Strój dolnośląski
Transkrypt
Strój dolnośląski
RDZPiT Wrocław Nasze Stroje - Strój dolnośląski Strój łowicki Strój rzeszowski Strój dolnośląski Strój księstwa warszawskiego Strój krakowski Strój opoczyński Strój lubelski Strój kujawski Strój dolnośląski Strój męski Koszule męskie lniane, związywane bądź na karku, bądź też z przodu, miały wysoki kołnierz, wywijany na zewnątrz. Spodnie skórzane żółte lub wełniane, krótkie do kolan, lub długie, były wiązane w kostkach. Przy krótkich spodniach wdziewano białe pończochy i płytkie buty. Była to pozostałość mody rokoka. Do długich spodni zakładano buty z cholewami. Częścią ubioru była również kamizelka z modnego manchesteru lub połyskliwego, kwiecistego adamaszku. Jeśli była wykonana z sukna, dostosowywano jej kolor do barwy "kabatka", który nakładali mężczyźni na kamizelkę w porze chłodnej. "Rabatek" był dopasowany do talii, o kroju wciętym i zapinany na metalowe guziki. Uzupełnieniem uroczystego stroju był żupan z ciemnego sukna, o kroju frakowym, sięgający do ziemi. Harmonizował z nim wysoki czarny cylinder, dawniej rozszerzający się u góry, opasany barwną wstążką z naszytymi cętkami. Nakryciem głowy była też czapka rogatywka z granatowego sukna, obszyta u dołu czarnym psim futerkiem, dającym się opuszczać na kark i uszy. W stroju męskim dominującymi kolorami jest granat i błękit. Ozdobnymi dodatkami do stroju była laska z metalowa gałką, rozpięty na brzuchu łańcuch z wisiorami z talarów, podtrzymujący duży kieszonkowy zegarek, oraz szalik – perkalowa ozdobna chustka wiązana pod brodą w węzeł. W zimie noszono zielone, obszyte futrem kurtki, czasem barani serdak pod żupan. Najlepiej jednak chronił przed zimnem atuty- biały kożuch z dużym, czarnym, baranim kołnierzem. Strój kobiecy Kobiecy strój dolnośląski jest najefektowniejszym strojem regionalnym na ziemiach zachodnich. Czepki, będące nakryciem głowy mężatek charakteryzują się różnorodnością kroju, materiału, barw oraz bogatego przystrojenia w hafty, riusze. Często uzupełnieniem świątecznych czepków były tiulowe lub koronkowe krezy noszone na szyi. Koszula lniana z krótkimi bufiastymi rękawami była głęboko wycięta na piersiach. Spódnice były szyte z materiałów kwiecistych, pasiastych lub jednobarwnych gładkich. Spódnice jednobarwne wykonywano z wełny, najczęściej w kolorze czerwonym i obramowywano je u dołu szeroką jasnozieloną wstęgą wełnianą. Fałdziste z tyłu, sięgały do połowy łydek. Spódnice jedwabne lub perkalowe, czasem wełniane granatowe, były obficie fałdowane, sięgające stópwidoczne to jest zwłaszcza w okolicach Wałbrzycha. Kobiety na co dzień przepasywały spódnicę zapaską, wykonywano z perkalu i płótna lnianego barwionego. Do stroju świątecznego noszono białe zapaski, zdobione haftem. Na plecy i ramiona zarzucano trójkątną chustkę, skrzyżowaną na piersiach, jej końce wpuszczano pod opaskę fartucha. Aksamitne, czarne lub szafirowe gorsety usztywniono pod wpływem mody miejskiej, noszono do nich koszule z bufiastymi rękawami. Kaftany, zwane regionalnie tołubkami lub katankami zaczerpnięto z mody renesansu. Miały one duże wycięcie przy kołnierzu, wokół niego była zawiązywana czerwona, biała lub różowa chusteczka, skrzyżowana jak szalik. Tołubek miał rękawy bufiaste od ramienia do łokcia, a od łokcia do przegubu dłoni obcisłe. Duży kołnierz, sięgający do ramion, wycięty w duże zęby, ozdabiano naszyciem z zielonej tkaniny, wijącej się w meander.Spinano go paskiem z tego samego materiału, szerokim na dwa palce. Buciki ze skóry lub aksamitu, w kształcie czółenek, noszono na białych lub "modrych" pończochach bez ozdób. strona 1 / 1