Autoreferat dr Marka Pacholczyka

Załącznik
nr 3.
Autoreferat
l. Marek Jerzy Pacholczyk ur. 23.06.1962r. w Warszawie
2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe l artystyczne:
Ogólnokształcące
im Stefanii Sempołowskiej w Warszawie
•
1977-1981 Liceum
•
1981-1987 Studia na l Wydziale Lekarskim Warszawskiej Akademii Medycznej
•
Od 1983 roku do końca studiów członek studenckiego koła naukowego przy Klinice Chirurgii
Ogólnej i Transplantacyjnej;
•
1987
uzyskał najwyższą liczbę
•
1990
uzyskał
•
1993 Na podstawie przedstawionej rozprawy doktorskiej pt. (Wpływ utajonego zakażenia u
punktów na egzaminie testowym z chirurgii
Dyplom Pierwszego Stopnia Specjalizacji z Chirurgii Ogólnej
dawcy na występowanie powikłań septycznych u biorcy przeszczepu nerki' uzyskał stopień
doktora nauk medycznych .
•
1994
uzyskał
certyfikat rejestracji nr 22657 i 13811 1 Limited Registration as Medical
Practitioner' uprawniający do wykonywania zawodu lekarza na terenie Wielkiej Brytanii
•
1996
uzyskał Dyplom Specjalisty Drugiego Stopnia w Chirurgii Ogólnej
•
2000
uzyskał
Dyplom Uniwersytetu Medycznego w Groningen w Holandii ukończenia 2
letniego klinicznego kursu przeszczepiania wątroby
•
2001
za
•
zasługi
2011
za
uzyskał
dla szpitala
uzyskał
zasługi
Dyplom Medalu Jubileuszowego 100-lecia Szpitala Klinicznego Dzieciątka Jezus
Dyplom Medalu Jubileuszowego 110-lecia Szpitala Klinicznego Dzieciątka Jezus
dla szpitala
Szkolenia specjalizacyjne:
•
1990
uzyskał
dyplom specjalizacji pierwszego stopnia w Chirurgii Ogólnej
•
1991
uzyskał
certyfikat zdania egzaminu z medycznego języka angielskiego Brit-Pol
Healthcare Foundation (BPH Medical English Examination)
•
1996 uzyskanie dyplomu specjalisty drugiego stopnia w Chirurgii Ogólnej (z wyróżnieniem)
•
1997
uzyskał
dyplom
ukończenia
kursu cholecystektomii laparoskopowej pod patronatem
Sekcji Videochirurgii Towarzystwa Chirurgów Polskich w l i 11 Klinice Chirurgii Instytutu
Chirurgii CSK WAM
•
1998
uzyskał
certyfikat Ministra Zdrowia na wykonywanie procedur medycznych :
pobieranie i przeszczepianie nerek
•
2000
uzyskał
ukończenia
•
2000
dyplom Uniwersyteckiego Szpitala w Groningen Holandia; certyfikat
2-letniego szkolenia w zakresie klinicznego przeszczepiania wątroby
uzyskał
certyfikat Ministra Zdrowia na wykonywanie procedur medycznych :
pobieranie i przeszćzepianie wątroby
•
2003
uzyskał
dyplom specjalizacji w zakresie Transplantologii Klinicznej
•
2006
uzyskał
certyfikat
ukończenia
kursu LEVEL l LIFEPORT Kidney Transporter Training
Towarzystwa Naukowe l Społeczne:
Polskie Towarzystwo Transplantologiczne
od roku 1998
Polskiego Towarzystwa Chirurgiczne
od roku 1990
The European Society of Organ Transplantatian
od roku 1995
Światowe Towarzystwo " Society for Organ Sharing"
od roku 1995
Znajomość języków obcych:
•
Język
polski; ojczysty
•
Język
angielski; biegle
•
Język
rosyjski, niemiecki, francuski ; w stopniu podstawowym,
biernym
3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych
l
a rtvstycznych:
•
1987 : staż podyplomowy : w klinikach Warszawskiej Akademii Medycznej:
- Klinika Chorób Wewnętrznych i Nadciśnienia Tętniczego CSK l , ul Banacha la (3 miesiące)
- Klinika Ginekologii i Położnictwa . Pl. Starynkiewicza l (l miesiąc)
- Oddział
Intensywnej Opieki Medycznej CSK l , ul. Banacha la (2 miesiące)
- Klinika Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Szpital PSKl ul. Nowogrodzka 59 (4
-Oddział
•
Chirurgii Dziecięcej Szpitala Pomnika CZD, Al. Dzieci Polskich 20
miesiące)
(2 miesiące)
1987-1990: Klinika Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Instytutu Transplantologii AM
Warszawa
•
dodatkowe staże przed pierwszym stopniem specjalizacji w zakresie:
- ortopedia, PSK l
- torakochirurgia, Instytut Gru ź licy i chorób Płuc, ul. Płocka 26
- neurochirurgia, CSK l, ul. Banacha la
- urologia, PSKl
1990: po uzyskaniu pierwszego stopnia specjalizacji w chi rurgii ogólnej asystent w Klinice
Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej
•
1992: 2 miesięczny
staż
w Oddziale Chirurgii Ogólnej w ldar-Oberstein, Niemcy
•
1993: 4
miesięczny staż
w Oddziale Chirurgii Naczyniowej szpitala uniwersyteckiego w
Cardiff- University Hospital of Wales, Oddział Chirurgii Naczyniowej; Kierownik: la n Lane,
•
1993-1994: 9
miesięczny staż
w chirurgii transplantacyjnej w Oddziale Przeszczepiania
Nerek szpitala w Cardiff - Cardiff Royal lnfirmary, Rena l Transplant Unit; Kierownik: Prof.
John R. Salaman & Miss Rozanne Lord,
•
1994-1996: Klinika Chirurgii Ogólnej i TransplantacyjnejAM Warszawa , na stanowisku :
starszy asystent
1996: zastępca ordynatora ( visiting eonsuitant) w Centrum Przeszczepiania
•
Narządów
Hammed AI-Essa Organ Transplant Center, Kuwejt
•
1996-1998: Klinika Chirurgii Ogólnej i TransplantacyjnejAM na stanowisku: St. Asystent
•
1998
uzyskał
certyfikat Ministra Zdrowia na wykonywanie procedur medycznych :
pobieranie i przeszczepianie nerek
•
1998-2000: dwuletni kontrakt szkoleniowy w Szpitalu Klinicznym Uniwersytetu Groningen,
Holandia, Oddział Chirurgii Wątroby Dróg Żółciowych , Trzustki i Przeszczepiania Wątroby;
Kierownik : Prof. Maarten Slooff, zakończony uzyskaniem certyfikatu ukończenia kursu
przeszczepiania
•
wątroby
2000-2012: zatrudnienie w Akademii Medycznej w Warszawie, Klinika Chirurgii Ogólnej i
Transplantacyjnej na stanowisku: Adiunkt ( do chwili obecnej )
•
2000 autor protokołu i współorganizator programu przeszczepiania
•
200o-2012: do chwili obecnej kieruje
przeszczepiania
wątroby
od osób
zespołem
zmarłych ,
lekarskim
realizującym
przeprowadza
kwalifikację
prowadzenie listy oczekujących na przeszczepienie
przeprowadził
wątroby
wątroby
w
ośrodku
samodzielnie ponad 400 operacj i przeszczepienia
program
i odpowiada za
macierzystym,
wątroby
ze
zwłok
4. Wskazanie osiągnięcia* wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14
marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o
stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595 ze zm.):
Wykaz publikacji będących podstawą do sformułowania wniosku o nadanie tytułu dr
habilitowanego w dziedzinie medycyny (łączna wartość jednotematycznego ciągu
publikacji wyniosła IF 8.4, punkty MNiSW/KBN : 108):
" Wyniki leczenia i powikłania po ortotopowym przeszczepieniu wątroby ze zwłok u
dorosłych w materiale własnym"
M. Pacholczyk , B. Łągiews ka \ O. Tran ina
1
1
2
3
3
,
W. Lisik
1
"
D. Wasia k
2
,
3
T. Cieci ura ' A. Chmura
1
Depa rtment af Ge nera l and Transpla ntatian Surgery, M edica l University af Warsaw ;
Departm ent af Su rgical and Transplantati an Nu rs ing; M edica l Un ive rs ity af Wa rsa w
Depa rt ment af Tra nsplantatian Medici ne and Nephra lagy, Medical Un ivers it y af Warsa w
Tytuł oryginału:
Liver transp/antation for HCV cirrhosis; cautious optimism after lO years of experience
Źródło: Anna is af Transplantatia n; Opis fizyczny: 201 2; Val. 17; nr4; s. 5-10;
Wskaźnik:
lmpact Factor ISI: 2.02 punkt y MN iSW/ KBN : 20
Wkład habilitanta- autor pracy, projektowanie badania, gromadzenie bazy danych, wykonanie i analiza
wyników, zbieranie materiałów od pacjentów, analiza kliniczna wyników i leczenie, opracowanie statystyczne
wyników, archiwizacja wyników klinicznych, pisanie manuskryptu 75 %,
•
1
1
Marek Pacholczyk , Beata Łagiewska , Woj ciech Lisik , Dariusz Wasiak , Andrzej Chmura
1
2
1
2
1
.
Department of Genera l and Transplantatian Surgery, Medical University of Warsaw ;
Department of Surgical and Transplantatian Nursing; Medical University of Warsaw
Tytuł oryginału:
lnvasive Junga/ infections Jollawing liver transplantation - risk factors, incidence and
outcome.
Źródło: Ann . Transplant.; Opis fizyczny: 2011; Vol. 16; nr 3; s. 14-16;
Wskaźnik
lmpact Factor ISI: 2.02 punkty MNiSW/ KBN : 20
Wkład
habilitanta- autor pracy, projektowanie badania, gromadzenie bazy danych, wykonanie i analiza
wyników, zbieranie materiałów od pacjentów, analiza kliniczna wyników i leczenie, opracowanie statystyczne
wyników, archiwizacja wyników klinicznych, pisanie manuskryptu 70 %,
•
1
Marek Pacholczyk , Beata Łągiewska , Gajusz Gontarczyk\ Leszek Adadyński!, Andrzej Chmura \ Dariusz Wasiak
1
2
,
Radosław Samsel!, Piotr Malanowski\ Agnieszka Perkowska - Ptasińska , Wojciech Rowiński .
3
1
1
Department of Genera l and Transplantatian Surgery, Medical University of Warsaw ;
Department of lmmunology, Transplantology and Interna l Medicine, Medical University of Warsaw
3
Department of Transplantatian Medicine and Nephrology, Medical University of Warsaw
2
Tytuł oryginału:
Biliary complications Jollawing liver transplantation : single-center experience.
Źródło: Transpl. Proc.; Opis fizyczny: 2006; Vol. 38; nr l ; s. 247-249 .
Wskaźnik:
lmpact Factor ISI: 0.962, punkty MNiSW/ KBN : 10
habilitanta- autor pracy, projektowanie badania, zbieranie danych klinicznych, wykonanie obliczeń i
analiza wyników, przygotowanie manuskryptu 70 %
Wkład
•
1
Marek Pacholczyk , Beata Łągiewska , Gajusz Gontarczyk , Andrzej Chmura , Janusz Trzebicki , Leszek Adadyński ,
3
3
2
4
4
Piotr Małkowski , Lidia Jureczko , Marcin Kołacz , Tomasz Cieciura , Andrzej Mróz , Agnieszka Perkowska1
1
1
4
1
Ptasińska 3, Wojciech Rowiński .
1
1
Department of Genera l and Transplantatian Surgery, Medical University of Warsaw ;
Department of Surgical and Transplantatian Nursing; Medical University of Warsaw
3
Department of Transplantatian Medicine and Nephrology, Medical University of Warsaw
4
Department of Anesthesiology and lntensive care, Medical University of Warsaw;
2
Tytuł oryginału:
Earfy post liver transplantation fulminant hepatitis Cfai/u re and aggressive recurrent
hepatitis C.
Źródło: Exp. Cli n. HepatoLOpis fizyczny: 2005; Vol.4; nr 2; s.l05-108;. punkty MNiSW/ KBN : 10
Wkład
habilitanta - autor pracy, gromadzenie bazy danych, zbieranie materiałów od pacjentów" anal iza kliniczna
wyników i leczenie, archiwizacja wyników klin icznych, przygotowanie manuskryptu 70 %
•
1
4
Marek Pacholczyk , Beata Łągiewska , Andrzej Chmura , Janusz Trzebicki, Leszek Adadyński , Lidia Jureczko , G.
1
3
4
2
4
Szyszko , Urszula Ołdakowska-Jedynak , Marcin Kołacz , Tomasz Cieciura , Woj ciech Rowiński .
1
1
1
1
Department of Genera l and Transplantatian Surgery, Medical University of Warsaw ;
Department of lmmunology, Transplantology and Interna l Medicine, Medical University of Warsaw
3
Department of Transplantatian Medicine and Nephrology, Medical University of Warsaw
4
Department of Anesthesiology and lntensive care, Medical University of Warsaw;
2
Tytuł oryginału:
Liver transplantations in adu/t recipients - experience of one center.
Źródło: Med . Sci. Monit. ; Opis fizyczny: 2003; Vol. 9; Suppl. 2; s. 31-34;
Wkład
habilitanta- projektowanie badania, zbieranie danych klinicznych, wykonanie obliczeń i analiza wyników,
przygotowanie manuskryptu 75%
•
Marek Pacholczyk, Beata Łągiewska, Jadwiga Meszaros, Marek Szostek, Wojciech Rowiński.
Department of Genera l and Transplantatian Surgery, Medical University of Warsaw;
Tytuł oryginału: Bacterial infections transmitted from the donor: antibiotic prophylaxis in the donor.
Źródło: Transpl. Proc.; Opis fizyczny: 1996 Vol. 28 nr l ; s. 184-185
Wskaźnik: lmpact Factor ISI: 0.850, ;. punkty MNiSW/ KBN : 8
Wkład
habilitanta- autor pracy, projektowanie badania, gromadzenie bazy danych, wykonanie i analiza
wyników, zbieranie materiałów od pacjentów, analiza kliniczna wyników i leczenie, opracowanie statystyczne
wyników, archiwizacja wyników klinicznych, pisanie manuskryptu 85 %
•
Kawecki D., Chmura A., Pacholczyk M ., Łągiewska B., Adadyński L., Wasiak D., Czerwiński J., Małkowski P.,
Sawicka-Grzelak A., Kot K., Wróblewska M ., Rowiński W., Durlik M., Pączek L., Łuczak M. :
Tytuł oryginału :
Bacterial infections in the eorly period after liver transplantation: etiological agents and their
susceptibility.
Źródło : Med. Sci. Monitor Opis fizyczny: 2009;15(12):CR628-CR637
Wskaźnik: lmpact Factor ISI1,543, ;. punkty MNiSW/ KBN : 20
Wkład habilitanta - współredagowania dyskusji w tekstach publikacji, zbieranie materiałów od pacjentów,
analiza kliniczna wyników i leczenie chorych z grupy badanej 15 %
•
Kawecki D., Pacholczyk M ., Łągiewska B., Adadyński L., Lisik W., Sawicka-Grzelak A., Durlik M., Pączek L., Chmura
A., Młynarczyk G., Rowiński W., Łuczak M .:
Tytuł oryginału :
Urinary tra et infections in t he early posttransplant period after liver transplantation: etiologie
agents and their susceptibility.
Źródło: Transpl. Proc . Opis fizyczny : 2011;43(8):3052-3054
Wskaźnik: lmpact Factorl,005, ;. punkty MN iSW/ KBN: 20
Wkład habilitanta - współautor pracy , współredagowania dyskusji w tekstach publikacji, zbieranie materiałów
od pacjentów, analiza kliniczna wyników i leczenie chorych z grupy badanej 20 %
b. omówienie celu naukowego/artystycznego ww. pracy/prac i osiągniętych
wyników wraz z omówieniem ich ewentualnego wykorzystania.
Przeszczepienie
wątroby,
niewydolności
Odrębnym
marskiej
wątroby
jest leczeniem z wyboru dla chorych z przewlekłą
niewydolnością
u których wystąpiła zaawansowana faza choroby prowadząca do jej schyłkowej
lub choroba metaboliczna, w której pierwotny defekt znajduje
się
w
wątrobie .
wskazaniem są pierwotne nowotwory tego narządu, rozwijające się przede wszystkim w
wątrobie .
Do leczenia przeszczepieniem
wątroby
kwalifikowani
są
chorzy, u których leczenie
resekcyjne jest niewskazane,'ze względu na rozwinięte cechy marskości i niedobory funkcji narządu .
Inną grupę wskazań stanowią choroby prowadzące do ostrej niewydolności wątroby. Wyróżnia się
wśród nich zakażenia wirusowe, nagłe załamanie funkcji wątroby w przebiegu choroby Wilsona,
toksyczne uszkodzenia narządu, takie jak uszkodzenia polekowe, czy zatrucie toksyną muchomora
sromotnikowego oraz pierwotny brak czynności wątroby po jej przeszczepieniu lub zakrzep naczyń
przeszczepu.
Częstość występowania
poszczególnych
wskazań
do tego leczenia ulega stopniowej
modyfikacji, szczególnie w ostatnich 10 latach. Niezmiennie najczęstszym wskazaniem do
przeszczepienia
wątroby
wskazaniem jest
jest
również
13-17%, PSC -pierwotne
marskość
w przebiegu
grupa chorób
stwardniające
wątroby
zakażeń
wirusowych (
powyżej
z autoagresji ( PBC- pierwotna
zapalenie dróg
żółciowych
40%), częstym
marskość żółciowa
3-5% i AIH- agresywne
autoimmunologiczne zapalenie wątroby 5-7%) oraz marskość alkoholowa {10- 20% ). Tymczasem
udział
raka
wątrobowo-komórkowego
stale
rośnie
i wynosi obecnie w klinice, w której
pracuję,
ponad 30% wskazań, co stanowi ponad sześciokrotny wzrost ilości chorych operowanych z tym
wskazaniem w ostatnich
wskazań)
dziesięciu
latach.
Wyjątkowy
(około
1%
jest udział zaawansowanej postaci choroby Wilsona. W ośrodku , w którym pracuję to
rzadkie wskazanie do leczenia przeszczepieniem
wskazań.
na tle danych europejskich
wątroby,
stanowi od kilku lat
między
6 a 10 %
Kryptogenna marskość wątroby stanowi 7% wskazań do przeszczepienia wątroby.
Większość
operacji przeszczepienia
przewlekłą postacią
chorych z ostrą
wykonuje
się
w trybie planowym, u chorych z
choroby. Mniej niż 15% przeszczepień wykonywanych jest ze wskazań pilnych, u
niewydolnością wątroby
czynności wątroby
wątroby
lub
wymagających
re-transplantacji. Krytyczne pogorszenie
u chorych z chorobą przewlekłą stanowi wskazanie do przeszczepienia w trybie
przyspieszonym .
W ocenie zaawansowania uszkodzenia wątroby, a tym samym pilności przeszczepienia
stosowane są różne klasyfikacje (skale : MELD, Na-MELD, Child -Pugh; kryteria Kings College i Clichy) .
Wyniki leczenia przeszczepieniem wątroby w kolejnych dekadach ulegały stałej poprawie i obecnie
uzyskuje się ponad 90% prze_życie biorcy i przeszczepu w pierwszym roku po transplantacji w grupie
chorych przeszczepianych z listy elektywnej i blisko 70% w grupie chorych przeszczepianych ze
wskazań pilnych . Wyniki uzyskane w ciągu ostatnich dziesięciu lat w naszym ośrodku są podobne , a
S-letnie i 10 letnie
przeżycie
biorcy wynosi odpowiednio 86 i 80%. Na wczesne i
wątroby mają wpływ
przeszczepiania
liczne czynniki,
związane
z
dawcą
odległe
narządu,
wyniki
przebiegiem
operacji, funkcją przeszczepianego narządu i rozwojem różnych powikłań u biorcy wątroby. W
doświadczeniu
żółciowe
naszego
ośrodka,
istotny problem
stanowią
powikłania
septyczne,
powikłania
i nawrót choroby podstawowej.
W roku 1993 wykazałem w swojej pracy doktorskiej możliwość przeniesienia zakażenia od
dawcy do biorcy
od dawcy. Na
narządu
częstość
konieczność
i
monitorowania bakteriologicznego
tego przeniesienia istotny
mechanicznej przed pobraniem
narządów
wpływ miał
materiałów
uzyskiwanych
czas hospitalizacji dawcy oraz wentylacji
do transplantacji. Do chwili obecnej zaproponowany
przeze mnie model badań mikrobiologicznych materiałów (wymazów) od dawcy i
płynów
prezerwacyjnych jest wykorzystywany w praktyce klinicznej. Stosowane jest również profilaktyczne
leczenie antybiotykowe w okresie okołoope racyjnym zarówno u dawcy jak i biorcy, dostosowane do
najczęściej
izolowanych
przystąpieniem
drobnoustrojów
do pobrania narządów
od
dawcy.
Badania
wyka zywały obecność
materiałów
pobranych
przed
flory chorobotwórczej u 58.87%
dawców. Przeniesienie zakażenia od dawcy do biorcy zostało potwierdzone u 3% biorców i
prowadziło
do rozwoju zakażenia u biorców nerek, głownie zakażenia układu moczowego i zakażenia
rany. Najczęściej izolowano następujące drobnoustroje: Pseudomonas aeruginosa, Escherich ia coli,
Staphylococcus aureus i Candida albicans. Przeniesienie tych drobnoustrojów może prowadzić do
ciężkich powikłań
septycznych takich jak krwotok septyczny z naczyń graftu, uszkodzonych przez
rozwijające się zakażenie
miejsca operowanego ( S. aureus, P.aeruginosa i C.albicans) .
leczenie, w tym leczen ie profilaktyczne biorców
narządów,
Wczesne
odpowiedni dobór antybiotyku
stosowanego u dawcy, osiągającego szybko stężenie terapeutyczne w tkankach pomimo zaburzeń
krążenia
i skracanie czasu obserwacji dawców przed przystąpieniem do pobrania narządów zmniejsza
częstość powikłań
Wnioski
septycznych u biorców
uzyskane · po
wykorzystane po uruchomieniu
brałem
czynny
udział
jako
na rządów miąższowych.
przeprowadzeniu
powyższych
wcześniejszych
badań ,
zostały
w naszym ośrodku programu przeszczepiania wątroby ( w czym
współorganizator
), do budowy schematu diagnostyczno-leczniczego i
zasad profilaktyki antybiotykowej u biorców wątroby. Zasady te zostały szczegółowo opisane przeze
mnie w protokole przeszczepiania wątroby u dorosłych stosowanego w naszej klinice do dnia
dzisiejszego. Do leczenia profilaktycznego biorców wątroby wprowadzono dla chorych z listy
elektywnej kombinację Piperacyliny
l
Tazobaktamu z Flukonazolem, a dla przypadków pilnych
lmipenem z Flukonazolem. Kontynuowano również badania mikrobiologiczne materiałów
od
dawców i wprowadzono schemat powtarzanych badań mikrobiologicznych materiałów biorcy moczu, żółci, krwi, centralnych cewników żylnych oraz wymazów z pola operacyjnego i treści z
drenów otrzewnowych. W analizowanych 913 próbkach materiałów pobranych od biorców wątroby
uzyskano wzrost w 469 próbkach,
izolując
133 (28,4%). Grzyby z rodzaju Candida
Gram-dodatnie bakterie w 331 (70,6%) i Gram-ujemne w
izolowano w S próbkach. Izolowanie bakterii z materiału
pobranego od biorcy nie było równoznaczne z wystąpieniem klinicznych cech zakażenia. Stanowiło
jednak istotną wskazówkę terapeutyczną w przypadku
ich pojawienia się. W materiałach z pola
operacyjnego, płynie puchlinowym i wydzieliny z drenów otrzewnowych izolowano głównie szczepy
bakterii Gram-dodatnich (220/284 próbki-78%). W 22,2% próbek płynu izolowano bakterie Gramkorelowały
ujemne. Te wyniki
z wynikami posiewów krwi biorców (99 próbek), w których 75,8%
izolowanych bakterii to bakterie Gram-dodatnie. Wyniki posiewów materiałów pobranych w
pierwszym tygodniu po operacji wykazały obecność wzrostu bakterii w 27,3% próbek. Zwraca uwagę
wzrost ilości dodatnich posiewów w kolejnych dwóch tygodniach leczenia chorego (55,6%). Późne
izolowanie bakterii z materiałów od chorego w większości nie łączyło się z wystąpieniem objawów
klinicznych zakażenia . W przypadku badań mikrobiologicznych żółci u biorców wątroby w okresie
pierwszych 6 tygodni 60,4% badań wykazało wzrost bakterii. Tylko 18,8% chorych było leczonych z
powodu zapalenia dróg żółciowych o łagodnym przebiegu osiągając ustąpienie objawów w wyniku
antybiotykoterapii i
kolonizację
usunięcia
drenu z dróg
żółciowych.
W
pozostałych
przypadkach rozpoznano
drenu bez rozwoju zakażenia i konieczności leczenia. Zastosowanie drenu żółciowego w
naszej grupie chorych jest świadomym wyborem pomimo trwającej dyskusji nad zasadnością takiego
postępowania. Zastąpienie
aseptyki przy
obsłudze
drenu Kehra silikonowym drenem Levina i
drenu
zmniejszyło
także ilość powikłań żółciowych
Powikłania żółciowe
nie tylko
częstość
ścisłe
przestrzeganie zasad
kolonizacji i objawowego
zakażenia,
ale
takich jak zaciek żółci po usunięciu drenu.
po przeszczepieniu wątroby były i są główną przyczyną powikłań i
niepowodzenia terapii. Znane i często cytowana opinia Sir Roy Calne: "zespolenie żółciowe jest piętą
Achillesową
zmniejszania
powikłań
przeszczepienia wątroby" nie straciło nic ze swojej aktualności pomimo tendencji do
się całkowitej ilości powikłań
obserwowanych u biorców
żółciowe, zwężenia
martwicę
obejmuje: przecieki
żółci
wątroby.
Lista
z linii zespolenia, przetoki
miejsca zespolenia i rozsiane zwężenia dróg żółciowych o typie niedokrwiennym,
( zwykle związane z utrudnieniem odpływu żółci). Częstość powikłań żółciowych oceniana
piśmiennictwie
zespolenia dróg
usunięciu
wątroby
przeszczepiania
dróg żółciowych najczęściej w wyniku zakrzepicy tętnicy wątrobowej oraz zapalenia dróg
żółciowych
jest w
i poprawy wyników
drenu
na 13% do 35%.
Najczęstszym powikłaniem
żółciowych. Również często
żółciowego .
obserwowanym
jest
zwężenie
powikłaniem
poza- lub w miejscu
jest przeciek
żółci
po
W badaniach przeprowadzonych w naszej klinice na grupie 101
kolejnych biorców wątroby powikłania żółciowe wystąpiły u 11 chorych (10,89%), a 19 chorych było
leczonych z powodu bakteryjnego zapalenia dróg żółciowych współistniejącego w niektórych
przypadkach z utrudnieniem
odpływu żółci.
Stosowanie drenu
żółciowego
u chorych operowanych w
naszej klinice wyeliminowało przypadki przecieku żółci w miejscu zespolenia. Jedyny przypadek
przecieku żółci to zaciek żółci z powierzchni resekcji u chorej z małą masą ciała, której
przeszczepiliśmy redukowany narząd. Jednocześnie konsekwencją stosowania drenu żółciowego był
zaciek żółci po usunięciu drenu żółciowego, który wystąpił u 8 chorych (7.9%). Trzech chorych z tej
grupy wymagało endoskopowej sfinkterotomii i czasowego wprowadzenia protezy do dróg
żółciowych . U pięciu pozostałych chorych obserwowano ustępowanie objawów przecieku żółci do
Biorąc
jamy otrzewnej w wyniku leczenia zachowawczego .
wydłużono
martwicę
czas utrzymywania drenu w drogach żółciowych.
zewnątrzwątrobowych
przeszczepu. Z powodu
dróg
żółciowych,
utrzymującego
się
pod
uwagę
wyniki tego badania
Tylko u jednej chorej rozpoznano
tętnicy
w wyniku zakrzepicy
zakażenia
dróg
żółciowych
wątrobowej
była
chora
leczona
antybiotykami o szerokim spektrum (zgodnie z antybiogramem) . Przed planowaną re-transplantacją
u chorej doszło do rozwoju aspergillozowego zapalenia płuc i zgonu w wyniku tego powikłania.
W latach 2001 do 2007 przeprowadzono analizę częstości występowania zakażeń układu
moczowego w grupie 190 biorców wątroby. Wykonano badanie mikrobiologiczne S39 próbek moczu
w tej grupie chorych. Dodatnie posiewy w liczbie znamiennej uzyskano w 16,7% próbek. Najczęściej
izolowano bakterie Gram-ujemne (62,4%), wśród których dominowała Escherichia coli (28,2%),
Enterobaeter cloacae (19,1%) i Acinetobacter baumanni (11,4%). Wysokooporne na aminoglikozydy
Enterococci (HLAR) izolowane były w 8S% kolonizacji moczu bakteriami Gram-dodatnimi (28,6%) .
Vankomycynooporne (VRE) szczepy stanowiły 17,6%, a gronkowce 11,8% (MRSA/MRCNS). W 9%
próbek moczu izolowano grzyby, wśród których dominowały szczepy Candida
Candida crusei 27,8%.
globrata
{50%} i
Uzyskane wyniki wskazują na potrzebę modyfikacji przyjętego modelu
profilaktyki z wykorzystaniem Fluconazolu. Postulowana jest obecnie zamiana tego leku na inny lek z
grupy azoli nowej generacji lub echinokandyny.
Częstość występowania
miąższowych
w
piśmiennictwie
inwazyjnych zakażeń grzybiczych (IFI) po przeszczepieniu narządów
wynosi od 1,4% do 42%.
Najczęściej powikłanie
biorców wątroby, płuca i serca oraz trzustki. Śmiertelność związana z
to obserwuje
się
u
IFI zależy od narządu
przeszczepionego i wynosi od 3% do 100% przypadków. Wyniki leczenia zależą w głównej mierze od
czasu
rozpoczęcia
pośrednich
leczenia. Dlatego rozpoznanie inwazyjnej grzybicy musi
być
wczesne i oparte na
kryteriach rozpoznania, a nie izolacji kolonii grzybów w materiale od chorego.
Rozpoznanie opierało się na tzw. kryteriach prawdopodobnego zakażenia tj. wystąpienia gorączki u
chorego w trakcie leczenia antybiotykami o szerokim spektrum skojarzonego z typowymi obrazami
zagęszczeń miąższowych
prawidłowej
lub
w tomografii klatki piersiowej oraz
obniżającej się
gwałtownym
narastaniu CRP przy
prokalcytoninie w surowicy krwi. Oznaczenia galaktomannanu i
mannanu, wczesnych antygenów grzybiczych, oraz izolacja z materiałów (BAL) potwierdza
rozpoznanie
biorców
już
w trakcie leczenia. W materiale naszej kliniki
wątroby. Zakażenia
oceniałem częstość występowania
grzybicze rozpoznano u 31 biorców (17,7%) i
wywołane były
IFI u
przez
szczepy Aspergi/fus (6 chorych) , Candida sp (24 chorych) i Cryptococcus (l chory). Wszystkie z
wyjątkiem
jednego (kryptokokowe zapalenie mózgu) rozwinęły się w pierwszym miesiącu po
przeszczepieniu
wątroby .
Wszystkie przypadki inwazyjr:~ej aspergilozy płucnej rozwinęły się u chorych z chorobą chalestatyczną
wątroby własnej,
na tle chorób autoimmunologicznych (S) i HCV (1) . W połowie przypadków, nie
obserwowano opisywanych w literaturze czynników ryzyka IFI takich jak:
zespolenie
żółciowo-jelitowe,
znaczna
śródoperacyjna
wydłużony
czas operacji,
utrata krwi i retransplantacja.
Leczenie S
chorych, skojarzoną terapią Echinokandyną i Vorikonazolem zakończyło się ustąpieniem objawów i
wyzdrowieniem.
Chory, który w trzecim miesiącu po przeszczepieniu rozwinął kryptokokowe zapalenie mózgu, zmarł
mimo intensywnego leczenia . Najczęstszą postacią inwazyjnej infekcji grzybiczej wywołanej przez
szczepy Candida było zakażenie układu moczowego, które stwierdzono u 18 chorych (8,6% badanej
grupy). Przebieg tego zakażenia był łagodny . Uzyskano eliminację patogenu u wszystkich chorych
poddanych leczeniu azolami. Sześciu chorych (3,4%) rozwinęło grzybicze zapalenie płuc o
umiarkowanie cię ż kim przebiegu . Chorych tych poddano leczeniu preparatami amfoterycyny,
fiukonazolu i/lub vorikonazolu z dobrym efektem .
Prawie wszyscy chorzy leczeni przeszczepieniem
wątroby
marskości
z powodu
pozapalnej
HCV, najliczniejsza grupa biorców, rozwijają nawrót zapalenia już w pierwszym roku po operacji.
Nawrót zapalenia wątroby i rozwój marskości stanowi istotny problem kliniczny prowadzący do
utraty graftu i śmierci biorców. Powikłanie to występuje u około 30% biorców w okresie pierwszych
pięciu lat po przeszczepieniu . W porównaniu z innymi wskazaniami odległe wyniki w grupie biorców
HCV
są
gorsze . Z tego powodu w wielu
ośrodkach
na
całym świecie
prowadzi
się
badania
mające
na
celu identyfikację czynników ryzyka i optymalizację terapii. Przebieg nawrotu zależy w głównej
mierze od genotypu wirusa, liczby kopii przed przeszczepieniem, wieku i płc i biorcy i dawcy narządu
oraz
schematu terapii immunosupresyjnej i leczenia epizodów ostrego odrzucania. Ustalono, że
szybszy rozwój włóknienia wątroby występuje u chorych z genotypem la,lb oraz 4. W
wieleczynnikowej analizie wykazano również istotny wpływ wieku i płci dawcy i biorcy. Możliwość
wyboru i
wpływania
powyższych,
może wpływać
się również uwagę
zapalenia i
przeciwieństwie
do
modyfikowanie -terapii immunosupresyjnej oraz ograniczenie stosowania dużych dawek
glikokortykoidów
Zwraca
na te czynniki ryzyka jest bardzo ograniczona . W
włóknienia
przeciwwirusowego.
na
na czas i częstość rozwoju
konieczność ścisłego
wątroby
Także
marskości
w przeszczepionym
monitorowania replikacji wirusa oraz
u biorców w celu ustalenia czasu i
w naszym
ośrodku
narządzie .
konieczności
postępu
leczenia
prowadzona jest analiza czynników ryzyka nawrotu i
wyników leczenia biorców HCV w celu odpowiedniego modyfikowania schematu
postępowania .
W naszej klinice, od lipca 2000r. do grudnia 201lr. wykonano 365 operacji przeszczepienia
wątroby,
włączono
z których 132 operacje {36,16%) wykonano u 123 chorych z marskością HCV. Do badania
121 chorych, u których wykonano pierwszorazowe przeszczepienie
wątroby.
W grupie
badanej replikację wirusa przed przeszczepieniem wykazano u 114 chorych . U większości chorych
(99) stwierdzano genotyp lb (81,8%). U pozostałych chorych rozpoznano genotyp la (8 biorców6,61%) i 3a u 14 biorców (11,5%).
Początkowa
immunosupresja u biorców HCV
składała się
z
Tacrolimus' u, Prednizolonu i Mykofenolanu Mofetilu. W kolejnych dobach po przeszczepieniu dawka
Prednizolonu była redukowąna tak, by w dobie piątej rozpocząć podawanie doustne tego leku w
dawce 0,3mg/kg m.c.
Do czasu wypisania chorego ze szpitala dawkę zmniejszano . Dawkę MMF
ustalano na podstawie pola pod
Tacrolimus'u
przyjęto
w
krzywą
pierwszym
(AUC) i liczby leukocytów.
tygodn iu
12-15ng/ml.
W
Za terapeutyczny poziom
okresie
trzech
tygodni
od
przeszczepienia obniżano go do poziomu 7-10 ng/ml. Stosowanie pulsów sterydowych ograniczono
do przypadków z potwierdzonym histologicznie ostrym odrzucaniem <! RAI 7. Zawsze gdy było to
możliwe,
przy doborze biorcy uwzględniano wiek dawcy narządu (<45 r. życia) . Biopsje protokolarne
wykonywano
miesięcy
śródoperacyjni_e
przed i po reperfuzji
narządu .
Kolejne biopsje wykonywano co 6-12
bez względu na przebieg kliniczny. W przypadku stwierdzenia pogorszenia funkcji wątroby,
wykonywano biopsję dodatkową . W każdym przypadku podejrzenia nawrotu zapalenia wątroby
wykonywano oznaczenie HCV-RNA metodą PCR w surowicy krwi, a w części przypadków także w
tkance
wątrobowej .
W przypadku stwierdzenia
nawrotu i spełniania
kwalifikujących
kryteriów
do leczenia
skojarzonego Interferonem z Rybawiryną, chorych z genotypem 1-wszym leczono 48 lub 72 tygodnie
w zależności od wczesnej odpowiedzi w 12 tygodniu terapii.
W leczeniu stosowano pegylowany interferon (peg-IFN) alpha 2A (64%) lub 2B (36%) l
rybawirynę,
w dawkach odpowiednio:
• peg-IFN alpha-2A 180 11g a u pacjentów z niewydolnością nerek 135 11g;
• rybawirynę 1000 mg/dobę jeśli masa ciała <75 kg dla genotypu l i 4;
• 1200 mg jeśli masa ciała >75 kg dla genotypu l i 4;
• 800 mg dla genotypu 2 lub 3;
• Peg IFN alpha 2B: 1.5 llg/kg/tydzień + rybawirynaw dawkach takich jak z peg-IFN alpha 2a.
Czas leczenia dla obu preparatów INF przy genotypie l wynosił :
• 48 tygodni, jeśli po 12 tygodniach nie stwierdzano obecności HCV RNA;
• 72 tygodni, jeśli po 12 tygodniach leczenia HCV RNA obniżał się o co najmniej 2 log dziesiętne i
zanikał
po 24 tygodniach leczenia .
W przypadku genotypu 2 i 3 czas leczenia wynosił 24 tygodnie. Niezależnie od genotypu, przy
współistniejącym zakażeniu HBV czas leczenia był wydłużany do 48 tygodni. Terapię przerywano w
przypadku, gdy u pacjentów z genotypem l, po 12 tygodniach leczenia nie stwierdzało się spadku
wiremii o min 2 log
dziesiętne względem wartości wyjściowej. Terapię
przerywano
także jeśli
po 24
tygodniach terapii, wiremia była nadal wykrywalna mimo, że po 12 tygodniach zmniejszyła się o
ponad 2 log 10 względem
Przeżycie
wartości wyjściowej .
roczne, S-letnie i lO-letnie biorców w grupie badanej
było
lepsze od oczekiwanego.
Krzywe przeżycia pacjenta i graftu, po wyłączeniu z analizy chorych zmarłych z innych przyczyn niż
niewydolność
przeszczepu z powodu nawrotu HCV (zawał mięśnia serca, wypadek komunikacyjny,
udar mózgu, nawrót raka wątrobowokomórkowegoj przedstawia poniższa rycina (1).
\
'
.
W czasie dziesięcioletniej obserwacji u 11 chorych doszło do niewydolności narządu w wyniku
nawrotu HCV, w tym u 7 chorych w okresie pierwszego roku, a u pozostałych 4 chorych w okresie S
lat po transplantacji.
U
żadnego
z biorców HCV-RNA-PCR ujemnych przed przeszczepieniem nie
stwierdzono replikacji i zapalenia po przeszczepieniu.
Objawowe nawrotowe zapalenia wątroby rozpoznano u 58 (47,54%) biorców, pomiędzy S a 1500
dniem po transplantacji. W tej grupie blisko połowa biorców (24/58 - 41,3%) rozwinęła zapalenie w
okresie pierwszych sześciu · miesięcy po operacji. Kolejnych 8 chorych rozwinęło nawrót przed
upływem 12 miesięcy. Tylko 6 biorców rozwinęło objawy przewlekłego zapalenia wątroby po upływie
ponad 30 miesięcy. W analizowanym okresie u 48 pacjentów z objawowym nawrotem zapalenia
wątroby rozpoczęto terapię /ratunkową' leczeniem skojarzonym Interferonem i Rybawiryną . W tej
grupie dla 69% chorych była to pierwsza terapia przeciwwirusowa, pozostali chorzy leczeni byli
powtórnie. Kryteriami włączenia terapii skojarzonej były: aktywna replikacja wirusa potwierdzona
obecnością HCV RNA w surowicy badanej metodą PCR, potwierdzone histopatologicznie przewlekłe
zapalenie wątroby przeszczepionej z włóknieniem nie mniejszym niż 2 stopnia w skali lshaq'a, z
towarzyszącym przetrwałym
wątroby
lub narastającym pogorszeniem parametrów biochemicznych czynności
oraz pozawątrobową manifestacją zakażenia HCV.
Wyniki terapii przeciwwirusowej były dobre. Szybką odpowiedź wirusologiczną (RVR) uzyskano u
9,5% leczonych pacjentów, całkowitą wczesną (cEVR) odpowiedź wirusologiczną u 49% chorych
(20/47) a częściową wczesną u 30% (14/47) . Na zakończenie terapii 72% pacjentów miało
niewykrywalnego wirusa metodą RNA PCR. Trwałą odpowiedź wirusologiczną definiowaną ujemną
replikacją HCV RNA 24 tygodnie po zakończeniu terapii uzyskano u 50% chorych. Brak odpowiedzi
wirusologicznej na wdrożone leczenie potwierdzono u 11% chorych . U 7% pacjentów obserwowano
przełamanie wirusologiczne na terapii (nawrót replikacji w trakcie leczenia), a u 14% nawrót replikacji
po
zakończeniu
leczenia. Rycina 2
Rycina 2. Results of rescue therapy for recurrent HCV hepatitis.
RVR
cEVR
pEVR
EOT
4/42
20/47
14/47
26/36
9.5%
49%
30%
72%
SVR48
9/22
41%
SVR
16/32
50%
RVR- szybka odpowied ź wirusologiczna ; cEVR- całkowita wczesna odpow i edź w .; pEVR- c zę śc iowa wczesna odpow i ed ź ;
EOT- koniec terapii; SVR - trwała odpowiedź wirusologiczna ; SVR48- trwała odpowied ź w. po 48 tygodniach .
9 chorych z badanej grupy wymagało retransplantacji. Wskazaniem u 6 z nich był nawrót
marskości
lub
niewydolność ·
przeszczepu z powodu nawrotu HCV. W
przeciwieństwie
do dobrych
wyników pierwotnego przeszczepienia wątroby u biorców HCV dodatnich, wyniki retransplantacji
były złe
12
i poniżej oczekiwań . Sześciu chorych z 9 poddanych retransplantacji, zmarło przed upływem
miesięcy
od operacji . Trzech chorych
żyje
i ma
dobrą funkcję
drugiego graftu . Wszyscy biorcy,
którzy przeżyli retransplantację, byli leczeni terapią skojarzoną, a operacja
retransplantacji miała
miejsce w okresie dłuższym niż S lat od pierwszego przeszczepienia . Podobną zależność wyniku
retransplantacji od czasu
dzielącego
pierwszy przeszczep od retransplantacji i przebycia terapii
przeciwwirusowej obserwowaliśmy u 2 innych chorych ( nie objętych badaniem ), których pierwotny
zabieg wykonany
był
poza naszym
ośrodkiem .
Wyniki te
przebieg nawrotu choroby zasadniczej (HCV) jest
który
należy uwzględniać
na to,
że
agresywny wczesny
czynnikiem rokowniczym retransplantacji,
w kwalifikacji chorych do ponownego przeszczepienia .
U 2 biorców pierwszego przeszczepu
wątroby
złym
wskazują
wątroby
rozpoznano
wczesną piorunującą postać
zapalenia
na tle nawrotu zakażenia wywołanego wirusem HCV. W pierwszym przypadku, czynnikiem
wywołujący
nagły
i
gwałtc;>wny
przebieg nawrotu
było
włączenie
leczenia przeciw ostremu
odrzucaniu . Gwałtownemu wzrostowi poziomu transaminazy alaninowej (powyżej 6000 Ul/L)
towarzyszył sześcio-
krotny wzrost
stężenia
bilirubiny w osoczu w dobie 10 po przeszczepieniu.
Oznaczona replikacja wirusa w tkance wątroby i osoczu krwi pacjenta osiągała wartości powyżej l.o x
106 kopii RNA. Chory został
zakwalifikowany do dwulekowego schematu terapii ratunkowej z
Interferonem 2A i Rybawiryną w dawce 600mg trzy razy dziennie. W wyniku tego leczenia uzyskano
znaczną
poprawę
funkcji wątroby z normalizacją prób wątrobowych . W czwartym roku po
przeszczepieniu chory nadal nie wymagał retransplantacji pomimo jednoznacznych cech klinicznych i
histologicznych zapalenia wątroby i nieuzyskania eliminacji RNA wirusa. Druga chora, ( kobieta lat 48)
rozwinęła
kliniczne cechy ostrego zapalenia wątroby w dobie 30 po transplantacji, osiągając poziomy
transaminazy alaninowej nieco powyżej SOOOUI/L, a stężenie bilirubiny powyżej 30 mg%. W
przebiegu gwałtownego nawrotu zapalenia wątroby doszło do rozwoju zespołu hemolitycznomocznicowego,
niewydolności
płytek
nerek, spadku liczby
i masywnego krwawienia do dróg
oddechowych . Pomimo zastosowania powtarzanych zabiegów bronchoskopii, odstawienia leczenia
immunosupresyjnego i wobec
niemożności włączenia
leczenia przeciw wirusowego u chorej
doszło
do rozwoju niewydolności przeszczepu . Chorą zgłoszono do re-transplantacji w trybie pilnym .
Pomimo zastosowania przeprowadzonej z powodzeniem retransplantacji chora
niewydolności
oddechowej i krążeniowej.
Ciężkie
zmarła
w wyniku
nawroty zapalenia wątroby o piorunującym
przebiegu nie są częste i dlatego nie stanowią istotnego problemu klinicznego ze względu na
sporadyczny charakter tego powikłania ( mniej niż 2%) . Czynnikiem inicjującym to rzadkie powikłanie
może
być
zastosowanie
agresywnego
leczenia
epizodów
odrzucania
przeszczepu
pulsami
sterydowymi oraz bardzo wysoka replikacja przed przeszczepieniem.
U 25 chorych z grupy badanej ( biorców HCV ) rozpoznano
współistniejący
nowotwór pierwotny
wątroby (HCC). Rozpoznanie ustalono w okresie przygotowań do przeszczepienia u 21 chorych.
Średni czas od ustalenia rozpoznania do umieszczenia na liście oczekujących wynosił 54 dni. Średni
czas oczekiwania na liście na przeszczepienie wyniósł 3.7 miesiąca . 17 chorych spełniało kryteria
Mediolańskie
miesięcy.
w dniu operacji. Okres obserwacji chorych po przeszczepieniu wynosił od S do 105
Nawrót nowotworu rozpoznano u 7 biorców ( 28%) a
Cytowane powszechnie w literaturze gorsze wyniki
pięciu
odległe
chorych
zmarło .
przeszczepienia
wątroby
u chorych
HCV dodatnich nie znalazły pełnego potwierdzenia w naszym badaniu. Chorzy przeżywający S lub
więcej
lat po transplantacji z
przeszczepu i
życia,
dobrą czynnością
przeszczepu
w wyniku nawrotu choroby HCV. Co
narażeni są
więcej,
na
małe
ryzyko utraty
uzyskana w wyniku przeszczepienia
poprawa funkcji wątroby prowadząca do ustąpienia nadciśnienia wrotnego i hipersplenizmu pozwala
na skuteczniejsze leczenie przeciwwirusowe, bez konieczności redukcji dawek leków. Nasze wyniki z
pewnością wymagają
dalszej weryfikacji w prospektywnych kontrolowanych badaniach na
większej
populacji chorych . Jednak już dziś, w połączeniu z zapowiedzią wprowadzenia do terapii nowych
leków takich jak Telaprevir i GS-7977, dają nadzieję na dalszą poprawę wyników leczenia w tej grupie
chorych .
Poprawa wyników przeszczepiania wątroby jest stałym
transplantacyjnych.
Zwiększając przeżycie
wpływać pośrednio
na
chorych
oczekujących
biorców i
niekorzystną proporcję
na przeszczepienie.
narządów
liczby
Wyniki
dążeniem
poprzez ograniczenie
narządów dostępnych
badań
wszystkich ośrodków
powikłań można
do transplantacji i liczby
przeprowadzonych w naszym
ośrodku
transplantacyjnym, określiły czynniki ryzyka, częstość i sposoby unikania powikłań u biorców
przeszczepu allogennego
postępowania
wątroby. Część
z nich ma praktyczne zastosowanie w obecnym schemacie
i sugeruje ewentualne kierunki
badań
na
przyszłość .
S. Omówienie
pozostałych osiągnięć
naukowo- badawczych (artystycznych).
a. Analiza bibliometryczna publikacji :
-pierwszy autor 14 publikacji
pełnotekstowych
po doktoracie IF
=7.374
- autor l współautor 64 publikacji pełnotekstowych (sumaryczny IF
pełnotetekstowych
•
=41.563} z uwzgl. artykułów
w suplementach czasopism :
34 prace oryginalne w czasopismach posiadających lmpact Factor (IF
=35.422) z czego 31 po
doktoracie ( IF = 32.155)
•
17 w czasopismach nie
posiadających
•
2 opisy przypadków IF
=2.608
•
2 opisy przypadków w czasopismach nie posiadających IF
•
S prac
•
3 publikacje pełnotekstowe w suplementach czasopism posiadających IF ( IF
•
1 publikacja
poglądowych
l F z czego 15 po doktoracie
w czasopismach nie
pełnotekstowa
posiadających
IF
w suplemencie czasopisma nie
posiadających
=3.533)
IF
- autor l współautor 111 streszczeń zjazdowych
•
56 streszczeń ze zjazdów międzynarodowych
•
SS
streszczeń
ze zjazdów krajowych
- uczestniczył w 57 konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych
-autor l współautor 13 rozdziałów w podręcznikach i skryptach :
•
1 rozdział w
•
12
podręczniku międzynarodowym
rozdziałów
Oryginalne
w
podręcznikach
pełnotekstowe
krajowych
prace naukowe
Opisy przypadków
Prace
poglądowe
RAZEM
IF
MNiSW/
KBN
IC
35,422
618
265,04
2,608
39
21,31
o
17
24,10
38,03
674
310,45
IF
MNiSW/
KBN
IC
INFORMACJE DODATKOWE
Artykuły pełnotekstowe
w suplementach czasopism
3,533
LICZBA CYTOWAŃ z bazy Scopus z dn. 16.11.2012 r. (bez autocytowań) = 245
lndex Hirscha wg bazy Scopus h index = 9
b. Uczestnictwo w programach naukowo-badawczych :
•
W latach 2004 do 2009 uczestniczyłem jako wykonawca -badacz w badaniu poświęconym :
"Ocenie czynników odpowiedzialnych za czynność allogennego przeszczepu wątroby". Badanie
przeprowadzano na materiale kliniki. Kierownikiem projektu był początkowo Profesor dr hab . n.
med . Wojciech Rowiński, a po jego przejściu na emeryturę obecny kierownik kliniki Prof. dr hab.
n. med. Andrzej Chmura. W pracy oceniano czynniki związane z dawcą narządu, przebiegiem i
techniką operacyjną
oraz
biorcą narządu
i ich potencjalny
przeszczepieniu . Do badanych parametrów
należały
wpływ
na
funkcję wątroby
m.in .: badania cytometryczne
po
płynu
perfuzyjnego, badania cytometryczne żółci (stwierdzono brak komórek- badanie przerwano),
profil kwasów żółciowych w surowicy i oznaczenia stężenia 15- i 20-HETE ( metabolity kwasu
arachidonowego), analiza biochemiczna i chromatograficzna składu żółci , ocena lepkości żółci,
badania śródoperacyjne dopplerowskie przepływów w tętnicy wątrobowej graftu w 3 kolejnych
pomiarach i żyle wrotnej, dane hemodynamiczne i demograficzne dawców i biorców. Jednym z
czynników rokowniczych, którego
śródoperacyjne przepływy
wpływ
na
czynność
przeszczepu potwierdzono,
były
krwi w tętnicy wątrobowej a zwłaszcza w żyle wrotnej, które
znamiennie korelowały zfunkcją graftu. Zmniejszone przepływy krwi w naczyniach graftu
związane były z istotnie częstszym występowaniem opóźnionej funkcji wątroby
i/ lub
pierwotnego braku funkcji narządu. Wyniki tego badania publikowano m.in . na Światowym
Zjeździe
•
Towarzystwa Transplantacyjnego w Bostonie w 2009 roku . Grant KBN 2 P05C 072 26
Od roku 2009 do chwili obecnej
EC-1106 DlAMON D. Celem
allogennego
wątroby
ze
uczestniczę
badań
jest ocena
w
międzynarodowym
czynności
zwłok otrzymujących
badaniu klinicznym PMR-
nerek u biorców przeszczepu
leczenie immunosupresyjne
składające się
z
Advagrafu ( preparat Takrolimus'u o zmodyfikowanym uwalnianiu- do stosowania raz na
dobę
), Mycofenolanu Mofetilu i monoklanalnych przeciwciał anty-IL2R lub bez (zakończona
rekrutacja, badanie w toku) . Uszkodzenie nerek i rozwój przewlekłej niewydolności tego
narządu
się
w
u biorców przeszczepu allogennego wątroby dotyczy 15 do 30% biorców, a rozwija
ciągu
10 lat od przeszczepienia
wątroby .
Jest to
poważny
problem kliniczny
związany
nefrotoksycznym efektem działania leków immunosupresyjnych z grupy blokerów
z
kalcyneuryny, a także uszkodzeniem nerek w przebiegu choroby zasadniczej (wirusowe
zapalenie wątroby typu C i B ) i działaniem ubocznym innych leków stosowanych u biorców.
Opracowanie modelu leczenia immunosupresyjnego wolnego od
niewydolności
•
niebezpieczeństwa
rozwoju
nerek jest celem tego badania .
Zapalenie i marskość wątroby w przebiegu zakażenia HCV stanowi blisko 40% wskazań do
przeszczepienia wątroby . Nawrót zapalenia rozwijający się w praktyce u wszystkich biorców
prowadzi do rozwoju marskości, utraty graftu i śmierci ok 30% biorców w okresie S lat od
przeszczepienia. Wśród czynników wpływających na występowanie i agresywność nawrotu
wymienia
liczbę
się
cytowane
wcześniej
czynniki takie jak: wiek i
płeć
dawcy i biorcy
narządu,
kopii wirusa o~ecną u biorcy w chwili przeszczepienia (replikację ), polimorfizm
lnterleukiny 28B, genotyp wirusa i wiele innych w tym
także
rodzaj leczenia
immunosupresyjnego i epizody leczenia ostrego odrzucania przeszczepu
dużymi
dawkami
(bolusy) glikokortykoidów. W publikacjach dotyczących tego zagadnienia od wielu lat
postulowano potencjalny korzystny wpływ Cyklosporyny (jednego z dwóch inhibitorów
kalcyneuryny) na opóźnienie włóknienia wątroby . Temu zagadnieniu poświęcone było
wieloośrodkowe
randomizowane badanie kliniczne COLO 400A2426 prowadzone w latach
2005 -2011, w którym
brałem
aktywny
udział .
W dwóch ramionach badania- w pierwszym
stosowano Neoral , w drugim Tacrolimus ( Prograf l) oprócz włóknienia narządu oceniano
częstość
są
•
ostrego odrzucania wątroby w zależności od zastosowania leczenia. Wyniki badania
w trakcie opracowania
Badanie ldeal ML21579, w którym
wieloośrodkowym oceniającym
kluczowym dla wyników,
różnych
polskich
protokołów
brałem udział było
dawkowanie preparatu CeiiCept i wartości MPA w okresie
bezpośrednio
ośrodkach
badaniem obserwacyjnym,
po przeszczepieniu
narządów miąższowych,
transplantacyjnych i przy zastosowaniu
różnych
w
lokalnych
immunosupresyjnych. Badanie ldeal jest realizowane od 2009 roku do chwili
obecnej . Badanie to
uzyskało zgodę
Komisji Etycznej Warszawskiego Uniwersytetu
Medycznego.
•
Projekt Komisji Europejskiej i Uniwersytetu w Leicester ( Grant Komisji EuropejskiejEurotold Contract no·. BMH - CT 92-1841 ), p.t. 'European Multicenter Study
Transplantatian of Organs from Living Donors Ethical and Lega l Dimensions (Attitudes to
Living Do nor Transplantation}', którego byłem jednym z wykonawców realizowano w latach
1995-1996. Europejskie wieleośrodkowe badanie koncentrowało się na ocenie prawnych i
etycznych aspektów przeszczepiania nerki pobranej od dawcy żywego w krajach europejskich
oraz akceptacji społecznej dla tej metody leczenia . Celem dodatkowym było opisanie
aktualnych regulacji prawnych dotyczących tej metody leczenia obowiązujących w
poszczególnych krajach, uczestnikach badania. Badanie prowadzone pod kierunkiem
Profesora Petera K Donnelly z Uniwersytetu w Leicester w Wielkiej Brytani obejmowało
łącznie
142 ośrodki lecznicze z 27 krajów europejskich i pozaeuropejskich takich jak Indie,
Turcja i Armenia . Wyniki tego badania opublikowano w postaci raportu: "Questioning
Attitudes to Living Do nor Transplantation" ( ISBN O 9531397 O O) oraz w książce" Living Organ
Donation in the nineties: European medico-legal perspectives", w której jestem autorem jednego z
rozdziałów, poświęconego
polskim regulacjom prawnym .
c. Organizacja kursów, szkoleń i konferencji naukowych
Od roku 1996 uczestniczyłem aktywnie w organizacji międzynarodowych
krajowych konferencji
naukowych :
•
International Symposium "Progress in Transplantation, XXXth Anniversary of Organ
Transplantatian in Poland, 25-26 Styczeń 1996, Warszawa
(komitet organizacyjny)
•
Etyczno-Obyczajowe ·, prawne i ekonomiczne aspekty przeszczepiania narządów. Sympozjum
pod patronatem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, org. PTI, 26-28 września 2002
Warszawa
(komitet organizacyjny)
•
7 Scientific Conference of the Polish Association for the Study of the Liver (PASL) on: Progress
in Hepatology; czerwiec 2005 Mikołajki
(komitet organizacyjny)
•
VII International Congress of Polish Transplantatian Society, 12-14 maja 2005 Wisła
(komitet naukowy)
oraz kursów specjalizacyjnych dla lekarzy l koordynatorów transplantacyjnych, prowadząc wykłady i
zajęcia
•
w ramach kolejnych edycji tych kursów:
Kurs Atestacyjnym CMKP do specjalizacji z Chirurgii Ogólnej, wygłaszany wykład:
Wskazania, technika operacyjna i powikłania po przeszczepieniu wątroby
•
Kurs do specjalizacji z Transplantologii Klinicznej,
Powikłania
•
wygłaszany wykład:
chirurgiczne u chorych po transplantacji wątroby
Projekt FS 19, Podnoszenie kompetencji akademickiej kadry dydaktycznej idywersyfikacja
oferty szkoleniowej w obszarze diagnostyki radiologicznej i kwalifikacji do leczenia chorych z
nowotworami
wątroby, wygłaszany wykład:
Przeszczepianie
wątroby
w nowotworach