Opis techniczny_br. budowlana (Plik pdf, 149.75 KB)

CZĘŚĆ OPISOWA
PROJEKT ARCHITEKTONICZNY
I.
CZĘŚĆ OGÓLNA ..................................................................................................... 3
II.
ARCHITEKTURA ..................................................................................................... 4
1.
OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO ...................................................................................................................4
2.
ZAKRES PROJEKTOWANYCH ZMIAN ...................................................................................................4
3.
MATERIAŁY ...................................................................................................................................................5
CZĘŚĆ GRAFICZNA
Nr rys.
Skala
1A. Inwentaryzacja- Rzut piwnicy ......................................................................... 1:100
2A. Projekt wykonawczy- rzut piwnicy .................................................................. 1:100
2
I.
1.
CZĘŚĆ OGÓLNA
Podstawa opracowania
- Zlecenie Inwestora
- Ustawa z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane, (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 156 poz. 1118 z
późniejszymi zmianami)
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków
technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002r. nr 75 poz. 690 z
późniejszymi zmianami)
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i
formy projektu budowlanego (Dz.U. z 2003 r. nr 120 poz. 1133 z późniejszymi zmianami)
- Wizja
- Ustalenia z zamawiającym
- Inwentaryzacja
2.
Przedmiot opracowania
Przedmiotem opracowania jest projekt wykonania bezinwazyjnej izolacji przeciwwilgociowej ścian
piwnicznych w segmencie A i C budynku Sądu Okręgowego w Legnicy przy ul. Złotoryjskiej 40.
3
II.
1.
ARCHITEKTURA
OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO
Obiekt zbudowany w latach 1870-1873 wykonany w sposób tradycyjny. Pierwotnie w obiekcie mieścił
się niemiecki Sąd Krajowy i Okręgowy. Po okresie wojennym obiekt dostosowany do wymagań
Komendantury Wojskowej. Po 1993 budynek został siedzibą Sądu Okręgowego w Legnicy. Budynek
murowany, z trzema kondygnacjami nadziemnymi oraz z użytkowym poddaszem. Budynek cechuje się
monumentalnym i estetycznym wyglądem.
Budynek jest częścią kompleksu zabudowań u zbiegu ulic Gwarnej i Złotoryjskiej, jest to budynek
administracyjny o układzie korytarzowym, klatka schodowa otwarta, umieszczona centralnie, dostępna na
każdej kondygnacji z dużego hallu. Budynek o konstrukcji murowanej, o trzech kondygnacjach
nadziemnych, całkowicie podpiwniczony, strych zaadaptowany na cele biurowe. Dach czterospadowy,
kryty dachówką ceramiczną karpiówką. Ściany zewnętrzne ceglane grubości 65cm, otynkowane.
2.
ZAKRES PROJEKTOWANYCH ZMIAN
Projekt zakłada wykonanie bezinwazyjnej izolacji przeciwwilgociowej ścian piwnicznych wraz
z wykonaniem remontu pomieszczeń w segmencie A i C budynku Sądu Okręgowego w Legnicy przy
ul. Złotoryjskiej 40. Projekt remontu pomieszczeń zakłada:
o
wykonanie bezinwazyjnej izolacji przeciwwilgociowej ścian piwnicznych do wysokości 0,5m i 1m
- iniekcję należy wykonywać powyżej cokołów z płytek ceramicznych, w razie uszkodzenia cokołu
ubytek należy uzupełnić płytką o podobnym kolorze
o
otynkowanie tynkiem renowacyjnym ścian oznaczonych na rysunku
o
malowanie
białym
kolorem
farby
korytarzy
objętych
wykonaniem
iniekcji,
natomiast
pomieszczenia przeznaczone do wykonania iniekcji należy pomalować farbą nie gorszą niż
Calsilit firmy KABE w kolorze piaskowym (KABE K 11360),
o
malowanie sufitu białym kolorem w pomieszczeniu nr 061 farbą paroprzepuszczalną, dyspersyjnokrzemianową, nie gorszą niż Aquatex firmy KABE,
o
oczyszczenie, uszczelnienie oraz malowanie drzwi drewnianych farbą w kolorze białym
o
oczyszczenie oraz malowanie drzwi stalowych farbą w kolorze jasno szary
o
renowację stolarki okiennej (oznaczonej na rysunku) od strony wewnętrznej
- opalanie farby olejnej ze stolarki okiennej
- dwukrotne malowanie farbą olejną uprzednio malowanej stolarki okiennej
- wymiana uszkodzonych uszczelek w oknach
4
3. MATERIAŁY
Ściany wewnętrzne i sufity
3.1.1
Nowe powłoki malarskie z farby mineralnej, paroprzepuszczalnej, odpornej na zmywanie
i szorowanie zapewniającą swobodne oddychanie ścian – typ nie gorszy niż Clasic Colours firmy KABE
kolor biały i piaskowy (KABE K 11360).
3.1.2
Iniekcja murów
Iniekcję murów należy przeprowadzić stosując się do zapisów zawartych w Specyfikacji technicznej
wykonania i odbioru robót budowlanych oraz do części rysunkowej, które stanowią załącznik
dokumentacji. Iniekcję należy przeprowadzić na murach oznaczonych na rysunku- do wysokości 50cm lub
100cm (wg. oznaczeń na rysunku). W pomieszczeniach w których planuje się iniekcję murów należy
przewidzieć wykonanie malowania całości pomieszczenia. Iniekcję murów należy wykonywać powyżej
cokolików z płytek ceramicznych, w razie ewentualnego uszkodzenia cokołu ubytek należy uzupełnić
płytką o zbliżonym kolorze.
Kompozycja iniekcyjna na bazie żywic silikonowych powinna charakteryzować się następującymi
cechami:
•
brakiem rozpuszczalnika,
•
dobrą penetracją materiału, z którego wykonany jest mur,
•
możliwością wnikania w najmniejsze kapilary,
•
obróbką możliwą poprzez wlewanie i wtłaczanie,
•
nie może tworzyć soli szkodliwych dla murów,
•
możliwością stosowania nawet w murach o dużym zawilgoceniu.
Za jakość wbudowanych materiałów odpowiada Wykonawca.
Materiał do wykonania uszczelnienia przekroju poprzecznego muru powinien gwarantować
wykonanie naprawczej izolacji poziomej metodą iniekcji.
Zaleca się użycie żywicy silikonowej, charakteryzującej się następującymi właściwościami:
•
skuteczność iniekcji mierzona spadkiem wilgotności masowej muru w odniesieniu wilgotności
początkowej ≥ 50%,
•
gęstość w temperaturze +20oC = 0,90÷1,00 g/cm3,
•
współczynnik pH = 5÷6,
•
możliwość rozcieńczenia wodą w stosunku 1:10 ÷1:14,
•
1-kompopnentowa, pozwalająca na łatwe wlewanie (iniekcja grawitacyjna) lub wtłaczanie przy
niskim i wysokim ciśnieniu iniekcji,
5
•
możliwość stosowania przy stopniu zawilgocenia muru wynoszącą do 90%, weber.tec 940 E
(Adexin HS 2) marki weber Deitermann.
Pakery (osadzane w wywierconych otworach) o średnicy 18 mm stosuje się do iniektowania
murów o dowolnej grubości i wilgotności do 90%.
WYKONANIE ROBÓT:
Odwierty pod pakery (wykonywane na głębokość równą grubości muru minus 5 cm) należy
wykonać nachylone w dół pod kątem 15÷20° do poziomu posadzki w piwnicy, w odstępie co 10÷12 cm.
Po wykonaniu wszystkich odwiertów, w celu wyeliminowania jego zatkania przez pyły z wiercenia, każdy
otwór należy przedmuchać sprężonym powietrzem. Jest to też kontrola drożności, gdyż z odwiertu
powinien wydobywać się strumień powietrza.
Pakery wiertnicze należy wprowadzić do wywierconych otworów i rozprężyć gumową uszczelkę
za pomocą motylkowego pokrętła. Pakery nie mogą mieć w czasie montażu zamkniętych zaworów
odcinających, aby podczas iniektowania umożliwiały wypływ powietrza z odwiertu i stanowiły kontrolę
przepływu materiału iniekcyjnego.
W pierwszym procesie iniekcyjnym należy wypełnić pustki powietrzne w przekroju poprzecznym
muru za pomocą rzadko płynnej dyspersji cementowej weber.tec 942 (Cerinol BSP). Po godzinie jeszcze
tężejącą dyspersję cementową wypełniającą również otwór iniekcyjny należy udrożnić za pomocą
stalowego pręta o średnicy i długości dostosowanej do średnicy wewnętrznej pakera i długości
nawierconych otworów. Następnie należy przystąpić do wykonania właściwej iniekcji uszczelniającej
przekrój poprzeczny muru.
Przed przystąpieniem do iniektowania należy:
•
sprawdzić działanie pompy przy pomocy rozpuszczalnika, odprowadzając go do osobnego
pojemnika,
•
po sprawdzeniu opakowań, należy materiał iniekcyjny rozcieńczyć, poprzez wymieszanie z wodą
wg wskazań na opakowaniu ,
•
zamontować zawór szybkozłączny pompy iniekcyjnej na pakerze skrajnym.
Po podłączeniu do tego pakera końcówki pompy iniekcyjnej, iniekcję należy rozpocząć przy niskim
ciśnieniu płynnie przechodząc do maksymalnego ( do 20 barów). Iniekcje należy zakończyć w chwili
wypływu iniektu z pakera położonego obok – kontrolnego w stosunku do pakera „pracującego". Po
zamontowaniu zaworu szybkozłączki na następnym pakerze należy rozpocząć iniektowanie, zamykająć
jednocześnie zawór na pakerze poprzednim. Czynności są powtarzane do zamontowania końcówki
pompy w ostatnim pakerze na danym odcinku ściany.
Po zakończeniu iniektowania rysy (przed upływem czasu obróbki iniektu czyli po. 60 minutach) należy
wykonać reiniekcje, tzn. powtórzyć wszystkie czynności jw. Reiniekcja ma na celu uzupełnienie
ewentualnych strat materiału iniekcyjnego wskutek jego penetracji w rozgałęzienia rys lub spękań betonu.
6
Po wniknięciu kompozycji iniekcyjnej w strukturę muru należy poprzez istniejące pakery wypełnić otwory
wiertnicze za pomocą dyspersji cementowej weber.tec 942 (Cerinol BSP).
Przykład wykonania iniekcji oraz rozmieszczenia pakerów
UWAGA:
1. Proces iniektowania powinien być przeprowadzony z dużą ostrożnością przy regulacji ciśnienia. Przy
gwałtownej zmianie ciśnienia na manometrze, proces iniektowania należy przerwać i rozpocząć od nowa
od minimalnego ciśnienia. W razie potrzeby należy zrezygnować z iniektowania pompą iniekcyjną, a
roboty prowadzić iniektorami z małym ciśnieniem.
3.1.3
Tynk renowacyjny
Właściwości:
-paroprzepuszczalny
-zawiera tras o niewielkim skurczu
-hydrofobowy
7
-nienasiąkliwy
-mineralny
-spełnia wymogi WTA
- możliwość nakładania natryskowego
Opis:
Należy używać preparatu, który służy do wykonywania tynków renowacyjnych grubości od 10 do 30 mm.
Przeznaczony jest specjalnie do obiektów zabytkowych, do renowacji zawilgoconych i zasolonych murów.
Pozwala uzyskać suchą powierzchnię ścian piwnic i fasad. Tynk renowacyjny może być stosowany na
dużych powierzchniach oraz do miejscowych napraw. Odpowiedni do podłoży o niewielkiej wytrzymałości
o niskim, średnim i wysokim stopniu zasoleniu. Dodatek mączki trasowej zapewnia dobre właściwości
robocze oraz ogranicza możliwość powstawania wykwitów solnych. Tynk z dodatkiem emulsji kontaktowej
może stanowić ażurową obrzutkę zwiększającą przyczepność kolejnych warstw. Nie stosować na
podłożach gipsowych, ani do zabezpieczenia murów przed wilgocią gruntową, wodą podskórną itp.
PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA:
Powierzchnia podłoża musi być szorstka i porowata, zapewniająca dobrą przyczepność. Istniejące
powłoki, uszkodzony tynk jak również zmurszałe fragmenty ścian należy skuć do wysokości przynajmniej
80cm ponad strefą zawilgocenia lub zasolenia, odsłaniając nośne podłoże. Zwietrzałe spoiny trzeba
usunąć na głębokość 20mm, a następnie uzupełnić tynkiem renowacyjnym. Ślady wykwitów solnych
należy usunąć szczotkami stalowymi. Zwilżyć powierzchnię muru lub betonu. Na wilgotnym, matowym
podłożu wykonać ażurową obrzutkę z tynku renowacyjnego zarobionego do właściwej konsystencji
wodnym roztworem emulsji (1 część emulsji zmieszać z 3 częściami wody). Obrzutka o grubości do 5 mm
musi równomiernie pokrywać 50% powierzchni podłoża. Tynk renowacyjny należy nakładać po ok. 24
godzinach od wykonania obrzutki.
WYKONANIE:
Zawartość opakowania wsypywać do odmierzonej ilości 6,0l czystej, chłodnej wody i wymieszać ręcznie
lub w wolnospadowej betoniarce, aż do uzyskania jednorodnej masy bez grudek. Jeśli potrzeba, w celu
uzyskania właściwej konsystencji, dodać niewielką ilość wody. Mieszać nie dłużej niż 5 minut. Gotową
zaprawę zaleca się zużyć w ciągu 15 minut. Po tym czasie materiał może mieć większą gęstość i
zawierać mniejszą ilość pęcherzyków powietrza. Tynk renowacyjny można mieszać i podawać agregatem
tynkarskim. Najpierw należy wypełnić głębokie ubytki, np. puste spoiny. Po związaniu zaprawy można
przystąpić do wykonywania zasadniczej warstwy tynku. Tynk nakładać warstwami o grubości 10mm.
Naniesiona warstwa tynku musi mieć taką samą grubość na całej powierzchni. Tynk narzucać ręcznie lub
maszynowo i ściągać łatą. Po wstępnym związaniu należy go lekko zacierać, ale nie filcować. Nie należy
tego robić zbyt długo ani zbyt intensywnie. Trzeba przy tym uważać, aby na powierzchni tynku nie
8
pojawiała się woda, gdyż grozi to powstawaniem powierzchniowych pęknięć. Świeży tynk chronić przed
zbyt szybkim przesychaniem i przez minimum 24 godziny należy zapewnić mu wilgotne warunki
dojrzewania. Po stwardnieniu i wyschnięciu tynku można go pokrywać szpachlą renowacyjną nie gorszą
niż np. Ceresit CR 64 (po min. 5-7 dniach), farbą silikatową (po min. 3 dniach), farbą silikonową lub farbą
nanosilikonową (po min. 2-3 tygodniach).
3.1.4
Stolarka okienna
Stolarkę okienną oznaczoną na rysunku należy poddać renowacji od strony wewnętrznej. Stolarkię
okienną należy umyć następnie wykonać opalanie farby olejnej. Rysy oraz ubytki należy wypełnić masą
wypełniającą do drewna oraz oszlifować. Zeschnięty i wybrakowany kit należy po usunięciu zastąpić w
całości nowym. Stolarkę należy pomalować dwukrotnie farbą olejną. Okna należy uszczelnić za pomocą
uszczelek gumowych o przekroju okrągłym.
3.1.5
Stolarka drzwiowa
Stolarkę drzwiową drewnianą oznaczoną na rysunku należy poddać renowacji. Stolarkię należy umyć,
następnie przeszlifować, wyrównać i pomalować farba olejną w kolorze białym.
Stolarkę drzwiową stalową należy oczyścić oraz pomalować farbą w kolorze jasno szarym- RAL
70144.
9