gruntowy Pro-Vent Geo. Układ zapewnia duże oszczędnośći energii, poprawia pracę
centrali wentylacyjnej zimą i podwyższa komfort przebywania w pomieszczeniach.
Przy doborze odpowiedniego systemu dystrybucji powietrza należy zwracać uwagę nie tylko na cenę
oraz późniejszą eksploatację. Ważny jest również koszt montażu i zabudowy tych kanałów.
Gdy pod uwagę weźmiemy cenę wraz z montażem – tańszą opcją jest zastosowanie kanałów typu flex.
Kanały spiro, poza wyższą ceną, wymagają również zakupu dodatkowej termoizolacji zewnętrznej
oraz jej montażu na powierzchni zewnętrznej kanału. Kanały flex można standardowo kupić wraz z
termoizolacją.
Gdy pod uwagę weźmiemy eksploatację, czyli przede wszystkim czyszczenie instalacji – zdecydowaną
przewagę mają kanały spiro. Są sztywne oraz posiadają możliwość wykonania dodatkowych otworów
rewizyjnych w dogodnych miejscach, które będą wykorzystywane w celu czyszczenia instalacji.
Często w praktyce, nie ma możliwości wyczyszczenia kanałów typu flex z powodu ich budowy i
sposobu prowadzenia.
Pamiętajmy jednak, że o doborze kanałów wentylacyjnych nie może decydować jedynie ich cena i
koszt eksploatacji. Zagadnienie wyboru kanałów wentylacyjnych można rozpatrywać w kilku
kategoriach. Jedną z nich jest miejsce prowadzenia instalacji. Przykładowo piony przechodzące przez
poszczególne kondygnacje lepiej wykonać z kanałów sztywnych spiro. Natomiast na poddaszu, gdzie
z reguły nie ma zdecydowanych ograniczeń co do prowadzenia instalacji dystrybucji powietrza,
łatwiej jest wykorzystać kanały elastyczne typu flex. Dlatego często zdarza się łączyć poszczególne
rozwiązania (rodzaje kanałów) w jednej instalacji wentylacyjnej. Pozostaje jeszcze kwestia hałasu –
ze względu na konstrukcję kanały typu flex charakteryzują się lepszym tłumieniem w porównaniu z
kanałami sztywnymi.
Najczęściej decyzję o tym, jakie kanały najkorzystniej zastosować w danym obiekcie podejmuje
instalator, działając na podstawie oceny dostępnej przestrzeni przeznaczonej na montaż instalacji
wentylacyjnej. Najważniejszą sprawą – bez względu na rodzaj zastosowanych kanałów – jest
zachowanie odpowiednich przekrojów kanałów w zależności od strumienia powietrza
transportowanego przez instalację oraz zastosowanie termoizolacji zewnętrznej kanałów, w
szczególności w strefach nie ogrzewanych oraz słabo izolowanych termicznie.
6. Kiedy konieczne jest stosowanie skrzynek rozdzielczych, a
kiedy wystarczą trójniki?
Fot. 7. Centrala VENTUS N-TYPE z rekuperatorem krzyżowym, produkcja VTS
Paweł Kozyra z firmy Zehnder wyjaśnia: - System dystrybucji powietrza wyposażony w skrzynki
rozdzielcze jest zdecydowanie bardziej praktyczny pod kątem montażu oraz zabudowy w stropie lub
zabudowie. Można go w prosty sposób dopasować do konstrukcji budynku. System trójnikowy
wymaga więcej miejsca, co często jest po fakcie zauważalne przez właściciela budynku, w którym
wykonano taką instalację.
Instalację wentylacji mechanicznej można zrealizować na wiele sposobów. Projektant wentylacji
musi uwzględnić wiele czynników determinujących rozmieszczenie kanałów i innych elementów
instalacji. Decyzja o najkorzystniejszym wariancie prowadzenia sieci kanałów podejmowana jest
przede wszystkim w oparciu o dostępność miejsca, wymagania normatywne dotyczące wentylacji
budynków.
Wiele zależy również od tego, na jaki rodzaj dystrybucji powietrza i sterowania zdecyduje się sam
inwestor. Na przykład, zastosowanie skrzynki rozdzielczej wyposażonej w przepustnice na kanale
nawiewnym w znacznym stopniu może ułatwić regulację natężenia przepływu powietrza do stref,
gdzie jest ono wymagane. Przy instalacji dodatkowego sterownika, regulacja może odbywać się bez
konieczności manualnego przestawiania przepustnic. Z kolei dystrybucja powietrza z
wykorzystaniem jedynie trójników i redukcji średnic, wymaga znacznie mniejszej ilości kanałów.
Zastosowanie w tym przypadku przepustnic regulacyjnych może wiązać się z licznymi przeszkodami,
z powodu rozmieszczenia ich w różnych miejscach budynku. Zarówno jedno jak i drugie rozwiązanie
z powodzeniem może być zastosowane w budynkach mieszkalnych jak i w budynkach o innym
przeznaczeniu. Oba te rozwiązania mogą być również zastosowane w jednej instalacji.
7. Czy są jakieś ogólne zasady odnoszące się do miejsca i
sposobu rozmieszczania kratek nawiewnych i wywiewnych?
Zasada umieszczania kratek lub anemostatów jest prosta i zawsze należy kierować się zdrowym
rozsądkiem. Wypada je tak montować, aby przepływ powietrza nie był zakłócony.
Zazwyczaj kratki wyciągowe montuje się w kuchni, łazience, toalecie natomiast nawiewy świeżego
powietrza w salonie, sypialni. Wymuszona w ten sposób cyrkulacja powietrza powinna skutecznie
ograniczyć przenoszenie zapachów podczas np. gotowania z kuchni do innych pomieszczeń budynku.
Ważne jest dobre wyregulowanie systemu wentylacji tak by przynajmniej nawiew równy był
wywiewowi. Nie należy montować punktów nawiewnych np. w pobliżu drzwi, łózka lub biurka.
Natomiast punkty wywiewne nie powinny znajdować się np. w podłodze. Nie wolno również
zapominać o odpowiednich otworach wentylacyjnych w drzwiach pomiędzy pomieszczeniami,
zapewniających swobodny przepływ powietrza.
8. Dlaczego warto wybrać centralę rozbudowaną o układ
rozmrożeniowy?
Fot. 8. Zehnder ComfoAir 450 - nowość! Wymiennik gruntowy Zehnder ComfoFonf L.
W przypadku pracy centrali w naszych strefach klimatycznych powinna być ona bezwzględnie
wyposażona w układ odszraniania wymienników ciepła. W przypadku braku takiego układu, w czasie
mrozów centrali grozi całkowite oblodzenie wymiennika, co w najlepszym przypadku uniemożliwi
prawidłową pracę urządzenia i wentylację pomieszczeń w czasie kiedy jest ona najbardziej potrzebna.
Gdy na zewnątrz panuje dodatnia temperatura, otwarcie okien aby przewietrzyć pokój nie stanowi
większego problemu. Jednak podczas mrozu powoduje to znaczne straty ciepła oraz duży dyskomfort
dla mieszkańców.
Trzeba się liczyć również z tym, że długotrwała praca z zamrożonym wymiennikiem może zakończyć
się awarią urządzenia.
Sam układ rozmrożeniowy lub antyzamrożeniowy nie jest jednak wystarczający. Powoduje on
zaburzenia pracy systemu – brak zrównoważonej wentylacji. Układ ten powinien być więc
wspomagany poprzez nagrzewnicę wstępną, wbudowaną w jednostce wentylacyjnej.
9. Kiedy powstaje nadciśnienie i podciśnienie w instalacji?
Czy wiążą się z tym jakieś negatywne skutki?
Fot. 9. VENA Standard to rekuperator przeznaczony do budownictwa jednorodzinnego, zbudowany
w oparciu o wymiennik spiralno-przeciwprądowy, charakteryzuje się najwyższym rzeczywistym
odzyskiem ciepła bez stosowania nagrzewnicy oraz największą powierzchnią wymiany ciepła na
wymienniku, na zdjęciu przykładowy montaż urządzenia na poddaszu, w wersji podwieszanej.
Specjaliści z firmy Pro-Vent tłumaczą: - Rozpatrując przepływ powietrza w kanałach wentylacyjnych,
zjawisko nadciśnienia i podciśnienia jest celem zamierzonym. Centrale wentylacyjne wyposażane są
w wentylatory o stosownym wydatku, zapewniającym wymaganą do celów wentylacji ilość powietrza.
W kanale nawiewnym i wyrzutowym generowane jest nadciśnienie, natomiast w kanale wywiewnym i
czerpnym występuje podciśnienie. Nadciśnienie i podciśnienie (mierzone oczywiście względem
ciśnienia otoczenia) jest skutkiem pracy wentylatorów oraz przyczyną ruchu powietrza w kanałach.
Analogiczne zjawisko występuje np. w sieci wodociągowej, nadciśnienie generowane pompą lub
różnicą wysokości między zbiornikiem wody a punktem odbioru powoduje, że woda wypływa z kranu
po odkręceniu zaworu.
Aby różnica ciśnień działała na naszą korzyść fundamentalne znaczenie ma szczelność instalacji.
Instalacja do dystrybucji powietrza w budynku (zwłaszcza w przypadku instalacji z odzyskiem ciepła)
musi być wykonana w sposób zapewniający maksymalną szczelność. W przypadku nieszczelności
nadciśnienie w kanałach nawiewnych powodować będzie utratę powietrza do otoczenia. Podciśnienie
w kanałach wywiewnych spowoduje natomiast zasysanie powietrza do wewnątrz kanału. Mieszanie
się powietrza pochodzącego z nieszczelności w niekorzystnych warunkach temperaturowych, może
doprowadzić do znacznego obniżenia sprawności odzysku ciepła oraz uniemożliwić właściwą
regulację.
10. W którą stronę powinien być zachowany spadek kanału
wywiewnego? W stronę rekuperatora czy w stronę wylotu
kanału?
W przypadku wszystkich kanałów (nie tylko wywiewnego) wykonanych z kanałów sztywnych warto
zrobić spadek w kierunku centrali. Pozwala to, w przypadku wykroplenia się kondensatu, aby spłynął
on do centrali.
11. Czy w instalacji z rekuperatorem można wykorzystać
istniejące już w budynku przewody wentylacyjne w kominach
jako kanały wyciągowe?
Zdecydowanie nie należy wprost wykorzystywać istniejących w budynku przewodów wentylacyjnych
w kominach, jako kanały wyciągowe współpracujące z jednostką wentylacyjną z odzyskiem ciepła.
Kanały kominowe wykonane w budynkach jako wyciągi instalacji grawitacyjnej nie posiadają
termoizolacji zewnętrznej. Nasuwa się również pytanie, z czego została wykonana wewnętrzna
powierzchnia kanału – czy sprosta wymaganiom dotyczącym oporów przepływu. W budynkach
starszych zaleca się wprowadzenie dodatkowego kanału (może być to rura spiro z termoizolacją
zewnętrzną). Komin taki, po zaadoptowaniu na kanał instalacji wywiewnej z rekuperatorem,
powinien zostać również odizolowany termicznie od warunków atmosferycznych. Powyższe
procedury mają zapewnić poprawną pracę instalacji, zapobiegać stratom temperatury oraz
możliwości wykroplenia pary wodnej zawartej w powietrzu wywiewanym z pomieszczeń.
12. Czy instalację wentylacyjną z odzyskiem ciepła można
łączyć z instalacją kominkową w jeden system?
Specjaliści z firmy Pro-Vent zapewniają, że jest to możliwe: „To skomplikowane rozwiązanie, jednak
przy zachowaniu kilku warunków może być efektywne:
Należy tak przeliczyć przekrój kanałów tak, by przy połączeniu obu strumieni – z centrali i z
wentylatora kominkowego – zachowana była odpowiednia prędkość przepływu powietrza.
Należy odpowiednio zabezpieczyć centralę wentylacyjną przed cofnięciem się gorącego powietrza z
komory kominka do centrali. Automatyka central MIS TRAL przewiduje taką możliwość. Przy
prawidłowo podłączonej instalacji, w momencie pracy wentylatora kominkowego wymusza min. 2
bieg centrali. Należy też zastosować szczelną przepustnicę odcinającą, w przypadku gdyby centrala
była wyłączona z prądu.
Na uwadze trzeba mieć również to, że kanały do rozprowadzenia gorącego powietrza są wykonane z
materiałów odpornych na wysokie temperatury. Przy połączeniu strumieni powietrza musimy
powiększyć ich średnicę, co może znacznie podnieść ich cenę.”
13. Czy do instalacji wyciągowej można podłączyć okap
kuchenny?
Okap usuwa podgrzane nad kuchnią powietrze, z którego można odzyskać dużo ciepła – powinien on
zostać podłączony do systemu wentylacji z odzyskiem ciepła. W przypadku domków jednorodzinnych
okap nie pracuje w sposób ciągły i (w większości przypadków) nie ma ryzyka nadmiernego
zanieczyszczenia kanałów instalacji wywiewnej. Oczywiście niezbędne jest stosowanie w okapach
filtrów tłuszczonych które wychwytują większość zanieczyszczeń, można też zastosować filtr
kanałowy dodatkowo oczyszczający powietrze znad okapu.
W przypadku podłączenia do instalacji wentylacyjnej okapu z własnym wentylatorem pojawia się
jednak inny problem – praca wentylatora okapu zakłóca przepływ powietrza wymuszany przez
pompę centrali. W przypadku, gdy okap posiada silnik o wydajności większej niż wydajność
znamionowa centrali wentylacyjnej należy stosować przepustnice zwrotne na pozostałych kanałach
wyciągowych oraz przepustnice stałego przepływu ograniczające przepływ do maksymalnej
wydajności centrali. Robi się to, aby nie doprowadzić do wpychania do innych pomieszczeń
powietrza wciąganego przez kuchenny wyciąg. W przypadku zastosowania wentylatorów
elektronicznie komutowanych EC, automatyka central wentylacyjnych MIS TRAL umożliwia
automatyczną zmianę wydajności wentylatorów w zależności od pracy okapu.
14. Czy centralę wentylacyjną lepiej umieścić na parterze czy
na użytkowym poddaszu, gdzie znajdują się sypialnie?
Jednostkę wentylacyjną najlepiej montować na parterze. Jeżeli nie ma takiej możliwości, to
oczywiście można ją umieścić na poddaszu – w pobliżu łazienki, WC lub klatki schodowej.
Umieszczanie centrali w pobliżu sypialni nie jest dobrym rozwiązaniem – wydawane przez
urządzenia dźwięki, nawet jeśli centrala jest dobrze wygłuszona, mogą zakłócić spokojny sen.
Dobierając miejsce na rekuperator (niezależnie, czy jest to parter czy poddasze) należy wziąć pod
uwagę kilka istotnych czynników:
●
●
●
Temperatura pomieszczenia nie powinna zimą spadać poniżej 0°C.
Pomieszczenie powinno zapewniać wystarczającą przestrzeń do poprawnego montażu oraz
serwisowania urządzenia.
należy sprawdzić, czy jest możliwość przyłączenia centrali do kanalizacji, aby możliwe było
odprowadzanie skroplin.
Często rekuperatory montowane są na strychu ze względu na łatwiejsze rozprowadzenie kanałów
wentylacyjnych w budynku. W takim przypadku należy jednak pamiętać o tym, że strych musi być
dobrze ocieplony.
Wspomnieliśmy o hałasie generowanym przez centralę wentylacyjną i cały system. Niezależnie od
odległości urządzeń od sypialni, należy go maksymalnie redukować. Aby ograniczyć hałas emitowany
przez system wentylacji należy:
●
●
●
●
Zaprojektować i wykonać instalację o małych oporach przepływu. Hałas emitowany przez
wentylatory pracujące na dużych sprężach, może wzrosnąć nawet kilkakrotnie.
Wykonać instalację nawiewno-wywiewną z kanałów wygłuszonych akustycznie
Zachować minimalną odległość 3-4 metrów pomiędzy anemostatem (wywiew, nawiew).
Zmniejszyć ciśnienie statyczne na anemostatach (zazwyczaj na anemostatach najbliżej centrali) za
pomocą przepustnic dławiących, które należy montować w odległości minimum 2 metrów przed
anemostatem co ograniczy „szumienie”.
oprac.: M. Dobień
KONTAKT
FACHOWY INSTALATOR
Tel: +48 22 635 05 82
Fax: +48 22 635 41 08
Adres:
Hajoty 53/2
01-821 Warszawa