docmr vesper - Wspieramy Polską Młodą Twórczość
download 
Reklamacja Transkrypt
mr vesper - Wspieramy Polską Młodą Twórczość
1 2 Etomik stworzony wspólnie z serwisem młodzieżowym, wspierającym młodą twórczość – wpmt.pl. Znajdują się w nim wiersze 16 autorów. WPMT.pl jest serwisem w pełni poświęconym promocji nastoletnich twórców. Na portalu WPMT.pl znajdziesz wiele tekstów umieszczonych w różnych kategoriach, poczynając od wierszy, poprzez opowiadania, recenzje, artykuły, aż po wywiady. Całość została objęta hasłem przewodnim: „Wspieramy Polską Młodą Twórczość”. Dlatego też, każdy ma szansę wypromowania swoich prac, podzielenia się własnym uwagami i spostrzeżeniami. Serwis daje także niepowtarzalną okazję do zapoznania się z ciekawymi osobami oraz ich tekstami. E-tomik „Wierszak podręczny” wykonanie e-tomiku: Kamil Wojciechowski projekt i wykonanie okładki: redakcja wpmt.pl www.etomik.pl, 2009 3 4 Spis treści aubrey..................................................................................................................................................7 Na obrzeżach płatków......................................................................................................................8 Ty.....................................................................................................................................................9 Bo jesteś.........................................................................................................................................10 My?................................................................................................................................................11 Królowa wolności..........................................................................................................................12 Brakuje mi......................................................................................................................................13 Modlitewne przepraszam...............................................................................................................14 Śpiewaj!.........................................................................................................................................15 Mistrzowskie rzęsy........................................................................................................................16 Marzenie proste..............................................................................................................................17 Przepraszam za zapałki..................................................................................................................19 Dawied...............................................................................................................................................20 Niebieski........................................................................................................................................21 Smutna noc....................................................................................................................................22 O lataniu.........................................................................................................................................23 Powrócimy.....................................................................................................................................24 Przemaluję świat............................................................................................................................25 Nowy ląd........................................................................................................................................26 Czerwony.......................................................................................................................................28 kmicic.................................................................................................................................................29 Sekwoja..........................................................................................................................................30 Wiara w obalanie...........................................................................................................................32 michalslow.........................................................................................................................................34 Rodzaje poetów..............................................................................................................................35 Wieszak podręczny........................................................................................................................37 Bejdak daremny.............................................................................................................................38 Żywa abstrakcja.............................................................................................................................39 Z perspektywy dolnej.....................................................................................................................40 Ja nie jestem wybitny.....................................................................................................................41 Voolf ..................................................................................................................................................42 Lepiej.............................................................................................................................................43 Bambał...........................................................................................................................................44 Modlitwa........................................................................................................................................45 Ponadrywane..................................................................................................................................46 Człowieczeństwo...........................................................................................................................47 Apostrof.........................................................................................................................................48 wanda8...............................................................................................................................................49 Powiedz mi proszę.........................................................................................................................50 Ślady na policzkach.......................................................................................................................51 Krzyku_1933 ....................................................................................................................................52 Tytuł będzie później.......................................................................................................................53 Kredki............................................................................................................................................54 Miękkość poduszki........................................................................................................................55 nietzsche91 ........................................................................................................................................56 Modlitwa do prostytutki.................................................................................................................57 Romeo XXI....................................................................................................................................58 Moje pierwsze samobójstwo..........................................................................................................59 5 Poetes maudits...............................................................................................................................60 Andzia838 .........................................................................................................................................61 W tęsknocie....................................................................................................................................62 Fizyka.............................................................................................................................................63 Bez tytułu.......................................................................................................................................64 Zakochana_wariatka .......................................................................................................................65 Czuwa............................................................................................................................................66 Pragnę............................................................................................................................................67 fk89.....................................................................................................................................................68 Feniks.............................................................................................................................................69 m. r. vesper........................................................................................................................................70 Ona umierała..................................................................................................................................71 Dylemat ludzkości.........................................................................................................................72 Teatr przestarzałych Masek............................................................................................................73 Maddy................................................................................................................................................74 I.D..................................................................................................................................................75 Przychodzi taki moment................................................................................................................76 tommas8.............................................................................................................................................77 Fantasmagorie................................................................................................................................78 Metaliryka cz1. O narodzinach kiczu............................................................................................79 Próba..............................................................................................................................................80 Ilveran................................................................................................................................................81 Słyszysz?!......................................................................................................................................82 Dżuma............................................................................................................................................84 Nie potrafię sama latać..................................................................................................................86 slonecznypieg.....................................................................................................................................88 Była blondynką..............................................................................................................................89 6 aubrey Po prostu Tomek:) 7 Na obrzeżach płatków zmruż oczy spokojnie drżyj gdy zniknę w cieniu prastarego drzewa liść za liściem kropla za kroplą rozpłynę się rozwiewany przez wiosenny wiatr ściszę swój głos byś tylko ty wymówiła moje imię i odeszła w rejony niezbadanej życiem chwili czy muszę mówić to co zapisałem na obrzeżach płatków niezapominajek czy zaśpiewać o poranku ze słowikiem każde wspólne westchnienie kamienie w strumyku powiedziały nie uwięziona w malachitowym sercu wiesz wszystko nie odchodzę marmurowym mostem byłem jestem i będę nawet gdy o mnie zapomnisz 8 Ty pogarda słuszność dobrej racji tanie kłamstwo śmiejesz się irytująco lecz wcale cię nie potępiam milcz albo nie mów mów jak najwięcej dla samej idei czujesz się lepszy wymagasz seplenisz warstwami niezrozumienia tu i ówdzie jesteś tam byłeś a gdzie indziej będziesz plujesz pod wiatr a gdzie samokrytyka durnota inteligentna słuszne łgarstwo świadomość rzeczy zwykłej zapodziane gdzieś słowa ręka drgająca cisza stukająca o blat stołu a pośrodku ty znacznie bardziej niepojęty 9 Bo jesteś Ja nie umiem się modlić pięknie wzniośle z patosem tylko zwyczajnie mówiąc milczeniem odpowiadam na twe słowa krzyczysz tak głośno że przestaję słyszeć lepiej cicho łkającym tonem miłosiernego ojca co składa ręce do pacierza zwracając się w stronę krzyża czy tylko symbolu drewniane dwa kawałki ułożone przeciwnie i jeszcze napis nad człowieczym ciałem który wygrał życie szepcę ku tobie ciałem gestem nawet najmniejszym mrugnięciem ziewaniem szczerą łzą kruszę nad wiarą stare ciastka zapijam je gorzką herbatą i grzeszę pospolitą mową myślą uczynkiem hańbiącym a ty wybaczasz ja wcale nie chcę znaków nie wierzę w ciebie bo wiem że jesteś 10 My? Jestem pszczołą lecącą W kierunku łąki zielonej Nikłą myślą frunącą Wśród idei chabrowej Jesteś polną leszczyną Domem moich nadziei Złotowłosą dziewczyną Spadkobierczynią Rei Jesteśmy elipsą wyznania Dwóch gwiazd konstelacją Światłe dusze kochania Na przekór swoim racjom 11 Królowa wolności Stąpała ekskluzywnie po słowach Niewinnie lecz z gracją Przeciągała śmiech w tony Pobrzmiewające ćwierkaniem Słowikowego zadowolenia Akceptowana przez świat Nie przez własne wymagania Tuliła się między wyrazami W punkty boskiej wiary Emanując skomplikowaniem Zbyteczne uroki czarowały Zaplątane we włosy miodowe Słodyczą wabiące Stęsknione zbliżenia dwojga Ponad przeciętny smutek Drapieżna królowa wolności 12 Brakuje mi Brakuje mi twoich słów gdy tłumaczyłeś świat jak trzeba karałeś delikatnie głaszcząc podniesiony głos uczył otaczającego życia czarnej dziury także a teraz jest cisza szklana bariera nie kruszeje staje się masywniejsza oddziela kolorowe sny od prawdziwych wspomnień relacje zatraconej więzi szarpie dźwięczny obłęd co legł na dobre w oczach wypełnionych żalem stań się subtelnie surowy spójrz za rzekę śmiercionośną a ujrzysz dziecko płaczące poszukujące odpowiedzi tato 13 Modlitewne przepraszam Pióra cięższe niż zwykle ranią grzechami moimi twe niewinne ramiona wybacz mi że jestem niedoskonałą ideą wieczności nie umiem poradzić sobie z pokusą zakamuflowaną walczę z cieniem zawsze poddając się płaczliwie zrozum aniele jestem człowiekiem aż człowiekiem nie mam skrzydeł które ochronią miłości wszechobecnej w nikłym życiu litości przeogromnej wiem że krzywdzę świat wartości w które wierzysz jesteś jedną z nich przepraszam 14 Śpiewaj! Łoskot szumiących starych olch Przerywał rytmicznie pląsanie Tak... to poziomki wyrastają Spod brunatnej ciężkiej ziemi Pną się ku rozproszonemu światłu Wyciągając zielone pnącza, listki Śpiewaj! Krępuj się na widok saren One skaczą wesoło pośród nor zajęcy Epatując wolnością kruchego życia Opartego na łaciatych raciczkach Ścieżki wydeptać wcale nie musisz Wśród potężnych obumarłych pni Wyzwolona naturalna dzikość chwili Powiedzie w knieje pobrzmiewające Ucichły stukoty w korze olchowej I nastał ponownie odświeżony dzień 15 Mistrzowskie rzęsy Krytyka z niebios spłynęła gwałtownie Uderzyła skrzydłem w ciemne rzęsy Z których spłynęły perły kryształowe Spadając na spróchniałe nadgarstki Poprzez ręce trysnął na bladą twarz Blask ciemniejącej opery nieboskłonu Na tle sceny dionizyjskiego świętowania W starych ruinach antycznego teatru Splecione szaty trupów cmentarnych Tańczą zamaszyście w ziemi spulchniałej Kości szczebioczą kołysanki radości Wskrzeszają do życia nuty powykręcane Zawistną batutą dyrygenta upadłego Do nizin prostactwa z wysokości nieba Co zniszczył sztukę parafrazując dni Gdy Nadmistrz wszystkich stworzył świat 16 Marzenie proste Marzyłem jak każdy prosto zwyczajnie i dziecinie że kiedy dorosnę będę lekarzem że uda mi się wyleczyć chorobę mamusi schowany pod kołdrą grubą cieplutką dławiłem w sobie obawy przed kolejnym ciosem zadanym przez bliskich płakałem nie chciałem by tata był wzorem nie dla mnie chciałem być inny lepszy w swoim przekonaniu chłodny błękit ścian patrzył groźnie na moje poczynania choć na mój kark kładli więcej i więcej wierzyli we mnie cios za ciosem wędrował 17 stałem się obcy czy mocniejszy bańki mydlane wydziedziczyły mnie odrzuciły za zhipokryzowaną dobroć gdzieś tam tkwiącą dojrzałem niby rozumiejąc marzenia idealne bo moje wszystko inne upadło na rzecz jednego pragnienia pomocy wybawicielom mnie samego 18 Przepraszam za zapałki mróz otulił wyświechtaną sukienkę i dziurawe buciki najcieplejsze na krawężniku szeptał pocieraniem rąk o siebie skrzypieniem przechodzących obok gdzie jesteś babciu ja nie czuję palców już nie zagram na zmyślonym fortepianie zimna ofiara to ja chodź babciu przytul mnie do siebie zapałka jedna druga marzenia się palą świat stał się jaśniejszy lepszy choć na chwilę choinka jest tu świeci a ja się uśmiecham słabe draśnięcie noc wigilijna ból odrętwienie wymieszane z błogością już idę babciu przepraszam nie chciałam wszystkich wypalić 19 Dawied Dziadziuś 21-letni. Student niehumanistyczny i leń. Poezja to sposób ucieczki od tego co przytłacza, ale jednocześnie jedynie wyjście by nie zwariować lub zapić się się na śmierć. Obecnie nieszczęśliwy dekadent bez weny. Niestety świat zmierza do katastrofy. Miłośnik rocka i metalu. Słaby tancerz i beznadziejny podrywacz. Meloman i fan fantastyki. Kibic Barcy i piłkarz z dwoma lewymi nogami. Wszechstronne beztalencie, ale podobno można co drugi raz na nim polegać. 20 Niebieski Marzyłem by noc mieć na własność Do kieszeni zrywałem gwiazdy Chowając w mroku duszy księżyc Ukradłem kawałek nieba ciemnego Gdy oczy ucieszyłem, pragnąłem ją słyszeć Więc w głowie stworzyłem nocy melodię Zakląłem szum topól w cichy szept Świerszczy śpiew uczyniłem krzykiem Chciałem dotykiem poznać świata mrok Rozrywając ciepłem palców czerń Muskając powietrza warkocz Gładziłem noc jak kochanki ciało I miałem ją w sobie tą jedną noc wszechrzeczy pan Ubrany w życia mundur W gradzie pocisków W okopach samotności Zabijałem wolną wolą Wszystko zlane w szarości Wszystko w pamięci mogile Na tarczy nicości Idąc do piekła bram A dawnego ja szept Noc zaklęta we mnie I wspomnienie dawne – niebieskie 21 Smutna noc Mam w oczach łzy takie ciężkie Nie będę płakał zbyt śmieszne by To było Chciałbym krzyknąć Ale świat wirujący mówi nie W gardle smutek stanął Dławi mnie żal Czemu cisza krzyczy do uszu Boże, niech zamilknie Jak w tym pokoju zimno... Noc Taka samotna Zapalam światło ale dookoła jasny mrok Drżę z przerażenia Katowany sobą muszę żyć Gdybym umiał kubek gliniany Rozbić By spadał w mrok podłogi Mam w oczach łzy takie ciężkie Płakać mi nie wolno Chłód nie tuli, ale piecze i pali Całym sobą wołam bezgłośnie Wznoszę modły zbyt późne Ciemność policzyła grzechy, a ja płacę Zgarbiony nie latam, nie płaczę A łzy takie ciężkie 22 O lataniu Unoszę się wysoko Szybuję w przestworza niczym ptak Skrzydła mam mocne i silne Nie runę, nie spadnę jak Ikar Skąpany w promieniach słońca Lecę A tam na dole nie-niebieskim Starzec duszę bez echa żegna Wieczność prochem, a chwila istnieniem I pędzę w strugach powietrza Rzeką błękitną tulony chmur pianą Złoto skąpane w czerwieni radosnej krwi Cieszy się wraz ze mną wolnością Nie macham, nie oddycham Unosi mnie wiara silniejsza niż Dedala mit W ideał i wizję, pasję człowiek zaklina Po raz setny ofiaruje swe kości wolności Ciepło ziemi, zapach zbóż pomnikiem I uciekam i pędzę po bezkresie Wznoszę się i opadam w oceanie Boga W oddali grzmoty i błyski złowrogie Wokół mnie cisza hałasująca radośnie Czekam na spokój dostojny Wtedy zapukam bezczelnie do raju drzwi Z ciekawości Krzyki z ziemi do nieba się niosą Głos ojca w pustce nawołuje duszę Nie poznane uczucia, nie wypowiedziane myśli Niewinnością Ja jestem wysoko, daleko dalej Ziemia odległa już nie przeraża Chłodem 23 Powrócimy Wspomnieniem szarym wrócimy Po raz kolejny w mury stare I pamięć nie zaginie Podsycana żarem nie spełnienia Tęskniąc za przyjaciółmi Podświadomie myślami wędrujemy Wir czasu obrazy rozmazał Ale zapach murów pozostał I choć chwile złe też były Czas leczy rany To co dobre z tamtych lat Wspomnieniem wciąż w nas My idziemy do przodu Serce bije wstecz Nic lepszego już dla nas Za nami cały sens 24 Przemaluję świat Przemaluje świat jasnymi barwami Wezmę w jakiś dzień jeden, pędzel Pędzel uśmiechu i dobrych słów Wiosennym zapachem odnowię świat Rzeki błękitne za błysną w świetle słońca Jak złoto w skarbcu ludzkich serc schowane I nawet cień pochmurny ich nie zje I nawet niebo zasnute mrokiem ich nie zgasi Sprawię by drogi kamieniste szły prosto Jakby toczone linijką, bez zakrętów, do celu Nikt się już na nich nie potknie, nie przewróci I by upał nie grzał, ukryty przez cień pachnących lip Pomaluję deszcz na ciepło żółtym kolorem Rosie dodam srebra by za oknem trawa lśniła Burze przemienię na złoty zachód słońca Jak w te wieczory gdy niebo czerwone koi mnie A drzewa co szumią radośnie zielenią Będą rosnąc zamiast bloków szarych, kamiennych Puchatemu śniegowi odbiorę chłód i brud Zimę przemienią już na zawsze na biało Chmurom ciemnym odbiorę cień, zostawię biel Ulice czarnego asfaltu zmienię w jasną zieleń Kable w liany kwitnące przerysuję Bród, smród, spaliny, całe zło stanie się wiatrem Głodnym pociągnięciem pędzla dam jeść A chorym na zawsze zaświecę miłość, By jak starzec pogodzony z życiem Mogli radośnie odchodzić do szarego nieba A gdy będzie gotowy portret lepszego świata, Gdzie zamiast smutku hałasuje wiatr Gdzie nie ma już zła co gryzie w oczy Pójdę spać, by rano znów smutnie wstać. 25 Nowy ląd Otulony w potok słów niczym w szal Podparty wspomnieniem jak starzec Wypływam w szare niespokojne morze By odkryć nowy ląd – dorosłe życie Zagubiony, kiedyś marzyciel, bez steru Fale kołyszą statek a wiatr odbiera dech Pełen obaw spoglądam w jasne niebo W bieli zanurzony wzrok szuka odpowiedzi Dookoła szum i krzyk i płacz i łzy W głowie dudni obcy śmiech I choć statek przyjaciół jest pełen Na bezkresnym morzu jestem sam Rozum każe zapomnieć jak o złym śnie Pora wymazać z pamięci słodki smak Lecz serce wciąż bije nie spokojnie Przestraszone lądu gdzie rodzi się świt Tysiąc myśli głębokich jak piekieł czeluści Krążą wokół jak sępy nad trupem żywym Ciężar za „ja” na barkach słabych dźwigam I niby nieugięty wciąż chowam się za mgłą Koszmarem o własnej rodzinie zbudzony Gdy poranek mlekiem jeszcze uśpiony Jak w gorączce miotam się trawiony żalem W gorącym łóżku jestem wciąż sam Gdy słońce nowy dzień rozpala blado Myślę wciąż nie przerwanie o podróży celu Gotów jestem rękawy do pracy zakasać I wiem że dusza ochocza lecz ciało takie słabe 26 Płynę sekund miliony po błękitnej tafli Mym ostatnim kompanem zapach morza I pędzę i stoję, w długiej drodze zagubiony I płaczę i śmieję chowając się coraz głębiej W tym głupim, zbyt długim przedstawieniu Dwie role mi zagrać przeznaczone Słodki błazen I gorzki cham... 27 Czerwony Nie jesteś Panem Cogito Nie uciekniesz przed lękiem istnienia Skrępowany wolną wolą upadniesz Z sumienia wyrzutem będziesz stał Patrząc na staruszki wysiłek Bieli słońca promienie cię ozłocą Kolejny czysty” baz plam na rękawie Przed zapachem kostnicy nie uciekniesz Anielski orszak twoją dusze przyjmie Twoje królestwo braterstwa duszy puchem Nie pójdziesz w ślady Hektora Pod chodnika płytą schowasz samotność Jak garbus na plecach dźwigasz dekalog Własnego świata prawd objawionych tablica Zarabiaj! Wykrzyczysz dusze klawiszy wrzaskiem Wrażliwe upadniesz by heroicznie wstać Znajdziesz wszystko i pozostanie nic Uwierz pojmiesz wreszcie cały świat Nawet ptaków nieuchwytny trel W telewizji! Zbyt dobrze Cię znam Jesteś tylko moim odbicie W czerwonym lustrze 28 kmicic Mówcie mi Agnieszka 29 Sekwoja Sekwoja dumna i niosła wyniosła chyba z pięć par modnych diorowskich szpilek Sekwoja brunetka i zgrabna za to chuda jak słomka (i wysoooka!) no i po co jej szpilki?... Kwiecistą urodą rozpromieniona, od środka może ciut przepróchniała, ciut pusta, ... a może jednak nie? Panna z dobrego domu, a nu z będzie wykształcona, nie... ona musi mieć te szpilki za darmo co z tego, że ma wszystko nie musi mieć te właśnie szpilki takie same te same pary w tym samym kolorze Sekwoja dumna i wyniosła nie w liście, lecz w piórka obrosła klepto-sekwoja o miłość i zrozumienie zwyczajnie zazdrosna 30 jak drzewo wśród innych drzew samotna niespokojna o swoją pozycję chce zaistnieć więc ze sklepu znowu szpilki wyniosła Sekwoja dumna brunetka a w tych szpilkach dodatkowo za wysoka szumem płaczliwym zarosła... 31 Wiara w obalanie W cieniu Twoich rąk i ciepła w zerwanej dziś rano gałązce jaśminu w tych rosy przejrzystych i rześkich kropelkach i ciszy niebieskiej, ciszy w mym domu odnalazłam sens Łuna poranna rozwarła natchniona wargi co dnia nadstawiałam starannie, spragniona a nuż je zrosi Twoja łaska anyż zostanę przysłowiowo "zbawiona"... I wreszcie strumieniem polały się słowa I wreszcie czekanie ziścić się mogło, tak piękne. Lecz słyszę głos: "Niegotowa do jeszcze jesteś..." I zwątpienie A zresztą, po co w ogóle przeć wbrew sobie i zaraz potem po prostu przestawać? A zresztą, po co stać na dobrej, prościutkiej drodze przez ciernie i zaraz na manowce bezmyślnie spadać? 32 A zresztą, a i bez reszty... Po co, skoro wiara człowieka nie zbawi, bo i ją obalić można? Jak wszystko... Człowiek to takie głupie stworzenie ma rozum, niepotrzebnie używa rozumu myślenie nie boli myślenie krzywdzi 33 michalslow Urodzony 6 sierpnia 1993 roku, o godzinie 3:15. Mieszka i tworzy w Bytomiu. Ciekawostką jest, że grał pięć lat na wiolonczeli, choć dziś się do tego nie przyznaje. Aktualnie uczeń (prawie absolwent) trzeciej klasy aktywności twórczej Gimnazjum nr 1 w Bytomiu. Zainteresowania, a tym samym hobby, zataczają koło wokół szeroko pojętej sztuki. Ulubiony poeta - zdecydowanie Piotr Macierzyński. 34 Rodzaje poetów niedzielni poeci mówią że życie jest piękne że słowik śpiewa o miłości poeci sceptycy są poetami tylko dlatego bo sprawiają im przyjemność ponure refleksje nie pomijając poetów- rybaków którzy gdy pisząc wiersz biorą wędkę i urządzają sobie polowanie na ludzi poeci prawie-romantycy wzywają dziś naród do walki z wrogiem jakby nieznanego przynajmniej mi są jeszcze poeci prawie- barokowi których zawiłe słownictwo przyozdabia większość serwisów internetowych najbardziej poważani poeci refleksyjni myślą dziś nad rolą kafelek w życiu fugi 35 poeci rymujący świetnie operują słońcem lecz może dziś nie z tej bajki rymują zapiekle cymbałki poeci wegetarianie piszą nadal co dziś na obiad groszek wyszedł z mody więc należy kupić sałatę Poeci męczennicy Zakładają ręce wysoko Obserwują mrówki Potem tak samo niosą kamienie Czy każdy może być poetą ? 36 Wieszak podręczny chciałbym się powiesić i to wcale nie jest smutne szykuję już się psychicznie emocjonalnie nie trzeba alkohol robi swoje pozwala na to kokieteryjnie wieszam na szyję krawat dziadka nieużywany wy zacieracie już ręce spektakl się rozpoczął pierwsza kwestia zapewne należy do Hamleta raczej smutne są niektóre wasze twarze bo kiedy podchodzę do wieszakowej szubienicy tak naprawdę zamierzam powiesić tylko kurtkę a wasza wyobraźnia robi przecież swoje 37 Bejdak daremny Po skutej lodem ziemi kroczy ja- niby bóg majaczący milczeniem wymierzam kolejne kroki zamarzniętych nagich stóp uporczywie kroczących Nagość naturalnego stworzenia tworzy prawdomówność władzy chętnie obwieszczanej przez samych słowików porannych wiecznie niespokojnych Wzrokiem przeszłości obwieszony skrępowany łańcuchami czasu zmarnowanego głuchym wzrokiem na wszelkie refleksje mętnie odnajduje coraz to nowy punkt horyzontu wypatrując się w ziemię nijaką Tylko istoty Szarobłękitne krążą, zataczając półkola po czystym niebie nieskażonym kłamstwem proroków fałszywych Czas przebiega obok mnie czuję jego gwałtowny chłód obdzierający mnie z wątpliwości bezkompromisowego stworzenia czającego się na chwilę nieuwagi 38 Żywa abstrakcja Szukam swego odbicia w lustrzanej powłoce ekranu i widzę tylko równo ułożone kafelki Bezinteresowny śmiech słychać już gdy tylko otworze futerał gitary a gdy zaczynam grać śmiech efektownie dusi się powietrzem Zmęczony słucham starych głupców mozolnie powtarzających wciąż to samo Żywa abstrakcja wyszła z mody pozostawiając za sobą puste tablice namiętności Tylko patyk po lizaku pogryziony nawołuje o miłość 39 Z perspektywy dolnej W stalowe okulary mądrości Wpatrywałem się wciąż Podnosząc głowę zachwytu Z uśmiechem wrodzonym W zmarszczkach kurz szary Dający mi powód do głaskania Śpiewania i zawstydzania Jej drobnego kroku śnieżnego Czas obracał się wokół jej głowy Odliczając tyknięcia zegara Ja prosząc go by się zatrzymał Nadal chodziłem po odległych krainach A przecież była tuż obok Wielokolorowa tęcza świeciła Tryskając światłem w źrenicę Wiązką miłości bezwarunkowej Patosu nie czułem nigdy Tuląc się do jej stóp Powtarzałem stare epitety Wciąż radując jej twarz 40 Ja nie jestem wybitny Nie jestem wybitny Ja tylko stąpam boso Na szklanych nogach Inaczej niż reszta Nadal uczę się Patrzeć przez powieki Od czasu do czasu Zaciągnąć się obłokiem Może twarz marnieje Kosztem motyla Ręcznie malowanego Wciąż brodzę po pas W odmiennym oceanie Układam z makaronu Obrazy ekspresji Dłonie stają się wyjątkowo gładkie od kamiennych plaż słono obmywanych. 41 Voolf Za trudna do zrozumienia dla przeciętnego człowieka. Może nieco zagubiona? Sama nie wie. Leniwa, egoistyczna, poza tym nieco narcystyczna. Jest złożona ze zbyt wielu części, żeby poznać wszystkie od razu. Stopniowo dociera do samej siebie. Pisanie to ulga dla jej duszy. Kocha śpiewać, reszta pasji jest tylko marnym dodatkiem w jej życiu. Najbardziej odnajduje się w poezji śpiewanej - zarówno w śpiewaniu jak i delektowaniu się czyimiś dokonaniami. Od niedawna przyjęła uśmiech jako myśl przewodnią swojego życia. Ulubiony poeta? Zdecydowanie Tomasz Jastrun. 42 Lepiej niewdzięczna stąpam nierówno po roztańczonym asfalcie przecież życie się toczy wraz z myślami i miłością ucieka każdy dzień cóż mi z uczuć niespełniona każdy dzień pokonuję z etykietą syzyfowej roboty ale będzie lepiej wąchając słońce łapiąc ludzkie uśmiechy wierzę coraz bardziej w szczęście bo przecież nie musi ono być miłością 43 Bambał Sandały, czy trzewiki? To problem niesamowity. W sandalikach, w sandalikach niebezpieczniej niż w trzewikach; czasem można wejść w gówienko potem trzeba czyścić ręką. Trzewik ma zaletę ważną chroni Cię przed kupą każdą; nawet kiedy gówien masa w nich chodzenie - pierwsza klasa! Swe rozterki rozwiązałam optymalnie więc wybrałam ani trzewik, ani sandał, lepszy będzie inny bambał! W mej karierze znakomitej mym zadaniem ujść jest z życiem, więc wybieram gumiaczunie w kokardunie i babunie. 44 Modlitwa Ręce złożywszy, nogi zegnąwszy patrzę na ołtarz, w oczy spojrzawszy i zobaczywszy niewinność, oddech straciwszy. Jesteś taki dobry, życia taki godny, a ja - grzesznica, zło w sobie plewię, czarny, ukrwawiony płaszcz targając przeto Ciebie. Wrażenie niewiernej, kłamliwej córki niegodziwej. Klękam przed Tobą, na swą obronę znów składam dłonie. Zdobiąc się szatą wielce bogatą święta nie będę. Cokolwiek wdziewam idę i śpiewam " liczę na Ciebie, ojcze... " (05 kwietnia 2007) 45 Ponadrywane znana z nijakości siadam i obserwuję lot błogi człowieka błogo kochając dobrobyt potykamy się o własne nogi nie patrząc na wartości większe niż te codzienne i tak nijacy w nerwowym tłumie gubimy swoje ponadrywane ego i myślimy uważamy próbujemy każdego dnia bezsilni i głupi nikczemni i drwiący gonimy za głupotą cieniem zasnuwam okno zaszywam biedne oczy - obserwatorów upadku świata kiedy się zmienimy bo Bóg nie będzie wiecznie czekał 46 Człowieczeństwo Synku mój wyobraź sobie że kiedyś będziesz duży każdego dnia chętny świata będziesz tonąć w bezdennym oceanie ciekawości nauczę cię jak zaszywać usta gdy myśli wrą jak słowa poznając świat poranisz opuszki nie raz dostaniesz wskazówki jak nienawidzić skarbie mój zapewne zbudujesz sobie tożsamości ląd z każdym dniem dojrzalszy i mądrzejszy zamknięty zostaniesz w komnacie dorosłości pamiętaj zawsze kim jest człowiek bo człowieczeństwa drugi raz się nie nauczysz nie zapominaj o byciu szkaradnym człowiekiem. 47 Apostrof cukierkowy król słów niesfornych i nieposkromionych oddalasz się oddając mi swój uśmiech w porcelanowej szkatułce tęsknotą przesycony nie mówisz nic jakbyś milczeniem chciał wyrazić niedopowiedzi a ja trwam w czułym uścisku Twoich wersów i strof i nikczemna raniąc każdego dnia uciekam przed Tobą a Ty czekasz na mnie coraz cierpliwszy z każdym moim gestem. 48 wanda8 Wanda z małego miasteczka gdzie urodził się największy z rodu Słowian - Karol Wojtyła. Gdzie górskie okolice, ukochane moje miasto Wadowice. 49 Powiedz mi proszę o czym szumi wiatr mów cicho usłyszę szelest liścia który spadł i tak codziennie w ciszę przeżywam w milczeniu popijam filiżanką otuchy i błądzę kryjąc się w cieniu czuje słyszę bzyk muchy jestem jak osaczona odejdź swoje serce zmień twoim ściganiem zmęczona zło dobrem pokonam wyrzuć złość to jest możliwe wracaj gdzie twoje miejsce może na wyspy szczęśliwe niszczysz sam jesteś w rozterce 50 Ślady na policzkach policzkami przebiegł dreszcz ramiona opadły zrezygnowane szalała burza i ulewny deszcz wargi zadrżały ciało pokonane zaciśnięte zęby załzawione oczy strach chcę się schronić w twej dłoni zgasła świeca mrok ciemność toczy unosząc spalony proch ozonowej woni rozszalało się w klatce uwięzione przesuwając napięcie na talię nogi zroszone czoło a ono bije szalone wstaję gwałtownie odchodzi trwoga z upiornego snu obudzone zmysły zderzyły się z kryształkami promieni zostały ślady koszmary prysły a ja pytam wciąż czy coś się zmieni 51 Krzyku_1933 52 Tytuł będzie później Sącząc gorzkie słowa Wierzę, że je osłodzisz Moja mama szczerością Dodaje otuchy Lecz ja nie mam siły Na dalsze przybieranie Różnorodnych strojów Umieram W bezkresnej toni Moich niepoukładanych myśli 53 Kredki Pośród kurzu zapomnienia Leżał piórnik Z kredkami Zaostrzonymi starannie Narysowałem Świat Edeński Z chabrowymi wodami Ubranymi w białe szaty Morskiej piany Z pustynnymi piaskami Falującymi spokojnie Na podmuchach Ajolosa Z kwiecistymi łąkami Na których każdy Znalazł swój azyl Tymi samymi kredkami Lecz z zatraconą barwą Teraz rysuję Świat na nowo Z granatowymi morzami Zatapiającymi wybrzeża Na rydwanach Posejdona Z pustynnymi burzami Które zalepiają piaskiem wzrok Na zatrutą rzeczywistość Z wysuszonymi łąkami Wbijającymi w ciało igły Tak ostre jak Excalibur By ludzie obudzili się Z tego wiecznego snu zakłamania. 54 Miękkość poduszki Spowity błogim snem Wędruję ścieżką zadumania Przez zamknięte oczy Wszystko wydaje się piękniejsze Drzewa bujnie rosnące dają Początek słowiczym ariom Przemierzam bezkresne doliny Oczodołów spowite bladą mgłą Bym chętniej do nich powracał Odkrywając kolejne wspomnienia Przyciskam miękką poduszkę Do piersi Jakby miała mi uciec 55 nietzsche91 Nazywam się Mateusz, chodzę do II klasy liceum ogólnokształcącego i pochodzę z Pleszewa, niedaleko Kalisza. Interesuję się poezją i filozofią. Zamierzam studiować na KUL-u mimo tego, że nie jestem katolikiem. Piszę od dwunastego roku życia i nie mam zamiaru przestać. W wolnym czasie czytam książki, słucham muzyki (głównie jazz) i filozofuję. 56 Modlitwa do prostytutki Uliczna prostytutko Pustki pełna Moralnie pijana Kocham cię Pachnącą smutkiem wieczornym owoc Twoich drżących nocy złożony martwy w kontenerze leży miał być stolarzem Grzeszna Ladacznico Matko Nie- Matko Przepraszam za mój osąd Módl się za mnie grzesznego 2007 57 Romeo XXI jestem Romeo mam 53 lata miłość nigdy nie była mi dana śmierć Juli była czymś zwyczajnym po 30 latach pożycia wszystko straciło blask mam dużo wielbicielek skromny prezent od losu piszą do mnie (Romeo, dlaczego Ty jesteś Romeo?) takie tam zakurzone frazy odkąd uciekłem z Julią do Mantui poważnie myślę o samobójstwie znam ja odpowiedź na pytanie Hamleta (Shakespeare był kobietą i w dodatku lesbijką) 58 Moje pierwsze samobójstwo... Moje pierwsze samobójstwo popełniłem mając lat 14 otrułem się wulgarnością prawdy drugi człowiek przestał być bliźnim Drugi raz powiesiłem się na szubienicy wiary odkryłem, kto zabił mojego Boga to byłem ja miałem lat 16 Moje trzecie samobójstwo jest faktem chciałem uwierzyć raz jeszcze pokochać drugiego człowieka napadli mnie w mieście- dostałem w twarz Boga odnalazłem pod mostem był pijany i spał mam lat 17 i zabijam się trzeci raz 2008 59 Poetes maudits podróżuję przez uśpione przestrzenie mroku smukłe drzewa nie budzą grozy cieniom wyklętych w oczy zaglądam i bezlitośnie morduję ich krzyk wyżyny rozkoszy słów nieokiełznanych delikatnie pozbywają się ram metafizyki brutalny gwałt na wszelkich normach niszczy materię leżę wśród kwiatów zła zanim się obudzę chcę odnaleźć patetyczną myśl samobójcy poza granicami wiedzy nihilizm ciemnej strony duszy jest pięknem 60 Andzia838 Mam 17 lat, uczęszczam do klasy humanistycznej w LO, jestem szaloną realistką, łatwo się złoszczę, jestem uparta i zazdrosna, ale zawsze można ze mną porozmawiać na poważne tematy, pomilczeć, popłakać gdy jest taka potrzebna. Można na mnie liczyć, nie zostawiam nigdy nikogo w potrzebie. 61 W tęsknocie pomiędzy chodnikiem a dwoma pasami dokładnie nad i pod ulicą stoję w pustej poczekalni jestem dzisiaj zmysłem od początku do końca uświadamiam sobie pobudki układam osobne prześcieradła w głowie rozpadam się i rozpalam 62 Fizyka Zostań przy mnie, gdy zakwitną elektrony, nim zaobiecują kształtem cud i prysną, bądź dla mnie jak magnes-przyciągaj natarczywie gesty, by obiegając się zginęły jak nieproszeni goście. Popatrz jak wirują wokół ciche myśli w rytuale wieczornej fizyki proporcjonalnie pogrążone w sile indukcji mówią do mnie choć pierwsze zginą na torze ruchu. Już sen bez snu ładuje dwojakie punkty, patrz, zamrugały do mnie iskry szeptem dni a czas spada z dachów jakby nieubłagany. Przeczesując trawy gubię elektryczność, lecz fakt pogodzenia plusa z minusem jest jak zwrot wymodlony o wieczorny upał. 63 Bez tytułu Czasem chciałabym rozraszać krople wody w mniej znaczące cząstki, obracać nicość między palcami, niczym wiatr w codziennym rytuale. Leżeć na łące pieszcząc trawiaste bazie i znikać w półmroku tęczy. Chcę tylko cząstki niczego, by uwierzyć, że istnieje dzień w płatkach rąk. Dać się zgnieść w garści światu niczym kartki kolorowych laurek. Tylko pisać o tym jak wiatr niszczy dmuchawce. 64 Zakochana_wariatka Jestem roztargnioną optymistką, która chyba za często zamyka oczy na ten świat i wędruje ścieżkami swoich marzeń, co czasami kończy się dość bolesnym upadkiem. Uwielbiam poezję Haliny Poświatowskiej, która jest dla mnie pewnego rodzaju wzorcem. Piszę, by móc ukazywać te zarówno małe jak i wielkie rzeczy z różnych perspektyw. 65 Czuwa W kościele Jezus na płótnie z 30 gram farby stworzony. W kościele Jezus z marmuru wyrzeźbiony. Patrzy na nas z wysokości krzyża nieświętego. A w mym sercu Jezus z niewiary sklecony niedbale zdobiony z jedną krwawą raną zamiast pięciu trwa... Teraz już wiem, że czuwa. 66 Pragnę Nim dopłynie do świtu kolejna minuta. Nim dolecą do nieba kolejne modlitwy. Chcę po prostu widzieć Cię ślepotą mojego serca. Wciąż, coraz bardziej utopiona w twym ciele, bo tak ładniej tkwię. Nie chodziło mi o miłość to znaczy tą zwykłą chemię. Pragnęłam tylko wysłuchiwać cichego stukotu kropel pragnienia. Wsłuchiwać się w oddech rozbieganych marzeń. Szukać jednej zagubionej stokrotki pełnej twego dotyku. Milczeć od nocy do nocy, by nie zgubić tego śmiesznego zdumienia. 67 fk89 Jestem Ewka, mam 19 lat i studiuję w Krakowie. Jak mam czas to pożeram książki. Czytuję też wiersze, zdarza się że naskrobię własny. Uwielbiam muzykę, a szczególne uzależniona jestem od Pink Floydów. Jestem cholerną indywidualistką i nienawidzę gdy ktoś mi mówi co mam robić. Nieraz świruję, żyję obecną chwilą, nie myśląc o tym, co będzie dalej i wyznaję moją zasadę, że wolę żałować, że coś zrobiłam niż żałować, że czegoś nie zrobiłam. 68 Feniks Powąchaj świeżo skoszone drzewa Żywiczny aromat niech uderzy Twe nozdrza Na ich gałęziach Feniks nie zaśpiewa Refrenu smutnej pieśni miłosnej Posłuchaj jak płaczą anioły Z daleka słychać ich rzewne łkanie U ich stóp Feniks składał swe popioły Czekając na kolejne zmartwychwstanie Popatrz pod słońce na złoto i purpurę Migocące w świetlistych promieniach Mój Feniks ponownie wzbił się w górę Lecz nie wytrzyma żalu i cierpienia Posmakuj łez goryczą przepełnionych Osiadających jak rannej rosy kropelki Co płyną z oczu Feniksa przekrwionych Tworząc srebrzysty potok męki Poczuj mój łomot serca niebezpieczny Jak zegarowa bomba tykający w oddali I Feniks który był odwieczny Nie zrodzi się znów choć się spalił 69 m. r. vesper Sceptycznie nastawiona do ludzkiej mentalności i chwiejności charakteru. Przeciwieństwo idealistki i realistki jednocześnie. Lubię myśleć z czego tak naprawdę wynikają problemy bardziej, niż jak je rozwiązać. Melancholiczka i osoba kochająca śmiech. Ulubieni współtwórcy świata? K.K. Baczyński, Lacrimosa, Stephen King, Dean Koontz, Good Charlotte, Daniel Peter, Salvador Dali. Ulubione elementy codziennego życia? róż, czerń, kawa z mlekiem, zakupy, horrory, pisanie, chaos [= tzw. artystyczny nieład. We wszystkim] 70 Ona umierała... Wisielce zdjęte z drabiny nieświadomości ukatrupione przez klamki zimne naciskał je los otwierając okna nadziei spóźnił się ona jest już zimna lód ściskający serce obojętność telefoniczne kable rachunki bezkresu z tego stworzona ginęła kolosalne maleństwo tylko aż to istota delikatna irracjonalnie silna w swoim opętaniu pytam dlaczego papier nie przemówił a płyty wyimaginowanego chodnika na którym stworzyła mokrą lepką plamę nie zapłakały była.. cicha jak twoje głuche telefony 71 Dylemat ludzkości szukam wyrazów którymi zalepię otchłań niedomówień stworzoną gdzieś pomiędzy 'Kocham' a 'Nie Chcę' przemierzam szczyty chwały i bolesne upadki z wyżyn triumfu do kamiennego dołu zwanego po prostu klęską rozglądam się i gubię w wirze stworzonym ze zrujnowanych murów fortecy 'Kocham-Nie Chcę' anafory na końcu każdego początku jak drogowskazy napominają zbłąkany wzrok spójrz prosto w lewo tylko trochę inaczej zza melancholijnie zamkniętych powiek wypłyną atramentowe słowa 'Kocham' i 'Nie chcę' 72 Teatr przestarzałych Masek nie ma przepraszam to nie była nasza bajka mimo kroków stóp złączonych melodią starego zegara mimo ciał splecionych radością wspólnego grania miłości wieczny teatr przestarzałych masek jednak ta historia nie kończy się wraz z pierwszymi słowami zakochanego aktora bo gdy zegar wybija wsteczne godziny księżyc nie traci tajemniczego blasku a koronki pogniecionej sukienki nie niosą wspomnień kolejne linijki roli giną zapomniane światło przygasa topi się wosk świeczki postawionej na scenariuszu napisanym przez życie to co było rozpływa się w powietrzu wraz z dymem z zapalonego lontu 73 Maddy Jestem studentką turystyki i rekreacji, w czerwcu bronię tytułu licencjata. Jeśli chodzi o moje zainteresowania ukończyłam kurs tańca towarzyskiego, nie opuszczam meczów mojej lokalnej drużyny - uwielbiam bowiem piłkę nożną (;]). Ponadto staram się cieszyć najmniejszymi rzeczami i czerpać z życia to, co najważniejsze. 74 I.D byłaś leżałem bezwładny na deskach życia a Ty nieświadoma zagrożenia zarażałaś mnie miłością krok za krokiem sunęła w moim kierunku szydząca prosto w twarz ona śmierć a Ty pozwoliłaś mi być pustym jesteś kłujesz wydrążona dziura płaczu zalana Twoim uśmiechem nic nie poradzisz przecież Cię czuję sklejeni ramionami mijamy się w drodze do siebie to Ty jesteś Aniołem przelewaj na mnie we łkaniu swój ból popatrz głęboko i tak trwaj 75 Przychodzi taki moment Przychodzi taki moment Kiedy wydaje Ci się Że jesteś na dnie Siedzisz skulony Oczy nerwowo patrzą w górę Widać tylko ciemność Słychać tylko Twój oddech Chce Ci się krzyczeć Ale nie możesz wydobyć z siebie głosu Zbiera Ci się na płacz Ale łzy nie chcą lecieć Myślisz że to koniec Nagle czujesz ciepło Najpierw gdzieś w górze – wysoko Podnosisz głowę Chociaż go nie widzisz Czujesz że się zbliża W końcu robi Ci się gorąco Coś kurczowo podnosi Twoją rękę do góry Chociaż Ty nad tym nie panujesz To druga ręka Trzyma cię już bardzo mocno Ciągnie uporczywie ale delikatnie Może warto Może tego właśnie potrzebujesz Uśmiechasz się nieśmiało Chyba jesteś uratowany 76 tommas8 Tomek z Sosnowca. Niby nikt ważny, ot biedny student nie mający nic oprócz słów z kserówek. A jednak ktoś we mnie siedzi, miłośnik filmu, poezji. Moja twórczość jest wyjątkowo awangardowa. Nic więcej nie powiem, musisz sam zobaczyć. 77 Fantasmagorie Widziałem na mieście chodzące pomniki Dzień jest bardzo pomysłowy Widziałem na mieście umierające ideały Dzień nie skończył się jeszcze Nie mogę się stąd wydostać iluzja mnie spycha Zawsze na rynku jedzą przyjezdnych. nie jestem sam, ona Widziała na mieście przebolałe chodniki Widziała na mieście śpiewające niemowy Dzień zaczyna się nowy... 78 Metaliryka cz1. O narodzinach kiczu Od tego zdania zaczyna się mój wiersz w jaką pójdzie stronę? Tego nie wiem. Nie wiem też jakie zastosuję w nim tropy, anapesty lub porównania. Wiersz pisze się sam. A ponieważ w tym działaniu jestem jak Deus Ex Machina to teraz rozpalę polaka serce. Bo taka ma wola. W tym wierszu pojawi się apostrofa ta jedyna żadna inna "Litwo ojczyzno moja" I nic więcej tu nie potrzeba Wystarczy tylko jedno I wszystko jasne co miałem na myśli? i stałem się wiekopomnym poetą. 79 Próba Urodziłem się i to jest moja tragedia. Jak każdy człowiek począłem w pewnym wieku odczuwać ból. By nie zwariować zostałem ministrantem codziennie w kościele proboszcz mnie głaskał a gdy skończyłem lat 18 kazał mi zabijać z papieżem na piersiach. pamiętam wtedy słuchałem Morrison Hotel pamiętam po tym upiłem się. Każdy z nas chciał choć raz w życiu poczuć te wielkie przeraźliwie mętne oczy wbijające się w skroń jedna chwila rozlega się strzał Proszę ja o rozgrzeszenie was Ja nie żałuję Jestem realizacją podświadomych pragnień urzeczywistnieniem wolności. Każdy ten krok przybliża mnie do jeszcze większej tragedii niż życie Muszę pamiętać, że jestem żołnierzem. 80 Ilveran Marika. Książkowa maniaczka, która jak się zaczyta, to nawet nie zauważa zamykania sklepu i trzeba jej grzecznie mówić, że musi już skończyć. Dziewczyna nie całkiem normalna, potrafiąca zagadać na śmierć, rozśmieszyć do łez, uzależniona od przyjaciół i bazgrząca po zeszytach, które są akurat pod ręką (wybacz geografio), a z tego wychodzą wiersze tudzież opowiadania. Raz udane za drugim razem już mnie. Nie zrażona krytyką. 81 Słyszysz?! Odwrócił żołnierz wzrok od oplutego czystego ciała. Wyśmiewając, zaparli się wyczekiwanego. Odwrócili głowy jakby nigdy nie widzieli. Gdzie Twój Bóg! Na pal z nim! Na pal z nim! Poszedł. Obarczony naszymi grzechami. Splunęli na to. Nic niewarty dar. Masz taką wielką moc? Więc sam zejdź z pala. Uratuj się! Lecz On milczał. Doskonały Dźwigający tyle boleści. Nie otwierał ust wpatrzony w niebo ciemne. Boże mój, Boże mój czemuś mnie opuścił? A Ojciec patrzył na egzekucję rozdarty boleśnie. Syna mu zabijali. Lecz radość - wierny do końca. 82 Uciśniony z ostatnim tchnieniem wydał tylko krzyk. Umiłował Cię Pozwalał się dręczyć Do pala przybić Zrozumiał Twój grzech Uronił nad Tobą łzę Słyszysz?! Płakał! I to za kogo? Za Ciebie grzesznego... 83 Dżuma Trzasnęła pochodnia o zakrwawioną bólem twarz żołnierza Walka o miejsce w trumnie Dzieci ukryte w krzakach łzami gorzkimi spulchniały cuchnącą ziemię Ciało za ciałem Otwarte szeroko oczy przykryte zlepionymi ropą włosami Zapomnieli Słowo człowiek skopane i oplute pod ciężkimi stopami zgniecione Coraz wyżej Stos śliskich ciał rósł na oczach wielu przemknął koło ręki szczur Krzyk niósł się daleko Śmierć tańczyła w płomieniach gnijące członki w proch zamieniała Klękali 84 W modlitwie złączeni zrzucili ciężką zbroję wraz z dziećmi pochyleni nisko Zginęło ich tysiące Pochodnie dopalały się porzucone gdzieś w amoku zgasły wraz ze zduszonym krzykiem Ludzi którzy bali się umierać 85 Nie potrafię sama latać chciałam latać jak ptak zapomnieć o przeklętym lęku wysokości dlaczego nie pogłaskałeś mnie po skrzydłach by dodać mi niezbędnych sił wzbijałam się wiele razy zdarte kolana same mówią czy mi się udało skulona w ciasnym kącie przekreślonych żyje już resztkami nadgryzionych sił zapomniałam jak się śmiać i co robić by błyszczały oczy nie wiń mnie nie patrz tak nie widzisz nie poradzę sobie sama pióra me już się zmęczyły ciągłą walką o dobry start spróbuje tylko jeszcze raz unieść się wysoko pomocą moją będzie silny wiatr krok pierwszy i drugi patrzysz tak dumnie odpycham się od ziemi lecz nagle upadek niekorzystny dla mnie podmuch rozwiał zgubną nadzieję lecz nie najgorsza kolejna rana na kolanie 86 i tak już jest obite teraz ważny twój zawiedziony potępiający wzrok przepraszam że nie potrafię sama latać że wciąż oczekuję twojej pomocy wycofuję się już nie będę w tym ciasnym kącie jest nawet przytulnie 87 slonecznypieg Oliwia jestem. Ja tu tylko piszę. 88 Była blondynką była blondynką z niebieskimi oczami i rudo-niewinnym charakterem nie potrafiła wybaczać lubiła marzyć ale z biegiem lat one również stały się tylko zakurzoną częścią jej "awangardowego życia" chciała pić czerwone wino z wydętymi ustami nie, nie chciała być kokietką nie wiedziała chciała doznać smaku pocałunku pierwszego, niewinnego z nutą szaleńczego i tandetnego erotyzmu w powietrzu pragnęła usiąść w jednej z kafejek na Montmartre, w szpilkach, oblizując z ust smak francuskiego cappuccino, wciągać zapach Paryża jak narkotyk, mieć długie rzęsy, czerwone usta, suknię w kwiaty jej seksapil, naturalność i przerażający smutek w oczach stawała się kobietą 89 90 Zapraszamy na oficjalną stronę internetową projektu poetyckiego: www.etomik.pl kontakt: [email protected] oraz www.wpmt.pl 91
