Pobierz do PDF - Life Extension Europe

Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
Nadciśnienie – leczenie farmakologiczne
Konwencjonalne leczenie nadciśnienia rozpoczyna się od modyfikacji
stylu życia, z jednoczesnym dodaniem jednej lub więcej terapii lekami przeciwnadciśnieniowymi, by
osiągnąć docelowy poziom ciśnienia krwi – mniejszy niż 140/90 mm Hg (< 130/80 mm Hg dla osób z
cukrzycą lub chorobami nerek). Badania jednak wykazały, że ciśnienie krwi większe niż 115/75 mm Hg
może zwiększyć ryzyko powstania choroby naczyniowej. Równie istotny jest również fakt, że nadmierna
redukcja ciśnienia krwi u starzejących się ludzi z długo utrzymującym się nadciśnieniem lub inną choroba
sercowo-naczyniową może być niebezpieczna.
A zatem, przy zmniejszaniu ciśnienia krwi musi towarzyszyć ścisły nadzór i ostrożne monitorowanie przez
cały dzień. Pilny plan obejmujący regularną domową kontrolę ciśnienia krwi i częste wizyty u lekarza
zapewnią optymalną i bezpieczną redukcję ryzyka.
Leki przeciwnadciśnieniowe zmniejszają ciśnienie krwi poprzez wpływ na jeden lub więcej mechanizmów
regulujących ciśnienie krwi. Główne “rodzaje” leków przeciwnadciśnieniowych są różnie definiowane, ale
te najczęściej przepisywane można pogrupować według 3 kategorii, opierając się na ich aktywności.
Diuretyki
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
Redukcja objętości krwi jest pierwszym celem konwencjonalnej terapii lekami
na nadciśnienie. Diuretyki (diuretyk tiazydowy, diuretyk pętlowy, diuretyki
oszczędzające potas) są najczęściej przepisywanymi lekami tego rodzaju.
Działając na nerki zwiększają wydalanie wody. Spadek objętości krwi
doprowadza do zmniejszenia ciśnienia.
Do efektów ubocznych diuretyków tiazydowych zaliczamy: zaburzenia seksualne, nietolerancję glukozy,
podagrę, niski poziom potasu (hipokalemia) i niski poziom sodu (hiponatremia). Lekarze często pomijają
fakt, że diuretyki mogą wywołać uszczuplenie istotnego magnezu. Wielu pacjentów zdrowieje dzięki
rozpoczęciu terapii blokerami receptora angiotensyny II. Osoby stosujące diuretyki powinny zażywać
suplementy zawierające magnez i potas, jeżeli ich dieta w te substancje odżywcze jest uboga (ilość
magnezu w diecie jest zazwyczaj zbyt niska nawet dla tych, którzy nie biorą diuretyków).
Leki zwalniające czynność serca
Leki zwalniające czynność serca zmniejszają tempo bicia i siłę, z jaką
serce pompuje krew, ograniczając w ten sposób wydajność serca i obniżając ciśnienie krwi.
Beta blokery zmniejszają tempo bicia serca i ciśnienie krwi poprzez blokowanie receptorów beta
adrenergicznych. Zazwyczaj, te receptory andrenergeniczne reagują na hormony – epinefrynę
(adrenalinę) i noradrenalinę we krwi, zwiększając tempo bicia serca i zmniejszając naczynia
krwionośne. Beta blokery hamują tę interakcję.
Beta blokery są przeciwwskazanie dla osób z COPD (przewlekłą obturacyjną chorobą płuc) i astmą. Do
skutków ubocznych zaliczamy pogorszenie kontroli glukozy we krwi (u diabetyków), podniesiony poziom
trójglicerydów i zmniejszony stan lipoprotein o dużej gęstości (HDL — czasami zwany “dobrym”
cholesterolem). Leki te mogą również nasilać objawy depresyjne, spowodować zaburzenia erekcji,
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
problemy ze snem, znużenie i ospałość.
Druga grupa leków, blokery kanału wapniowego, w sposób specyficzny wiąże się i blokuje kanały (pory
komórkowe), które pozwalają na przenikanie wapnia do komórek mięśnia sercowego. Jako, że włókna
mięśniowe potrzebują wapnia aby móc się kurczyć, zmniejszanie ilość wapnia obniża siłę, z jaką serce
bije, obniżając ciśnienie krwi. Co więcej, pewne blokery kanału wapniowego również mają właściwości
rozszerzające naczynia krwionośne.
Do skutków ubocznych blokerów kanału wapniowego zaliczamy: rumienienie się twarzy i szyi, bóle i
zawroty głowy, obrzęk (opuchlizana) zazwyczaj kostek i stóp, znużeniu i wysypki skórne.
Wazodilatatory
Wazodilatatory zwiększają średnicę naczyń, obniżając ich opór i
ciśnienie wymagane do przenoszenia przez nie krwi. Istnieje kilka ich rodzajów o różnych mechanizmach
działania. Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) hamują aktywność ACE, enzymu,
który katalizuje końcowy krok w syntezie „nadciśnieniowego” hormonu angiotensyny II. Dzięki
obniżaniu poziomu angiotensyny II, inhibitory ACE wspomagają rozszerzenie naczyń krwionośnych,
zwiększając wydalania wody i sodu z nerek, tym samym obniżając objętość krwi. Do częstych skutków
ubocznych stosowania inhibitorów ACE zaliczamy zawroty i bóle głowy, znużenie, osłabienie oraz
uporczywy, suchy kaszel.
Inhibitory reniny, inna grupa wazodilatatorów, również redukują poziom angiotensyny II na pierwszym
etapie jej syntezy. Ta klasa leków wiąże się z kilkoma skutkami ubocznymi, do których zaliczamy
biegunkę, zawroty głowy, grypo-podobne objawy, znużenie i kaszel.
Blokery receptora angiotensynowego (ARB) mają podobne działanie do inhibitorów ACE. Zamiast
jednak zmniejszania poziomów angiotensyny II, redukują jej bioaktywność, zapobiegając przed
współdziałaniem z receptorami na powierzchni komórek.
Oprócz skutecznego obniżania ciśnienia krwi, [1] szeroka analiza opublikowanych badań, która
przestudiowana dane blisko 150 000 osób, ujawniła, że stosowanie blokerów receptora angiotensynowego
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
wiązało się z 10% redukcją prawdopodobieństwa wystąpienia udaru, wady serca lub rozwoju cukrzycy.[2]
Blokery receptora angiotensynowego zapewniają również pewne dodatkowe zadziwiające korzyści.
Badania wykazały, że hamowanie sygnalizacji receptorów może zmniejszyć stres oksydacyjny i
pobudzić aktywację genów związanych ze zwiększoną długowiecznością.
Co ciekawe, wykazano, że zwierzęta, które zostały genetycznie zmodyfikowane by nie produkować
podstawowego receptora angiotensyny, żyły o 28% dłużej, niż normalne zwierzęta.[3] Ponadto, miały one
większą liczbę mitochondriów, komórkowych komponentów, dostarczających energię, którą nasze
organizmy potrzebują aby funkcjonować jak za młodych lat.[4] Inne dane ujawniają, że blokery receptora
angiotensynowego mogą pomóc modulować układ immunologiczny w sposób, który powstrzymuje
autoimmunizację, hamować proces zapalny i spowalniać rozwój choroby sercowo-naczyniowej
niezależnie od wpływu na ciśnienie krwi.[5]
Blokery receptora angiotensynowego mogą wywołać zawroty i bóle głowy lub podnieść poziom potasu we
krwi (hiperkalemia). Pewne pojawiające się dowody sugerują, że niektóre leki tego rodzaju mogą wywołać
ostre problemy gastrojelitowe, przypominające objawy choroby celiakii.[6] Jednak u większości osób nie
występują te niepożądane skutki.
Dla wielu osób z nadciśnieniem, codzienne przyjmowanie zindywidualizowanej dawki blokerów receptora
angiotensynowego może utrzymywać ciśnienia krwi w optymalnych zakresach przez ponad 24 godziny.
Alfa blokery zapobiegają przed wiązaniem norepinefryny do alfa receptorów adrenergicznych, które są
umieszczone na komórkach mięśnia gładkiego w ścianach naczynia krwionośnego. W dużym stopniu
funkcjonują jak beta blokery w sercu, zapobiegając przed skurczem naczyń krwionośnych w odpowiedzi
na hormony stresu. Ta klasa leków może czasami wywołać zawroty głowy, zamroczenie lub omdlenia w
wyniku powstania z pozycji siedzącej lub leżącej.
Śmiertelne konsekwencje błędnego zrozumienia leków na
nadciśnienie
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
Właściwie pracujące serce na niewiele się zda, bez odpowiednich środków
utrzymujących prawidłowy poziom ciśnienia w układzie krwionośnym.
Niebezpieczne założenia lekarzy mówią o tym, że stosowanie leku na
nadciśnienie raz dziennie będzie utrzymywać pod kontrolą ciśnienie krwi
pacjenta przez 24 godziny. W rzeczywistości, działanie tych leków będzie
mijać w ciągu 12 do 18 godzin, narażając organizm na codzienne,
niebezpieczne skoki ciśnienia krwi. Niewielu lekarzy zdaje sobie sprawę z
faktu, że ciśnienie krwi sięgające ponad wartość 115/75 powoduje
uszkodzenia w naszym ciele. A zatem utrzymywanie optymalnego ciśnienia
nawet przez 18 godzin, wciąż wystawia pacjentów na szkodliwy wpływ nadciśnienia przez 6 godzin
każdego dnia.
Najlepszym sposobem na skuteczne monitorowanie ciśnienia krwi to częsta domowa kontrola. Jeżeli
pacjent bierze 50 mg dawkę lozartanu rano, a jego ciśnienie krwi przewyższa wartość 115/75 w
jakimkolwiek momencie dnia, to powinien skonsultować się ze swoim lekarzem na temat zażycia kolejnej
dawki wieczorem, aby zapewnić całodobową kontrolę ciśnienia krwi. Osoby które stosują Benicar ®
zazwyczaj potrzebują tylko jednej 10 – 20 mg dawki na dzień.
Jeśli chodzi o terapię obniżającą ciśnienie krwi, to nie ma znaczenia jaki wybierzemy lek, najistotniejsza
jest domowa kontrola, aby nie przekraczać poziomu 115/75 przez 24 godziny.
Leki na ciśnienie krwi – większa ochrona przy stosowaniu przed
snem
Badania z 2011 roku ujawniły, że czas przyjmowania leków
przeciwnadciśnieniowych może wpłynąć na ich skuteczność.[7]
U 661 pacjentów z chroniczną chorobą nerek, ambulatoryjnie zmierzono ciśnienie krwi, a następnie przez
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
ponad 5 lat śledzono jego zmiany po dostosowaniu planu podawania leków zgodnie z jednym z dwóch
reżimów. W pierwszej grupie, wszystkie leki na ciśnienie krwi zażywano po przebudzeniu, natomiast w
drugiej przynajmniej jeden z leków przyjmowano przed zaśnięciem. Jak wykazano, u osób
spożywających lek wieczorem wystąpiło nie tylko niższe ciśnienie krwi podczas snu, ale również w ciągu
dnia, w porównaniu do grupy przyjmującej leki rano.
Po analizie wyników badań, naukowcy wykazali spektakularną redukcję ryzyka problemów sercowonaczyniowych i związanej z nimi śmiertelności u osób biorących leki na ciśnienie krwi przed zaśnięciem
(wykazano u nich mniejsze o dwie trzecie ryzyko w porównaniu do zażywających leki rano). Ponadto,
każde zmniejszenie ciśnienia krwi o 5 mm Hg podczas snu wiązało się z 14% redukcją wystąpienia
problemów sercowo-naczyniowych.
Podczas gdy badania jasno wykazały, że u osób z chroniczną chorobą nerek i nadciśnieniem
przyjmowanie leków w porze porannej wiązało się ze znacznymi korzyściami, nie oznacza to, że podobny
efekt koniecznie wystąpi również w innej populacji. Jednak Life Extension sugeruje, że każda osoba
stosując leki obniżające ciśnienie krwi powinna skonsultować ze swoim lekarzem czy zażywanie przed
zaśnięciem przynajmniej jednego z przepisanych mu leków będzie bezpieczne.
Dieta i styl życia a regulacja ciśnienia krwi
Modyfikacje dietetyczne bilansujące ilość spożywanych makro i
mikroelementów, pozytywnie wpływają na wewnętrzny system organizmu, regulujący ciśnienie krwi.
Najlepiej zbadane i najefektywniejsze czynniki (związane ze zmianą stylu życia) regulujące ciśnienie
krwi to: zarządzanie wagą, zwiększona aktywność fizyczna, ograniczenie konsumpcji alkoholu i zmiana
diety (w szczególności redukcja spożywania dietetycznego sodu). Indeks masy ciała (BMI) utrzymany w
przedziale 18,5 – 24,9 wiąże się z najniższym ryzykiem nadciśnienia. W kilku badaniach zaobserwowano,
że na 10 zrzuconych kilogramów przypadała redukcja 5-20 mm Hg skurczowego ciśnienia krwi.[8] W
wielu badaniach, tysiące pacjentów ćwiczących regularnie, doświadczyło zmniejszenia ciśnienia krwi o
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
średnio 3,2 mm Hg (skurczowego) i 3,5 mm Hg (rozkurczowego).[9] Ograniczenie konsumpcji
alkoholu (nie więcej niż 2 drinki na dzień dla mężczyzn, a dla kobiet jeszcze mniej) może jeszcze bardziej
zredukować ciśnienie krwi skurczowe o około 2-4 mm Hg.[10]
Dieta ograniczająca spożywanie sodu (< 1,5 g/dzień) może znacznie zredukować poziom ciśnienia krwi.
Jak wykazano, plan żywieniowy DASH (Dietary Approaches to Stop Hypertension) zmniejsza ciśnienie
skurczowe o około 8-14 mm Hg.[11] Początkowo skupiał się na owocach, warzywach oraz całych
ziarnach, które są szczególnie bogate w błonnik (31 g/dzień) i potas (4,7 g/dzień), a ubogie w produkty
zwierzęce. Pomimo, że oryginalna dieta DASH wcale nie zawierała małych ilości sodu (do 3 g/dzień), to
miała właściwości obniżające ciśnienie krwi.[12]
Błonnik. Właściwości włókna pokarmowego (zarówno rozpuszczalnego jak i nierozpuszczalnego)
zmniejszające ciśnienie krwi wciąż są mało znane. Do możliwych mechanizmów działania zaliczamy
redukcję indeksu glikemicznego pokarmów i wpływ na reakcję na insulinę (insulina odgrywa pewną
rolę w regulacji ciśnienia krwi). Rozpuszczalny błonnik może również zwiększyć absorpcję minerałów
(takich jak wapń, magnez i potas) za pomocą kilku mechanizmów.[13] Obszerna analiza 24 ustalonych
losowo, kontrolowanych kliniczne prób, zbadała wpływ włókna na ludzi mających zarówno normalne jak i
wysokie ciśnienie krwi. Wykazano, że średnia dawka 11,5 g/dzień wywołała niewielką redukcję w
skurczowym (1,13 mm Hg) i rozkurczowym (1,26 mm Hg) ciśnieniu.[14] Inna analiza prób
przeprowadzonych na pacjentach z nadciśnieniem ujawniła średnią redukcję zarówno w skurczowym, jak
i rozkurczowym ciśnieniu krwi (skurczowe 5,95 mm Hg i 4,20 rozkurczowe mm Hg) oraz w badaniach
trwających nie mniej niż 8 tygodni (skurczowe – 3,12 mm Hg i 2,57 rozkurczowe mm Hg).[15]
Białko. Wyniki obszernej analizy badań nad nadciśnieniem wykazały związek między spożywaniem
niewielkich ilości białka a podniesionym ciśnieniem krwi.[16] Niedawno przeprowadzona analiza 46 prób
ujawniła wpływ białka roślinnego na redukcje ciśnienia (11 g białka roślinnego na dzień wywołała
redukcję o 1,4 mm Hg w ciśnieniu skurczowym i 1 mm Hg w rozkurczowym). Właściwości zmniejszające
ciśnienie krwi były wyraźniejsze u osób będących w średnim wieku i mającym nadciśnienie, jak również u
tych, którzy mieli wysoki wyjściowy wskaźnik BMI.[17] Mechanizm działania białka, zmniejszającego
ciśnienia krwi nie jest do końca jasny. Wydaje się, że może zwiększać wydalanie sodu (i wody) z nerek,
podnieść koncentrację argininy we krwi (prekursor tlenku azotu) lub poprawiać wrażliwość na
insulinę (szczególnie, jeśli zastąpi w diecie węglowodany).[18]
Restrykcja kaloryczna to stałe ograniczanie kalorii w diecie (zazwyczaj o 30%, czasami do 50%), ale
przy zachowaniu odpowiedniej wartości odżywczej pokarmów.[19] Zmniejszenie napływu energii
spowalnia proces wzrostu ciała, powodując skupienie na ochronnych mechanizmach naprawczych.
Ogólny skutek to poprawa w kilku wskaźnikach zdrowia.
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
Badania obserwacyjne poddające analizie wpływ restrykcji kalorycznej na szczupłe, zdrowe osoby
wykazały, że umiarkowana restrykcja kalorii (22-30 % zmniejszenie kalorii w diecie w stosunku do
normalnego poziomu) poprawia funkcje sercowe, zmniejsza markery zapalenia i czynniki ryzyka chorób
sercowo-naczyniowych (LDL-C, trójglicerydy, ciśnienie krwi).[20] W badaniach przeprowadzonych na
osobach z normalnym i wysokim ciśnieniem krwi, które przestrzegały diety ograniczającej kalorie
wykazano redukcję w skurczowym (o 5-10 mm Hg) i rozkurczowym (o 4-6 mm Hg) ciśnienia krwi.[21]
Przywracanie prawidłowego bilansu hormonalnego a kontrola
ciśnienia krwi
Jak się okazuje, ryzyko rozwoju pierwotnego nadciśnienia jest znacznie
większe u kobiet po menopauzie, jak również u mężczyzn po 55. roku życia. Jako, że poziom hormonów
maleje z wiekiem, ryzyko wysokiego ciśnienia krwi i chorób serca wzrasta.
Śródbłonek naczyniowy i komórki mięśnia gładkiego posiadają steroidowe hormony płciowe.[22]
Badania potwierdziły, że przywrócenie poziomów bioidentycznych hormonów estrogenu, progesteronu
i testosteronu wpływa na zarządzanie ciśnieniem krwi i ogólny stan zdrowia sercowego.
Hormony płci pobudzają wzrost komórek śródbłonka, hamują proliferację mięśni gładkich i rozluźniają
naczyniowy śródbłonek za pomocą tlenku azotu i prostacykliny.[23] Podczas gdy u młodych ludzi
koncentracja tych hormonów jest wysoka, u starszych (którzy mają wysokie ciśnienie) maleje,
przekładając się na zmianę ich funkcji naczyniowych.[24]
Japońscy naukowcy odkryli, że w grupie kobiet z menopauzą, leczonych przez 12 miesięcy estriolem
wykazano znaczny spadek zarówno w skurczowym, jak i rozkurczowym ciśnieniu krwi.[25] Inne
kontrolowane za pomocą placebo badanie ujawniło, że terapia zastępcza estriolem przez 30 tygodni
poprawiła dylatację tętnicy ramiennej w odpowiedzi na niedokrwienie (miara rozluźnienia
tętnic).[26] Estriol zawdzięcza swój efekt zdecydowanej aktywacji systemu sygnalizacji tlenku azotu i
ustabilizowaniu płytek miażdżycowych.[27]
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
W dwuletnim badaniu obejmującym kobiety po menopauzie, po rozpoczęciu hormonalnej terapii
zastępczej (HRT) zaobserwowano szybki i znaczny spadek w ciśnieniu krwi. Ponadto, efekty
utrzymywały się przez ponad dwa lata – u kobiet otrzymujących HRT wykazano znacznie niższe ciśnienie
w przeciągu 12 i 24 miesięcy.[28]
U mężczyzn, niski poziom testosteronu jest predyktorem nadciśnienia i ryzyka chorób sercowonaczyniowych.[29] Life Extension sugeruje, że dla optymalnego zdrowia poziom wolnego testosteronu
we krwi starzejących się mężczyzn powinien mieścić się w przedziale 20 – 25 pg/ml.
Materiał wykorzystany za zgodą Life Extension. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Otwórz listę źródeł naukowych
[1] Heran 2008
[2] Bangalore 2011
[3] Benigni 2009
[4] Cassis 2010
[5] Stegbauer 2011
[6] Rubio-Tapia 2012
[7] Hermida 2011
[8] The Trials of Hypertension Prevention Collaborative Research Group 1997; He 2000
[9] Cornelissen 2005; Kelley 2000; Xin 2001
[10] Xin 2001
[11] Sacks 2001; Svetkey 1999
[12] Appel 1997
[13] Greger 1999
[14] Streppel 2005
[15] Whelton 2005
Nadciśnienie i „zarządzanie” ciśnieniem krwi. Część 2
[16] Myers 2007
[17] Altorf 2010
[18] Myers 2007
[19] Lane 1998
[20] Walford 2002; Fontana 2004; Fontana 2006; Meyer 2006
[21] Fontana 2007; Lefevre 2009; Riordan 2008;Bloomer 2010
[22] Natoli 2005
[23] Khalil 2005
[24] Khalil 2005
[25] Takahashi 2000
[26] Hayashi 2000
[27] Kano 2002
[28] Ichikawa 2008
[29] Torkler 2010
Powiązane produkty:
Naturalna Regulacja Ciśnienia
184.00 zł CZYTAJ DALEJ