Formacje kontynuacji trendu

Formacje kontynuacji trendu
Podobnie jak formacje odwrócenia trendu, istnieją także formacje, które zwiastują jego
kontynuację. Tworzą się one podczas wyraźnego trendu i zazwyczaj są jego chwilową
korektą albo konsolidacją. Oznacza to, że po ich uformowaniu, cena będzie nadal
poruszać się w tym samym kierunku, co przed utworzeniem formacji. Drugą różnicą
pomiędzy formacjami odwrócenia a kontynuacji trendu jest długość okresu, w jakim
powstają. Formacje kontynuacji tworzą się zazwyczaj krócej – około kilkunastu dni.
Formacje odwrócenia trendu natomiast mogą powstawać nawet przez kilka miesięcy.
1. Flaga
Jest to najpopularniejsza formacja zwiastująca kontynuację trendu. Zaznacza się ją na
wykresie dwiema równoległymi liniami, których nachylenie jest przeciwne do poprzedniego
ruchu ceny. Powstaje ona jako korekta wcześniejszego, gwałtownego ruchu. Oznacza to, że
dotychczasowe wzrosty albo spadki dokonały się zbyt szybko i rynek zatrzymuje się, aby
„złapać oddech” przed dalszym podążaniem w tym samym kierunku. Flaga zostaje w pełni
uformowana, kiedy cena przebije górne ograniczenie formacji. Wolumen może także
potwierdzać kształtowanie się formacji – w jej trakcie powinien maleć, a przy wybiciu
wyraźnie wzrosnąć.
Rysunek 1. Wykres dzienny Pekao z zaznaczoną formacją flagi w trendzie wzrostowym
Źródło: Opracowanie własne w programie AmiBroker
Rysunek 2. Wykres dzienny NZD/USD z zaznaczoną formacją flagi w trendzie spadkowym
Źródło: Opracowanie własne w programie AmiBroker
2. Chorągiewka
Chorągiewka, tak jak i flaga, reprezentuje krótką przerwę podczas dynamicznego ruchu
cen. Różni się od flagi tym, że ograniczenia formacji są nachylone ku sobie. Czyni to
chorągiewkę podobną do formacji trójkąta symetrycznego. Jak więc odróżnić je od siebie?
Tak jak wspomniano wcześniej, chorągiewka powstaje po gwałtownym ruchu, tworzy się
krócej, a także jest mniejsza od trójkąta. Ponadto cena może wybić się z formacji trójkąta w
przeciwną stronę, niż dotychczasowy trend – trójkąt jest wiec formacją kontynuacji albo
odwrócenia trendu. Chorągiewka zwiastuje natomiast tylko trwanie dotychczasowej
tendencji.
Rys: Zelmer, wykres dzienny, chorągiewka w trendzie wzrostowym
Rys: Lotos, wykres dzienny, chorągiewka w trendzie spadkowym
3. Prostokąt
Ostatnią z tej grupy jest formacja prostokąta. Wygląda ona bardzo podobnie do flagi –
także tworzą ją dwie równoległe linie. W odróżnieniu od flagi nie są one nachylone w
przeciwnym kierunku do dotychczasowego trendu, tylko położone na wykresie
horyzontalnie. Mimo prostoty kształtu tej formacji, trzeba ją bacznie obserwować, ponieważ
jeśli będzie formowała się dłużej niż kilka tygodni, może to oznaczać szerszą konsolidację,
co zwiększa prawdopodobieństwo zmiany dotychczasowego trendu. Podobnie jak w
przypadku flagi i chorągiewki, wolumen podczas kształtowania się prostokąta powinien
stopniowo maleć, aby po wybiciu ceny z konsolidacji gwałtownie wzrosnąć.
Rys: NZD/JPY, wykres dzienny, prostokąt w trendzie wzrostowym
Rys: NZD/USD, wykres dzienny, prostokąt w trendzie spadkowym
Taktyka gry
We wszystkich opisanych przypadkach, chcąc zająć długą pozycję podczas trendu
wzrostowego, ustawia się zlecenie w niewielkiej odległości powyżej linii oporu (górna linia
we wszystkich formacjach). Zlecenie obronne (stop-loss) powinno znajdować się tuż poniżej
linii wsparcia (dolna linia) – na wypadek, gdyby doszło do fałszywego wybicia i formacja
została zanegowana. Na odwrót dzieje się, gdy Inwestor chce zająć pozycję krótką –
zlecenie składa trochę poniżej linii wsparcia, natomiast stop-loss umieszczony jest tuż
powyżej linii oporu.
Zasięg formacji
Także w ten sam sposób, dla wszystkich formacji kontynuacji trendu, oblicza się zasięg.
Najłatwiej zrobić to na wykresie.
W teorii zakres ruchu następujący po formacji powinien być taki sam, jak ten poprzedzający
formację. Zasięg wcześniejszego ruchu mierzony jest od ostatniego dołka aż do
najwyższego punktu formacji (niebieska strzałka). Aby poznać możliwy pułap cenowy,
odkłada się tą samą strzałkę (dla odróżnienia zaznaczona na zielono) od poziomu, na
którym cena wybiła się z formacji. Analogicznie postępuje się podczas spadku ceny –
poprzedni ruch mierzony jest od ostatniego szczytu do najniższego punktu w formacji, a
zasięg ujawnia się, gdy odmierzy się ten ruch od poziomu, w którym cena przebiła formację
w dół.