T: Instalacja i aktualizacja systemu Windows

Mechanizm "Plug and Play".
Plug and Play jest połączeniem systemowego BIOS-a, urządzeń fizycznych, zasobów systemu, sterowników
urządzeń oraz oprogramowania systemu operacyjnego. Kombinacja ta umożliwia dynamiczną instalację i
konfigurację nowych składników sprzętowych przy niewielkiej interwencji użytkownika lub nawet jej braku.
Urządzenia Plug and Play są instalowane w systemie natychmiast po ich podłączeniu. W przypadku innych
urządzeń, takich jak karty ISA (Industry Standard Architecture) zgodne z Plug and Play, konieczne jest
wyłączenie i ponowne uruchomienie komputera w celu ich inicjalizacji.
Plug and Play umożliwia użytkownikom:
– Podłączanie i odłączanie urządzeń zgodnych z Plug and Play, takich jak karty standardu PC Card, bez
potrzeby dokonywania konfiguracji.
– Podłączanie lub odłączanie komputera od stacji dokującej lub sieci bez potrzeby ponownego jego
uruchamiania lub zmiany parametrów konfiguracyjnych.
– Dodawanie nowego monitora lub klawiatury USB przez podłączenie do komputera.
Składniki obsługujące Plug and Play wykonują następujące czynności:
– Identyfikują urządzenia.
– Określają wymagane przez nie zasoby.
– Tworzą konfigurację systemu wolną od konfliktów.
– Programują urządzenia.
– Ładują do pamięci sterowniki urządzeń.
– Powiadamiają system o zmianach w konfiguracji.
Obsługa Plug and Play jest zależna zarówno od urządzenia fizycznego, jak i od jego sterownika. W przypadku
urządzeń starego typu można uzyskać pewne korzyści, jeżeli używa się ich ze sterownikiem zgodnym z Plug
and Play. Na przykład karta dźwiękowa typu ISA lub adapter sieciowy typu EISA (Extended Industry Standard
Architecture) może zostać zainstalowana ręcznie i uzyskać częściową funkcjonalność urządzeń Plug and Play
dzięki odpowiedniemu sterownikowi.
Jeżeli sterownik nie obsługuje standardu Plug and Play, to obsługiwane przez niego urządzenie zachowuje się
tak, jakby było z tym standardem niezgodne, niezależnie od jego faktycznych możliwości.
http://www.microsoft.com/poland/windows2000/win2000prof/rozdzial_19/roz_19_3.mspx
Implementacja Plug and Play w systemie Windows 2000 Professional posiada następujące cechy:
– Dynamicznie ładuje do pamięci, inicjalizuje oraz usuwa sterowniki.
– Wykrywa urządzenia.
– Automatycznie alokuje zasoby podczas wykrywania urządzeń.
– Powiadamia inne sterowniki i aplikacje o dostępności nowego urządzenia. System Windows 2000
Professional zawiera ponadto procedurę automatycznej instalacji, gwarantującą zainstalowanie i
załadowanie do pamięci właściwych sterowników.
– Udostępnia spójny interfejs sterowników i magistral dla wszystkich urządzeń.
– Współpracuje z funkcjami zarządzania zasilaniem celem prawidłowej obsługi podłączania i odłączania
urządzeń.
– Obsługuje wiele różnych typów urządzeń.
System Windows XP stwierdza obecność urządzenia Plug and Play podczas procesu wykrywania. Po wykryciu
sterownik urządzenia może zostać skonfigurowany i dynamicznie załadowany do pamięci, bez konieczności
obsługi przez użytkownika lub przy niewielkim jego udziale. Pewne rodzaje magistral, takie jak PCI lub USB,
są automatycznie wykrywane i mogą korzystać ze wszystkich możliwości Plug and Play.
Uwaga. Mimo że urządzenia Plug and Play mogą być podłączane na bieżąco lub instalowane bez ponownego
uruchomienia komputera, to pewne z nich, takie jak wewnętrzne modemy i adaptery sieciowe, nie powinny być
odłączane podczas działania komputera. Obowiązuje to także w stosunku do urządzeń magazynu wymiennego.
Aby móc korzystać ze wszystkich funkcji Plug and Play, system musi zawierać, oprócz urządzeń Plug and
Play, BIOS obsługujący standard ACPI. Komputery używające systemu Windows 2000 Professional, które nie
posiadają takiego BIOS-u, mogą zyskać funkcjonalność Plug and Play po zainstalowaniu urządzeń zgodnych z
tym standardem. Jeżeli w komputerze jest zainstalowany BIOS zgodny z interfejsem APM lub BIOS Plug and
Play, to można korzystać z wielu cech standardu Plug and Play. W tym przypadku jego obsługa jest jednak
mniej efektywna, ponieważ jest ona udostępniana jedynie przez ten BIOS, a nie przez system operacyjny.
Różnica ta może stać się istotna podczas rozwiązywania problemów lub ręcznej zmiany ustawień zasobów. W
systemie niezgodnym z ACPI ręcznie zmienione ustawienia zasobów nie mogą być ponownie przydzielane
przez system operacyjny. W ten sposób funkcjonalność Plug and Play zostaje utracona.
Więcej informacji na temat wykrywania urządzeń przez interfejs Plug and Play podczas uruchamiania
komputerów zgodnych i niezgodnych z ACPI znajduje się w rozdziale „Instalacja i uruchamianie”. Więcej
informacji na temat ACPI znajduje się w rozdziale „Zarządzanie zasilaniem”.
Działania BIOS-u zgodnego z technologią plug and play:
− BIOS tworzy tablicę dostępnych przerwań, kanałów DMA i adresów I/O. Wyłączone są jedynie zasoby
zarezerwowane przez użytkownika. BIOS przeszukuje przy tym magistrale ISA i PCI.
− BIOS ładuje ostatnią konfigurację z ESCD i porównuje ją z obecną.
− W przypadku wykrycia różnic rozpoczyna się nowa analiza (określenie zapotrzebowania, sprawdzenie
przydzielonych zasobów, przydzielanie zasobów).
− BIOS zapisuje aktualną konfigurację za pomocą mechanizmu ESCD.
− Konfiguracja zostaje wyświetlona na ekranie i rozpoczyna się ładowanie systemu operacyjnego.