Słaby kręgosłup?

Słaby kręgosłup?
Często patologia stopy (koślawość pięty) wywołuje dysfunkcje kręgosłupa, wady postawy
i skoliozy. A to wszystko spowodowane jednym, wydającym się „niepozornym”
nieprawidłowym ustawieniem stopy.
Z drugiej strony problem może dotyczyć miednicy. To wcale nie musi wiązać się z bólem
okolicy lędźwiowej. Miednica przenosi wszystkie siły z tułowia na kończyny dolne.
Nierówno ustawiona miednica, skręcona, zablokowane stawy krzyżowo-biodrowe czy
przykurcz mięśni tylnej grupy uda i przedniej biodra, mogą dawać zarówno dolegliwości
kolan, stawów skokowych, jak również poważne problemy z kręgosłupem.
Nasz organizm jest bardzo mądry i w razie wystąpienia problemu próbuje skompensować
ten problem. Kiedy nasza miednica jest w przodopochyleniu (mamy „kaczy kuperek”nadmiernie pogłębiona lordoza) i skręceniu, jedna kończyna może dawać funkcjonalne
wydłużenie (czyli nie rzeczywista długość kończyn a wynikająca z ustawienia
kręgosłupa).Ta noga kompensacyjnie ustawi się odwrotnie niż druga, po to, żebyśmy nie
odczuwali tego wydłużenia. Końcowym efektem może być ból biodra, kolana i stopy
zarówno po stronie „poszkodowanej” jak i w kończynie zdrowej, z powodu przeciążenia.
Kiedyś uważano, że to mięśnie globalne (powierzchowne, łączą miednicę z klatką
piersiową, odpowiadają za aktywność ruchową tułowia względem miednicy): prostownik
grzbietu, prosty i skośne brzucha, odpowiadają za stabilizacje miednicy i kręgosłupa.
Pamiętamy nasze ćwiczenia z korektywy, kiedy to wykonywało się tysiące przeprostów
w leżeniu na brzuchu, co miało zapewnić nam proste plecy. Teraz już wiemy, ze to
mięśnie lokalne (głębokie, przyczepiają się bezpośrednio do kręgów lędźwiowych):
wielodzielny, poprzeczny brzucha, kontrolują pozycję poszczególnych kręgów względem
siebie, zapewniają stabilizację. Stabilizację czynną zapewnią nam także mięśnie dna
miednicy i przepony. To wszystko pozwala nam na stworzenie masywnego „centrum”. Dla
prawidłowego funkcjonowania, szczególnie, jeśli uprawiamy sport, powinniśmy
ustabilizować miednicę a rozciągnąć mięśnie przykurczone.
„Łańcuch jest tylko tak mocny jak najsłabsze ogniwo”. „…organizm można obciążać tylko
w takim stopniu, w jakim pozwala słabe ogniwo”. Te zdania powinny nam mocno utkwić
w pamięci. Przygotowując trening najpierw znajdźmy te słabe elementy, zacznijmy nad
nimi pracować a plany dostosujmy właśnie do niego. Obejrzyjmy nasze stopy,
przyjrzyjmy się miednicy, poczujmy czy podczas biegu czujemy, że miednica i stawy
skokowe są stabilne? Spróbujmy być jak Sherlock Holmes, odkryć nasze słabości. Słabe
ogniwo powinniśmy najpierw w izolowany sposób ćwiczyć, a następnie włączać je do
łańcucha.
Słaby odcinek lędźwiowy i miednicę musimy najpierw ustabilizować i zaaplikować takie
obciążenia treningowe, które wytrzyma kręgosłup a nie mocne ręce czy nogi.
To wszystko może uczynić, że będziemy mieli mniejsze problemy ze stawami i mięśniami
i będziemy mniej podatni na kontuzje. Będziemy mogli je wyleczyć raz na zawsze.
.
Ćwiczenia:
1. Uruchamianie mięśni dna miednicy: leżenie na plecach, stopy ugięte, oparte na
podłodze. Wyobrażamy sobie, że wstrzymujemy oddawanie moczu, albo, dla
potrzebujących więcej wyobrażeń: winda jedzie od krocza w górę do 7 pietra, po czym
zjeżdża do 3 i tam się zatrzymuje. Mięśnie brzucha powinny być rozluźnione, napięte
tylko mięśnie po obu stronach nieco powyżej spojenia łonowego. Ćwiczenie to możemy
wykonywać w każdych warunkach, z tym, że będzie wtedy trudniej np. podczas siedzenia
na krześle, czy chodzenia.
2. Wzmacnianie mięśni pośladkowych, ustabilizuje miednicę, biodro i kolano.
Leżenie na plecach, nogi ugięte, stopy oparte o podłoże, napinanie mięśni brzucha,
podnoszenie miednicy w górę, unoszenie jednej nogi nad podłoże z utrzymaniem
miednicy na jednym poziomie.
3. Wzmacnianie mięśni brzucha: leżenie na plecach, nogi ugięte, piłka pomiędzy nogami.
Podnosimy kolana do góry i opuszczamy. Wykonujemy małą amplitudę ruchu, ale dużą
częstotliwość. Stopy cały czas w górze.