Góralu, czy Ci nie żal?
Transkrypt
Góralu, czy Ci nie żal?
Góralu, czy Ci nie żal? Cele ogólne: 1. Zapoznanie dzieci z elementami tatrzańskiej przyrody. 2. Przybliżenie dzieciom elementów kultury góralskiej. 3. Rozwijanie koordynacji wzrokowo –ruchowej. Klamrą spinającą zajęcia jest wypełnianie z dziećmi kolejnych zadań - drogowskazów. Przed zajęciami nauczyciel rysuje na kartce z bloku technicznego górę i szlak prowadzący na szczyt , a przy nim 9 drogowskazów z miejscem na wpisanie hasła (tytułu zabawy). Po ukończeniu każdego zadania nauczyciel wpisuje na drogowskazie hasło, np. „Hura, wyruszamy!”, a dzieci odbijają przy nim palce na znak wykonania zadania. 1. Hura, wyruszamy! Dzieci wraz z nauczycielem przygotowują się (pantomimicznie) do górskiej wycieczki. Pakują plecak (dzieci podpowiadają, co powinno się w nim znaleźć), wkładają buty, zakładają kurtkę, ruszają „wąską ścieżką” po całej sali, następnie zaczynają się „wspinać”. W całej sali rozwieszone są zdjęcia z Tatr. Nauczyciel pokazuje dzieciom górę z drogowskazami i wyjaśnia, do czego posłuży ona podczas zajęć. 2. Ach, jak tu pięknie! Dzieci zachwycają się pierwszymi górskimi widokami. Siadają przy stolikach, dostają do dyspozycji glinę lub masę solną. Nauczyciel zaprasza je do stworzenia góry. Powstałe szczyty dzieci ustawiają na zielonym kartonie i tworzą z nich łańcuchy górskie. 3. Uwaga, niedźwiedź! Dzieci spotykają na swojej drodze przedstawicieli tatrzańskiej fauny. Przedszkolaki dostają od nauczyciela zdjęcia tatrzańskich zwierząt (kozica, świstak, niedźwiedź, orzeł, wiewiórka), pocięte na proste 3-4 elementowe puzzle. Przyklejają je na dużym kawałku sztywnego kartonu (np. z bloku technicznego), który można następnie powiesić w sali. 4. Ostre podejście! W tym zadaniu dzieci mają przed sobą ostre górskie podejście. Nauczyciel tworzy w sali górski tor przeszkód. Dzieci wchodzą na drabinkę, idą w kierunku nauczyciela, podciągając się na linie lub skakance (podobnie jak na tatrzańskich łańcuchach, przekładając naprzemiennie ręce; drugi koniec liny trzyma nauczyciel), a w końcu pokonują górski potok, przechodząc po kamieniach („kamieniami” są kawałki materiałów o różnej strukturze, np. gazeta, taca wysypana kaszą manną, zmarszczona folia aluminiowa, zwinięta lina itp.; dzieci pokonują strumień bez butów, żeby ich nie „zamoczyć”). 5. Nareszcie schronisko! W schronisku dzieci spotykają górala lub tatrzańskiego przewodnika, który zadaje im zagadki, np.: Co to jest parzenica? Co to są kierpce? Dzieci zastanawiają się nad odpowiedziami i próbują zgadywać. Następnie góral opowiada, czym naprawdę są parzenica i kierpce, i opisuje strój góralski (nauczyciel pokazuje ilustracje stroju). Jeśli nauczyciel dysponuje rekwizytami (np. kapelusz góralski, kierpce…), warto dać je dzieciom w czasie zabawy dowolnej, żeby mogły utrwalać poznane treści. 6. Góralska moda! Góral zaprasza dzieci do wykonania charakterystycznego góralskiego kapelusza. Nauczyciel zaprasza przedszkolaki do stolika, rozdaje im szablony kapeluszy wycięte z czarnego kartonu. Dzieci ozdabiają go białymi plastelinowymi kuleczkami lub fasolkami, które mają imitować muszelki (dla ułatwienia można dzieciom zaznaczyć linię, na której mają te „muszelki” naklejać). 7. Coś tu nie pasuje! Nauczyciel zaprasza dzieci na dywan. Wyjaśnia im, że za chwilę przeczyta tatrzańskie opowiadanie, w którym kilka faktów nie pasuje do reszty. Za każdym razem, gdy dzieci usłyszą coś, co nie będzie pasować, mają wstać i głośno krzyknąć „hej”. Nauczyciel czyta przygotowane wcześniej opowiadanie o górskiej wycieczce (niepasujące elementy to np.: wędrujące dzieci widzą na szlaku panią w szpilkach i sukni balowej, nad górami lata papuga, przy szlaku stoi blok itp.). 8. Jesteśmy na szczycie! Wreszcie dzieci docierają na szczyt. Siadają na dywanie, a nauczyciel pokazuje im zdjęcia tatrzańskich szczytów (np. Rysy, Kościelec, Mnich). Wspólnie zastanawiają się, skąd wzięły się ich nazwy. Nauczyciel pokazuje kolejne zdjęcia, a dzieci samodzielnie wymyślają nazwy gór. www.kula.gov.pl Scenariusz przeznaczony dla dzieci 3, 4-letnich www.kula.gov.pl Pomoce: • Narysowana na kartce z bloku technicznego góra ze szlakiem i pustymi drogowskazami; • Czarny pisak; • Plansza z parą ubraną w góralski (tatrzański) strój ludowy; • Opowiadanie z absurdalnymi faktami; • Zdjęcia (najlepiej kolorowe) lub album z tatrzańskimi szczytami; • Drabinka; • Lina; • Materiały o różnej fakturze; • Ewentualnie rekwizyty góralskie: kierpce, kapelusz, ciupaga. Materiały: • Farby do malowania palcami; • Glina lub masa solna; • Zdjęcia zwierząt tatrzańskich pocięte na mini-puzzle; • Kleje; • Kolorowy blok techniczny; • Szablony góralskich kapeluszy z czarnego kartonu, po jednym dla każdego dziecka; • Biała plastelina lub białe fasolki. Literatura: • T. Ogórek, Tatry. Góry niezwykłe, Agencja Wydawnicza, 2000. • B. Gawryluk, Gwizdek nie chce spać, Wydawnictwo Literatura, 2008. • B. Gawryluk, Gwizdek i śniegowa kula, Wydawnictwo Literatura, 2008.