Ulotka dla pacjenta Należy zapoznać się z treścią ulotki przed

Ulotka dla pacjenta Należy zapoznać się z treścią ulotki przed

Ulotka dla pacjenta
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
„ Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
„ Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, gdy potrzebna jest rada lub dodatkowa
informacja.
„ Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie i nie należy go przekazywać innym,
gdyż może im zaszkodzić, nawet jeśli objawy ich choroby są takie same.
ALLERGOVIT®
Pojedyncze alergoidy pyłków roślin
ALLERGOVIT®
Mieszanki alergoidów pyłków roślin
zawiesina do wstrzykiwań podskórnych
Skład
ALLERGOVIT zawiera alergoidy pyłków roślin w postaci depot. Powstają one poprzez
fizykochemiczną modyfikację alergenu. Skład produktu jest dobierany indywidualnie w
zależności od spektrum uczulenia pacjenta, zgodnie z załączoną listą. Nazwy poszczególnych
alergoidów i ich udział procentowy są podane na opakowaniu.
Standaryzacja alergoidów jest prowadzona w TU ( jednostkach terapeutycznych ):
Stężenie A zawiera 1000 TU/ml
Stężenie B zawiera 10000 TU/ml
Preparat znajduje się w stanie zawiesiny i po wstrząśnięciu wykazuje wyraźne zmętnienie.
W zależności od materiału wyjściowego i stężenia preparaty są różnorodnie i niekiedy
intensywnie zabarwione.
Substancje pomocnicze: glin 1mg, chlorek sodu 9,0mg, fenol 4,0mg, woda do wstrzykiwań
do 1 ml.
Nazwa i adres podmiotu odpowiedzialnego
Allergopharma Joachim Ganzer KG
Hermann-Koerner-Str. 52
D-21462 Reinbek
Niemcy
Spis treści ulotki
1. Co to jest ALLERGOVIT i w jakim celu się go stosuje
2. Zanim zastosuje się ALLERGOVIT
3. Jak stosować ALLERGOVIT
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie
6. Inne informacje
1. Co to jest ALLERGOVIT i w jakim celu się go stosuje
ALLERGOVIT jest szczepionką alergenową, którą prowadzi się odczulanie (immunoterapię
swoistą). W trakcie immunoterapii swoistej podaje się we wstrzyknięciach wzrastające dawki
istotnego klinicznie alergenu wywołującego reakcję alergiczną u pacjenta do momentu
osiągnięcia indywidualnej dawki maksymalnej, która jest następnie podawana jako dawka
1
podtrzymująca. Leczenie to ma na celu złagodzenie objawów klinicznych wywołanych
ekspozycją na dany alergen / alergeny i zmniejszenie zapotrzebowania na leki objawowe.
ALLERGOVIT stosuje się w schorzeniach alergicznych pochodzenia wziewnego, jak katar
sienny, dychawica oskrzelowa, zapalenie oskrzeli, zapalenie spojówek i błony śluzowej nosa,
wywoływanych przez alergeny niemożliwe do eliminacji ze środowiska pacjenta.
2. Zanim zastosuje się ALLERGOVIT
Nie należy stosować szczepionki ALLERGOVIT, jeśli współistnieją:
• zapalenia dróg oddechowych, ponieważ wzrasta ryzyko działań ubocznych szczepionki,
a efekt kliniczny może być niewystarczający
• nieodwracalne zmiany wtórne narządu, w którym zachodzi reakcja alergiczna (np.
rozedma płuc, rozstrzenie oskrzeli), ponieważ odczulanie jest wówczas nieskuteczne
• choroby układu sercowo-naczyniowego, ponieważ wzrasta ryzyko działań niepożądanych
po podaniu adrenaliny, która jest stosowana w razie powikłań po szczepieniu
• leczenie beta-blokerami (także w postaci kropli do oczu), ponieważ osłabiają efekt
działania adrenaliny
• stwardnienie rozsiane oraz choroby autoimmunologiczne, niedobory immunologiczne
(także równoczesne leczenie immunosupresyjne), choroby kompleksów
immunologicznych,
z uwagi na ryzyko pogłębienia zaburzeń układu
immunologicznego i niewystarczający efekt kliniczny
• choroby zapalne/gorączkowe, ciężkie ostre i przewlekłe schorzenia, czynna gruźlica,
ponieważ może dojść do pogorszenia ich przebiegu
• ciężkie zaburzenia psychiczne, ponieważ ścisła współpraca ze strony pacjenta jest
podstawowym warunkiem bezpieczeństwa i skuteczności odczulania
• ciąża - z uwagi na ryzyko reakcji anafilaktycznych, które grożą niedotlenieniem płodu
Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku:
„ równoczesnego leczenia inhibitorami ACE, ponieważ mogą nasilić działania uboczne
produktu (spadek ciśnienia krwi)
„ dzieci poniżej 6 r.ż z uwagi na gorszą współpracę i mniejszą akceptację niż u dorosłych.
Po wstrzyknięciu należy przez ok. 12 godzin unikać wysiłku fizycznego, alkoholu, sauny,
gorących kąpieli, ponieważ sprzyja to szybszemu wchłanianiu wyciągu alergenowego z
miejsca podania i zwiększa ryzyko działań niepożądanych.
W dniu wstrzyknięcia pacjent powinien być też wolny od ostrych objawów chorobowych,
a zwłaszcza dolegliwości astmatycznych, ponieważ podanie preparatu ALLERGOVIT może
je nasilić.
Uwaga:
Pacjent powinien niezwłocznie zgłosić lekarzowi prowadzącemu wszelkie zmiany stanu
zdrowia, np. infekcje, ciążę, i omówić z nim dalsze postępowanie.
Przed każdym wstrzyknięciem lekarz powinien udokumentować tolerancję ostatnio podanej
dawki oraz zebrać wywiad na temat zażywanych równocześnie leków, przeciwwskazań,
zaleconej karencji alergenowej. W razie potrzeby u pacjentów z astmą orientacyjnie ocenia
się czynność płuc (np. przez pomiar PEF-u).
Na podstawie dotychczasowej tolerancji i zebranego wywiadu każdorazowo określana jest
indywidualna dawka.
Przed każdym wstrzyknięciem należy:
„ sprawdzić skład, stężenie i nazwisko pacjenta
2
„ starannie wstrząsnąć fiolkę, aby uzyskać jednorodną zawiesinę.
W przypadku zmiany składu szczepionki należy rozpocząć leczenie od początku, od
najniższego stężenia. Dotyczy to również przypadku wcześniejszego odczulania innym
preparatem (także doustnym).
Ciąża i karmienie piersią
Oddziaływanie leku na okres ciąży i laktacji nie jest znane, niemniej jednak jego podawanie
w czasie ciąży jest przeciwwskazane z uwagi na ryzyko wstrząsu anafilaktycznego.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Niekiedy po wstrzyknięciu występuje uczucie zmęczenia, na co muszą zwrócić uwagę
kierowcy, pacjenci obsługujący maszyny i pracujący bez stałego punktu podparcia.
Stosowanie innych leków
Równoczesne
leczenie
objawowymi
lekami
przeciwalergicznymi
(np.
leki
przeciwhistaminowe, kortykosterydy, stabilizatory komórek tucznych ) i lekami z ubocznym
działaniem przeciwhistaminowym może wpływać na stopień tolerancji pacjenta, tak że po ich
odstawieniu osiągniętą dotychczas dawkę preparatu ALLERGOVIT będzie trzeba
zmniejszyć, aby uniknąć alergicznych reakcji niepożądanych.
Równoczesne podawanie leków przeciw nadciśnieniu tętniczemu, zwłaszcza inhibitorów
konwertazy, może nasilić działanie histaminy, która może zostać uwolniona przy
przedawkowaniu wyciągu alergenowego. Może wówczas dojść do gwałtownego spadku
ciśnienia krwi.
W przypadku równoczesnego podawania szczepionek przeciwwirusowych lub
przeciwbakteryjnych pomiędzy ostatnim wstrzyknięciem preparatu ALLERGOVIT
a terminem szczepienia należy zachować tygodniowy odstęp. Odczulanie kontynuuje się 2
tygodnie po szczepieniu połową ostatnio podanej dawki, następnie dawkę zwiększa się
według schematu dawkowania co 7 do 14 dni.
Podczas odczulania należy w miarę możliwości unikać alergenów wywołujących
dolegliwości oraz reagujących z nimi krzyżowo (np. pokarmowych).
3. Jak stosować ALLERGOVIT
Dawkowanie musi być indywidualne, podany poniżej schemat dawkowania służy tylko jako
główne wytyczne i lekarz modyfikuje go odpowiednio do indywidualnego przebiegu terapii.
Schemat dawkowania:
Stężenie A (etykieta jasnoniebieska): 0,1; 0,2; 0,4; 0,8ml
Stężenie B (etykieta ciemnoniebieska): 0,15; 0,3; 0,6ml
Należy zwrócić uwagę na regularne zwiększanie dawki. Może ono nastąpić tylko wtedy,
gdy ostatnia podana dawka była dobrze tolerowana. W innym wypadku dawki nie można
zwiększać lub trzeba ją zredukować.
Jako wzór postępowania może służyć następujący schemat:
3
• nasilona reakcja miejscowa: powtórzyć ostatnią dobrze tolerowana dawkę.
• łagodna reakcja uogólniona (objawy nieżytu nosa, spojówek lub napad astmy oskrzelowej,
uogólniona pokrzywka): należy podać niższą dawkę, cofając się w schemacie dawkowania
o jedną lub dwie dawki.
• ciężka reakcja uogólniona (spadek ciśnienia krwi, zaburzenia świadomości, sinica,
wymioty, oddanie moczu i stolca): rozpocząć terapię od początku stężeniem A.
Decyzja o kontynuacji leczenia powinna być podjęta na podstawie oceny przebiegu i stopnia
ciężkości alergicznych reakcji niepożądanych.
Podczas kontynuowania leczenia można również podawać dawki pośrednie, tj. dodatkowe
dawki oprócz zalecanych w schemacie dawkowania, o wielkości pośredniej w stosunku do
dwóch zalecanych po sobie dawek ze schematu.
Leczenie początkowe
W przypadku alergenów sezonowych należy rozpoczynać leczenie przedsezonowo, tzn. ok. 7
tygodni przed oczekiwanym sezonem pylenia. Wstrzykiwania należy zakończyć ok. 1
tygodnia przed początkiem lotu pyłków ( należy przy tym zwrócić uwagę, że rośliny
wcześnie kwitnące - jak olcha i leszczyna - pylą już w styczniu, a nawet wcześniej ).
Leczenie początkowe rozpoczyna się od najniższej dawki najsłabszego stężenia (stężenie A).
W trakcie zwiększania dawki podaje się kolejne wstrzyknięcia w odstępie 7 dni, przerwy
pomiędzy wstrzyknięciami nie powinny być krótsze niż 7 dni i dłuższe niż 14 dni.
Po osiągnięciu indywidualnej dawki maksymalnej należy podać ją po upływie 2 tygodni,
potem można stopniowo wydłużyć przerwę pomiędzy wstrzyknięciami do 4 tygodni, aż do
okresu 1 tygodnia przed oczekiwanym początkiem sezonu pylenia.
Jeżeli leczenie początkowe przerwano na dłużej niż 2 tygodnie ( do 4 tygodni ) od
ostatniego wstrzyknięcia, ze względów bezpieczeństwa należy je kontynuować najwyżej
połową ostatnio podanej dawki. Jeżeli przerwa trwała dłużej niż 4 tygodnie należy podjąć
leczenie od stężenia A.
Zwiększanie dawki, szczególnie u dzieci i wysoce wrażliwych pacjentów powinno odbywać
się z ostrożnością i z uwzględnieniem indywidualnej tolerancji pacjenta. Indywidualnej dawki
maksymalnej nie należy przekraczać, gdyż może to spowodować wystąpienie alergicznych
reakcji ubocznych.
Za dawkę maksymalną uznaje się 0,6 ml stężenia B. Indywidualna dawka maksymalna dla
każdego pacjenta może być niższa i mieścić się w zakresie stężeń A i B.
Leczenie podtrzymujące
Leczenie podtrzymujące można prowadzić alternatywnie:
• W sezonie pylenia należy przerwać leczenie z powodu naturalnej ekspozycji. Późną
jesienią lub zimą terapię wznawia się zestawem do leczenia początkowego - stężenie A i
stężenie B.
• Jeżeli leczenie prowadzi się również w sezonie pylenia, można podawać 5-20% osiągniętej
dawki maksymalnej w odstępie ok. 2 tygodni, który można stopniowo wydłużać
4
do 4 tygodni. W zależności od tolerancji pacjenta terapię prowadzi się wówczas zestawem
do leczenia początkowego ( stężenie A i stężenie B ) wykorzystując tylko stężenie A lub
zestawem do leczenia podtrzymującego ( stężenie B ), podając np. 0,1 - 0,2ml stężenia B.
Po sezonie pylenia dawkę podwaja się co 2 tygodnie, aż do osiągnięcia indywidualnej dawki
maksymalnej. Potem można stopniowo wydłużyć przerwę między wstrzyknięciami do 4
tygodni.
Pierwsza dawka z nowego opakowania w trakcie leczenia podtrzymującego nie powinna
przekraczać 50% ostatnio podanej dawki. Następnie należy ją zwiększać według schematu
dawkowania w odstępach od 7 do 14 dni.
Jeżeli leczenie podtrzymujące zostanie przerwane na 4-6 tygodni od ostatniego
wstrzyknięcia, ze względów bezpieczeństwa można kontynuować terapię najwyżej połową
ostatnio podanej dawki. W przypadku przerwy trwającej ponad 6 tygodni leczenie należy
rozpocząć od nowa stężeniami A i B ( patrz leczenie początkowe ).
Wstrzykiwania powinny być wykonywane przez lekarza w warunkach sterylnych głęboko
podskórnie na powierzchni prostowników ramienia, na szerokość dłoni powyżej stawu
łokciowego, przy użyciu krótko zeszlifowanej igły. Głębokie wstrzyknięcie podskórne
ułatwia uniesienie fałdu skórnego. Należy bezwzględnie unikać wstrzyknięcia
donaczyniowego
( aspirować! ).
Miejsce wstrzyknięcia należy uciskać przez 5 minut.
Pacjent po każdym wstrzyknięciu powinien być obserwowany przez co najmniej 30 minut,
a następnie poddany kontroli lekarza.
Przy równoczesnej terapii dwoma wyciągami alergenowymi typu depot prowadzonej w tym
samym dniu, należy zachować odstęp co najmniej 30 minut pomiędzy wstrzyknięciami.
Drugie wstrzyknięcie można podać tylko wtedy, gdy pierwsze przebiegło bez działań
niepożądanych. W celu uniknięcia efektu kumulacji zaleca się podawać wstrzyknięcia w
odstępie 2-3 dni. W przypadku podawania tego samego wyciągu odstęp nie powinien być
krótszy od 7 dni. Zaleca się ponadto podanie każdego wyciągu alergenowego w oddzielne
ramię.
Efekt leczenia zależy m.in. od osiągniętej najwyższej dawki. Podwyższanie dawki powinno
następować do granicy indywidualnej tolerancji chorego, której nie można przekroczyć.
Czas trwania leczenia wynosi około 2-3 lat, w miarę możliwości rok po wyraźnym
złagodzeniu objawów lub ich ustąpieniu.
4. Możliwe działania niepożądane
Przy dokładnym przestrzeganiu odstępów pomiędzy wstrzykiwaniami i odpowiednio
indywidualizowanym dawkowaniu alergiczne reakcje niepożądane są rzadkie i przeważnie
przebiegają łagodnie. Jednakże należy się liczyć z możliwością reakcji miejscowych i/lub
uogólnionych. W przypadku wystąpienia objawów nietolerancji w czasie wstrzyknięcia
należy natychmiast przerwać podawanie preparatu ALLERGOVIT. W pojedynczych
przypadkach może wystąpić opóźniona reakcja miejscowa (obrzęk), która jest wyrazem
odpowiedzi immunologicznej.
5
Wstrząs anafilaktyczny (gwałtowny spadek ciśnienia krwi) może wystąpić w kilka sekund lub
kilka minut po wstrzyknięciu, często przed pojawieniem się reakcji miejscowej. Typowe
objawy poprzedzające wstrząs anafilaktyczny to pieczenie, świąd, uczucie gorąca w jamie
ustnej i w szczególności na dłoniach i podeszwach stóp. Powyższe objawy należy
natychmiast zgłosić lekarzowi.
Postępowaniem natychmiastowym i ratującym życie jest ostrożne i powolne podanie dożylne
adrenaliny z natychmiastowym uzupełnieniem płynów infuzyjnych. Powyższe postępowanie
powinno być wdrożone przed wszelkimi innymi metodami leczenia. Dawkowanie powinno
odpowiadać obrazowi klinicznemu.
Lekarz powinien mieć zawsze przygotowaną do natychmiastowego użycia strzykawkę z
adrenaliną i zestaw przeciwwstrząsowy.
Pacjenci po przebytym wstrząsie muszą być przez 24 godziny obserwowani przez lekarza.
W leczeniu reakcji anafilaktycznych zaleca się postępowanie według załączonego schematu
„Natychmiastowe leczenie stanów anafilaktycznych”, który w poszczególnych
przypadkach powinien być modyfikowany przez lekarza.
Niekiedy po wstrzyknięciu pojawia się uczucie zmęczenia. W rzadkich przypadkach reakcje
niepożądane mogą wystąpić w kilka godzin po wstrzyknięciu, należy o nich poinformować
lekarza przed następnym wstrzyknięciem. W przypadkach wątpliwych i w razie reakcji
uogólnionych (objawy nieżytu nosa, spojówek, napad astmy oskrzelowej lub uogólniona
pokrzywka) pacjent powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Istnieją doniesienia o zmianach skórnych (tworzenie ziarniniaków, tzn. niebolesnych
podskórnych guzków w miejscu szczepienia, zaostrzenie wyprysku atopowego).
W razie wystąpienia działań niepożądanych, których nie wymieniono w niniejszej ulotce,
pacjent powinien natychmiast zgłosić je lekarzowi prowadzącemu.
5. Przechowywanie
ALLERGOVIT należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
Nie należy stosować szczepionki po upływie terminu ważności zamieszczonego na
opakowaniu.
Przechowywać w temperaturze 2-8 oC (w lodówce).
Nie zamrażać!
6. Inne informacje
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela
podmiotu odpowiedzialnego w Polsce:
Nexter Sp. z .o.o.
ul. Jordana 7b 40-056 Katowice
tel. 032 2571 301, 2514 319, 2515 419
fax 032 2514 113
Data opracowania ulotki
Lipiec 2004r.
6
ALLERGOVIT
SCHEMAT DAWKOWANIA
Przed zastosowaniem zapoznać się z ulotką dla pacjenta!
Nie przekraczać indywidualnej najwyższej dawki!
Preparat..................................................................................................................................
Pacjent.....................................................................................................................................
Numer serii..............................................................................................................................
Leczenie początkowe lub podtrzymujące
Stężenie
Dawka
Dawka
Data
ml
indywidualna
ml
0,1
Czas
Czas
Komentarz
wstrzyknięcia zakończenia (tolerancja)
obserwacji
A
etykieta
jasno
niebieska
0,2
0,4
0,8
B
0,15
etykieta
ciemno
niebieska
0,30
0,60
Jeżeli odczulanie jest kontynuowane z nowego opakowania, pierwsza dawka z nowego
opakowania nie może przekraczać połowy ostatnio podanej dawki.
7
Leczenie podtrzymujące
Stężenie
Dawka
indywidualna
ml
Data
Czas
Czas
Komentarz
wstrzyknięcia zakończenia (tolerancja )
obserwacji
B
etykieta
ciemno
niebieska
dawka
maksymalna:
0,6 ml
stężenia B
Wykaz wyciągów alergenowych, które mogą wchodzić w skład ALLERGOVIT
8
I pojedyncze alergoidy pyłków roślin
106 Bylica pospolita ( Artemisia vulgaris )
108 Brzoza biała ( Betula alba )
110 Buk ( Fagus silvatica )
115 Olcha ( Alnus glutinosa )
121 Jêczmieñ ( Hordeum vulgare )
123 Parietaria lekarska ( Parietaria officinalis )
126 Owies ( Avena sativa)
129 Leszczyna ( Corylus avellana )
133 Kłosówka ( Holcus lanatus )
140 Kupkówka pospolita ( Dactylis glomerata)
157 Rajgras angielski ( Lolium perenne )
158 ¯yto ( Secale cereale )
169 Babka lancetowata ( Plantago lanceolata )
173 Pszenica ( Triticum sativum )
177 Tymotka łąkowa ( Phleum pratense )
178 Wiechlina łąkowa ( Poa pratensis )
179 Kostrzewa łąkowa ( Festuca pratensis )
II mieszanki alergoidów pyłków roślin
006 Trawy
100%
133 Kłosówka ( Holcus lanatus )
140 Kupkówka pospolita ( Dactylis glomerata )
157 Rajgras angielski ( Lolium perenne )
177 Tymotka łąkowa ( Phleum pratense )
178 Wiechlina łąkowa ( Poa pratensis )
179 Kostrzewa łąkowa ( Festuca pratensis )
w równych częściach
015 Trawy/zboża 100%
006 Trawy
55%
121 Jêczmieñ ( Hordeum vulgare ) 10%
126 Owies ( Avena sativa )
10%
158 ¯yto ( Secale cereale )
15%
173 Pszenica ( Triticum sativum ) 10%
006 Trawy 80% + 158 Żyto 20%
006 Trawy 60% + 158 Żyto 40%
006 Trawy 60% + 108 Brzoza 20% + 158 Żyto 20%
006 Trawy 60% + 106 Bylica 20% + 158 Żyto 20%
006 Trawy 60% + 158 Żyto 20% + 169 Babka 20%
006 Trawy 50% + 106 Bylica 20% + 158 Żyto 15% + 169 Babka 15%
015 Trawy/zboża 80% + 108 Brzoza 20%
015 Trawy/zboża 80% + 106 Bylica 20%
015 Trawy/zboża 80% + 169 Babka 20%
9
Natychmiastowe leczenie stanów anafilaktycznych - ALLERGOVIT
Objawy
Leczenie
miejscowe
Leczenie ogólne
Nasilona reakcja miejscowa
Bąbel o średnicy ponad 10cm
(zaczerwienienie, świąd, nibynóżki)
Łagodna reakcja uogólniona
Objawy nieżytu nosa, spojówek, astmy, uogólniona egzema lub
pokrzywka
1. Opaska uciskowa powyżej miejsca
podania alergenu.
2. Podskórne podanie 0,1 - 0,2mg
adrenaliny wokół i poniżej miejsca podania
alergenu w odpowiedniej objętości (np. 1ml
adrenaliny 1:1000 rozcieńczony z 4ml
0,9%NaCl = 0,2mg adrenaliny)
3. Maść sterydowa ( miejscowo ).
1. Doustnie: leki przeciwhistaminowe.
2. Ewentualnie i.v.: leki
przeciwhistaminowe.
1. Opaska uciskowa powyżej miejsca podania alergenu.
2. Podskórne podanie 0,1 - 0,2mg adrenaliny wokół i poniżej miejsca
podania alergenu w odpowiedniej objętości (np. 1ml adrenaliny 1:1000
rozcieńczony z 4ml 0,9%NaCl = 0,2mg adrenaliny)
3. Maść sterydowa ( miejscowo ).
Ciężka reakcja uogólniona
Objawy alarmujące: świąd dłoni i stóp oraz śluzówek jamy ustnej
(zwłaszcza pod językiem)
włączyć terapię !!!
Ciężka naczynioruchowa zapaść z sinicą, spadek RR, tachykardia, utrata
przytomności, wymioty, oddanie stolca i moczu.
Przy przedłużającym się przebiegu: bąbel o średnicy ponad 10cm
(zaczerwienienie, świąd, pseudopodia), objawy conjunctivitis, rhinitis,
astmy, uogólniona egzema lub pokrzywka, zawroty głowy, m.in. ciężka
postać astmy i obrzęk Quinckego ( obrzęk krtani, tchawicy ).
1. Wkłucie do żyły.
2. Ewentualnie leki przeciwhistaminowe i.v.
3. Podskórne podanie 0,1 - 0,2mg adrenaliny wokół i poniżej miejsca
podania alergenu w odpowiedniej objętości (np. 1ml adrenaliny 1:1000
rozcieńczony z 4ml 0,9%NaCl = 0,2mg adrenaliny), w razie potrzeby
powtarzać co 15 minut.
4. W razie skurczu oskrzeli β2-mimetyki, w razie potrzeby aminofilina
6. Rozpuszczalne w wodzie kortykosterydy i.v.
Ciągła kontrola ciśnienia tętniczego i tętna.
Postępowanie ratujące życie:
1. Opaska uciskowa powyżej miejsca podania alergenu, wkłucie dożylne
na drugiej ręce.
2.U dorosłych: 1,0ml adrenaliny 1:1000 rozcieńczonej w stosunku 1:10 z
0,9%NaCl ( =0,1mg adrenaliny );
u dzieci: 0,01ml/kg m.c. roztworu adrenaliny 1:1000 rozcieńczonej z
0,9%NaCl w stosunku 1:10;
podawać bardzo powoli dożylnie pod kontrolą tętna i ciśnienia
tętniczego krwi;
ewentualnie powtarzać w odstępach kilkuminutowych.
Dawkowanie należy dopasować do stanu klinicznego.
3. Leki przeciwhistaminowe i.v.
W żadnym wypadku nie wolno zaniedbać leczenia systemowego reakcji anafilaktycznej na rzecz ostrzykiwania
4. Rozpuszczalne w wodzie kortykosterydy i.v.
adrenaliną!
5. W skurczu oskrzeli β2-mimetyki; w razie potrzeby aminofilina
6. Natychmiastowe uzupełnienie łożyska naczyniowego płynami
infuzyjnymi, np. roztworem elekrolitów lub hydroksyetyloskrobi.
7. Ułożenie pacjenta na boku dla zapobieżenia zachłyśnięciu.
8. W razie potrzeby tlenoterapia, intubacja, masaż serca.
Ciągła kontrola ciśnienia tętniczego i tętna.
Schemat ten służy tylko jako główne wytyczne; postępowanie należy dopasować do stanu klinicznego pacjenta.
10